SSS-Class Suicide Hunter - ตอนที่ 12: Solo Start (3)

SSSH ตอนที่ 12: Solo Start (3)

“มันโทรมไปหน่อย แต่…ได้โปรดเข้ามาก่อน”

นักปรุงยาสับเท้าของเธอ ร้านค้ากระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบราวกับถูกพายุทอร์นาโดพัดผ่านไป

“มันโทรมจริงๆ แต่…”

เธอไม่ได้พูดเกินจริง

มีขวดแก้วแตกกระจายเต็มพื้น ชั้นวางอยู่ด้านหลังของพวกเขาและหนังสือทั้งหมดก็หล่นออกมา ทั้งยังฝุ่นที่ลอยอยู่รอบๆเป็นของแถม

มันเป็นซากปรักหักพังชัดๆ

-ว้าว

แบ ฮุ-รยองอุทาน

– ตอนที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ฉันเคยได้ยินว่าฉันเป็นคนไม่เรียบร้อย แต่นี่มันยิ่งกว่าความไม่เรียบร้อยของฉันเสียอีก ความสะอาดของพวกมันช่างดูน่าเชื่อถือจริงๆ เฮ้ นายอยากกินยาอายุวัฒนะที่ผู้หญิงคนนี้ทำจริงๆเหรอ?

“อืม คุณจะสั่งซื้อไอเทมมูลค่า 20,000 เหรียญทองจากฉันจริงๆหรอ…?”

แบ ฮุ-รยองและนักปรุงยาถามฉันในเวลาเดียวกันเหมือนพวกเขาวางแผนไว้

ฉันยิ้มอย่างขมขื่น

“ถ้าคุณไม่เชื่อผม ผมควรจ่ายเงินล่วงหน้าไหม?”

“คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบ…”

เธอโบกมือไปรอบๆและหยุดมือ

“ …ไม่ อันที่จริงแล้วถ้าเป็นไปก็ชำระเงินล่วงหน้าเถอะค่ะ”

ใบหน้าของเธอแดงไปหมด เธออับอายตัวเองที่พูดแบบนี้ แต่นี่เป็นสถานการณ์เลวร้ายที่เธอเผชิญอยู่

“เอาเท่าที่คุณต้องการจากตู้เซฟของผม ผมจะบอกซังยุนล่วงหน้า”

“เท่าที่ฉันต้องการ…”

เธอพึมพำ

“ใช่ แต่ความมั่งคั่งของผมไม่ได้ไร้ขีดจำกัด ผมจะขอบคุณอย่างมากถ้าคุณใช้มันน้อยกว่า 20,000 เหรียญทอง”

“ปะ เป็นยาชนิดไหนที่คุณ…?”

เธอกลัวเพราะจำนวนเงินหรือ? เธอมีความสุข แต่ก็ดูกังวลในเวลาเดียวกัน

“ขอโทษด้วย แต่ฉันทำยาเสพติดไม่ได้ เพราะความเชื่อของฉัน การทำยาเสพติดมันค่อนข้าง… ถ้าคุณมาสั่งยาเสพติด ฉัน ฉันจะปฏิเสธ… ”

“โอ้โห”

ฉันคิดกับตัวเอง

‘เธอเป็นคนที่เหมาะกับฉายาของปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุจริงๆ’

มีคนไม่มากนักที่สามารถปฏิเสธทองคำนับพันที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขากำลังจะล้มละลาย แต่เธอบอกอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่ทำยาเสพติด

นักปรุงยาคนนี้ภายนอกดูอ่อนแอ แต่ข้างในค่อนข้างเข้มแข็งเลยทีเดียว

“ฮ่าๆ  พวกมันไม่ใช่ยาเสพติดอย่างแน่นอนดังนั้นไม่ต้องกังวลไป”

“อ่า…ถ้างั้นก็โล่งอก คุณกำลังมองหายาชนิดไหนเป็นพิเศษ?”

