SSS-Class Suicide Hunter - ตอนที่ 50: สรวงสวรรค์หลังจุดจบ (1)

นิยาย SSSH – Class Suicide Hunter SSSH ตอนที่ 50: สรวงสวรรค์หลังจุดจบ (1) SSSH ตอนที่ 50: สรวงสวรรค์หลังจุดจบ (1) – ไอ้เจ้าบ้า! กองทัพของทวีปได้เคลื่อนกำลังทหารถอยกลับไปเล็กน้อย ในขณะเดียวกันแบสุรยองก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง – จากนี้ไปฉันจะเรียกนายว่าเจ้าบ้าคิม! “โอ้ยพระเจ้าช่วยโปรดหยุดสักที…. ฉันถอนหายใจอยู่ในความคิด นายรู้ไหมว่านายตั้งชื่อเล่นให้ฉันกี่ชื่อแล้ว? ซอมบี้คิมราชาซอมบี้เจ้าบ้าคิมถ้านายทำแบบนี้ฉันคงจะสามารถกรอกชื่อเล่นของฉันจนเต็มกระดาษ A4 ได้ – โอ้ดีเลยทีเดียวลุยเลย!ชื่อเล่นหลายสิบชื่อสำหรับคนบ้าคนนี้ Lets Go! เสียงหัวเราะของแบสุรยองดังก้องไปทั่วท้องฟ้า แต่โชคดีที่มีคนในโลกนี้มากมายกว่าคนที่ล้อเลียนฉัน [ด่านบอสเคลียร์] มันเป็นเสียงของหอคอย เสียงที่เคยบอกฉันว่าฉันมาถึงชั้นที่ 20 ได้สำเร็จดังขึ้นในหัวของฉันมันเหมือนกับตอนที่ฉันเคลียร์ด่านที่ 10 ที่เรียกว่า “คฤหาสน์เพลิงนรก” [ผู้ท้าทายคือราชาแห่งความตาย] [1 คน] ฉันเงยหน้าขึ้นช้าๆ ท้องฟ้าสีครามเผยออกมาระหว่างกิ่งก้านและใบของดอกอาซาเซีย [กำลังคำนวณรางวัล…การคำนวณเสร็จสิ้น] [รางวัลจะมอบให้ในอีก 24 ชั่วโมงต่อมาเมื่อคุณเข้าสู่ชั้น 21] ใช่แล้ว ฉันยิ้มอย่างสดใส แม้ว่าฉันจะเป็นคนบ้าหรืออะไรก็มันจะมีปัญหาอะไรล่ะ?ยังไงก็ตามฉันก็ทำงานของฉันแล้ว – อะไรเนี่ยดูความมั่นใจของเจ้านี่สิ? “ฉันเคลียร์มาจนถึงชั้น20ในวิธีที่ฉันต้องการ ฉันจะไม่ยอมให้ใครต้องตาย นั่นคือเป้าหมายที่ฉันตั้งไว้ในใจ เมื่อมองย้อนกลับไปความปรารถนานั้นไร้สาระขนาดไหน? ในขณะที่ฉันกำลังเคลียร์ชั้น20ไม่มีฮันเตอร์ตายแม้แต่คนเดียว
ราชาปีศาจแห่งห่าฝนตอนนี้เธอถูกลดสถานะให้เป็นส่วนหนึ่งของร้อยวิญญาณของฉันและติดอยู่ในอีกโลกหนึ่งเหล่าฮันเตอร์ที่สงสัยซึ่งกันและกันและเริ่มฆ่ากันก็ไม่มีอีกแล้ว จนฉันได้ขัดขวางและหยุดจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมไว้ได้ล่วงหน้า ไม่มีทหารจากจักรวรรดิหรือทวีปแม้แต่คนเดียวที่ตาย ฉันต่อสู้เพื่อโลกนี้ที่ถูกหยุดเวลาไว้และ… ฉันยกมือขวาขึ้นแล้ววางไว้บนหัวของใครบางคน ฉันปราบเจ้าบ้านด้วย” วิญญาณอาฆาต เชลยที่ถูกคุมขังในเงามืดของฉันนั่งอยู่บนถนนและจ้องมองไปที่กองทัพของทวีปอย่างเลื่อนลอย ทหารที่เคยเผาบ้านเกิดเล็กๆของเธอในอดีต แต่วันนี้ประวัติศาสตร์ไม่ซ้ำรอยขณะที่หัวหน้าอัศวินศักดิ์สิทธิ์คุกเข่าความเป็นปรปักษ์ของกองทัพทวีปก็ถูกกดทับเชื่อว่าฉันเป็นอัครสาวกของเทพธิดาพวกเขาจึงล้มเลิกภารกิจ สรวงสวรรค์ได้รับการปกป้อง “นี่เป็นเพียงความคิดของฉันแต่ เขาลูบหัววิญญาณอาฆาตเบาๆ “บางทีชั้นที่20นี้…ถ้าฉันนั่งเฉยๆและไม่ได้ทำอะไรเลยมันคงจะถูกเคลียร์ไปเองฉันไม่จำเป็นต้องก้าวออกมาด้านหน้านี่ด้วยซ้ำ – ฮะ?ทำไมล่ะ? “นั่นเป็นเพราะหมู่บ้านที่ถูกเผาและหายไปก็เป็นหนึ่งใน[ผลลัพธ์]เช่นกัน) จุดจบ ฉันตระหนักว่าในขณะที่ผ่านด่านจนถึงตอนนี้หอคอยเปิดให้มีทั้งตอนจบที่มีความสุขและตอนจบที่เลวร้ายตราบใดที่มันเป็นผลลัพธ์ที่เหมาะสมหอคอยก็จะยอมรับตอนจบแบบใดก็ได้ “ไม่อย่างนั้นยูซฮาคงไม่สามารถไปถึงด่านที่40ได้ ไม่ว่าคุณจะทำลายตุ๊กตาในคฤหาสน์เพลิงนรกอย่างจักรพรรดิเพลิง หรือทำเหมือนฉันเล่นกับเด็กๆสักพัก ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดการกระทำทั้งสองได้รับการยอมรับว่าเป็น[ผลลัพธ์]ชนิดหนึ่ง “โดยพื้นฐานแล้วโลกนี้ไม่ได้ถูกกำหนดโดยหอคอย ฉันหันหน้าไปมองหมู่บ้าน “มันไม่ใช่ตอนจบที่ฉันเลือกเพราะฉันไม่มีทางเลือกอื่น ที่ที่ข้าวสาลีสุกงอมสีเหลืองใต้ท้องฟ้า ความเงียบขรึมและดื้อรั้นอย่างไรก็ตามเด็กๆแสดงท่าทางซุกซนและชายชราก็ทำเป็นมองไม่เห็นขณะที่เขานั่งอยู่หน้าสวนผลไม้และสูบบุหรี่อย่างว่างเปล่า ที่หลบภัยของคนป่วยที่ไม่มีทางหาย “แต่นี่คือตอนจบที่ฉันเลือกแล้ว” วันนี้ ฝนไม่ได้ตกลงมาจากท้องฟ้าที่นี่ เปลวไฟไม่ได้เผาผลาญผืนดินที่นี่ – แน่ใจนะ… แต่ทำไมกัน? เมื่อฉันเต็มไปด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจในบางครั้งแบยุรยองก็มีสีหน้าที่ดูอ่อนโยนเขาดูราวกับว่าเขากำลังจ้องมองเด็กน้อยที่น่าเวทนา “นายเป็นอะไรไป? – ไม่มีอะไรหรอกแค่นายบอกว่านี่คือตอนจบที่นายเลือก แบสุรยองชี้นิ้วไปที่ไหนสักแห่งอย่างมีเลศนัย – ฉันสงสัยว่านั่นเป็นส่วนหนึ่งของตอนจบที่นายเลือกด้วยหรือเปล่า ยูซูฮายืนอยู่ที่นั่น “เชี่ย!ไอ้เวรไอ้ลูกหมา!แกจะไม่หยุดหรือไง!?ฮะ!?หยุดเดี๋ยวนี้ – เชี่ย!ทำไมถึงไม่หยุดว่ะ!?” หรือให้เจาะจงกว่านี้ยูซูฮายังคงกระโดดไปรอบๆพร้อมกับเต้นKazatskydance ทางเข้าของหมู่บ้านในชนบทที่มีพืชผลที่เจริญงอกงามท้องฟ้าเป็นสีฟ้าและมีกลีบดอกไม้ร่วงอยู่บนพื้นในทิวทัศน์ที่งดงามนี้มี ชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งสบถว่า“เชียอยู่คนเดียว นี่เป็นผลงานชิ้นเอกที่จะมีหลายสิบล้านวิวหากโพสต์บนอินเทอร์เน็ต หม?นั่นมีปัญหาอะไร? ฉันเอียงหัว “ไม่ใช่ว่ามันสวยงามเป็นพิเศษหรอกเหรอ?” – ตามคาดเจ้านี่คือเจ้าบ้าคิม….. จากนั้นเอง วันนี้ [ด่านชั้นที่20ได้ถูกเคลียร์แล้ว] เสียงดังก้องไปทั่วท้องฟ้าและพื้นดิน มันไม่ใช่เสียงที่มีแต่ฉันเท่านั้นที่ได้ยิน [ประกาศให้ทุกท่านทราบอีกครั้ง] [วันนี้ด่านชั้นที่20ได้ถูกเคลียร์แล้ว] ประกาศอย่างเป็นทางการ บางทีเสียงเดียวกันก็ดังไปทั่วทั้งบริเวณหอคอยเหมือนตอนที่เคลียร์ด่านที่10 “อ่า” ฉันเลียริมฝีปากของฉัน “น่าเสียดาย – อะไรล่ะ? “บนนี้อินเทอร์เน็ตใช้ไม่ได้ สมาร์ทโฟนของฉันนอนอยู่ในกระเป๋าเป้สะพายหลังของฉันตอนนี้ห้าวันในโลกแห่งความจริงแต่ในแง่ของเวลาที่ฉันใช้ไปจริงๆฉันไม่ได้แตะโทรศัพท์มือถือมาหลายร้อยวันแล้ว บริเวณดียวที่เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตคือจากชั้นที่1ถึงชั้นที่10จาก ในตอนนี้อินเทอร์เน็ตคงวุ่นวายอยู่แน่ๆ….. – ฮะ?อะไรกัน?นายไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของผู้คนอีกแล้วไม่ใช่หรือไง? “ฉันเคยพูดแบบนั้นเมื่อไหร่? – ไม่นายบอกฉันว่านายไม่ต้องการการยอมรับมากกว่าคนทั่วไปแบบเดียวกับแม่มดและตาเฒ่ามาร์คัส? “ไม่มีทาง” ฉันยักไหล่ “ฉันต้องการการยอมรับจากผู้คนเช่นเดียวกับแม่มดและเซียนดาบฉันยังต้องการเป็นที่รู้จักของคนทั่วไปและฉันเองก็ไม่อยากอับอายที่จะมองขึ้นไปบนสวรรค์ – ว้าวนี่นายกลายเป็นหมูแล้วรึไง? ทำไมนายถึงโลภมากขนาดนี้? เดิมทีคนเรารู้สึกมีชีวิตชีวาเมื่อมีความโลภ โชคดีที่ฉันสามารถบรรเทาความผิดหวังที่ไม่สามารถท่องอินเทอร์เน็ตได้ [24 ชั่วโมงนับจากนี้ไปด่านชั้นที่ 21 จะเปิดขึ้น] [24:00:00] ฟิ้ววว! ดอกไม้ไฟเต็มท้องฟ้าเหมือนครั้งที่แล้วเมื่อพลุดอกแรกถูกจุดนาฬิกาที่ทำจากแสงก็ปรากฏขึ้นจากนั้นฮันเตอร์สองคนก็เคลื่อนย้ายมาราวกับว่าพวกเขารออยู่ครู่หนึ่งแล้ว “ราชาแห่งความตาย!” มันเป็นแม่มดและเซียนดาบ แม่มดบินทันทีโดยใช้สกิลเทเลพอร์ตซูม!แม่มดเอื้อมมือออกมาและกอดหัวของฉันขณะที่เธอฉีกยิ้มสดใสอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ “บ้า!นายมันบ้าจริงๆ!”อกอ๊ากกก!เดี๋ยวก่อนแม่มดมังกรดำมันเจ็บเป็นบ้า..”