นิยาย re Zombie World โลกซอมบี้อีกครั้ง

 

ตอนที่ 76 ขอร้อง

 

โนแลน รีคอน รีบวิ่งตามรีค ไปยังจุดที่ในเรลอยู่ เมื่อไปถึงพวกเขาก็เห็นหญิงสาวที่แอบอยู่ในมุมตัวสั่นกลัวขณะที่เธอมองดูทหารหนุ่มจีนาสที่ตอนนี้นอนเจ็บอยู่ที่พื้น โดยใกล้ ๆ กันนั้นมีคนสวมหน้ากากสีทองและเสื้อคลุม

 

ทั้งสามเห็นดังนั้นก็รู้ได้ว่า ทหารจีนาสคนนั้นคงโดนคนสวมหน้ากากทองขัดขวางเอาไว้ตอนที่แอบหนีออกไปพร้อมกับจับตัวผู้หญิงคนนั้นไปด้วย

 

ทั้งสามคนไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนั้นเลย แต่พวกเขามองไปที่ในเรลอย่างระวัง ในฐานะที่พวกเขาก็เป็นมนุษย์ชั้นสูงเช่นเดียวกันจึงสามารถสัมผัสถึงความน่ากลัวของในเรลได้อย่างชัดเจน

 

“นายคือใคร” โนแลนถามออกมาด้วยท่าทีระวัง ถึงแม้จะพอเดาได้ว่าในเรลนั้นไม่น่าจะเป็นศัตรูก็ตาม แต่เขาก็ยังระวังตัวไว้เพราะคนคนนี้แต่ตัวมิดชิดจนมองไม่ออกว่าเป็นคนไทกีล่าหรือคนจีนาสกันแน่

 

“ฉันแค่คนที่ผ่านทางมา พอดีเห็นผู้หญิงคนนั้นโดนทหารจีนาสนี่ลากตัวมาจึงเข้ามาช่วย นายพอจะบอกฉันได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงมีทหารจีนาสที่นี่ได้” ในเรลแนะนำตัวอย่างง่าย ๆ แต่ดูเหมือนว่าทั้งสามคนจะดูไม่ค่อยเชื่อ เขาจึงเปิดหน้ากากออกเล็กน้อยเพื่อให้เห็นใบหน้า เพื่อที่จะบอกว่าเขาเป็นคนไทกีล่า โดยเขาจงใจปิดในส่วนของคริสตัลที่หน้าผากไว้

 

ในจังหวะนั้นเองที่หญิงสาวที่ในเรลช่วยไว้เธอก็เห็นใบหน้าของคนที่ช่วยเธอไว้ เธอจึงพูดออกมาด้วยความแปลกใจสุด ๆ

 

“ในเรล นายคือในเรลใช่ไหม?”

 

“เธอคือ?” ในเรลถามอย่างสงสัย และพยายามมองไปที่หน้าของหญิงสาวคนนั้น เนื่องจากใบหน้าของเธอนั้นมีแต่ คราบน้ำตาและฝุ่น มันดูสกปรกมาก จนเขาไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร

 

“ฉันไง เบลล์เพื่อนสมัยเรียนของเธอตอนมัธยมปลาย”

 

“เบลล์ เบลล์ เธอคือเบลล์?”

 

“ใช่ฉันเองเบลล์” เธอดีใจมากที่เห็นในเรล แต่สำหรับในเรลนั้นเขาไม่ได้รู้สึกดีใจอะไร จนถึงรู้สึกเฉยชาเลยด้วยซ้ำ

 

อันเนื่องมาจากว่าเขาจำได้รางๆ ว่าตอนนั้นเธอคือสาวสวยมาก เรียกได้ว่าแทบจะเป็นดาวของโรงเรียนด้วยซ้ำ แต่เพราะแบบนั้นเองในเรลก็เคยรู้สึกดีกับเธอเพราะในเวลาเรียนเขาและเธอจะได้นั่งอยู่ใกล้ ๆ กัน

 

แต่เธอก็ไม่เคยสนใจเขาเพราะในเรลนั้นเป็นพวกหน้าตาบ้าน ๆ สุด ๆ แต่เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรเธอ

 

แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกไม่ดีกับเธอก็เพราะว่ามีครั้งหนึ่งเธอเคยหลอกใช้เขาเป็นไม้กันหมา จนโดนต่อยปากแตก จากนั้นก็ถีบหัวส่งอย่างไม่ใยดี ในเรลจึงไม่ยุ่งกับเธออีกจนเกือบจะลืมไปแล้วว่าเคยรู้จักกับเธอเสียด้วยซ้ำ

 

