Scholar’s Advanced Technological System - ตอนที่ 275 มีอิสรภาพทางการเงินโดยไม่รู้ตัว

อันที่จริงนี่ไม่ใช่เรื่องใครแพ้ชนะ ข้อเสนอของลู่โจวเป็นสถานการณ์วินวินทั้งสองฝ่าย

ไม่งั้นกรินเบิร์กคงไม่ตอบตกลงง่ายขนาดนี้หรอก

แต่ถึงกระนั้น มันก็เป็นเงินสี่ร้อยล้านเหรียญสหรัฐ

แม้ว่าจะเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างยูมิคอร์ แต่นี่ก็ไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากลู่โจวขอให้ชำระจำนวนเต็มก่อนสิ้นปี

หลังลงนามหนังสือแสดงเจตจำนง กรินเบิร์กก็ไม่อยู่กินข้าวด้วยซ้ำ เขาต้องโน้มน้าวบอร์ดบริหารให้เร็วที่สุด เขาเปิดแชมเปญกับลู่โจวก่อนจะออกจากโรงแรมไปคุยโทรศัพท์

เขาสัญญากับลู่โจวว่าเขาจะบินกลับไปสำนักงานใหญ่ในบรัสเซลส์ประเทศเบลเยียม เพื่อโน้มน้าวให้บอร์ดบริหารเพื่อลงนามข้อตกลงการร่วมมือด้านสิทธิบัตรก่อนสิ้นปี

กรินเบิร์กบอกว่าเขาจะพยายามให้ดีที่สุด

ท้ายที่สุดแล้ว สำหรับบริษัทมหาชน ข้อตกลงหลักล้านเหรียญก็เป็นเรื่องใหญ่อยู่ดี

ไม่ว่าสุดท้ายสัญญาจะถูกลงนามหรือไม่ เมื่อหนังสือแสดงเจตจำนงถูกลงนาม ข้อมูลที่เกี่ยวข้องก็จะถูกเปิดเผยต่อตลาดหลักทรัพย์

สายที่กรินเบิร์กโทรไปก็คือเลขานุการของบอร์ดบริหาร

ลู่โจวทานมื้อเย็นเสร็จและออกจากล็อบบี้โรงแรมอย่างเงียบๆ จากนั้นเขาก็ขึ้นลิฟต์กลับห้อง

เขาเดินตัวลอยอย่างอารมณ์ดี

หลังลู่โจวเข้าห้อง เขาก็เหมือนตื่นจากความฝัน เขาตระหนักถึงสิ่งที่เขาเพิ่งทำไป

“สี่ร้อยล้านเหรียญ…”

เมื่อลู่โจวนั่งอยู่บนเตียงมองดูหนังสือแสดงเจตจำนงการร่วมมือ เขาก็สงบใจตนเองไม่ได้

เขาไม่เคยคาดฝันเลยว่าภายในคืนเดียว เขาจะกระโดดจากชนชั้นกลางไปเป็นคนที่มีอิสรภาพทางการเงิน

ตอนที่เขาเป็นเด็ก แม้ว่าเขาจะฝันถึงการชนะลอตเตอรี่ห้าล้านเหรียญ แต่เขาก็ไม่กล้าฝันถึงเงินร้อยล้านเหรียญเลย…

ฉันควรเอาไปซื้ออะไรดี?

จ้างผู้ช่วยศาสตราจารย์สักคน?

ซื้อคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กให้เสี่ยวไอ?

ซื้อบ้านสักสองสามหลังในปักกิ่ง?

หรือ…

โพสต์บนเว่ยป๋อก่อน?

