Return of The 8th Class Mage - ตอนที่ 22

ตอนที่ 22 หนังสือมนต์มังกร (2)

* กุบกรับ กุบกรับ  กุบกรับ กุบกรับ …… *

ท้องฟ้าที่ได้มองผ่านหน้าต่างของรถม้านั้นดูสวยงาม

ผสานกับเสียงฝีเท้าของม้าและแมลงกลางคืนที่ได้เปล่งเสียงร้องของพวกมันออกมาจนเหมือนเสียงเพลง

ผ่านมาแล้ว 22 วัน นับตั้งแต่เขาบอกลาเมืองโมเกรียนและได้ออกเดินทาง

เขาสร้างความทรงจำดี ๆ มากมายที่บ้านเกิดของเขา

นอกจากนี้เขายังได้พบกับผู้คนมากมายในปราสาทโมเกรียน อัศวินเอริค ทหารลูก้าผู้ที่จะเป็นนักเขียนนวนิยายในอนาคต

มันแตกต่างจากชีวิตในอดีตของเขาไปอย่างสิ้นเชิง

‘ส่วนใหญ่ทั้งหมด’

เอียนมองแม่ของเขา

มันจะเป็นครั้งแรกของแม่ที่จะได้ออกไปเที่ยวข้างนอกบ้างสักครั้งในชีวิตของเธอ

แม่ของเอียนดูเพลิดเพลินไปกับการนั่งชมทิวทัศน์ภายนอกจากหน้าต่างของรถม้า

มันเป็นสิ่งอันมีค่ามากสำหรับเอียนซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิตในอดีตของเขา

‘ฉันมีพรรคพวกใหม่ที่ได้เข้ามาอยู่ข้างฉัน’

ถัดจากแม่ของเอียนก็คือนักเล่นแร่แปรธาตุเลดิโอนั่งอยู่

ดักลาสลูกชายของเขาอยู่ถัดไปจากเอียน

ในชีวิตในอดีตของพวกเอียน พ่อของดักลาสได้ตายไปแล้วและดักลาสก็จะกลายเป็นศัตรูของเขาในภายหลัง

พวกเขานั้นกำลังมุ่งหน้าไปยังพระราชวังโดยที่ทุกคนนั่งรถม้าขนาดใหญ่ไปด้วยกัน

ขอบคุณที่เอียนได้เป็นมิตรกับพวกเขามากขึ้น

‘ไม่เลวเลย’

แต่ความสงบสุขนี้จะอยู่ได้นานสักแค่ไหน?

เขาไม่รู้ว่าความสงบสุขนี้จะอยู่ได้นานขนาดไหน แต่เขารู้อยู่เรื่องหนึ่ง

สันติภาพเป็นสิ่งที่ควรทำด้วยตัวเอง

ไม่ว่าจะเป็นการกระทำจากภายนอกหรือจากภายใน

เขาต้องการพลังในการควบคุมสิ่งรอบตัว

” จดหมายของฉัน! ฉันลืมไปได้อย่างไร? ”

เสียงของวาเนสซ่าทำให้เอียนหลุดออกจากความคิดที่ลึกล้ำของเขา

“ นางเป็นอะไรไป? ”

เลดิโอถามก่อน ก่อนที่เอียนจะถาม

เมื่อเร็ว ๆ นี้เอียนได้พูดคุยกับแม่อยู่บ่อย ๆ

จริง ๆ แล้วพวกเขาทั้งคู่นั้นสนิทกันมาก

‘ฮืม? ดูผู้ชายคนนี้’

เอียนรู้ว่าพวกเขาทั้งคู่อายุใกล้เคียงกัน

แน่นอนเลดิโออาจแก่กว่าแม่ของเอียนประมาณ 4 หรือ 5 ปี

“ มีผู้หญิงคนหนึ่งนำจดหมายมาให่กับฉัน เธอขอให้ฉันอ่านมันขณะที่ฉันกำลังเดินทาง …. ”

วาเนสซ่าดึงจดหมายออกมาจากกระเป๋าของเธอ

มันจะต้องเป็นจดหมายจากมาร์กาเร็ตที่เป็นลูกสาวของเจ้าของบ้านโมเกรียน

“ แม่อ่านไม่ออก…. เอียนลูกพอจะอ่านให้แม่ฟังได้ไหม ”

เพียงชั่วขณะที่เอียนกำลังจะรับจดหมายมาจากแม่ของเขา

“ ฉันจะอ่านให้คุณก็ได้นะ ฉันอ่านหนังสือได้ ”

“ เอียนว่ายังไง? ”

“ ฮ่า ฮ่า ไม่มีปัญหา ”

