SSS-Class Suicide Hunter - ตอนที่ 24: จงเข้าไป เหล่านักรบ (3)

SSSH ตอนที่ 24: จงเข้าไป เหล่านักรบ (3)

 

 

ดวงตาของนายพลเบิกกว้าง

 

“เจ้าหมายความว่าอะไร?”

 

“ …อันที่จริง ผมมีอาวุธลับ เหมือนปุ่มทำลายตัวเอง ถ้าผมตายพรของพระเจ้าจะลงมาในสนามรบ หากพรถูกเปิดใช้งาน จักรวรรดิก็สามารถชนะได้”

 

ฉันทำสีหน้าจริงจัง การแสดงของฉันค่อนข้างดีอย่างคาดไม่ถึง เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่จักรพรรดิเพลิงเผา ฉันใบหน้าของฉันก็แข็งกระด้างในทันทีและน้ำเสียงของฉันก็ดูมุ่งมั่น

 

– อ๊ากกก! มันเป็นเรื่องโกหก! เขาไม่มีปุ่มทำลายตัวเอง!

 

เฮ้อ

 

ผีขี้แพ้ที่ตายก่อนชั้น 100 ควรจะเงียบเสียที

 

“พ พรแบบนั้น…ไม่ แต่ฆ่าเจ้าเหรอ? ข้าทำไม่ได้!”

 

“นายพลซาบาส เอจิม โปรดคิดว่าอะไรสำคัญ ไม่ว่าคุณจะใช้ดาบของคุณหรือไม่ ผมจะฆ่าตัวตาย เนื่องจากมันเป็นวิธีที่แน่นอนในการรับประกันชัยชนะของจักรวรรดิ”

 

ฉันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

 

“ผมขอความกรุณาจากคุณ”

 

“ความกรุณา…?”

 

“คุณเป็นผู้นำของท่าเรือแห่งนี้ คุณต้องการชัยชนะให้กับจักรวรรดิมากกว่าใคร แทนที่จะตายด้วยมือของผมเองหรือด้วยสัตว์ประหลาด ผมอยากฝากชีวิตไว้ในมือของคุณ”

 

“…”

 

“ไม่มีเวลาแล้ว เร็วเข้า!”

 

นายพลมีใบหน้าที่ขมขื่น

 

“ความอยู่รอดของอาณาจักรของเราตกอยู่ในอันตราย แต่เป็นการเอาชีวิตนักรบจากต่างโลกมัน…”

 

– เฮ้ เฮ้! แกเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วย? บัดซบ! แกเชื่อคิมซอมบี้ ผู้ชายคนนี้? เอาจริงดิ?

 

“โลกของเราคงถูกสาปอย่างแน่นอน การโจมตีของราชาปีศาจจากตำนานและสัตว์วิเศษที่คอยบุกโจมตี และจะเอาชีวิต ทั้งหมดนี่ต้องเป็นคำสาป…”

 

– สมองของแกนั่นแหละที่ถูกสาป!

 

“อา โปรดอย่ายกโทษแก่บาปของเรา พระผู้เป็นเจ้า…”

 

นายพลพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจราวกับว่าเขาเป็นตัวละครหลักของโศกนาฏกรรม ใบมีดที่คมและสง่างามถูกชักออกมา

 

“ …ข้าจะส่งเจ้าไปโดยไม่มีความเจ็บปวดใดๆ ”

 

“ขอบคุณครับ”

 

ฉันรู้สึกขอบคุณจริงๆ

 

การตายไม่สำคัญ แต่ฉันไม่ชอบความเจ็บปวด

 

“โปรดบอกชื่อของเจ้ามา”

 

“คิม กงจา”

 

“คิม กงจา…ข้าขอขอบคุณในนามของจักรวรรดิ เจ้าเป็นนักรบที่แท้จริง!”

 

ชิ้ง

 

เช่นเดียวกับสิ่งที่เขาสัญญา มันเป็นการตัดที่เรียบเนียน ดาบออร่าตัดคอของฉันทันที

 

[คุณเสียชีวิตแล้ว]

 

[สกิลของ NPC ซาบาสกำลังถูกสุ่มคัดลอก]

 

และเมื่อทุกอย่างมืดลงฉันก็ได้ยินแบ ฮุรยองตะโกนเรียก

 

– หยุดตายไอ้งั่ง! แกมันชอบโกงแบบนี้หรือไง!

