Return of The 8th Class Mage - ตอนที่ 42 สังคมแฟชั่น (3)

ตอนที่ 42 สังคมแฟชั่น (3)

* ผิวของคุณดูอ่อนเยาว์ขึ้นนะคุณผู้หญิง…”

“ ในที่สุดลูกชายคนที่สองของฉันก็ได้เข้าไปในหอคอยงาช้าง

“ โอ้ ขอแสดงความยินดีด้วยกับลูกชายคนแรกของคุณ..

 

เมื่อทั่งเจ้าชายเฮย์เดนได้เริ่มต้นเปิดงานอย่างเป็นทางการทุกคนจึงมีอิสระและทักทายกันได้ แน่นอนว่าทุกคนรู้จักกันเป็นอย่างดีมีเพียงวาเนสซ่าที่แยกตัวออกมาอยู่คนเดียว

“ อืม …..”

ด้วยความกังวลใจของเธอ วาเนสซ่าก็ได้มองไปรอบๆโดยไม่ให้เป็นจุดสนใจ

เธอดื่มเหล้าไปหนึ่งแก้ว

เธอไม่คุ้นเคยกับแอลกอฮอล์เช่นกัน

 

เธอไม่ชอบแอลกอฮอล์เลย

 

“มันมีรสชาติที่ขมจริงๆ

เธอแค่ถือแก้วเอาไว้เป็นพิธี

 

เธอไม่เคยเจองานปาร์ตี้แบบนี้เลย

เธอเคยได้เข้าร่วมงานสังคมแฟชั่นไม่กี่ครั้งในดินแดนทางเขตเหนือ

อย่างไรก็ตามทางเขตเหนือนั้นเข้มงวดน้อยกว่าและเป็นอิสระมากกว่าที่พระราชวังนี้มาก

ที่เขตเหนือพวกเขาไม่ได้พูดคุยกันแค่กลุ่มเล็กๆแบบนี้ที่คุยกันแค่คนที่รู้เจักกันเพียงไม่กี่คน

“ ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ตรงนั้นคือใคร?”

 

มีเสียงหนึ่งที่กําลังพูดถึงวาเนสซ่า

เป็นเสียงที่มาจากผู้หญิงผู้สูงศักดิ์ที่เริ่มมองวาเนสซ่า

” นั่นใคร? ”

 

“ ฉันก็ไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย ”

 

จากเสียงกระซิบเล็กๆไม่นานมันก็เริ่มดังขึ้น ผู้หญิงเหล่านี้ก็เล่นการเมืองของพวกเธอด้วยเช่นกัน ซึ่งหมายความว่าพวกเธอจะจุดจําผู้หญิงคนส่วนใหญ่ที่จากครอบครัวที่ทรงพลังและมีอํานาจเท่านั้นตั้งแต่ที่อายุยังน้อยพวกเธอก็ได้รับการสั่งสอนมาแบบนี้ตั้งแต่เด็ก

 

ทันใดนั้นเสียงกระซิบก็หยุดลง

 

พวกเธอพูดกันจบแล้วใช่หรือไม่

 

แต่น่าเสียดายสําหรับวาเนสซ่ามันยังไม่จบ

 

พวกเธอพึ่งจะวิเคราะห์รูปลักษณ์ของวาเนสซ่าเสร็จ

“ เธอมีหน้าตาที่ดูดีนะ…”

“ เธอเป็นนางสนมใช่หรือไม่”

 

สําหรับพวกเธอนั้นคิดว่าวาเนสซ่านั้นเหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่ได้สูงศักดิ์อะไรเลย

 

พวกเธอคิดถึงสถานะของวาเนสซ่าได้อยู่สองอย่าง

 

วาเนสซ่าจะต้องเป็นผู้หญิงในครอบครัวเล็กๆและอ่อนแอหรือเป็นภรรยาน้อยของใครสักคนในนี้

 

“ ฉันคิดว่าเธอคงจะเป็นนางสนมเพราะเธอมีตูดที่ใหญ่อยู่นะฮ่าๆๆ ”

 

“ เธอมีตูดที่ใหญ่ดังนั้น…”

 

“ ดูเหมือนว่าเธอคงจะยังไม่มีลูกใช่ไหม ”

“ ฮ่า ฮ่า คุณพูดตลกเกินไปแล้ว ”

 

พวกเธอพูดกันอย่างเงียบ ๆ แต่ก็ดังชัดเจน

ทุกคําพูดของพวกเธอนั้นดังพอที่วาเนสซ่าจะได้ยินด้วยเช่นกัน

 

“ทําไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่?”

