Princess Medical Doctor องค์หญิงแพทย์ผู้เชียวชาญ - ตอนที่ 273.2

 เอาแต่ใจ , แข็งแกร่ง, อ่อนโยน…สำหรับผู้หญิง ผู้ชายคนนั้นก็เหมือนพิษร้ายแรง ไม่ต้องพูดถึงว่าผู้ชายคนนั้นเป็นสามีของเธอ ดังนั้นการชื่นชอบเขามันจึงถือว่าเป็นเรื่องปกติ เพียงแค่ว่า …

       แม้ว่าเธอจะกลับมาชอบเขาอีกครั้ง เธอก็ช่วยไม่ได้ที่จะสงสัย

       เสี่ยวเทียนเหยาดีต่อเธอมาก ถ้าจะพูดให้ถูกเมื่อไม่นานมานี้เสี่ยวเทียนเหยาดีกับเธอมาก เธอกลับช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอมักจะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น

       บางทีเธออาจจะคิดมากเกินไปหรือบางทีเธออาจจะสงสัยมากเกินไป แต่ความสุขที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ไม่เพียงจะนำความอบอุ่นและความสุขมาให้เธอเท่านั้น แต่ยังมีความประหม่าอีกด้วย

       ก่อนหน้านี้เมื่อเสี่ยวเทียนเหยา ไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง และอยู่กับเธอ เธอสามารถเข้าใจได้ แต่วันนี้เมื่อเขารอเธอเป็นเวลาสองชั่วยามในโรงหมอ มันไม่ใช่ตัวตนปกติของเสี่ยวเทียนเหยา การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของเสี่ยวเทียเหยาสามารถให้ความรู้สึกพิเศษแก่ผู้คน

       ในเวลานั้น เสี่ยวเทียนเหยาทำให้สมองของเธอเป็นอัมพาต เธอเพียงแค่รู้สึกซาบซึ้งและมีความสุขเท่านั้น แต่หลังจากนั้น เมื่อเธอคิดถึงมันอย่างถี่ถ้วนเธอรู้สึกเย็นที่หลังของเธอ

“ แน่นอนที่สุด เมื่อผู้หญิงเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลายกหลาย เธอก็จะงี่เง่า” หลังจากคิดได้แบบนั้น หลิน ชูจิ่วก็รู้สึกเศร้า เธอจับกระโปรงและถอนหายใจแล้วพูดขึ้น“ ฉันไม่อยากเป็นหนึ่งในนั้น ด้วยไอคิวของฉัน ฉันคงทำได้เพียงแค่ไหลตามน้ำเท่านั้น”

       หลิน ชูจิ่ว เดินต่อไปอย่างไร้วิญญาณ

       ที่ตระกูลเมิ่ง พวกเขาเข้าใจข้อความของเสี่ยวเทียนเหยาอย่างชัดเจน เขาจะไม่เข้าไปแทรกแซงเรื่องของเสี่ยวหวางเฟย เสี่ยวหวางเฟยไม่รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว ดังนั้นเขาจึงต้องมาด้วยตัวเองเพื่อแนะนำตัว

       การมาครั้งนี้ได้ผ่านการเห็นชอบจากเสี่ยวเทียนเหยาแล้ว ดังนั้นหลิน ชูจิ่ว จึงปฏิเสธไม่ได้ เมื่อเธอได้รับการบอกว่าจะมีแขกคนพิเศษมาขอพบ หลิน ชูจิ่วก็ได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าและไปที่หน้าบ้านเพื่อต้อนรับบุคคลผู้นั้น

       แขกที่ว่าก็คือคนจากตระกูลเมิ่งหรือ ?

