Return of The 8th Class Mage - ตอนที่ 9

ตอนที่ 9 แขกผู้มาเยือน (5)

ถ้าเอียนไม่ได้บอกว่ามันเป็นหมาป่า ผู้คนคงคิดว่ามันเป็นลูกสุนัขอย่างแน่นอน

ลูกสุนัขที่มีดวงตาเฉียบแหลม

‘ในชีวิตในอดีตของฉัน ฉันสามารถเรียกสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ได้มากนัก’

แต่สำหรับพลังมานาในปัจจุบันของเขามันก็ยังไม่เพียงพอ

ถ้าเขาใช้มานาโดยไม่ยั้งคิดเขาอาจจะสูญเสียความสามารถของมานาไปทั้งหมด

‘นั่นเป็นเหตุผลที่เวทมนตร์ของเขาในตอนนี้เรียกออกมาได้แค่ลูกหมาป่า’

ร้อยละ 90 ของจอมเวทย์ทั้งหมดยังคงอยู่ในขั้นที่ 1

“ ว้าว…ฉันไม่เคยเห็นเวทมนตร์แบบนี้มาก่อน ”

” แล้วคุณล่ะ คุณเคยเห็นมันมาจากในเมืองหลวง? ”

“ แน่นอนฉันเคยเห็นมันมาก่อนแล้ว ”

“ อู้ววว ”

ทหารเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเวทมนตร์ที่อยู่ตรงหน้า

พวกเขาต้องประทับใจในเวทมนตร์ที่ตนนั้นได้เห็นต่อหน้าต่อตา

” มานี่สิ “

เอียนเรียกวิญญาณหมาป่าไปยังที่ ๆ มีเลือดอยู่

มันวิ่งไปหาเจ้าของเหมือนลูกสุนัข

“ กลิ่นเหล่านี้ แกสามารถค้นหาว่าพวกมันไปยังที่ไหนได้ไหม? ”

วิญญาณหมาป่าดมกลิ่นไปทั่วบริเวณนั่น

มันพยายามค้นหาคนที่หายไปด้วยกลิ่นเลือด

” ท่านจอมเวทย์ “

” พูดมา “

“ ฉันขอโทษที่รบกวนคุณ แต่เราได้เคยนำตัวสุนัขล่าเนื้อมาตามหาแล้ว แต่พวกมันก็หาทางไปไม่เจอ ก็อบลินต้องทิ้งกลิ่นปลอมไว้เพื่อทำให้สับสนเส้นทางอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะตามหาพวกเขาด้วยกลิ่น ”

อัศวินบอกเอียนถึงสิ่งที่เขาทำมาแล้วในครั้งแรกที่ออกตามหา

สิ่งที่เขาพูดนั้นมันก็มีเหตุผล

แต่อย่างไรก็ตาม

“ มีคนพูดว่าสุนัขมีการรับกลิ่นที่ดีกว่ามนุษย์หลายเท่านักใช่ไหม? ”

เอียนถามคำถามกับอัศวินแทนที่จะตอบคำถาม

“ นั่นคือสิ่งที่ฉันเคยได้ยิน ”

“ วิญญาณหมาป่ามีการรับกลิ่นที่ดีกว่าสุนัขนับร้อยเท่า ”

“ จริงเหรอ? ”

“ ฉันอ่านจากหนังสือ ”

“…… ? “

“ ‘ทุกอย่างเกี่ยวกับเวทมนตร์’ มันเป็นหนังสือที่มีชื่อเสียงคุณรู้หรือไม่? อาร์ชเมจ ลูค เป็นผู้เขียนไว้ ”

“ ฉันรู้แล้ว แต่… ”

เขาพูดอย่างมั่นใจ แต่ทั้งหมดนั้นเป็นความมั่นใจที่ได้จากหนังสือเหรอ

อัศวินมองดูวิญญาณหมาป่า

‘จริง ๆ เหรอ? เจ้านั่นจะช่วยได้จริงงั้นเหรอ?’

นอกจากนี้เขายังบอกว่าเขาได้อ่านมันมาจากหนังสือ

อัศวินรู้ดีว่าหนังสือเล่มนั้นมีชื่อเสียงอย่างมาก

แม้แต่เหล่าอัศวินเองก็ยังต้องไปอ่านมัน

หนังสือที่อธิบายถึงเวทมนตร์ฟลากหลายชนิด

มันถูกเขียนโดยจอมเวทย์ในตำนาน

แต่นี่มัน….