“อืม”

ฉันมองไปที่แบ ฮุ-รยอง ปากของเขาปิดตั้งแต่เราเข้าร้าน เหมือนเขาไม่ชอบอะไรสักอย่าง เขาถอนหายใจหลังจากมองมาที่ฉัน

– ฮ่า ได้ เธอดูไม่เหมือนเด็กที่มีทักษะ แต่ฉันจะบอกนายถึงสูตรยา

เขาควรจะพูดไว้ก่อนหน้านี้ถ้าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้

-ฟังดีๆ ตับของกระต่ายหมู ตาของแมวบอลลูน และคราบของหนอนทะเลทราย…”

ฉันส่งสูตรของแบ ฮุ-รยองให้เธอ

“อ้า โปรดรอสักครู่! ฉันจะเขียนมันลงไป!”

เธอเขียนมันลงไปอย่างเมามัน มีวัตถุดิบประมาณ 23 ชนิด เมื่อสูตรยาวขึ้น ใบหน้าของเธอก็ดูจริงจังมากขึ้น

-เอาล่ะ เท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับสูตรยา วิธีการทำขึ้นอยู่กับทักษะของนักปรุงยา

“เท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับสูตรยา”

“…”

เธอมองไปที่สมุดบันทึกของเธออย่างเงียบๆ และกัดหลังมือของเธอ

 

“หากรวมสิ่งเหล่านี้เข้าด้วยกัน…มันเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาตอบสนองรุนแรง ไม่ใช่สิ่งที่มีไว้สำหรับผ่อนคลาย แต่ช่วยกระตุ้น ไม่ ฉันเดาว่ามันเป็นการปลุกพลังมากกว่า”

-หา?

แบ ฮุ-รยองมองไปที่หญิงสาวนักปรุงยาว

นักปรุงยาวยังคงพูดต่อไป

“มันเป็นการผสมผสานที่ซับซ้อนมาก อะ มันอาจจะเป็นความผิดพลาดของฉัน… แต่คุณต้องการให้ของพวกนี้ไม่ใช่ของแห้งหรือของแช่แข็ง แต่เป็นวัตถุดิบที่สดที่สุดใช่ไหม”

– ใช่ นั่นเป็นเรื่องจริง แต่…

ฉันผงกหัว

“ถูกต้อง”

“ฉันรู้แล้ว! โดยปกติแล้วจะมีพิษจำนวนเล็กน้อยในคราบของหนอนทะเลทราย วิธีหนึ่งในการลดผลของมันคือการใช้ตับของกระต่ายหมู แต่นี่ต้องเป็น…!”

เธอพูดอย่างตื่นเต้น ผู้หญิงที่พูดติดอ่างตรงหน้าฉันหายไปและถูกแทนที่ด้วยกล่องแชท ใช่ มีคนแบบอยู่นี้ในโลก

‘วิธีการของเธอผิด แต่เธอก็เป็นคนที่มีฝีมือ’

คนที่วิ่งเข้าไปในเรื่องที่พวกเขาชอบด้วยความเร็วเต็มที่และได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม ฉันไม่ได้ไม่ชอบผู้เชี่ยวชาญแบบนี้

“คุณจะเตรียมให้เสร็จได้ภายในกี่วัน?”

“อ่า”

บทสนทนาที่ดูเหมือนจะไม่มีจุดจบถูกตัดจบลงไป เธอกระพริบตาเหมือนกลับมาได้สติ ราวกับว่าเธอหลุดเข้าไปในโลกเล็กๆของตัวเองเมื่อเธอกำลังพูด

“ขะ ขอโทษค่ะ! ฉันเห็นการผสมผสานที่งดงามเช่นนี้เป็นครั้งแรกและ… !”

“ไม่เป็นไร แล้วมันจะใช้เวลานานแค่ไหน?”