 

ฉันตอบเขาในใจ

 

วันที่น่าตื่นเต้นเริ่มขึ้นอีกครั้ง

 

พวกเขาพูดอย่างนี้

 

เหนือคนวิ่ง มีคนบินอยู่

 

และยังมีสิ่งนี้ด้วย

 

ถัดจากฮันเตอร์ที่ถือดาบก็มีฮันเตอร์ที่กลายเป็นศพแล้ว

 

ท่านกงจาพูดอย่างนั้น

 

“เฮ้ นั่นอะไรน่ะ!”

 

“ฮะ? ดูเหมือนเขาจะเป็นฮันเตอร์หากตัดสินจากเสื้อผ้าของเขา…?”

 

สนามรบ ฮันเตอร์หันกลับจากการแกว่งดาบอย่างขยันขันแข็ง มันเป็นสิ่งที่อันตรายที่ต้องทำขณะต่อสู้กับสัตว์ประหลาด แต่พวกเขามีความเกียจคร้านเล็กน้อยที่จะทำเช่นนั้น

 

ฉันทำสิ่งนั้นให้กับพวกเขา

 

“นักรบ!”

 

นายพลตะโกนกลับมาที่ฉัน

 

“เจ้าแน่ใจหรือว่านี่เป็นทางที่ถูกต้อง!”

 

ร่างของเขาสั่นไหว ร่างกายของฉันก็สั่นไปด้วย นั่นเป็นเพราะเราขี่ม้าตัวเดียวกัน

 

เขาควบม้าขณะที่ฉันอยู่ข้างหลังเขา

 

ก้นของฉันรู้สึกแย่มาก แต่ฉันก็รู้สึกมหัศจรรย์

 

“หากคุณมุ่งหน้าไปทางนี้แล้วเลี้ยวไปทางขวานั่นคือที่ที่แม่ทัพของกองทัพปีศาจอยู่ มีมอนสเตอร์อยู่ใกล้ๆ โอ้ ใช่ มันไม่เป็นอะไร เราสามารถกำจัดพวกมันได้”

 

“โอ้! ตกลง!”

 

เพราะข้างหลังเรามีนักรบพันกว่าคนอยู่ข้างหลังพวกเรา

 

“กองทัพ ตามข้ามา!”

 

เขายกกระบองขึ้น

 

“นักรบของเทพธิดาจะปกป้องเรา!”

 

“โอ้วววว!”

 

ทหารตะโกนและเดินตามนายพล ทหารซึ่งป้องกันมาโดยตลอดได้เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายบุก ก็อบลินและออร์คขวางทาง แต่พวกมันก็มีอันต้องจบชีวิต

 

“ฮี่ฮี่”

 

มันเป็นเอฟเฟคของมินิแมพ

 

ฉันแนะนำให้นายพลโจมตีด้านที่กองกำลังของปีศาจที่มีจำนวนน้อย

 

“อา เลี้ยวไปทางขวาที่นี่”

 

“เข้าใจแล้ว! นักรบของเทพธิดา!”

 

แน่นอนว่าฉันไม่ได้รับความไว้วางใจจากนายพลเพียงแค่มินิแมพ ฉันควรพูดว่าเป็นเพราะวันนี้ถูกเล่นซ้ำอีกครั้ง?

 

ฉันต้องการการเตรียมการมากมาย

 

ฉันประสบกับบาดแผลในใจของนายพลเมื่อฉันได้รับสกิล…แต่ฉันจะพูดถึงเรื่องนั้นในภายหลัง

 

“หน้าต่างสถานะ”

 

เพราะมันถึงเวลาที่ต้องโฟกัสกับสิ่งที่มีอยู่ในมือตอนนี้

 

อย่างแรก สกิล เทคนิคที่ฉันมีเป็นเช่นนี้

 

ชื่อ: คิม กงจา

 

Rank: คลาส E

 

สกิล (5/5)

 

 

 

+

 

‘สกิลใหม่ที่ฉันได้รับนั้นเกี่ยวข้องกับสงคราม’

 