 

มือของวาเนสซ่าเริ่มสั่น

เธอต้องการที่จะหนีออกไปจากห้องเต้นรํานี้

แต่เธอก็ทําไม่ได้

เธอไม่ต้องการนําความอับอายมาให้เอียน

 

“ไอ้พวกเวรเหล่านั้น

และเอียนก็ได้ยินอย่างชัดเจนเช่นกัน

ทุกคําพูดของพวกมัน

 

ต้องขอบคุณที่เขียนได้ใช้มานาส่วนหนึ่งไปที่หูของเขาเพื่อขยายขอบเขตการได้ยินเสียงต่างๆรอบตัว

พวกเธอทั้งหมดเป็นภรรยาของผู้ที่มีเกียรติ

เอียนไม่เคยคิดเลยว่าพวกมันจะกล้าพูดในงานขนาดนี้

“บางทีฉันคงจะประเมินพวกเธอไว้สูงเกินไป

 

พวกเธอจําเป็นต้องหยุดพูดได้แล้ว

เอียนเริ่มเดินไปหาพวกเธออย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น

 

“ ฉันผิดหวังในตัวพวกเธอมาก ”

เสียงที่ทําให้เอียนถึงกับต้องหยุด

 

มันเป็นเสียงของเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ ไฮรี กรีนริเวอร์

 

“ เจ้าหญิงเหรอ? ”

การปรากฏตัวของเจ้าหญิงนั้นทําให้ผู้หญิงเหล่านั้นตื่นตระหนก

เธอควรจะอยู่กับเจ้ชายเฮย์เดน แต่ทําไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?

 

” คุณเซเรเซีย ”

“ ฉัน ฉันกําลังฟังอยู่ค่ะท่านหญิงของฉัน”

 

“ จริงเหรอถ้าผู้หญิงที่มีตูดใหญ่จะให้กําเนิดได้ง่ายกว่าคนทั่วไป

 

เป้าหมายคือเซเรเซียที่พูดถึงตูดของวาเนสซ่าก่อน

เจ้าหญิงต้องได้ยินทุกอย่างเซเรเซียนั้นพูดมาก่อน

 

“ เอ่อ..คือ… ..

 

“ ถ้างั้นคุณสามารถพูดแบบเดียวกันนั้นกับฉันได้ไหม”

 

“ ท่านหญิงหมายถึงอะไร”

“ ถ้าเป็นไปตามที่คุณพูดฉันคงไม่เหมาะกับการเป็นนางสนมด้วยใช่มั้ยเพราะฉันตูดเล็ก ”

คําพูดสั้น ๆ ของเธอดูท้าทายอย่างมาก

เจ้าหญิงยังคงอยู่ระหว่างหญิงสาวพวกนั้นและวาเนสซ่า

 

“ เรามารวมตัวกันที่นี่เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเจ้าชายเฮย์เดนได้เชิญทุกท่านด้วยมือของเขาเอง แต่ตอนนี้ดูสิว่าผู้หญิงผู้สูงศักดิ์เหล่านี้กําลังทําอะไรกันอยู่ ใช้ภาษาพูดของคุณให้ดีและอย่าดูหมิ่นแขกของเจ้าชายเฮย์เดน “

 

แม้ว่าพวกเธอจะยังเด็ก แต่คําพูดของพวกเธอนั้นก็สําคัญไม่แม้แต่ผู้หญิงเหล่านี้ แต่ผู้ชายที่อยู่ที่นั่นทุกคนก็กําลังมองมายังที่นี่ในตอนนี้

 

“ โอ้ ให้ฉันเดานะ มันไม่ใช่งานที่ถูกจัดขึ้นโดยจักรพรรดิแต่เป็นเจ้าชายเฮย์เดนและตอนนี้คุณผู้หญิงเหล่านี้ทั้งหลายกําลังดูถูกแขกของเจ้าชายเหรอ? ”

 

“ ท่านหญิง! มันไม่ใช่..”

 

ต้องขอบคุณคําวิจารณ์ของเจ้าหญิงที่ช่วยทําให้ใบหน้าของผู้หญิงเหล่านั้นซีดเซียวไปในทันที

 

หลังจากถอนหายใจเจ้าหญิงก็เดินเข้าไปหาวาเนสซ่า

 

ใบหน้าของวาเนสซ่ายังคงหม่นหมองอยู่

“ คุณ..คุณโอเคไหม”

“ ฉัน.ฉัน..”

