แสงที่ 11 เงื่อนไขสุดเชี้ย..!

“ภารกิจเสร็จสิ้นเอลเดียได้รับชัยชนะ..”ผมที่หันไปกล่าวกับเจมิส ระยะเวลาของอะดรีนาลีนใกล้ที่จะหมดลงแล้ว น่าจะเหลือเวลาอีกแค่ 15 นาทีกว่าๆ ถ้าไม่ติดว่าก่อนหน้านี้ผมใช้เจมิสเป็นตัวกระตุ้นการยืดระยะเวลาของมัน ผมก็อาจหมดสติไปก่อนที่จะได้จัดการกับไอ้โล้น

“กะ..แก ทะ..ทำได้ยังไงกัน..?”เจมิสที่เบิกดวงกว้างขึ้น สีหน้าของเธอดูเหมือนกำลังอึ้งเป็นอย่างมาก..

“ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ..”ผมที่เดินกลับมาหาเจมิส ก่อนจะถือวิสาสะเอื้อมมือไปตรวจสอบแผลที่สีข้างของเธอ..

“ไม่ต้องยุ่ง..”เจมิสที่ปัดมือของผมออก ก่อนที่เธอจะมองออกไปยังร่างของผบ.ร้อยจากเมลันเทีย..

“ทำไมแกถึงไม่ฆ่ามัน..?”เจมิสที่ถามผม ใช่..ไอ้เจ้าโล้นมันยังมีชีวิต แค่ถูกตัดแขนกับขาแล้วก็โดนควักลูกตาไปหนึ่งข้าง..

“ไม่เห็นจำเป็นจะต้องฆ่าเลยหนิ..?”ผมที่ตอบกลับ เมื่อเจมิสได้ยินก็ดูเหมือนจะไม่เข้าใจ..

“อะไรนะ นี่แกโง่หรือเปล่า แกจะปล่อยมันไว้ทำไม..? ถ้าแกไม่ฆ่าเดี๋ยวฉันจะไปฆ่ามันเอง..”เจมิสที่กล่าวและทำท่าจะลุกขึ้น แต่ก็ต้องถูกผมรั้งบ่าเอาไว้..

“ถ้างั้นฉันขอถามอะไรเธอหน่อยสิ อะไรคือปัจจัยสำคัญที่ทำให้ชนะสงคราม..?”ผมที่ถามกับเจมิส..

“หืม..ถึงจะไม่รู้ว่าแกถามทำไม แต่แกถามได้โง่มาก ปัยจัยสำคัญก็คือกำลังพลและความแข็งแกร่งยังไงล่ะ ฝ่ายไหนที่กำลังพลเยอะกว่าก็คือฝ่ายชนะ..”เจมิสที่ตอบกลับด้วยความมั่นใจ..

“เฮ้อ..ถามจริงที่เธอขึ้นมาเป็นร้อยตรีได้นี่เพราะโชคช่วยหรือเปล่า..?”

“แกว่าไงนะ..?”เจมิสที่ชักสีหน้าไม่พอใจแบบสุดๆ

“ปัจจัยและสิ่งสำคัญที่ทำให้ชนะสงครามคือข้อมูลต่างหาก ถ้าเกิดเธอรู้การเคลื่อนไหวและความคิดของศัตรู ถึงต่อให้เธอจะมีกำลังคนที่น้อยกว่าก็สามารถที่จะเอาชนะได้ไม่ยาก

ซึ่งฉันคงไม่ต้องสารธยายอะไรมาก เพราะเมื่อกี้ฉันก็แสดงให้เธอได้เห็นแล้ว ทันทีที่ฉันมาถึงยังแนวหน้าแห่งนี้ ฉันก็ได้ทำการตรวจสอบกำลังพลของศัตรู ก่อนจะจับทหารเมลันเทียนายหนึ่งมารีดเค้นถามข้อมูลถึงรูปแบบกลยุทธ์