สิ่งนี้มาจากเด็กตัวเล็กๆ!มาจากมือใหม่ที่อายุยังไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ!“ฉันพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรว่าก!ความแข็งแกร่งของแม่มดแข็งแกร่งมากจนฉันไม่สามารถหนีจากการล็อคหัวได้ โอ้พระเจ้าปกติเธอใช้ยาไปกี่ขวดถึงจะแข็งแกร่งขนาดนี้?”ไม่อยากจะเชื่อเลย!นายเคลียร์ทุกอย่างจนถึงชั้น20ในห้าวัน!นายบ้าหรือเปล่า?นายบ้าไปแล้วใช่ไหม?”ขอโทษทีแม่มดมังกรดำได้โปรดช่วยใจเย็นๆลงหน่อย…” “นายไม่รู้หรอกว่าตอนนี้หอคอยกำลังเกิดความโกลาหลมากแค่ไหน!ดูนี่สิ!” แม่มดแสดงบางอย่างให้ฉันดู มันเป็นสมาร์ทโฟน มันเป็นรุ่นที่เก่าไปหน่อยห้าปีบนหน้าจอโทรศัพท์ที่มีไฟแสดงสถานะแบตเตอรีตำมีบทความทางอินเทอร์เน็ตที่ไม่ควรเข้าถึงได้ที่นี่”นี่มัน…?”ฉันแวะที่ชั้นหนึ่งแล้วแคปรูปมา!“แม่มดมีเสียงที่ตื่นเต้นจริงๆ”มีบทความมากมายจนไม่สามารถบันทึกได้ทั้งหมด!ขอโทษที!แต่ราชาแห่งความตายนายต้องเข้าใจไม่ใช่แค่ภายในหอคอยเท่านั้นแต่โลกภายนอกก็อยู่ในความโกลาหลฉันแคปแค่เฉพาะบทความที่มีการคลิกดูมากที่สุดแต่ดูนี่สิแค่นี้มันก็มีมากแล้ว!“แม่มดสไลด์หน้าจอมือถือ มีหัวข้อข่าวที่แสดงให้เห็น – [ข่าวด่วน]ความเร็วที่ว่องไวและราบรื่น!ชั้น14เคลียร์! – ตัดสินใจแล้วฉายาศักดิ์สิทธิ์ของเขาคือราชาแห่งความตาย – ประกาศอย่างเป็นทางการโดยกิลด์มังกรทมิฬปัจจุบันทีมเหรดมีผู้เล่นสามคน – หัวหน้าจะเป็นใครเซียนดาบ?แม่มด?ราชาแห่งความตาย? – [รายงานพิเศษ]รายงานแบบละเอียดเกี่ยวกับราชาแห่งความตาย มันยังมีอีกมาก แค่อ่านพาดหัวข่าวอย่างเดียวมันไม่สามารถอ่านได้ทั้งหมดเพราะมีจำนวนมากเกินไปถึงแม้ว่าหัวข้อข่าวจะเป็นแบบนี้ก็ตามแม่มดหัวเราะบทความทั้งหมดพูดถึงแต่นายเท่านั้น! “เอ่อ….” มันเริ่มต้นจากชีวิตก่อนหน้านี้ที่นายใช้ชีวิตแบบไหนจนถึงจริงๆแล้วนายมีที่มาจากไหนนายมาที่หอคอยได้ยังไงและนายมาเป็นท็อปแร้งก์ในครั้งเดียวได้ยังไงทั้งหมดมันเป็นเรื่อง- ” “ดะเดี๋ยวก่อน” ฉันรู้สึกงงงวย ฉันไม่ได้งงกับบทความในหนังสือพิมพ์ปฏิกิริยานี้เป็นไปตามธรรมชาติในช่วงห้าวันที่ผ่านมาแม้แต่ในกระดานข่าว กระทู้ในอินเทอร์เน็ตมันถูกปักหมุดเป็นร้อยเป็นพันครั้ง มันเป็นสิ่งที่ฉันเคยสัมผัสมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่เหตุผลที่ฉันงงงวยไม่มีอะไรนอกจาก…… “เธอแคปภาพทั้งหมดนี้ด้วยตัวเองเหรอ?” “ใช่!” แม่มดพยักหน้า ขณะที่ฉันยังถูกล็อคคอใบหน้าของเธอก็อยู่ใกล้มาก “แน่นอน!” “เพื่อที่จะเอามาให้ฉันดู?” “เจ้าเด็กคนนี้แล้วมันจะมีเหตุผลอื่นอีกไหมล่ะ?” “อืมถ้างั้น…” ขณะที่ฉันแสกผมกลางหน้าผากของฉันฉันพูด “เพื่อแสดงให้ฉันเห็นว่ามีบทความไหนบ้างเธอจึงตั้งใจเทเลพอร์ตไปที่ชั้น1และมองหาบทความแต่ละบทความจากนั้นจึงแคปหน้าจอของทุกบทความ…แบบนั้นใช่หรือเปล่า?” “ถ้าให้พูดเป็นคำพูดก็ใช่ถูกต้อง
แล้ว!” ฉันนึกภาพในใจ แรงเกอร์อันดับที่สองในหมู่ฮันเตอร์หัวหน้าผู้บัญชาการของกิลด์ที่ใหญ่ที่สุดในหอคอย
บุคคลระดับสูงคนนี้รีบไปที่ชั้น1ใช้สมาร์ทโฟนของเธออย่างขะมักเขมันเพื่อแคปภาพหน้าจอทุกอย่างจากนั้นกลับมาที่นี่อีกครั้งและแสดงภาพหน้าจอราวกับว่าเธอกำลังคุยโม้อยู่ ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มันเป็นสถานการณ์ที่น่ารักแต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจ “ทำไมคนอย่างแม่มดมังกรดำต้องทำเรื่องแบบนี้…?” “เอาจริงดิผู้ชายคนนี้กำลังพูดถึงอะไร?” แม่มดหัวเราะคิกคักอย่างสดใส “แน่นอนว่าเป็นเพราะฉันอยากทำอะไรสักอย่างให้นาย!” “อ้อแล้วก็อีกอย่างอย่าอ่านความคิดเห็นของบทความที่หลังล่ะทุกอย่างเกี่ยวกับเกียรติยศและการหลอกลวงช่องความคิดเห็นตอนนี้เพิ่งถูกคุกคามโดยกลุ่มมนุษย์ที่ขี้อิจฉา” แม่มดถอนหายใจสั้นๆ “ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกไม่มีอะไรดีพวกนั้นถึงทำแบบนั้นเสมอมาช่างน่าอัศจรรย์เสียจริงที่จำนวนผู้เสียชีวิตเป็นศูนย์!