SSS-Class Suicide Hunter - ตอนที่ 45.1: ชื่อของราชาปีศาจ (2)

SSSH ตอนที่ 45.1: ชื่อของราชาปีศาจ (2)

 

หนึ่งดาบ

เนื่องจากฉันถือดาบเล่มเดียว

 

สองขั้ว

มีบางอย่างเท่านั้นที่ฉันสามารถตัดได้

 

– กง-จา!

 

พรบ

– ตอนนี้แหละ!

ฉันมองไปตรงหน้าฉัน

 

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าแสดงให้ฉันเห็น

 

– ทําหัวให้ว่าง!

ตรงหน้าของฉันมีใครบางคนที่มีร่างกายสีดํา

 

น้ําเสียไหลออกจากร่างกายของพวกเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

แม้ว่าฉันจะตัดน้ํา แต่มันก็ยังคงเป็นน้ํา ดังนั้นจึงมีอะไรให้ตัดอีก

มาก

ฉันตัดสิ่งที่ฉันต้องตัด

– อ้ากกกกกกกก!

ในขณะที่พวกมันถูกตัด น้ําเสียก็ไหลมาจากราชาทมิฬ

มันอาจไม่ได้เป็นน้ําเสีย

ถ้าอย่างนั้นทําไมมันถึงเป็นสีแดง?

เลือด

 

เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากร่างของราชาปีศาจ

– ลั่ก…

อ้าาาาา!

ราชาปีศาจลังเลและก้าวถอยหลัง หนึ่งก้าว สองก้าว เมื่อเขา ก้าวก้าวที่สามน้ําเสียไม่ได้ไหลออกมาจากแขนขวาของราชาปีศาจ

รอยเท้าของราชาปีศาจเต็มไปด้วยน้ําเสีย แต่แอ่งน้ํานั้นหดตัวเล็กลงตามทุกก้าวที่เขาก้าว

และในที่สุด

 

– อ่า…อก….อึก…

 

น้ําเสียก็แยกออกจากร่างกายของราชาปีศาจโดยสิ้นเชิง

ติ้ง ทิ้ง

น้ําเสียไม่สามารถไหลได้อีกต่อไป เลือดจึงไหลลงมาแทน

 

สีสันของชีวิตเป็นสีแดง

[ตัวตนของราชาปีศาจแห่งห่าฝนกําลังเบาบางลง]

 

และพลังทั้งหมดก็ไม่มีอีกแล้ว

– ไม่..ไม่มีทาง อัก…!

ราชาปีศาจคว้าแขนซ้ายด้วยมือขวา เลือดไหลออกจากมือซ้าย ของเขาราชาปีศาจกดแขนซ้ายของเขาแน่นเหมือนพยายามห้ามไม่ให้เลือดไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว

– ลูกของข้า….ไม่ ไม่ใช่แบบนี้… ความเกลียดชังของข้า

“ถอยไป”

ฉันพูดเบาๆ

ราชาปีศาจหยุดไปชั่วขณะเหมือนถูกทิ่มแทงด้วยเสียงของฉัน

 

“ถอยกลับไปที่ชั้น 20 แกไม่สามารถเอาชนะฉันได้ กลับไปที่ฐานของแกกลับไปที่ปราสาทของราชาปีศาจ”

แม้ว่าจะไม่ได้ดู ” แผนที่โลก” แต่ก็ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น

ดินแดนสีน้ําเงิน อาณาเขตของมนุษย์ปกคลุมทวีปอีกครั้ง มันผ่านเนินเขา ผ่านพื้นที่ที่เรียกว่าโล่ของเทพธิดา วิหารที่มียักษ์ตาเดียวท้องทุ่งที่เหล่านางฟ้ากําลังเต้นรํา น้ําตกที่นางเงือกกําลังเล่นอยู่ ภูเขาที่มังกรบินผ่าน… ไม่มีที่แม้แต่แห่งเดียวที่ไม่เป็นสีน้ําเงินในทวีปนี้

