Scholar’s Advanced Technological System - ตอนที่ 1301 207.1 วินาที!

ถึงตาของเราแล้ว

หลังจากออกคำสั่งไป ทั้งห้องบัญชาการเริ่มทำงานเหมือนเครื่องจักร นักวิจัยและวิศวกรทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องเริ่มทำงานเหมือนฟันเฟืองที่ขับเคลื่อนนาฬิกา

ในวงโคจรดาวอังคารห่างออกไปสิบล้านกิโลเมตร ลูกบอลโลหะสีดำถูกขับเคลื่อนโดยเครื่องยนต์ขับเคลื่อนไฟฟ้าขนาดเล็ก สิ่งนี้ควบคุมตำแหน่งของลูกบอลในวงโคจร

ส่วนนูนหกเหลี่ยมบนนาฬิกาชี้ไปที่นาฬิกาอนุภาคซีอีกเรือน ซึ่งลอยอยู่ในวงโคจรพ้องคาบโลกที่ห่างออกไปหลายสิบล้านกิโลเมตร

ชิ้นส่วนของเปลือกนอกลูกบอลเคลื่อนที่ไปด้านข้าง เผยให้เห็นถึงชิ้นส่วนที่ละเอียดละอ่อนและซับซ้อน

มีเสียงคำสั่งเคร่งขรึมดังขึ้นในศูนย์บัญชาการ

“เปิดเครื่องปรับตำแหน่งเลเซอร์”

สัญญาณที่ถูกส่งจากศูนย์บัญชาการภาคพื้นดินไปนาฬิกาอนุภาคซีอัลฟ่าที่ลอยอยู่ในวงโคจรพ้องคาบโลก

หลังจากได้รับคำสั่ง ลำแสงอินฟราเรดล่องหนจากคอลลิเมเตอร์เลเซอร์ที่เผยให้เห็นจากด้านนอกได้ยิงตรงไปยังดาวอังคาร และถูกจับโดยนาฬิกาอนุภาคซีเบต้าที่ลอยอยู่ในวงโคจรดาวอังคาร

นาฬิกาอนุภาคซีทั้งสองอยู่ในระนาบเดียวกันของอินเตอร์เฟสการปล่อยจากการนำของเลเซอร์ พวกเขาลากเส้นล่องหนในอวกาศห้วงลึก

จอขนาดใหญ่แสดงภาพวัตถุทรงกลมโลหะทั้งสองเชื่อมกันโดยเส้นสีแดง และมีพารามิเตอร์การโคจรที่เปลี่ยนแปลงตลอด คำว่า [การสอบเทียบสำเร็จ] ปรากฏขึ้นบนด้านข้างของหน้าจอ ผู้อำนวยการหลี่ใจเต้นจนแทบทะลุหน้าอกออกมา หลัวเหวินเซวียน เอ็ดเวิร์ด วิทเทน และนักฟิสิกส์คนอื่นก็กำหมัดแน่นเช่นกัน

ช่วงเวลาที่ระทึกที่สุดมาถึงแล้ว

ไม่ว่าทฤษฎีไฮเปอร์สเปซของลู่โจวจะถูกต้องหรือไม่ มันเป็นช่วงเวลาที่จะถูกบันทึกไว้ในหน้าประวัติศาสตร์แน่นอน

แม้แต่เซิร์นก็ไม่เคยทำการทดลองราคาแพงเช่นนี้ แค่ค่าใช้จ่ายของนาฬิกาอนุภาคซีทั้งสองและส่วนประกอบเสริมเกือบสูงมากถึงครึ่งพันล้านหยวน

ถ้าพวกเขาประสบความสำเร็จ พวกเขาจะสร้างหน้าประวัติศาสตร์และเปลี่ยนแปลงอนาคต

และถ้าพวกเขาล้มเหลว…

สิ่งนี้น่าจะเป็นการแสดงพลุที่ราคาแพงที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ

“เปิดพอร์ทปล่อยตัว!”

