ตอนที่ 306 ฟูเสี่ยวห่าวลุยเดี่ยว
บนถนนแคบๆ

ชายฉกรรจ์คนหนึ่งตะโกนออกคําสั่งขณะถือปืนในมือแน่น “ถอยก่อน! ถอยเข้าไปในตรอก!”

ชายอีกสามคนรีบช่วยผู้บาดเจ็บเมื่อได้ยินคําสั่งก่อนพยุงคนเจ็บไปในตรอก

บนรถ

ฉินอวี่นั่งอยู่ข้างคนขับขณะจ้องหน้าจอโทรศัพท์ด้วยสีหน้าครุ่นคิดเขาลังเลที่จะโทรหาอาเซียว

“กรึง!”

โทรศัพท์ก็ดังขึ้นฉับพลัน

“ฮัลโหล?” ฉินอวกดรับสายทันที

“ฮัลโหลฉินอวี่? นี่ฉันเองเว่ยจือ”

“เว่ยจือ?!” ฉินอวประหลาดใจ “เกิดอะไรขึ้น?”

“ฉันได้ข่าวมาว่า คืนนี้เฒ่าเป่ยจะส่งคนไปฆ่าคนขับรถสองคนที่นายจับได้!” เว่ยจือกล่าวเตือน “ฉันว่านายต้องเตรียมตัวแล้วล่ะ”

ฉินอวี่ไม่รู้จะทําอย่างไรก่อนจะถามอีกฝ่ายด้วความงงงวย “นายรู้ได้ไงว่าเขาจะฆ่าสองคนนั้น?!”

“ในกลุ่มของเฒ่าเปิยมีคนที่สนิทกับฉันตั้งเยอะพวกนั้นบอกมา” เว่ยจืออธิบายต่อไป “วันนี้ฉันไปดื่มกับเพื่อนแต่มีเพื่อนคนหนึ่งบังเอิญหลุดพูด ออกมาว่าเฒ่าเปยเตรียมกลุ่มน่าฆ่ามืออาชีพไว้นอกเขตแล้ว…และคนขับรถสองคนนั้นจะถูกเก็บ
คืนนี้”

“ทําไมฉวีหยางไม่โทรมาบอกฉันล่ะ?” ฉินอวี่ถามด้วยความสงสัย

“ก็เขาอยู่เฟิงเป่ย พอฉันรู้ข่าวก็รีบโทรไปหาเขาแต่ก็ไม่รับสาย” เว่ยจือนิ่งไปสักพักก่อนจะพูดต่อ“ฉันตามเรื่องนี้ให้อยู่”

เฉินอวี่เงียบไป

“นาย…นายต้องเตรียมพร้อมให้ดี” เว่ยจือกล่าวอย่างเร่งด่วนขณะพูดติดอ่าง“พวกนั้นอาจเริ่มกัน แล้วก็ได้”

เฉินอวี่กะพริบตา “อ่อ โอเค…ฉันรู้แล้ว”

“แค่นี้ก่อน ไว้เจอกันใหม่”

“ได้” ฉินอวกดวางสาย

ในรถ ตํารวจที่ขับรถอยู่หันมากระซิบกับฉินอวี่“มีคนเตรียมตัวอีกฟากหนึ่งแล้วใช่ไหม?”

ฉินอวี่มองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ “เยี่ยมฉวีหยางอยู่ฝั่งฉันเขารู้ว่าทางนี้พร้อมแล้วเลยขอให้เว่ยจือโทรหาฉัน”

“หัวหน้าหมายถึงอะไร?”ตํารวจคนนั้นไม่เข้าใจ

“ไม่เป็นไร ขับต่อไปเถอะ” ฉินอวี่ขมวดคิ้วพลางก้มกดหมายเลขของจ์เหว่ยทันที

หลังจากอีกฝ่ายรับสาย ก็มีเสียงปืนดังแทรกเข้ามา

“ว่าไงหัวหน้า?”