และนั้นก็เป็นสาเหตุที่เขาชอบหมกตัวเล่นเกม แต่ในตอนนี้เขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในสมัยนั้นเพราะมันก็เป็นแค่เรื่องที่ผ่านมาแล้วตอนเป็นเด็ก ๆ ก็เท่านั้น

 

“ ขอบคุณนะ” เธอพูดออกมาขณะที่พยายามจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้ดูดีที่สุด แต่เพราะเธอยังคงใส่แค่เสื้อขาด ๆ และกางเกงในแค่ตัวเดียวมันจึงดูน่าอายเล็กน้อยสำหรับเธอ

 

ในเรลที่เห็นแบบนั้นก็เห็นแก่ความที่เคยรู้จักกันมาก่อนหยิบไปในเงาเอาเสื้อผ้าธรรมดาออกมาชุดหนึ่งส่งให้กับเธอ

 

จากนั้นเขาก็หันไปพูดคุยกับทั้งสามคนที่ตอนนี้ดูจะเชื่อว่าในเรลไม่ใช่พวกเดียวกับคนจีนาสนั้น

 

แต่ก่อนที่จะพูดกันพวกเขาต้องหาที่คุยกันดี ๆ ก่อนเพราะที่นี่นั้นเริ่มมีซอมบี้หลายตัวเดินมารวมกันมากขึ้น อีกอย่างที่นี่มีกลิ่นคาวเลือดฟรุ้งกระจายอยู่ไปทั่วอีกไม่นานก็คงล่อสัตว์กลายพันธุ์มาอย่าแน่นอน

 

และนั้นก็คือความกลัวของมนุษย์ชั้นสูงทั้งสามและเหล่าคนที่รอดชีวิต ซึ่งแน่นอนว่าในเรลก็ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรกับสัตว์กลายพันธุ์ระดับต่ำ

 

ทั้งสามให้คนที่รอดชีวิตช่วยกันจับทหารจีนาสที่ตอนนี้แม้แต่เดินก็ยังทำไม่ได้มาด้วย ส่วนคนที่รอดส่วนใหญ่ก็ตามพวกเขามา

 

ทุกคนรู้ว่าถ้าอยู่กับคนที่แข็งแกร่งนั้นจะต้องมีโอกาสรอดชีวิตมากกว่าอย่างแน่นอน อีกทั้งสภาพที่ซ่อนของพวกเขาก็พังจนหมดมันคงป้องกันอะไรไม่ได้แน่นอน

 

หลังจากทั้งกลุ่มเดินมาโดยที่ในเรลและมนุษย์ชั้นสูงทั้งสามคนก็ขึ้นรถฮัมวีมาด้วย แต่มันยังมีอีกหนึ่งคนนั้นก็คือเบลล์เธออ้างว่าเจ็บขาและขอติดรถไปด้วย

 

ซึ่งโนแลนก็ไม่ได้ห้ามเพราะเห็นว่าเป็นคนรู้จักของในเรลส่วนในเรลก็ไม่ได้พูดอะไร

 

แต่กลิ่นตัวที่สกปรกของเธอที่ไม่รู้ว่ามันสกปรกแค่ไหนทำให้ทั้งสามคนนั้นทำหน้าไม่สบอารมณ์มากนัก

 

ขณะที่ทั้ง 5 คนขึ้นไปบนรถก็มีสายตาที่ไม่สบอารมณ์ของชายคนหนึ่งที่เป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิตเช่นกันเขามองไปที่เบลล์และในเรลอย่างอาฆาต แต่เมื่อเห็นว่าในเรลหันมามองตนเขาก็รีบหลบสายตาในทันที พร้อมกับมือแน่น

 

หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินทางมาไม่ไกลมากนักก็เจอเข้ากับตึกสองชั้นที่ยังอยู่ในสภาพดูดีอยู่ ด้านหน้าประตูเป็นเหล็กหนาภายในมีแค่ช่องระบายอากาศไม่กี่ช่องนอกนั้นก็ถูกปิดอย่างแน่นหนา

 

ทันทีที่มาถึง โนแลนก็บอกให้คนมาพาทหารจีนาสที่จับมาไปขังเพื่อรอสอบสวน พวกเขาได้แก้มัดนักโทษที่โดนจับซึ่งเป็นปลาแห้งอยู่บนหลังคารถลงมาไว้ที่ห้องขังห้องหนึ่ง

 

