Scholar’s Advanced Technological System - ตอนที่ 490 ฉันอยากจะรู้เสียจริงว่าใครจะกล้าทำอะไร (รีไรท์)

ในฐานะที่เป็นต้นกำเนิดของโครงการนิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุม สถาบันฟิสิกส์นิวเคลียร์ตะวันตกเฉียงใต้ถือเป็นสถาบันที่มีอิทธิพลอย่างมากในด้านนิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุมของจีน

นี่ไม่ใช่แค่สถาบันที่มีบทบาทในเรื่องของเครื่องโทคาแมครุ่น HL-2A ขนาดใหญ่เครื่องแรกที่มีการกำหนดค่าไดเวอร์เตอร์เท่านั้น แต่ยังมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมให้จีนเข้าร่วมโครงการ ITER อีกด้วย

ในฐานะที่เป็นสักขีพยานในช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์นี้ ผานฉางฮ่งอาจถูกกล่าวได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้ทรงคุณวุฒิของธุรกิจนิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุมได้ภายในประเทศ

แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วหลายปี แต่ความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนานิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุมได้ในประเทศก็ไม่เคยหยุดนิ่ง

ด้วยเหตุนี้ ทันทีที่ถูกลู่โจวเชื้อเชิญ เขาจึงไม่ลังเลที่จะตอบตกลง

ในประเทศที่มีประชากรกว่าหนึ่งจุดสี่พันล้านคน ปัญหาทางด้านพลังงานถือเป็นประเด็นสำคัญอันดับต้น ๆ

หากสามารถแก้ไขปัญหาด้านพลังงานได้ ปัญหาด้านอื่นก็จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป

เครื่อง STELLARATOR ไม่จำเป็นต้องเป็นตัวแทนหรืออนาคตของนิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุม และถ้าหากเลือกเครื่องตรวจสเปกตรัมแทนในอนาคต จีนก็คงจะไม่ได้ติดต่อกับโลกทางสาขานี้

มิฉะนั้น มันจะเปรียบได้เหมือนกับการไล่ล่ากว่าสิบปีหรือห้าสิบปีเลยทีเดียว

“ว่าไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” นักวิชาการผานที่โผล่ออกมา ณ ทางเข้าของห้องทำงานพลันกล่าวคำพูดออกมา ในตอนนั้นเอง นักวิชาการโจวเฉิงฟู่ถึงกับเผยยิ้ม “ลมอะไรหอบนายมาล่ะ?”

“มีข่าวดีน่ะ” นักวิชาการผานเผยยิ้มและนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง

นักวิชาการโจวกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข่าวดีอะไรกัน?”

“เราได้เจรจากับสถาบันมักซ์พลังค์ในเยอรมนีแล้ว ถ้าไม่มีเหตุอะไร พวกเขาสัญญาว่าจะขายเครื่อง WEGA ให้กับเรา”

ทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น แม้แต่นักวิชาการโจวก็อดที่จะเผยยิ้มออกมาอีกรอบไม่ได้ รอยยิ้มของเขาช่างบอบบาง

“เครื่อง WEGA?”

“ใช่แล้ว มันเป็นต้นแบบของหินเกลียวเซเว่นเอ็กซ์น่ะ” นักวิชาการผานพยักหน้า “ไม่คิดเลยว่าศาสตราจารย์ลู่จะพูดถึงเรื่องนี้ อันที่จริง ฉันค่อนข้างประหลาดใจเลยล่ะ”

แม้ว่าเทคโนโลยีแห่งการเปลี่ยนแปลงจะเป็นสถานการณ์ที่ยังไงก็ชนะ แต่สถาบันมักซ์พลังค์ก็ต้องการแม่เหล็กตัวนำยิ่งยวดที่ทำจากคาร์บอนซึ่งมีความยากทางวิศวกรรมในการสร้าง แต่ด้วยเหตุนี้ ทางฝั่งจีนจึงได้มาในราคาที่ถูกกว่า

นอกจากนั้น เครื่อง WEGA ก็ถูกปิดใช้งานไปแล้ว แต่ในฐานะที่มันเป็นต้นแบบรุ่นแรกของหินเกลียว มันจึงยังคงเป็นเทคโนโลยีหลักที่สำคัญ

ความสามารถในการใช้เทคโนโลยีเหล่านี้จะช่วยย่นระยะเวลาให้กับนักวิจัยชาวจีนในการติดต่อกับพรมแดนระหว่างประเทศเพื่อการศึกษาดาวเทียมได้

แต่ทว่า นักวิชาการโจวก็ไม่ได้ดูมีความสุขเท่านักวิชาการผาน ไม่นาน เขาจึงถามขึ้น “พวกเขายินดีที่จะขายอุปกรณ์ชิ้นนี้เพราะกลัวว่าจะต้องเสียเงินเยอะหรือเปล่า?”