ในขณะเดียวกันดินแดนสีแดงนั้น

“กลับไปที่จุดเริ่มต้นของแก”

จุดเดียว

มันเป็นเพียงจุดจุดเดียว

เช่นเดียวกับที่ไฟที่มอดไปหลังจากที่เผาทุกอย่างที่ขวางหน้ามีเพียงจุดสีแดงเล็กๆ บนแผนที่โลก

 

สถานที่นั้นคือ

 

“ที่ป้ายสุดท้ายของแก ราชาปีศาจ”

 

ราชาปีศาจคร่ําครวญ

– แก…

 

ราชาปีศาจเงยหน้าขึ้น น้ําเสียหยุดไหลและเลือดไหลริน แต่ครึ่งหนึ่งของร่างกายของราชาปีศาจถูกเผาเป็นสีดํา ใบหน้าของเขาก็เช่นกัน ดวงตาสีแดงของเขากระพริบอย่างรุนแรง แต่ก็แค่นั้นราชาปีศาจจ้องมองฉันด้วยใบหน้าที่ปกคลุมด้วยขี้เถ้า

 

“หึม”

 

เซียนดาบจับดาบของเขาโดยไร้สุ่มเสียง

“ฉันจะให้ราชาแห่งความตายโจมตีปิดฉาก”

 

แม่มดค่อยๆถอนกระจกของเธอกลับมา

 

ไม่มีโอกาสพลิกสถานการณ์ พวกเขาไม่มีจุดอ่อนใดๆ เป็นเพราะฉันเห็นบาดแผลในใจของราชาปีศาจหรือเปล่า? ฉันรู้สึกเหมือนว่านี่คือสถานการณ์ที่พวกเขาถูกล้อมโดยทหารในหมู่บ้าน

– อ๊ากกกกก!

ไม่มีอะไรให้ราชาปีศาจทํานอกเหนือจากการหลบหนี แต่เหตุผลที่ราชาปีศาจไม่สามารถตัดสินใจได้ง่ายๆก็เพราะเขาก็รู้เช่นกันมันเหมือนเดิม

 

เช่นเดียวกับการวิ่งนี้เปลวไฟ มันก็จะช่วยยืดชีวิตของคุณได้เพียงหนึ่งนาทีแม้ว่าราชาปีศาจจะถอยกลับไปที่ชั้น 20 แต่ความพ่ายแพ้ของเขาก็แค่ช้าลงไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

– บัดซบ…! บัดซบ!

 

เลือดหยดจากปากของเขา

(ราชาปีศาจได้ตัดสินใจที่จะล่าถอย]

 

[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนกําลังถอยไปที่ชั้น 201]

การวิ่งหนี แม้ว่าคุณจะรู้ว่าคุณจะถูกเผาจนตาย แต่มันก็เป็นสิ่งที่มนุษย์จะทํา

ยิ่งราชาปีศาจวิ่งหนีไปไกลเท่าไหร่เขาก็ยิ่งใกล้จะกลายเป็นมนุษย์มากขึ้นเท่านั้น

 

[ยืนยันการล่าถอยของราชาปีศาจ

 

เปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์]

 

[กําลังแก้ไขด่านชั้นที่ 19]

โลกถูกปกคลุมด้วยหยาดฝนแห่งแสงอีกครั้ง

 

หลังจากที่ฉันตรวจสอบว่าราชาปีศาจหายไปแล้ว ฉันก็หันกลับไปมองข้างหลัง

 

“เซียนดาบ”

“อืม”

“หัวหน้ากิลด์มังกรทมิฬ”

“ว่าไง”

“ขอโทษครับ ผมต้องการเคลียร์ชั้น 20 ด้วยตัวคนเดียว”

 

ฉันก้มหัว

 

