Supreme Uprising - ตอนที่ 11: ฉางอัน! ฉางอัน!

ตู้ม!  ตู้ม!  ตู้ม!

 

เสียงที่เหมือนสายฟ้าดังสนั่น ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในความว่างเปล่า  ในช่วงที่เสียงดังกึกก้อง ก็มียานพาหนะยาว 45 เมตร กว้าง 10 เมตร ปรากฏตัวที่ด้านหน้าของหลิวหยุนหยาง

 

ได้ยินเสียงร้องดังแสบแก้วหู เมื่อได้ยินเสียงยางหยาบขนาดใหญ่ทั้งสี่ตัวหยุดลง

 

“รถอยู่ที่นี่แล้ว  ไปกันเถอะ! ” ครอบครัวที่ร่ำรวยทั้งสามคนยืนอยู่ข้างๆ หลิวหยุนหยางรู้สึกใจร้อนที่จะเปิดประตูรถ และเข้าไปข้างใน

 

เมื่อรถหยุดนอกเมืองตงลู มีผู้โดยสารประมาณ 12 คนรออยู่  หลิวหยุนหยาง และซือหยานอยู่ท่ามกลางพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่ได้โดดเด่นเกินไป

 

หลิวหยุนหยางเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว  เฉินหยุนหยิงซื้อวัสดุที่ดีที่สุดในเมืองตงลู และทำชุดให้เขา  อย่างไรก็ตามเสื้อผ้าของเขายังดูราคาถูกเกินไปเมื่อเขายืนอยู่ข้างคนร่ำรวย

 

ซือหยานก็แต่งตัวสบาย ๆ

 

“เฮ้ เจ้า!  รอด้วย!”  ประตูรถเปิดอย่างช้าๆ  ผู้หญิงที่สวย และสง่างามสวมเครื่องแบบสีแดงยื่นมือออกมาอย่างสง่างาม และป้องกันไม่ให้ครอบครัวสามคนขึ้นไปบนรถ

 

ผู้หญิงผอมที่เดินไปข้างหน้ามีสีหน้าไม่พอใจบนใบหน้าของเธอ  เธอโบกบัตรเงินในมือของเธอไปรอบ ๆ แล้วแย้งเสียงดัง “เรามีที่นั่งวีไอพี!  เราจ่าย 10,000 ดาหยวนต่อตั๋วหนึ่งใบ!  ทำไมเราไม่สามารถขึ้นรถได้  ทุกคนไม่ควรรอเราหรือ  เราเป็นวีไอพีนะ!  วีไอพี!  เจ้าเข้าใจไหม? “

 

ผู้หญิงผอมที่โวยวายทำหน้าไม่พอใจจนทำให้หลายคนขมวดคิ้ว  ผู้โดยสารหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอรู้สึกรังเกียจเป็นพิเศษ

 

“ขอโทษนะนายหญิง  แต่ตั๋ววีไอพีของท่านถูกยกเลิก  นักสู้ชนชั้นสูงจากกองทัพมังกรตื่นจะใช้บริการนี้แทน  ขออภัยจริงๆ แต่มีตั๋ววีไอพีไม่เพียงพอสำหรับทุกคน”

 

ผู้หญิงในชุดสีแดงพูดอย่างสงบ แต่ท่าทางของเธอชัดเจน  คำตอบของเธอก็คือการระเบิดไปสู่ผู้หญิงผอม

 

ผู้หญิงคนนั้นโกรธมาก  เธอต้องการที่จะเปิดปากของเธอ และด่าว่าใครบางคน แต่เธอก็ถูกจับโดยคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอที่ดูจริงจัง

 

ในขณะเดียวกันผู้หญิงที่สง่างามในชุดสีแดงได้หันไปหาซือหยาน และหลิวหยุนหยางแล้ว

 

“คุณซือหยาน คุณหลิวหยุนหยาง  เชิญขึ้นรถได้”

 

ซือหยานนั้นคุ้นเคยกับอะไรแบบนี้มาแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่หลิวหยุนหยานกำลังประสบพบกับมัน  นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะออกจากเมืองตงลูด้วย

