Return of The 8th Class Mage - ตอนที่ 31

ตอนที่ 31 คําเชิญของหอคอยงาช้าง (1)

 

“ ว้าว….! ”

 

“ ท่านรู้ไหมว่าสิ่งนี้มันมีค่ามากขนาดไหน? ”

 

ที่คฤหาสน์ซึ่งในปัจจุบันนั้นมันได้กลายเป็นของเอียนไปแล้ว เลดิโอ วาเนสซ่า เอียนและดักลาสกําลังนั่งมองดูกล่องสมบัติที่จักรพรรดิได้มอบให้กับเขา

 

“ เพื่อให้ได้เหรียญทองจํานวนมากขนาดนี้ ฉันนั้นต้องขายยาให้กองทัพอย่างน้อยก็ 50 ปี ”

 

“ ถ้าผมช่วยพ่อล่ะ ”

 

“ ทีม ก็น่าจะลดลงเหลือประมาณ 49 ปี ”

 

” พ่อ! ”

 

เลดิโอและลูกชายของเขากําลังจดจ่อกับปริมาณของเหรียญทองในกล่องสมบัติ พวกเขาทั้งคู่นั้นจะทําได้คุ้มค่าไหมกับจํานวนเหรียญทองที่มากมายขนาดนี้ นั่นคือความกังวลของพวกเขา

 

“ จะมอบมันให้กับลูกชายของฉันเหรอท่านเอียน…”

 

ในทางกลับกันวาเนสซ่าไม่สนใจเรื่องจํานวนเหรียญทองนั้นเลย

 

เธอกังวลที่จักรพรรดินั้นมอบรางวัลนี้ให้กับเอียน

 

รางวัลที่มอบให้กับลูกชายของเธอโดยเฉพาะ

 

“ ได้รับมันมาจากจักรพรรดิของเราที่อาศัยอยู่ในพระราชวัง….”

 

จักรพรรดิเป็นคนที่มีอํานาจมากที่สุดในจักรวรรดิ

 

ดังนั้นคนที่มีอํานาจอย่างนั้นได้ให้รางวัลอันมีค่านี้กับลูกชายของเธอ

 

มันเป็นข่าวที่ดีที่สุดที่เธอนั้นคาดหวังว่าสักวันจะได้รับมันสักครั้งในชีวิตในฐานะผู้เป็นแม่

 

“ นี่เป็นเหตุผลที่ทําให้เขามอบอัญมณีให้ฉันโดยไม่ลังเล? ”

 

Ledio พึมพําอย่างเงียบ ๆ

 

“ อัญมณี ”

 

ดักลาสซึ่งนั่งถัดจากเลดิโอถาม

 

“ ท่านพูดว่าอัญมณีเหรอ? ”

 

วาเนสซ่าถามด้วยอีกคน

 

มีคนให้อัญมณีกับเขาด้วยหรือไม่? ได้จากใครล่ะ?

 

“ ไม่มีอะไร ฮ่า ๆ ”

 

โชคดีที่ไม่มีใครถามเกี่ยวกับเรื่องนี้เพิ่ม

 

เลดิโอถอนหายใจด้วยความโล่งอก

 

เมื่อสักครู่นี้เขาพูดออกมาโดยไม่รู้ตัวว่ากําลังพูดอะไรอยู่ 

 

‘ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ตั้งแต่กลับมาที่นี่’

 

เมืองหลวงกรีนริเวอร์เดียมเป็นฝันร้ายของเลดิโอ ถึงแม้ว่าเขานั้นจะเกิดและเติบโตที่นี่แต่มันก็มีสิ่งเลวร้ายมากมายที่เกิดขึ้นกับเขาที่นี่ด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะการเสพติดมานา

 

“จอมเวทย์คนนั้นอาจกําลังทํางานอยู่ในที่อื่นแล้ว”

 

คนที่ทําให้เลดิโอต้องทนทุกข์ทรมานจากการเสพติดมานา

 

เมื่อจอมเวทย์ทําเช่นนั้นกับเลดิโอ เขาต้องเป็นจอมเวทย์ที่จบมาจากโรงเรียนจอมเวทย์ พ่อของดักลาสมีอาการนี้มาประมาณหนึ่งปีแล้ว ดังนั้นเขาจะต้องกําลังทํางานอยู่ในที่อื่น มันเป็นขั้นตอนในการเป็นจอมเวทย์อย่างเป็นทางการเพื่อทํางานในแต่ละที่

 

‘ฉันจะยังรอดจากอาการเสพติดมานาไปสักระยะหนึ่ง’

 

อย่างที่เลดิโอรู้ว่าระยะเวลาการในปฏิบัติหน้าที่นั้นจะเฉลี่ยอยู่ที่ 5 ปี

 

