Physicians Odyssey - ตอนที่ 68 ล้างหัว

บทที่ 68 ล้างหัว

 

 

ลู่ชีเหมี่ยวนั่งบนเก้าอี้พลางดูมือถืออย่างร้อนรน ในที่สุด ก็ได้มีแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา “เจ้าคนชั่ว ต้องการจะวีดีโอคอล”

 

 

‘เจ้าคนชั่ว‘ เป็นชื่อของเฉียวโบที่ลู่ชีเหมี่ยวเซฟเอาไว้ เธอกดรับสายก่อนจะเห็นใบหน้าที่ดูไม่ได้ของเฉียวโบ เขาดูจะเจ็บปวดมากทีเดียวก่อนที่เธอจะเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาอีกหน้าหนึ่งยืนยิ้มอยู่ผ่านมือถือ

 

 

“ทำไมถึงเป็นนายล่ะเนี่ย ?” ลู่ชีเหมี่ยวประหลาดใจ

 

 

“เธอหินข้าวหรือยัง ?” ซูเถาถาม

 

 

“ชั้นไม่ค่อยอยากกินอะไรน่ะ” เธอส่ายหัวก่อนจะตอบกลับ

 

ซูเถายิ้ม “ก็ดี พอดีว่าชั้นมีโชว์สนุกๆมาให้เธอดูนิดหน่อย มันอาจจะดูน่าขยะแขยงไปนิดนึง ถ้าทนดูไม่ไหวก็ตัดสายทิ้งได้เลย”

 

 

หลังพูดจบ ซูเถาแบกเฉียวโบมาที่ห้องน้ำก่อนจะเปิดฝาชักโครกออก

 

 

เฉียวโบพอจะเดาได้ว่าซูเถาคิดจะทำอะไร เขาตะคอกใส่ “บอกให้มันปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ ไม่ชั้นชั้นจะแฉเรื่องของเธอลงโซเชี่ยล !”

 

 

“ชั้นมีเรื่องอื้อฉาวอะไรด้วยงั้นเหรอ ?” ลู่ชีเหมี่ยวตอบกลับอย่างโกรธเคือง

 

 

เฉียวโบพูดต่อ “เธอมันนังร่าน นังกะหรี่ หลับนอนแม้กระทั่งกับพ่อสามีตัวเอง”

 

 

ลู่ชีเหมี่ยวโกรธ “พ่อของนายลวนลามชั้นต่างหาก เข้าใจซะใหม่ด้วย !”

 

 

เฉียวโบยังคงยั่วโมโหต่อ “ชั้นมีหลักฐานที่บ้านหลังใหม่ว่าเธอกำลังล่อลวงพ่อชั้น เธอดื่มกับเขาแล้วก็นัวเนียกันบนที่นอนของเรา ตอนนั้นพวกเรายังไม่ได้แต่งงานกัน เธอใช้เรื่องนี้ขู่พ่อชั้นเพื่อให้ชั้นแต่งงานกับเธอใช่มั้ย ?”

 

 

“นี่นายพูดบ้าอะไรอยู่ ? นายกำลังใส่ร้ายชั้น” ลู่ชีเหมี่ยวตอบกลับด้วยความโกรธ

 

 

ดวงตาของเฉียวโบเต็มไปด้วยความดุร้ายก่อนเขาจะพูดต่อ “ยังไงซะ ชั้นก็ไม่เคยรักเธอเลย ชั้นแค่คิดว่าเธอนั้นน่ารักดีและพาเธอออกงานเพื่อหน้าตาของชั้นเท่านั้น พูดตามตรงนะ เรื่องบนเตียงของเธอมันห่วยแตกมากจนชั้นไม่อยากจะยุ่งกับเธออีกเลย ใช้ชั้นเดานะ ไอ้หมอนี่มันคงยังไม่เคยอึ้บกับเธอหล่ะสิท่า ? ถ้ามันได้ลองแล้วก็คงจะผิดหวังแบบเดียวกันกับชั้นนี่แหละ !”