“เร็วเข้า บางทีอีกฝ่ายอาจมีแผนอื่นเตรียมไว้ด้วย” ฉินอวี่เตือน
“เข้าใจแล้ว”

ในถนนฟูอาน

หลังจากชายทั้งห้าคนถอยกลับเข้าไปในตรอกพวกเขาก็วิ่งทะลุทางแยกออกไป แต่ก็พบกับอีก ฝ่ายวิ่งเข้ามาหาจากทุกแยก

“จบ..มันจบแล้ว” ชายที่บาดเจ็บพูดด้วยความสิ้นหวัง “มันแต่พวกเวรนี่เต็มไปหมด”

“วางปืนซะ! พวกแกจนมุมแล้ว!”หม่าเหล่าเอ่อโบกมือพลางตะโกนใส่อีกฝ่าย“มอบตัวซะเถอะพวกเราล้อมไว้หมดแล้ว”

“ไม่มีทางรอดแล้ว”

ชายคนหนึ่งยืนชิดกําแพง ตัวเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อขณะมองเพื่อนที่บาดเจ็บ“ให้ตายเถอะ! ฉันจะใช้กระสุนทั้งหมดยิงสวนขู่พวกมันถ้ามีกระสุนอยู่ก็มาช่วยกันยิ่งปัง! ปัง! ปัง! “บริเวณหน้าปากซอยแมวเฒ่าและฐ์เหว่ยนตํารวจบุกยิงเข้าไปในตรอก

หลังจากปะทะห่ากระสุนใส่กันชายสองคนก็ถูกยิงที่หน้าท้องและต้นขาพวกเขานอนคลานอยู่กับพื้น”มาหลบในนี้!“ชายร่างใหญ่กระโดดข้ามกําบังออกไปหลบข้างหน้าพร้อมกับปืนคู่ใจเขายิงปืนขึ้นฟ้าสองนัดก่อนจะตะโกนด้วยความโกรธ”อยากจับพวกฉันนักก็เข้ามาสิวะ!ใครเข้ามาฉันจะฆ่าแม่งให้หมด!“ดื้อด้านจริงๆ”รู้เหว่ยกัดฟันพูด”ไหน?!ไม่เห็นมีใครเจ็บสักคน…แกดูถูกตํารวจเหรอ!“แมวเฒ่าตะโกนกลับ”ส่งโล่กันระเบิดมาฉันจะเข้าไปเอง”เดี๋ยวใจเย็นก่อน“รู้เหว่ยเตือนแมวเฒ่า”ไอ้พวกนั้นมันหมาจนตรอกไม่มีอะไรจะเสียแล้ว…ถ้าเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าน่าจะไม่ดี!”ปล่อยไว้แบบนี้ก็ไม่ดีนายไม่เคยได้ยินเหรอ?ยอมตายดีกว่าโดนจับ!“แมวเฒ่าพูดอย่างวิตก”ขึ้นกดดันพวกมันไปอีกสักพักคงจะยิงกันเองตายหมด“รู้เหว่ยตะลึงอยู่พักหนึ่งเขาก็พูดพลางกัดฟันแน่น”เป็นไปไม่ได้หรอกเกิดเป็นคนก็ต้องรักชีวิตสิ“ขณะทั้งสองโต้เถียงกันติงถั่วเซินก็เงยหน้าขึ้นตะโกน”ฟูเสี่ยวห่าวแกกําลังทําบ้าอะไร?!“ฟูเสี่ยวห่าวปืนขึ้นไปบนหลังคาของบ้านพักพอได้ยินเพื่อนตะโกนเขาก็รีบทําท่าทางบอกให้เงียบ”อย่าเสียงดังเดี๋ยวไก่ตื่นติงกั่วเซินหยุดนิ่ง

ฟูเสี่ยวห่าวยกมือขึ้นตั้งฉากกับลําตัวพร้อมกําหมัดเพื่อเป็นสัญลักษณ์บอกให้แมวเฒ่าและคนอื่นหยุดเคลื่อนไหวก่อน

ภายในตรอก

ขณะที่จู่เหว่ยและแมวเฒ่าโต้เถียงกันอีกฝ่ายหลายคนก็กําลังขัดแย้งเหมือนกัน

ชายคนแรกได้รับบาดเจ็บบริเวณต้นขาส่วนอีกสองคนที่ทรุดตัวลงจากการถูกตํารวจยิ่งไปก่อนหน้านี้ก็เสียชีวิตลง”พี่หว่อย่าต่อต้านพวกนั้นอีกเลยพวกนั้นมันฆ่าเราได้จริงๆนะ“ชายคนหนึ่งนั่งเป็นอัมพาตอยู่ตรงมุมห้องดึงขากางเกงของชายที่เหมือนจะเป็นผู้นํา”ยอมมอบตัวเถอะพี่…ฉันไม่อยากตาย“ชายอีกคนจ้องหน้าอีกฝ่ายก่อนตะโกน”ไม่อยากตายแล้วมาทําอาชีพนี้ทําไม?“พี่หรูไม่ใช่เรื่องที่เราต้องมายอมตายหรอกมั้ง”ชายอีกคนพูดขณะจ้องหน้าอ้อนวอน

