Release That Witch ปล่อยแม่มดคนนั้นซะ - ตอนที่ 1184 มาจากการกัดกิน

สถานการณ์เปลี่ยนไปทันที

คุณชายโหยวหลงกับเฟยอวี่หานยืนตกตะลึงอยู่กับที่ กลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ของฝ่ายยุคเก่าที่ตั้งสติและช่วยกันเหล่าฟอลเลนอีวิลที่แห่เข้ามาเอาไว้

“รีบหนีไปเร็ว หาทางฝ่าออกไป!” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา “พวกเราจะถูกล้อมไม่ได้เด็ดขาด!”

ตู้คอนเทนเนอร์อีกสองตู้ก็มีความเคลื่อนไหวขึ้นมาเหมือนกัน ด้านในตู้มีเสียงกระแทกตึงตังดังขึ้นมาไม่หยุด แผ่นเหล็กบนตู้คอนเทนเนอร์มีรอยบวมปูดขึ้นมาหลายรอย แค่โซ่ที่ล็อกอยู่ตรงประตูด้านหน้าคงจะกันเอาไว้ไม่ได้นานแน่

ถ้าในตู้คอนเทนเทอร์มีคนอยู่หลายสิบคนเหมือนกัน อย่างนั้นอย่าว่าแต่จะทำการกวาดล้างอีกฝ่ายเลย เกรงว่าแม้แต่จะหนีออกไปก็คงทำได้ยาก

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือพยายามอย่าให้โดนโจมตีกระหนาบหน้าหลัง!

เฟยอวี่หานได้สติขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เธอหมุนตัวพุ่งออกไปทางประตูใหญ่ของโรงงาน ขอเพียงฝ่าออกไปยังพื้นที่ว่างได้ อย่างน้อยการแยกกันหนีก็ทำไม่ต้องถูกฆ่าจนหมด

นี่คือเส้นทางการฝ่าออกไปที่ถูกต้องที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

โรแลนด์ยังคงเลือกที่จะเฝ้าระวังอยู่ด้านหลัง แต่เมื่อเทียบกับตอนแรกที่ดูสบายๆ แล้ว ตอนนี้เขาได้รวบรวมสมาธิทั้งหมดเอาไว้เพื่อรับมือกับฟอลเลนอีวิลใหม่ที่ถาโถมเข้ามา ต่อให้อีกฝ่ายจะไม่สามารถทำอะไรได้มาก แต่ถ้าถูกมันกัดก็ทำให้เขาบาดเจ็บได้เหมือนกัน

“นี่คือทีมหนึ่ง พวกเรามีปัญหา ศัตรูมีจำนวนมากกว่าที่คิดเอาไว้ ขอกำลังหนุนด่วน!” หัวหน้าทีมโจมตีกลับพร้อมตะโกนขอความช่วยเหลือไปพลาง

ในชั่วระยะเวลาแค่ไม่กี่อึกใจก็มีผู้ฝึกยุทธ์สองคนถูกดึงจนล้มลงไป แสงสีขาวที่ปกป้องร่างกายสว่างวาบขึ้นมาสองสามครั้งก่อนจะถูกฟอลเลนอีวิลฉีกกระชากร่างกายอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อเห็นเนื้อสดๆ และเศษเนื้อของพวกเดียวกัน การเคลื่อนไหวของคุณชายโหยวหลงก็เชื่องช้าขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่โรแลนด์ก็ยังมองออกเลยว่าหมัดและเท้าของเขาไม่คล่องแคล่วเหมือนอย่างก่อนหน้านี้แล้ว การโจมตีและการป้องกันก็มีช่องโหว่ปรากฏขึ้นมาให้เห็น หลังจัดการฟอลเลนอีวิลไปได้หลายตัว ร่างกายของเขาก็มีรอยข่วนปรากฏขึ้นมาเป็นครั้งแรก

“ปัง!”

ในที่สุดประตูตู้คอนเทนเนอร์ก็รับแรงกระแทกไม่ไหว มันถูกฟอลเลนอีวิลชนจนเปิดออกก่อนจะกระแทกลงไปกับพื้น

แต่ศัตรูที่พุ่งออกมากลับมีจำนวนน้อยกว่าที่คิดไว้มาก

โรแลนด์เลิกคิ้วเล็กน้อย เขาเห็นบนท่อเหล็กมีฟอลเลนอีวิลที่ตายไปแล้วถูกมัดอยู่สิบกว่าตัว ถึงแม้พวกมันจะกลายร่างสมบูรณ์แล้ว แต่มันกลับไม่ได้ดิ้นหลุดออกมาจากเชือกที่มัดมันไว้อยู่ รูขนาดใหญ่บนร่างกายมันยังคงมีเลือดสดๆ ไหลออกมา เหมือนกับว่ามันถูกอะไรบางอย่างแทงทะลุร่างกายในเสี้ยววินาทีที่มันกลายร่าง