ดังนั้นเขายังพอมีเวลาอยู่

 

เขาอาจจะออกจากเมืองนี้ไปหลังจากที่เขานั้นได้ค้นพบการรักษาอาการเสพติดมานาให้หายขาดได้

 

หรือ…

 

‘ฉันนั้นต้องอยู่กับท่านเอียนไปตลอด’

 

เลดิโอก็ได้ยินข่าวลือมาบ้างเช่นกันเกี่ยวกับเอียน

 

เอียนนั้นรู้จักจอมเวทย์ดีกว่าคนธรรมดาๆทั่วไป

 

เอียนเป็นอัจฉริยะ

 

ในไม่ช้าเขาก็จะเป็นหนึ่งในจอมเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างแน่นอน

 

“ฉันสามารถพึ่งพาพลังที่แข็งแกร่งกว่าได้”

 

ตั้งแต่ไพร่จนไปถึงชั้นขุนนางมีผู้คนมากมายรวมตัวกันในหอคอยงาช้าง

 

ดังนั้นตระกูลที่แต่ละคนเกิดมานั้นจะไม่มีผลหรือคุณค่าอะไรเลย

 

สําหรับหอคอยงาช้างคุณค่าของแต่ละคนนั้นจะถูกวัดผ่านพลังเวทย์และพรสวรรค์ที่พวกเขามี

 

“นอกจากนั้นก็คงจะไม่มีทางเลือกใด ๆ …….”

 

เลดิโอรู้สึกโล่งใจ

 

“ ได้โปรดอย่าก้มหัวของคุณและโปรดอย่าโค้งคํานับฉัน มันทําให้ฉันรู้สึกอึดอัด … ฉันเคยเป็นแค่แม่บ้านในครัวด้วยเหมือนกัน ดังนั้น… “

 

” ฮะ? ”

 

หลังจากที่เธอมองดูเหรียญทองเสร็จวาเนสซ่าก็บอกกับสาวใช้ว่าอย่าโค้งคํานับเธอด้วยความเห็นอกเห็นใจของวาเนสซ่าที่เคยเป็นแม่ครัวมาก่อนเหมือนกัน พวกเขาเป็นสาวใช้ที่จักรพรรดิส่งมาพร้อมกับหีบสมบัติ พวกเขาโค้งคํานับทันทีที่มาถึงคฤหาสน์

 

“ ท..ท่านเพจ พวกเรา…..”

 

“ ฉันรู้ว่าพวกคุณนั่นคิดยังไง มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะสามารถไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้”

 

วาเนสซ่าเคยเป็นสาวใช้ในครัวของปราสาทโมเกรียน

 

ฐานะของเธอต่ำกว่าแม่บ้านคนอื่น ๆ เป็นส่วนใหญ่

 

เธอรู้ว่าชีวิตของพวกเขานั้นช่างโหดร้ายเพียงใด

 

“ ฉันจะไม่บังคับให้คุณนั่งและพักผ่อนทําตัวตามสบาย แต่ได้โปรดอย่างน้อยก็อย่าโค้งคํานับฉันเลย มันจะทําให้หลังของพวกคุณเจ็บได้ในภายหลัง ฉันก็เคยเป็นเหมือนกันมันปวกมากๆเลย ”

 

เธอแนะนําพวกเขาด้วยประสบการณ์ของเธอที่เคยได้เจอมาในปราสาทโมเกรียน

 

เมื่อมันปวดมันจะไม่ยอมหายง่ายๆ

 

“ อืม ท่านหญิงเพจ ท่านใจดีมากๆเลยนะคะ ”

 

เลดิโอพยักหน้าในขณะที่ดูพฤติกรรมของวาเนสซ่า

 

แม่ของเอียนนั้นดูไร้เดียงสาและจิตใจดี ไม่มีใครคิดว่าวาเนสซ่านั้นจะเป็นแม่ของเอียน

 

“ ปวดหลังใช่มั้ย ยาอายุวัฒนะสําหรับกระดูกและข้อต่อ”

 

“ พ่อหยุดได้แล้ว ”

 

ดักลาสในขณะที่มองพ่อของเขา เขาก็หยุดการกระทําของเลดิโอลง

 

“ มันจะทําให้พ่อมีปัญหาได้นะ”

 

“ มีปัญหาเหรอ ปัญหาอะไรกันล่ะ ”

 

“ ตอนนี้เธอเป็นผู้สูงศักดิ์แล้วใช่ไหม”

 

“ ใช่ เพราะเธอเป็นแม่ของจอมเวทย์ ”

 

“ ดังนั้นพ่อไม่ควรที่จะไปมีความสัมพันธ์กับเธอ…”

 

“ นี่ลูกกําลังพูดอะไร ลูกยังเป็นเด็กอยู่นะ!”