 

พวกเขาสองคนกระโดดขึ้นยานพาหนะขนาดใหญ่ และเดินเข้าไปในพื้นที่ของห้องเล็ก ๆ

 

ข้างในนั้นมีเก้าอี้แสนสบายสองตัวที่ใคร ๆ ก็สามารถนั่งหรือนอนเล่นได้ และมีจอผลึกขนาดใหญ่

 

มีการจัดวางจานผลไม้ไว้อย่างประณีตระหว่างเก้าอี้สองตัว  บนจานมีผลไม้ทุกชนิดที่หลิวหยุนหยางไม่สามารถรู้ชื่อได้

 

ซือหยานนั่งลงบนเก้าอี้อย่างสุ่ม และบอกกับผู้หญิงที่นำทางพวกเขาว่า “ชาหลงจิ่งระดับสูงสองถ้วย”

 

เมื่อหญิงผู้ซึ่งสุภาพเรียบร้อยนับตั้งแต่พวกเขาเข้ามาได้ยินคำร้องขอของซือหยาน เธอก็วางแขนลงบนไหล่ของเขาและบีบมัน “เจ้าปีศาจ  เจ้าเป็นนักแสดงที่ดีนะ  แต่เจ้าไม่สามารถซื้อชาหลงจิ่งระดับหนึ่งได้  เจ้าจะสามารถดื่มในภายหลังได้! “

 

หลิวหยุนหยางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยจากการเปลี่ยนท่าทีของเธอ  ซือหยานมอบรอยยิ้มที่น่าอายให้กับเธอ ก่อนที่เขาจะพูดว่า “ได้ๆ เฉียนเฉียน  หยุดพูดเถอะ  มีเด็กอยู่! “

 

จากนั้นเขาหันไปทางหลิวหยุนหยาง และแนะนำพวกเขา “หยุนหยางนี่คือแฟนของข้า กูเฉียนเฉียน  เธอทำงานให้กับสมาคมสวรรค์ล่วงลับ”

 

หลิวหยุนหยางไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสมาคมสวรรค์ล่วงลับ แต่เขาคิดว่าชื่อสมาคมทำให้มันฟังดูยอดเยี่ยมมาก

 

“หลิวหยุนหยางมาจากเมืองตงลู  เขาจะได้รับการตรวจสอบชนชั้นสูงระดับดีในเร็ว ๆ นี้ และกลายเป็นสมาชิกของกองทัพมังกรที่ตื่น”

 

“สุดยอด!  การเป็นสมาชิกของชนชั้นสูงนั้นยากจริงๆ … “

 

ดวงตาที่ใหญ่ และอ่อนโยนของกูเฉียนเฉียนสแกนหลิวหยุนหยางอย่างระมัดระวังราวกับว่าเธอกำลังดูสมบัติชิ้นหนึ่ง

 

ร่างกายทั้งหมดของหลิวหยุนหยางรู้สึกไม่สบายใจภายใต้สายตาของเธอ

 

เขามีประสบการณ์กับเด็กผู้หญิง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสกับผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่

 

หลิวหยุนหยางรู้สึกอายเกินกว่าจะพบเธอ

 

“ใบหน้าของเขาแดง!  ซือหยานเก่งทุกอย่างยกเว้นการแนะนำตัว  เขาขี้เล่นเกินไป!  เจ้าต้องช่วยข้าจับตามองเขานะหยุนหยาง! “

 

“เจ้ายังเด็ก …  เจ้ายังไม่มีแฟนใช่มั้ย  ข้าจะแนะนำให้เจ้ารู้จักกับผู้หญิงสองสามคน  พวกเขาเป็นเด็กสาวที่เพิ่งได้รับคัดเลือก  พวกเขาบริสุทธิ์ น่ารักและน่าดึงดูดมากเลยนะ! “

 

