นิยาย re Zombie World โลกซอมบี้อีกครั้ง

ตอนที่ 81 ความตายมันง่ายไป

ตอนที่ 81 ความตายมันง่ายไป

สายฝนที่ตกลงมากระทบกับพื้นดินที่เฉอะเฉะ เป็นเหมือนกับน้ําที่ดับเปลวไฟที่ลุกไหม้เผาทําลายซากตึกและค่ายทหารของจีนาสทั้งหมด

เสียงกรีดร้องของซอมบี้ที่ตอนนี้สูญเสียเป้าหมายในการไล่ล่าไป มันได้แต่เดินอย่างไร้จุดหมายเพื่อหาซากศพและเนื้อมนุษย์ที่พึ่งตายมาเติมเต็มความหิวกระหายที่ไร้จุดจบของตัวมัน

แต่แล้วเหล่าซอมบี้ก็ค้นพบเป้าหมายใหม่ กลุ่มมนุษย์สิบกว่าคนที่มีชายสวมหน้ากากทองคําเดินนําพวกเขามา ในขณะที่คนอื่น ๆ ก็ช่วยกันพยุงร่างที่มีแค่ผ้าห่มปกคลุมไม่ให้เปลือยเปล่าตามมาด้านหลังท่ามกลางสายฝน

ในขณะที่ซอมบี้หลายตัวได้เข้ามาจู่โจม เปลวไฟที่ยังคงไม่ดับลงจากฝนที่ตกลงมา มันก็ไหลมารวมกันอยู่ตรงหน้าของไนเรลกลายเป็นหอกเพลิงที่อัดแน่น กันจนแม้แต่หยาดฝนก็ระเหยเป็นไอไปในทันที

คําราม!!!

ซอมบี้ได้ร้องคําราม ปากที่ฉีกไปถึงกกหูเปิดกว้างออกลิ่นที่อยู่ด้านในตวัดไปมาราวกับหนอนปีศาจ แต่ก่อนที่มันจะได้จโจมเข้ามานั้นก็โดนหอกอัคคีที่ไนเรลสร้างแทงทะลุราวกับมังกรไฟเผาร่างของซอมบี้ไปทีละตัวละตัวไม่มีเหลือ

ไนเรลเรียวเพียงแค่ให้เปลวไฟในการ เผาพวกมัน เขาไม่คิดที่จะปล่อยให้มีซอมบี้รอดไปอยู่แล้ว

ในระหว่างที่จัดการซอมบี้ทิ้ง เขาก็เดินไปรอบ ๆ ค่ายที่ไม่ใหญ่มากนักใช้เวลาไม่นานทั้งกลุ่มมาหยุดอยู่ที่โกดังแห่งหนึ่ง มันไม่ต่างจากโกดังธรรมดาทั่วไป

ยกเว้นก็แต่ว่ากลิ่นเหม็นของโลหิตมนุษย์ที่คละคลุ้งกระจายออกมาไม่ขาด ไนเรลจับไปที่ประตูที่เปิดออกเล็กน้อย มือของเขาค่อย ๆ เลือนออกและสิ่งแรกที่เห็นในสายตามันก็คือรางน้ําที่ไม่มีน้ําอยู่ แต่มันกับเป็นเลือดของมนุษย์ที่ไหลหยดลงมา

ติ๋ง! ติ๋ง! ติ๋ง!

เสียงเลือดที่หยดลง ไม่ต่างจากสายฝนด้านนอกแต่มันกับทําให้หญิงสาวที่ตามมาหลายคนพากันอาเจียนออกมาเพราะเลือดเหล่านั้นมาจากร่างของชายหนุ่มชาวไทกีล่าหลายคนที่ถูกแขวนห้อยหัวไว้โดยมีโซ่เหล็กมัดที่เท้าไม่ต่างจากสัตว์ตัวหนึ่ง เมื่อนับดูแล้วมีคนไทกีล่าที่ทั้งหมดเป็นเพศชายอยู่เกือบ 20 คนที่แขวนอยู่