 

เลดิโอสงสัยในสิ่งที่ดักลาสพูด

 

“ท่านเอียนคงจะไม่ชอบถ้าเขารู้เรื่องนี้…”

 

ถึงอย่างนั้นดักลาสก็มองพ่อของเขาอย่างสงสัย

 

ด้วยสายตาที่จ้องมองของดักลาส เลดิโอแสดงท่าทีออกมาด้วยความเย็นชา

 

“เขากล้าที่จะต่อต้านฉัน นี่ใช่เขาจริงๆเหรอ?”

 

ขณะที่ดักลาสอยู่กับเอียนเขาก็ทําตัวเหมือนผู้ใหญ่มากขึ้น

 

“ เอียน การเข้าพบกับองค์จักรพรรดิเป็นไงบ้าง? ”

 

วาเนสซ่าทักทายเอียน

 

เอียนกลับไปที่คฤหาสน์

 

“ ลูกต้องไม่ไปพบกับเขาอีก ”

 

“ ตะ..แต่….”

 

เมื่อเอียนเข้ามาสาวใช้ก็โค้งคํานับอีกครั้ง

 

“ ดูเหมือนว่าเหรียญทองและสาวใช้เหล่านี้ทั้งหมดจะเป็นของกํานัลจากจักรพรรดิ แม่ไม่รู้ว่าเรานั้นสมควรที่ได้รับมันหรือไม่….”

 

“ แม่ฉันบอกว่ามันจะไม่มีอะไรที่เลวร้ายอีกแล้ว แม่ไม่เชื่อฉันในเรื่องนี้เหรอ? ”

 

“ ไม่ ไม่เชื่อหรอก ไม่มีทาง แม่ไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่ามันจะมากขนาดนี้! ”

 

เธอไม่สามารถจินตนาการได้เลย

 

ลูกชายของเธอที่ได้กลายเป็นจอมเวทย์ภายในวันเดียว 

 

นอกจากนี้เขายังได้รับคําสั่งจากจักรพรรดิและถูกพาตัวมายังเมืองหลวงแห่งนี้

 

นอกจากนี้เขายังได้รับรางวัลเหล่านี้หลังจากได้เข้าพบกับจักรพรรดิ

 

“ฉันไม่สามารถจินตนาการว่าจะเกิดเรื่องอย่างนี้ได้แม้แต่ในความฝันของฉัน

 

วาเนสซ่านั้นใช้ชีวิตอย่างโหดร้ายมากมาโดยตลอด

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เธอได้สูญเสียสามีของเธอไป เธอจะร้องไห้ออกมาอย่างมีความสุขทุกครั้งที่เธอได้ยินข่าวดีเกี่ยวกับลูกชายของเธอ เพราะมันคือความปรารถนาและความสุขของเธอเท่านั้น อย่างไรก็ตามสถานการณ์นี้มันไม่ใช่แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เธอยังรู้สึกเหมือนว่าเธอกําลังฝันอยู่ 

 

“ เอาล่ะ ฉันจะรอต่อไปจนกว่าแม่จะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

 

เอียนเข้าใจแม่ของเขา

 

ดังนั้นจึงไม่มีความจําเป็นอะไรที่จะต้องรู้สึกเศร้าหรือไม่มีเหตุผลอะไรที่เอียนนั้นจะต้องรีบร้อน

 

แม่ของเอียนนั้นยังต้องการเวลาอีกมาก

 

“ฉันไม่สามารถทําสิ่งเหล่านี้ได้ในชีวิตในอดีตของฉัน” 

หลังจากที่เธอยิ้มอย่างมีความสุข เอียนก็มองไปที่เลดิโอ

 

เอียนไม่รู้ว่าทําไม แต่เลดิโอดูประหม่านิด ๆ

 

“ เรามาคุยกันเถอะ ”

 

“ คุย? คุยกับฉันเหรอ? ”

 

เลดิโอถูกทําให้ประหลาดใจ

 

เกิดอะไรขึ้น?

 

“ ทําไมคุณถึงดูประหลาดใจนักล่ะ ”

 

“ ไม่มีอะไร ปกติดี การคุยกันเป็นสิ่งที่ดี ”

 

ในขณะที่พูดพึมพําเขาก็ไปนั่งข้างๆดักลาส

 

จะต้องมีบางอย่างระหว่างพวกเขา

 

เอียนยักไหล่

 

จากนั้นเขาเข้าไปในห้องที่เงียบงัดกับเลดิโอ

 

“ ฉันต้องการให้คุณปรุงยา ”

 

“ ท่านต้องการยาชนิดใด? ”

 

“ ยาที่ทําจากเห็ดนี่ ”

 

เอียนหยิบเห็ดที่เขาเก็บมาจากสุสานออกมาทีละดอก

 