เอียนน่าเชื่อถือได้จริง ๆ ใช่ไหม

เมื่อความสงสัยของอัศวินเริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้น

* คำราม .. โบร่วววว! *

วิญญาณหมาป่าหยุดดมกลิ่นและเริ่มส่งเสียงคำราม

มันฟังดูเหมือนอยากให้พวกเขานั่นตามมันไป

มันเจอแล้ว

“ ไปกันเถอะ ”

ทุกคนรวมถึงเอียนก็เริ่มเคลื่อนไหว

วิญญาณหมาป่าวิ่งนำทางไป

เมื่อเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ มันก็พบกับอีกหนึ่งเส้นทาง

มันจะต้องมีความคล้ายคลึงกันกับเส้นทางในโลกของชีวิตในอดีตของเขา

จอมเวทย์มาร์โคต้องเลือกแบบเดียวกันกับเขาแน่ ๆ

*สูดอากาศ! สูดอากาศ!*

มันวิ่งผ่านป่าไปอย่างไม่ลดละ

สัตว์ป่าเห็นร่างของมันแล้วต่างก็วิ่งหนีไปในป่า

แม้ว่ามันจะเป็นเหมือนลูกสุนัข แต่ก็ยังเป็นวิญญาณของสัตว์ร้าย

มันดูเหมือนสัตว์ร้ายที่สามารถฆ่าสัตว์ป่าพวกนั้นได้ด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว

ลมหายใจของทหารเริ่มหยาบกร้าน

เพราะพวกเขาวิ่งมาไกลมากและลึกเข้าไปในป่า

หากยังคืนวิ่งไปไกลกว่านี้พวกเขาอาจหอบจนตายได้

พวกเขาเริ่มกังวลว่าจะกลับไปถูกทางได้อย่างไร

* * * * * * * * กรรรรร

ทันใดนั้นวิญญาณหมาป่าก็หยุด

ไม่เพียงแค่หยุดเท่านั้นมันยังส่งสัญญาณเตือนถึงอะไรบางอย่าง

” หยุดก่อน “

ตามคำสั่งของเอียน

” หยุด! “

อัศวินและทหารหยุดในทันทีที่ได้ยินคำสั่ง

* เสียงหอบหลังจากวิ่งมานาน *

เอียนก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

“ หุบเขาเหรอ? ”

ด้านหน้าของพวกเขามีหุบเขาขนาดใหญ่

มันลึกมากจนไม่สามารถรับประกันว่าถ้าตกลงไปแล้วจะปลอดภัย

มีถ้ำอยู่ตรงโค้งของหุบเขา

มันเป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับทำรัง

“ ดู…ดูนั่นสิ! ”

ทหารที่กำลังมองลงไปที่หุบเขาตะโกนทันที

ใบหน้าของทุกคนซีดไปหมด

“ เป็นไปไม่ได้ ”

“ก๊อบลิน … . ”

ที่ด้านล่างสุดของหุบเขา

มีภาพที่น่าตกใจรออยู่

“ ฉันไม่สามารถนับได้ว่ามันมีทั้งหมดกี่ตัว … ”

พวกก๊อบลินมารวมตัวกันที่นั่นอย่างมหาศาล

เมื่อลองมองไปและนับคราวก็น่าจะมีก๊อบลินมากกว่าห้าร้อยตัว

ในขณะนั้น

* Doooom – Doooom – Doooom – Doooom – Doooom *

มีเสียงกลองที่หนักหน่วงดังขึ้นมาจากนั้นก๊อบลินก็เริ่มเคลื่อนไหว

พวกมันจับกลุ่มกันเป็นวงกลมอย่างรวดเร็วแล้วเว้นช่องว่างตรงกลาง

มันเหมือนกับทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี พวกมันเคลื่อนไหวกันอย่างพร้อมเพียง

“ นั่นอะไรน่ะ? ”

เมื่อถึงจุดที่ทุกคนกำลังมองไปที่สัตว์ประหลาดที่ไม่รู้จักกำลังเคลื่อนที่ผ่านไปทางที่พวกก็อบลินสร้างขึ้นมา

‘เทวดาตัวเล็ก?’

