SSS-Class Suicide Hunter - ตอนที่ 4: การล่าฮีโร่ (1)

 

แก้แค้น ความรู้สึกมันพุ่งพล่านในตัวฉัน ฉันใช้สมองอย่างหนัก เพราะฉันรู้อยู่แล้ว ‘มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะจักรพรรดิเพลิงโดยใช้วิธีการปกติ’

 

หัวใจของฉันเต้นรัวกับอกและก้องอยู่ในหู ฉันต้องการที่จะสงบลง แม้ว่าฉันจะร้อนด้วยอารมณ์ แต่ใจของฉันก็ต้องการที่จะเย็นเหมือนน้ำ

 

มันเป็นเรื่องยาก เพราะจริงๆแล้วฉันเพิ่งตาย และไม่เพียงแต่ฉันตายเท่านั้น ฉันยังตายด้วยวิธีที่ทุกข์ระทมที่สุดเท่าที่จะทำได้ เปลวไฟได้แผดเผาเป็นชั้นๆตามชั้นเนื้อของฉัน ทำให้ผิวหนังชั้นหนังแท้ไหม้และทำลายเส้นประสาทของฉันด้วยความเจ็บปวดที่ท่วมท้นไปทั่วทั้งร่างกาย เสียงกรีดร้องของฉันไม่ได้ยินอีกต่อไปหลังจากไฟไหม้หูของฉัน จากนั้นฉันก็เป็นมนุษย์บาร์บีคิว ฉันนึกภาพว่ากล้ามเนื้อของฉันมีกลิ่นคล้ายเนื้อวัวทำให้ฉันดีใจอย่างประหลาดที่ไม่ได้กลิ่นหรือน้ำลายไหลจากตัวเองที่กำลังถูกเผา จากนั้นฉันก็ตาย

 

ความตายที่น่ากลัวและน่าผะอืดผะอม

 

“เชี่ย ไอ้ระยำนั่น” ฉันจ้องมองเศษกระดาษที่ติดกาวทั่วผนังที่ล้อมรอบฉัน นี่คือประวัติของจักรพรรดิเพลิง มีบทสัมภาษณ์และบทความมากมายวางอยู่บนผนัง พวกมันบันทึกการเดินทางของเขาตั้งแต่สมัยที่เขาเริ่มต้นจนถึงการเป็นอันดับ 1 ของโลก

 

เห็นได้ชัดว่ามีรูปถ่ายของเขามากมายเช่นกัน ความรังเกียจผุดขึ้นมาในตัวฉัน ฉันอยากจะฉีกพวกมันเป็นเสี่ยงๆ “ชิ แม้ว่าฉันจะฆ่าเขา แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะกลับไป 24 ชั่วโมงก่อนที่เขาจะตายหรือยังไง?”

 

ฉันไม่สามารถฆ่าเขาแม้ว่าฉันต้องการ นั่นเป็นปัญหาใหญ่ ‘ตามความเป็นจริง นั่นไม่ใช่การเป็นอมตะแบบขี้โกงหรือไง?’

 

ไม่เพียง แต่ความสามารถของเราแตกต่างกันเหมือยการเปรียบเทียบดวงอาทิตย์กับหิ่งห้อยตัวเล็กๆ แต่จักรพรรดิเพลิงยังเป็นอันดับ 1 ของโลก ฉันไม่ได้รับการจัดอันดับด้วยซ้ำ ในขณะที่หอคอยยอมรับว่าฉันมีความอิจฉามากที่สุด…ความอิจฉาที่รุนแรงไม่ได้หมายความว่าฉันมีพรสวรรค์

 

แม้ว่าจะมีปาฏิหาริย์หรือความบังเอิญเกิดขึ้น แต่ก็เป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่จะฆ่าจักรพรรดิเพลิง ‘และแม้ว่าฉันจะฆ่าเขาได้ แต่ก็ยังมีปัญหาใหญ่ที่ต้องจัดการอีกด้วย’

 

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันฆ่าจักรพรรดิเพลิง?

 

เขาจะกลับไป 24 ชั่วโมงก่อนที่เขาจะตายและนั่นจะเป็นจุดจบของฉัน จักรพรรดิเพลิงจะใช้ทุกอย่างที่เขามีเพื่อฆ่าฉัน เมื่อเขารู้ว่าเขาไม่สามารถฆ่าฉันได้เขาก็จะกักขังฉันไว้ตลอดกาล บางทีเขาอาจจะทำคุกใต้ดินเพื่อขังฉัน

 

ด้วยความแข็งแกร่งของงร่างกายและสกิลของจักรพรรดิเพลิง มันจะเป็นงานง่ายสำหรับเขาที่จะจัดการฉัน จากนั้นฉันจะใช้ชีวิตที่เหลือของฉันถูกกักขังอยู่ในคุก

 

จุดจบอันแสนเศร้าของคิม กงจา # 2: ตอนจบในคุกที่ฉูดฉาด

 

“เชี่ย…” การฆ่าเขาเป็นปัญหา การตายในเงื้อมมือเขาก็เป็นปัญหาเช่นกัน ฉันจะแก้แค้นไอ้โรคจิตคนนี้ยังไง?