เมื่อมองตามซากศพที่ตั้งเรียงเป็นแถวไปบนผนังตู้คอนเทนเนอร์ โรแลนด์มองเห็นรูที่ปรากฏอยู่บนผนังตู้คอนเทนเนอร์อย่างชัดเจน

ทำได้ดีมาก เขาแอบชมอยู่ในใจ

นั่นคือฝีมือของฟิลลิสอย่างไม่ต้องสงสัย เขาพอจะนึกภาพฟิลลิสที่อยู่ภายใต้การคุ้มกันของดาเนนค่อยๆ เข้ามายังด้านหลังตู้คอนเทนเนอร์อย่างไร้ซุ่มเสียง จากนั้นเมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ดี เธอก็ใช้เบลดคลอว์ของเธอแทงเข้าไปในคอนเทนเนอร์ทันที

“นี่…มันอะไรกัน?” หัวหน้าศัตรูพูดขึ้นมาอย่างโกรธแค้น “เจ้าพวกหัวขโมยสารเลว พวกแกทำอะไรเด็กๆ ของข้า!”

ผู้ฝึกยุทธ์ย่อมไม่มีเวลาไปนั่งสนใจมัน ถึงแม้ทุกคนจะมีความสงสัยไม่ได้น้อยไปกว่ามันก็ตาม แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมานั่งสนใจเรื่องนี้ เมื่อไม่มีศัตรูที่จะถาโถมเข้ามาเพิ่ม โอกาสที่จะรอดออกไปได้ก็มีเพิ่มมากขึ้น สถาการณ์ของทางฝั่งผู้ฝึกยุทธ์ดูดีขึ้น

“พอกันที” มันกระทืบเท้า “แผนของข้าจะมาสะดุดเพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ไม่ได้ พวกแกต้องตายอยู่ที่นี่นี่แหละ!”

พอพูดจบมันก็ล้วงเอาของที่ดูเหมือนรีโมทคอนโทรลออกมาจากในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะกดลงไปบนปุ่มที่อยู่ด้านบน

มีเสียงดังสนั่น จากนั้นมุมทั้งสี่ของโรงงานก็ระเบิดขึ้นมา พื้นดินทั้งผืนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนจะถล่มลงไปข้างล่าง! คบเพลิงที่เผาไหม้ถูกกระแสอากาศพัดจนดับไป บริเวณรอบๆ ตกอยู่ในความมืดทันที

ชิบหายแล้ว! โรแลนด์สบถออกมา เจ้านี่มันฝังระเบิดเอาไว้ใต้พื้นด้วยเหรอ? ถึงแม้เขาจะมีพลังแปลกๆ อยู่ แต่เขาก็ไม่สามารถบินขึ้นไปเหมือนอย่างไลต์นิ่งได้!

“ฝ่าบาท!” ในขณะนั้นเอง มือเล็กๆ ข้างหนึ่งก็คว้าจับเขาเอาไว้

หลังโงนเงนอยู่กลางอากาศ เขาก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกกอดเอาไว้แน่น จากนั้นก็กลิ้งกระแทกลงมาจนสุดท้ายลงมานอนอยู่บนพื้น

“แค่กๆ…หลิงเหรอ?” เขาเอามือปัดฝุ่นที่ฟุ้งอยู่ตรงหน้า ก่อนจะถามเสียงเบาๆ

“หม่อมฉันเองเพคะ พระองค์ไม่เป็นไรใช่ไหมเพคะ?” อีกฝ่ายรีบรับคำ “โชดดีที่การระเบิดเมื่อกี้ทำให้ไฟดับลงไป หม่อมฉันถึงมีโอกาสช่วยพระองค์เอาไว้”

หลังคบเพลิงถูกแรงระเบิดพัดจนกระเด็นไป โรงงานที่ถูกความมืดเข้าปกคลุมก็กลายเป็นดินแดนของหลิง การเคลื่อนไหวอยู่ในเงามืดของเธอแทบจะให้ผลที่เหมือนกับการวิ่งอยู่ในหมอกมายาของไนติงเกลเลย

“ข้าไม่เป็นอะไร แม่มดคนอื่นๆ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“วางพระทัยได้เพคะ มีฟิลลิสอยู่ การตกลงมาแค่นี้ไม่ใช่สามารถทำอะไรดาเนนได้เพคะ ส่วนฟาลดี้ก็คอยดูสถานการณ์อยู่ด้านนอกโรงงานเพคะ”

“เช่นนั้นก็ดี” โรแลนด์ดึงกล้องไนท์วิชั่นลงมาสวมอีกครั้ง ก่อนจะมองดูสถานการณ์รอบๆ ตัว