ศีรษะที่ถูกตัดออกเพื่อกันไม่ให้ซากศพกลายร่างเป็นซอมบี้ ข้อมือที่ถูกตัดออกเพื่อเป็นอีกทางให้เลือดไหลออกมาได้เร็วขึ้น มีหลายร่างที่ใส่เสื้อผ้าที่ไนเรลจําได้

“คนของโนแลน” ไนเรลเดินลึกเข้าไป เรื่อย ๆ เขาก็เห็นว่ายังมีร่างของผู้หญิงให้เห็นบ้าง ดูเหมือนร่างนี้โดนตัดและล้างเอาของเสียออกไปทั้งหมดแล้ว

เมื่อผู้หญิงที่ตามมาอยู่ด้านหลังนั้นเห็นดังนั้นก็กล่าวออกมา “นี่มันเธอคือคนที่ถูกพาออกมาเมื่อวาน…” เธอพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อยและมองไปที่รอยสักรูปผีเสื้อที่อยู่บริเวณแผ่นหลังที่แขวนอยู่

“ไปกันต่อเถอะ” เขากล่าวออกมาพร้อมกับถังน้ํามันที่ระเบิดเผ่าซากศพทั้งหมด

ในขณะที่ตัวเขานั้นเดินออกมาโดยที่ไม่มีแม้แต่คํากล่าวอะไรอีกเช่นเคย ไม่ว่าจะเป็นคําสวดภาวนาก็ไม่มีเช่นกัน

เมื่อมาถึงอีกห้องกลิ่นเหม็นเน่าก็เข้าปะทะจมูกทันที ด้านในมีหลุมกว้างประมาณ 10 เมตรลึกไม่น้อยกว่า 3 เมตรพร้อมด้วยน้ําเน่าที่เต็มไปด้วยเศษเนื้อและสิ่งปฏิกูล เสาไม้ปักไว้ทั้ง 10 ต้น มีร่างของมนุษย์ถูกมัดไว้อยู่จนเต็ม แต่ส่วนใหญ่นั้นตายกลายร่างเห็นซอมบี้ไปหมดแล้ว

จะยกเว้นก็แต่คนที่พึ่งถูกจับมาขังใหม่หนึ่งคนและชายที่ไนเรลตามหาตาเดียว

ไนเรลไม่พูดอะไรออกมาเขากระโดดลงไปจัดการดึงชายทั้งสองคนขึ้นมา จากในคุกหลุมที่มีแต่น้ําเน่าโดยไม่ได้รังเกียจอะไร

หลังจากนั้นเขาก็หิวคนทั้งสองที่หมดสติและพาคนที่รอดชีวิตทั้งสองออกมาจากค่ายที่เต็มไปด้วยเปลวไฟ

ที่เนินสูงห่างจากค่ายไปไม่ไกล มีบ้านพัง ๆ หลังหนึ่งที่พอจะให้ทุกคนหลบฝนได้ ไนเรลวางร่างของตาเดียวและโนแลนลงกับพื้นพร้อมกับที่เดินไปนั่งที่เก้าอี้ ทั้งสองคนยังคงไม่ได้สติเนื่องมาจากบาดแผลที่เกิดขึ้น

“ชารอนเธอเอาของในขวดไปละลายน้ําสักเล็กน้อยแล้วไปแบ่งกัน ส่วนอีกขวดให้กรอกปากคนที่สลบอยู่ทั้งสอง” ไนเรลหยิบขวดขนาดเล็กที่ภายในบรรจุเลือดแห่งชีวิตที่ได้ออกมาไม่มากนักที่เขาสะสมไว้ในแต่ละวัน โดยเขาเก็บไว้กับตัวอีก 2 ขวดเผื่อไว้ในกรณีฉุกเฉิน

ชารอนที่เดินมารับขวดไปตอนแรกเธอก็มองไปที่ของเหลวอย่างสงสัยในตอนแรก

แต่เมื่อละลายน้ําเจือจางแล้วดื่มตามที่ ไนเรลบอกในทันทีโดยเธอก็ไม่ได้สงสัยว่ามันจะเป็นยาพิษ เพราะถ้าไนเรลอยากให้พวกเธอตายคงไม่ต้องมาลงทุนสิ้นเปลืองยาพิษอย่างแน่นอน เพียงแค่บีบพวกเธอเบา ๆ ก็ตายแล้ว