หลิวหยุนหยางมีความปรารถนาที่จะไปถึงจุดสูงสุดของเส้นทางนักสู้ เพื่อการต่อสู้เขาจึงปฏิเสธข้อเสนอของกูเฉียนเฉียนอย่างสุภาพ

 

“ขอบคุณนะพี่เฉียนเฉียน แต่ข้าอยากจะเน้นไปที่การฝึกฝนมากกว่า”

 

“เอาล่ะ  ถ้าเจ้าเปลี่ยนความคิดของเจ้า มาบอกข้านะ” เมื่อกูเฉียนเฉียนพูดจบแล้ว เธอก็มองซือหยาน และเดินออกไปช้า ๆ

 

ซือหยานมองเธอด้วยความรักขณะที่เธอจากไป จากนั้นเขาก็หันหัวของเขาและพูดติดตลกว่า “ผู้หญิงคนนี้ติดอยู่ในหัวของข้าตลอดเวลา  เจ้าควรกล้าหาญในอนาคต  อย่าทำผิดพลาดแบบเดียวกับที่ข้าทำ! “

 

หลิวหยุนหยางหัวเราะ  ซือหยานตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้แล้ว แต่เขาก็ให้คำแนะนำแก่เขา

 

“เราจะเดินทางไปที่เมืองฉางอันวันนี้  การประเมินอาจจะเกิดขึ้นในช่วงบ่าย  เจ้าต้องทำคะแนนมากกว่า 95 คะแนนจึงจะสามารถเข้าเรียนในกองทัพชั้นสูงของกองทัพมังกรตื่นได้”

 

เมื่อเขาเปลี่ยนหัวข้อ เสียงของซือหยานก็กลายเป็นจริงจัง “ผู้คนในกองทัพมังกรตื่นถูกแยกออกจากกันเป็นเข้มแข็งและอ่อนแอ  โอกาสนี้สำคัญมาก  หากเจ้าพลาดที่จะก้าวไปข้างหน้า เจ้าจะได้รับผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน และสามารถเข้าถึงทรัพยากรที่แตกต่างกัน  เจ้าเข้าใจไหม? “

 

หลิวหยุนหยางผู้รู้ว่าซือหยานกำลังให้คำแนะนำอันมีค่าแก่เขา เขาพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “เข้าใจแล้วพี่ซือ”

 

“นอกจากนี้ …”

 

ซือหยานกำลังจะพูดอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงคำรามสั่นสะเทือนของพื้นดิน

 

เสียงคำรามดังขึ้นมาก แต่เมื่อเขาได้ยินเขารู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะพัง

 

ซือหยานดูสงบมาก แต่ร่างกายที่สั่นไหวของเขาแสดงให้หลิวหยุนหยางเห็นว่าเขารู้สึกถึงความกลัวแบบเดียวกัน

 

“ไม่เป็นไร  มันอยู่ไกลเกินไป”

 

ซือหยานเอื้อมมือไปที่รีโมทคอนโทรลถัดจากจานผลไม้แล้วกดปุ่ม  ทันใดนั้นภาพก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

 

เสือสีทองตัวมหึมายืนห่างจากภูเขา 30 เมตรและกำลังคำรามอยู่บนท้องฟ้า  กรงเล็บขนาดมหึมาของมันดูพราวราวกับว่าเสือมีพลังในการเผาสวรรค์เพียงแค่ทุบกรงเล็บของมันไป

 

ทันใดนั้นท้องฟ้าและโลกก็เริ่มสั่นไหว  วัตถุคล้ายกระจกดูเหมือนจะขัดขวางกรงเล็บของเสือ เมื่อรอยแตกและเศษเริ่มปรากฏขึ้น

 

รอยแตกจำนวนมากดูเหมือนแหอวน

 

เสือยักษ์คำรามแล้วมุ่งหน้าไปยังภูเขาที่ห่างไกล  เมื่อภาพแสดงสิ่งกีดขวางเหมือนกระจกเงารอยแตกเล็ก ๆ ทั้งหมดก็เริ่มหายไปอย่างช้าๆ

 