และพอได้รู้ถึงข้อมูล ฉันก็เริ่มที่จะวางแผน ก่อนจะจัดการสังหารพวกมัน เห็นไหมล่ะ..แค่ฉันคนเดียวก็สามารถที่จะฆ่าคนเกือบทั้งกองร้อยได้ ทีนี้เธอพอจะเข้าใจแล้วหรือยังว่าข้อมูลมันสำคัญมากแค่ไหน..”ผมที่กล่าวกับเจมิส พอเธอได้ยินก็ถึงกับเถียงไม่ออก ก่อนที่ผมจะเริ่มเกลี่ยกล่อมเธอ

“สงครามไม่จำเป็นที่จะต้องฆ่าศัตรูทั้งหมด..ถ้าเกิดพวกเราเอาไอ้เจ้านั่นกลับไปยังฐานบัญชาการ เราสามารถที่จะรีดเอาข้อมูลของเมลันเทียจากมันได้ เธอลองคิดดูสิว่ามันจะเป็นประโยชน์ต่อเรามากแค่ไหน รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้ง..”ผมที่กล่าวออกมา เมื่อเจมิสได้ยินก็เบิกดวงตากว้างขึ้นเหมือนจะอึ้งในความคิดของผม นี่เอาจริงดิ..โลกนี้มีแต่คนโง่ที่เอาแต่จะฆ่ากันหรือยังไง..

“ฉันได้ลองไตร่ตรองดูแล้ว แกต่างหากที่ยังอ่อนต่อโลก พึ่งจะเข้าสมรภูมิครั้งแรกอย่างแกจะไปรู้อะไร แกคิดว่ามันจะยอมบอกข้อมูลง่ายๆหรือยังไงกัน ถามให้ตายมันก็ไม่บอกหรอก..”เจมิสที่กล่าวออกมา..

“เหอะ..มันขึ้นอยู่กับวิธีการต่างหาก อย่าบอกนะว่าเธอจะถามกับมันตรงๆว่า โอ้..ผบ.ร้อยของเมลันเทียคะ กองกำลังของคุณที่ฐานบัญชาการมีกำลังพลทั้งหมดเท่าไหร่ แล้วจะเข้ามาโจมตีเอลเดียของฉันอีกเมื่อไหร่กัน ถามแบบนี้ถามให้ตายมันก็ไม่บอกหรอก..”ผมที่กล่าวออกมา และไม่วายที่จะพูดจาทำเสียงเล็กเสียงน้อยล้อเลียนเจมิส ซึ่งก็แน่นอนว่าเธอนั้นโกรธจนเลือดขึ้นหน้า แต่ถึงอย่างนั้นเธอเองก็ดูเหมือนจะเริ่มสนใจในข้อเสนอของผม..

“แล้วแกมีวิธีหรือยังไง..?”

“ถ้าเธอให้สิทธิ์ฉันเป็นคนรีดข้อมูล ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเธออาจจะได้รู้ทุกการความเคลื่อนไหวของเมลันเทีย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องทรัพยากร กำลังคน รวมไปถึงจุดมุ่งหมายและการเคลื่อนไหวของมัน และข้อมูลลับอีกมากมายที่มันรู้..”

“อึก..”เจมิสที่ถึงกับสะอึก เธอหยุดคิดด้วยความลังเลอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะกล่าวออกมา..

“ก็ได้..ยังไงสภาพแบบนั้นไอ้เวรนั่นก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว แต่มีข้อแม้อยู่อย่างหนึ่ง ในตอนที่แกรีดข้อมูลจากมัน ต้องให้ฉันดูวิธีการของแกด้วย..”

“ตกลง..”

“ที่แกพูดก่อนหน้านี้ ฉันไม่เห็นด้วยอยู่อย่างหนึ่ง..”เจมิสที่กล่าวออกมา..

“อะไรงั้นเหรอ..?”

“ถึงต่อให้แกจะมีข้อมูลและวางแผนมาดีมากแค่ไหน แต่ยังไงคนธรรมดาก็ไม่สามารถที่จะสังหารคนทั้งกองร้อยได้ ของแบบนี้มันต้องอาศัยความเชี่ยวชาญรวมไปถึงความแข็งแกร่ง..”