“ถ้าเงินมีเพียงพอ…ฉันทำให้พร้อมได้ใน 4 วัน โดยปกติฉันจะสามารถทำให้คุณได้เร็วกว่านี้ แต่ฉันต้องไปซื้อเครื่องมือใหม่…”

4 วัน

“ฉันรอได้”

ก่อนที่ฉันจะถดถอย มันใช้เวลาประมาณ 1 ปีกว่าจะสามารถรับยาจากคนคนนี้ได้ 4 วันไม่มีอะไรเทียบได้กับเรื่องเมื่อตอนนั้น

– เฮ้ ฉันยังไม่ได้อนุมัติเลยนะ

แบ ฮุ-รยองยังคงบ่นเมื่อเราออกจากร้าน

– มีผู้คนมากมายที่รู้วิธีพูดแบบผู้เชี่ยวชาญ คนประเภทนี้จบลงด้วยการเป็นพ่อค้ายา ฮึ เราจะเสียเงินเปล่า!

“แล้วนายไปเรียนรู้สูตรยานั้นมาจากที่ไหน?”

– เป็นส่วนผสมที่ฉันสร้างขึ้นมาเอง ยาอายุวัฒนะที่ดีที่สุดที่ฉันทำหลังจากดื่มยาพิษนับไม่ถ้วนด้วยตัวเอง เป็นยาอายุวัฒนะล้ำค่าที่นายไม่สามารถดื่มได้ในโลกของนายแม้ว่านายจะต้องการก็ตาม!

ฉันยิ้ม

“นักปรุงยาบอกว่ามันเป็นการผสมผสานระดับสูงมาก”

– …

“เธอสามารถบอกคุณค่าที่แท้จริงได้เพียงแค่เหลือบมองดังนั้นเพียงแค่เชื่อใจเธอ แม้ว่าเธอจะดูเป็นแบบนั้นก็ตาม แต่เธอก็จะอยู่ในตำแหน่งสูงสุดของปราสาทแปรธาตุในอีก 10 ปีต่อมา”

แบ ฮุ-รยองหุบปากของเขา

– นายกำลังด่าฉันในใจใช่มั้ย?

“ผีตัวนี้พยายามกล่าวหาคนบริสุทธิ์แล้ว”

ฉันแสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าเขาพูดถึงอะไร เขาใจเร็วอย่างไร้ประโยชน์เกินไปสำหรับผลประโยชน์ของตัวเขาเอง

4 วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ระหว่างนั้นักปรุงยาสาวก็ยังคงเอาเงินจากตู้เซฟของฉันไป มีคนมาจากซังยุนเพื่อถามว่าโอเคไหม แต่ฉันบอกให้ปล่อยเธอไป แม้ว่าจะต้องเสียเงินเป็นจำนวนมาก แต่ถ้าเป็นยาที่สร้างโดยท่านลอร์ดของปราสาทแปรธาตุ นั่นก็ไม่เป็นอะไร

-ซอมบี้ อยากเดิมพันไหม?

“พระเจ้า คราวนี้อะไรอีกล่ะ?”

– ผู้หญิงคนนั้นจะหนีไปพร้อมกับเงิน ฉันรับประกันเลยล่ะ ฉันไม่รู้เรื่องอื่นหรอก แต่ดวงตาของฉันบอกได้ว่าใครเป็นคนแบบไหน ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนขโมยมาตั้งแต่เกิด ฆ่าตัวตายเร็วเข้า ซอมบี้! ฆ่าตัวตาย 4 ครั้ง ย้อนไป 4 วันที่แล้วเร็ว!

