Scholar’s Advanced Technological System - ตอนที่ 1163 คำตอบนามธรรม
สำนักข่าวหลักรายงานข่าวที่ลู่โจวชนะรางวัลมิลเลนเนียมมูลค่าหนึ่งล้านดอลลาร์ เรื่องราวนี้แพร่กระจายไปทั่วโลก
คนต่างพากันอิจฉาเงินรางวัลหนึ่งล้านดอลลาร์ พวกเขายังประหลาดใจที่ได้ยินว่าเขาสามารถแก้โจทย์รางวัลมิลเลนเนียมได้สามในเจ็ดข้อแล้ว
ใช่
เขาได้รับรางวัลเป็นครั้งที่สามแล้ว
หลังจากที่นักคณิตศาสตร์ได้ยินข่าวนี้ พวกเขาไม่อยากเชื่อ พวกเขาไม่รู้ว่าต้องรู้สึกอย่างไร
ราวกับว่ารางวัลนี้ถูกสร้างมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ
ขณะที่ชาวเน็ตต่างพากันถกเถียงถึงโบนัสมูลค่าหนึ่งล้านดอลลาร์และปัญหาต่อไปที่ลู่โจวจะแก้คืออะไร กลุ่มชาวจีนที่มาเยี่ยมเยียนฝรั่งเศสก็ทำหน้าที่สำเร็จ
การเผาไหม้ของสถานีพลังงานฟิวชั่นที่คาดาราชค่อนข้างประสบความสำเร็จ หลังจากที่เรียนรู้จากข้อผิดพลาดที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ทางอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้จัดเตรียมช่างเทคนิคในการทำงานร่วมกับวิศวกรรมไฟฟ้าฝรั่งเศสเพื่อติดตั้งการประกันภัยเพิ่มเติมบนระบบไฟฟ้า
หลังจากการเผาไหม้ประสบความสำเร็จ แกนปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่นคาดาราชจะชดเชยพลังงาน 80% จากพลังงานจากระบบไฟฟ้าฝรั่งเศสทั้งหมดเพื่อแทนที่เทคโนโลยีพลังงานนิวเคลียร์ฟิชชั่นที่หมดอายุ
จีนทำในส่วนที่ตัวเองรับผิดชอบเสร็จแล้ว ที่เหลือก็ต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฝรั่งเศส
หลังจากที่ประธานาธิบดีฝรั่งเศสกล่าวลาพวกเขา กลุ่มผู้เยี่ยมเยียนก็นั่งเครื่องบินเที่ยวพิเศษกลับปักกิ่ง
ประธานาธิบดีจีนที่อยู่บนเครื่องบินมองลู่โจวอ่านบันทึก เขาพูดด้วยความตื้นตัน
“นักวิชาการลู่ คุณนี่ขยันมากเลยนะ ขนาดอยู่บนเครื่องก็ยังค้นคว้าอยู่เลย”
ลู่โจวยิ้มและพูด “มันไม่ใช่งานจริงๆ หรอกครับ มันก็แค่งานอดิเรก”
ประธานาธิบดีถามด้วยความสงสัย “นี่คือสมุดของศาสตราจารย์ก็อตเท็นดิ๊กเหรอ”
“ครับ…” ลู่โจวพยักหน้าและพูด “มันยังมีคำถามที่น่าสนใจอยู่ภายในนี้ ผมสามารถแก้ได้แค่สี่ข้อจากทั้งหมดสิบข้อ”
ประธานาธิบดี “ถ้าแม้แต่คุณเองยังแก้ไม่ได้ มันคงเป็นปัญหาที่ยากมากแน่ๆ “
ลู่โจวถอนหายใจและพูด “ครับ มันก็ยากอยู่”
ชายสูงวัยพยักหน้าตอบ
หลังจากนั้นสักพัก จู่ๆ เขาก็พูดขึ้น
“คุณบอกผู้อำนวยการหลี่ว่าอะไรเหรอ”
ลู่โจวนิ่งไปครู่หนึ่งและพูด “เขาบอกคุณเหรอครับ”
ประธานาธิบดียิ้มและพูด “ผมก็แค่สงสัย ถ้ามันเป็นความลับคุณไม่ต้องบอกผมก็ได้”
ลู่โจว “…มันไม่ใช่ความลับหรอกครับ ผมก็แค่ไม่มั่นใจ”
ประธานาธิบดีมองท่าทีลังเลของลู่โจวและพูดขึ้นทันที “ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่มั่นใจทุกคนก็ไม่มั่นใจกันทั้งนั้นตอนเริ่มแรก ถ้าคุณบอกผม ผมอาจจะช่วยคุณได้นะ”
แน่นอนว่าประธานาธิบดีสงสัย ตั้งแต่นิวเคลียร์ฟิวชั่นไปจนถึงวิศวกรรมการบินและอวกาศ ทุกอย่างที่ลู่โจวทำประสบความสำเร็จอย่างมาก
ตอนนี้ที่ลู่โจวพูดถึงโปรเจกต์ลึกลับชิ้นใหญ่ ทุกคนก็อยากรู้ว่ามันคืออะไร
ลู่โจวมองประธานาธิบดีที่กำลังสงสัย เขารู้อยู่แล้วว่าเขาคงไม่ได้อ่านสมุดบนเครื่องเงียบๆ คนเดียวได้
เขาถอนหายใจและปิดสมุด หลังจากนั้นเขาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “โอเค คุณคิดว่าประเทศของเราขาดแคลนอะไรมากที่สุด”
“พรสวรรค์ครับ! “