 

‘ฉันควรทำอย่างไรดี? ฉันจะเอาชนะอันดับ 1 ได้อย่างไร?’

 

****

 

หนึ่งวันผ่านไป

 

ฉันใช้เวลา 24 ชั่วโมงในอพาร์ทเมนต์ของฉันเพื่อสำรวจความเป็นไปได้  ฉันใช้พลังงานทั้งหมดของฉันและคิดในแผนการแก้แค้น แต่ฉันไม่สามารถคิดหาวิธีที่คู่ควรและสมควรที่ฉันสามารถเข้าใจได้ เพียงด้ายเส้นเดียวจากพรมของจักรพรรดิเพลิงก็เพียงพอแล้วสำหรับฉันที่จะจัดการเขาและทั้งชีวิตของเขา แต่ไม่มีอะไรอยู่ในหัวแม้แต่น้อย

 

ฉันจ้องที่หนังสือพิมพ์และบทความที่ติดอยู่บนผนัง ยังคงระดมสมองครุ่นคิด ฉันจะไม่ยอมแพ้

 

ข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับจักรพรรดิเพลิงอยู่ที่นั่น บางทีการตรวจสอบมันอาจให้คำใบ้บางอย่างแก่ฉัน

 

『จักรพรรดิเพลิงสามารถเอาชนะชั้นที่ 39 ได้ด้วยตัวคนเดียว! 』

 

『จักรพรรดิเพลิงลุยเดี่ยวเคลียร์ชั้น 38! ความสำเร็จในตำนานอีกครั้ง! 』

 

『ฮันเตอร์ ยู ซูฮาครองตำแหน่งอันดับ 1 ของโลก เป็นคนเกาหลีคนแรกที่ประสบความสำเร็จ!』

 

.

.

.

『การหายตัวไปของเซียนดาบ & อันดับที่ 1 ที่ว่างอยู่ ใครจะขึ้นไปครองบัลลังก์? ผู้เชี่ยวชาญชาวต่างชาติเชื่อว่า “ยู ซูฮาจากเกาหลีเป็นผู้ท้าชิงที่ดีที่สุด” 』

 

『ชั้น 10 ที่สุดแสนยากเข็ญได้ถูกเคลียร์! ใครคือฮีโร่ลึกลับ?』

 

『22 วันนับตั้งแต่การหายตัวไปของเซียนดาบ สมาคมฮันเตอร์จะประสบวิกฤติที่เลวร้ายที่สุดหรือไม่? 』

 

ในขณะนั้นเอง-

 

“ฮะ?”

 

การค้นพบที่น่าตกใจ

 

“เดี๋ยวก่อน  ดูนี่สิ!” ฉันพึมพำกับตัวเองขณะจับกระดาษหนังสือพิมพ์ เป็นบทสัมภาษณ์ที่ฉันเจอบทอินเตอร์เน็ต ฉันพิมพ์บทความต้นฉบับและแปะไว้บนผนัง:

 

Q: คุณยู ซูฮาครับ คุณปลุกสกิลครั้งแรกเมื่อไหร่กันครับ?

ยู ซูฮา: ในช่วงฤดูร้อนตอนที่ฉันอายุ 21 ปี นี่ก็ผ่านมา 11 ปีแล้ว

Q: คุณต้องมีความจำที่ดีจึงจะสามารถจำได้อย่างแม่นยำแม้กระทั่งฤดูกาล

ยู ซูฮา:ฉันไม่คิดว่าความจำของฉันดีเป็นพิเศษ มันเกิดขึ้นตอนที่ฉันตื่นขึ้นในวันเกิดของฉัน 11 ปีที่ผ่านมา เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน

Q: คุณปลุกสกิลขึ้นมาในวันเกิดของคุณ เกิดอะไรขึ้นในวันนั้นครับ?

ยู ซูฮา: ฉันอยู่ที่ชั้น 1 ของหอคอย ฉันไม่สามารถบอกอะไรคุณได้ มันเป็นเรื่องความเป็นส่วนตัวของฉัน

 

เมื่อคุณดู มันก็เป็นเพียงการสัมภาษณ์ธรรมดา

 

แต่สำหรับฉันนั่นคือคำใบ้สำคัญที่ฉันกำลังมองหา “ว้าว จริงเหรอ?” ฉันจ้องที่มันอย่างตกใจ “เดี๋ยวก่อน วิธีนี้อาจได้ผล!”