โชคดีที่เหตุผลมีชัยเหนือกว่า

ลู่โจวหยิบโทรศัพท์ออกมา แต่สุดท้าย เขาก็ข่มกลั้นความอยากแบ่งปันความสุขให้กับแฟนคลับ

มีเงินแล้ว เขาควรถ่อมตนไว้ดีกว่า

ลู่โจวสูดหายใจลึกๆและสงบใจลง จากนั้นเขาก็ไปอาบน้ำไล่ความร้อนออกจากสมอง

ส่วนเรื่องจะใช้เงินทำอะไร เขาจะตัดสินใจหลังเซ็นสัญญาเสร็จ…

หลังอาบน้ำ เขาก็ล้มตัวนอนบนเตียง

เขาคิดว่าหลังจากยุ่งมากทั้งวัน เขาคงผล็อยหลับอย่างเร็ว อย่างไรก็ตามหลังกลิ้งไปมาบนเตียง เขาก็ตระหนักว่าเขาไม่เหนื่อยเลย

โดยไม่รู้ตัว ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างแล้ว

ลู่โจวไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองไม่ได้นอนมาทั้งคืนจนกระทั่งนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์มือถือดังขึ้น

อันที่จริงลู่โจวไม่รู้เลยว่าเขาไม่ใช่คนเดียวที่นอนไม่หลับทั้งคืน

หลายคนก็เป็นเหมือนเขา

ส่วนเหตุผลต้องย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

ก่อนฟ้าสางตามเวลาวอชิงตัน สำนักงานใหญ่ยูมิคอร์ในบรัสเซลส์ประเทศเบลเยียม จู่ๆ ก็ได้เปิดเผยแผนการร่วมมือด้านสิทธิบัตรล้านเหรียญสหรัฐบนเว็บไซต์ทางการ

ข่าวนี้ดับฝันของนักลงทุนหลายคน

แม้สื่อจะรายงาน’ผลการวิจัยที่สำคัญในสาขาวัสดุแอโนดลิเธียมซ้ำมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่ไม่มีสักบริษัทที่ตระหนักถึงการผลิตวัสดุแอโนดลิเธียม

ครั้งนี้ จู่ๆ ยูมิคอร์ก็จ่ายเงินก้อนใหญ่เพื่อรับสิทธิ์ในสิทธิบัตรวัสดุแอโนด

ตลาดหุ้นที่อ่อนไหวเกิดความปั่นป่วนขึ้นมาทันที

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง

…

เอ็มอาร์เอสยังดำเนินต่อ ต่อให้ลู่โจวยังนอนหลับอยู่บนเตียง งานประชุมก็ดำเนินต่อไป

อย่างไรก็ตาม ห่างจากบอสตันหลายร้อยไมล์ วอลสตรีตกำลังเดือดพล่านไปกับแบตเตอรี่ลิเธียม

หุ้นของบริษัทเกือบทุกบริษัทที่เกี่ยวข้องกับแบตเตอรี่ลิเธียมปรับตัวขึ้นสูงในองศาที่แตกต่างกันตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรกหลังเปิดตลาด

สถานการณ์นี้ไม่ได้อยู่เพียงอุตสาหกรรมแบตเตอรี่ลิเธียมเท่านั้น มันส่งผลกระทบต่อตลาดซื้อขายล่วงหน้าของวัสดุลิเธียมด้วย

ลู่โจวประเมิณความกระตือรือร้นของตลาดแบตเตอรี่ลิเธียมและอิทธิพลของยูมิคอร์ต่ำเกินไป

เมื่อพูดถึงคุณค่าทางตลาดและชื่อเสียง ยูมิคอร์เทียบไม่ได้กับบริษัทอย่าง BYD โซนี่ พานาโซนิก หรือบริษัทเทคโนโลยีมูลค่าหลักแสนล้านอย่าง ซัมซุงและแอปเปิล

อย่างไรก็ตามในแง่ของอิทธิพล บริษัทเคมียักษ์ใหญ่ที่มีประวัติศาสตร์หลายร้อยปีเหล่านี้ไม่ได้ด้อยกว่าเลย