คราวนี้เอียนก็ประหลาดใจเช่นกัน

มันมีขนาดใหญ่เท่ามนุษย์และมีผิวสีชมพูอ่อน

มันต้องเป็นฮอบก็อบลินที่เอียนคิดไว้เมื่อที่จะเข้ามาแน่ ๆ

‘แต่มันเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร’

ฮอบก็อบลินจะอาศัยอยู่ในทุ่งหญ้าใหญ่ทางใต้เท่านั้นนี่

นั่นคือสิ่งที่เอียนได้เรียนรู้มาก่อนหน้านี้

ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเขานั้นจะคิดผิด

‘ดังนั้นมันจึงทำหน้าที่เป็นผู้นำของพวกก็อบลิน’

สิ่งที่เขาสามารถมั่นใจได้ก็คือมันปกครองฝูงก็อบลินในฐานะราชา

ราชาแห่งก็อบลินทุกตัวบนภูเขาโมเกรียน

* Dooom – Dooom – Dooom *

อีกครั้งที่เสียงกลองเริ่มดัง

ก็อบลินปรากฏออกมาจากถ้ำที่ตรงโค้งของหุบเขา

พวกมันออกมาจากถ้ำพร้อมแบกอะไรบางอย่างออกมาด้วย

“ เจ้าของบ้าน … ? ”

อัศวินและทหารกล่าวขณะยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว

มันเป็นเจ้าของบ้านที่ถูกแบกออกมาโดยพวกก็อบลิน

“ เขายังมีชีวิตอยู่! ”

“ หัวหน้าของเรา….ด้วย! ”

ไม่เพียง แค่เจ้าของบ้านเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่

ลาบิ โมเกรียน ลูกชายของเขาก็ยังอยู่

เจมส์, หัวหน้าอัศวินโมเกรียน

นอกจากนี้ยังมีอัศวินและทหารคนอื่น ๆ ก็ยังมีชีวิตเหมือนกัน

พวกเขาทั้งหมดถูกล่ามโซ่ไว้และถูกลากออกไปที่กลางวงลอมของก็อบลิน

* เคี๊ยก! เคี๊ยก! เคี๊ยก! เคี๊ยก! *

เสียงโห่ร้องของพวกก็อบลินสนั่นหุบเขา

พวกมันเริ่มขว้างของโสโครกไปที่มนุษย์

นี่เป็นหุบเขาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความบ้าคลั่ง

การดำเนินพิธีการสำหรับมนุษย์ได้เริ่มต้นขึ้น

* * * * * * * * ซุรุรุง

อัศวินและทหารดึงดาบของเขาออกมา

คนอื่นก็ทำแบบเดียวกัน

“ เราต้องปกป้องเจ้าของบ้านของเรา! ”

พวกเขาเริ่มเข้าไปที่หน้าผาเพื่อปีนลงไปในหุบเขา

“ พวกมันทุกตัวจะต้องตาย “

เอียนบอกพวกเขา

มีก็อบลินมากเกินไป

พวกเขาจะไม่มีทางชนะการต่อสู้ครั้งนี้ได้

“ แต่เราไม่สามารถนั่งดูอยู่ที่นี่โดยที่ไม่ทำอะไรเลยได้! ”

แน่นอนพวกเขาจะไม่ฟัง

ทุกคนสูญเสียสติไปหลังจากเห็นเจ้าของบ้าน

เอียนคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าเรื่องแบบนี้จะต้องเกิดขึ้น

“ แค่อยู่ที่นี่แล้วดูไปก่อน ”

” อะไร….! “

นั่นคือคำพูดสุดท้ายของเอียน

เขาโดดลงไปที่หุบเขาโดยไม่ลังเล

“ ทะ..ท่านจอมเวทย์! ”

“ เฟียร์เทอร์ฟอล ”

เหล่าอัศวินตะโกนเพราะตกใจ

เพราะเอียนนั้นไม่ได้ปีนกำแพงด้านข้างลงไป

แต่เขาเพิ่งจะกระโดดลงไปในหุบเขา

มันหมายความว่าเขาจะต้องตกลงไปตาย

“ … ฮะ? “

แต่เอียนก็ไม่เป็นอะไรเลย

แต่เขากลับร่วงลงไปอย่างช้า ๆ

มันเป็นผลของเวทย์มนตร์ที่เขาใช้ไปก่อนที่จะกระโดดลงไปในหุบเขา

‘ฉันจะลงไปในจุดที่ที่เหมาะสม’