เช่นเดียวกับชื่อเรียก มันเป็นสกิลที่ระบุสนามรบว่ากองกำลังของเรามีพลังเหนือกว่าหรือไม่ วิธีการโจมตีศัตรู ฉันรู้สึกได้โดยสัญชาตญาณ

 

มันทำให้ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญ

 

‘แม้ว่านั่นจะไม่ใช่สกิลทั้งหมดก็ตาม’

 

ฉันยิ้มและยกดาบขึ้น

 

มันไม่ใช่ดาบธรรมดา ไม่ใช่สิ่งที่ฉันใช้เพื่อฝึกฝนตัวเองเช่นกัน ตัวดาบส่องแสง มีรูปสิงโตอ้าปากอยู่ เมื่อแสงสีเงินกระจายไปทุกที่ เหล่านักรบก็อ้าปากค้าง

 

“มันคือแสงที่ส่งลงมาจากเทพธิดา!”

 

“ดาบศักดิ์สิทธิ์จากยุคแรกเริ่ม…. อ่า จักรวรรดิไม่ได้ถูกทอดทิ้ง!”

 

“ฮูล่า เพื่ออาณาจักร!”

 

ใช่

 

ดาบเล่มนี้เป็นปริศนาชิ้นสุดท้ายสำหรับฉันในการนำทัพ

 

มันคือสิ่งที่ฉันเลือกด้วยพรของพระเจ้าพ่อค้า

 

+

 

[ดาบผู้พิทักษ์ศักดิ์สิทธิ์ของลาเฟนต้า เอจิม]

 

ความหายาก: ระดับตำนาน

 

ข้อมูลโดยย่อ: ‘ผู้ที่ถือดาบศักดิ์สิทธิ์จะได้ครองอาณาจักร’ ดาบศักดิ์สิทธิ์จากบรรพบุรุษ มีตำนานเล่าว่าบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งอาณาจักรเอจิมได้รับมันมาจากเทพธิดา ‘ผู้ที่ถือดาบศักดิ์สิทธิ์จะถูกเกาะกุมโดยโชคชะตา’

 

บรรพบุรุษเลือกผู้สืบทอดและจากไป เขาฆ่าตัวตาย? เขาถูกสังหารโดยกองกำลังกบฏหรือไม่? เมื่อตำนานและประวัติศาสตร์ไม่ได้แตกต่างกัน ไม่มีใครรู้ที่อยู่ของเขาและดาบศักดิ์สิทธิ์ก็เช่นกัน เหลือเพียงตัวอักษรในประวัติศาสตร์

 

‘วันที่โชคชะตามาถึง ผู้ที่มีดาบศักดิ์สิทธิ์ก็จะมาเช่นกัน’

 

ผู้ที่มีดาบผู้พิทักษ์ศักดิ์สิทธิ์จะได้รับความไว้วางใจและได้รับการสนับสนุนจากผู้คนในอาณาจักรเอจิม

 

+

 

เอฟเฟคของไอเท็มในตำนานนั้นโดดเด่น

 

“ฮูล่า เพื่ออาณาจักร! ฮูล่า เพื่อเหล่านักรบ!”

 

“โจมตี! ฆ่าสัตว์ร้ายโสมมพวกนั้นซะ!”

 

เหล่าทหารวิ่งไปข้างหน้า

 

“เคี๊ยก”

 

จากสิ่งที่ทหารเห็น ฉันเป็นนักรบในตำนาน บุคคลที่นำพวกเขาคือนายพล NPC แต่…มันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันเป็นผู้นำพวกเขา

 

ฉันรู้สึกเหมือนกำลังบินอยู่

 

‘ดี ดีเลย ฉันรู้สึกเหมือนได้เคลียร์ด่านลับไปพร้อมๆกัน?’

 

– มันเป็นไอเทมที่ไร้ประโยชน์!

 

แบ ฮุรยองบินขึ้นเมื่อตอนที่ฉันกำลังจะบินได้

 

– มันเป็นเพียงแค่ดาบส่องแส่งที่พอแข็งแกร่งอยู่บ้าง!

