Supreme Uprising - ตอนที่ 38: ขออีกหนึ่งลูก ได้โปรด!

คะแนน?

 

 

คนเหล่านี้ทุกคนที่จินตนาการถึงการเข้าสู่ชนชั้นสูงของกองทัพมังกรตื่นที่ได้รับการแต่งกายและการกิน และการดื่มที่ดีที่สุด ไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะยังคงต้องการคะแนนเพื่อทำสิ่งเหล่านี้

 

 

“ฮ่าฮ่า ! ใกล้จะถึงเวลาทานอาหารแล้ว  ข้าได้เตรียมบุฟเฟ่ต์มื้อใหญ่เอาไว้แล้ว  คะแนนสามารถแลกเนื้อแกะหอมเลือดระเบิด, ซุปปลามังกรทะเลลึก และผลไม้จากถิ่นทุรกันดารซันชาน  ทั้งหมดนี้เป็นอาหารที่ทำให้ใครเห็นเป็นต้องน้ำลายไหล! “

 

 

“เจ้ายังสามารถสั่งอาหารได้ด้วย   ข้าได้เชื่อมโยงอุปกรณ์สื่อสารทั้งหมดของเจ้าเข้ากับอินเทอร์เน็ตพื้นฐานของเราแล้ว  เจ้าสามารถสั่งอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ”

 

 

คำพูดของซูจงมีความเร้าใจมาก  แม้แต่หลิวหยุนหยางก็รู้สึกว่าตัวเองหิวเพราะได้ยินสิ่งที่ซูจงพูด

 

 

เขาเปิดอุปกรณ์สื่อสารของเขาอย่างรวดเร็วและเห็นรายการอาหารที่น่าสนใจทุกรายการ

 

 

ตัวอย่างเช่น เขาสามารถเห็นงูหลามเกล็ดเหล็กที่เขาเคยลองรวมถึงอาหารเกรดสูง เช่น ซุปปลาไหลไฟฟ้าศักดิ์สิทธิ์

 

 

เนื้อสัตว์ร้ายระดับเกรด เอ ครึ่งกิโลกรัมมีราคา 10,000 คะแนน!

 

 

หลิวหยุนหยางค่อนข้างสนใจอาหารทะเล แต่หลังจากครุ่นคิดเขาขบริมฝีปากเล็กน้อยเขาก็ตัดสินใจเลือกสิ่งที่มีราคาต่ำ

 

 

เขามีคะแนนเหลือน้อยกว่า 20,000 คะแนน  หลังจากเขาตัดสินใจเขาจะเหลือเพียง 10,000 คะแนนเท่านั้น

 

 

ซุนเมียวเมียว กวนวานหลี่ และคนอื่นๆก็มีสีหน้าที่ไร้ความรู้สึกเมื่อพวกเขาดูที่หน้าจอของอุปกรณ์สื่อสารของพวกเขา  พวกเขาดูเหมือนจะมีปัญหาในการเลือก

 

 

ฐาน 7 นั้นเร็วมาก  ในไม่ช้าชายสองคนในชุดสีขาวของพ่อครัวเดินไปพร้อมกับรถเสบียงและกางโต๊ะยาวอย่างน้อย 10 เมตร  ผ้าปูโต๊ะสีขาวบริสุทธิ์และแผ่นเงินดูราวกับว่าพวกเขาอยู่ในงานเลี้ยงที่จัดขึ้นในปราสาทตะวันตกโบราณ

 

 

มีจานทองคำและมีดเงินวางอยู่ …

 

 

การจัดเตรียมทั้งหมดนั้นหรูหราอย่างไม่น่าเชื่อ!

 

 

คนเหล่านี้ที่สามารถกลายเป็นนักสู้ยอดเยี่ยมแห่งกองทัพมังกร พวกเขาได้รับการพิจารณาว่าเป็นอัจฉริยะกลับมาอยู่ในกลุ่มของตัวเอง ดังนั้นพวกเขาจึงคุ้นเคยกับการดูแลดังกล่าวแล้ว  อย่างไรก็ตามพวกเขายังคงอดใจไม่ได้ที่จะเห็นอาหารอันโอชะบนโต๊ะ

 

 

“นี่คือลูกพีชดาวเสาร์เกรดหก  ข้าเคยลองแค่ครั้งเดียว  มีคนมอบให้กับคุณยายของข้าเป็นของขวัญสำหรับวันเกิดครบรอบ 100 ปีของเธอ  พวกมันมีราคา 500,000 ดาหยวนต่อลูก! “

 

 