หลังจากที่เธอดื่มลงไปก็รู้ว่ามันคือยา รักษาบาดแผลตามร่างกายรอยฟกช้ําที่เกิดจากการถูกทุบตีทําร้ายร่างกายมันก็หายเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

แผลที่อยู่ที่เท้าของเธอที่เกิดจากเศษหินบาดขณะที่เดินออกมาจากภายในค่ายด้วยเท้าที่เปลือยเปล่านั้นก็ค่อย ๆ สมานเข้ากันและเริ่มตกสะเก็ดด้วยตาที่มองเห็น

“เหลือเชื่อ ในโลกนี้มียาแบบนี้ด้วย” ชารอนพูดออกมาอย่างตกใจ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกสนใจมาก เธอไม่เคยได้ยินว่าจะมียาที่รักษาแผลได้รวดเร็วขนาดนี้มาก่อน ขนาดยาที่เธอดื่มไปยังเจือจางน้ําเพื่อให้พอกับคนนับ 10 แล้วถ้าเป็นยาที่ไม่เจือจางมันจะรักษาคนที่บาดเจ็บหนักกว่านี้ได้หรือไม่ หรือขนาดงอกอวัยวะ

และเธอก็ได้รับคําตอบเมื่อกรอกยาให้กับโนแลนและตาเดียว โนแลนที่โดนตัดมือนั้นบาดแผลยังแช่อยู่ในน้ําเน่า ทําให้มันเขียวคล้ําเหมือนกับแผลติดเชื้อร่างกายที่ซีดเนื่องจากเสียเลือดมากก็มีแสดงให้เห็น แต่หลังจากที่ดื่มเลือด แห่งชีวิตไปครึ่งขวด แผลที่น่ากลัวตอนแรกมันเริ่มที่จะกลับมามีสีของเลือด อาการติดเชื้อก็เริ่มหายไปและตัวของเขาก็ ค่อย ๆ ได้สติขึ้นมา

โนแลนที่ตอนนี้ค่อย ๆ เงยหน้ามองไป รอบ ๆ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความแค้นที่ไม่มีที่สิ้นสุดต่อจีนาส แต่เมื่อเห็นว่าเป็นไนเรลเขาก็ถึงกับนิ่งเงียบไปในทันที

“มีอะไรจะพูดหรือไม่?” ไนเรลถามออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา

“พวกจีนาส…จะต้องไปฆ่าพวกมัน” แต่ประโยคแรกของโนแลนนั้นยังคงเป็นการแก้แค้นเช่นเคย ดวงตาที่เหมือนกับคนบ้ามองไปมองมาไม่หยุด

ไนเรลมองโนแลนที่ดูเหมือนจะเป็นบ้าไปแล้ว ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าโนแลนไปเห็นอะไรมาอาจจะเป็นเพื่อนของตนที่โดนเชือดที่ระคนในห้องนั้นก็ได้

ไนเรลหยิบหัวของใครบางคนและโยนออกมา โนแลนมองไปที่หัวของฟอร์ดก็ดูจะนิ่งเงียบไปทันที

สักพักเขาตั้งสติได้และรู้ว่าฟอร์ดนั้นตายไปแล้ว โนแลนหัวเราะออกมาพร้อมกับจับไปที่หัวของฟอร์ดขั้นมามองไปที่ตาพร้อมทั้งพูดอย่างเสียสติ

“แกตายแล้ว แกตายแล้ว ฮ่า ๆ ในที่ สุดฉันก็แก้แค้นได้สําเร็จ ทุกคนได้ยินไหม ไอลาที่รักเห็นไหม ไอลินลูกพ่อ เห็นหรือไม่พ่อแก้แค้นให้ลูกได้แล้ว” โนแลนมองไปโดยรอบเพื่อที่จะหารีค รีคอนและคนของตนแต่เขาก็ไม่เห็นว่ามีใครอีกเลย