“นี่ไม่ใช่คำถามว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่ ถ้าซื้อมันคืนและนำมาลงทุนกับเทคโนโลยีได้ เราก็จะสามารถติดต่อกับพรมแดนระหว่างประเทศเพื่อการศึกษาเครื่อง STELLARATOR ในระยะเวลาอันสั้นได้ แม้ว่าจะไม่สามารถเข้าถึงได้ในทันทีในระดับญี่ปุ่นและเยอรมนี แต่สำหรับออสเตรเลียแล้ว ก็ยังไม่พบปัญหาอะไร” นักวิชาการผานกล่าว

นักวิชาการโจวหยิบกระติกน้ำร้อนขึ้นมาบนโต๊ะเพื่อจิบชาพร้อมขมวดคิ้ว เขาพูดในสิ่งที่ตนไม่เข้าใจออกมา

“มันจำเป็นไหม?”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น นักวิชาการผานก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“อะไร… จำเป็นไหมเหรอ?”

นักวิชาการโจววางกระติกน้ำร้อนลงพร้อมกล่าวคำพูดออกมาอย่างไม่ลังเล

“สำหรับเครื่องโมคาแมก เราก้าวมาถึงระดับแถวหน้าของโลกแล้ว แทนที่จะไล่ตามรอยเท้าของคนอื่นเรื่องเครื่อง STELLARATORมาสร้างเส้นทางของเราเองไม่ดีกว่าเหรอ? เงินจำนวนหลายร้อยล้านจะถูกใช้ไปเพื่อสนับสนุนการวิจัยของคนอื่น มันจำเป็นไหม?”

ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ นักวิชาการผานก็ตกตะลึงไม่น้อย

เขาไม่คิดว่าเพื่อนร่วมงานที่ครั้งหนึ่งเคยตั้งหน้าตั้งตารอโครงการนิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุมได้ด้วยกันจะพูดเช่นนี้ออกมา

ไม่ว่าจะถูกสื่อหรือสาธารณชนโน้มน้าวใจแค่ไหน หรือจะมองโลกในแง่ดีแค่ไหนก็ตาม ในฐานะนักวิจัย มันก็ควรจะมีวัตถุประสงค์และใจเย็น และควรที่จะปฏิบัติต่อผลลัพธ์ด้วยความรอบคอบ

ถึงอย่างไร ฟังจากน้ำเสียงแล้ว เขากำลังไม่ยอมรับและดูถูก

นักวิชาการผานพลันหวังว่านี่จะเป็นเพียงภาพลวงตา…

ทันใดนั้น นักวิชาการแผนก็เลือกที่จะไม่พูดถึงประเด็นนี้อีกพร้อมเผยท่าทีที่ต่างออกไป

“ฉันไม่ได้มาหารือเพื่อทะเลาะกับนายเรื่องความเหนือกว่าทางเทคนิคนะ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องโทคาแมคหรือเครื่อง STELLARATOR เราก็ควรที่จะลองเสี่ยงดู แม้สหรัฐอเมริกาจะเหมือนกับเราก็เถอะ แต่พวกเขาก็มีทั้งสองอย่าง เรายังไม่หมดหนทาง เราเคยแพ้เรื่องเครื่อง STELLARATOR มาแล้ว แต่ตอนนี้ ศาสตราจารย์ลู่ได้ช่วยให้เราได้รับโอกาสนี้อีกครั้ง เราจะพลาดโอกาสนี้ไม่ได้”

ทันใดนั้น เขาก็พูดต่อ

“เราต้องการจัดคณะผู้แทนเพื่อไปเยอรมนี แล้วฉันก็ต้องการยืมนักวิจัยของนายร่วมยี่สิบชีวิตด้วย ฉันกำหนดรายชื่อเอาไว้แล้ว หวังว่านายจะให้ความร่วมมือ”

นักวิชาการโจวไม่ได้ไปดูรายชื่ออะไรเลย เขากล่าวคำพูดออกมาด้วยสีหน้าว่างเปล่า “เครื่อง STELLARATOR ไม่ได้อยู่ในแผนการวิจัยของเรา เพราะแบบนั้น ฉันช่วยนายไม่ได้หรอกนะ”

นักวิชาการผานเริ่มขมวดคิ้ว “นายจะไม่ช่วยกันจริงดิ?”

“เรามีการเตรียมการของเราเองแล้ว ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับงานของนาย”

นักวิชาการผานรีบลุกขึ้น “ก็ได้ งั้นฉันจะไปเอารายชื่อมา แล้วก็บินไปปักกิ่งเพื่อหารัฐมนตรีว่าการกระทรวงหวัง”

นักวิชาการโจวมองดูท่าทีของนักวิชาการผานพร้อมกล่าวคำพูด “เพื่อนยาก นายต้องการแบบนี้จริงๆ เหรอ? มันถูกแล้วเหรอ?”