 

 

ลู่ชีเหมี่ยวทั้งโกรธและสับสนกับคำพูดของเฉียวโบในเวลาเดียวกัน เธอไม่คิดว่าเฉียวโบจะดูถูกเธอได้ขนาดนี้

 

 

“จบยัง ?” ซูเถามองไปยังเฉียวโบ

 

 

เฉียวโบหัวเราะเยาะ แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันยั่วซูเถา เขาก็โดนเอาหัวจุ่มลงไปในชักโครก ทันใดนั้นซูเถาก็ได้กดปุ่มชักโครก เฉียวโบรู้สึกว่าหน้าของเขานั้นถูกน้ำล้างไปทั้งหน้า ตาของเขายังเปิดอยู่ในขณะที่น้ำก็เข้าไปทั้งปากละจมูกของเขา

 

 

ลู่ชีเหมี่ยวมองดูเฉียวโบโดนจับหัวกดชักโครกผ่านมือถือ เธอรู้สึกว่าความโกรธของเธอค่อยๆลดลงเมื่อเห็นชายที่ในปากเต็มไปด้วยขยะกำลังถูกทรมานอย่างต่อเนื่อง

 

 

คาราโอเกะที่นี่เป็นแบบหรูหรา มันจึงถูกสุขลักษณะ แต่ห้องน้ำนั้นค่อนข้างถูกใช้งานบ่อย ในตอนนี้ข้างในปากของเฉียวโบก็เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเปรี้ยวจนทำให้เขาหายใจไม่ออก

 

 

ซูเถากะเวลาได้ดี เขาคอยดึงหัวเฉียวโบให้ขึ้นมาพักหายใจก่อนจะกดลงไปเหมือนเดิมพร้อมกับกดปุ่มชักโครกในเวลาเดียวกัน

 

 

ถึงแม้ว่าจะกดไป 3 ครั้งแล้ว แต่ซูเถาก็ยังคงไม่พอใจ เขาได้พาเฉียวโบไปที่เครื่องเป่าแห้ง ก่อนจะดึงกระดาษทิชชู่มา 2-3 แผ่นแล้วยัดเข้าไปในปากของเฉียวโบก่อนจะผลักหัวเขาไปที่เครื่องเป่าแห้ง ในปากของเฉียวโบเต็มไปด้วยลมร้อน เขารู้สึกเหมือนคอจะระเบิดอยู่ตลอดเวลา

 

 

เมื่อซูเถาหันไปเห็นสบู่ล้างมือที่อ้างล้างหน้า ในหัวของเขาก็ได้เกิดไอเดียวสุดบรรเจิดขึ้น เขาเปิดฝาก่อนจะเอาสบู่ยัดปาดเฉียวโบแล้วกดหัวเฉียวโบลงไปที่ชักโครกอีกครั้ง เฉียวโบในตอนนี้รู้สึกเวียนหัวมาก ในปากมีแต่รสชาติของสบู่พร้อมกับน้ำในชักโครกจนกระทั่งสบู่เข้าไปถึงในท้อง เขารู้สึกทรมานจนหาคำบรรยายไม่ได้เลย !

 

 

เฉียวโบที่อยู่ในสภาพตื่นครึ่งสลบครึ่ง เหมือนจะเดาได้ว่าซูเถาจะทำอะไรต่อ ตามคาด เขาโดนเอากระดาษทิชชู่ยัดปากอีกครั้งและโดนพาตัวไปที่เครื่องเป่าแห้งเหมือนเมื่อกี้เปี๊ยบ ถึงตอนนี้เฉียวโบช็อคตาตั้งสลบเหมือดไปเรียบร้อยแล้ว

 

 

“นายนี่มัน ไม่วิปริตไปหน่อยเหรอ ?” ถึงแม้ว่าลู่ชีเหมี่ยวจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แต่เธอก็เห็นทั้งหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้น วิธีการทรมานคนของซูเถานั้นยากที่จะจินตนาการได้จริงๆ

 

 

ซูเถาถอนหายใจ “แล้วสามีเธอล่ะ เธอไม่รู้สึกว่าเขาวิปริตบ้างเหรอถึงขนาดสงสัยว่าเมียหลับนอนกับพ่อตัวเองน่ะ ?”

