SWEET ADORABLE WIFE, PLEASE KISS SLOWER! ภรรยาผู้น่ารัก ได้โปรดจูบช้าๆ! - ตอนที่ 316-317

บทที่ 316-317 : ฉันไม่รังเกียจที่จะส่งใครก็ตามที่แตะเธอลงนรก

 

เล่นอะไร เธอไม่เชื่อว่าหลินว่านว่านจะให้ของขวัญที่มีราคาแพงกว่าของเธอ!

 

ท่ามกลางเสียงพูดคุยกัน หลินว่านว่านก็สงสัยเช่นกันว่า ลู่ซานเป่ยส่งอะไรมา เธอกําลังจะก้าวไปข้างหน้าและเปิดผ้าคลุมออก

 

แต่หลินชิอิงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และจับมุมผ้าสีแดง เธอเสแสร้งอยู่ในลุคประหลาดใจ “นี่คือสิ่งที่ว่านว่านเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้เหรอ? ฉันรอคอยสิ่งนี้มานานแล้ว ให้ฉันเป็นคนเปิดมันเอง!”

 

หลังจากพูด เธอก็ยกแขนขึ้นสะบัดผ้าคลุมออกไป

 

ด้วยเสียงสวบสาบและหลังจากการเปิดผ้าแดง ของที่อยู่ภายในก็ถูกเปิดเผยต่อสายตาทุกคน

 

นี่คือ หินก้อนใหญ่ที่มีความยาว ความกว้าง และความ สูงเกือบหนึ่งเมตร

 

เกิดความเงียบงันไม่กี่วินาที

 

“หึ หึ!”

 

หลินชิอิงหัวเราะออกมาดังๆ เธอไม่สามารถปกปิดการดูถูกที่เธอข่มไว้อย่างรุนแรงนั้นได้อีกต่อไป

 

“นี่คือของขวัญวันเกิดของเธอที่จะทําให้พวกเราทุกคนประหลาดใจ? มันหิน ฮ่าๆๆ มันแย่กว่าของขวัญที่เธอให้ท่านย่าก่อนหน้านี้อีก เป็นไปได้ไหมที่เธอหยิบสิ่งนี้มาจากกองขยะสักที?”

 

ในตอนแรกยังมีความคาดหวังอันริบหรี่อยู่ในใจของผู้พบเห็น ตอนนี้ทุกอย่างกลายเป็นความรังเกียจ

 

“เธอให้หินนี้เป็นของขวัญวันเกิดคุณปู่ของตัวเองจริงๆเหรอ ไม่ได้อะไรยังจะดีกว่า เธอต้องการเป็นตัวน่ารังเกียจจากสิ่งนี้เหรอ?”

 

“เธอยังไม่หายดี? ทําไมตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเธอปัญญาอ่อนมากกว่าเดิม…”

 

“พวกเขาทั้งสองคนเป็นลูกสาวจากตระกูลหลิน ทําไมมีความแตกต่างกันมากขนาดนี้? ไม่น่าแปลกใจที่มีใครเป็นคนสําคัญที่ถูกต้องและเหมาะสม ในขณะที่อีกคนเป็นนักแสดงหญิงที่ต่ําต้อยซึ่งเก็บซ่อนไว้ใต้โต๊ะ เป็นเรื่องปกติถ้าเธอต้องการลดระดับตัวเอง ตอนนี้เธอยังเพิ่มความอับอายให้กับครอบครัวหลินต่อสาธารณะชนอีก เธอยังมีหน้ามาบอกว่านี่คือเซอร์ไพรส์ ช่างเป็นอะไรที่น่าอาย!”

 

เมื่อหลินว่านว่านเห็นหินก้อนนี้ เธอก็พูดไม่ออกเหมือนกัน

 

เธอได้ขอให้ลู่ซานเป่ยส่งของขวัญที่พิเศษไม่มากเกินไป อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ขอให้เขาเอาหินมา

 

การได้ฟังว่าคนอื่นๆเยาะเย้ยหลินว่านว่านอย่างไร หลินชิอิงปิดปากของเธอและการแสดงออกอย่างยินดีแต้มบนริมฝีปากของเธอ เธอรู้สึกมีความสุขไปทั่ว ราวกับว่าเธอ ได้ดื่มน้ําเย็นๆในวันที่อากาศร้อนจัด

 

นายหญิงแม่เฒ่าหลินโกรธมากจนหน้าไม่มีสีเลือดอย่างน่ากลัว นางกระแทกไม้เท้าอย่างแรงกับพื้น และพูดว่า “หลินว่านว่าน ฉันไม่มีหลานสาวอย่างหล่อน ออกไปเดี๋ยวนี้”

 

หลินว่านว่านยืนหยั่งรากกับพื้นแน่น เธอรู้ว่าลู่ซานเป่ยไม่ใช่คนที่ขาดชั้นเชิง

 

เขาต้องมีเหตุผลของเขา หินก้อนนี้มีความหมายอย่างแน่นอน

 

นายหญิงแม่เฒ่าหลินเห็นว่าหลินว่านว่านไม่ยอมออกไปจากงาน แต่เธอกลับเดินไปที่ก้อนหินนั่น

 

ความโกรธของนายหญิงแห่งตระกูลหลินส่งผลต่อศักดิ์ศรีของนางที่เหมือนถูกท้าทาย นางผลักนายท่านผู้เฒ่าหลิน และหลินชิอิงออกไป ผู้ซึ่งต้องการห้ามปรามนางและตะโกนด้วยความโกรธ “มานี่! ทิ้งสิ่งที่แสดงถึงการไม่เชื่อฟังผู้อาวุโสนี้ไปเสีย! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันไม่อยากเจอเธออีก!”