ราชาแห่งความตายอย่าใส่ใจกับคนจำพวกนั้นนับจากนี้กิลด์มังกรทมิฬจะจัดการเรื่องสื่ออย่างเต็มที่” นี่มันอะไรกัน?คนคนนี้? หรือเธอจะเป็นนางฟ้า? – เฮซอมบี้ตอนนี้ถ้ามีใครดีกับนายนิดหน่อยนายก็จะเคารพพวกเขาเหมือนเทวดาหรือนางฟ้า…ไม่ว่าชีวิตของนายจะน่าสงสารแค่ไหนนายก็ต้องเปิดใจรับความปรารถนาดีของมนุษย์คนที่เข้มแข็งต่อความอาฆาตพยาบาทไม่ควรอ่อนแอต่อความปรารถนาดี
ถ้าเธอไม่ใช่นางฟ้าเธออาจจะเป็นเทพธิดา? – นายนี่มันบ้า… ใบหน้าของแบฮุรยองกลายเป็นยู่ยี – ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ว่าวันหนึ่งไอ้เจ้านี่มันต้องบ้าแน่ๆแต่ในที่สุดนายก็เป็นบ้าไปแล้ว “แล้วทำไมนายไม่ชมฉันบ้างสักหน่อยล่ะนายรู้ไหมว่าฉันหิวกระหายคำชมแค่ไหน?นายไม่รู้หรอกว่าความสนใจเพียงเล็กน้อยนั้นมีค่าแค่ไหนสำหรับฉันในชีวิตที่น่าเบื่อหน่ายนี้? – ไม่แบบนั้นมัน…มันออกจะเชยเกินไป…ฉันไม่อยากกลายเป็นวิญญาณเลยจริงๆ แบฮุรยองทำสีหน้าอี๋แล้วลอยออกไป ฉันสงสัยว่าใครเป็นคนบ้า ณ ตรงนี้ ฉันพนันได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีเพื่อนแม้แต่คนเดียวเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ – เฮ้! นายกำลังพูดบ้าอะไร!ฉันมีเพื่อนเหมือนกันโอเค!? “ไม่รวมเซียนดาบ แบสุรยองหลบตามันเป็นชัยชนะที่เงียบงันของฉัน ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าชัยชนะนั้นมีไว้เพื่ออะไร “แล้วก็ดูนี่สิ!” จากนั้นแม่มดก็ปล่อยฉันจากการล็อคคอของเธอ สิ่งที่แม่มดพยายามแสดงให้ฉันเห็นในครั้งนี้ไม่ใช่หน้าจอโทรศัพท์แม่มดมังกรดำเอียงกระเป๋าเป้ใบเล็กๆของเธอจากนั้นหยิบหนังสือพิมพ์หนาๆออกมา “เอานี่ไป!” แม่มดกางหนังสือพิมพ์กว้าง “มันเป็นหนังสือพิมพ์ฉบับแรกที่ออกเมื่อวานนี้!” ฉันไม่เข้าใจเนื้อหาของหนังสือพิมพ์ในแวบแรก อย่างไรก็ตามรายชื่อซึ่งเขียนด้วยตัวพิมพ์ใหญ่เป็นสิ่งแรกที่ฉันเห็น ด้านบนของรายชื่อคือหัวข้อ [อัพเดตอันดับฮันเตอร์!] อันดับ 1. เซียนดาบ อันดับ 2. แม่มดมังกรดำ อันดับ 3. ราชาแห่งความตาย อันดับ 4. เคาท์ อันดับ 5. นักถามนอกรีต อันดับ 6. พญาอสรพิษ อันดับ 7. นักภาษาศาสตร์แห่งบาเบล อันดับ 8. ผู้ส่งสาสน์กวางยอก อันดับ 9. ครูเซเดอร์ ฉันไม่รู้จะพูดอะไรไปชั่วขณะ ในขณะที่ฉันตัวคนเดียวในคุกแห่งกาลเวลาต่อสู้กับราชาปีศาจ ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกด้านล่างชั้นที่12 “เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่หอคอยเปิดมา!” แม่มดหัวเราะ “ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านายจะปีนขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ในคราวจากไม่ติดอันดับ!” อันดับที่สาม เช่นเดียวกับฉายาของฮันเตอร์การจัดอันดับก็ถูกตัดสินโดยหอคอยเช่นกัน การจัดอันดับที่กำหนดขึ้นด้วยวิธีนี้จะแสดงบนอนุสาวรีย์ที่สร้างขึ้นในพลาซ่าชั้นหนึ่ง “ฉันรู้ว่ามันรู้สึกราวกับว่าเหมือนไม่ใช่ความจริงแต่…ลองลงไปที่บาบิโลนวันนี้นายจะรู้ทันทีว่านายเป็นคนแบบไหน” ป้อก! แม่มดม้วนหนังสือพิมพ์แล้วเคาะไหล่ฉัน “ยินดีด้วยราชาแห่งความตาย!” ใช่แล้ว “ตอนนี้นายก็เป็นตัวแทนของฮันเตอร์ทุกคนแล้วเหมือนกัน!” โลกเปลี่ยนไปในเวลาเพียงห้าวัน

