นิยาย Picking Up Attributes From Today ไปเก็…

บทที่ 55 หน่วยวินัย กับ ผู้แข็งแกร่งที่สุด

“ใครทะเลาะวิวาทกันในหอพักน่ะ หะ!”

เสียงเย็นชาของชายกล้ามโตพกหลายคนดังขึ้นมา พวกเขาขวานขนาดใหญ่ไว้ที่หลังเดินปรี่ตรงเข้ามายังหน้าห้องหอพัก

ทุกคนนั้นใส่ชุดเกราะมาตรฐานเดียวกัน มีขวานแบบเดียวกัน และพวกเขาก็มีหน้าตาที่ไร้อารมณ์เหมือนกันด้วย ทันทีที่พวกเขามาถึงพวกเขาก็เหมือนจะปลดปล่อยออร่าบางอย่างที่ทําให้ทุกๆ คนนั้นหายใจไม่ทั่วท้องกันขึ้นมา

ทันใดนั้นเอง ชายกล้ามโตคนนึงก็ชี้ไปที่แลที่คุกเข่าอยู่กับพื้นแล้วพูดเสียงดัง “สกายเจ้านี้มันน้องชายเจ้าไม่ใช่ เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันวะเนี่ยทําไมเขาถึงกลับกลายเป็นสภาพแบบนี้”

แต่ชายที่ชื่อสกายกลับไม่ตอบเขามองแลก่อนจะพูดด้วยน้ําเสียงที่เย็นเชียบแต่แฝงไว้ด้วยความโกรธแค้น“เกิดอะไรขึ้น”
แลทําตัวเหมือนเด็กติดแม่ขี้ฟ้องขึ้นมาทันทีเขาชี้ไปที่เหมิงเหล่ยแล้วร้องออกมา“พี่เขาจู่โจมข้า…ฆ่ามันที่…มันต้องตาย…”

“เจ้ากล้าดียังไงมาทําร้ายน้องชายของข้า”

สกายมองเหมิงเหล่ยด้วยสายตาคมกริบเหมือนคมมีดเขาเหอนกับว่าจะพยายามข่มอารมณ์โกรธที่เดือดดาลอยู่ภายใน
ชายกล้ามโตคนอื่นๆมองเหมิงเหล่ยแล้วค่อยๆถอยออกไปทันที สกายนั้นจะกลายเป็นเหมือนผีบ้าทันทีถ้าเป็นเรื่องปกป้องน้องชายของเขาเรื่องนี้ทุกคนต่างรู้ดีและเพราะอย่างงั้นเลยมีไม่กี่คนในโรงเรียนนี้ที่กล้ามีเรื่องกับแล้วแต่ตอนนี้มีแล้วคนนึงแถมคนๆนั้นยัง เป็นแค่เด็กด้วย
เกินคาดการณ์จริงๆ

“เยี่ยมไปเลย”

“หน่วยวินัยมาแล้ว!”

“รุ่นพี่สกายก็มาด้วย”

“เรารอดแล้ว เราไม่ต้องจ่ายเงินแล้ว”

ส่วนอีกด้านนึง ไอ้หล่อที่เป็นหนึ่งในแก้งแกล้งโจเซฟก็ร้องออกมาพวกเขาเก็บการ์ดเวทมนตร์ที่หยิบออกมาในทันที แล้วดีใจ

“รุ่นพี่สกาย พี่ต้องแก้แค้นให้พวกเรานะ”คนนึงพูด“ไอ้หมอนี้จู่ๆมันก็บุกเข้ามาในหอของพวกเราจากไหนก็ไม่รู้แล้วเริ่มซัดแลซะหมอบเลยไม่รู้ว่าแลร์ไปทําอะไรให้มันโกรธด้วย”

“มันเกินไปจริงๆนะ ไม่ใช่แค่ซ้อมและซะปางตายแต่ยังบังคับให้คุกเข่าเลียเท้าขอโทษด้วยดูสภาพของแลซิครับ”

“ใช่แล้วรุ่นพี่….”