 

“ ฉันขอโทษคุณแทนพวกเธอด้วย ”

 

“ฉันไม่…”

“ ว่ายังไงนะ? ”

 

“ ฉันไม่ใช่ภรรยาน้อย”

วาเนสซ่าพยายามที่จะหยุดสั่น

 

จากนั้นเธอก็ไปหาเอียน

 

ในที่สุดเธอก็ได้สบตากับเอียน

 

ดวงตาของวาเนสซ่ากําลังขออนุญาตจากเอียน

 

ไม่นานเอียนก็พยักหน้า

 

“ ฉันฉันเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก… ต้องขอบคุณลูกชายของฉันที่ทําให้ฉันนั้นได้มาที่งานแบบนี้ งานปาร์ตี้นี้มันดูมากเกินไปสําหรับ ฉันดังนั้นฉันจึงรู้สึกไม่สบายใจ… ”

 

เมื่อเจ้าหญิงได้ยินเช่นนั้นเธอก็ทําหน้าแปลกๆ

 

ผู้หญิงคนอื่นๆก็ดูสับสนตามไปด้วยเช่นกัน

ทําไมเธอถึงพูดถึงลูกชายของเธอแทนที่จะเป็นเรื่องครอบครัว

ของเธอ?

 

“ ลูกชายของฉันควรได้รับคําเชิญให้าเพียงคนเดียวเท่านั้นแต่ฉันโชคดีที่ได้รับเชิญด้วย.. อาชื่อลูกชายของฉันคือเอียน เอียนเพจเขาเพิ่งจะกลายเป็นจอมเวทย์ของหอคอยงาช้างเมื่อ ไม่นานมานี้ ”

 

จอมเวทย์แห่งหอคอยงาช้างเอียน เพจ

 

ชื่อของเอียนนั้นมีสี่หัวข้อหลักๆ

“หอคอยงาช้าง” “อายุน้อยที่สุด” ‘อาร์ชเมจ” “ขั้นที่ 4

 

ตอนนี้ใบหน้าของผู้หญิงคนอื่นๆที่กําลังมองอยู่ก็เปลี่ยนไป

 

“จ.จอมเวทย์? ทําไมถึงมาอยู่ที่นี่

 

“จอมเวทย์ได้รับเชิญให้เข้างานนี้ด้วยเหรอ?”

อาร์ชเมจและแม่ของเขาได้รับเชิญให้ไปงานสังคมนี้

 

มันเป็นกรณีที่หายากมากในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของจักรวรรดิ

แต่ตอนนี้มันไม่สําคัญแล้ว

พวกเธอนั้นได้ทําหยาบคายกับแม่ของอาร์ชเมจ

มันเป็นความผิดพลาดที่ใหญ่หลวง

“ เจ้าชายเฮย์เดนเสด็จมาแล้ว ”

 

ในขณะที่ห้องนั้นเต็มไปด้วยความเงียบงัน

การประกาศนั้นได้ปลุกทุกคนจากความคิดของพวกเขา

 

พวกเธอบางคนนั้นกลับบ้านไปอย่างรวดเร็ว

“อ๊ะ สวัสดีครับ สวัสดี ”

 

เจ้าชายได้ไปที่เก้าอี้ในงาน

 

เจ้าชายในวันนี้นั้นแต่งตัวมาด้วยความหรูหรามากกว่าวันปกติ

 

“ อืมม! อย่างที่ทุกคนรู้ฉันได้จัดงานนี้ขึ้นมาแทนที่จะ เป็นพ่อของฉันเรามาดูกันดีกว่าว่ามีใครจะแนะนําตัวกันบ้าง แต่ก่อนหน้านั้น”

หลังจากหยุดพูด เจ้าชายก็เริ่มมองหาใครบางคน

 

“ อา! อยู่นั่นเอง! ”

 

คนๆนั้นคือเอียนที่เจ้าชายนั้นกําลังมองหา ทันใดนั้นเจ้าชายเฮย์เดนก็ยิ้มอย่างมีความสุข

“ ฉันอยากจะแนะนําใครบางคนก่อนสําหรับงานนี้ แขกที่ได้รับเชิญเป็นพิเศษของวันนี้คืออาร์ชเมจขั้น 4 ที่อายุน้อยที่สุด น้องชายร่วมสาบานของฉันเพียงคนเดียวตั้งแต่ที่ฉันได้ไปพบกับเขาที่เมืองโมเกรียน ”

 

เจ้าชายเฮย์เดนนั้นได้ปฏิเสธที่จะงานนี้มาทุกครั้งแม้ว่าจักรพรรดิร้องขอให้เขานั้นจัดงานนี้