ที่ใจกลางของก็อบลิน

ดังนั้นเขาจะลงไปในจุดที่ใกล้กับเจ้าของบ้าน อัศวินและทหารคนอื่น ๆ

เขาอาจจะสามารถกำำจัดก็อบลินให้สำเร็จได้ในครั้งเดียว

ด้วยการใช้พลังสูงสุดของแหวนมันน่าจะมีโอกาสที่เป็นไปได้

และที่สำคัญที่สุดพวกมันทั้งหมดรวมตัวกันในตำแหน่งที่เหมาะพอดี

‘ฉันต้องดึงพลังเต็มที่จากส่วนลึกของมานาพูลของฉัน’

เอียนเริ่มนึกภาพมานาของเขา

มานาเริ่มไหลไปที่มือขวาของเขาและเขาก็เริ่มปลดปล่อยพลังงานแช่แข็ง

เมื่อมันเย็นตัวลงมันก่อตัวเป็นน้ำแข็งในอากาศ

“ เคี๊ยก! เคี๊ยก! เคี๊ยก! ”

เมื่อเขาเข้าใกล้เสียงตะโกนดังขึ้น

เสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของก๊อบลิน

ไม่เป็นที่พอใจที่ได้ยินอย่างนั้นเลย

‘อีกหน่อย’

เอียนบิดร่างของเขาเพื่อตั้งท่าให้ได้พลังที่รุนแรงขึ้น

เพื่อที่เขาจะได้ลงไปที่จุดศูนย์กลางของพื้นที่ที่เขาจะโจมตี

‘อีกหน่อย’

เขาสามารถมองเห็นเจ้าของบ้านและคนอื่น ๆ

ยังมีระยะห่างระหว่างเขากับผู้คน

‘อีกหน่อย’

ตอนนี้เขาเกือบจะมาถึงพวกเขาแล้ว

เขาทุมมานาไปที่ขา

เพื่อที่จะสามารถรับมือกับแรงกระแทกในการลงถึงพื้นได้

“ เคี๊ยกกก? ”

ก็อบลินเริ่มมองเขาทีละตัว

ฮอบก็อบลินจับขวานของมัน

” ยกเลิกเวทย์ “

ร่างของเอียนเริ่มร่วงหล่นลงอย่างรวดเร็วเพราะเขายกเลิกเวทมนต์ที่ร่ายเอาไว้ระหว่างร่วงลงมา

แต่ทุกอย่างนั้นสมบูรณ์แบบแล้ว

ระยะห่างระหว่างเขากับพื้นไม่ห่างกันมากนักและมานาก็รุนแรงขึ้น

สองสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการ

* ชน! *

เจ้าของบ้านที่สูญเสียความหวังไปแล้วพร้อมกับลูกชายคนเล็กของเขาและทหารคนอื่น ๆ

เอียนก็ลงไปอยู่ต่อหน้าพวกเขา

” ฟรอสต์ “

หลังจากลงไปที่พื้นเอียนก็วางมือขวาลงบนพื้น

“ โนวา ”

มันคือเวทย์แช่แข็งของเอียนที่ได้ใช้แช่แข็งโรงยิมมาก่อนหน้านี้

ระยะรัศมีของมันมากกว่าระดับเดิมอย่างแน่นอน

ฟรอสต์โนวา

* แคระ แคร็ก แคร็กกก !!! *

พลังแช่แข็งที่ปล่อยออกมาจากมือของเอียนแช่พวกก็อบลินทันที

มันมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าตอนที่เขาร่ายเวทย์มนตร์ที่โรงยิม

มันเป็นผลมาจากการใช้มานาทุกส่วนภายในตัวของเอียน

“ คิ คิค เคี๊ยกกก! ”

“ เคี๊ยกกกกกกกกกกก! ”

หลังจากนั้นหุบเขาก็เป็นเหมือนนรกเยือกแข็งซึ่งเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องของก็อบลินเท่านั้น

” นั่นคือ…. “

พลังของจอมเวทย์ที่ปกติจะจินตนาการผ่านการดูหนังสือเท่านั้น

ฮัศวินและทหารที่กำลังมองเขาจากข้างบนได้เห็นพลังที่แท้จริงของเอียนอยู่บนหุบเขา

พวกเขาพูดไม่ออกและไม่กระพริบตาด้วยความประหลาดใจ

อาวุธในมือของพวกเขาดูไร้ประโยชน์ไปในทันที

” …จอมเวทย์…? “

 

 

End…