ในเวลาเพียงหนึ่งนาทีรอยแตกทั้งหมดก็หายไปอย่างสมบูรณ์

 

“เหลือเวลาอีกไม่มาก! ” น้ำเสียงซือหยานฟังดูมืดมน

 

หลิวหยุนหยางรู้สึกงุนงงเล็กน้อย เมื่อมองที่ซือหยานแต่ซือหยานก็ไม่ได้พูดอะไรอีก  สิ่งที่เขาเห็นบนหน้าจอคือภูเขาขนาดมหึมาที่มีหญ้าแปลก ๆ ที่หายากและเติบโตอยู่ทุกชนิด

 

“สนุกกับชีวิตให้เต็มที่ น้องชาย!”  ซือหยานหลับตาขณะที่เขาพูดคำเหล่านี้  ครึ่งชั่วโมงต่อมากูเฉียนเฉียนเดินมาด้วยถ้วยสองถ้วย

 

“นี่คือชาหลงจิ่งอันดับหนึ่ง! “

 

กูเฉียนเฉียนวางชาสองถ้วยลงและยิ้ม “นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าเห็นสัตว์ร้ายหรือ?  ไม่ต้องกังวลมันจะไม่เข้าใกล้  เราเห็นภาพสะท้อนของพวกเขาทุกวันเมื่อเราผ่านไปตามสถานที่ต่าง ๆ  ไม่เป็นไร  เจ้าแค่ต้องชินกับมัน”

 

ถึงแม้ว่าหลิวหยุนหยางจะไม่รู้ว่าต้นกำเนิดสัตว์ร้าย และสัตว์ร้ายนั้นเกี่ยวข้องกันอย่างไร แต่เขาก็ไม่ได้ถามคำถามใด ๆ

 

เขาเชื่อว่าเขาจะเรียนรู้ทุกอย่างในเวลาที่เขาฝืนฝน

 

กำแพงเมืองสูงที่ทำจากอัลลอยด์สีเงินปรากฏต่อหน้าพวกเขา  ด้านนอกกำแพงเมืองมีเครือข่ายไฟฟ้าหนาแน่นไม่น้อยกว่า 3,000 เมตร  แสงทุกดวงสว่างขึ้นปืนใหญ่ที่ดูเย็นชาซึ่งกระพริบจากแสงแฟลช …

 

มันเป็นป้อมปราการที่ทำจากเหล็ก!

 

เหล็กมีราคาแพงมากในเมืองตงลู แต่โลหะผสมหนักนี้ถูกซ้อนขึ้นเพื่อก่อตัวเป็นเมืองใหญ่

 

ใครจะเป็นผู้ทำลายเมืองนี้ได้?

 

“นี่คือฉางอัน! ” ซือหยานกล่าวเมื่อเขาสังเกตเห็นการแสดงออกที่น่าหลงใหลของหลิวหยุนหยาง “หนึ่งใน 13 เมืองทางตะวันออกของดาพันธมิตร”

 

“ฉางอัน!  ฉางอัน! “

 

หลิวหยุนหยางลูบจมูกโดยไม่รู้ตัว ขณะที่เขาถามว่า “นักเรียนชนชั้นสูงอยู่ในฉางอันใช่หรือไม่? “

 

“แน่นอน!”  ซือหยานพยักหน้า

 

รถม้าแล่นช้าๆผ่านประตูเมืองกว้าง 10 เมตร  ประตูนั้นดูเล็กน้อยเมื่อเทียบกับป้อมเหล็กสูง 30 เมตรของฉางอัน

 

“มีเพียงสองประตูในเมืองฉางอัน ประตูทิศใต้และประตูทิศเหนือ!  ความแตกต่างระหว่างสถานที่แห่งนี้กับเมืองตงลูนั้นกว้างใหญ่ไพศาล ระหว่างสวรรค์กับโลกเลยล่ะ”

 

ซือหยานชี้ไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “ดูสิ!  มันเป็นสถานที่ที่มีชีวิตชีวาใช่มั้ย? “

 

