Supreme Uprising - ตอนที่ 58: สู้! สู้! สู้!

“เจ้าต้องสงบสติอารมณ์  สิ่งอำนวยความสะดวกและอุปกรณ์ของเรามีราคาแพงมาก  หากเจ้าทำลายพวกมันเราจะไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้” ชายวัยกลางคนที่ผอมเพรียวกล่าว   แม้ว่าเขาจะดูหล่อเหลาสุภาพเรียบร้อย แต่การปรากฏตัวของเขานั้นเฉียบคมราวกับมีด

 

เมื่อหัวหน้าผู้สอนลูเห็นชายคนนั้นความโกรธที่เคยมีของเขาได้ลดลงเล็กน้อย  เขาหายใจเข้าลึกๆก่อนที่เขาจะถอนหายใจ “ข้าแค่รู้สึกขมขื่น  เราทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของแปดกองทัพแห่งตะวันออก  เราทุกคนปกป้องดาพันธมิตร!  ทำไมพวกเขาถึงปฏิบัติกับกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นด้วยวิธีเช่นนี้? “

 

คำพูดของหัวหน้าผู้สอนลูทำให้เกิดปฏิกิริยาที่คล้ายกันมากมาย  ผู้ชายทุกคนที่อยู่ในนั้นเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ชอบที่จะได้รับการปฏิบัติที่เลือกปฏิบัติเช่นนี้

 

“ตอนนี้อย่าพูดถึงมันเลย  พวกเราจะทำอะไรได้? ” ชายวัยกลางคนผอมเพรียวพูดอย่างไม่แยแส “กองทัพแอตลาสได้ผลิตอัจฉริยะเจ็ดอันและอ้างว่าแต่ละอันนั้นยอดเยี่ยมกว่าอีกฝ่าย  พวกเขาไม่ได้มีแหล่งกำเนิดของเหลวระดับ เอ ที่เพียงพอ ดังนั้นกองบัญชาการทหารตัดสินใจที่จะถ่ายโอนแหล่งกำเนิดของเหลวระดับ เอ กับนักสู้ที่มีความสามารถมากที่สุด  ดูเหมือนมันจะสมเหตุสมผลแล้ว “

 

ชายวัยกลางคนที่ผอมเพรียวพูดอย่างสงบราวกับว่าเขากำลังพูดถึงบางสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกันอย่างสิ้นเชิง  อย่างไรก็ตามทุกคนที่คุ้นเคยกับเขารู้ว่าการที่เขายิ่งสงบ เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

 

“กองทัพแอตลาสเป็นลูกคนโปรดของกองบัญชาการใหญ่  พวกเขาต้องเลือกนักสู้ที่โดดเด่น และได้เปรียบก่อน  พวกเขาต้องเลือกฐานได้ก่อนเป็นคนแรก! ” นายทหารวัยกลางคนเข้ามาเสริม “เมื่อใดก็ตามที่มีเหตุฉุกเฉิน มันจะเป็นกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นเสมอที่ได้รับเลือกก่อน  กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นเป็นเหมือนลูกเลี้ยงที่ได้รับการปฏิบัติแตกต่างจากเด็กทั่วไป! “

 

“ข้า … ข้าอาจจะไม่มีพรสวรรค์ แต่ข้ายังต้องแนะนำผู้บังคับบัญชาไม่ให้ยอมรับในเรื่องนี้! “

 

“ใช่ เราไม่สามารถยอมรับได้! ” ซูจงตะโกน “ข้ากระตุ้นแหล่งกำเนิดแกนพลังงานระดับสามกลับมาในวันเดียว แต่ข้ายังต้องใช้แหล่งกำเนิดของเหลวคุณภาพต่ำที่สุดเท่านั้น  บ้าจริง!  แล้วทำไมพวกเขาต้องทำเช่นนี้? “

 

“หากเรายอมรับในตอนนี้ พวกเขาจะเดินไปรอบๆพวกเราแล้วส่งพวกเราไป!  เราไม่สามารถกลืนความโกรธของเราและทรมานในความเงียบได้! “

 

หัวหน้าผู้สอนลูยังไม่ได้พูดอะไรเลยเมื่อชายวัยกลางคนผอมตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นทำไม?  เราจะต่อสู้หรือไม่ “

 

ต่อสู้?

 

แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นเพียงคำพูดเมื่อพวกเขาถูกเปล่งออกมาโดยชายวัยกลางคนทุกคนก็นิ่งเงียบ  ราวกับว่าพวกเขาทุกคนมีบางสิ่งบางอย่างที่ถูกโอบรอบคอของพวกเขา

 

สู้!  สู้!  สู้!