 

เชี่ย ฉันทำได้แล้ว ฉันพบวิธีแล้ว

 

กลยุทธ์ในการฆ่าฮันเตอร์อันดับ 1 ของโลก

 

มันไม่ใช่เรื่องง่ายแน่นอนและคนอื่นๆจะเยาะเย้ยฉันเพราะเป็นคนบ้า แต่ในเวลาเดียวกันมันเป็นวิธีเดียวในการฆ่าจักรพรรดิเพลิง มันเป็นสิ่งที่แม้แต่คนอย่างฉันซึ่งเป็นนักล่าคลาส F ก็สามารถทำได้

 

ฉันเข้าใจได้ในทันที ‘ฉันแก้แค้นได้จริงๆ!’

 

ในขณะนั้นเสียงโห่ร้องดังมาจากข้างนอก

 

“ ไฟไหม้!” มีคนตะโกน

 

เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นฉันเปิดหน้าต่างออก ในอีกด้านหนึ่งของเมือง ควันสีแดงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ชาวบ้านร้องลั่นและวิ่งวุ่นไปตามท้องถนน

 

“ไม่นะ! เราควรทำยังไงดี?” มีคนตื่นตระหนก

 

“แทนที่จะยืนอยู่ตรงนี้ เราพยายามดับไฟกันเถอะ!” อีกคนสั่ง

 

“ก็ได้!” คนที่ตื่นตระหนกกล่าว

 

ชาวบ้านจำนวนมากเข้ามารุมล้อมและเริ่มช่วยกันดับไฟ

 

พวกเราฮันเตอร์อาศัยอยู่ที่ไหนซักแห่งที่แตกต่างจากโลกภายนอก ในการเป็นฮันเตอร์ พวกเราทุกคนได้ก้าวเข้ามาในหอคอยและมีเมืองหนึ่งตั้งอยู่ที่ชั้น 1 ของหอคอย

 

มีหลายชื่อสำหรับเมืองนี้ บางคนเรียกมันว่าบาบิโลนและบางคนเรียกมันว่านารากะ ในขณะที่มีฮันเตอร์ที่เรียกมันง่ายๆว่าเมืองชั้น 1 แต่ก็ยังมีคนอื่นๆที่ตั้งชื่อที่ล้าสมัยเช่น เมืองสู่สวรรค์

 

ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกอาศัยอยู่ในหอคอยดังนั้นมันจึงเข้าใจได้ว่าเมืองชั้น 1 มีหลายชื่อ

 

คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในหอคอยนั้นเป็นฮันเตอร์ ไม่ว่าพวกเขาจะชอบหรือไม่พวกเขาก็ประสบเหตุการณ์ที่อันตรายถึงชีวิตเป็นประจำ ดังนั้นไม่เหมือนกับโลกภายนอก ฮันเตอร์ชินกับการตอบสนองต่ออันตรายอย่างรวดเร็ว

 

ฉันออกจากห้องและมุ่งหน้าลงไปช่วยชาวบ้าน

 

‘ไอ้บ้านั่น’ ฉันวิ่งลงบันไดมาฉันเช็คเวลาด้วยสมาร์ทโฟน เป็นเวลา 24 ชั่วโมงแล้วที่ฉันกลับมาจากความตาย เป็นเวลาเดียวกันที่จักรพรรดิเพลิงได้ฆ่านักบุญหญิง

 

นี่หมายถึง  ‘ไอ่เชื้อโรคนั่น! เขาจุดไฟเพื่อลบหลักฐานทั้งหมด!’

 

จักรพรรดิเพลิง ยู ซูฮา

 

เขาเป็นไอ่คนระยำของแท้

 

*****

 

ทันทีที่ฉันมาถึง พวกศาลเตี้ยผู้พิทักษ์ (Vigilante Guard) ก็มาถึงที่เกิดเหตุแล้ว ฮันเตอร์จากกิลด์ใหญ่มาถึงทีละคน โดยปกติพวกเขาจะขู่และเผยกรงเล็บของพวกเขาใส่กัน แต่ทุกคนกลับร่วมมือกันเพื่อกำจัดเปลวไฟปีศาจ

 

“อย่าใช้พลังน้ำมั่วๆ!” สมาชิกกิลด์ตะโกน “ถูกต้อง เราต้องใช้พร้อมกัน! ทำตามนี้”

 

“กิลด์มังกรดำจะจัดการพื้นที่นี้ชั่วคราว” สมาชิกกิลด์คนอื่นตะโกน “ โปรดปฏิบัติตามคำแนะนำของเราทุกคน!”