“ฝ่าบาท ของที่เหมือนกับปีศาจดวงตานี่คือ…” หลิงถามอย่างสงสัย

“เครื่องมือที่เอาไว้ใช้มองในที่ที่มีแสงน้อยน่ะ มันทำให้คนธรรมดาสามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ในความมืดได้อย่างชัดเจน” เขาอธิบาย “ดังนั้นต่อให้อยู่ในที่ที่มืดจนมองไม่เห็นแม้กระทั่งมือตัวเอง เจ้าก็ต้องคอยซ่อนตัวเอาไว้ อย่าให้ถูกใครเห็นเข้า”

“เพคะ…” หลิงหายตัวเข้าไปในเงามืด ก่อนจะเหลือเพียงแค่หัวครึ่งหนึ่งที่โผล่ออกมา ตรงหน้าจมูกมีฟองอากาศผุดขึ้นมาเหมือนกับว่านั่นคือน้ำจริงๆ

ด้วยแสงจันทร์ที่ส่องลงมา เขาก็เข้าใจสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างรวดเร็ว

พื้นที่ถล่มลงมาทำให้ทุกคนแตกกระสานซ่านเซ็น ตอนนี้ทุกที่เต็มไปด้วยแผ่นซีเมนต์กองกระจัดกระจายจนไม่สามารถระบุตำแหน่งเพื่อนร่วมทีมได้ แต่เมื่อคิดถึงว่าผู้ฝึกยุทธ์นั้นมีพลังแห่งธรรมชาติคอยป้องกันร่างกายอยู่ การตกลงมาแค่นี้จึงไม่ทำให้พวกเขาบาดเจ็บอะไรมาก ขณะเดียวกันศัตรูก็น่าจะรู้ถึงจุดนี้เหมือนกัน ในเมื่อลงทุนวางกับดักขนาดนี้แล้ว มันจะต้องไม่ได้แค่คิดจะขังพวกเขาเอาไว้ที่นี่แน่ ขอเพียงยื้อเวลาเอาไว้ ทีมที่สองก็จะเข้ามาช่วยเหลือ เมื่อถึงตอนนี้แผนการบูชายัญของหัวหน้าฟอลเลนอีวิลก็คงต้องพังทลาย

สิ่งที่น่าสงสัยก็คือเจ้าหลุมนี่

ในตอนที่ CO2 อธิบายเส้นทางของที่นี่ เขาไม่ได้ถึงเรื่องที่นี่มีห้องใต้ดินเลย เมื่อดูจากแผนที่แล้ว โรงงานก็น่าจะสร้างอยู่บนพื้นเรียบๆ ถึงจะถูก

เมื่อดูจากกำแพงซีเมนต์ที่ตื้นลึกไม่เท่ากันรอบๆ ตัวแล้ว เห็นได้ใช้ว่าที่นี่ไม่ได้อยู่ในแปลนก่อสร้าง

พูดอีกอย่างก็คือศัตรูจงใจที่จะขุดพื้นด้านล่างโรงงานแล้วก็วางระเบิดเอาไว้

ทำไมล่ะ?

โรแลนด์สังเกตเห็นว่าบริเวณรอบๆ หลุมนั้นเป็นพื้นเรียบ แต่ตำแหน่งตรงกลางกลับเป็นหลุมยุบลงไปเหมือนกับแอ่งน้ำวนขนาดใหญ่ ส่วนซากศพฟอลเลนอีวิลที่ตกลงมาก็กองทับๆ กับเป็นชั้นๆ อยู่ตรงกลางหลุม

หรือว่า…นี่คือส่วนหนึ่งของพิธีบูชายัญ?

เขาครุ่นคิดอย่างสงสัยอยู่ไม่นาน หัวหน้าฟอลเลนอีวิลตัวนั้นก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ภายใต้การสั่งการของมัน ฟอลเลนอีวิลที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างไม่ได้ไปเที่ยวตามหาผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ หากแต่ไปเก็บเอาแกนพลังแห่งธรรมชาติและซากศพของพวกเดียวกันโยนลงไปตรงกลางหลุม ไม่เพียงเท่านี้ แม้แต่ซากศพของผู้ฝึกยุทธ์พวกมันก็เก็บและโยนลงมาด้วย แค่พริบตาหลุมขนาดใหญ่ก็ถูกถมจนเกือบเต็ม

โรแลนด์ใจเต้นขึ้นมาทันที จู่ๆ กระแสพลังในร่างกายก็เดือดพล่านขึ้นมา เหมือนว่ามันสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง

“พระเจ้า…ได้โปรดรับเอาของขวัญสุดท้ายจากข้าไปด้วยเถิด!” หัวหน้าฟอลเลนอีวิลกางแขนออกพร้อมกับก้มหน้ามองลงมาในหลุม

แกนพลังแห่งธรรมชาติแทบจะเปล่งแสงสว่างเจิดจ้าออกมาพร้อมกัน!