 

‘ชิชิ นายอารมณ์อ่อนไหเพราะนายเป็นผีสินะ นี่คือดาบส่องแส่งที่ NPC ทุกคนตั้งแต่ชั้น 11 ถึงชั้น 20 จะต้องแทบคลั่งเมื่อได้เห็น เข้าใจไหม? NPC ไม่ใช่แค่เครื่องมือในการทำเควสเท่านั้น

 

มันเป็นทฤษฎีของความบังเอิญ

 

‘การมีชีวิตของพวกเขามีเพื่อช่วยในการข้ามผ่าน!’

 

และการพัฒนาเช่นนั้นก็ได้ผลจริง

 

ในขณะที่เหล่าฮันเตอร์กำลังเหงื่อตกเหมือนสุนัข ฉันกำลังฝ่าสนามรบชิลๆกับนายพล

 

“น นั่นอะไร…?”

 

ทุกครั้งที่ฉันผ่านฮันเตอร์ พวกเขาประหลาดใจ มีบางคนที่ตะลึง

 

“ทำไมเขาถึงไปไหนมาไหนกับนายพล?”

 

“เขาไม่ใช่ NPC หรือ?”

 

“ว้าว เดี๋ยวสิ ดูเหมือนเขาจะออกคำสั่งนายพล…”

 

“ไม่ ดูเสื้อผ้าของเขาสิ เขาเป็นฮันเตอร์!”

 

“ชายคนนั้นคือใคร…?”

 

น้ำเสียงประหลาดใจ น้ำเสียงที่สงสัย น้ำเสียงที่อิจฉา

 

พวกมันเป็นปฏิกิริยาเมื่อผู้คนมองขึ้นไปที่คนที่อยู่เหนือกว่าพวกเขา

 

‘อ่า’

 

ฉันเมาแล้วสิ

 

‘นี่ไง นี้ ใช่แล้ว ฉันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้’

 

– …ไอ้เจ้าโรคจิตคนนี้ไม่ได้ฝึกออร่าของเขาเหมือนที่ฉันสอนเขา แต่ใช้มันเพื่อแอบฟังเสียงนินทา ซอมบี้ นายยอดเยี่ยมมาก นายเหมือนซอมบี้จริงๆ…

 

‘ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ!’

 

การโจมตีได้ผล เหล่ามอนสเตอร์ยังคงล้มตาย

 

พวกมันพยายามขัดขวางเราอย่างบ้าคลั่ง แต่…

 

“ฮึ้บ”

 

ฮันเตอร์ที่มีทักษะอย่างเช่นเซียนดาบได้สังหารหมู่ออร์คที่ด้านหน้าและ –

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า! อาช่างเป็นวันที่น่าประทับใจ! การต่อสู้ครั้งใหม่! ยุคใหม่! มันช่าง-”

 

“หุบปาก! ถ้านายมีเวลาที่จะพูดพล่ามก็ไปฆ่าก็อบลินอีกตัวไป!”

 

สมาชิกจากกิลด์ขนาดใหญ่อย่างนักถามนอกรีดและพญาอสรพิษสู้เคียงบ่าเคียงไหล่

 

ด้านข้างของศัตรูล้มตาย ไม่มีกองกำลังพิเศษใดๆที่จะหยุดยั้งได้ หัวของก็อบลินถูกบดขยี้อยู่ใต้ม้าของทหารและหอกก็แทงทะลุพวกออร์ค

 

“เราชนะได้!”

 

“ตามท่านนายพล! ตามเหล่านักรบ!”

 

โจมตี และโจมตีให้มากกว่าเดิม!

 

จากจุดหนึ่งมีช่องโหว่ในกองกำลังศัตรู เราเกือบถึงตัวผู้นำกองทักศัตรู มินิแมพได้มาร์คเขาเป็นจุดสีแดง

 

-กะ ครร

 

ผ่านไหล่ของนายพล ฉันเห็นราชาก็อบลินตัวสูงใหญ่

 

 

‘ฮะ’

 

ฉันเย้ยหยัน

 

‘ฉันสงสัยว่าหัวหน้ากองกำลังศัตรูคืออะไร แต่เป็นราชาก็อบลินระดับสูงเนี่ยนะ?’

 

แน่นอนว่ามันอาจจะแข็งแกร่งกว่าราชาก็อบลินจากชั้น 5 ที่ฉันเคลียร์ เนื่องจากเขาเป็นผู้นำกองกำลังมอนสเตอร์หลายพันตัว แต่มันเป็นเพียงก็อบลิน ถ้าลูกน้องของเขาถูกกำจัดไป ฉันก็ไม่ต้องเจ็บตัว

 

ยิ่งไปกว่านั้น

 

[สกิลของคุณกำลังเปิดใช้งาน]

 

ฉันมีสกิลเฉพาะสำหรับก็อบลิน

 

– คร่อก ครร!