 

ฮันเตอร์ที่หาตัวได้ยากเว้นแต่คุณจะเห็นใบหน้าของพวกเขาบนหนังสือพิมพ์ทั้งหมดมารวมตัวกันที่นั่น มีแรงเกอร์ระดับท็อปสองหรือสามคน ในขณะที่ช่วยเหลือผู้อยู่อาศัย ฉันแอบมองไปที่เแรงเกอร์ระดับท็อปเหล่านั้น

 

“นะ-ในตอนนี้” นักเล่นแร่แปรธาตุหญิงพูด “เราได้ควบคุมพื้นที่โดยรอบเสร็จแล้ว ปัญหาคือมีผู้รอดชีวิตอยู่ข้างในหรือเปล่า…ฉันคิดว่าเราจะต้องส่งทีมกู้ภัยเข้าไป” ฉันจำเธอได้ – เธออยู่ในอันดับที่ 5: ปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุและผู้นำของกิลด์ที่เต็มไปด้วยแพทย์และเภสัชกร

 

“ไม่เป็นไรหรอก ที่แห่งนี้เดิมเป็นชุมชนแออัด ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลาห้าปีดังนั้นจึงกลายเป็นพื้นที่ห้ามเข้า” หญิงอีกคนกล่าว “ โชคดีที่เกิดไฟไหม้ในสถานที่เช่นนี้” เธอคือพาลาดิน แรงเกอร์อันดับที่ 10: หัวหน้าของศาลเตี้ยผู้พิทักษ์ ซึ่งรับผิดชอบความสงบเรียบร้อยของเมือง

 

ฮันเตอร์ทั้งสองนี้มีชื่อเสียงในด้านการช่วยเหลือผู้อื่นที่ต้องการความช่วยเหลือ ในบรรดาผู้ที่อยู่ในอันดับต้นๆ พวกเขาไม่ใช่หมาป่าผู้โดดเดี่ยวที่ยืนอย่างเดียวดาย พวกเขามาถึงที่เกิดเหตุเร็วกว่าใครและรับหน้าที่ออกคำสั่ง

 

ด้วยหญิงสาวระดับสูงสองคนนี้ มันชัดเจนว่ามีบางสิ่งบางอย่างหรือบางคนหายไป ‘ปกติแล้วนักบุญหญิงจะยืนอยู่ระหว่างพวกเขา แต่… ‘

 

เธอไม่พบที่ไหนเลย

 

ซึ่งเห็นได้ชัดว่า – เนื่องจากเธอถูกสังหารโดยไม่ใช่หมาป่าเดียวดายทั่วไป แต่เป็นผู้โดดเดี่ยวที่น่ารังเกียจที่สุดในบรรรดาพวกเขาทั้งหมด

 

คนที่รู้ข้อเท็จจริงนี้น่าจะเป็นเพียงจักรพรรดิเพลิงและฉัน แม้แต่แรงเกอร์ระดับสูงคนอื่นๆ ก็ยังไม่รู้ความจริงนี้…ไม่ บางทีพวกเขาอาจจะไม่รู้ความจริงอีกเลย

 

ปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุมองไปรอบๆ “แปลกแฮะ ทำไมคุณนักบุญหญิงยังไม่มาที่นี่?”

 

“ฉันได้ยินมาว่าเธอต้องทำอะไรซักอย่างในคืนนี้” พาลาดินกล่าว “ฉันไม่รู้รายละเอียด อาจจะเป็นเดทก็ได้?” เธอหัวเราะเบาๆ “ เมื่อเร็วๆนี้เธออยู่กับจักรพรรดิเพลิง”

 

ปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุยกไหล่ขึ้น “ฉันไม่ชอบผู้ชายที่รู้จักกันในนามจักรพรรดิเพลิง” เธอกล่าว “ แม้ว่าฉันจะไม่สุภาพที่จะพูดลับหลังเขาในสถานที่แบบนี้ แต่เขาก็ทำให้ฉันไม่พอใจ ฉันคิดว่าคุณนักบุญหญิงน่าจะได้พบกับคนที่ดีกว่านี้”

 

“มาตรฐานของคุณสูงเกินไป ผู้ชายคนไหนจะดีกว่าอันดับ 1? นี่คือเหตุผลว่าทำไมคุณถึงยังโสด” พาลาดินแซวเบาๆ

 

“ฉัน – ฉันสามารถหาแฟนได้ทุกเมื่อที่ต้องการ…” ปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุเขิน “ตอนนี้ฉันแค่ไม่สนใจเรื่องแบบนั้น…” เสียงของเธอหายไป