 

 

ลู่ชีเหมี่ยวยิ้ม “ปล่อยเขาไปเถอะ อย่างน้อยครั้งนึงพวกเราก็เคยเป็นสามีภรรยากัน ชั้นรูว่านายทำลังทรมานเขาเพื่อชั้น ขอบคุณนายมาก ชั้นรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย”

 

 

ซูเถาส่ายหัว “ชั้นไม่ได้ทรมานเขาเพราะแค่เรื่องของเธอหรอก ไอ้หมอนี่เกือบทำให้ผู้หญิงคนก่อนหน้านี้ถูกข่มขืนอีกด้วย”

 

 

ถ้าเขาและหยานจิ้งไม่ได้อยู่ที่นี่ เซี่ยเหอคงจะโดนพาเข้าโรงแรมไปแล้ว และด้วยท่าทางของลูกพี่ไนฟ์ ดูๆแล้วไม่ใช่พวกที่อ่อนโดยนกับผู้หญิงแน่

 

 

ลู่ชีเหมี่ยวรู้สึกได้ถึงความแค้นของซูเถาเขาไม่ทรมานเฉียวโบโดยไม่มีเหตุผล

 

 

หลังจากวางสายวีดีโอคอล ซูเถาได้เตะปลุกเฉียวโบให้ตื่น เฉียวโบดูจะหวาดกลัว ก่อนที่ซูเถาจะก้มตัวลง “นายต้องพาลู่ชีเหมี่ยวไปหย่าที่อำเภอในวันพรุ่งนี้ ไม่งั้นนายโดนหนักกว่าวันนี้แน่ !”

 

 

เฉียวโบจะตอบปฏิเสธได้ยังไง ? ในสายตาของเขา ซูเถาทั้งน่ากลัวและดูโรคจิต เขาจึงตอบกลับด้วยน้ำแสียงแหบแห้งอย่างไม่มีทางเลือก “โอเค”

 

ซูเถาพูดต่อ “เรื่องนี้มันยังไม่จบหรอก วันนี้แกได้ล่อลวงเด็กสาวด้วย ทำให้เธอเสียขวัญไปมาก นายจะชดใช้ยังไง ?”

 

 

“นายว่ามาเลย” เฉียวโบมองไปยังซูเถาด้วยความกลัว

 

 

ซูเถายกนิ้วขึ้นมา “1 ล้านหยวน”

 

 

“1 ล้าน ? ไม่มากไปหน่อยเหรอ ? ถึงชั้นจะขืนใจเธอจริง แต่ตัวเธอมันก็ไม่น่าจะแพงขนาดนี้นี่ ?” เฉียวโบพยายามต่อรองเพราะนี่มันเป็นการขู่กรรโชก ถ้าเขารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นค่าตัวแพงขนาดนี้ คงจะเข้าไปห้ามลูกพี่ไนฟ์สุดชีวิต

 

 

แต่โลกนี้มันไม่มียาย้อนกลับไปแก้ไขอดีต

 

 

 

“ดูเหมือนหัวของนายมันคงอยากจะโดนล้างอีกซักหน่อยละมั้ง” ซูเถากระชากคอเสื้อเฉียวโบขึ้นมา

 

 

เฉียวโบดูจะตกใจกว่าเดิมก่อนเขาจะยิ้มแห้งๆ “1 ล้าน ! ก็ได้ๆ ขอเวลาชั้นรวบรวมเงินหน่อยได้มั้ย ?”

 

 

ซูเถาส่ายหัวก่อนจะจับหัวเฉียวโบกดลงไปที่ชักโครก “เอาล่ะพวก ได้เวลาล้างหัวกันแล้ว !”