“มันมีชีวิตชีวาจริง ๆ ! ” เมืองนี้เต็มไปด้วยกิจกรรม  เสื้อผ้าที่สวยงาม และน่าดึงดูดทุกชนิดอยู่บนทางเท้า  หลิวหยุนหยางรู้สึกราวกับว่านี่เป็นสวรรค์

 

“ข้าสามารถพาน้องสาวและแม่ของข้ามาที่นี่ได้ไหม?”  เขาถามอีกครั้งหลังจากเงียบไปนาน

 

“ไม่!”  ถึงแม้ว่าซือหยานจะไม่ได้ยกระดับเสียงของเขา แต่น้ำเสียงของเขาก็หนักแน่นขึ้น “เจ้ารู้หรือไม่ว่ามีผู้คนอาศัยอยู่ในฉางอันกี่คน? ” เขาพูดอย่างไม่แยแส “100 ล้านคน! “

 

ซือหยานเสริมโดยไม่รอคำตอบ “เมืองนี้มีพื้นที่เพียง 50 ตารางกิโลเมตร แต่มีผู้คนอาศัยอยู่ที่นี่ 100 ล้านคน”

 

“นอกจากนี้อาคารจะต้องสูงไม่เกิน 300 เมตร  นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพันธมิตรจึงอนุญาตให้มีนักสู้ชนชั้นสูงเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เข้ามาและเข้ายึดครองเมือง  ดาพันธมิตรไม่ได้โหดร้าย  แต่ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว! “

 

หลิวหยุนหยางเงียบไปสักพัก  จากนั้นเขาจ้องมองที่ซือหยาน “ข้าต้องทำอะไรเพื่อย้ายครอบครัวของข้ามาที่เมืองนี้? “

 

“มีสองวิธี  อย่างแรกคือการกลายเป็นชนชั้นสูงอันดับบี “

 

“ชนชั้นสูงอันดับบี? “

 

เมื่อหลิวหยุนหยางระลึกถึงการประเมินที่ซือหยานมอบให้เขา การแสดงออกของเขาก็สงบลง

 

“เจ้าไม่คิดหรือว่าการเป็นชนชั้นสูงอันดับบีนั้นเป็นเรื่องง่ายเหรอ  นักสู้ชนชั้นสูงแบ่งออกเป็นหลายระดับ  เอ บี และ ซี ชนชั้นสูงนั้นเป็นที่รู้จักกันว่ากลุ่มเหนือชนชั้น  มาตรฐานของพวกเขานั้นสูงกว่า ดี, อี, เอฟ และ จี ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะชนชั้นสูง”

 

“ความแตกต่างระหว่างพวกเขานั้นใหญ่มาก!  นี่เป็นเรื่องยากเกินไปที่คนทั่วไปจะประสบความสำเร็จ “

 

เมื่อหลิวหยุนหยางเฝ้าดูผู้คนที่อาศัยอยู่รอบ ๆ เขาอย่างสงบสุข และมองไปที่สภาพแวดล้อมซึ่งดูเหมือนสวรรค์ เขายิ่งแน่วแน่ที่จะอยู่ที่นั่นมากขึ้น

 

“วิธีที่สองคืออะไร “

 

“เมื่อเจ้าได้รับคุณประโยชน์ทางทหารอย่างเพียงพอ เจ้าสามารถใช้สิ่งเหล่านี้เพื่อพาครอบครัวของเจ้าไปที่ฉางอัน! ” ซือหยานลดเสียงของเขาลงไป “อย่าปล่อยให้จินตนาการของเจ้าก้าวไปอย่างเดียว  เร็วเข้า และ เตรียมพร้อมสำหรับการประเมินของเจ้า! “

 

“ข้าจะพาแม่และน้องสาวของข้ามาที่ฉางอัน” คำพูดของหลิวหยุนหยางมั่นคง

 

ซือหยานไม่ได้พูดอะไรเลย แต่การแสดงออกของเขามีนัยน์ตาที่คาดหวัง

 

หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น

 

ความสำเร็จที่ยากเกินไป …