“ก็ถูก..อย่างที่เธอพูดนั้นแหละนะ ถ้าไม่ใช่ฉันก็คงทำไม่ได้หรอก การจะชนะสงครามมันประกอบไปด้วยหลายๆปัจจัย ซึ่งมันก็ทำให้ฉันได้เห็นข้อบกพร่องของเธอ รวมไปถึงคนที่ส่งเธอมา เธอจะโกรธในสิ่งที่ฉันพูดก็ได้นะ แต่เธอไม่สามารถหลีกหนีความจริงได้ กลยุทธ์และรูปแบบของเธอมันไม่ต่างอะไรกับการที่จะส่งทหารไปตาย..”ผมที่พูดออกมา เมื่อเจมิสได้ยินแน่นอนว่าเธอจะต้องโกรธ แต่เธอก็พยายามที่จะสะกดอารมณ์ของตัวเองเอาไว้..

“ฉันเห็นแกเอาแต่พูดพร่ำ ถ้างั้นไหนแกลองบอกซิว่าถ้าแกได้เป็นผู้นำในครั้งนี้ แกจะทำยังไง..?”เจมิสที่กัดฟันถามผม..

“ถ้าเป็นฉันน่ะเหรอ..? หึ..ฉันก็จะ..”ผมที่กระตุกรอยยิ้ม ก่อนจะบอกถึงกลยุทธ์และวิธีบัญชาการกองกำลังทหาร.

แน่นอนว่าการอธิบายกลยุทธ์ ไม่ใช่เพียงแค่การบอกแผนการของฝ่ายเราเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น มันยังต้องคำนึกถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา ยังไงศัตรูก็คงจะไม่ยอมอยู่เฉยๆหรือพลิกแพลงสถานการณ์เป็นแน่ เราจึงต้องมีแผนสองและแผนสามเตรียมเอาไว้รับมืออยู่เสมอ นี่ถึงจะเรียกว่าการวางกลยุทธ์ที่แท้จริง..

ยิ่งผมอธิบายและพลิกแพลงสถานการณ์ให้เจมิสได้ฟังมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งอึ้งในคำอธิบายของผม แม้เธอจะพยายามหาข้อโต้แย้งมา แต่สุดท้ายข้อโต้แย้งเหล่านั้นก็ถูกผมทำลายไป อีกทั้งมันยังมีเหตุผลและใช้ได้จริง ไม่ใช่แค่การแถแบบส่งๆ

“อึก..”เจมิสที่ค่อยๆก้มหน้าลง หลังจากที่ได้รับฟังกลยุทธ์ของผม เธอคงจะละอายใจที่ตัวเองไม่มีความสามารถมากพอ. 

“แกเป็นใครกันแน่..ยังไงทหารเกณฑ์ที่พึ่งจะเข้ากองทัพคงไม่มีความสามารถมากขนาดนี้..”เจมิสที่กล่าวถามออกมา..

“เอาไว้ถึงวันที่ฉันไว้ใจเธอเมื่อไหร่ ฉันจะบอกก็แล้วกัน สิ่งเดียวที่ฉันพอจะบอกเธอได้ในตอนนี้ นั่นก็คือฉันเกิดที่เอลเดีย และจะตายที่เอลเดีย..”ผมที่บอกกับเจมิส ไม่อย่างงั้นเธออาอจะคิดว่าผมเป็นสปายที่ประเทศอื่นส่งมาแหงๆ..

“นี่แกกล้าปิดบังความลับต่อผู้บังคับบัญชาเหรอ..?”เจมิสที่เอ่ยถามผม..

“อ้อ..ฉันพึ่งปลุกเอมพาสได้ ยังไงต่อจากนี้ช่วยอธิบายข้อมูลของมันด้วยนะ..”ผมที่แสร้งทำเปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะชูด้ามจับของไลท์เซเบอร์ขึ้นมา ซึ่งมันก็ถึงกับทำให้เจมิสละความสนใจจากตัวตนของผม..

“เอมพาสชนิดยุทโธปกรณ์ ได้ยังไงกัน..? แกไม่มีคริลตัสมานาไม่ใช่เหรอ แล้วที่สำคัญอายุของแกก็เกินกำหนดที่เอมพาสจะถูกปลุกแล้วด้วย..”เจมิสที่กล่าวออกมา..