 

แน่นอน เมื่อพูดถึงปีศาจ ปีศาจก็มา

 

“จักรพรรดิเพลิง!” บางคนตะโกน

 

ผู้คนที่ช่วยกันเพื่อดับไฟทั้งหมดก็หยุดไปครู่หนึ่ง แม้แต่ผู้ที่เป็นแรงเกอร์ระดับสูงก็หันหน้า

 

แต่งกายด้วยชุดเสื้อฮู้ดและกางเกงวอร์ม จักรพรรดิเพลิงหรือไอ้โรคระบาดได้เดินเข้าไปหาพวกเขา โรคระบาดดูเหมือนจะรำคาญมาก  อา ใครเล่นกับไฟโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน” เขาพูด

 

ไอ้โรคจิตบ้านี่

 

พาลาดินกลายเป็นมืออาชีพมากขึ้นทันทีและทักทายกับเขา “สวัสดี ท่านจักรพรรดิเพลิง”

 

“อืม ฉันมาแล้ว” น้ำเสียงของเขาดูสูงส่งเป็นพิเศษ

 

“อย่างที่คุณเห็น มีคนลอบวางเพลิงในเขตสลัมเก่า” พาลาดินกล่าว “พวกเราขอยืมมือคุณได้ไหม?” เธอถามอย่างสุภาพ

 

แต่จักรพรรดิเพลิงยังคงำทำทีท่าห่างเหิน “ถ้าฉันช่วยเธอแล้วเธอจะให้อะไรฉัน” เขาถาม

 

“คุณจะได้รับความพึงพอใจอย่างมากจากการช่วยเหลือผู้อยู่อาศัยอย่างไม่เห็นแก่ตัว” พาลาดินกล่าว

 

“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว บอกฉันสิว่าเธอจะให้อะไรฉัน”

 

“พรุ่งนี้สื่อทั้งหมดทั่วโลกจะเขียนด้วยตัวอักษรตัวหนาตัวใหญ่: จักรพรรดิเพลิงช่วยดับไฟ คุณสามารถปรับปรุงภาพลักษณ์ของคุณในขณะที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนทั่วโลก” เธอกล่าว

 

จักรพรรดิเพลิงหัวเราะลั่น เขายัดมือใส่กระเป๋ากางเกงและยิ้มเยาะกับคำพูดของเธอ “เธอคิดว่าฉันสนใจเกี่ยวกับพวกนักข่าวสวะพวกนั้นเหรอ?”

 

เขาเป็นโรคจิตอย่างแท้จริง เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดิเพลิงอยู่บนเส้นทางแห่งความวิกลจริตโดยไม่มีการหวนกลับ

 

ผู้อยู่อาศัยกำลังบันทึกภาพจักรพรรดิเปลวเพลิงด้วยโทรศัพท์ของพวกเขา ตามเวลาจริง ทุกคำพูดและการกระทำของจักรพรรดิเพลิงถูกส่งไปทั่วโลก อินเทอร์เน็ตกลายเป็นไฟเพราะคนทั้งสองฝ่าย – คนที่เข้าข้างจักรพรรดิเพลิงและคนที่วิจารณ์เขา – ต่อสู้กันอย่างเมามัน

 

ฉันสงสัยว่าพวกที่ปกป้องจะพูดอะไร

 

-ช่าย คุณต้องปกป้องประโยชน์ของตัวเองให้ถึงที่สุด

 

-การช่วยเหลือใครบางคนฟรีๆจะทำให้คุณกลายเป็นแค่พวกขี้แพ้

 

-ฉันดีใจจังที่ได้เห็นฮีโร่ที่ตรงไปตรงมาแบบนี้

 

ฉันรู้สึกมึนงงกับความขัดแย้ง ความจริงที่จักรพรรดิเพลิงเป็นคนยังไงทำให้ฉันปวดหัว ‘ไม่มีใครรู้’ ความกลัวนั้นหนาวลงไปกระดูกสันหลังของฉัน ‘พวกเขาเข้าใจผิดหมดแล้ว เขาไม่ได้ตรงไปตรงมา – ไอ้บ้านั่น

 

แม้ว่าเปลวไฟจะลุกโชนตรงหน้าฉัน หัวใจของฉันกลับเย็นชา เปลวไฟเหล่านี้ การลอบวางเพลิงนี้ ภัยพิบัตินี้ ทั้งหมดนี้เกิดจากน้ำมือของจักรพรรดิเพลิงเอง อย่างไรก็ตามเขากลับมาด้วยใบหน้าที่เป็นปกติและถามว่า “เธอจะให้อะไรฉัน?”