ในเรลเองก็ตามมาที่ตึกด้วยเช่นกัน ด้านในล่างนั้นมันก็ดูสกปรกเล็กน้อย มีขยะและของที่วางกระจัดกระจายมีกลุ่มคนอยู่ประมาณ 200 คนส่วนใหญ่แต่งตัวด้วยสภาพที่ดูดีกว่าขอทานเล็กน้อยและร่างกายผอมแห้ง แต่ก็มีกลุ่มคนที่ดูแข็งแรงและติดอาวุธอยู่พอสมควร

 

เมื่อขั้นมาที่ชั้นสองมันดูต่างออกไปในทันที มันดูสะอาดมีสิ่งของเช่นน้ำและอาหารพร้อมด้วยอาวุธวางไว้อยู่ ดูเหมือนว่าที่นี่นั้นจะไม่ใช่กลุ่มเล็ก ๆ ธรรมดา ในนี้ยังมีมนุษย์สูงอยู่อีก 4-6 คน

 

เมื่อรีคอนเห็นว่าในเรลดูจะแปลกใจเขาก็พูดออกมา “นายคงจะไม่ค่อยชินกับภาพนี้สินะ ที่นี่ทุกคนต้องออกไปหาอาหารในเวลากลางวันและกลับมาก่อนมืดในเวลากลางคืนส่วนคนที่ไม่มีประโยชน์ก็ต้องทำอย่างอื่นและจะได้รับอาหารแค่พอกินเท่านั้น เพราะอาหารส่วนใหญ่มีไว้ให้กับคนที่แข็งแกร่งเท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนนั้นสมัครใจที่จะทำเพราะในเวลาตอนกลางคืนนั้นที่นี่อันตรายเป็นอย่างมาก”

 

“แต่นายไม่ต้องห่วง สำหรับมนุษย์ชั้นสูงอย่างพวกเรานั้นอยากได้อะไรก็ต้องได้ ฮ่า ๆ”

 

รีคคอนพูดออกมาพร้อมกับส่งช็อคโกแลตแท่งมาให้กับเขาในเรลก็รับมันมาและเดินตามพวกเขาไปที่ชั้นสาม

 

“เดี๋ยวฉันจะไปง้างปากไอ้ลูกสุนัขจีนาสนั้นหน่อย เพื่อจะได้ข้อมูลในค่ายของพวกมัน” รีคอนกล่าวออกมาพร้อมกับที่เดินไปกับรค น้องชายของตน

 

“ได้ ถ้าเช่นนั้นฉันจะอยู่คุยกับในเรล” โนแลนหันไปกล่าวกับรีคอนจากนั้นเขาก็มาพูดกับในเรลต่อ

 

“นายอยากรู้เรื่องของทหารจีนาสใช้ไหม” โนแลนนั่งลงที่โซฟาพร้อมกับถามในเรลออกไปตรง ๆ

 

“ใช่” ในเรลเองก็ไม่ได้แกร่งใจเดินไปนั่งโซฟาฟังตรงข้ามเช่นกัน จากนั้นก็ตอบไป

 

“งั้นฉันขอถามนายได้ไหม ว่ามาจากไหนแล้วมาทำอะไรที่นี่” โนแลนถามออกมาอย่างสนใจถึงที่มาของในเรล เพราะดูเหมือนว่าในเรลนั้นจะไม่รู้เรื่องอะไรของที่นี่เลย เขาต้องมาจากที่อื่นแน่นอน

 

“ชั้นมาจากค่ายลี้ภัยของรัฐฐาล แต่แน่นอนว่ามันอยู่ไกลจากที่นี่มากส่วนมากทำอะไรที่นี่นั้นคงจะเป็นแค่ผ่านทางมา” ในเรลบอกไปตามตรงแต่เขาก็ไม่ได้บอกว่าตนเองมาทำอะไรโลแลนเองก็แค่แปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อจากนั้น เขาก็เล่าเรื่องของทหารจีนาส

 

“อันที่จริงแล้วไม่รู้ว่าจะเรียกพวกเขาว่าทหารได้อีกหรือไม่เพราะส่วนใหญ่แล้วเป็นคนจีนาสที่เหลือรอดมาจากอีกฝั่งของแม่น้ำคอนโทร่าเท่านั้น พวกเขาจึงจับกลุ่มรวมกันกับทหารที่เหลือรอดและพากันหนีมาที่ฝั่งนี้ เพราะเท่าที่รู้มาเนื่องจากฝั่งนั้นมันมีสัตว์กลายพันธุ์จำนวนมากออกอาละวาดและซอมบี้อีกฝูงใหญ่ ๆ ซึ่งอันตรายกว่าที่เมืองออสธาของพวกเรามากนัก”

 