สุขภาพของเลดิโอเพิ่งได้รับการฟื้นฟู

ไม่เพียง แต่ลักษณะภายนอกของเขาเท่านั้น แต่รูปร่างหน้าตาของเขายังคงกระชุ่มกระชวยขึ้นอีกด้วย

ผมสีขาวของเขานั้นเหมาะสำหรับใบหน้าของเขา

แต่

“ โอเค มาอ่านกัน… .. ฟิ้วว? ”

เอียนเป่าจดหมายออกจากมือของแม่

มันตกลงไปในมือของเขาเบา ๆ

“ มันอาจถูกลมพัดปลิวไปได้นะ! ”

เริ่มอ่านจดหมาย

“ อืม ”

” ทำไม? มันเกี่ยวกับอะไร? “

มันไม่มีอะไรสำคัญเลย แต่ก็ไม่ได้เป็นจดหมายที่เขียนด้วยความเกลียดชังเช่นกัน

มีบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับเอียน แต่เขาตัดสินใจที่จะอ่านเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับแม่ของเขาออกมาดัง ๆ เท่านั้น

“ เธอบอกว่าเธอเสียใจมาก ”

“ ขอโทษ? ขอโทษด้วยนะ ”

“ ขอโทษที่เธอดุแม่เมื่อตอนที่แม่นั้นได้ทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ในครัวและไม่สนใจแม่เมื่อตอนที่แม่นั้นยังอยู่ที่ปราสาทกับฉัน ขอโทษทุกสิ่งที่เธอนั้นเคยทำผิดไว้กับแม่ ”

เอียนไม่ได้โกหก เธอระบุทุกอย่างในจดหมายมาอย่างละเอียด

ในจดหมายฉบับแรกมาร์กาเร็ตอธิบายอย่างละเอียด ทักษะความจำของเธอช่างน่าประหลาดใจ

‘ฉันจะเรียกมันว่าความสามารถพิเศษแล้วกัน’

แม้แต่เอียนก็ไม่สามารถจดจำเรื่องราวที่เกี่ยวกับคนอื่นได้มากนัก เธอมีทักษะความจำที่ดีไม่เหมือนรูปลักษณ์ภายนอกของเธอเลย

‘หรือบางทีเธออาจจะจำได้จากการกลั่นแกล้งต่าง ๆ นา ๆ ของเธอก็เป็นไปได้’

เอียนไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะได้พบเธออีกครั้ง แต่เธอนั้นก็ได้เปลี่ยนไปมากจากในอดีตของเอียน

“ เธอไม่จำเป็นต้องรู้สึกเสียใจกับเรื่องพวกนั้นเลย มีอะไรอีกไหมที่เธอเขียนมา? ”

“ นั่นคือทั้งหมดที่มาร์กาเร็ตเขียนมา เธอบอกขอให้แม่โชคดีด้วยเช่นกัน ”

” จริง ๆ เหรอ? นั่นคือทั้งหมดแล้วจริงหรือ? “

” ใช่ “

วาเนสซ่ามองเอียนอย่างสงสัย

ในขณะนั้นรถม้าชลอความเร็วลงและหยุด

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเดินทางมาถึงแล้ว

” ท่านเพจ “

ฮัศวินของจักรวรรดิเรียกเอียน

“ เรามาถึงแล้ว ”

หลังจากนั้นทุกคนก็ออกจากรถม้าและสิ่งแรกที่พวกเขาเห็นคือหอคอยที่เก่าแก่มากและโทรม

พวกเขาสามารถเห็นซากหอคอยงาช้างเก่า ๆ และสภาพแวดล้อมรอบ ๆ

หอคอยที่สร้างขึ้นด้วยหินขรุขระมากมาย

เมื่อเทียบกับหอคอยงาช้างของพระราชวังซึ่งสร้างขึ้นอย่างปราณีตด้วยหินที่มีรูปร่างที่ดีที่สุดมันดูแตกต่างกันมาก

“ สองวัน เราจะไปรออยู่ที่ที่ใกล้กับหมู่บ้านทาส ในระหว่างนั้นเจ้าชายอนุญาตให้ท่านไปเดินชมซากหอคอยงาช้างเก่านี่ได้อย่างอิสระ ”

หมู่บ้านที่มีชื่อว่า ‘หมู่บ้านทาส’

เอียนรู้จักหมู่บ้านนี้เป็นอย่างดี สำหรับนักผจญภัยมือใหม่พวกเขาจะคิดว่า ‘ทำไมพวกเขาถึงตั้งชื่อหมู่บ้านของพวกเขาแบบนั้น’ แต่ชื่อนั้นแสดงถึงประวัติศาสตร์และรากฐานของหมู่บ้านนั้นได้เป็นอย่างดี

‘มันเป็นหมู่บ้านที่ทาสของหอคอยงาช้างอาศัยอยู่’