“ขอบคุณที่ช่วยผมจนถึงตอนนี้ แต่ผมอยากจะจบเรื่องราวกับราชาปีศาจได้โปรดให้ผมไปคนเดียวด้วย”

 

แม่มดยักไหล่ของเธอ

” ก็ได้ ฉันโอเคกับเรื่องนั้น นายมีส่วนทําให้การพาพวกเรามาที่นี่มากที่สุด…และฉันสัญญาว่าจะไม่ไปไหนเป็นเวลา 5 วันตามที่นายขอฉันผิดสัญญานั่นและช่วยนาย ดังนั้นฉันจะอยู่เฉยๆจริงๆแล้วคราวนี้”

“หึมม”

เซียนดาบเก็บดาบของเขากลับเข้าไปในฝัก

“หลังจากวันนี้ มันก็เป็นเวลา 5 วันพอดี แล้วพบกันหลังจากจบเรื่องที่ชั้น 20 เรามีหลายเรื่องที่จะคุยกัน”

” ครับผม ผมเข้าใจแล้ว”

 

ฉันก้มหัวลงอีกครั้ง

” ขอบคุณ

และฉันก็เดินหน้าต่อไป

“เคลื่อนย้าย

ไปยังชั้นที่ 20

[ยินดีต้อนรับ ราชาแห่งความตาย]

ราชาปีศาจ

 

ไปยังหมู่บ้านที่เอสเตลถือกําเกิด

โคุณได้เข้าสู่ชั้นบอสแล้ว]

 

เป็นครั้งที่สอง

นี่เป็นครั้งที่สองที่ฉันเข้าสู่ชั้นบอส

 

เมื่อเทียบกับตอนนั้นมีหลายอย่างที่คล้ายกันและแตกต่างกันไปมาก

 

[ผู้ท้าทาย ราชาแห่งความตาย 1 คน

 

[ขอให้โชคสถิตกับท่าน]

 

อย่างแรก การแจ้งเตือน

เหมือนกับที่ “คฤหาสน์เพลิงนรก” มีผู้ท้าทายเพียง 1 คน เป็นการโซโล่หอคอยก็เช่นเคยมันอวยพรให้กับฉัน

 

อย่างไรก็ตาม

 

มีบางอย่างที่แตกต่างจากครั้งที่แล้วอย่างแน่นอน

[รางวัลจากการเคลียร์ด่านกําลังถูกส่งมอบ]

 

(รางวัลจากชั้นที่ 11 ถึงชั้นที่ 19 จะถูกคํานวณทั้งหมด]

 

ตอนนี้ฉันไม่ใช่ผู้ท้าทายธรรมดาๆ

ฉันเป็นผู้พิชิตที่เคลียร์ชั้น 11 มาจนถึงที่นี่

 

หอคอยทักทายฉัน ผู้พิชิต ด้วยเสียงทรัมเป็ต 9 เสียง

 

(กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 11]

[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 12]

 

[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 13]

 

[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 14]

[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 15]

[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 16

 

[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 17

 

[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 18]

[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 19 ]

 

ฉันก้าวไปข้างหน้า

 

[การคํานวณเสร็จสิ้น]

ฟังท่วงทํานองที่ทักทายฝีเท้าของฉัน

[หอคอยรับรู้ความสําเร็จของท่าน]

[พลังในการเปลี่ยนแปลงสกิลใดๆได้ถูกมอบให้กับท่าน!]

 

[ตราบใดที่ไม่ใช่สกิลคลาส EX ท่านสามารถเสริมพลังสกิลใดๆก็ได้)

มันเป็นเหมือนบทเพลงที่อวยพรฉัน

หอคอยได้สร้างด่านขึ้นมา ทิศทางของเควสก็ถูกตัดสินใจเช่น เดียวกันแต่ฉันไม่ได้เดินไปตามเส้นทางที่วางให้ไว้สําหรับฉันฉันสร้างด่านใหม่ทั้งหมดและเคลียร์ด่านโดยใช้วิธีการของฉัน

หอคอยรับรู้วิธีการของฉัน

ราวกับว่ามันกําลังพยายามจะบอกว่า ”นั่นก็ใช้ได้เหมือนกัน”

[พลังของราชาแห่งความตายกําลังถูกปรับใหม่!]