“ถูกจับได้นายก็ตายเหมือนกันล่ะวะ!”ผู้นํากลุ่มชี้หน้าดู“นายทําเรื่องสกปรกไปกอย่างแล้วยอมมอบตัวก็ถูกตัดสินประหารชีวิตอยู่ดีลองคิดดูเราทําธุรกิจแบบนี้ไม่ใช่เพราะเงินเหรอ?”

“ฉันไม่อยากตาย”ชายคนนั้นทรุดตัวลงขณะเอื้อมมือไปขับขาอีกฝ่าย“ฉันจะมอบตัวจะไม่ขัดขึ้น”

“แกมันไอ้ขี้ขลาด!”

ทันใดนั้นผู้นํากลุ่มก็ชี้ปลายกระบอกปืนไปที่หัวชายคนนั้นพร้อมกับเหนียวไกยิงด้วยความโกรธ

“ปัง!ปัง!”

เสียงปืนดังขึ้นสองครั้งติดร่างที่ไร้วิญญาณล้มลงหัวกระแทกพื้นดินทันที
พวกคนบาดเจ็บสองคนที่เหลือจ้องผู้นําของตนและไม่มีใครกล้าพูดอะไร
“ตายซะตอนนี้คนที่บ้านเรายังสบายแต่ถ้ายอมมอบตัวละก็ยังไงอีกสองสามวันก็ต้องตายอยู่ดีและครอบครัวพวกนายก็อาจโดนหางเลขไปด้วย”ผู้นํากลุ่มพูดด้วยแขนสั่นเทา“ถ้าไม่อยากให้เป็นอย่างงั้นฉันจะส่งพวกแกไปก่อน”

ทั้งสองมองหน้ากันขณะกัดฟันแน่นก่อนกระชับระเบิดในมือแน่น

ผู้นํากลุ่มหายใจหอบอยู่ครู่หนึ่งก่อนเงยหน้าขึ้นพร้อมกับตะโกน “ตายห่าไปซะ”

“ย้าก!”

เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกัน เสียงกึกก้องไปทั่วทําให้ถนนในตรอกสั่นสะท้านด้วยแรงระเบิด

“หมอบ!” แมวเฒ่าเตือนทุกคน

หลังจากความสับสนชั่วครู่ ได้ยินเพียงเสียงบางสิ่งกระแทกกับพื้นเท่านั้น หลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นศพกระจุยกระจายไม่เหลือชิ้นดี
ภายในซอย

หลังจากผู้นํากลุ่มโยนระเบิด เขาถือปืนไว้ในมือขวาแล้วกดไปที่ใต้คาง “เหอะ!”

เสียงดึงนกปืนดังขึ้น ผู้นํากลุ่มหลับตาและกําลังเหนี่ยวไก
“ยาก!”

ฟูเสี่ยวห่าวกระโดดลงจากหลังคาด้านซ้ายโดยฉับพลันเขาถีบด้านหลังของผู้นํากลุ่มทันที่ทําให้อีกฝ่ายเซเดินหน้าไปหลายก้าว

“ผัวะ!”

ฟูเสี่ยวห่าวพึ่งพาความเยาว์วัยของเขาคว้าแขนอีกฝ่ายทันทีที่เขาลงพื้น “ไอ้เวร!”ผู้นํากลุ่มสะบัดมือออก

“ปัง! ปัง! ปัง!”

ฟูเสี่ยวห่าวดึงปืนขึ้นจอแขนขวาอีกฝ่ายก่อนยิงติดกันสามนัด

“อาก!”

ผู้นํากลุ่มร้องด้วยความเจ็บปวด ปืนในมือจึงตกลงไปที่พื้นทันที
ฟูเสี่ยวห่าวเตะปืนออกไปและหันกลับมาทันที

หลังกําแพง อีกฝ่ายยกปืนขึ้นยิงทันที

“ปัง! ปัง! ปัง!”