เห็นได้ชัดว่าผีไม่สามารถอ่านคนออก

ในมื้อเที่ยงของวันที่ 4

นักปรุงยามาที่ห้องของฉันโดยถือยาอายุวัฒนะด้วยตัวเอง

“ขอโทษด้วย ฉันอยากเอามามอบให้เร็วกว่านี้ แต่ใช้เวลานานกว่าที่คิด…”

“ไม่เป็นไร คุณบอกว่าจะทำเสร็จใน 4 วันอยู่แล้ว”

นักปรุงยานำยาอายุวัฒนะ 3 กล่องมา

 

ถ้าฉันดื่ม 3 ครั้งต่อวันมันจะอยู่ได้ 30 วัน

ถ้าเราไปที่ร้านแบ ฮุ-รยองอยากไปแค่ 2 วันมันก็หมดแล้ว มันคุ้มมากที่เพิ่มขึ้นมา 15 เท่า

‘และผลของมันน่าจะดีกว่าด้วย’

นี่คือวิธีที่คุณควรใช้จ่ายเงิน

ฉันยิ้มโดยไม่รู้ตัว

“เอ่อ…”

“ครับ?”

“ฉันรู้ว่าตอนนี้มันแปลกที่จะถามเรื่องนี้ แต่ทำไมคุณสั่งของที่มีราคาแพงกับฉัน?”

เธอบิดนิ้วของเธอ

“นะ แน่นอน ฉันมั่นใจในตัวเอง เมื่อพิจารณาจากสูตรยา ฉันคิดว่ามีคนเพียง 2 คนในบาบิโลนที่สามารถทำสิ่งนี้ได้… แต่ผู้คนปฏิบัติกับฉันเหมือนตัวประหลาด”

“หืม”

เหตุผลที่ฉันทิ้งมันไว้กับคนๆนี้

เป็นเพราะบุคคลนี้เป็นอัจฉริยะแห่งศตวรรษ หัวหน้ากิลด์ของปราสาทแปรธาตุ ฉันคิดว่าจะมีสายสัมพันธ์กับบุคคลที่จะเติบโตไปเป็นหัวหน้าของกลุ่มใหญ่ในสักวัน

อย่างไรก็ตาม

‘นั่นไม่ใช่ทั้งหมด’

ก่อนที่ฉันจะถดถอยไป 4000 วันก่อน

เมื่อจักรพรรดิเพลิงจุดไฟเผาสลัม ในเวลานั้นมีคนมาถึงก่อนใครเพื่อควบคุมไฟแม้ว่าเธอจะเป็นหนึ่งในผู้ที่มีอันดับสูงสุดก็ตาม เพื่อช่วยเหลือผู้คนลอร์ดของปราสาทแปรธาตุได้พูดพึมพำ

– จักรพรรดิเพลิงนั่น ฉันไม่ชอบเขาเลย

– เขาทำให้ฉันรู้สึกแย่หรืออะไรบางอย่าง … การพูดถึงใครบางคนลับหลังไม่ใช่เรื่องดี แต่ฉันก็ยังคิดว่านักบุญหญิงน่าจะเจอคนที่ดีกว่านี้

คนที่เคยเห็นตัวตนที่แท้จริงของจักรพรรดิเพลิง

‘เธอคงเดาได้ด้วยความรู้สึกของเธอโดยไม่มีหลักฐานใดๆ’

แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เธอก็มีความสามารถที่โดดเด่นในการอ่านคน

เธอมีฝีมือ เป็นคนดีพอที่จะวิ่งไปช่วยคนที่ตกอยู่ในอันตรายได้ทันทีและสามารถอ่านคนโรคจิตนั่นได้ จะไม่เป็นการสูญเปล่าที่จะไม่สนิทกับคนประเภทนี้หรอ?

ฉันเปิดปากของฉัน

“เพราะคุณดูเป็นคนดี”

“อะไรนะ?”

“ผมช่วยคุณเพราะคุณดูเป็นคนดี คุณอาจจะเป็นใหญ่เป็นโตแม้ว่าผมจะไม่ได้ช่วยคุณก็ตาม แต่ฮันเตอร์ที่จิตใจดีอย่างพวกเราไม่ควรช่วยเหลือกันเพื่อเติบโตหรือ?”