นอกจากนี้มันยังเกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกัน

[พลังในขอบเขตของอัครสาวกถูกมอบให้กับท่าน]

[ด้วยรางวัลนี้ท่านจะได้รับอํานาจภายในขอบเขตที่กําหนด]

 

[สกิลที่ท่านต้องการเสริมความแข็งแกร่งนั้นขึ้นอยู่กับท่าน!]

 

ด่านที่ไม่ได้เลือกไว้ล่วงหน้า

วิธีการที่ไม่ได้เลือกไว้ล่วงหน้า

เช่นเดียวกัน รางวัลก็ไม่ได้ถูกเลือกไว้ล่วงหน้าเช่นกัน

 

ฉันพยักหน้าในใจ

“เข้าใจล่ะ พวกเขาให้ทางเลือกกับฉันสินะ

ฉันไม่รู้ว่าทําไมหอคอยนี้จึงถูกสร้างขึ้นมา ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนสร้างเช่นกันฉันไม่รู้ว่าหอคอยนี้เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตจากโลกอื่นหรือ

ยังมีเรื่องอีกมากที่ฉันไม่รู้

 

แต่ฉันก็รู้นิดๆว่าตอนนี้เป็นหอคอยแบบไหน

ตัวตนที่คอยดูแลการตัดสินใจของเรา

และมันเป็นตัวตนที่จดจําการตัดสินใจของฉัน

“ก็ได้

ฉันยกดาบขึ้น

 

“ฉันจะแสดงให้พวกนายเห็นถึงการตัดสินใจของฉันในครั้งนี้เหมือนกัน”

อาวุธที่บรรพบุรุษของจักรวรรดิเคยใช้

 

[ดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งการปกป้องของเลฟานต้า เอจิม] สะท้อนออร่าของฉันส่องแสงสีขาว

ฉันชี้ดาบไปที่ [ศัตรู] ตรงหน้าของฉัน

“เอาล่ะ”

 

ทางเข้าสู่ด่านชั้น 20

ฉันกําลังยืนอยู่บนเส้นทางที่ทอดยาวไปสู่หมู่บ้านเล็กๆ

 

“ได้เวลาพบจุดจบแล้ว ราชาปีศาจ”

มันคํารามเบาๆ

 

มันดูเหมือนสัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บโดยไม่อาจรักษาได้

 

สัตว์ร้ายที่ถูกไล่ล่าด้วยไฟแห่งโลกมีเพียงที่พักพิงเล็กๆเช่นนี้ได้มันเป็นเส้นทางที่นําไปสู่หมู่บ้าน

 

– มันเป็น….

กลางถนนที่มีดอกไม้สีขาว สัตว์ร้ายกําลังยืนอยู่เพียงลําพัง

– มันเป็นหมู่บ้านของข้า!

 

มันร้องออกมา

– อย่าบังอาจทําลายสรวงสวรรค์ของข้า!

 

และเสียงก็ดังขึ้น

[ด่านบอสกําลังถูกเปิด]

 

ม่านการแสดงของด่านนี้ได้เปิดขึ้น

ม่านการแสดงขา

ด่านของการเอาชนะบอสที่อ่อนแอที่สุดในโลก

 

ฉันมองไปบนท้องฟ้าครู่หนึ่ง

 

มันสดใส มันเป็นสีน้ําเงิน

เดิมท้องฟ้าก็เคยเป็นดินแดนสีน้ําเงิน

มองไปบนท้องฟ้าที่ไร้หมู่เมฆ ฉันแน่ใจ

วันนี้ ฝนจะไม่ตกลงมา