 

ขณะที่ก๊อบลินยกกระบองขึ้น สัตว์ประหลาดรอบๆตัวก็พุ่งมาที่เรา ถ้าเป็นภาษามนุษย์เขาอาจจะพูดอะไรบางอย่างเช่น “หยุดมนุษย์พวกนั้นซะ ไอ้เจ้าพวกโง่!”

 

และสำหรับราชาก็อบลินที่สูงส่ง ฉันตะโกน

 

“ครรรก!”

 

ในภาษาก็อบลินอย่างคล่องแคล่ว!

 

– โก กรร?

 

“ครรรร!”

 

– ครรก?

 

เขาลุกลี้ลุกลนอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่หัวหน้ากำลังลุกลี้ลุกลน ลูกน้องของเขาก็เช่นกัน และในช่วงเวลานั้นกองกำลังของเรากำลังต่อสู้กัน ความหวังสุดท้ายสำหรับศัตรูก็บินหายไป

 

– ครรก?!

 

 

ก็อบลินราชาผู้สูงศักดิ์คลุ้มคลั่ง จากนั้นเขาก็รู้ตัวว่าถูกหลอก

 

แต่มันก็สายเกินไป

 

ฉันใส่ออร่าเข้าไปในดาบผู้พิทักษ์ศักดิ์สิทธิ์และเหวี่ยงมันอย่างทรงพลัง

 

“แจ่มไปเลย ครร!”

 

ฉันหั่นก็อบลินเหมือนเต้าหู้ หัวของเขาบินออกไปโดยไม่มีแม้แต่เสียงกรีดร้อง

 

“โว้ว!”

 

นายพลตะโกน ชะลอม้าลง

 

“ท่านนักรบได้กำจัดสัตว์อสูรแล้ว!”

 

เขาไม่ได้พูดกับฉัน มันเป็นการบอกให้ทหารของเขาได้รู้ นายพลใส่ออร่าในเสียงเพื่อให้ได้ยินเสียงของเขาในสนามรบที่มีเสียงจอแจ

 

คนรอบข้างเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

 

“สัตว์อสูรได้ถูกกวาดล้างแล้ว!”

 

“นักรบของเทพธิดาได้กำจัดผู้นำศัตรูแล้ว!”

 

ตั้งแต่คนทั่วไปจนถึงเจ้าหน้าที่ของเขา ตั้งแต่เจ้าหน้าที่จนถึงผู้บัญชาการ ตั้งแต่ผู้บังคับบัญชาจนถึงทหาร เสียงดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับเสียงสะท้อน

 

“วู้ฮู้!”

 

 

 

ธงโบกสะบัดกลางอากาศ ไชโย มันเป็นเสียงโห่ร้องของทหาร

 

“…”

 

ฉันลงจากหลังม้าและมองไปรอบๆ

 

ฉันได้สบตากับคนถือธง เขาสูญเสียแขนซ้ายไปในการรบ เขาโบกธงด้วยแขนขวา เมื่อสบตากันเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข และโบกธงมากกว่าเดิม

 

แสงแดดสาดลงบนผืนธง

 

“ไชโย เพื่ออาณาจักรเอจิม!”

 

พวกเราชนะ

 

“กำจัดศัตรู!”

 

“โจมตี! โจมตี! อย่าปล่อยให้หนีแม้แต่ตัวเดียว!”

 

มันถูกพลิกหน้ากระดานแล้ว

 

สัตว์อสูรเริ่มวิ่งหนี

 

“ฮะ?”

 

“มองที่พวกเขาสิ”

 

สายตาของฮันเตอร์เปลี่ยนไป การต่อสู้ระหว่างกองทัพกลายเป็นไม่คุ้นเคย แต่การไล่ตามมอนสเตอร์แต่ละตัวถือเป็นความพิเศษของฮันเตอร์ พวกฮันเตอร์กัดฟันยิ้มวิ่งไปที่ก็อบลินและออร์ค

 

“ฆ่าพวกมันทั้งหมด!”