ทั้ง 3 คนตอแหลน้ําตาไหลพรากระหว่างที่อธิบายถึงความชั่วช้าของเหมิงเหล่ยในขณะที่เสแสร้งตัวเองเป็นคนดีคนบริสุทธิ์เป็นผู้ถูกกระทําในเหตุการณ์นี้ทุกอย่าง

ซึ่งเอาจริงๆ พวกเขาไม่ต้องพูดอะไร เลยด้วยซ้ําเพราะทันทีที่สกายเห็น สภาพที่น่าสงสารของน้องชายตัวเอง แล้วเขาก็โกรธจัดจนลมแทบออกหูแล้ว“ข้าไม่สนนะว่าเจ้าจะเป็นใครใหญ่มาจากไหน แต่ในเมื่อเจ้ากล้าแตะต้องน้องชายของข้า ข้าก็จะแก้แค้นให้เจ้าอย่างสาสม”

เหมิงเหล่ยเก็บรอยยิ้มไว้ไม่อยู่ “น้องชายแกก็เคยพูดแบบนี้เป๊ะเลย แล้วดูสภาพของมันตอนนี้ด”

“สามหาว!!”สกายโกรธจัดจนปลดปล่อยออร่าสงครามที่รุนแรงกว่าของแลรหลายเท่าออร่านั้นพุ่งเข้าใส่เหมิงเหล่ยมันเป็นออร่าพลังงานที่รุนแรงมากแค่พลังงานรอบๆข้างก็ทําให้โจเซฟหายใจ ลําบากแล้วส่วนคนที่เหลือตอนนี้สลบไปเรียบร้อย

“พี่ … เหมิงเหล่ย..ทํายังไงดี”

โจเซฟหายใจไม่ออกดวงตาของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความสิ้นหวังเขาเป็นนักเรียนของโรงเรียนนี้ทําให้เขารู้จักสบายดี

สกายเป็นถึงตัวแทนนักเรียนชั้นปี 6 เป็นกัปตันของทีมคุมวินัยโรงเรียนนี้และเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนลูกศิษย์ส่วนตัวของท่านรองนายก

โจเซฟนั้นฟังเรื่องราวตํานานของสกา ยมาตลอด 6 เดือนเต็ม เรื่องเล่าถึงวีรกรรมและความยิ่งใหญ่แล้วตอนนี้เขาต้องมาเผชิญหน้ากับตํานานคนนั้นด้วยตัวเอง แล้วเขาจะไปทําใจสู้ได้ยังไงกันสิ่งที่โจเซฟทําได้ในตอนนี้คือสิ้นหวังอย่างเดียว

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยคิดมาก่อน เลยว่า เหมิงเหล่ยจะยังใจเย็นและยังคงยิ้มเย้ยต่อหน้าสกายได้เหมือนกับว่าเขาไม่ได้คิดจะเอาจริงกับสกายเลยแม้แต่น้อย

“คิดจะกดข้าด้วยออร่าโง่ๆแค่นี้หน่ะเห รอ” เหมิงเหล่ยหัวเราะ “เจ้าเองก็ไม่ได้เก่งไปกว่าน้องชายกระจอกๆของเจ้าเลยนี่อย่ามาทําตัวอวดดีไปหน่อยเลยน่ะ”

“อะไรวะเนี่ย จะปากดีเกินไปแล้ว”

“ไอ้หมอนั้นมันเป็นเด็กปี 1 เหรอบ้าชิบหายเลยวะ”

“ปากดีชิบหายเลยวะ กล้าพูดแบ บนี้ต่อหน้าสกาย บ้าชัดๆ”

“ไอ้หมอนั้นได้ตายศพไม่สวยแน่ๆ”

“หาที่ตายแหงๆ”

สกายโกรธจัดมากๆ เขายื่นมือขึ้นมา ก่อนจะหวดเข้าใส่เหมิงเหล่ยทันทีความเร็วนั้นเหมือนสายฟ้าฟาดแม้แต่เงายังมองไม่เห็นภาพตัดมาอีกทีคือฝ่ามือที่มาอยู่ตรงหน้าของเหมิงเหลี่ยแล้ว
เหมิงเหล่ยยังคงยืนอยู่กับที่เหมือนกับ ว่าเขาตอบสนองไม่ทัน หรือไม่ก็โดนรึงไว้ด้วยความกลัวแต่ทันทีที่ฝ่ามือของสกายจะโดนหน้าของเหมิงเหล่ยเขาก็หายวับไปกับตา

“หายไปแล้ว!!!”

สกายขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ทันใดนั้นเองความเจ็บปวดก็แล่นตรงเข้ามาที่ท้องของเขาอย่างแรงเจ็บขนาดที่ว่าสกายเกือบจะขย่อนเอาอาหารมื้อที่แล้วออกมา

“เหมือนน้องชายเป๊ะเลยทําห่าอะไรไม่ได้ซักอย่าง”

เหมิงเหล่ยปรากฏขึ้นมาบริเวณท้องของสกายต่อยท้องของสกายด้วยความแรงสูงแล้วส่งร่างของเขากระเด็นออกไปรุนแรงเหมือนกระสุนที่พึ่งพุ่งออกจากรังเพลิงทุกคนเงียบกริบ

ทั้งหน่วยวินัยร่างโตคนในหอโจเซฟและแลร์ที่กําลังคุกเข่ากับพื้น มองภาพที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นแล้วลืมที่จะทําอะไรต่อไปเลย

จนกระทั้งร่างของสกายกระแทกกับพื้นอย่างแรงแล้วส่งเสียงร้องออกมานั้นละคนถึงจะรู้สึกตัวกันได้

แลร์ส่ายหัวแล้วคิดว่าเขาตาฝาด “เป็นไปไม่ได้เป็นไปไม่ได้น่ะ ทําไมไอ้สวะนี้ถึงชนะได้วะ”

“ชิบหายละไง!”

“เกินไปจริงๆ!”

“สกายแพ้ขาดลอยเนี่ยนะ”

“ไอ้นี้มันเป็นตัวบ้าอะไรวะ ทําไมข้าไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย”

เหล่าชายกล้ามโตถือขวานใหญ่ต่างตกใจกลัวจนเหงื่อไหลเย็นผุดขึ้นมาบนหน้าผากดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตะลึงและหวาดกลัวตอนที่มองเหม่งเหล่ย

สกายเป็นคนที่เก่งที่สุดในโรงเรียนเป็นนักรบระดับ 6 ที่แท้จริง

แล้วเหมิงเหล่ยละ ดูจากหน้าตาแค่ เด็กปี 1 เองไม่ใช่เหรอ อายุแค่นี้แต่กลับเอาชนะสกายได้ในหมัดเดียวเนี่ยนะ

“จบเห่แล้ว”

ในขณะที่เหล่าชายกล้ามโตกําลังตะ ลึง คนร่วมห้องของโจเซฟกําลังแตกตื่นรู้สึกเหมือนความซวยกําลังมาเยือนอย่างช้าๆถ้าพวกเขาย้อนเวลากลับไปได้พวกเขาขอเลือกที่จะยกเงินให้เหมิงเหล่ยแล้ววิ่งหนีไปให้ไกลดีกว่า

แต่โชคร้ายที่เวลามันย้อนกลับไม่ได้ พวกเขาดันปากดีใส่เหมิงเหล่ยซ้ําไปแล้วด้วยกรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคืน สนอง

เหมิงเหล่ยกลับกัน ยังคงทําหน้าใจ เย็นสบายๆเหมือนกับว่าที่เขาทําเมื่อกี้เป็นเรื่องธรรมดาเขาหันมามองเหล่าคนที่อยู่รอบตัวก่อนจะพูด “มาว่าเรื่องของเรากันต่อจากเมื่อกี้ดีกว่าเมื่อกี้เจ้าว่าอะไรนะ”

“คือว่า เรา….”เจ้าตัวหน้าซีดปากสั่น ด้วยความกลัว

“ไม่เป็นไรหน่า ข้ามีความเป็นผู้ดีมาก พอหน่ะ” เหมิงเหล่ยโบกมือ “ขอแค่เจ้าให้คําอธิบายเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างสาสม… ข้าก็ไม่ทําอะไรพวกเจ้าหรอก”

ผู้ดีบ้านไหนเขายท้องชาวบ้านเป็นว่า เล่นวะ!? เชื่อก็บ้าแล้ว!

“ถ…ถ้างั้นข้าจะให้ค่าตอบแทนเป็น 70000 ทองละกัน!”