“…”

“เราปล่อยให้คนโรคจิตเป็นคนเดียวที่ประสบความสำเร็จไม่ได้ มันไม่ยุติธรรม เจ้าของร้านและผมควรพยายามให้มากขึ้น”

ฉันพูดในสิ่งที่ฉันรู้สึกโดยไม่ต้องโกหก ฉันไม่สามารถซื่อสัตย์ไปมากกว่านี้ได้ ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับว่าอีกฝ่ายยอมรับคำพูดของฉันอย่างไร เธอจ้องหน้าฉันแล้วพูด

“…เข้าใจแล้ว ใช่ เราต้องประสบความสำเร็จก่อนเพื่อเปลี่ยนแปลงโลก”

มันเป็นน้ำเสียงที่มุ่งมั่น

“ขอบคุณค่ะ คุณลูกค้า! อย่างที่คุณพูด ฉันก็จะพยายามให้มากขึ้นเช่นกัน!”

กำปั้นของเธอกำแน่น

“หากคุณมีอะไรจะสั่งเพิ่มเติมโปรดติดต่อฉัน! ฉันจะจัดลำดับความสำคัญออเดอร์ของคุณไว้อันดับแรกเสมอ!”

“ผมจะขอบคุณมากสำหรับเรื่องนั้น”

เราทั้งคู่ยิ้มให้กันและหันหน้ากลับไป

น่าเสียดายที่รอยยิ้มของฉันอยู่ได้ไม่นาน

-โฮโฮ้ ฉันไม่เคยเห็นฮันเตอร์ที่เรียกตัวเองว่าคนดีมาระยะหนึ่งแล้ว และฉันไม่เคยเห็นใครยอมรับเรื่องแบบนั้น เฮ้ยพวกนายบ้าไปแล้วเหรอ ชิชิชิ นายสติไม่ดีอยู่สินะ

“ …ฉันรู้ว่าฉันพูดอะไรที่น่าอาย ดังนั้นเรามาเริ่มฝึกกันเถอะ”

วันถัดมา

เรามุ่งหน้าไปยังพื้นที่ล่าสัตว์ ฉันเอาถุงนอนและน้ำยามากมายใส่กระเป๋าเป้

ถ้ามีบางอย่างที่แตกต่างไปจากปกตินั่นคือฉันอยู่ที่ชั้น 3 ของชั้นล่ามอน ไม่ใช่ชั้น 2

มีมอนสเตอร์มากมายที่ยังคงยากเกินไปสำหรับฉันที่จะรับมือ ฝูงออร์คและก็อบลินวนเวียนอยู่รอบๆ ฉันมองพวกมันจากที่ไกลๆ

“ฉันจะทำอะไรต่อจากนี้?”

– ดื่มยาก่อน

ฉันพยักหน้า

ฉันกลืนยาอายุวัฒนะที่อยู่ในถ้วยแก้วที่ฉันเอามาโดยไม่ลังเลใดๆ

“อืม”

รสชาติก็ธรรมดาสามัญ

รสชาติดีเหมือนเติมน้ำผึ้งและมะนาวลงไป

ช่วงเวลาที่ฉันคิดว่าโล่งใจที่รสชาติมันดี

“หืม….?!”

ตึกตึก

หัวใจของฉันเต้นเร็วกว่าปกติ

ตอนแรกฉันคิดว่าตัวเองคิดไปเอง แต่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น เหงื่อหยดลงหลังของฉัน ความจริงที่น่าสนใจที่สุดก็คือ…ฉันรู้สึกได้ถึงเหงื่อทุกหยดที่หลังของฉันอย่างชัดเจน

ตึกตึก

มันไม่ใช่แค่เหงื่อ สัมผัสของอากาศบนนิ้วมือของฉันและความรู้สึกของพื้นดินที่ฉันเหยียบ เมื่อฉันกระพริบตามันให้ความรู้สึกเหมือนผ่านไป 30 วินาที

“นี่…มัน…”