เหตุผลนั้นเรียบง่ายมาก

เทสล่าถูกสร้างขึ้นในห้าปี แอปเปิลหรือไมโครซอฟต์ถูกสร้างขึ้นในยี่สิบปี อย่างไรก็ตามถ้าเทคโนโลยีของพวกเขาล้าหลังกว่า พวกเขาก็จะถูกแทนที่ด้วยบริษัทไฮเทคบริษัทใหม่ๆ ได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตามสำหรับบริษัทต้นน้ำของห่วงโซ่อุตสาหกรรมเหล่านี้ แม้ว่ากลุ่มเป้าหมายของพวกเขาจะค่อนข้างเล็ก แต่ความเสี่ยงของพวกเขาค่อนข้างเล็กตามไปด้วย

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าเทคโนโลยีแบบไหนจะถูกสร้างขึ้น แต่มันก็ยังมีความต้องการด้านวัตถุดิบเคมีอยู่เสมอ

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าตลาดทุนจะตอบสนองยังไง มันก็ไม่เกี่ยวข้องกับลู่โจว

อย่างน้อยตอนนี้ เขาก็ไม่มีพลังมากพอที่จะไปสนใจ

ลู่โจวหลับจนถึงบ่าย เมื่อเขาตื่นขึ้นมาแล้วมองโทรศัพท์ เขาก็เห็นสายที่ไม่ได้รับจำนวนมาก

มันมีทั้งสายจากศาสตราจารย์จิริค จากประเทศจีน และหมายเลขที่ไม่รู้จัก

ขณะที่ลู่โจวกำลังใคร่ครวญว่าจะโทรกลับไปหาใครก่อน ก็มีสายโทรเข้ามาอีกครั้ง

ลู่โจวรับสายแล้วเอาโทรศัพท์แนบหู

“ฮัลโหล?”

“ฉันเอง”

ลู่โจวจำเสียงนี้ได้ทันที แต่เขาถามด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ “ศาสตราจารย์หลี่?”

มีเสียงหัวเราะดังผ่านมาจากโทรศัพท์

“ฮ่าๆ ดูเหมือนเธอจะยังไม่ลืมฉันนะ”

ลู่โจวยิ้ม “ผมจะลืมได้ยังไง? ศาสตราจารย์เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์เหรอครับ?”

ลู่โจวไม่เคยลืมศาสตราจารย์หลี่ ถ้าไม่ใช่เพราะศาสตราจารย์ ตอนนั้นเขาคงทำภารกิจของระบบไม่เสร็จ มันเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จัก เขาจึงไม่รู้ในทันที

ศาสตราจารย์หลี่ยิ้ม “ฉันไม่ได้เปลี่ยนเบอร์ ฉันมาต่างประเทศ ฉันเลยใช้เบอร์ชั่วคราว”

“มาต่างประเทศ?” ลู่โจวกล่าว เขาถามด้วยสีหน้าแปลกๆ “ศาสตราจารย์คงไม่ได้อยู่บอสตันใช่ไหม?”

“แน่นอนฉันอยู่บอสตัน เมื่อวานฉันยังได้ฟังบรรยายของเธอด้วย มันวิเศษมาก” ศาสตราจารย์หลี่กล่าว จากนั้นเขาก็หยอกล้อ “เป็นไงบ้าง? ปาร์ตี้ทั้งคืน? เธอพักพอไหม?”

ลู่โจวกระแอม “ปาร์ตี้หมายความว่ายังไง? เมื่อคืนผมนอนอยู่บนเตียง…ผมแค่นอนไม่หลับ เอ่อ แล้วศาสตราจารย์อยู่ไหน?”

ศาสตราจารย์หลี่ยิ้ม “ฉันอยู่ล็อบบี้โรงแรม มันเกือบถึงเวลามื้อเย็นแล้ว ถ้าเธอว่าง งั้นก็มากินข้าวด้วยกัน ถ้าเธอยังเหนื่อยอยู่ พรุ่งนี้เราค่อยพบกัน”

ลู่โจวยิ้ม “ผมว่างแน่นอน ผมจะลงไปหาเดี๋ยวนี้”

………………………………..