“โว้ว นี่มันเนื้องูหลามเกล็ดเหล็ก  ข้าเคยทานซุปตอนที่ยังเด็ก  คุณปู่ของข้าใช้ความพยายามอย่างมากในการซื้อเนื้อหนึ่งกิโลกรัม  มันไม่เพียงพอสำหรับเราทุกคนที่จะกิน ดังนั้นเราจึงต้องนำเนื้อไปต้มเป็นซุปและแบ่งปันกัน! “

 

 

ซูจงคว้าลูกพีชดาวเสาร์เกรดหกมาและกัด “มันแย่มาก ข้าล่ะเกลียดการจัดเรียงโต๊ะแบบนี้  มันจะสนุกมากยิ่งขึ้นที่จะกินและดื่มโดยไม่มีมารยาทบนโต๊ะ  ใครจะสนใจเรื่องมารยาทกัน?  พ่อข้าไม่ใช่ราชาสักหน่อย!  ทำไมข้าต้องถูกจำกัดโดยกฎเหล่านี้? “

 

 

เมื่อโต๊ะยาวสีขาวเต็มไปด้วยอาหาร ชายคนที่สองในชุดที่ดูแวววาวเดินไปมาและวางถังขนาดใหญ่ที่เขาแบกไว้ลงบนพื้น

 

 

“ได้เวลากินแล้ว! “

 

 

หลิวหยุนหยางมองดูถังขนาดใหญ่และตระหนักว่าสิ่งที่อยู่ภายในมันดูคุ้นเคยเป็นอย่างมาก

 

 

มันเต็มไปด้วยบาร์พลังงานระดับหนึ่ง!

 

 

ย้อนกลับไปในเมืองตงลู แม้แต่นักเรียนปกติก็ไม่เคยสนุกกับการกินบาร์พลังงานเหล่านี้  กองทัพมังกรตื่นจะนำเสนอชนชั้นสูงเหล่านี้ได้อย่างไร?

 

 

“นี่ … นี่เป็นอาหารพื้นฐานของพวกเราเหรอ?”  กวนวานหลี่ถามอย่างสงสัยด้วยความไม่พอใจอย่างชัดเจน

 

 

“มีปัญหาอะไรเจ้าเด็กน้อย?  เจ้าคาดหวังได้อย่างไรว่าจะได้ทานของอร่อยๆโดยไม่ต้องเสียคะแนน  อย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับมัน!  ใครก็ตามที่ไม่มีคะแนนแลกเปลี่ยนสามารถกินอาหารประเภทนี้เพื่อเอาชีวิตรอดได้เท่านั้น”

 

 

ในขณะที่ซูจงพูด เขาคว้าต้นขากวางทองคำและกัดมันเป็นคำใหญ่

 

 

ในที่สุดเหล่าบรรดาชนชั้นสูงทั้งหลายก็ต่างพากันใช้บาร์พลังงานสีดำ

 

 

ขณะที่พวกเขากลืนบาร์พลังงานของพวกเขาด้วยความยากลำบาก รถเสบียงขนาดเล็กคันอื่นก็ถูกผลักลงมาและเด็กหญิงสองคนก็ก้าวไปข้างหน้า

 

 

พวกเขาหยิบโต๊ะพับเล็กๆออกมาวางผ้าปูโต๊ะสีเขียวทับมัน

 

 

“ท่านหลิวหยุนหยาง สเต็กเนื้อวัวกับใบยี่หร่าของท่าน,ปลาทะเลน้ำลึกเปรี้ยวหวาน และลูกพีชดาวเสาร์เกรดเจ็ด  เราหวังว่าท่านจะได้รับประทานอาหารอย่างมีความสุข” พนักงานหญิงคนหนึ่งพูดพร้อมรอยยิ้มเมื่อจัดโต๊ะให้หลิวหยุนหยางเสร็จ

 

 

ซุนเมียวเมียวและคนอื่นๆจ้องมองที่หลิวหยุนหยางอย่างอิจฉาเมื่อพวกเขามองไปที่บาร์พลังงานของพวกเขา

 

 

สเต็กเนื้อวัวกับใบยี่หร่าดูเหมือนเนื้อชิ้นใหญ่เท่าฝ่ามือ แต่จริงๆแล้วมันบางมาก  ปลาทะเลน้ำลึกยาวประมาณหนึ่งฟุต  มันไม่ได้ดูไม่ดี แต่หลิวหยุนหยางรู้ว่านี่เป็นเพียงสัตว์ร้ายระดับ ดี เท่านั้น

 

 

ส่วนที่แพงที่สุดในมื้ออาหารของเขาคือ ลูกพีชดาวเสาร์เกรดเจ็ดซึ่งมีราคา 23,000 คะแนน  แม้ว่าหลิวหยุนหยางจะได้รับสิทธิพิเศษสำหรับราชาผู้มาใหม่ แต่ก็ยังทำให้เขาเสียคะแนนถึง 7,000 คะแนน

 

 