 

และในที่สุดฉันก็มั่นใจว่า: ‘ฉันต้องกำจัดเขา!’

 

ปีศาจนี่

 

นี่ไม่ใช่แค่การแก้แค้นของฉัน แต่เพื่อมนุษยชาติทั้งหมด เพื่อประโยชน์ของฮันเตอร์ สัตว์ประหลาดตัวนี้สมควรถูกกำจัด สัตว์ประหลาดเป็นเพียงสัตว์ประหลาด ภารกิจและหน้าที่ของฮันเตอร์คือการฆ่าพวกมัน!

 

‘ด้วยทุกอย่างที่มี…ฉันต้องฆ่าเขาให้ได้’

 

ในหอคอยนี้มีสัตว์ประหลาดตัวเดียวที่เล่นกับไฟ ยิงลูกไฟได้ด้วยมือเปล่าๆ สัตว์ประหลาดตัวจริง ใช่ มันเป็นอย่างนั้น แต่มันก็ไม่เหมาะสมที่จะบอกว่ามันอยู่ที่นั่น มันค่อนข้างไม่เหมาะสม

 

เพราะสัตว์ประหลาดตัวนั้นเป็นเหยื่อของฉัน

 

‘แม้ว่าฉันจะตายก็ตาม’ ฉันก้าวไปข้างหน้า

 

แต่ละก้าวที่ตั้งใจแน่วแน่พาตัวฉันเข้าใกล้

 

ฉันเดินผ่านฮีโร่ที่กังวลเกี่ยวกับมาตรการที่ตามมา ฉันเดินผ่านคนธรรมดาที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมไฟ ฉันเดินเข้าไปใกล้เปลวไฟที่ลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ เดินเข้าไปทางเปลวไฟที่ดุร้ายราวกับนรก ฉันเดินเข้าไปใกล้

 

“ฮะ? เดี๋ยวก่อน นั่นนายกำลังจะไปไหน?” สมาชิกกิลด์กล่าว

 

ฉันเดินต่อไป

 

“พี่ชาย! คุณไม่ควรเข้าใกล้เปลวไฟมากเกินไป!” คนอื่นพูด

 

ฉันก้าวไปสู่เป้าหมายของฉัน

 

“ไม่นะ! คนคนนั้นต้องเป็นบ้าไปแล้ว!” เสียงผู้หญิงพูด

 

“ใครก็ได้ โปรดหยุดเขาที!” เสียงผู้ชายพูด

 

“เชี่ย ไอ้บ้านั่นกำลังทำอะไรอยู่!” เสียงผู้ชายอีกคนดังก้อง

 

แล้วฉันก็พุ่งไปข้างหน้า

 

ข้างหลังฉันมีคนำกำลังส่งเสียงเอะอะ มีผู้กระโดดไปๆมา คนอื่นๆที่หยุดมือและตะโกนใส่ฉัน ฉันเดินผ่านพวกเขาทั้งหมดโดยไม่สนใจพวกเขา ฉันวิ่งไปที่เป้าหมายของฉัน

 

มันร้อน ไม่ต่างอะไรกับนรก พร้อมกับเสียงคำราม เปลวไฟที่ลุกโชนล้อมรอบตัวฉันในทันที เปลวไฟเลียฉันด้วยลิ้นสีแดงของมัน

 

มันเจ็บเป็นบ้า ในแต่ละย่างก้าวเนื้อของฉันละลายไป ตาของฉันไหม้จนกรอบแห้งภายในเบ้าตา แต่ถึงกระนั้น… ‘ก็ดีกว่าตายด้วยน้ำมือจักรพรรดิเพลิง!’

 

นี่เป็นวิธีเดียวในการฆ่าจักรพรรดิเพลิงที่มั่นใจสุดๆ

 

ฉันวิ่งมานานเท่าไหร่แล้ว? มันให้ความรู้สึกเหมือนฉันวิ่งไปสักพักหนึ่ง แต่มันก็รู้สึกเหมือนเพียงไม่กี่นาที ควันเข้าไปอุดที่คอของฉัน ฉันหายใจไม่ทั่วท้องและไอ แล้วฉันก็หยุดไอ ฉันหยุดทุกอย่างแล้วฉันก็ได้ยินเสียง

 

[ คุณตาย ]

 

ใช่แล้ว

 

| คุณจะถูกส่งกลับไป 24 ชั่วโมงก่อนหน้า

 

นั่นเป็นการตายครั้งที่สองของฉัน

 

****

 

เมื่อมีคนเห็นฉันกระโดดลงไปในกองไฟ พวกเขาส่งเสียงเอะอะว่าฉันเป็นบ้า

 