นิยาย SSSH – Class Suicide Hunter SSSH ตอนที่ 50: สรวงสวรรค์หลังจุดจบ (1)

SSSH ตอนที่ 50: สรวงสวรรค์หลังจุดจบ (1)

– ไอ้เจ้าบ้า!

กองทัพของทวีปได้เคลื่อนกำลังทหารถอยกลับไปเล็กน้อย

ในขณะเดียวกันแบสุรยองก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

– จากนี้ไปฉันจะเรียกนายว่าเจ้าบ้าคิม!

“โอ้ยพระเจ้าช่วยโปรดหยุดสักที….

ฉันถอนหายใจอยู่ในความคิด

นายรู้ไหมว่านายตั้งชื่อเล่นให้ฉันกี่ชื่อแล้ว? ซอมบี้คิมราชาซอมบี้เจ้าบ้าคิมถ้านายทำแบบนี้ฉันคงจะสามารถกรอกชื่อเล่นของฉันจนเต็มกระดาษ A4 ได้

– โอ้ดีเลยทีเดียวลุยเลย!ชื่อเล่นหลายสิบชื่อสำหรับคนบ้าคนนี้ Lets Go!

เสียงหัวเราะของแบสุรยองดังก้องไปทั่วท้องฟ้า

แต่โชคดีที่มีคนในโลกนี้มากมายกว่าคนที่ล้อเลียนฉัน

[ด่านบอสเคลียร์]

มันเป็นเสียงของหอคอย

เสียงที่เคยบอกฉันว่าฉันมาถึงชั้นที่ 20 ได้สำเร็จดังขึ้นในหัวของฉันมันเหมือนกับตอนที่ฉันเคลียร์ด่านที่ 10 ที่เรียกว่า “คฤหาสน์เพลิงนรก”

[ผู้ท้าทายคือราชาแห่งความตาย]

[1 คน]

ฉันเงยหน้าขึ้นช้าๆ

ท้องฟ้าสีครามเผยออกมาระหว่างกิ่งก้านและใบของดอกอาซาเซีย

[กำลังคำนวณรางวัล…การคำนวณเสร็จสิ้น]

[รางวัลจะมอบให้ในอีก 24 ชั่วโมงต่อมาเมื่อคุณเข้าสู่ชั้น 21]

ใช่แล้ว

ฉันยิ้มอย่างสดใส

แม้ว่าฉันจะเป็นคนบ้าหรืออะไรก็มันจะมีปัญหาอะไรล่ะ?ยังไงก็ตามฉันก็ทำงานของฉันแล้ว

– อะไรเนี่ยดูความมั่นใจของเจ้านี่สิ?

“ฉันเคลียร์มาจนถึงชั้น20ในวิธีที่ฉันต้องการ

ฉันจะไม่ยอมให้ใครต้องตาย

นั่นคือเป้าหมายที่ฉันตั้งไว้ในใจ

เมื่อมองย้อนกลับไปความปรารถนานั้นไร้สาระขนาดไหน?

ในขณะที่ฉันกำลังเคลียร์ชั้น20ไม่มีฮันเตอร์ตายแม้แต่คนเดียว
ราชาปีศาจแห่งห่าฝนตอนนี้เธอถูกลดสถานะให้เป็นส่วนหนึ่งของร้อยวิญญาณของฉันและติดอยู่ในอีกโลกหนึ่งเหล่าฮันเตอร์ที่สงสัยซึ่งกันและกันและเริ่มฆ่ากันก็ไม่มีอีกแล้ว

จนฉันได้ขัดขวางและหยุดจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมไว้ได้ล่วงหน้า

ไม่มีทหารจากจักรวรรดิหรือทวีปแม้แต่คนเดียวที่ตาย

ฉันต่อสู้เพื่อโลกนี้ที่ถูกหยุดเวลาไว้และ…

ฉันยกมือขวาขึ้นแล้ววางไว้บนหัวของใครบางคน

ฉันปราบเจ้าบ้านด้วย”

วิญญาณอาฆาต

เชลยที่ถูกคุมขังในเงามืดของฉันนั่งอยู่บนถนนและจ้องมองไปที่กองทัพของทวีปอย่างเลื่อนลอย

ทหารที่เคยเผาบ้านเกิดเล็กๆของเธอในอดีต

แต่วันนี้ประวัติศาสตร์ไม่ซ้ำรอยขณะที่หัวหน้าอัศวินศักดิ์สิทธิ์คุกเข่าความเป็นปรปักษ์ของกองทัพทวีปก็ถูกกดทับเชื่อว่าฉันเป็นอัครสาวกของเทพธิดาพวกเขาจึงล้มเลิกภารกิจ

สรวงสวรรค์ได้รับการปกป้อง

“นี่เป็นเพียงความคิดของฉันแต่

เขาลูบหัววิญญาณอาฆาตเบาๆ

“บางทีชั้นที่20นี้…ถ้าฉันนั่งเฉยๆและไม่ได้ทำอะไรเลยมันคงจะถูกเคลียร์ไปเองฉันไม่จำเป็นต้องก้าวออกมาด้านหน้านี่ด้วยซ้ำ

– ฮะ?ทำไมล่ะ?

“นั่นเป็นเพราะหมู่บ้านที่ถูกเผาและหายไปก็เป็นหนึ่งใน[ผลลัพธ์]เช่นกัน)

จุดจบ

ฉันตระหนักว่าในขณะที่ผ่านด่านจนถึงตอนนี้หอคอยเปิดให้มีทั้งตอนจบที่มีความสุขและตอนจบที่เลวร้ายตราบใดที่มันเป็นผลลัพธ์ที่เหมาะสมหอคอยก็จะยอมรับตอนจบแบบใดก็ได้

“ไม่อย่างนั้นยูซฮาคงไม่สามารถไปถึงด่านที่40ได้

ไม่ว่าคุณจะทำลายตุ๊กตาในคฤหาสน์เพลิงนรกอย่างจักรพรรดิเพลิง

หรือทำเหมือนฉันเล่นกับเด็กๆสักพัก

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดการกระทำทั้งสองได้รับการยอมรับว่าเป็น[ผลลัพธ์]ชนิดหนึ่ง