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน..”

“ไหนขอลองฉันตรวจสอบหน่อย ..”เจมิสที่กล่าวออกมา ก่อนจะเอื้อมมือมาแตะที่หน้าอกของผม..

“ไม่มีสัญญาณของคริสตัสมานาอยู่เลย ถ้าเป็นตามปกติ ถึงจะไม่ต้องใช้มือสัมผัสก็พอจะตรวจสอบคริสตัลมานาได้ แต่ในกรณีของแกที่สัญญาณอาจจะอ่อน ฉันจึงจำเป็นที่จะต้องแตะโดยตรง แต่ยังไงมันก็ไม่มี..”

“เออคือ..มันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่คริสตัลมานาของฉันมันน่าจะอยู่ตรง..”ผมที่กล่าวออกมา ก่อนจะก้มหน้าลงไปมองยัง..

“ฮาย~ ตรวจสอบได้นะจ้ะ..”เสียงของไอ้จ้อนที่เอ่ยปากทักทาย เมื่อเจมิสได้ยินก็ถึงกับหน้าแดงก่ำ ก่อนที่เส้นเลือดจะปูดขึ้นมาบนใบหน้าของเธออย่างรวดเร็ว..

“พูดจริงนะเฮ้ย ไม่เชื่อลองตรวจสอบดูดิ..”ผมที่กล่าวยืนยัน เมื่อเจมิสได้ยินแบบนั้นก็หยุดคิดด้วยความลังเล ก่อนที่เจ๊แกจะเลื่อนมือมาแตะจริงๆ..

“อู้ว..~”คงไม่ต้องบอกนะว่าเสียงใคร..

《ชาร์จพลังงาน 5 หน่วย》

อ้าว..อย่างงี้ก็ได้เหรอ..? เอากับเขาสิครับ..

“บะ..บ้าน่า เป็นไปไม่ได้ ร่างกายของแกจะต้องผิดปกติแน่ๆ..”เจมิสที่ชักมือกลับอย่างไว..

“ก็ตามนั้น ฉันไม่ใช่พวกปกติมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ..”ผมที่ตอบกลับ ดูเหมือนอะดรีนาลีนจะถูกกระตุ้นไปได้อีกหน่อย หลังจากที่เจมิสทำการตรวจสอบ แต่ถึงอย่างไรยิ่งกระตุ้นมัน ระยะเวลาที่เพิ่มขึ้นก็จะลดปริมาณลงเรื่อยๆ นี่อาจจะเป็นขีดจำกัดที่ผมไม่ควรจะฝืน..

“ก่อนอื่นเลยฉันมีเรื่องสำคัญที่จะบอกกับเธอ..”ผมที่เปิดประเด็นกับเจมิส เมื่อเธอได้ยินก็ดูเหมือนจะให้ความสนใจเป็นอย่างมาก..

“เรื่องอะไร..?”เจมิสที่เอ่ยถาม..

“เธอคงจะรู้เรื่องพลังนั้นของฉันแล้วสินะ ถ้าเกิดพลังของฉันสงบลง ฉันจะหมดสติไป พอตื่นขึ้นมาฉันก็จะจำเหตุการณ์ในตอนที่ใช้พลังทั้งหมดไม่ได้ รวมไปถึงเหตุกาณณ์ก่อนหน้านี้ที่ฉันเผลอกระทืบร้อยตรีเซอร์เคิลจนหมดสติไปด้วย ซึ่งสิ่งที่ฉันอยากจะขอให้เธอช่วยหลังจากที่ฉันฟื้นขึ้นมา คือช่วยบอกกับฉันอีกคนหน่อยเกี่ยวกับพลังนี่ของฉัน เพราะวันนี้ฉันเองก็เกือบจะถูกฆ่าตายไปแล้ว..”ผมที่บอกกับเจมิส ซึ่งเมื่อเธอได้ยินก็ดูเหมือนจะอึ้ง..