แน่นอนฉันไม่ได้บ้า

 

มันตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง ฉันเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบัน “ …ฉันกลับมาแล้ว” ฉันพูดออกมาดังๆ เสียงของฉันฟังดูดีอและไม่ได้มีร่องรอยของความคอแห้งที่ฉันเคยมี มันเป็นเพียงความรู้สึกของเมื่อครู่เท่านั้น ฉันอยู่ที่นี่แล้ว

 

กลับมาที่นรกของฉัน อพาร์ทเมนต์ห้องเดี่ยวขนาด 125 ตารางฟุตของฉัน ผนังถูกแปะด้วยบทความสัมภาษณ์และมีการถ่ายทอดสดทางทีวี นั่นเป็นครั้งที่สามแล้วที่ฉันได้ยินการถ่ายทอดสดนี้

 

 

 

เป็นอักครั้ง ฉันกลับมาเมื่อวานอีกครั้ง

 

‘เยี่ยม สกิลนี่ใช้งานได้’ ไม่เหมือนกับครั้งที่แล้วที่ฉันไม่ได้สนใจโทรทัศน์เลย ไม่มีความจำเป็น สกิลที่ทำให้ฉันกลับไปก่อนหน้านี้ 24 ชั่วโมงนั้นได้ผล สิ่งที่ฉันต้องทำคือทำให้แน่ใจว่านี่คือสิ่งที่แน่นอน ด้วยสิ่งนี้ฉันสามารถฆ่าจักรพรรดิเพลิงได้

 

| ตอนนี้คุณเป็นฮันเตอร์คลาส F

 

| เนื่องจากคุณมีระดับที่ต่ำ คุณจะไม่ได้รับบทลงโทษ

 

“อย่างที่คิดไว้” ฉันพึมพำกับตัวเอง ‘นาฬิกาไขลานของผู้หวนคืน…มันบอกว่าบทลงโทษจะเพิ่มขึ้นตามระดับฮันเตอร์ใช่ไหม?’ ในทางกลับกันนั่นหมายความว่าจะไม่มีการลงโทษฮันเตอร์ที่มีระดับต่ำที่สุด ถ้าคุณเป็นฮันเตอร์คลาส F เหมือนฉัน คุณก็จะไม่ได้รับโทษด้วยซ้ำ

 

‘นี่เป็นโอกาสของฉัน’ ในขณะที่ฉันยังเป็นคลาส F นี่เป็นช่วงเวลาที่ดี โอกาสทองเพียงครั้งเดียวในการตามล่าจักรพรรดิเพลิง

 

‘โอกาสสุดท้ายของฉัน’

 

มันเป็นมีดเก่า มีดที่ฉันเก็บรักษาไว้นับตั้งแต่ฉันเริ่มทำงานในฐานะฮันเตอร์ แม้ว่ามันจะไม่สามารถใช้ในการฆ่ามอนสเตอร์ได้…แต่ก็เพียงพอที่จะฆ่าคนได้

 

‘ฉันจะฆ่าจักรพรรดิเพลิงได้อย่างไร?’

 

ฉันคิดเกี่ยวกับมัน ‘ฉันควรร่วมมือกับนักบุญหญิงก่อนที่เธอจะตาย? ฉันควรรายงานต่อกิลด์มังกรดำเกี่ยวกับสกิลของฉันและวางแผนที่จะขังจักรพรรดิเพลิงไปตลอดกาล? หรือฉันควรพยายามบันทึกถาพช่วงเวลาที่นักบุญหญิงตาย?’

 

วิธีการใดๆก็ดี แต่พวกมันก็แค่แผนธรรมดาๆ ไม่มั่นใจว่าจักรพรรดิเพลิงจะตายอย่างแน่นอน

 

‘ฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะได้รับความไว้วางใจจากนักบุญหญิง’

 

ฉันยังขาดสกิล

 

‘ฉันไม่มีสิทธิ์สั่งทั้งกิลด์ให้ลงมือ’

 

ฉันยังขาดความเข้มแข็ง

 

‘ฉันไม่คิดว่าจะสามารถบันทึกภาพจักรพรรดิเพลิงฆ่านักบุญหญิงได้สำเร็จ’

 

ฉันยังขาดความมั่นใจ

 

‘แต่…’

 

ถึงอย่างนั้น ฉันก็มีบางอย่าง

 

“ถ้าฉันตายฉันจะกลับไป 24 ชั่วโมงก่อนหน้า”

 

สกิล

 

นาฬิกาไขลานของผู้หวนคืนที่คัดลอกมาจากจักรพรรดิเพลิง

 

‘ใช่ ฉันมีสกิล’

 

หัวใจของฉันเต้นรัวในหู ลมหายใจเริ่มติดขัด

 

‘ไม่ต้องห่วงคิม กงจา นายทำได้!’

