SSS-Class Suicide Hunter - ตอนที่ 39

 

“ฉันรู้นะ อย่ามาเป็นตัวถ่วงฉันแล้วกัน!”

 

เซียนดาบเหวี่ยงดาบของเขาและแม่มดก็ระเบิดออร่าของเธอทั้งสองดูเหมือนจะตัดสินใจทําตามคําสั่งของฉันจนกว่าราชาปีศาจจะพ่ายแพ้ฉันพยักหน้าและตะโกนใส่เหล่าความตายของฉัน

 

“วิญญาณนับร้อย!”

 

เหล่าโครงกระดูกคําราม

 

“แสดงให้พวกเขาเห็นว่แกเก่งยังไง!”

 

ฉันสั่งการ

 

“ฆ่าและถูกฆ่า!”

 

กองทัพเชื่อฟังคําสั่งของฉัน

 

– โกร่วววววว!

 

โครงกระดูกวิ่งเข้าสู่สนามรบ พวกมันรวดเร็วเพราะมีเพียงกระดูก มีพุ่งไปด้านบนของออร์คและตัดหัวของออร์คด้วยดาบสั้น

 

โครงกระดูกเหวี่ยงกาบสั้นไปรอบๆอย่างบ้าคลั่ง บนคมดาบตา ปากและคอของออร์คถูกเฉือน ออร์คกรีดร้องและทรุดตัวลงกับพื้น เนื่องจากแรงกระแทกทําให้แขนซ้ายของโครงกระดูกหักแต่พวกมันก็ไม่หยุด มันมุ่งตรงไปหาเหยื่อตัวต่อไป

 

– เคี้ยกกกก!

 

จากตรงไหนสักแห่ง ก็อบลินกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดมีโครงกระดูกที่ได้รับความเสียหายมากจนเหลือเพียงกะโหลกมันใช้ฟันของมันเพื่อฉีกแขนของก็อบลิน

 

– โกร่วววววว!

 

รอบๆก็อบลิน มีโครงกระดูกอื่นๆ พวกมันทั้งหมดเป็นโครงกระดูกที่ได้รับบาดเจ็บที่ไหนสักแห่ง

 

แขนหัก ขาที่หายไป หัวที่หายไป

 

แต่พวกมันทั้งหมดมีกาบสั้น เคี้ยก! ก็อบลินดิ้นรน แต่มันก็ไร้ประโยชน์โครงกระดูกรวมตัวกันรอบๆก็อบลินและแทงดาบสั้นลงมา

 

เลือดนั้นกระเซ็นไปทั่ว

 

– โอ้ เชี่ย

 

แบ ยุรยองเดาะลิ้นของเขา

 

– ดูสิว่าพวกมันดื้อรั้นมากขนาดไหน ฉันสงสัยว่าพวกมันเป็นใคร กองทัพมอนสเตอร์ที่ไม่กลัวความตายเชียนี่มันโคตรน่ากลัวสุดๆ!

การสังหารหมู่เกิดขึ้นทั่วทั้งทุ่งหญ้า

 

ราชาปีศาจตัวสั่นด้วยความโกรธ

 

– บังอาญ!

 

เงาของราชาปีศาจยังคงสร้างน้ําเสียอย่างต่อเนื่องถ้าน้ําเสียเป็นเลือดฉันคงคิดว่านั่นเป็นเลือดของราชาปีศาจราชาปีศาจตกอยู่ในความสิ้นหวัง

 

– เจ้าไม่มีคุณสมบัติ

 

ความสิ้นหวังของเขาดังขึ้นบนท้องฟ้า

– มนุษย์จากต่างโลก

 

เขาโจมตีที่พื้น

 

– มนุษย์ที่ไม่มีชีวิต ความคิดชั่วร้าย หรือความเกลียดชังต่อโลกใบนี้ เจ้ากล้าหยุดข้าได้ยังไง!

 

มันดังกังวานบนฟ้าและบนพื้นดิน

 

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่ฉันมาจากไหน?”

 

ฉันพูดต่อหน้าเสียงกังวานนี้

 

“ฉันอยู่ที่นี่ตอนนี้ แต่ถ้าแกยังบอกว่าฉันไม่มีคุณสมบัติ…”

 

เสียงกังวานยังไม่ได้จบลงด้วยซ้ํา

 

ฉันก็ได้ยินเสียงในหัวของฉัน

 

[หอคอยกําลังฉายาให้กับคุณ

 

ราวกับว่าคนที่เฝ้ามองฉันมานานกําลังอวยพรฉัน เหมือนพวกเขาแสดงความยินดีกับฉันหลังจากได้รับการปลดปล่อยจากคุกแห่งกาลเวลา

 

[ฉายาของคุณคือราชาแห่งความตาย]

 

เสียงนั้นก้องกังวาน

 

โจงเคารพต่อราชาผู้เก็บเกี่ยวความตาย

 

มีคนจําฉันได้

 

แม้ว่าฉันจะตายครั้งแล้วครั้งเล่า

 

มีคนรู้เหตุผลว่าทําไมฉันถึงมาที่นี่

 

แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

 

“อย่ามายุ่ง”

 

ฉันยกดาบขึ้นและพูด

“หอคอยรับรู้คุณสมบัติของฉันแล้ว”

 

ราชาแห่งความตาย

 

นั่นคือชื่อที่สองของฉัน