สายตาที่เย็นชาของไนเรลมองไปที่โนแลนและกล่าว “นายคงอยากตายมากสินะ บอกมาทั้งเรื่องที่พวกจีนาสไปถล่มที่ตึกฆ่าทุกคนไปคือฝีมือนายใช่หรือไม่ ฉันต้องการได้ยินจากปากนาย”

โนแลนที่ได้ยินก็นึกขึ้นได้ถึงรีคอนรีค และคนสนิทของตนที่โดนเชือดตายไปแล้ว

“ไม่สิ เดี๋ยวก็แผนของฉันสมบูรณ์แบบ ทุกคนจะตายได้อย่างไร เสียสละทุกคน เสียสละ” เขาก็ร้องไห้ออก ตอนนี้โนแลนนั้นได้เสียสติไปแล้ว เมื่อลองมาคิดทบทวนหลาย ๆ อย่างหลังจากที่เขาแก้แค้นได้แล้วมันก็ไม่เหลือสิ่งใดอีก

เขาไม่เคยคิดว่าจะต้องพาคนสนิทตัวเองมาตาย ในตอนแรกโนแลนคิดแค่ว่าจะถล่มค่ายทั้งหมด และไนเรลจัดการกับฟอร์ดเท่านั้น ไนเรลจะฆ่าฟอร์ดไม ได้แต่ก็ตัดกําลังมันได้ เมื่อเขาจัดการ ค่ายมันจนหมดก็จะกลับไปจัดการกับฟอร์ดก็ได้

แต่ตอนนี้ทุกอย่างไม่เคยเป็นอย่างที่ เขาคิดแม้แต่ครั้งเดียว

“ทุกคนตายไปแล้ว แล้วทําไมฉันถึง ยังอยู่ ไม่ถูกต้อง ไม่ถูกต้อง” โนแลนคลานเข้ามาหาไนเรลด้วยท่าทางที่น่าสมเพช เขากอดไปที่ขาของไนเรล เขาร้องออกมาพร้อมกับน้ําลายและน้ํามูกที่ไหล ไม่หยุด “ฆ่าฉัน ฆ่าฉันที ขอร้องละ ฉันเองที่ใช้คนพวกนั้นเป็นเหยื่อล่อพาพวก มันไปหานาย นายแค้นฉันหรือไม่ ฉันคือ ศัตรูของนายเช่นกัน ฆ่าฉัน”

ไนเรลที่เห็นดังนั้นก็แตะเข้าไปที่ท้องของโนแลนในทันที “นี่สําหรับเด็กคนนั้น”

โครม!

โนแลนที่ถูกแตะไปชนกับเก้าอี้ที่ไนเรลเคยนั่งอยู่เมื่อสักครู่จนตัวของเขาอ้วกออกมาแต่เขาก็ยังพยายามขอให้ไนเรลฆ่าเขา เพื่อที่จะได้จบเรื่องทุกอย่าง “ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน”

“นายอยากตายงั้นหรือ! ได้? ถ้างั้นยอมรับคําขอฉันเรื่องหนึ่งแล้วนายจะได้ สิ่งที่ต้องการอย่างสมใจ” ไนเรลเดินมาหยุดต่อหน้าโนแลนถามออกมาด้วยน้ํา เสียงที่เฉยชาเป็นอย่างมาก แต่ในขณะนั้นเองเขาก็ใช้ความสามารถ [คําบัญชาเผ่าพันธุ์ E] ไปด้วย

“ได้ ๆ ฆ่าฉันซะ ได้ทุกอย่างขอแค่ฆ่าฉัน” โนแลนรับปากออกมาราวกับคนเสียสติ

“ถ้านายเชื่อในคําเสียสละฉันก็ขอบอกเงื่อนไขคําสัญญา นายจะไม่สามารถฆ่าตัวตายไม่ว่าจะด้วยสิ่งใดก็ตาม จนกว่านายจะเจอการเสียสละที่แท้จริง จะต้องอยู่กับความผิดที่นายก็ไว้ไปตลอดทุกวัน ทุกคืน ทุกเวลา”