 

ฉันพยายามที่จะกลืนน้ำลาย แต่ปากของฉันแห้งผาก ขณะหายใจเข้าลึกๆ ฉันมองไปที่กำแพงเป็นครั้งสุดท้าย บทสัมภาษณ์นิตยสารของจักรพรรดิเพลิงติดอยู่ที่นั่นโดยไม่มีใครแตะต้อง

 

Q: คุณยู ซูฮาครับ คุณปลุกสกิลครั้งแรกเมื่อไหร่กันครับ?

ยู ซูฮา: ในช่วงฤดูร้อนตอนที่ฉันอายุ 21 ปี นี่ก็ผ่านมา 11 ปีแล้ว

Q: คุณต้องมีความจำที่ดีจึงจะสามารถจำได้อย่างแม่นยำแม้กระทั่งฤดูกาล

ยู ซูฮา: ฉันไม่คิดว่าความจำของฉันดีเป็นพิเศษ มันเกิดขึ้นตอนที่ฉันตื่นขึ้นในวันเกิดของฉัน 11 ปีที่ผ่านมา เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน

 

’เมื่อ 11 ปีก่อน”

 

11 ปีที่แล้วเมื่อวันที่ 7 มิถุนายน ตอนนั้นยังเป็นฤดูร้อน

 

หากคุณนับวันย้อนหลัง… ‘มันคือ 4,050 วัน’

 

ถูกตัอง

 

‘ฉันต้องตาย 4,050 ครั้ง’

 

นี่เป็นวิธีเดียวในการฆ่าจักรพรรดิเพลิงอย่างมั่นใจจริงๆ

 

‘ยู ซูฮา— หากแกเป็นสัตว์ประหลาดที่ฆ่าไม่ตาย—’

 

ฉันยกมีดขึ้น

 

‘ฉันจะฆ่าแกก่อนที่แกจะกลายเป็นสัตว์ประหลาดตัวนั้นเอง!’

 

จากนั้นฉันก็แทงคอตัวเอง

 

เพื่อย้อนเวลากลับไป

 

ย้อนหลัง 11 ปีในอดีตจนถึงวันที่ 7 มิถุนายน ย้อนกลับไปก่อนที่จักรพรรดิเพลิงจะปลุกสกิลแรกของเขา ย้อนกลับไปก่อนที่เขาจะสามารถกลับมา 24 ชั่วโมงก่อนที่เขาจะตาย ย้อนกลับไปช่วงฤดูร้อนนั่น

 

ย้อนกลับไปตอนที่จักรพรรดิเพลิงยังสามารถตายได้!

 

เสียงครวญครางหลุดรอดจากฟันที่ขบกันของฉัน

 

ความเจ็บปวดทำให้ฉันตัวชา ร้อนและเจ็บปวด หัวใจของฉันเต้นแรงและเร็วจนแทบจะระเบิด ฉันหั่นผ่านปลายประสาทของฉันขณะที่พวกมันกรีดร้องใส่ฉันไม่หยุด จนกระทั่งเหมือนแสงไฟในสายตาของฉันริบหรี่ลง และเช่นเดียวกับด้ายความรู้สึกสัมผัสของฉันถูกตัดขาด

 

แต่แล้วฉันก็ยังได้ยินเสียง

 

[ คุณตาย ]

 

| คุณจะถูกส่งกลับไป 24 ชั่วโมงก่อนหน้า

 

ฉันกลับไปวันก่อนหน้า

 

เมื่อวันก่อน ฉันนอนอยู่บนเตียง ทีวีปิดอยู่ อย่างไรก็ตามผนังยังคงไม่เปลี่ยนแปลงฉาบด้วยเศษหนังสือพิมพ์ หนึ่งวันไม่เพียงพอที่จะลบประวัติของจักรพรรดิเพลิงหรือประวัติของโรคจิตคนนั้น

 

ฉันจ้องดูรูปของยู ซูฮา

 

‘ไม่เป็นไรหรอก’ ถ้าวันเดียวไม่พอ ถ้างั้นก็สัปดาห์ ถ้าสัปดาห์ยังไม่พอ งั้นก็หนึ่งเดือน ถ้าเดือนไม่พอก็หนึ่งปี หากหนึ่งปีไม่พอ…

 

“ตอนนี้” ฉันดึงมีดสั้นออกมาอีกครั้ง “ฉันต้องตายอีก 4,049 ครั้ง”

 

และฉันก็แทงตัวเองจนตาย