“แต่แน่นอนว่า อาหารของเมืองออสธานั้นมีจำกัด พวกมันจึงจัดการยึดอาหารทั้งหมดในเมือง และจับคนไทกีล่าไปจำนวนมาก พวกมันไม่มองพวกเราเป็นคนด้วยซ้ำ มันฆ่าพวกเราไม่ต่างจากผัก ผู้ชายโดนฆ่า ผู้หญิงก็ถูกจับไปสนองตัณหาทั้งที่พวกมันหลบหนีเข้ามาในประเทศของพวกเรา”

 

โนแลนพูดออกมาก็กำหมัดแน่นด้วยความแค้ไปด้วย จากนั้นเขาก็เล่าว่าลูกสาวและเมียของตนเองก็ถูกพวกมันจับไปเช่นกัน โนแลนพยายามที่จะเข้าไปช่วยแต่เพราะพวกมันนั้นมีอาวุธอย่างรถถัง จรวด RPG และอื่น ๆ อีกมาลำพังแค่เขานั้นไม่สามารถเข้าไปช่วยได้

 

แต่แน่นอนว่าที่ค่ายมันยังมีมนุษย์ชั้นสูงอีกหลายคน แต่ตัวเขาก็ไม่รู้ว่ามีเท่าไหร่แต่ขั้นต่ำต้องไม่น้อยกว่า 20 คนอย่างแน่นอน ส่วนกองกำลังก็น่าจะไม่ต่ำกว่า 2,000 คน

 

ซึ่งแน่นอนว่าอาหารนั้นมีไม่พอพวกจีนาสกินอย่างแน่นอนแต่กลับแปลกที่พวกเขามีกินกันอย่าง

 

ตอนแรกที่เขาจับหนึ่งในพวกมันได้ก็คิดว่าจะได้คำตอบแบบว่าพวกมันกินเนื้อสัตว์กลายพันธุ์ แต่ไม่ใช่พวกมันกลับกินเนื้อมนุษย์อีกทั้งคนที่จับมายังจำเขาได้มันเยาะเย้ยและบอกว่าลูกและเมียของโนแลนนั้นตายไปแล้ว

 

คนที่โนแลนจับมานั้นเล่าอย่างละเอียดว่าพวกมันผลัดกันข่มขืนเมียและลูกของเขาจนพวกเธอตายและก็จัดการกินเนื้อพวกเธอ

 

ขณะที่โนแลนเล่าน้ำตาของเขาก็ไหลออกมาจึงรีบเช็ดมันอย่างรวดเร็ว “ขอโทษที่”โนแลนกล่าว

 

ในเรลที่ได้ยินก็แค่นิ่งเฉยแต่เขาก็เข้าใจความรู้สึกของโนแลนเพราะเขาก็เคยผ่านการสูญเสียมาก่อน

 

ในเรลถามออกมา “แล้วนายรู้หรือไม่ว่าหัวหน้าของมันมีระดับอะไร”

 

เมื่อได้ยินถึงคำถามของในเรล ดวงตาของโนแลนก็เปลี่ยนเป็นความโหดเหี้ยมในทันที เขากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ไม่เพียงจะรู้ระดับ แต่ยังรู้ชื่อของมัน มันชื่อ ร้อยเอกฟอร์ด ระดับสีน้ำตาล แต่มันโหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก แต่สักวันมันก็ต้องตาย”

 

“แค่ระดับสีน้ำตาล?” ในเรลคิดดูแล้ว ถ้าเขาลงมือเองก็คงสามารถจัดการกับคนพวกนี้ได้ไม่ยาก เพราะดูแล้วพวกจีนาสนี่ก็คงไม่มีอาวุธไฮเทคอะไร นอกจากพวกอาวุธหนักอย่างระเบิดกับรถถังพวกนั้น แต่เขาก็ต้องระวังขึ้นโดนเข้าไปมาก ๆ ก็มีจุกแน่นอน

 

“นายสามารถร่วมมือกับฉันในการกับคนพวกนั้นได้หรือไม่เพราะถึงอย่างไร ก็เป็นไทกีล่าเหมือนกัน ฉันขอร้องละ” โนแลนไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าในเรลนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมากไม่งั้นไม่มีทางที่เขาจะเดินทางด้วยตัวคนเดียวได้อย่างแน่นอน “บางทีเขาอาจจะเป็นระดับสีน้ำตาล” นี้คือในความคิดของโนแลน

 

ตอนนี้ถ้าเขาไม่ขอให้ในเรลร่วมมือจัดการพวกจีนาสนั้นแล้วจะไปขอกับใคร โอกาสในการมีคนที่ทรงพลังแบบในเรลช่วยมันไม่ได้มีบ่อยเขาไม่ยอมปล่อยไปอย่างแน่นอน