“โดยพื้นฐานแล้วโลกนี้ไม่ได้ถูกกำหนดโดยหอคอย

ฉันหันหน้าไปมองหมู่บ้าน

“มันไม่ใช่ตอนจบที่ฉันเลือกเพราะฉันไม่มีทางเลือกอื่น

ที่ที่ข้าวสาลีสุกงอมสีเหลืองใต้ท้องฟ้า

ความเงียบขรึมและดื้อรั้นอย่างไรก็ตามเด็กๆแสดงท่าทางซุกซนและชายชราก็ทำเป็นมองไม่เห็นขณะที่เขานั่งอยู่หน้าสวนผลไม้และสูบบุหรี่อย่างว่างเปล่า

ที่หลบภัยของคนป่วยที่ไม่มีทางหาย

“แต่นี่คือตอนจบที่ฉันเลือกแล้ว”

วันนี้

ฝนไม่ได้ตกลงมาจากท้องฟ้าที่นี่

เปลวไฟไม่ได้เผาผลาญผืนดินที่นี่

– แน่ใจนะ…

แต่ทำไมกัน?

เมื่อฉันเต็มไปด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจในบางครั้งแบยุรยองก็มีสีหน้าที่ดูอ่อนโยนเขาดูราวกับว่าเขากำลังจ้องมองเด็กน้อยที่น่าเวทนา

“นายเป็นอะไรไป?

– ไม่มีอะไรหรอกแค่นายบอกว่านี่คือตอนจบที่นายเลือก

แบสุรยองชี้นิ้วไปที่ไหนสักแห่งอย่างมีเลศนัย

– ฉันสงสัยว่านั่นเป็นส่วนหนึ่งของตอนจบที่นายเลือกด้วยหรือเปล่า

ยูซูฮายืนอยู่ที่นั่น

“เชี่ย!ไอ้เวรไอ้ลูกหมา!แกจะไม่หยุดหรือไง!?ฮะ!?หยุดเดี๋ยวนี้

– เชี่ย!ทำไมถึงไม่หยุดว่ะ!?”

หรือให้เจาะจงกว่านี้ยูซูฮายังคงกระโดดไปรอบๆพร้อมกับเต้นKazatskydance

ทางเข้าของหมู่บ้านในชนบทที่มีพืชผลที่เจริญงอกงามท้องฟ้าเป็นสีฟ้าและมีกลีบดอกไม้ร่วงอยู่บนพื้นในทิวทัศน์ที่งดงามนี้มี

ชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งสบถว่า“เชียอยู่คนเดียว

นี่เป็นผลงานชิ้นเอกที่จะมีหลายสิบล้านวิวหากโพสต์บนอินเทอร์เน็ต

หม?นั่นมีปัญหาอะไร?

ฉันเอียงหัว

“ไม่ใช่ว่ามันสวยงามเป็นพิเศษหรอกเหรอ?”

– ตามคาดเจ้านี่คือเจ้าบ้าคิม…..

จากนั้นเอง

วันนี้

[ด่านชั้นที่20ได้ถูกเคลียร์แล้ว]

เสียงดังก้องไปทั่วท้องฟ้าและพื้นดิน

มันไม่ใช่เสียงที่มีแต่ฉันเท่านั้นที่ได้ยิน

[ประกาศให้ทุกท่านทราบอีกครั้ง]

[วันนี้ด่านชั้นที่20ได้ถูกเคลียร์แล้ว]

ประกาศอย่างเป็นทางการ

บางทีเสียงเดียวกันก็ดังไปทั่วทั้งบริเวณหอคอยเหมือนตอนที่เคลียร์ด่านที่10

“อ่า”

ฉันเลียริมฝีปากของฉัน

“น่าเสียดาย

– อะไรล่ะ?

“บนนี้อินเทอร์เน็ตใช้ไม่ได้

สมาร์ทโฟนของฉันนอนอยู่ในกระเป๋าเป้สะพายหลังของฉันตอนนี้ห้าวันในโลกแห่งความจริงแต่ในแง่ของเวลาที่ฉันใช้ไปจริงๆฉันไม่ได้แตะโทรศัพท์มือถือมาหลายร้อยวันแล้ว

บริเวณดียวที่เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตคือจากชั้นที่1ถึงชั้นที่10จาก

ในตอนนี้อินเทอร์เน็ตคงวุ่นวายอยู่แน่ๆ…..

– ฮะ?อะไรกัน?นายไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของผู้คนอีกแล้วไม่ใช่หรือไง?

“ฉันเคยพูดแบบนั้นเมื่อไหร่?

– ไม่นายบอกฉันว่านายไม่ต้องการการยอมรับมากกว่าคนทั่วไปแบบเดียวกับแม่มดและตาเฒ่ามาร์คัส?

“ไม่มีทาง”

ฉันยักไหล่

“ฉันต้องการการยอมรับจากผู้คนเช่นเดียวกับแม่มดและเซียนดาบฉันยังต้องการเป็นที่รู้จักของคนทั่วไปและฉันเองก็ไม่อยากอับอายที่จะมองขึ้นไปบนสวรรค์

– ว้าวนี่นายกลายเป็นหมูแล้วรึไง? ทำไมนายถึงโลภมากขนาดนี้?

เดิมทีคนเรารู้สึกมีชีวิตชีวาเมื่อมีความโลภ

โชคดีที่ฉันสามารถบรรเทาความผิดหวังที่ไม่สามารถท่องอินเทอร์เน็ตได้

[24 ชั่วโมงนับจากนี้ไปด่านชั้นที่ 21 จะเปิดขึ้น]

[24:00:00]

ฟิ้ววว!

ดอกไม้ไฟเต็มท้องฟ้าเหมือนครั้งที่แล้วเมื่อพลุดอกแรกถูกจุดนาฬิกาที่ทำจากแสงก็ปรากฏขึ้นจากนั้นฮันเตอร์สองคนก็เคลื่อนย้ายมาราวกับว่าพวกเขารออยู่ครู่หนึ่งแล้ว

“ราชาแห่งความตาย!”

