Scholar’s Advanced Technological System - ตอนที่ 601 ฉวยโอกาส

บริษัทอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้จำหน่ายสองพันล้านหุ้นให้แก่สาธารณะ สิ่งนี้ถูกแบ่งอย่างหยาบได้เป็นสามส่วน ส่วนแรกนั้นถูกซื้อโดยทีมโปรเจกต์เครื่องปฏิกรณ์สาธิต และอีกส่วนไปตามธนาคารต่างๆ

สำหรับส่วนสุดท้าย ส่วนนั้นเป็นได้ถูกจำหน่ายให้สาธารณะอย่างแท้จริง

ถึงมันเป็นเรื่องดีที่จะสนับสนุนกิจการของประเทศ คนส่วนใหญ่ก็ไม่มีโอกาสที่จะได้ทำสิ่งนี้

กองทุนส่วนบุคคลรู้ข่าวล่วงหน้าผ่านช่องทางต่างๆ เหมือนแร้งตอมซากศพ วินาทีที่หุ้นถูกจำหน่าย หุ้นทุกหุ้นถูกซื้อในทันที

เมื่อคนทั่วไปได้เห็นหุ้นนี้ มันก็จะติดที่ลิมิตซื้อขายรายวัน เมื่อพวกเขาสามารถซื้อได้ในที่สุด อีสต์เอเชียเอเนอร์จี้ได้มีมูลค่าล้านล้านแล้ว ถึงตอนนั้น การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของราคาหุ้นก็เกิดไปเรียบร้อยแล้ว…

แน่นอนว่าบางเงินทุนหรือบริษัทลงทุนมีซูเปอร์คอมพิวเตอร์และปฏิบัติการมัลติเทรด แต่พวกนั้นก็ไม่ได้เพี้ยนเลย

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าอินเทอร์เน็ตจะเร็วขนาดไหน มันก็เพียงแค่เพิ่มความเป็นไปได้ที่จะ ‘ชนะ’  จำนวนหุ้นที่คนพวกนั้นซื้อได้ก็ขึ้นอยู่กับดวง

สำหรับกองทุนและบริษัทลงทุนที่มีชื่อเสียงและเกียรติมากกว่า พวกนั้นจำเป็นจะต้องได้รับสิทธิ์ซื้อหุ้นจากบริษัทที่ ‘ผ่านเกณฑ์’

ยกตัวอย่างเช่น นอกจากสองพันล้านหุ้นที่จำหน่ายให้สาธารณะ พวกนั้นยังจำหน่ายอีกสองพันล้านหุ้นให้กับบริษัทที่ผ่านเกณฑ์ อย่างเช่น บริษัทยักษ์ใหญ่ด้านน้ำมันและไฟฟ้า

และสิ่งนี้ถูกกฎหมายทางเทคนิค…

เซี่ยงไฮ้ ห้องเทรดไห่เซียง แคปิตอล

เมื่อช่วงการซื้อหุ้นออนไลน์เสร็จสิ้นก็มีเสียงโวยวายเกิดขึ้นในห้อง

เพื่อที่จะนำหน้าคนอื่นในการสุ่มซื้อหุ้นบริษัทอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้ ไม่เพียงแต่ว่าพวกเขาทำงานล่วงเวลาในห้องเทรดเมื่อคืน พวกเขาก็ยังใช้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์

แต่ผลของการสุ่มได้เสร็จสิ้น และพวกเขาสามารถซื้อได้แต่สามหมื่นหุ้น

หลี่เซียง ผู้จัดการทั่วไปของไห่เซี่ยงแคปิตอล มองดูผลลัพธ์การสุ่มที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เขากำหมัดแน่น หัวใจเขาเกือบจะหลั่งเลือด

ถึงสามหมื่นหุ้นจะดูเยอะสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับบริษัทการเงินอย่างพวกเขาที่ซื้อขายหลายสิบล้าน สิ่งนี้เป็นแค่ความผิดพลาดปัดเศษ…

หลังจากผลลัพธ์การสุ่มถูกประกาศ ผู้ถือหุ้นสูงสุดสิบคนที่ชนะถูกโพสต์ประกาศบนเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้อง

ผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดคือเอสเซ็ทส์ ซูเปอร์วิชั่นและหน่วยกรรมาธิการธุรการของรัฐที่ครอบครอง 50% และมีบริษัทน้ำมันรายใหญ่ บริษัทการไฟฟ้าแห่งประเทศจีน และกองทุนประกันสังคม…โดยทั่วไป พวกนี้คือ “ทีมรัฐ” พวกนั้นได้ครอบครองหุ้นที่มีอยู่มากกว่า 80%

ไม่มีอะไรที่ต้องพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้ว รัฐมีลำดับความสำคัญ

แต่เมื่อเขามองดูชื่อผู้ถือหุ้น ทันใดนั้น เขาเห็นสตาร์สกายเทคโนโลยีที่หุ้นอยู่ 7% และเขาเกือบสำลักใส่หน้าจอคอมพิวเตอร์

“โถ่เว้ย 7%! นี่มันเงินทุนอะไรกัน?!” รองผู้จัดการทั่วไป ถังกวงพูดขึ้น เขาได้ยินคำมาจากปากของผู้จัดการทั่วไป

“ใช่…ผมไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน” ผู้ช่วยจางยืนข้างพวกนั้นด้วยสีหน้าสับสนในขณะที่เขาพูดว่า “อาจจะ…มันเป็นบริษัทโบรกเกอร์ชื่อดัง?”

รองผู้จัดการทั่วไปถังพูดต่อ “แล้วทำไมพวกเราไม่รู้เกี่ยวกับมันจนกระทั่งตอนนี้?”

หลี่เซียงจ้องมองหน้าจออยู่สักพักและพูดขึ้น “ตรวจดูที่มาที่ไปบริษัทนี้ด้วย…ถึงเราจะแพ้ เราต้องรู้ว่าเราแพ้ใคร”

แม้ว่าชื่อนี้จะคุ้นหูอยู่บ้าง เขานึกไม่ออกว่าได้ยินมาจากที่ไหน

อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยเขาต้องหาบอสที่อยู่เบื้องหลังบริษัทนี้ให้เจอ

ถ้าบอสคนนี้ไม่ใช่คนเบอร์ใหญ่…

เขาอยากจะคุยกับคนนั้นสักหน่อย

ผู้ช่วยจางเห็นว่าเจ้านายเขาอารมณ์ไม่ดี เขาเลยพยักหน้าทันทีแล้วพูดว่า “ใช่ครับท่าน”

พวกเขาไม่ใช่กลุ่มเดียวที่อยากจะหาว่าสตาร์สกายเทคโนโลยีคือใคร ครึ่งหนึ่งของตลาดการเงินในประเทศนั้นอึ้งกับบริษัทนี้

ถึงแม้กองทุนต่างชาติจะให้ความสนใจกับอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้ ประชาชนทั่วไปสังเกตเห็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจนี้

แม้ 7% จะฟังดูไม่มากนัก นี่คือบริษัทยักษ์ที่ทำงานในตลาดผูกขาด และมันมีพื้นที่พัฒนาเกือบไม่จำกัดและมูลค่าตลาดฟิวเจอร์สที่น่าจะมีค่าอย่างน้อยล้านล้าน จำนวนหุ้นสาธารณะที่มีอยู่ของปิโตรเลียมจีนมีแค่ 2.2% ของจำนวนหุ้นทั้งหมด สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า 7% ใหญ่ขนาดไหน

ในทางกลับกัน ลู่โจวอยู่ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง เขาไม่รู้ว่าบริษัทจัดการสิทธิบัตรของเขาถึงโด่งดังในแวดวงการเงินในประเภทเพราะซีอีโอของเขา

แต่ถึงเขาจะรู้ เขาคงไม่เซอร์ไพรส์

อีสต์เอเชียเอเนอร์จี้ไม่ใช่บริษัทสาธารณะ และมันไม่ได้ถูกควบคุมโดย CSRC1 เขาซื้อมันที่ราคาปกติที่ 10 หยวนต่อหุ้น สิ่งนี้ไม่ได้นับว่าเป็นทรัพย์สินของรัฐที่กลืนกินหรือมันผิดกฎหมาย สำหรับกองทุนรวมตราสารทุนและบริษัทการเงินที่ตกอยู่ในความโกลาหล พวกนั้นแค่โชคไม่ดี

ท้ายที่สุดแล้ว ประชาชนไม่ได้นิยมกองทุนการเงินเสียเท่าไหร่

มหาวิทยาลัยจินหลิง

ออฟฟิศอาคารคณิตศาสตร์

หมอเหยียนหยิบผลการตรวจจากเมื่อวานมา เธอมองดูผู้ช่วยสามคนในออฟฟิศระหว่างที่เธอยืนรายงานให้ลู่โจวด้วยสีหน้าที่ประหลาด

“พวกเธอ…เป็นผู้ช่วยคุณ?”