อย่างไรก็ตามในปีนี้นั้นเจ้าชายเฮย์เดนนั้นไม่ได้ปฏิเสธเลย

 

แต่เจ้าชายนั้นกลับถามถึงการจัดงานนี้ขึ้นมาก่อนที่พ่อของเจ้าชายนั้นจะถามเสียอีก

 

เหตุผลนั้นง่ายๆ

“ เอียน เพจ! ”

 

“ นี่เธอ ฉันบอกให้คิดหลายครั้งก่อนที่จะลงมือทําอะไรใช่ไหมฉันบอกเธอไปกี่ครั้งกันแล้วห้ะ? เธอกําลังทําลายอนาคตของบ้าน

เรา! )

รวมถึงเซเรเซียและผู้หญิงอีกสองคนในบ้านขุนนางถูกเรียกตัวไปโดยหัวหน้าบ้านของพวกเขาและถูกลงโทษ

“ ฉันฉันจะทําให้ดีที่สุดเพื่อแก้ไขปัญหานี้

”

“ ดีที่สุด? ยังดีไม่พอ! จําเป็นต้องแก้ไขสถานการณ์นี้ด้วยไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ๆ ! คุณต้องแก้ไขมัน!”

 

พวกเขากําลังตกอยู่ในภาวะวิกฤต

ผู้หญิงทุกคนที่ต่อว่าวาเนสซ่าได้ก้มตัวลงต่อหน้าวาเนสซ่าเพจเหมือนกับเหล่าคนใช้ทํากับเจ้านาย

 

ตอนนี้วาเนสซ่าได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นเจ้านายมากกว่าเจ้าหญิงที่อยู่ถัดไปจากเธอเสียอีก

 

“เจ้าชายแก้ไขสถานการณ์นี้ได้ดีกว่าฉัน

 

ด้วยเรื่องอาร์ชเมจเจ้าชายพูดนั้นทําให้พวกเธอเงียบ แต่ก่อนเอียนเคยดูถูกเจ้าชาย แต่ในวันนี้เอียนรู้สึกดีกับเจ้าชาย

 

“การแก้ไขสถานการณ์ของเจ้าชายนั้นฉลาดกว่าการแก้ไขสถานการณ์ด้วยอารมณ์ของฉัน

 

หลายครั้งที่อารมณ์ได้ครอบงําเอียนมันมักจะทําให้เขาหน้ามืดตามัวเขาไม่สามารถควบคุมมันได้

ในบางครั้งฉันคงคิดมากเกินไป

ในทางตรงกันข้ามเจ้าชายนั้นสามารถยุติสถานการณ์นี้ได้ด้วยคําไม่กี่คํา

มันเป็นความสามารถของเขา

 

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ

 

“ ฮ่า ฮ่า! ฉันได้รับจดหมายจากคุณแล้ว ”

 

ไม่มีอะไรตลก แต่เจ้าชายก็ยิ้มอย่างมีความสุข

วันนี้เอียนตัดสินใจที่จะฟังและสนับสนุนเจ้าชายเฮย์เดน

“ เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้อ่านหนังสือมามันมีอยู่มีวลีหนึ่งที่กล่าวว่าจักรพรรดิที่ดีมักจะฟังคําแนะนําจากคนของเขาเสมอ”

“ ฉันได้อ่านจดหมายของคุณอย่างระมัดระวัง แต่ในหนังสือก็พูดอีกอย่างหนึ่งคือฟังคําแนะนําอย่างระมัดระวังและทําตามคําแนะนําที่จําเป็นเท่านั้นการตัดสินใจนั้นยังไงก็เป็นของคุณ

“ ดังนั้นฉันทําอย่างที่คุณบอกฉันไม่ได้หลอก เพราะฉันอยากเชิญคุณให้มางานนี้จริงๆ คุณเป็นเหตุผลสําหรับการจัดงานนี้ดังนั้นฉันจึงฟังคําแนะนําของคุณเพียงแค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น! ตามอย่างที่หนังสือได้กล่าวเอาไว้ ”

ฟังและนําไปใช้เฉพาะสิ่งที่จําเป็นเท่านั้น

“ ยอดเยี่ยมมากเลยขอรับฝาบาท”

“ ฮ่า ฮ่า คุณทําให้ฉันรู้สึกดีนะ ใช่แล้ว โป รดคอยให้คําแนะนําแก่ฉันต่อไปในตอนแรกฉันคิดว่าคุณ เป็นเด็กธรรมดาไม่ได้สนใจฉันแต่จริงๆแล้วคุณก็แคร์ฉันมาก นะเนี่ย”