“เพราะความตายมันง่ายไปสําหรับคน แบบนาย โนแลน”

หลังจากนั้นเขาก็โยนปืนพกออกมาหนึ่งกระบอกและเดินออกไปในทันที โดยมีเงาที่กลับออกมาแบกล่างของตาเดียว ตามมาด้วยพร้อมกับหญิงสาวที่เขาช่วยไว้ก็ตามไนเรลไปแบบงง

ทิ้งให้โนแลนที่ยังคงงงอยู่มองไปที่ไนเรลอย่างไม่เข้าใจ “ทําไมไม่ฆ่าฉัน ฆ่าฉันสิ”

“ปืน ๆ” โนแลนคิดขึ้นได้ว่าไนเรลทิ้งปืนไว้หนึ่งกระบอก เขาก็รีบหยิบมันขึ้นมาอย่างร้อนรนจอปืนกรอกปากตัวเอง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุขที่จะได้ตาย แต่แล้วพอเขาจะลั่นไกมัน กับทําไม่ได้ร่างกายของเขาไม่ยอมฟังคําสั่ง

“ตายสิ ตายสิ” โนแลนพูดออกมาพร้อมกับทั้งพยายามเหนี่ยวไก แต่มันก็ไม่เป็นผลร่างกายของเขาไม่ยอมทําตาม

และเมื่อนึกถึงคําพูดของไนเรล เขาก็รู้ว่านี่จะต้องเกี่ยวข้องกับไนเรล “ไม่ แกจะทํากับฉันไม่ได้แบบนี้ไม่ได้ ๆ”

โนแลนพยายามลุกขึ้นมาวิ่งไปทางที่ไนเรลพึ่งออกไปอย่างล้มลุกคุกคลาน ท่ามกลางสายฝนสุดท้ายแต่ก็ไม่เจอวี่แววของไนเรลอีกเลย

โนแลนรู้สึกทรมานซะยิ่งกว่าความตาย เขาได้แต่พึมพําพร้อมกับพยายามใช้ปืน

ฆ่าตัวตายอีกครั้งว่า “ไนเรล นายสาปอะ ไรกับฉัน แกสาปอะไรกับฉันออกไปนะ ออกไปฉันขอโทษ ออกไป พวกแกเป็นใคร

โนแลนที่ตอนนี้ตกลงอยู่ในภาพหลอ นของจิตใจพยายามวิ่งหนี ผู้คนจํานวนมากที่เขาใช้คําว่าเสียสละในการฆ่าพาเขา

เส้นทางของโนแลนชายที่ทําทุกอย่าง เพื่อแก้แค้นก็ต้องมาจบลงที่การเสียสติ อยากฆ่าตัวตายแต่ก็ทําไม่ได้ เขาต้องมีชีวิตอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้นจากตัวเอง พร้อมกับภาพหลอนและฝันร้าย

แต่แท้จริงแล้วมันกับเป็นเพียงจุดเริ่มต้น เมื่อเขาฆ่าตัวตายไม่ได้ก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปกับความรู้สึกผิดนี้ จนเวลาผ่านไปโนแลนก็ได้ไปเจอกับเด็กสาวน่ารักผู้ที่อยากรู้เรื่องไปซะทุกอย่าง มาพร์ อมกับพาหนะกวางเผือกคู่ใจและมีอาวุธกายอย่างดาบคู่ที่ทําจากเขาง

เด็กสาวที่เป็นที่รักต่อผืนป่าทั้งปวง ไม่มีสิ่งใดจะทําอันตรายเธอได้เมื่อมีป่าปกป้องคุ้มครองเธออยู่

ซึ่งทั้งโนแลนและเด็กน้อยก็ได้ออกเดินทางไปด้วยกันในเวลาต่อมา นั้นทําให้โนแลนที่เสียสติได้ค้นพบบางสิ่งและคําสัญญาที่ไนเรลสั่งไว้ ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นในภายหลังจากนี้อีกนาน