นานมาแล้วที่หอคอยงาช้างเก่าแห่งนี้เคยเต็มไปด้วยจอมเวทย์ ในเวลานั้นคนที่ทำงานให้กับหอคอยได้สร้างหมู่บ้านขนาดเล็กไว้ แม้หลังจากที่ได้สร้างหอคอยงาช้างขึ้นมาใหม่ที่ใกล้กับพระราชวังผู้คนก็ยังอยู่ในหมู่บ้านนั้นและตอนนี้ลูกหลานของพวกเขาก็อาศัยอยู่ที่นั่นอย่างอิสระ

‘ชื่อของมันยังคงฟังดูแปลกอยู่เหมือนเดิมเลย’

ลูกหลานของพวกเขาตั้งชื่อเมืองของตนเองแบบนั้นด้วยความสมัครใจ

บุคคลภายนอกจะไม่สามารถโต้แย้งได้

“ และผู้ติดตามคนอื่นมาหาฉัน ฉันจะพาพวกคุณไปยังที่พักของคุณ ”

ในหมู่บ้านเจ้าชายกำลังพูดคุยกับผู้ใหญ่บ้าน

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีช่วงเวลาที่ดีเพราะพวกเขานั้นกำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

แม้ว่าเสียงหัวเราะส่วนใหญ่จะออกมาจากเจ้าชายซะมากกว่าและผู้ใหญ่บ้านก็มักจะยิ้มบ่อย ๆ

“ เราไม่เคยคิดเลยว่าท่านจะมาที่หมู่บ้านชนบทเก่าแก่แห่งนี้นับเป็นเกียรติและเป็นบุญของเราและจะคงอยู่ต่อไปอีกหลายทศวรรษ ”

“ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! คุณทำให้ฉันมีความสุข การใช่ชีวิตของพวกคุณเป็นอย่างไรบ้าง “

“ ที่จริงแล้วปีนี้เราเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ไม่ค่อยดี… .. ”

เมื่อไม่นานมานี้เอียนรู้ว่าเจ้าชายนั้นมีลักษณะเฉพาะ

เจ้าชายนั้นเหมือนคนโง่คนหนึ่งเท่านั้น

‘แต่สำหรับคนทั่วไปเจ้าชายนั้นดูไม่เลวเลย …. ‘

ไม่ใช่สำหรับขุนนาง จอเวทย์หรือเจ้าชายคนอื่น แต่นั่นสำหรับคนธรรมดา ๆ ทั่วไป

สำหรับคนทั่วไปเจ้าชายทำตัวเหมือนเป็นคนธรรมดา

แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะความสามารถที่ซ่อนเร้นของเขาในฐานะกษัตริย์ที่ดีหรือมีจิตใจที่อบอุ่นที่คอยเป็นห่วงประชาชนของเขา

แต่เจ้าชายนั้นทำเฉพาะกับคนที่อยู่ในฐานะที่ต่ำกว่าเขาเท่านั้น

เฉพาะกับคนที่เคารพนับถือหรือกลัวเขามาก

เฉพาะกับคนที่จะทำทุกอย่างตามที่เขาสั่ง

เขาอาจไม่ได้รู้สึกถึงมันจากพวกเขา

‘ความรู้สึกต่ำต้อย’

แน่นอนมันเป็นความจริงที่ว่าเขาเห็นคนของเขานั้นต่ำกว่าเขาเพียงเท่านั้นมันไม่ได้ทำให้เขาดูเป็นคนดีเลย แต่ก็ยังดีกว่าเอียนในอดีต

‘ดีกว่าทำสิ่งที่เอียนนั้น้คยได้ทำกับทุกคน’

บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำตัวดีต่อเอียนในทันที

เอียนยังไม่ได้เป็นคนของหอคอยงาช้าง

เอียนบอกเจ้าชายว่าการมาเยือนซากปรักหักพังนี่เป็นความปรารถนาของเขา

– ตั้งแต่ฉันยอมรับคำขอของเอียนและพาเอียนมาที่นี่เอียนก็จะได้รับเกียรติ! –

เจ้าชายอาจกำลังคิดในลักษณะนั้น

‘บางทีเขาอาจจะโชคไม่ดีที่เขาเกิดมาพร้อมกับสายเลือดจักรพรรดิ’

นี่อาจเป็นเหตุผลที่จักรพรรดิพยายามปกปิดเรื่องต่าง ๆ ให้เขาอยู่เสมอ

เขาอาจคิดเหมือนกับเอียน

‘ไปตามทางหอคอย….’