เสียงปืนดังขึ้นสามครั้ง ฟูเสี่ยวห่าวถอยหลังไปสองก้าวเสื้อตรงหน้าอกของเขามีควันสีขาวลอยขึ้นมาขณะที่ขาอีกคนลุกเดินไปไหนไม่ได้เขาจึงกระหน่ํายิงปืนจนกระสุนหมดซอง

ชายที่นั่งอยู่ด้านขวาก็ลุกขึ้นมาทุบหัวฟูเสี่ยวห่าวจนแตกและล้มลงกับพื้นพร้อมกับเสียงหอบ

ส่วนชายอีกคนจะยิงอีกครั้งแต่ในตอนนั้นกระสุนก็หมดเสียแล้ว
ในเวลาเดียวกันผู้นํากลุ่มรีบวิ่งขึ้นจากด้านข้างเขาทิ้งผมฟูเสี่ยวห่าวกระแทกกับผนังอย่างแรง

หัวของฟูเสี่ยวห่าวถูกกระแทกจนมีเลือดไหลออกจากหน้าผาก

“พลัก!”

ถึงแขนขวาของผู้นํากลุ่มไม่มีเรี่ยวแรงแต่การเคลื่อนไหวยังคงปราดเปรียว เขายกเข่ากระแทกไปที่หน้าท้องเสียวห่าวเต็มแรงทันที

“ไอ้โง่ แกมาตายชัดๆ” ผู้นํากลุ่มจับผมฟูเสี่ยวห่าวไว้แน่นและดึงมาหมายจะกระแทกกับมุมสามเหลี่ยมที่ยื่นออกมาจากผนังด้านข้าง

ฟูเสี่ยวห่าวมีการตอบสนองที่รวดเร็ว เขายกแขนมากันไว้ระหว่างหน้าผากกับมุมกําแพงได้ทันท่วงที

“ตายซะ!” ผู้นํากลุ่มดึงผมอีกฝ่ายและกําลังจะกระแทกอีกครั้ง

“ผัวะ!”

ฟูเสี่ยวห่าวยก แขนขวาขึ้นพร้อมกับงอศอกก่อนกระแทกไปด้านหลังสุดแรง โดนขมับด้านข้างของคู่ต่อสู้ทันที

ผู้นํากลุ่มเดินโซเซถอยไปสองก้าว

ฟูเสียวห่าวหันกลับมาทันที ด้วยความโกรธดวงตาเขาแดงก่ํา “ใหญ่นักเหรอวะ! คิดว่าฉันอ่อนรึไง?!”

“ตุบ!”

“ผัวะ!”

หลังจากที่ฟูเสี่ยวห่าวตะโกนเขาก็กําหมัดตะบันหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ยั้งมือ

ผู้นํากลุ่มคุมสติไม่อยู่อีกต่อไปสันจมูกหักฟันก็หลุด ใบหน้าของเขาย่ําแย่มากแต่ฟูเสี่ยวห่าวยังคงกัดฟันชกจนกระทั่งหมดแรงและเมื่อเขาปล่อยมืออีกฝ่ายก็ล้มลงไปนอนกองกับพื้น

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาไม่กี่วินาที

หน้าปากซอย แมวเฒ่าและคนอื่นรีบเข้าไปข้างในเมื่อได้ยินเสียงปืน เมื่อพวกเขามาถึงที่เกิดเหตุก็เห็นเพียงฟูเสี่ยวห่าวยืนเช็ดเลือด “เขาถูกยิงตรงแขนแต่ยังไม่ถึงกับตาย”

แมวเฒ่าประหลาดใจเป็นเวลานานก่อนอุทาน“เยี่ยมมากไอ้น้อง!”

“นายเป็นไงบ้าง?” จี้เหว่ยเข้ามาถาม

“ไม่เป็นไร ผมไม่เป็นไร” ฟูเสี่ยวห่าวบ้วนน้ําลายที่มีแต่เลือดขณะพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ไม่ไหวแล้ว…หมดแรงไปหมดต้องพักแล้ว”

ติงถั่วเซินนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนรีบเข้าไปพยุงและเขย่าตัวอย่างแรง“อย่าเพิ่งตายนะเว้ย!”

“เห็นไหมว่าชนะพวกมัน?”ฟูเสี่ยวห่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันเหมือนกับคนอื่นรึยัง?”

เจ้าหน้าที่ตํารวจทุกคนถึงกับอึ้งและพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ทางแยกถนนฟูอานและถนนเถ้าธุลี

ฉินอวี่ผลักประตูลงจากรถขณะเดินไปข้างหน้าเขาก็ได้ยินเสียงปืนสองนัดดังมาจากด้านขวา