“เปิดแล้ว!”

“เตรียมอิกนิชั่นคอร์นิวเคลียร์…จุดไฟ!”

หลังจากที่รอนานกว่าสองร้อยวินาที นาฬิกาอนุภาคซีทั้งสองที่ห่างกันหลายสิบล้านกิโลเมตรต่างสั่นเท่าพร้อมกัน

อาเรย์การปล่อยที่ประกอบด้วยแหล่งเลเซอร์จากหลายแสนแหล่งกำเนิดถูกจุดขึ้นทันที ลำแสงอัลตร้าไวโอเลทที่มีพลังงาน 13 ล้านจูลส์ถูกยิ่งจากทุกทิศทางไปที่เป้าหมายอิกนิชั่น

ส่วนด้านในของลูกบอลโลหะขนาดใหญ่เต็มไปด้วยแสงอัลตร้าไวโอเลท เป้าหมายอิกนิชั่นถูกสะท้อนโดยกระจกไทเทเนียมที่มีฟอสเฟตแปดพันบ้าน ซึ่งกระจายลำแสงภายในลูกบอลเท่าๆ กัน

เปลือกด้านนอกของเป้าหมายอิกนิชั่นหายวับไปในทันที เมื่ออุณหภูมิน้อยกว่า 100 ล้านดีกรี เชื้อเพลิงดิวเทอเรียม-ไทรเทียมภายในก็ถูกจุด

พลังงานที่เทียบเท่ากับดวงดาวถูกปล่อยในทันที ซึ่งดันคอร์นำข้างในลูกบอลให้พุ่งชน ย่อส่วน และไอออนไนซ์ อนุภาคซีจากจักรวาลมิติสูงได้ถูกกวัดแกว่งโดยพลังงานน่าเกรงขามนี้!

ที่ศูนย์บัญชาการภาคพื้นดิน นักวิจัยที่นั่งอยู่ก็พูดขึ้นกะทันหัน

“สัญญาณแรงโน้มถ่วงที่ผิดปกติถูกตรวจเจอ!”

เมื่อลู่โจวได้ยินเข้า เขาออกคำสั่งโดยไม่ลังเล

“เริ่มแหล่งโฟตอน!”

“ครับท่าน!”

ด้วยการช่วยเหลือจากเครื่องยนต์ขับเคลื่อนไฟฟ้าขนาดเล็กและการนำโดยลำแสงอินฟราเรด นาฬิกาอนุภาคซีปรับตำแหน่งเข้ากับเครื่องส่งสัญญาณแหล่งโฟตอน

ที่อีกฝั่งหนึ่ง อิเล็กตรอนและโพสิตรอนพุ่งชนนาฬิกาอนุภาคซีเบต้าในวงโคจรดาวอังคาร

หลังจากมีการประกายชุดหนึ่ง โฟตอนที่พัวพันระเบิดในทันที

หนึ่งในนาฬิกาอนุภาคซีพุ่งตรงไปตามโค้งดั้งเดิม ส่วนนาฬิกาอีกเรือนถูกจับโดยสนามแรงโน้มถ่วงที่ถูกรบกวนโดยการสั่นของอนุภาคซี มันเดินทางตามแนวโค้งที่คล้ายคลึงกันมาก

เวลาดูเหมือนจะหยุดเดินในช่วงเวลานี้

ลู่โจวมองดูนาฬิกานับถอยหลังบนหน้าจอ หัวใจเขาแทบเต้นไปพร้อมกับมัน

ผู้อำนวยการหลี่มองการนับถอยหลังอย่างตั้งใจ ผู้อำนวยการหลี่ขยับปากพึมพำเหมือนกับว่ากำลังภาวนาในใจ

ท่านเลขาหลัว ศาสตราจารย์วิทเทน และศาสตราจารย์วิลกเซค และตัวแทนจาก ILHCRC ยืนอยู่ข้างหลังเขา พวกเขาทุกคนยืนนิ่งเป็นรูปปั้น สายตาจ้องมองหน้าจอใหญ่ตรงหน้า

ในท้ายที่สุดเมื่อตัวเลขที่เครื่องนับเวลาแรกไปที่ 207.1 วินาที บรรยากาศในศูนย์บัญชาการเงียบสงัด

วินาทีที่เหลือยาวนานเป็นศตวรรษ

เมื่อเครื่องนับเวลาที่สองนับต่อ บรรยากาศในศูนย์บัญชาการแตกตื่นทันที!