 

 

ได้ยินดังนั้นเฉียวโบถึงกับหน้าถอดสี “เดี๋ยวชั้นโทรหาพ่อเอง พ่อชั้นช่วยได้แน่นอน”

 

 

ซูเถาไม่ได้พูดอะไร เฉียวโบเกลียดเฉียวเต้อหาวก็จริง แต่ตอนนี้กลับโทรหาเขา ขี้เหนียวอะไรอย่างนี้นะ

 

 

ซูเถาส่งมือถือให้เฉียวโบ เฉียวโบซึ่งตอนนี้ทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากกดโทรไปหาพ่อของเขา “พ่อ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย ขอเงินล้านนึงด่วนๆเลยนะ”

 

 

“เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมถึงอยากได้เงินเยอะขนาดนั้น ?” เฉียวเต้อเหาดูจะตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

“มันเกี่ยวข้องกับชีวิตน่ะ เอามาให้ชั้นยืมก่อน เดี๋ยวคืนทีหลัง” ทักษะการโกหกของเฉียวโบนั้นยากจะหาผู้ต่อกร

 

 

เฉียวเต้อเหาขมวดคิ้ว เขารู้ว่าลูกชายตัวเองนั้นชอบทำให้เขาเป็นห่วงอยู่เรื่อย ซึ่งเขาก็ต้องมาคอยตามเช็ดตามล้างให้อยู่ตลอด แต่เรื่องเงินที่เฉียวโบขอมานั้นมันค่อนข้างมากไปหน่อย “ตอนนี้ลูกอยู่ไหน ? เดี๋ยวพ่อส่งเงินไปให้”

 

 

เฉียวโบรีบปฏิเสธ “ไม่จำเป็น ตอนนี้ชั้นอยู่ที่ฮั่นโจว แค่โอนเงินมาที่บัชญีของชั้นก็พอ”

ก่อนที่เฉียวเต้อเหาจะทันได้พูดอะไร เฉียวโบได้ชิงตัดสายไปก่อน

 

 

หลังผ่านไปราว 10 นาที ได้มีข้อความเด้งเข้ามาที่โทรศัพท์ของเฉียวโบ เป็นข้อความแจ้งเตือนว่าเงิน 1 ล้านหยวนเข้าบัญชีเรียบร้อยแล้ว ซูเถาขมวดคิ้วเมื่อเห็นข้อความ คนที่โอนเงินมาไม่ใช่เฉียวเต้อเหา แต่เป็นซูเจี้ยงกัง ทันใดนั้น เขาก็ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาจ้าวเจี้ยนเพื่อถามว่าเซี่ยเหอตื่นแล้วยัง

 

 

“เธอเพิ่งตื่น และตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่” จ้าวเจี้ยนตอบ

 

 

ซูเถายิ้ม มันเป็นเรื่อองยากที่เด็กสาวจะทำใจยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ “ไว้เธอขยับได้แล้ว พาเธอมาที่ห้องน้ำชายด้วย”

 

 

“ห้องน้ำชายเหรอ ?” จ้าวเจี้ยนส่ายหัวพลางถอนหายใจ

 

 

หลักจากถูกจ้าวเจี้ยนโน้มน้าว เซี่ยเหอก็ได้มาที่ห้องน้ำชาย อย่างไรก็ตาม เธอไม่กล้าสบตาซูเถา เนื่องจากยังจำเรื่องที่นิ้วของเขานั้นทำไว้กับเธอได้อยู่

 

 

ซูเถาเดินไปยังเซี่ยเหอก่อนจะถาม “เธอมีแอพพวก Online Banking มั้ย ?”

 

 

เธอหยักหน้า แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

 

 

ซูเถายื่นมือออกไป “ขอบัตรเดบิตธนาคารของเธอหน่อย”

 

 

เซี่ยเหอเชื่อฟังที่ซูเถาพูดก่อนจะส่งบัตรให้ ซึ่งซูเถาก็ได้เอาบัตรนั้นให้เฉียวโบอีกที เฉียวโบรู้สึกแปลกใจเพราะตอนแรกเขานึกว่าซูเถาจะไถเงินเขา แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าซูเถาจะให้เงินกับเด็กผู้หญิงจริงๆ

 

 

เขาค่อยๆพิมพ์รหัสอย่างปวดใจ เนื่องจากมันเป็นเงินถึง 1 ล้านหยวน

 

 

มือถือของเซี่ยเหอสั่น ก่อนที่เธอจะหยิบมาดูด้วยสายตาออย่างไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น

 

 

ซูเถายิ้มให้เธอ “เงินนี้สำหรับค่าชดเชยแผลในใจของเธอ กับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้”