หลิวหยุนหยางไม่ได้ใช้มีดในการกินอาหาร  เขาหยิบสเต็กเนื้อขนาดเท่าฝ่ามือขึ้นมาพร้อมกับตะเกียบของเขาแทนและกินมันในครั้งเดียว

 

 

จากนั้นเขาสนุกกับกินปลาทะเลอย่างช้าๆ  รสชาติของมันกำลังดี

 

 

ในเวลาอันสั้นสิ่งที่เหลืออยู่บนจานคือกระดูกปลา

 

 

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าพลังงานครึ่งหนึ่งของปลาทะเลน้ำลึกนั้นบรรจุอยู่ภายในกระดูกของมัน  เจ้าอาจไม่สามารถย่อยมันได้! “

 

 

ดังที่ซูจงพูดเขากัดกระดูกสัตว์ร้ายที่เขาถืออยู่ในมือของเขาแล้วหลับตา

 

 

กระดูกซึ่งบำรุงเลี้ยงมากกว่าเนื้อสัตว์  หลิวหยุนหยางจ้องที่กระดูกปลาและพูดอะไรบางอย่างกับตัวเองก่อนที่เขาจะยัดมันเข้าไปในปากของเขาอย่างไม่ลังเล

 

 

เนื้อปลานั้นสดใหม่นุ่มนวลและเต็มไปด้วยไขมัน แต่เมื่อกระดูกเข้าไปในปากของเขาหลิวหยุนหยางก็รู้สึกราวกับว่าเขากำลังกินเหล็กแท่งอยู่

 

 

แคร็ก เคร็ก แคร็ก …

 

 

ฟันของหลิวหยุนหยางเริ่มเคี้ยวกระดูกอย่างรวดเร็วราวกับว่าเขากำลังกินลูกอมผลไม้  เขากินมันทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

 

 

บริกรสองคนซึ่งกำลังจะเตือนหลิวหยุนหยางเกี่ยวกับบางสิ่ง จ้องเขม็งไปที่ชายหนุ่มที่ดูสุภาพและอ่อนโยน

 

 

ไอ้หนุ่มนี่ช่ างดุร้ายจริงๆ!

 

 

ทันทีที่กระดูกปลาอยู่ในท้องของเขา หลิวหยุนหยางรู้สึกว่าท้องของเขาหนัก เขาไม่ได้ปลดปล่อยเทคนิควานรหอนมังกรคำรามทันทีทันใด  แต่เขารีบยัดลูกพีชดาวเสาร์เกรดเจ็ดเข้าในปากของเขาแทน

 

 

อร่อย  นี่คือหนึ่งในอาหารที่ดีที่สุดในโลก!  สิ่งนี้เป็นของสวรรค์  สิ่งนี้จะมีอยู่ในโลกมนุษย์ได้อย่างไร?

 

 

ในพริบตาลูกพีชเกรดเจ็ดหายไปในท้องของหลิวหยุนหยาง   จู่ๆหลิวหยุนหยางก็รู้สึกอยากหัวเราะแบบที่ไม่สามารถควบคุมได้  เขาได้กินเช่นเดียวกับตือโป๊ยก่าย  เขากินอาหารโดยไม่ได้ชิม

 

 

ทันทีที่ลูกพีชดาวเสาร์เกรดเจ็ดเข้ามาในร่างกายของเขา หลิวหยุนหยางก็รู้สึกร้อนแรงภายในตัวเขา

 

 

กระดูกปล าที่รู้สึกเหมือนแท่งเหล็ก และเนื้อวัวเริ่มละลายอย่างรวดเร็วในท้องของเขา และเปลี่ยนเป็นพลังงาน

 

 

ลูกพีชดา วเสาร์ระดับเจ็ดนี้จริงๆแล้วมีการใช้แบบนี้เองงั้นหรอ

 

 

“มีลูกพีชด าวเสาร์อยู่อีกไหม?” หลิวหยุนหยางถามอ่อนโยนกับบริกร

 

 

“มี แต่ตามการประมาณการทางวิทยาศาสตร์ แม้แต่นักสู้ผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสามารถกินเพียงหนึ่งลูกต่อเดือนได้เท่านั้น   การกินมากกว่านี้จะไม่มีผลใดๆ! ”

 

 

เนื่องจากหลิวหยุนหยางสะท้อนให้เห็นถึงรสนิยมของลูดพีชดาวเสาร์เกรดเจ็ด เขาอยากที่จะค้นพบอะไรที่คล้ายกับรสชาติของลูกพีชดาวเสาร์เกรดเจ็ด

 

 

มันอร่อยมากจริงๆ!

 

 

“ขออีกหนึ่งลูกเถอะ ได้โปรด!”  หลิวหยุนหยางพูดเสียงดัง และโบกมือไปมา