“ ชายชราผู้นี้มาพบเสี่ยวหวางเฟย ยินดีที่ได้พบเสี่ยวหวางเฟย” ผู้นำตระกูลเมิ่งสุภาพมาก เขาไม่กล้าแสดงความหยิ่งยโสเพียงเพราะอายุของหลิน ชูจิ่ว

       อย่างไรก็ตาม หลิน ชูจิ่ว ไม่เข้าใจสิ่งนี้จริงๆ สิ่งที่เธอรู้คือเธอไม่สามารถยอมรับการทักทายของอีกฝ่ายได้ ดังนั้นเธอจึงออกมาหยุดเขาทันที“ ท่านผู้อาวุโส โปรดอย่าทำเช่นนี้ ควรจะเป็นข้าที่ต้องแสดงความเคารพท่าน”

       หลังจากเสร็จสิ้น หลิน ชูจิ่วก็พูดกับผู้นำตระกูลเมิ่งขึ้น  “คารวะผู้นำตระกูลเมิ่ง โปรดนั่งลงก่อน”

       ก่อนที่ผู้นำตระกูลเมิ่ง จะมาถึง เขาได้สอบถามถึงลักษณะของหลิน ชูจิ่วมาก่อน ดังนั้นเมื่อเห็นว่าหลิน ชูจิ่วนั้นไม่หยิ่งยโสและไร้ความคิดเหมือนข่าวลือภายนอก เขาก็ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกมึนงง อย่างไรก็ตามในที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็มาขอความช่วยเหลือจากนาง

       แม้ว่าผู้นำตระกูลเมิ่ง จะไม่เก่งในการสื่อสารกับผู้หญิง แต่เขาก็ไม่กล้าพูดคำหยาบคาย นอกจากนี้ตัวตนของหลิน ชูจิ่ว นั้นก็ไม่ธรรมดา ผู้นำตระกูลเมิ่ง คิดว่าหลิน ชูจิ่ว อาจจะไม่สามารถมองเห็นสิ่งนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่อย่างน้อยนางก็น่าจะเข้าใจว่าเขาแสดงความเคารพอย่างเหมาะสมแล้ว

       หลังจากแลกเปลี่ยนคำพูดจบแล้ว ผู้นำตระกูลเมิ่ง ก็อธิบายความตั้งใจของเขา “ข้าได้ยินมาว่าเสี่ยวหวางเฟยมีทักษะในการแพทย์สูง บุตรชายของข้ากำลังทุกข์ทรมานจากโรคภัย ข้าต้องการขอให้เสี่ยวหวางเฟยไปตรวจดูสภาพของเขาจะได้หรือไม่ ”

       หลังจากฟังมานาน หลิน ชูจิ่วก็เรียนรู้ความตั้งใจของอีกฝ่าย ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและถามขึ้น “ข้าขอทราบโรคของบุตรชายท่านได้หรือไม่”

เมื่อผู้นำตระกูลเมิ่ง ได้ยินคำถามของหลิน ชูจิ่ว เขาก็รู้สึกตกตะลึงไปเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ เสี่ยวหวางเย่ ไม่ได้พูดอะไรกับเสี่ยวหวางเฟยจริงๆ หรือ ?

       เสี่ยวหวางเย่นั้นฉลาดในการคำนวณทุกอย่างมากจริงๆ

       ผู้นำตระกูลเมิ่ง สาปแช่งเขาขึ้นอย่างลับๆ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้แสดงออกบนพื้นผิวหน้าของเขา เขาเพียงแค่พูดอย่างใจเย็นขึ้นแทน“ ความพิการทางสมอง”

“ความพิการทางสมอง? มันเป็นมาแต่กำเนิดหรือไม่?” หลิน ชูจิ่วเป็นกังวลเล็กน้อย มีหลายคนที่เกิดมาพร้อมกับความพิการทางสมอง แต่ก็ยังไม่มีทางรักษา อย่างไรก็ตามผู้ป่วยรายนี้ถูกนำมาตัวโดยเสี่ยวเทียนเหยาเองถึงหน้าประตู ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถปฏิเสธได้โดยตรง มิฉะนั้นสิ่งต่าง ๆ จะกลายเป็นปัญหา… …