 

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนวิ่งเข้ามา และกําลังจะแตะต้องหลินว่านว่าน

 

ทันใดนั้น

 

ปัง!

 

เสียงปืนดังขึ้นทั่วห้องโถง ทันใดนั้น ทุกคนก็ตกอยู่ในอาการช็อค

 

เสียงเกียจคร้านที่นําพาความมีชีวิตชีวาและความบ้าบิ่นที่ไม่มีใครเทียบได้เดินทางเข้ามา “ฉันไม่รังเกียจที่จะส่งใครก็ตามที่แตะต้องเธอลงนรก”

 

ทุกคนหันหน้าไปมองด้วยความกลัว

 

ที่โถงทางเดินชายหนุ่มร่างสูงและเพรียวยืนอยู่

 

เขามีใบหน้าหล่อเหลาที่สามารถทําให้ผู้หญิงทุกคนในโลกหน้าแดงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อดวงตารูปลูกพืชที่ดูชั่วร้ายคู่นั้นกวาดมองพวกเขา เขามีอารมณ์และเสน่ห์เพียงพอที่จะทําให้ผู้คนรู้สึกถึงแรงกระตุ้นที่ไม่อาจต้านทานได้ที่จะทําเช่นนั้น

 

เขาหยุดอยู่บนเส้นทางของเขาและเก็บปืนของเล่นปลอมไว้ หลังจากที่เขาจ้องมองไปที่เด็กสาว เขาไม่กระพริบตาเลย เขาเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “มารับฉัน”

 

ราวกับหลินว่านว่านไม่รู้ว่าเขากําลังเรียกหาเธอ เธอมองไปรอบๆอย่างว่างเปล่าและตระหนักว่าพวกเขาที่เหลืออยู่ในอาการกลั้นหายใจ

 

“นายน้อยถัง?!”

 

บทที่ 317 : สนับสนุนเธอ

 

ทุกคนตกใจและประหลาดใจ ก่อนหน้านี้ พวกเขาพยายามทุกวิถีทางที่พยายามจะสานสัมพันธ์กับถังเฉิน แต่ไม่สามารถขอเข้าพบเขาได้แม้แต่ครั้งเดียว อย่างไรก็ตาม วันนี้เขาปรากฏตัวที่นี้จริงๆ!

 

ถังเฉินเมินต่อสายตาที่หลงใหลเหล่านั้น การจ้องมองของเขายังคงจับจ้องไปที่คนที่แกล้งทําเป็นโง่

 

“หลินว่านว่าน คุณไม่ออกมาจริงๆเหรอ?”

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ พวกเขาก็มองไปที่หลินว่านว่านทันทีและไม่สามารถปกปิดความตกตะลึงไว้ได้

 

มันเป็นไปได้ไหมที่เขามาที่นี่เพื่อหลินว่านว่าน?

 

คนที่อยู่ในปัจจุบันและให้ความสนใจกับข่าวในแวดวงบันเทิงต่างก็เคยได้ยินข่าวลือระหว่างทั้งสองมาก่อน อย่างไรก็ตาม ทัศนคติของพวกเขาก็เหมือนกับคนส่วนใหญ่ที่ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้และรู้สึกว่าถังเฉินไม่ได้ชอบเธอจริงๆ

 

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้พวกเขาค่อนข้างไม่แน่ใจ

 

หลินว่านว่านหัวเราะในใจ เธอต้องทําอะไรต่อไปเพียงเพราะเขาพูดอย่างนั้น?

 

“เฮอะ” ถังเฉินยิ้มอย่างเย็นชาใบหน้าของเขาเผยให้เห็นถึงอันตราย

 

เมื่อทุกคนคิดว่าพฤติกรรมโอหังของหลินว่านว่นจะกระตุ้นถังเฉินและทําให้เขาโกรธ ชายที่มีสีหน้าไม่พอใจก่อนหน้านี้ก็โค้งริมฝีปากและยิ้ม

 

“ถ้าคุณไม่มา ฉันก็จะไปเอง”

 

หลังจากพูด เขาก็เดินก้าวกระโดดและหยุดอยู่ข้างหลินว่านว่าน ถังเฉินยืดแขนขวาออกและกําลังจะกอดเอวเล็กๆของเธอ

 