เอียนพูดไปพร้อมกับพยักหน้าและมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ อ๊ะ แล้วก็เมื่อฉันได้เข้ามาทําไมบรรยากาศมันแปลกๆมีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้าฉันจะเข้ามาไหมไฮรี่เจ้าหญิงควรที่จะเข้ามาพร้อมกับฉันแต่เธอกลับมาถึงที่นี่ก่อน ”

 

ในขณะที่พูดถึงเรื่องนี้เจ้าชายก็มองไปที่เจ้าหญิงและวาเนสซ่า

เอียนนั้นใช้ชีวิตของเขาซึ่งเต็มไปด้วยศัตรูที่กําลังซ่อนตัวอยู่

 

เขามีเซ้นที่ดี

 

“ มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”

“ นั่นหมายความว่ามีเรื่องอะไรบางอย่างเกิดขึ้นสินะ ”

“ มีบางคนเข้าใจผิดคิดว่าแม่ของฉันเป็นคนแปลกหน้าที่ต่ําต้อยกับขุนนางคนอื่น ๆ ”

 

เจ้าชายขมวดคิ้วของเขาในไม่ช้า

เขามีความรู้สึกที่ดีสําหรับสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้

“ ฉันคงต้องทําอะไรสักอย่าง

“ ฝ่าบาท ”

* ไม่ต้องกังวล ฉันยังจําคําแนะนําของคุณได้ ต้องทําให้เหล่าขุนนางมีความจงรักภักดีและทําให้พวกเขามาอยู่ข้างเดียวกับฉันเชื่อใจฉันสิฉันทําได้”

ด้วยความมั่นใจเจ้าชายก็ได้เสด็จเข้าไปในส่วนที่วาเนสซ่ายืนอยู่

 

“ คุณเพจ ต้องขออภัยสําหรับคําทักทายที่ช้าเกินไปของฉัน”

 

พร้อมกับใบหน้าที่เคร่งเครียด

วาเนสซ่าตอบกลับ

 

“ ฝ่าบาท”

“ ฉันคิดว่าฉันทําร้ายแม่ของน้องชายร่วมสาบานของฉันถ้าอย่างนั้นฉันควรจะเรียกคุณว่าเป็นแม่ร่วมสาบานดีไหม? ”

 

เจ้าชายพูดและมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

ไม่มีคําเรียกที่ว่าแม่ร่วมสาบานในกรีนริเวอร์

 

อย่างไรก็ตามความตั้งใจของเจ้าชายนั้นก็ชัดเจน

“ บอกสิ่งที่คุณต้องการสิ ฉันจะรับฟัง “

ใบหน้าของผู้หญิงที่กําลังประจบประแจงวาเนสซ่าและโดยเฉพาะเซเรเซียและผู้หญิงตําหนิวาเนสซ่าก็ตกใจ

 

ในตอนแรกเจ้าหญิงได้เข้ามาช่วยวาเนสซ่ายังไม่พอตอนนี้ก็เจ้าชายเฮย์เดน

เขาได้พูดคุยกับวาเนสซ่าด้วยสุภาพและให้ชื่อแม่ร่วมสาบาน

พวกเขาเลือกตําหนิผิดคน ผิดมหันเลย

 

“ฉันคงต้องยอมรับในเรื่องแบบนี้เจ้าชายทําได้ดีกว่าฉันมาก

เอียนคิดในขณะที่ดูการกระทําของเจ้าชาย

 

เอียนยอมรับในตัวเจ้าชาย

เจ้าชายเฮย์เดนเป็นหนึ่งในคนที่ดีที่สุดในโลกในการปฏิบัติต่อขุน

นาง

“ ยืม ”

 

เนื่องจากเกิดความสนใจอย่างฉับพลันไปที่เขียนเขาจึงมองไปรอบ ๆ

มีขุนนางมากมายมองมาที่เอียน

พวกเขาพยายามที่จะเข้ามาติดต่อเอียน เมื่อเจ้าชายออกไปจากตรงนั้น

“ก่อนที่ฉันจะคนพวกนั้นลุม …”

เอียนก็ออกไปจากที่นั่งของเขาอย่างเงียบ ๆ

 

เขาออกจากห้องเต้นรําไปยังระเบียงที่เชื่อมต่อกัน

 

เอียนไม่คิดว่าจะเจอใครที่นี่ แต่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่มีความสูงพอตัวอยู่ที่นั่น

เขาสูงเกินไปสําหรับขุนนางทั่วไป

 

“ หัวหน้าโอลิเวอร์ ”