วิชาการผานพลันเหลือบมอง

“โจวเฉิงฟู่ นายเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ นายไม่มีความคิดที่จะสร้างความก้าวหน้าทางวิชาการเลย”

“เปลี่ยนไป? ฉันไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลย” นักวิชาการโจวพูดด้วยสีหน้าว่างเปล่า “ฉันแค่ไม่อยากยุ่งกับนาย”

ในการศึกษาเรื่องโทคาแมค นักวิชาการโจวเป็นผู้มีอำนาจในสาขานี้ และแม้แต่ผู้ที่มีอำนาจก็ยังรับฟังความคิดเห็นของกันและกัน

นักวิชาการโจวกำลังนั่งอยู่ เขาจะไม่ละความพยายามของตนเด็ดขาด เขาต้องทำให้แน่ใจว่าตำแหน่งและเส้นทางของเทคโนโลยีโทคาแมคในเรื่องการวิจัยนิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุมจะอยู่ภายในประเทศ

เขาไม่ปฏิเสธว่าตนเห็นแก่ตัว เขายังคงเชื่อว่าตัวเองถูกต้อง

การนำสิ่งที่มีทั้งหมดไปลงทุนกับสิ่งเดียวอาจทำให้เกิดความเสี่ยงได้ แต่มันก็เป็นเรื่องปกติที่จะลองทุ่มหมดหน้าตัก

ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนรู้ความเสี่ยงของตัวเอง

เหตุผลที่โครงการนิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุมโดยจีนสามารถไล่ตามสหรัฐอเมริกาทันก็เพราะเครื่องโทคาแมค อีกทั้งยังได้สร้างสถิติโลกที่น่าตื่นเต้นและไม่สามารถถูกแบ่งแยกได้

แล้วเรื่องการมีส่วนร่วมในการศึกษาเครื่อง STELLARATOR ล่ะ?

แน่นอนว่ามันต้องเป็นเช่นนั้น

แต่นักวิชาการผานก็ไม่ต้องการการสนับสนุนจากเขาอีกต่อไปแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ลู่โจว ผู้ที่ได้รับรางวัลโนเบลที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนได้มาบอกกับเขาว่าจะเข้าร่วมและช่วยกันการศึกษานิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุมได้ เขาได้ทำการเปิดโอกาสให้นักวิชาการผานอีกครั้ง

เขาได้เข้ามาเปิดโอกาสให้กับชายหนุ่มผู้ที่ได้รับความไว้วางใจจากอันดับต้น ๆ ของประเทศ

แม้ว่าลู่โจวจะไม่ได้เผชิญหน้ากับนักวิชาการโจวโดยตรง แต่ในตอนนี้ ก็มีคนลุกขึ้นมาโต้แย้งสิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะทำแล้ว ทันใดนั้น นักวิชาการผานก็กล่าวด้วยความโกรธ “อะไรกัน? นายต้องมั่นใจในตัวเองหน่อยสิ คิดว่ามันจะได้ผลแค่ทางเดียวหรือยังไง? แล้วทางอื่นล่ะ? มันจะไม่ได้ผลเลยหรือไง?!”

นักวิชาการโจวยืนกอดอกพร้อมกล่าวคำพูดขึ้น “ฉันเชื่อว่าตัวเลือกของตัวเองถูก”

เจียเหลียงที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยก็พลันพูดขึ้น

“คือแบบนี้นะ…นักวิชาการผาน ไม่ใช่ว่าเราไม่ต้องการช่วยคุณ เราไม่สามารถช่วยคุณได้ นักวิชาการโจวอาจมีอารมณ์และคำพูดที่ค่อนข้างตรงไปตรงมาก็จริง แต่อย่างที่คุณรู้ เรามุ่งเน้นไปที่การค้นคว้าเกี่ยวกับเครื่องโทคาแมค แต่ตอนนี้คุณกำลังขอให้เราหาข้อมูลเกี่ยวกับ STELLARATOR เนี่ยนะ? พวกเราไม่เหมาะหรอก”

นักวิชาการโจวไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาไม่ได้จิบชาต่อด้วยซ้ำ แต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธคำอธิบายของเจียเหลียง

ทันทีที่รู้ว่าสถานการณ์เป็นเช่นไร เจียเหลียงก็พูดต่อ

“ไม่ลองไปหาคนช่วยที่ลู่หยางดูล่ะ? ไปบอกพวกเขาว่าต้องการคนช่วยไง?”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้พูดเล่น

นักวิชาการผานพลันเผยยิ้ม สุดท้ายแล้ว เขาก็หายโกรธ

“ก็ได้ ฉันจะไปหาคนอื่นช่วย”

“ยังไงฉันก็ไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่อยู่แล้ว คงพูดอะไรไม่ได้แล้วแหละ”

นักวิชาการผานหันหลังกลับไปเดินจากไป

โจวเฉิงฟู่พลันกล่าวคำพูดขึ้นทันทีที่มองไปยังหลังของเหลาผาน

“โชคดีล่ะ”

หลังจากที่นักวิชาการผานออกไปแล้ว ทั้งสำนักงานก็เงียบลง

เจียเหลียงไคจ้องมองไปที่ประตูพร้อมกับเผยยิ้ม

“เขาคงจะไม่ไปหารัฐมนตรีว่าการกระทรวงหวังจริงๆ หรอกใช่ไหม?”

“ฮึ!”

โจวเฉิงฟู่วางแก้วลงบนโต๊ะพร้อมพูดออกไปอย่างไม่สนใจใคร

“ทำไมล่ะ? ถ้าฉันไม่ยอม ละใครจะกล้าทำอะไร?”

…………………………………………