“เข้าใจแล้ว ตอนแรกฉันก็นึกว่าแกแค่แสร้งทำเป็นจำไม่ได้ ว่าแต่พลังของแกมันคืออะไรกัน..?”

“จะบอกว่าเป็นพลังมันก็คงจ..ะ..”

อั่ก..!”

แต่แล้วจู่ๆก็มีอาการผิดปกติที่เกิดขึ้นกับเจมิส ร่างของเธอที่นั่งอยู่พลันยกฝ่ามือขึ้นมาจิกกุมตรงหน้าอกของตัวเอง ด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวด..

“เป็นอะไรของเธอเนี่ย..? แผลก็ไม่ได้ใหญ่มา..ก..”

ในขณะที่ผมกำลังถามเจมิส จู่ๆเธอที่กำลังก้มหน้าก็เอื้อมมือมากระชากคอเสื้อของผม..

“รีบจูบฉันเร็วเข้า..!”เจมิสที่กล่าวออกมา ห้ะ..อิหยังวะ..?

“ห้ะ..?”

“เร็วเข้าสิวะ..!”เจมิสที่ตวาดเสียงออกคำสั่ง ดูเหมือนว่าเธอจะขยับตัวไม่ได้..

“ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเพราะอะไร แต่เธอจะมาโกรธฉันทีหลังเหมือนคราวก่อนไม่ได้นะ เพราะคราวนี้เธอเรียกร้องเอง..”

ฟุบ..!

ทันทีที่ผมพูดจบร่างของผมที่นั่งอยู่ก็กดร่างของเจมิสลง พร้อมกับโถมริมฝีปากจูบเธออย่างดูดดื่ม..

“ย้าหู้ว..~ อู้ว..~”เสียงของไอ้จ้อนที่ร้องออกมา..

《ชาร์จพลังงาน 10 หน่วย》

“อะ..อืม..”เสียงที่ดังอยู่ภายในลำคอ ผมในตอนนี้กำลังบดขยี้ริมฝีปากของเจมิสอย่างดูดดื่ม ลิ้นของผมและเธอที่สอดแทรกกำลังเข้าพัวพันกันอย่างลึกซึ้ง..

ดูเหมือนว่าผมในบุคลิกนี้หรือเมื่อสมัยก่อนจะมีประสบการณ์ในเรื่องพวกนี้อยู่พอสมควร ยิ่งผมอยู่ในโหมดนี้นานเท่าไหร่ ผมก็เริ่มที่จะสัมผัสถึงตัวตนที่ขาดหายไปได้ทีละนิด แต่จะว่าไป..ผมยังซิงอยู่หรือเปล่านะ

ฟุบ..!

ร่างกายของผมที่ขยับ ผมได้เอื้อมมือขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อของเจมิสที่ละเม็ด ก่อนที่จะ..

ผลั๊ก..!!!

“นี่แกจะล้ำเส้นมากเกินไปแล้วนะ ไอ้เวรนี่..!”เจมิสที่ผลักหน้าอกผมออกอย่างแรง ก่อนจะใช้เท้าถีบยันซ้ำเข้ามา แต่โชคดีที่ผมไหวตัวทันจึงกลิ้งหลบออกจากตัวของเธอมาได้..

ชิ้ง..!!!

ทันใดนั้นจู่ๆเจมิสก็ชันตัวลุกขึ้น พร้อมกับหยิบดาบของเธอขึ้นมา อาการอ่อนแรงของเธอจู่ๆก็หายไป เชี้ยอะไรวะเนี่ย..

“อีกแล้ว..เธอขอให้ฉันจูบ พอฉันจูบเธอก็มาทำเป็นไม่พอใจ อะไรของเธอวะเนี่ย..?”ผมที่กล่าวออกมา..

“ไอ้เจ้าโง่..นี่แกคิดว่าฉันอยากจะจูบกับแกมากหรือยังไง มันคือเงื่อนไขเอมพาสต่างหาก ถ้าฉันไม่ทำคริสตัลมานาของฉันก็จะแตกสลาย..”เจมิสที่กล่าวออกมา พร้อมกับพุ่งเข้ามาเอาอีดาบในมือฟันผม ถ้าคุณกำลังคิดว่าเธอแค่เขินนั้น คุณคิดผิดแล้ว เจมิสในตอนนี้กำลังเดือดจริงๆ

ชิ้ง..!