 

ได้เวลาออกล่า

 

การสังหารหมู่ใช้เวลาไม่นาน

 

ในเวลาต่อมา เสียงที่ชัดเจนดังขึ้นในสนามรบ

 

[ด่านเคลียร์!]

 

[วันนี้ ด่านชั้นที่ 11 ได้ถูกเคลียร์แล้ว]

 

มันเป็นเสียงแห่งชัยชนะ

 

[แจ้งให้ทุกท่านทราบอีกครั้ง]

 

[วันนี้ ด่านชั้นที่ 11 ได้ถูกเคลียร์แล้ว]

 

เสียงโห่ร้องระเบิดออกมา

 

“วู้ฮู! นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?”

 

“เราไม่แข็งแกร่งเกินไปหรอ?”

 

“ไชโย กิลด์มังกรดำ!”

 

ฮันเตอร์ระเบิดเสียงเชียร์ในครั้งนี้ บางคนโยนหมวกของพวกเขาเหมือนอยู่ในจัตุรัสและคนอื่นๆก็กอดกัน

 

การเคลียร์ชั้น 11 ในเวลาไม่ถึงวัน!

 

มันเป็นการโจมตีที่น่าทึ่ง

 

[กำลังคำนวณตัวแปร…การคำนวณเสร็จสมบูรณ์]

 

[เกินขีดจำกัด]

 

[ประกาศผู้เคลียร์ 10 อันดับแรก]

 

เหล่าฮันเตอร์ต่างเงยหน้าขึ้นไป

 

มีบางสิ่งบางอย่างถูกสลักไว้บนท้องฟ้าด้วยแสงสว่าง

 

+

 

 

[อันดับคะแนนส่วนร่วม]

 

 

อันดับ 1. คิม กงจา

 

 

อันดับ 2. เซียนดาบ

 

 

อันดับ 3. นักถามนอกรีต

 

 

อันดับ 4. พญาอสรพิษ

 

 

อันดับ 5. ครูเซเดอร์

 

 

อันดับ 6. แม่มดดำ

 

 

อันดับ 7. เคาท์

 

 

ㆍ

 

ㆍ

 

ㆍ

 

 

+

 

ชื่อที่คุ้นเคยผุดขึ้นมา

 

แต่เมื่อรายชื่อเสร็จสมบูรณ์ ฮันเตอร์ก็เริ่มบ่นพึมพำกับตัวเอง

 

“หะ? อันดับ 1 ไม่มีฉายาเหรอ”

 

“เซียนดาบอยู่อันดับ 2?”

 

“คิม กงจา…”

 

มันก็ไม่นานหลังจากที่ชื่อของฉันถูกเผยแพร่ในสื่อ ผู้คนดูสับสน แต่มีคนตะโกน

 

“อ้า คนที่เคลียร์ชั้น 10!”

 

“โอ้ใช่! พวกเขาบอกว่าเขาชื่อกงจา!”

 

“คนที่ไม่ได้รับฉายาฮันเตอร์คืออันดับ 1 อีกแล้วเหรอ?”

 

“ พวกเขาเป็นเหมือนยอดฝีมือที่ปิดบังตัวตนหรืออะไรแบบนั้นเหรอ?”

 

แบ ฮุรยองทำหน้าบูด

 

– ฮ่า ยอดฝีมือที่ปิดบังตัวตน กับตูดฉันสิ แค่ไอ้งั่งอ่อนแอที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมเท่านั้นแหละ…”

 

‘ตอนนี้นายรู้จักเกมของทักษะหรือยัง?’

 

– ไม่! ไม่มีทาง!

 

ดูเหมือนเขาจะงอนขึ้นมาเพราะฉันไม่ได้ฝึกดาบ ผีตัวนี้…จัดลำดับความสำคัญของความสามารถพื้นฐานเหนือสิ่งอื่นใด

 

ฉันยิ้มอย่างขมขื่น

 

‘ฉันจะฝึกวิชาดาบของฉันก่อนที่ชั้น 20 จะจบลง ดังนั้นอย่าโกรธกันเลยนะ’

 

-จริงๆเหรอ?