โรแลนด์ดึงเอาแว่นไนท์วิชั่นออก ก่อนจะยืนมองดูตรงกลางหลุมอย่างตกตะลึง แกนพลังแห่งธรรมชาติเริ่มหมุนขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ รวมตัวเข้าด้วยกันและสาดกระจายไปรอบๆ กลายเป็น ‘การกัดกิน’ ที่ไร้รูปแบบ!

จากนั้นก็มีอะไรบางอย่างมุดออกมาจากการกัดกินและก่อตัวเป็นรูปร่างอย่างรวดเร็ว มันดูแล้วมีรูปร่างเหมือนกับคน มีหัวมีแขนทั้งสองข้าง แต่มันก็เป็นแค่เค้าโครงเท่านั้น ตรงด้านในโครงร่างของมันเป็นเหมือนท้องฟ้าที่มืดมิด ดวงดาวจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังหมุนวนอยู่ด้านในเหมือนกับจักรวาลที่อยู่ห่างไกล

เมื่อเงาที่มีรูปร่างเหมือนคนปรากฏตัวขึ้นมา ด้านลางของตัวมันก็มีเลือดสีแดงไหลออกมา ก่อนจะแผ่กระจายไปทั่วทั้งหลุมอย่างรวดเร็ว ทำให้พื้นใต้ดินที่มืดมิดกลายเป็นพื้นบิดๆ เบี้ยวๆ สีดำแดง

แมลงที่อยู่บนไหล่ส่งเสียงร้องออกมา นี่หมายความว่าฟาลดี้รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของความอันตราย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โรแลนด์ได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้ ตอนที่เขาไปปล้นฟอลเลนอีวิลก่อนหน้านี้เขาก็เคยเจอสิ่งมีชีวิตที่เกิดมาจากพลังเวทมนตร์แบบนี้เหมือนกัน เพียงแต่ขนาดของตัวนี้มันใหญ่กว่าครั้งที่แล้วมาก แค่ครึ่งตัวของมันที่ยืดขึ้นมาก็สูงเท่ากับตึกสองสามชั้นแล้ว!

ที่แท้นี่คือเป้าหมายที่แท้จริงของมัน! การบูชายัญที่ว่าไม่ได้เป็นแค่การพูดลอยๆ หากแต่เป็นการใช้คนสร้างการกัดกินขึ้นมาเพื่อเรียกเอาสัตว์ประหลาดที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกแห่งความฝันออกมา!

เพียงแต่เขาไม่เข้าใจ ในเมื่อพวกมันสามารถใช้แกนพลังเวทมนตร์ในการสร้างการกัดกินขึ้นมาได้ ทำไมต้องรอให้ถึงตอนนี้ แล้วก็ล่อให้สมาคมผู้ฝึกยุทธ์เข้ามาด้วย?

แต่ศัตรูก็เผยคำตอบออกมาอย่างรวดเร็ว

จู่ๆ พื้นที่ถูกเลือดสีแดงย้อมก็มีหนวดสีดำสิบกว่าเส้นปรากฏขึ้นมา ก่อนจะดึงเอาผู้ฝึกยุทธ์คนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ใต้แผ่นคอนกรีตออกมา แล้วโยนไปที่ด้านหน้าของสัตว์ประหลาดเวทมนตร์ตัวนั้น

“สัตว์ สัตว์ประหลาด…” อีกฝ่ายรวบรวมพลังทั้งหมดที่มีโดยหวังจะดิ้นให้หลุดออกจากหนวดเหล่านั้น แต่ทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์

“พวกเจ้าขโมยเอาสิ่งที่ไม่ได้เป็นของพวกเจ้าไป แล้วยังพยายามจะยึดเอามันไปเป็นของตัวเอง ตอนนี้ได้เวลาเอามันมาคืนให้กับเจ้าของมันแล้ว” สัตว์ประหลาดเวทมนตร์จับผู้ฝึกยุทธ์ขึ้นมา ก่อนจะโยนเขาเข้าไปในการกัดกิน “ข้าจะแก้ไขความผิดพลาดนี้เอง ทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นอย่างที่มันควรจะเป็น — ยอมรับชะตาของพวกเจ้าแล้วกลับไปสู่จุดกำเนิดเถอะ!”

ท่ามกลางเสียงประกาศที่ดังสนั่นแก้วหูของมัน การกัดกินได้ขยายตัวมากขึ้นกว่าเดิม ส่วนร่างกายของมันก็ขยายตัวขึ้นตาม ดูแล้วเหมือนมันกำลังจะปีนขึ้นมาจากใต้ดินอย่างไรอย่างนั้น!

………………………………………………………………………………