มันเป็นแม่มดและเซียนดาบ

แม่มดบินทันทีโดยใช้สกิลเทเลพอร์ตซูม!แม่มดเอื้อมมือออกมาและกอดหัวของฉันขณะที่เธอฉีกยิ้มสดใสอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ

“บ้า!นายมันบ้าจริงๆ!”อกอ๊ากกก!เดี๋ยวก่อนแม่มดมังกรดำมันเจ็บเป็นบ้า..”สิ่งนี้มาจากเด็กตัวเล็กๆ!มาจากมือใหม่ที่อายุยังไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ!“ฉันพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรว่าก!ความแข็งแกร่งของแม่มดแข็งแกร่งมากจนฉันไม่สามารถหนีจากการล็อคหัวได้

โอ้พระเจ้าปกติเธอใช้ยาไปกี่ขวดถึงจะแข็งแกร่งขนาดนี้?”ไม่อยากจะเชื่อเลย!นายเคลียร์ทุกอย่างจนถึงชั้น20ในห้าวัน!นายบ้าหรือเปล่า?นายบ้าไปแล้วใช่ไหม?”ขอโทษทีแม่มดมังกรดำได้โปรดช่วยใจเย็นๆลงหน่อย…”

“นายไม่รู้หรอกว่าตอนนี้หอคอยกำลังเกิดความโกลาหลมากแค่ไหน!ดูนี่สิ!”

แม่มดแสดงบางอย่างให้ฉันดู

มันเป็นสมาร์ทโฟน

มันเป็นรุ่นที่เก่าไปหน่อยห้าปีบนหน้าจอโทรศัพท์ที่มีไฟแสดงสถานะแบตเตอรีตำมีบทความทางอินเทอร์เน็ตที่ไม่ควรเข้าถึงได้ที่นี่”นี่มัน…?”ฉันแวะที่ชั้นหนึ่งแล้วแคปรูปมา!“แม่มดมีเสียงที่ตื่นเต้นจริงๆ”มีบทความมากมายจนไม่สามารถบันทึกได้ทั้งหมด!ขอโทษที!แต่ราชาแห่งความตายนายต้องเข้าใจไม่ใช่แค่ภายในหอคอยเท่านั้นแต่โลกภายนอกก็อยู่ในความโกลาหลฉันแคปแค่เฉพาะบทความที่มีการคลิกดูมากที่สุดแต่ดูนี่สิแค่นี้มันก็มีมากแล้ว!“แม่มดสไลด์หน้าจอมือถือ

มีหัวข้อข่าวที่แสดงให้เห็น

– [ข่าวด่วน]ความเร็วที่ว่องไวและราบรื่น!ชั้น14เคลียร์!

– ตัดสินใจแล้วฉายาศักดิ์สิทธิ์ของเขาคือราชาแห่งความตาย

– ประกาศอย่างเป็นทางการโดยกิลด์มังกรทมิฬปัจจุบันทีมเหรดมีผู้เล่นสามคน

– หัวหน้าจะเป็นใครเซียนดาบ?แม่มด?ราชาแห่งความตาย?

– [รายงานพิเศษ]รายงานแบบละเอียดเกี่ยวกับราชาแห่งความตาย

มันยังมีอีกมาก

แค่อ่านพาดหัวข่าวอย่างเดียวมันไม่สามารถอ่านได้ทั้งหมดเพราะมีจำนวนมากเกินไปถึงแม้ว่าหัวข้อข่าวจะเป็นแบบนี้ก็ตามแม่มดหัวเราะบทความทั้งหมดพูดถึงแต่นายเท่านั้น! “เอ่อ….” มันเริ่มต้นจากชีวิตก่อนหน้านี้ที่นายใช้ชีวิตแบบไหนจนถึงจริงๆแล้วนายมีที่มาจากไหนนายมาที่หอคอยได้ยังไงและนายมาเป็นท็อปแร้งก์ในครั้งเดียวได้ยังไงทั้งหมดมันเป็นเรื่อง- ”

“ดะเดี๋ยวก่อน”

ฉันรู้สึกงงงวย

ฉันไม่ได้งงกับบทความในหนังสือพิมพ์ปฏิกิริยานี้เป็นไปตามธรรมชาติในช่วงห้าวันที่ผ่านมาแม้แต่ในกระดานข่าว

กระทู้ในอินเทอร์เน็ตมันถูกปักหมุดเป็นร้อยเป็นพันครั้ง

มันเป็นสิ่งที่ฉันเคยสัมผัสมาแล้วครั้งหนึ่ง

แต่เหตุผลที่ฉันงงงวยไม่มีอะไรนอกจาก……

“เธอแคปภาพทั้งหมดนี้ด้วยตัวเองเหรอ?”

“ใช่!”

แม่มดพยักหน้า

ขณะที่ฉันยังถูกล็อคคอใบหน้าของเธอก็อยู่ใกล้มาก

“แน่นอน!”

“เพื่อที่จะเอามาให้ฉันดู?”

“เจ้าเด็กคนนี้แล้วมันจะมีเหตุผลอื่นอีกไหมล่ะ?”

“อืมถ้างั้น…”

ขณะที่ฉันแสกผมกลางหน้าผากของฉันฉันพูด

“เพื่อแสดงให้ฉันเห็นว่ามีบทความไหนบ้างเธอจึงตั้งใจเทเลพอร์ตไปที่ชั้น1และมองหาบทความแต่ละบทความจากนั้นจึงแคปหน้าจอของทุกบทความ…แบบนั้นใช่หรือเปล่า?”

“ถ้าให้พูดเป็นคำพูดก็ใช่ถูกต้อง
แล้ว!”

ฉันนึกภาพในใจ

แรงเกอร์อันดับที่สองในหมู่ฮันเตอร์หัวหน้าผู้บัญชาการของกิลด์ที่ใหญ่ที่สุดในหอคอย
บุคคลระดับสูงคนนี้รีบไปที่ชั้น1ใช้สมาร์ทโฟนของเธออย่างขะมักเขมันเพื่อแคปภาพหน้าจอทุกอย่างจากนั้นกลับมาที่นี่อีกครั้งและแสดงภาพหน้าจอราวกับว่าเธอกำลังคุยโม้อยู่

ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มันเป็นสถานการณ์ที่น่ารักแต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจ

“ทำไมคนอย่างแม่มดมังกรดำต้องทำเรื่องแบบนี้…?”