ผู้คนกำหมัดด้วยความตื่นเต้น โบกไม้โบกมือ โยนทั้งหมวก เอกสาร และแม้แต่ปากกาขึ้นฟ้า

บรรยากาศถึงจุดพีคที่สุด

ผู้คนต่างเชื้อชาติพูดด้วยภาษาของตัวเองและหลั่งน้ำตาแห่งความตื่นเต้น

ลู่โจวมองดูเครื่องนับเวลาที่สองที่นับต่อ ซึ่งจะหยุดที่ 270.7 วินาที ลู่โจวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ และเขามีรอยยิ้มผ่อนคลายปรากฏขึ้นทันทีบนใบหน้าตึงเครียด

เครื่องนับเวลาแรกหยุดอยู่ที่ 207.1 วินาที

ในอีกแง่หนึ่งคือโฟตอนแรกที่ไปถึงตัวรับเดินทางด้วยระยะ 65 ล้านกิโลเมตร

ระยะทางเส้นตรงระหว่างนาฬิกาอนุภาคซีทั้งสองอยู่ที่ 85 ล้านกิโลเมตร โฟตอนนี้ ‘ข้าม’ ระยะทางอย่างน้อย 20 ล้านกิโลเมตร!

เนื่องจากความเร็วแสงคงที่ มีเพียงคำอธิบายเดียวที่โฟตอนนี้ไปถึง ‘จุดสิ้นสุด’ ได้เร็ว…

กลุ่มควบคุมโฟนตอนที่ไปถึง ‘จุดสิ้นสุด’ ที่ 270.7 วินาที ได้ยืนยันข้อสรุปนี้

มันเป็นความต่างถึง 63.6 วินาที!

ความสงสัยและข้อถกเถียงทั้งหมดหายไปในทันที

อนุภาคซีที่กวัดแกว่งรบกวนพันธะแรงโน้มถ่วงระหว่างโลกกับดาวอังคาร ซึ่งเปลี่ยนเส้นโค้งของกาลอากาศ มันเปิดช่องไฮเปอร์สเปซเหนือไปจากมิติที่สาม

บางทีมันอาจจะไม่ใช่ช่องการเดินทางที่ดีที่สุด

มันเปราะบางเหมือนฟองสบู่และแข็งกระด้างเหมือนกรวดหิน

มันต้องมีวิธีที่ดีกว่าในจักรวาลนี้เพื่อสร้างช่องไฮเปอร์สเปซที่เสถียรและ ‘ตรง’ มากกว่า ซึ่งจะทำให้โฟตอนไปถึงดาวอังคารในเวลาที่สั่นลง หรืออาจจะไปไกลนอกระบบสุริยะทางช้างเผือก

แต่การมีอยู่ของมันก็มหัศจรรย์พอแล้ว

มันเป็นเหมือนบรรทัดแรกของบทกวีมหากาพย์

มันจะมีผู้คนและฮีโร่นับไม่ถ้วนสานต่อบทกวีนี้ ถึงแม้ความสำเร็จของพวกเขาไม่สามารถเทียบได้กับการรังสรรค์บทกวีนี้ขึ้นมา

การพูดถึงอนาคตอาจจะเร็วเกินไป

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่ต้องสงสัยแล้ว

ซึ่งนั่นคือลู่โจวที่ยืนอยู่ในศูนย์บัญชาการได้พิสูจน์อีกครั้งว่า—

เขาคิดถูก!