 

หูของเขาผึ่งขึ้นมา

 

‘แน่นอน ฉันจะไปทำอะไรได้เมื่อเทียบกับจักรพรรดิดาบล่ะ? นายเป็นคนที่ผ่านชั้น 99 ฉันควรขอร้องให้ได้รับการสั่งสอน’

 

– ถูก!

 

เขาหมุนตัวไปรอบๆในอากาศเหมือนไม่เคยอารมณ์เสียมาก่อน

 

– ในที่สุดซอมบี้ก็เห็นคุณค่าของฉัน แม้ว่าหอคอยจะแตกต่างกันไปบ้าง แต่ฉันก็ปีนหอคอยในโลกของฉันเหมือนกับเมื่อวาน ชั้น 11 มันง่ายเหมือนปลอกกล้วย… !

 

อา มันเป็นเรื่องง่าย

 

ง่ายมากที่จะทำให้ผีตัวนี้อารมณ์ดี

 

มันจะง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?

 

“นักรบของเทพธิดา”

 

ขณะที่แบ ฮุรยองกำลังบินอยู่ด้านบน นายพลเดินเข้ามาหาฉัน ร่างกายของเขาสกปรกไปด้วยเลือดของมอนสเตอร์ มีเพียงใบหน้าของเขาที่สะอาดสะอ้านราวกับเขาเช็ดมันเมื่อกี้

 

“เราสามารถได้รับชัยชนะต้องขอขอบคุณท่าน ขอบคุณจริงๆ”

 

“ไม่เป็นไรครับ เราทุกคนชนะด้วยกัน”

 

“อะฮาฮ่า”

 

เขาเกาฝ่ามือเหมือนกำลังอาย

 

“ข้าคงกังวลเกินไป”

 

“ครับ?”

 

“เมื่อนานมาแล้วเราได้รับคำทำนาย เมื่อราชาปีศาจมา นักรบจากต่างโลกจะมาดังนั้นเราจึงไม่ต้องกังวล… แต่ข้าไม่เชื่อ ทำไมนักรบต้องต่อสู้เพื่อชีวิตของพวกเขาในโลกที่ไม่ได้เป็นของพวกเขา”

 

เขายิ้ม

 

“แต่มันเป็นเพียงความกังวลที่ไร้ประโยชน์ ข้าขอขอบคุณอีกครั้ง”

 

เขายื่นมือออกมา

 

แม้จะอยู่คนละโลก แต่ก็มีความหมายเหมือนกัน เป็นเพราะผู้คนมีมือทั้งสองโลก?

 

“ข้าจะรอคอยความสำเร็จของท่านในอนาคต”

 

“ผมจะตั้งใจอย่างดี”

 

เราจับมือกัน

 

[กำลังคำนวณรางวัล … การคำนวณเสร็จสมบูรณ์]

 

[รางวัลจะมอบให้กับผู้ที่มีอันดับสูงสุด]

 

จากนั้นแสงจากท้องฟ้าก็รอบล้อมตัวฉันพร้อมกับเสียง

 

ไม่ใช่แค่ฉัน แสงมาจากท้องฟ้าลงมาสู่สนามรบทั้งตรงนี้และตรงนั้น หนึ่ง สอง สามสี่ แสงรวมกัน 10 ดวงสาดลงมาจากท้องฟ้า

 

[เหล่าผู้ท้าชิงอันดับที่มีสูงสุดจะได้เข้าสู่ชั้น 12 ก่อน]

 

[จนกว่าผู้ท้าชิงอันดับสูงสุดจะได้รับรางวัล ผู้ท้าชิงที่เหลือจะไม่สามารถเข้าสู่ชั้น 12 ได้]

 

[แจ้งให้ทุกท่านทราบอีกครั้ง เหล่าผู้ท้าชิงอันดับ…]

 

คนที่มีส่วนร่วมมากที่สุดจะได้รับรางวัลก่อน ฉันรู้สึกเสียใจสำหรับฮันเตอร์อันดับที่ 11 หรือ 12 แต่นี่เป็นระบบที่สมเหตุสมผล

 

ก่อนที่แสงจะปกคลุมฉันอย่างสมบูรณ์ นายพลได้พูดขึ้น

 

“ได้โปรด ปกป้องอาณาจักรของเราด้วย”

 

และพวกเราก็ถูกส่งไปที่ชั้น 12