 

เหล่าทหารของดาพันธมิตรได้เตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความตายในทุกๆวัน  ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อใดที่สิ่งกีดขวางทางอวกาศจะพังทลาย  เมื่อมันเกิดขึ้นพวกเขาจะต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่มามหึมา

 

แค่ความคิดของสัตว์ร้ายเหล่านั้นซึ่งมีขนาดใหญ่พอๆกับภูเขาก็เพียงพอที่จะเติมเต็มความกลัวอันยิ่งใหญ่ให้กับทุกคนได้แล้ว

 

อย่างไรก็ตามความกดดันคงที่ของการตายยังรักษาคุณค่าของกองทัพและอาจสูงมาก  หากมีข้อพิพาทเกี่ยวกับทรัพยากร กองทัพต่างๆก็จะพร้อมสู้รบทันที

 

แม้ว่าการต่อสู้อาจฟังดูเหมือนเป็นวิธีการที่ตรงไปตรงมา แต่กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นไม่ได้คิดว่ามันเป็นตัวเลือกที่สมเหตุสมผล

 

กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นได้สูญเสียหลายต่อหลายครั้ง ดังนั้นมันจึงกลายเป็นฝ่ายพ่ายแพ้  แน่นอนว่ามีเหตุผลและแง่มุมมากมายที่ทำให้เกิดสิ่งนี้

 

ตัวอย่าง เช่น ฐาน 7 ไม่สามารถเปรียบเทียบกับฐานทัพอื่นได้  ฐานทัพแอตลาสทำการตรวจสอบเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์และเข้าถึงทรัพยากรอันกว้างขวางได้  ยิ่งไปกว่านั้น ฐาน 1 มีทางออกชั้นยอดที่สามารถปรับปรุงร่างกายของคนรุ่นใหม่ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถดึงดูดนักสู้มี่ยอดเยี่ยมเอาไว้ได้

 

ด้วยเงื่อนไขทั้งหมดนี้ช่วยให้กองทัพแอตลาสชนะเสมอมา  กองทัพอื่นสามารถลดหัวของพวกเขาก่อนกองทัพแอตลาส

 

พวกเขาจะเริ่มการต่อสู้ที่น่าอับอายนี้จริงหรือไม่?

 

“สู้! ” ซูจงตบหัวตัวเอง “พวกเราทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้น!  ไม่มีอะไรต้องกลัว! “

 

“สู้!  ถึงแม้กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นอาจจะแพ้ แต่เราไม่กลัว! “

 

“สู้!  กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นต้องก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ! “

 

ผู้คนทั้งห้องขยับขึ้นมาในเวลาไม่นาน  เสียงตะโกนมากมายดังขึ้นในศูนย์บัญชาการเนื่องจากตาคู่ที่นับไม่ถ้วนหันมามองหัวหน้าอาจารย์ผู้สอนลู

 

รอยยิ้มจางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาเฝ้าดูลูกน้องของเขาคำรามเหมือนหมีกลุ่มหนึ่ง  คนของเขาทั้งหมดควรมีความกล้าหาญเช่นนี้!

 

อย่างไรก็ตามเมื่อถึงเวลาเข้าสู่การต่อสู้มันคงไม่ใช่ผู้ชายที่ต่อสู้ แต่เป็นเด็กรุ่นใหม่  พวกเขาจะสามารถทำได้หรือไม่?

 

“มาสู้กัน! “

 

จู่ๆหัวหน้าผู้สอนลูก็นึกถึงใครบางคน  มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจ

 

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงโห่ร้อง  มันไม่ได้มาจากซูจงหรือสหายของเขา แต่มาจากป่าอันกว้างใหญ่ที่เผชิญกับฐาน 7

 

“ให้ตายเถอะ!  หลินวานรดำบ้าไปแล้วเหรอ?  เขาคำรามอย่างบ้าคลั่งทุกวัน!  ข้าไปนอนไม่ได้อีกแล้ว!  บัดซบ!  ถ้ามันกล้าเข้าใกล้ฐานข้าจะโจมตีมันให้ตาย! “

 

เมื่อซูจงสาปแช่งเสียงดังสีหน้าของเขาก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้น

 

เจ้าหน้าที่คนอื่นๆในศูนย์บัญชาการไม่ได้พูดอะไรสักคำเดียว  พวกเขาไม่กลัวหลินวานรดำ  มันเป็นแค่สัตว์ร้ายระดับ ซี เท่านั้น

 

“หลินวานรดำกำลังปกป้องต้นพีชหยก  ครั้งนี้มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? ” ชายวัยกลางคนที่ผอมเพรียวถามด้วยความสับสน “ใครบางคนอาจรบกวนรังของมันหรือเปล่า? “

 

“เป็นไปไม่ได้!  หลินวานรดำนั้นนั้นว่องไวมาก  นอกจากนี้ยังเป็นนักสู้ที่น่าเกรงขาม  เราจะไม่สามารถจัดการกับมันได้แม้ว่าเราจะไปเอง ถ้าเราส่งเด็กพวกนั้นมา! “