แม้แต่เลดิโอก็ไม่เคยเห็นเห็ดสีเทานั่นมาก่อนเลย

 

มันเป็นเรื่องธรรมดาเพราะมันยังไม่ได้ถูกค้นพบในช่วงเวลา นี้

 

“ เห็ดนี้คือเห็ดอะไร? ”

 

“ มันเรียกว่าเห็ดหัวใจหินซึ่งมันเป็นพิษ ”

 

“ เห็ดพิษ? ยาชนิดใดที่ท่านต้องการจากมัน…”

 

แน่นอนว่ามียาบางตัวที่ปรุงโดยที่มีส่วนผสมที่เป็นพิษอยู่ด้วย

 

อย่างไรก็ตามยาอายุวัฒนะที่เอียนต้องการนั้นมันจะช่วยเพิ่มพลังเวทย์มของผู้ที่บริโภคมันเข้าไปและไม่มีใครที่จะใช้ส่วนผสมที่เป็นพิษในการปรุงยา

 

“ มันสามารถทําให้ระบบประสาทเป็นอัมพาตได้และจากนั้นหัวใจก็จะหยุดเต้น ”

 

“ ด้วยเห็ดนี้หน่ะเหรอ? ”

 

” ใช่ โปรดปรุงมันด้วยความระมัดระวังเพราะมันเป็นอันตรายถึงชีวิต”

 

มันเป็นเห็ดที่อันตรายและน่ากลัว

 

ในขณะที่ตัวของเขาสั่น เลดิโอก็มองไปที่เห็ด

 

เห็ดหัวใจหินมันคืออะไร? มันจะถูกบันทึกไว้ในหนังสือของเขาหรือเปล่านะ?

 

“ แล้วคุณอยากให้ฉันปรุงยาด้วยส่วนผสมที่เป็นอันตรายได้ยังไง? ฉันอาจจะปรุงยาพิษแทนยาก็ได้นะ…”

 

“ คุณรู้จักเวทย์มนต์ซักถามหรือไม่ ?”

 

” ฉันรู้จัก ”

 

เลดิโอก็เคยมีประสบการณ์มาแล้วครั้งหนึ่งในอดีตของเขา

 

จอมเวทย์ผู้ทําให้เขานั้นมีอาการเสพติดมานา เขาเคยใช้มันกับเลดิโอ

 

เลดิโอรู้ดีมาก

 

“ ฉันต้องการรอดพ้นจากเวทย์มนต์ซักถามนั้น ”

 

ในไม่ช้าเลดิโอก็เข้าใจความคิดของเอียนในทันที

 

ที่จริงแล้วเขาสามารถเดาได้ เมื่อเขาได้ยินคําพูดถึงเวทย์มนตร์ซักถาม

 

“ คุณจะปรุงมันได้หรือไม่”

 

“ ฉันคิดว่าฉันทําได้ แต่ท่านรีบใช้มันหรือไม่”

 

” เอิ่มมม ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี”

 

“ อืม …”

 

เลดิโอคิดอยู่สักครู่หนึ่ง

 

จากนั้นเอียนก็สามารถจําส่วนผสมบางอย่างได้

 

เลดิโอจะสามารถปรุงยาได้โดยผสมส่วนผสมเหล่านั้นเข้าด้วยกัน

 

“ เฮ้อ ดักลาสคงจะไม่ชอบแน่ๆเลย…”

 

เลดิโอพูดสิ่งที่ไม่คาดคิดออกมา

 

“ อ่า ยาชนิดนี้ต้องทดลองอีกมากมายหลายครั้ง เพื่อดูว่ายานั่นทํางานได้อย่างสมบูรณ์หรือว่ามีผลข้างเคียงใดๆหรือไม่ เนื่องจากเราไม่สามารถลองกับมนุษย์ได้เราจึงมักจะทดลองใช้กับสัตว์ เช่นหนูและกระต่าย ”

 

แม้ว่าดักลาสอยากจะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ เขานั้นโตมาเป็นเด็กธรรมดาๆคนหนึ่ง การฆ่าสัตว์จํานวนมากจะไม่ทําให้เขามีความสุขอย่างแน่นอน

 

“ ดักลาสอาจจะขอร้องฉันว่าอย่าทําการทดลองกับสัตว์พวกนั้นเลย”

 

“ ฉันจะพยายามเกลี้ยกล่อมเขาให้เอง”

 

มันคงจะไม่ยากเย็นอะไรแล้วเอียนก็พยักหน้า

 

ทันใดนั้น

 

“ ท่านเอียนคะ ”

 

ได้ยินเสียงของแม่บ้านผ่านเข้ามาทางประตู

 

“ ทางหอคอยงาช้างได้ส่งจดหมายถึงท่านค่ะ ”