“ผมพูดถึงพรสวรรค์ทางเทคโนโลยี”
ประธานาธิบดีคิดอยู่สักพักก่อนจะพูด “ในเรื่องของเทคโนโลยีมันควรจะเป็นเทคโนโลยีสารสนเทศของเราในส่วนของกำลังความสามารถในการแข่งขัน แม้ว่าชิปดราก้อนจะประสบความสำเร็จ แต่ตอนที่ผมได้คุยกับผู้เชี่ยวชาญจากสถาบันสารกึ่งตัวนำที่สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีน พวกเขาบอกผมว่าเรายังมีสิ่งที่ต้องทำอีกเยอะ โดยเฉพาะเทคโนโลยีชิประดับสูง เราเริ่มช้าเกินไป และเราก็ยังขาดประสบการณ์…”
ลู่โจวยิ้มตอนที่เขาได้ยินแบบนั้น
อย่างที่คิดไว้ การถามลูกค้าโดยตรงเป็นวิธีการที่ง่ายที่สุดที่จะรู้ว่าต้องผลิตอะไร
ลู่โจวพอจะมีความคิดคร่าวๆ ในหัวแล้วว่าเขาอยากใช้คะแนนทั่วไปทำอะไร
ลู่โจวพูดอย่างไม่ลังเล
“นั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะพูด วงจรรวมระดับสูง”
ชายสูงวัยนิ่งไปครู่หนึ่งตอนที่ได้ยินสิ่งที่ลู่โจวพูด
ฉันเดา
ช่างบังเอิญเสียจริง
…
เขาได้สมุดของก็อตเท็นดิ๊กมาแล้ว แต่ยังไม่ได้รับการแจ้งเตือนว่าทำภารกิจสำเร็จ มันน่าจะมีปัจจัยอื่นๆ ที่เขายังทำไม่สำเร็จ
ปัจจัยเหล่านั้นน่าจะสามารถแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ที่อยู่ในสมุดได้
หลังจากลู่โจวกลับมาที่บ้านที่จินหลิง เขาเก็บตัวอยู่แต่ในห้องทำงานพร้อมเครื่องมือกองโตและสมุดที่ส่งตรงมาจากฝรั่งเศส เขาเริ่มจดจ่อกับปัญหาในสมุด
ปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาที่ยาก แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาหมดกำลังใจ หลังจากได้คุยกับศาสตราจารย์เฮลฟ์ก็อต ลู่โจวรู้สึกได้รับแรงบันดาลใจ
ไม่ใช่แรงบันดาลใจทางวิชาการ
แต่เป็นแรงบันดาลใจที่จะเข้าใจสมุดนี้
เมื่อมองจากมุมมองของความเจริญ ถ้าพวกเขาอยากจะสื่อสารกับโลกจริงๆ ข้อมูลในสมุดนี้ก็ควรจะใช้ภาษาง่ายๆ ไม่ใช่ภาษาที่ซับซ้อนแบบนี้ มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ซ่อนอยู่ในข้อความนี้ที่เขาต้องการจะสื่อ
ลู่โจวนึกถึงความฝันที่ศาสตราจารย์อาเบลเขียนในไดอารี่ของเขา
ลู่โจวรู้สึกว่าทั้งสองมีความเชื่อมโยงกัน
เขารู้สึกว่าตัวเองเขาใกล้ความจริงเข้าไปทุกที
รวมไปถึงที่มาของระบบ
และวอยด์คืออะไรกันแน่…
หลังจากที่ใช้สมุดของก็อตเท็นดิ๊กและวัสดุมานานกว่าครึ่งเดือน ในที่สุดลู่โจวก็สามารถแก้ปัญหาทั้งหมดได้
แต่ผลที่ได้กลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด
ผลลัพธ์ที่ได้กลับไม่ใช่สมการ แต่เป็นตัวเลขย่อๆ n จากทฤษฎีแรงจูงใจ
เขามองเลขทศนิยมที่ยาวเหยียด และสิ่งเดียวที่เขาสามารถพิสูจน์ได้ก็คือมันคือจำนวนอตรรกยะ
ลู่โจวมองดูตัวอักษรพิมพ์เล็ก n บนสมุดพลางขมวดคิ้วและเริ่มคิด
“บางทีฉันน่าจะหานักภาษาศาสตร์มาช่วย
“เดี๋ยวก่อนนะ…”
จู่ๆ ปากกาในมือของเขาก็แข็งทื่อ
ความเป็นไปได้ปรากฏขึ้นในหัวของลู่โจว
“ถ้าพวกเขาอยากคุยกับเราจริงๆ และถ้าพวกเขาส่งข้อมูลมาให้เรา พวกเขาก็คงจะรู้เรื่องของเราอยู่แล้ว…”
แสงไฟแห่งปัญญาสว่างขึ้นในหัวของลู่โจว เขารีบหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋า ถ่ายรูปกระดาษที่ร่างไว้และพูด “เสี่ยวไอ”
ข้อความเด้งขึ้นมาตรงหน้าจอโทรศัพท์
[คะเจ้านาย (๑•̀ᄇ•́)]
“ใส่การคำนวณนี้ลงไปในคอมพิวเตอร์และแปลงให้เป็นระบบเลขฐานสอง อย่าหยุดคำนวณจนกว่าฉันจะสั่งให้หยุด! “
ลู่โจวพูดอย่างตื่นเต้น
“หลังจากนั้นก็เข้ารหัสและส่งกลับมาให้ฉัน!”
………………
YOU MAY ALSO LIKE