“อย่าเอาแขนขาคุณมาแตะ!” หลินว่านว่านทําตัวห่างเหินจากเขาอย่างดูถูก

 

มองไปที่ผิวขาวๆของเธอ ถังเฉินดูทําอะไรไม่ถูก “คุณยังใจร้ายมาก ฉันมีทางเลือกอะไรบ้าง? ฉันแค่อยากให้คุณทรมาน”

 

ไม่ใช่แค่หลินว่านว่านเท่านั้นที่พูดไม่ออก คนอื่นๆที่เหลือดูเหมือนพวกเขาได้เห็นผี

 

เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่พูดบนอินเทอร์เน็ตนั้นเป็นความจริง? ถังเฉินมีความรักที่ไม่สมหวังกับหลินว่านว่าน!

 

เมื่อได้เห็นฉากนี้ ลูกสาวทุกคนจากครอบครัวร่ํารวยต่างก็แสดงความอิจฉาริษยาและเกลียดชัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลินชิอิง ผู้ซึ่งเย่อหยิ่งและดูถูกก่อนหน้านี้ถูกแทนที่ด้วยความอิจฉาและความเกลียดชัง

 

ถังเฉินมีทั้งพลังและอํานาจและรูปลักษณ์ของเขาอาจกล่า วได้ว่าสมบูรณ์แบบ ผู้หญิงคนไหนที่ไม่อยากถูกผู้ชายอย่างเขาชอบ?

 

ไฟแห่งความอิจกําลังแผดเผาในหัวใจของหลินชิอิง เมื่อเธอเห็นนายหญิงแห่งตระกูลหลินใช้สายตากังวลและสงสัย ในขณะที่มองหลินว่านว่าน เธอยิ่งเต็มไปด้วยความเกลียดชังมากเป็นพิเศษแทบจะกัดฟัน

 

“นายน้อยถังและน้องสาวของฉันเป็นเพื่อนกันหรือคะ?”

 

หลินชิอิงถามออกมาด้วยน้ําเสียงที่ไร้เดียงสาและงงงวย สิ่งนี้ดึงความสนใจของทุกคนได้สําเร็จ

 

“ว่านว่านและครอบครัวหลินของเรามีความยินดีที่ได้เป็นเพื่อนกันกับนายน้อยถัง แต่ว่านว่าน เรื่องเหล่านี้เป็นคนละเรื่องกัน วันนี้เธอยังคงทําผิด แม้ว่าเธอจะไม่อยากเห็น คุณปู่แลคุณย่าอีกแล้วก็ตาม เธอไม่สามารถหยิบหินที่แต่งแล้วมาใช้เป็นของขวัญวันเกิดได้ การทําเช่นนั้นเท่ากับว่า เธอทําให้คุณปู่ผิดหวัง หลังจากท่านให้การปกป้องคุ้มครองเธอมาตลอด นอกจากนี้เธอยังละเลยต่อแขกในงาน”

 

คําพูแหล่านี้ไม่เพียงแต่ดึงหัวข้อหลักกลับมาที่หลินว่านว่านอีกครั้ง ยังถูกเพิ่มการวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นอีก

 

ผู้คนที่ลืมเรื่องนี้ไปเพราะการมาถึงของถังเฉินรู้สึกไม่พอใจทันที

 

หลินว่านว่านมองไปที่หลินชิอิงและอยากจะปรบมือให้เธอ

 

เธอทํางานได้ดีจริงๆในการขุดหลุมนี้

 

ทันใดนั้น ถังเฉินก็หัวเราะอยู่ข้างๆ และถามว่า “คนนี้ เป็นพี่สาวของคุณจริงเหรอ? พี่สาวแท้ๆ?”

 

หลินว่านว่านไม่เข้าใจว่าทําไมเขาถึงถามเช่นนั้นและตอบตามความจริงว่า “พ่อเดียวกันแต่คนละแม่”

 

“ฉันพูดไม่ออกจริงๆ” ถังเฉินกวาดสายตาไปที่หลินชิอิง และเปลี่ยนการจ้องมองด้วยความรังเกียจทันที “เธอไม่สวยเท่าคุณ รูปร่างของเธอไม่ดีเท่าคุณ คาแรคเตอร์ของเธอก็สยดสยองเช่นกัน เหตุใดจึงมีความแตกต่างอย่างมากขนาดนี้ถ้าหากคุณเป็นพี่น้องกัน? เป็นไปได้ไหมว่ามีปัญหาบางอย่างเกี่ยวกับยีนของแม่?”

 

เขาดูสับสนราวกับว่าเขาไม่เข้าใจจริงๆ

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินชิอิงไม่สามารถรักษารูปลักษณ์ที่สูงส่งและสง่างามของเธอได้อีกต่อไป เธอโกรธมากจนหน้าเป็นสีเขียวสลับขาว

 

คําว่า “ดูถูก” แทบจะเขียนอยู่บนใบหน้าของถังเฉิน “สิ่งสําคัญที่สุดคือ…เธอตามืดบอด”