“เฮ้ย..! ก็ฉันไม่รู้หนิ..!”ผมที่โยกตัวหลบดาบของเจมิส ก่อนที่เจ๊แกจะกระหน่ำการโจมตีเข้าใส่ผม..

ฟุบ..!

ผลัก..!!

“โอ้ย..! ไอ้เวรนี่..!”

ฟุบ..

ผมที่ไม่มีทางเลือกได้หาจังหวะ ซึ่งเมื่อเห็นโอกาสผมก็พลันเอื้อมไปจับข้อมือของเจมิส ก่อนจะหมุนตัวบิดมันขึ้นสูงอย่างแรง จนทำให้ดาบหลุดออกจากมือของเธอ..

ทันทีที่ปลดอาวุธได้ผมก็เตะตัดขา ก่อนจะจับข้อมือทั้งสองข้างของเธอไขว้หลังและกดร่างของเธอให้ล้มลงไปกับพื้น ปิดท้ายด้วยการใช้เข่ากดทับลงไปที่แผ่นหลัง เพื่อกันไม่ให้เธอขัดขืน

“ฉันไม่รู้จริงๆว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ขอโทษที่เข้าใจผิดไปเอง..”ผมที่บอกกับเจมิส เมื่อเธอที่กำลังคลุ้มคลั่งได้ยินก็ค่อยๆสงบลง..

“เออ..ปล่อยได้แล้ว..”เจมิสที่บอกกับผม เมื่อผมได้ยินเช่นนั้นก็ปล่อยเธอ ก่อนจะรีบลุกออกอย่างไว้..

ฟุบ..!

ผมที่หยิบดาบของเจมิสขึ้นมา ก่อนจะยื่นส่งมันให้กับเธอ เธอที่เห็นเช่นนั้นก็เอื้อมมือมาคว้าเอาไว้ ด้วยสีหน้าที่ยังคงขึ้งโกรธ..

“เงื่อนไขเอมพาสที่ว่ามันคืออะไร..?”ผมที่เอ่ยถามเจมิส..

“นี่แกไม่รู้จริงๆดิ..?”

“ถ้ารู้แล้วจะถามไหมล่ะครับท่าน..”ผมที่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงประชด เมื่อเจมิสได้ยินก็จ้องหน้าของผมเหมือนกำลังจะจับพิรุธ แต่พอเธอแน่ใจว่าผมไม่รู้จริงๆ เธอจึง..

“เงื่อนไขของเอมพาสคือเงื่อนไขที่ผู้ถือครองทุกๆจะต้องปฏิบัติตาม ในกรณีของเอมพาสชนิดกักเก็บ เงื่อนของมันจำเป็นที่จะต้องกินโพชั่นมานาภายในสองชั่วโมงทันทีที่เปิดใช้วรจร 

แต่เงื่อนไขของผู้ที่ใช้เอมพาสชนิดยุทโธปกรณ์มันแตกต่างกันออกไป แต่ละคนจะมีเงื่อนไขในการใช้ที่ไม่มีเหมือนกัน ส่วนใหญ่จะเป็นเงื่อนไขประหลาดๆ อย่างเช่นไอ้ตัวที่แกพึ่งจะจัดการไป เงื่อนไขของมันคือต้องกินเศษดิน 

โดยที่เงื่อนไขที่ว่านั้นจะมีอยู่ด้วยกันกว่าสามกรณีหลักๆ เงื่อนไขก่อนใช้ เงื่อนไขในระหว่างใช้ และเงื่อนไขหลังการใช้ 