“ใช่แล้ว ทางโรงเรียนจัดแจงให้ผม”

ลู่โจวไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกว่าเหยียนเหยียนมองเขาด้วยสีหน้าแปลก

ผ่านไปสักพัก เหยีนเหยีนพูดขึ้น “พวกเธอค่อนข้างอายุน้อยเนอะ”

ลู่โจวตอบ “โอเค”

เหยียนเหยียน “…”

ลู่โจว “…? “

ผู้หญิงคนนี้พูดเรื่องอะไรของเธอเนี่ย?

ทันใดนั้น ประตูออฟฟิศถูกเปิดออกและมีนักศึกษาเดินเข้ามา

หลิวสี่หยวนเดินถือกองกระดาษเอสี่ผ่านเหยียนเหยียนไป

“ศาสตราจารย์ ผมทำงานที่คุณมอบหมายให้เสร็จแล้ว!”

ลู่โจวมองดูถุงตามบวมด้วยความเซอร์ไพรส์ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร เพราะเขานั้นยิ่งกว่าคุ้นกับการทำงานตลอดทั้งคืน

“โอเค วางมันบนโต๊ะผม…ทำไมวันนี้ถึงมากันเร็วล่ะ?”

นี่มันเพิ่งเจ็ดโมงเช้า

ผู้ช่วยสามคนของเขาอยู่ที่นี่เพราะภาระการงาน แต่เขาไม่ได้ข้อกำหนดที่เข้มงวดสำหรับนักศึกษาของเขา นักศึกษาของเขาเพียงแค่ต้องทำงานเสร็จตามเวลา

หลิวสี่หยวนเกาหัวและยิ้มในขณะที่พูดว่า “ผมต้องทำงานหนัก ไม่งั้นจะรู้สึกว่าตามไม่ทัน”

ดูเหมือนว่างานของลู่โจวเพิ่งเริ่ม แต่เหยียนเหยียนไม่อยากกวนเขา

“ฉันต้องไปละ”

ลู่โจวตอบ “โอเค”

‘อยากทานอาหารกลางวันด้วยกันไหม?’

เหยียนเหยียนกำลังจะถามคำถามนี้ แต่เธอรู้สึกว่ามันแปลกไปหน่อยที่จะถามเช่นนี้ตอนเจ็ดโมงเช้า ดังนั้น เธอจึงล้มเลิกความคิดนี้และเดินออกไป

ตามปกติ หลังจากลู่โจวตรวจดูงานของนักศึกษาคร่าวๆ และให้คำแนะนำ เขาบอกให้หลิวสี่หยวนกลับได้ จากนั้นเขาก็ตรวจดูอีเมล

นอกจากอีเมลเรื่องทฤษฎีตัวเลขจากฉินเยว่ซึ่งสอนหนังสือที่พรินซ์ตัน อีเมลที่เหลือก็ไม่สำคัญ

ลู่โจวคิดอยู่ห้านาทีก่อนจะพิมพ์อีเมลตอบคำถามของฉินเยว่

เขากำลังจะปิดอีเมลและเปิด arXiv แล้วมองหางานวิจัยคณิตศาสตร์หรือฟิสิกส์ที่น่าสนใจ แต่ทันใดนั้น เขาได้รับอีเมลใหม่

ลู่โจวมองดูอีเมลฉบับนี้และหยุดนิ่งไปสักพัก

ศาสตราจารย์ซารอท?

แน่นอนว่าเขาไม่ได้รู้สึกเซอร์ไพรส์กับชื่อนี้ เขารู้สึกเซอร์ไพรส์กับเนื้อหาในอีเมล

[ผมได้รับการติดต่อจาก FBI]

……………………………………………………..