 

ซูจงตบหัวก่อนที่เขาจะพูดว่า “นอกจากนี้ยี่เฉินยังอยู่อย่างสันโดษ และหลินจางเจียนยังคงพักฟื้น  ฮ่า ฮ่า! “

 

แม้ในตอนแรกซูจงจะไม่ชอบหลินชางเจียนตั้งแต่ที่เขาได้ท้าทายหลิวหยุนหยาง  การรำลึกถึงประสบการณ์ที่โชคร้ายของหลินชางเจียนทำให้เขามีความสุขมาก

 

เมื่อเขาสังเกตเห็นความสุขของซูจงเกี่ยวกับความโชคร้ายของหลินชางเจียน หัวหน้าผู้สอนลูชี้ไปที่เขา “อย่าปฏิบัติต่อคนอื่นเหมือนเป็นเรื่องตลก  เจ้าควรรีบเร่งและพัฒนาความสามารถของเจ้า เพราะถ้าวันหนึ่งมาถึงเมื่อหลิวหยุนหยางและคนอื่นๆมาหาเจ้า เจ้าจะออกไปโดยไม่ชักช้า กลับไปที่เมืองและใช้ชีวิตอย่างสงบสุข! “

 

“เจ้าไม่สามารถปฏิบัติต่อข้าแบบนี้ได้  ข้า… ” ซูจงเริ่มกังวลเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้

 

หัวหน้าผู้สอนลูที่จู่ๆก็ดูเหมือนจะตระหนักถึงสิ่งที่กล่าวว่า “ข้ามีงานสำหรับเจ้า ซูจง  ไปหาหลิวหยุนหยางเดี๋ยวนี้  เข้าใจไหม? “

 

กองทัพสามารถสื่อสารผ่านอินเทอร์เน็ตได้ ดังนั้นความท้าทายของฐาน 7 จึงได้รับคำตอบในเวลาไม่นาน

 

คำตอบของกองทัพแอตลาสนั้นเป็นคำที่ก้าวร้าวเพียงคำเดียวนั่นคือคำว่า: สู้!

 

รายการภายใต้คำนี้เป็นตัวกำหนดของกฎ  นี่ไม่ใช่การแข่งขันที่ง่าย  การจัดสรรต้นกำเนิดของเหลวของกองทัพทั้งสองนั้นจะถูกเขียนลงบนแท็บเล็ตขนาดเล็กและวางไว้ในกลุ่มสัตว์ร้าย  จากนั้นสมาชิกของชนชั้นสูงที่เกี่ยวข้องจะออกไปต่อสู้กับพวกเขา

 

ใบหน้าของอาจารย์ผู้สอนลูเปลี่ยนเป็นสีเขียวเมื่อเขาได้อ่านกฎเหล่านี้

 

แม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนยุติธรรม แต่แรงจูงใจเบื้องหลังของพวกเขาก็ชัดเจน  กองทัพแอตลาสต้องการก้าวหน้าและบีบกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นให้แหล่งกำเนิดของเหลวนั้นแห้งแล้งไป

 

ในบรรดาชนชั้นสูงของกองทัพแอตลาสนั้นมีนักสู้เจ็ดคนที่มีความสามารถสูงสุด  พวกเขาถูกเรียกว่าเป็นเสาหลักทั้งเจ็ดของแอตลาส และบุคคลด้านบนได้ประกาศว่าพวกเขาจะกลายเป็นเสาหลักของดาพันธมิตรในอนาคต

 

ถึงแม้ว่าหลิวหยุนหยางจะเป็นสมาชิกของชนชั้นสูงของกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้น แต่อาจารย์ผู้สอนลูก็เห็นว่าเขายังมีข้อบกพร่องอยู่มากมาย

 

ข้อบกพร่องที่ทำให้เขาปวดหัวคือ การขาดประสบการณ์การต่อสู้ที่แท้จริงของหลิวหยุนหยาง  นอกจากนี้เขาไม่ได้มาจากกลุ่มใหญ่หรือครอบครัวของเขาไม่ได้รับการสนับสนุนจากบริษัทที่ร่ำรวย ดังนั้นเงื่อนไขการฝึกฝนของเขาก็ไม่ได้เติบโตขึ้นอย่างดีเท่าไร

 

ความหวังที่จะได้รับชัยชนะภายใต้สถานการณ์เช่นนี้มีน้อยเกินไป

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้คันธนูถูกเหยียดตึงไม่มีเหตุผลที่จะไม่ยิง  หากพวกเขาเลือกที่จะถอนตัว จากนั้นกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นทั้งหมดจะกลายเป็นเป้าแห่งการเย้ยหยัน