ซึ่งถ้าจะให้ยกตัวอย่างเงื่อนไขหลังการใช้นั้น นั่นก็คือตัวฉัน..หลังจากที่ฉันใช้เอมพาส ฉันจะต้องจูบกับใครสักคน ภายในระยะเวลา 1 ชั่วโมง อย่างช้าที่สุดก็ต้องภายใน 2 ชั่วโมง เพราะถ้าเกิดไม่ทำตามเงื่อนไขล่ะก็ คริสตัลมานาและเอมพาสที่ฝังอยู่ภายในหัวใจก็จะแตกสลายในทันที นี่คือเหตุผลที่ฉันลากคอแกมาที่นี่ด้วย แต่ก็คิดไม่ถึงว่าแกจะทำให้พวกเราคว้าชัยชนะในครั้งนี้มาได้..”เจมิสที่กล่าวออกมา และแล้วผมก็กระจ่าง เจ๊แกไม่ได้พิศวาสอย่างที่ผมมโนไปเอง ส่วนสาเหตุที่เธอลากผมมาที่นี่ก็เพื่อที่จะใช้ผมเป็นตัวคลายเงื่อนไขของเอมพาส..

“อีกทั้งนอกเหนือจากนี้เงื่อนไขของเอมพาสยังเป็นปัจจัยหลักในการเลื่อนระดับดา..ว..”

“อั่ก..!!! เชี้ยอะไรวะเนี่ย..?!”

ยังไม่ทันที่เจมิสจะได้อธิบายอะไรจนจบ ผมที่ได้รับรู้ถึงข้อมูลก็ยกฝ่ามือขึ้นมาจับไอ้จ้อนของตัวเอง..

“นะ..นี่แก อย่าบอกนะว่าเงื่อนไขเอมพาส..?”เจมิสที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นตระหนก เธอรีบเข้ามาดูอาการของผมในทันที..

“เฮ้ย..ตั้งสติไว้ รีบบอกมาว่าเงื่อนไขของแกคืออะไร..?”

“ผะ..ผม มะ..ไม่รู้..”ผมที่บอกกับเจมิส..

“เชี้ยแล้วไง..!! เปิดระบบเร็วๆเข้า มันจะต้องมีข้อมูลบอกเอาไว้อยู่แน่..?”ไอ้จ้อนที่กู่ร้องออกมา..

‘หุบปาก..แล้วอยู่นิ่งๆ เดี๋ยวฉันจะพาแกไปสวรรค์..’ผมที่บอกกับไอ้จ้อน ซึ่งเมื่อมันได้ยินก็..

“สตาร์..ฉันรักแกในโหมดนี้จริงๆ ต่อจากนี้ฉันสัญญาว่าถึงต่อให้โลกจะแตก ฉันก็จะเป็นจู๋ของแกตลอดไป ฮึก..”ไอ้จ้อนที่เข้าสู่บทดราม่า นี่ตูข้ากำลังคิดแผนชั่วอะไรกันอยู่วะเนี่ย บุคลิกนี้มันกำลังกลืนกินจิตใต้สำนึกของผมอยู่ นี่ตูคนก่อนเป็นคนระยำหรือยังไงกัน..

“ไม่รู้..? นี่แกไม่รู้ แต่แกดันกล้าใช้เอมพาสเนี่ยนะ..? แกอยากตายมากหรือยังไงกัน..?”เจมิสที่กล่าวออกมา จู่ๆสีหน้าของเธอก็พลันเปลี่ยนไป เธอทำเหมือนจะเป็นห่วงผม ทั้งๆที่ผมก็รู้ว่ามันไม่ใช่แบบนั้นเลยสักนิด

เจมิสก็แค่กลัวว่าจะเสียบุคลากรทางการทหารที่มีความสามารถอย่างผมไปก็เท่านั้น ถ้าเพื่อกองทัพแล้วยังไงเธอก็คงจะไม่ปล่อยให้ผมตายง่ายๆแบบนี้แน่..

“ก็เพราะไม่รู้ว่ามันมีไอ้เงื่อนไขเวรนี่ยังไงล่ะ ฉันถึงกล้าใช้..”ผมที่ตอบกลับ ในระหว่างนั้นก็พลางปั้นหน้าให้ดูทรมานแบบสุดๆ

“มะ..ไม่เป็นไรหรอก อะ..เอมพาสมันอยู่ในไอ้นั่นของฉัน ถึงต่อให้มันแตกสลาย ยังไงฉันก็ไม่ตายอยู่ดี..”ผมที่บอกกับเจมิส..