– ผลของยาไงล่ะ

มีเพียงเสียงของแบ ฮุ-รยองเท่านั้นที่รู้สึกเหมือนเดิมในขณะที่ทุกอย่างให้ความรู้สึกแตกต่างออกไป

– มันทำให้ความรู้สึกนายช้าลง เป็นเรื่องง่ายถ้านายคิดว่าจะหน่วงเวลาของนาย ฉันไม่อยากยอมรับ แต่ผู้หญิงคนนั้นค่อนข้างเก่งในการทำยาอายุวัฒนะจริงๆ

มันน่ากลัว

ฉันรู้สึกได้ถึงขนแต่ละเส้นที่เคลื่อนไหวบนร่างกายของฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงเส้นเลือดในหูของฉันที่กระตุก ถ้าฉันไม่รู้ฉันคงคิดว่าฉันดื่มยาพิษไม่ใช่ยาอายุวัฒนะ

– ไม่รู้สึกอีกเหรอ?

“นาย…กำลัง…พูด…ถึง…อะไร?”

– สิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ในหัวใจของนาย

ตึกตึก

มีบางอย่างที่นั่น ไม่ใช่ มีบางอย่างกำลังไหลเวียน และมันไม่ใช่เลือด

มันนุ่มนวลและอ่อนแอยิ่งกว่าเลือด แต่มันไหลไปทั่วร่างกายของฉัน มันค่อยๆแพร่กระจายออกจากหัวใจของฉัน สิ่งที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อน

– นั่นคือออร่า

แบ ฮุ-รยองพูด

– ฮันเตอร์ทุกคนในหอคอยมีออร่าในตัว พวกเขาใช้ชีวิตโดยไม่รู้ตัว นายสัมผัสได้ถึงออร่านี้และควบคุมได้มากแค่ไหนคือสิ่งที่กำหนดชัยชนะ

แบ ฮุ-รยองหัวเราะ

เสียงหัวเราะดำเนินไปเป็นเวลา 20 วินาที มันอาจจะเป็นเพียงวินาทีสั้นๆ แต่ถึงอย่างนั้นฉันกลับรู้สึกเหมือน 20 วินาที

ฉันรู้สึกเหนื่อยเหมือนจะล้มลงถ้าฉันทิ้งตัว

– โดยปกติ นายจะคุ้นชินกับความรู้สึกนี้จากการฝึกฝนด้วยตัวเอง

ด้านในของมัน สิ่งที่ยิ่งใหญ่กำลังใกล้เข้ามา

– แต่นั่นจะใช้เวลานานเกินไป

ตู้ม

เสียงฝีเท้า

แม้แต่เสียงฝีเท้าก็ดูยาวนานสำหรับฉัน เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นดู ออร์คตัวใหญ่กำลังมุ่งหน้ามาหาฉัน

– ร่างกายที่ไร้ความสามารถอย่างนายต้องทนทุกข์ทรมานสักหน่อย

ไอ้กร๊วกนี่

– เอาล่ะ! ถ้านายไม่อยากเจ็บตัวก็ใช้ออร่า คิม ซอมบี้! นายต้องฝึกกับของจริง! นายไม่ตายหรอกถ้านายบาดเจ็บนิดหน่อย

“ผี…บ้า…นี่…!”

– หืม? ฉันไม่ได้ยินว่านายพูดอะไร เพราะนายเป็นคนขี้แพ้ที่ใช้ออร่าไม่ได้ด้วยซ้ำ

เขาระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง

– นายกำลังปวดร้าวใช่ไหม? ฆ่าตัวตายสิถ้านายไม่ชอบ โอ้ จำนวนการฆ่าคนของนายเพิ่มขึ้นจาก 4000 แล้ว ตาเฒ่ามาร์คัสจะตามล่านายซ้ำแล้วซ้ำอีกใช่มั้ย?

อา

คู่หูของฉันเป็นคนเลวระยำจริงๆ