เอียนเวลาอยู่ที่นี่สองวัน

ในช่วงสองวันนี้เขาต้องไปที่ห้องใต้ดินของหอคอยงาช้าง

แต่เนื่องจากมีการติดตั้งกับดักมันจึงต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะได้เข้าไป

เขาต้องการจัดเวลาให้ดี

“ ขอโทษนะ กัปตัน ”

ดักลาสกล่าวขณะอยู่ข้าง ๆ เอียน

เอียนรู้สึกเสียใจที่เขาอนุญาตให้ดักลาสนั้นเรียกเขาว่า กัปตัน

เอียนไม่ได้คาดหวังให้ดักลาสนั้นเรียกเขาว่า กัปตัน จนถึงตอนนี้

“ เมื่อไหร่กัปตันจะไปเที่ยวชมหอคอยงาช้าง? ”

” คุณถามทำไม? “

“ ฉัน..ฉันต้องการไปเที่ยวที่นั่นด้วยเช่นกัน…. ”

ดูเหมือนว่าเอียนจะต้องไปที่นั่นในช่วงเวลาเที่ยงคืน

เมื่อเอียนตัดสินใจได้เขาก็พูด

“ ไปเที่ยวด้วยกันตอนพรุ่งนี้เถอะ ”

” จริง ๆ ? ไปกับกัปตัน? “

” ใช่ “

” ว้าว! ขอบคุณ! “

ดักลาสเคารพเอียนราวกับว่าเขากำลังคุยกับผู้เฒ่า

ดูเหมือนว่าตอนนี้ดักลาสได้ตระหนักถึงตำแหน่งของจอมเวทย์บ้างแล้ว

แม้ว่าในชีวิตในอดีตของเอียนนั้นดักลาสก็ไม่เคยทำตัวหยาบคายกับเขาเลย

“ และนี่กัปตันจงรับสิ่งนี้ไป…. ”

“ ฮืม? ”

ดักลาสส่งของบางอย่างให้กับเอียน

มันเป็นขวดที่มีของเหลวสีแดง

” มันคืออะไร? “

“ ชู่ววว! มันเป็นยารักษาที่ฉันนั้นทำขึ้นมาเอง ”

“ รักษายา? ”

มันเป็นยาขั้นพื้นฐานของนักเล่นแร่แปรธาตุ

แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เด็ก ๆ จะทำเช่นนี้ได้

“ พ่อของฉันบอกฉันว่าอย่าแสดงสิ่งนี้กับทุกคน แต่ฉันจะให้สิ่งนี้กับกัปตันเป็นการส่วนตัว ”

ในขณะที่เขาแบ่งปันความลับที่ยิ่งใหญ่ ดักลาสก็ส่งยานั่นให้กับเอียนอย่างระมัดระวัง

” ขอบคุณ “

เอียนซ่อนยานั่นไว้ในกระเป๋าของเขาอย่างรวดเร็ว

‘ดักลาสนี่ยังคงเป็นอัจฉริยะจริง ๆ’

ดูเหมือนว่าดักลาสกำลังทำอะไรบางอย่างในขณะที่ดูหนังสือ แต่อย่างไรก็ตามเอียนไม่เคยคาดหวังว่าดักลาสนั้นจะทำยานี้ขึ้นมาได้อย่างรวดเร็วเหมือนกัน ส่วนข้อกังวลของเลดิโอนั้นก็เข้าใจได้

” ท่านเพจและผู้ติดตามอื่น ๆ โปรดใช้บ้านหลังนี้ ”

พวกเขามาถึงกระท่อมพร้อมกับคำแนะนำของทหาร

มันไม่ได้เป็นบ้านที่ใหญ่โตอะไร แต่ก็เป็นหนึ่งในบ้านที่ดีที่สุดในหมู่บ้านนั้น

“ เชิญพักผ่อนให้เต็มที่ ”

ในคืนนั้นมีการป้องกันที่เข้มงวดยิ่งขึ้น

ในช่วงกลางคืนทหารเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว

หลายค่ายถูกสร้างขึ้นไว้รอบหมู่บ้าน

ทางด้านเหนือเป็นค่ายทหารของจักรวรรดิ

ทางด้านใต้มีการสร้างค่ายของอัศวิน

พวกเขาเป็นทหารพวกเขาจึงสร้างค่ายของพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว

‘การแอบออกไปอย่างลับ ๆ คงจะเป็นอุปสรรคแรกของฉัน’

เอียนก็คลิกที่ลิ้นของเขา

เขาต้องทำให้เงียบมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

‘ต้องใจเย็น ๆ’

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาในเวลากลางดึกแม้แต่ยามเฝ้ากลางคืนก็หลับ

การสำรวจของเอียนได้เริ่มขึ้นแล้ว

จริง ๆ แล้วมันเป็นสถานที่อันตรายสำหรับการสำรวจซะมากกว่า

End…