“ไม่ตายก็บ้าแล้ว ถ้ามันแตกสลายมันก็จะระเบิดตัวเองออกมาเว้ย..”เจมิสที่ตอบกลับ เธอดูร้อนรนเป็นอย่างมาก..

“ถ้างั้นก็ตัดมันออกไปซะ..”ผมที่พยายามทุ่มสุดตัวทำให้เจมิสเชื่อ และผลลัพธ์ที่ออกมาเธอก็ดูเหมือนว่าจะเชื่อจริงๆ

“ถึงต่อให้ตัดมันก็ระเบิดอยู่ดี คริตตัลมานามันคงสภาพได้เฉพาะตอนที่อยู่ในร่างกายของมนุษย์เท่านั้น ถึงแรงระเบิดของมันจะไม่ได้รุนแรง แต่มันก็สามารถฆ่าแกได้อย่างแน่นอน.”เจมิสที่อธิบาย อ้าว..เข้าทางเฉยเลย..

“แกลองนึกให้ดีๆในตอนที่แกปลุกเอมพาสออกมาเป็นครั้งแรก ถ้าแกไม่ได้หมดสติ ในช่วงเวลานั้นความรู้สึกจะบอกกับแกว่าเงื่อนไขนั้นคืออะไร..”เจมิสที่กล่าวออกมา ซึ่งเมื่อผมได้ยินก็ทำสีหน้าจริงจัง ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง..

“อึก..”ผมที่ลืมตาขึ้นมา พร้อมกับแสดงสีหน้าเหมือนจะรู้ถึงเงื่อนไขที่ว่าแล้ว..

“รู้แล้วสินะ..รีบทำตามเงื่อนไขเร็วเข้า..”

“ฉันทำคนเดียวไม่ได้..”ผมที่บอกกับเจมิส..

“เงื่อนไขแบบคู่ที่ต้องใช้คนอื่นสินะ รีบบอกมาเร็วว่ามันคืออะไ..ร..?”

“ท่านร้อยตรีครับ..”

ในขณะที่เจมิสกำลังกล่าว จู่ๆผมก็กล่าวแทรกเธอเข้ามา พร้อมกับเรียกเธอด้วยสรรพนามใหม่..

“อะไร..?”เจมิสที่ชะงักไปชั่วขณะ เธอดูประหลาดใจเล็กน้อยที่จู่ๆผมในบุคลิกนี้กลับเรียกเธอด้วยความเคารพ อันที่จริงแล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอก็คงจะปล่อยผ่าน ถ้าผมไม่ล้ำเส้นมากจนเกินไป เธอก็ยังพอจะรับได้อยู่..

“ในตอนที่พลังนี้ตื่น ผมอาจจะทำตัวอวดดีหรือไม่เคารพท่านไปบ้าง ผมอยากจะขอให้ท่านอภัยให้..”

“อะไรของแก พูดอย่างกลับจะสั่งเสีย..”เจมิสที่ขมวดคิ้วแน่นกล่าวออกมา..

“ใช่แล้ว ยังไงก็..ปล่อยผมตายเถอะ ท่านช่วยผมไม่ได้หรอก..”

“แกลองบอกมาก่อน หรือว่าเงื่อนไขของแกจะเหมือนกับฉัน..?”

“ไม่เลย..มันร้ายแรงกว่านั้นเยอะ..”ผมที่บอกกับเจมิส..

“มันคืออะไร..? แกเลิกยึกยักแล้วรีบๆบอกฉันมาได้แล้..ว..”

“ท่านต้องช่วยทำให้ผมสำเร็จความใคร่ครับ..!”

 

 

 

 

จากใจคนเขียนสำหรับเว็ป Nekopost:ฝากถึงนักอ่านนะงับ คอมเม้นใต้ตอนเพื่อเป็นกำใจให้ด้วยนะงับ ได้สัก 5 เม้นจิแถมตอนให้..~

 

ปล.มี NC ด้วยงับ แต่ลงไม่ได้เฮ้อ ของดีย์แท้ๆ