“เอาจริงดิผู้ชายคนนี้กำลังพูดถึงอะไร?”

แม่มดหัวเราะคิกคักอย่างสดใส

“แน่นอนว่าเป็นเพราะฉันอยากทำอะไรสักอย่างให้นาย!”

“อ้อแล้วก็อีกอย่างอย่าอ่านความคิดเห็นของบทความที่หลังล่ะทุกอย่างเกี่ยวกับเกียรติยศและการหลอกลวงช่องความคิดเห็นตอนนี้เพิ่งถูกคุกคามโดยกลุ่มมนุษย์ที่ขี้อิจฉา”

แม่มดถอนหายใจสั้นๆ

“ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกไม่มีอะไรดีพวกนั้นถึงทำแบบนั้นเสมอมาช่างน่าอัศจรรย์เสียจริงที่จำนวนผู้เสียชีวิตเป็นศูนย์!ราชาแห่งความตายอย่าใส่ใจกับคนจำพวกนั้นนับจากนี้กิลด์มังกรทมิฬจะจัดการเรื่องสื่ออย่างเต็มที่”

นี่มันอะไรกัน?คนคนนี้?

หรือเธอจะเป็นนางฟ้า?

– เฮซอมบี้ตอนนี้ถ้ามีใครดีกับนายนิดหน่อยนายก็จะเคารพพวกเขาเหมือนเทวดาหรือนางฟ้า…ไม่ว่าชีวิตของนายจะน่าสงสารแค่ไหนนายก็ต้องเปิดใจรับความปรารถนาดีของมนุษย์คนที่เข้มแข็งต่อความอาฆาตพยาบาทไม่ควรอ่อนแอต่อความปรารถนาดี
ถ้าเธอไม่ใช่นางฟ้าเธออาจจะเป็นเทพธิดา?

– นายนี่มันบ้า…

ใบหน้าของแบฮุรยองกลายเป็นยู่ยี

– ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ว่าวันหนึ่งไอ้เจ้านี่มันต้องบ้าแน่ๆแต่ในที่สุดนายก็เป็นบ้าไปแล้ว

“แล้วทำไมนายไม่ชมฉันบ้างสักหน่อยล่ะนายรู้ไหมว่าฉันหิวกระหายคำชมแค่ไหน?นายไม่รู้หรอกว่าความสนใจเพียงเล็กน้อยนั้นมีค่าแค่ไหนสำหรับฉันในชีวิตที่น่าเบื่อหน่ายนี้?

– ไม่แบบนั้นมัน…มันออกจะเชยเกินไป…ฉันไม่อยากกลายเป็นวิญญาณเลยจริงๆ

แบฮุรยองทำสีหน้าอี๋แล้วลอยออกไป

ฉันสงสัยว่าใครเป็นคนบ้า ณ ตรงนี้

ฉันพนันได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีเพื่อนแม้แต่คนเดียวเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่

– เฮ้! นายกำลังพูดบ้าอะไร!ฉันมีเพื่อนเหมือนกันโอเค!?

“ไม่รวมเซียนดาบ

แบสุรยองหลบตามันเป็นชัยชนะที่เงียบงันของฉัน

ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าชัยชนะนั้นมีไว้เพื่ออะไร

“แล้วก็ดูนี่สิ!”

จากนั้นแม่มดก็ปล่อยฉันจากการล็อคคอของเธอ

สิ่งที่แม่มดพยายามแสดงให้ฉันเห็นในครั้งนี้ไม่ใช่หน้าจอโทรศัพท์แม่มดมังกรดำเอียงกระเป๋าเป้ใบเล็กๆของเธอจากนั้นหยิบหนังสือพิมพ์หนาๆออกมา

“เอานี่ไป!”

แม่มดกางหนังสือพิมพ์กว้าง

“มันเป็นหนังสือพิมพ์ฉบับแรกที่ออกเมื่อวานนี้!”

ฉันไม่เข้าใจเนื้อหาของหนังสือพิมพ์ในแวบแรก

อย่างไรก็ตามรายชื่อซึ่งเขียนด้วยตัวพิมพ์ใหญ่เป็นสิ่งแรกที่ฉันเห็น

ด้านบนของรายชื่อคือหัวข้อ [อัพเดตอันดับฮันเตอร์!]

อันดับ 1. เซียนดาบ

อันดับ 2. แม่มดมังกรดำ

อันดับ 3. ราชาแห่งความตาย

อันดับ 4. เคาท์

อันดับ 5. นักถามนอกรีต

อันดับ 6. พญาอสรพิษ

อันดับ 7. นักภาษาศาสตร์แห่งบาเบล

อันดับ 8. ผู้ส่งสาสน์กวางยอก

อันดับ 9. ครูเซเดอร์

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรไปชั่วขณะ

ในขณะที่ฉันตัวคนเดียวในคุกแห่งกาลเวลาต่อสู้กับราชาปีศาจ

ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกด้านล่างชั้นที่12

“เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่หอคอยเปิดมา!”

แม่มดหัวเราะ

“ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านายจะปีนขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ในคราวจากไม่ติดอันดับ!”

อันดับที่สาม

เช่นเดียวกับฉายาของฮันเตอร์การจัดอันดับก็ถูกตัดสินโดยหอคอยเช่นกัน

การจัดอันดับที่กำหนดขึ้นด้วยวิธีนี้จะแสดงบนอนุสาวรีย์ที่สร้างขึ้นในพลาซ่าชั้นหนึ่ง

“ฉันรู้ว่ามันรู้สึกราวกับว่าเหมือนไม่ใช่ความจริงแต่…ลองลงไปที่บาบิโลนวันนี้นายจะรู้ทันทีว่านายเป็นคนแบบไหน”

ป้อก!

แม่มดม้วนหนังสือพิมพ์แล้วเคาะไหล่ฉัน

“ยินดีด้วยราชาแห่งความตาย!”

ใช่แล้ว

“ตอนนี้นายก็เป็นตัวแทนของฮันเตอร์ทุกคนแล้วเหมือนกัน!”

โลกเปลี่ยนไปในเวลาเพียงห้าวัน