Pet King นักล่าสัตว์เลี้ยง - ตอนที่ 1670 ศัตรูที่แข็งแกร่ง

ทุกคนที่มาเข้าร่วมการประชุมลับที่ตลาดหุ้นเซี่ยงไฮ้ในวันนี้นั้นไม่ใช่คนรุ่นเดียวกัน ในฐานะที่เป็นผู้เล่นเกม ‘นักล่าสัตว์เลี้ยง’ เดิมทีพวกเขาไม่ข้องเกี่ยวกัน ไม่อยากเข้าร่วมการต่อสู้วุ่นวายครั้งนี้ก็ได้ ถึงอย่างไรก็ไม่ได้บังคับให้เข้าร่วมสนามรบ แต่ความปรารถนาและทะเยอทะยานต่างๆ ขับเคลื่อนพวกเขา พยายามฆ่าหรือแย่งชิงภูตสัตว์เลี้ยงของผู้เล่นคนอื่น แม้กระทั่งทำความผิดกฎหมายบางอย่าง  

 

 

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ นอกจากผู้เล่นที่ซ่อนตัวกับชื่อ และไม่เคยเข้าร่วมพวกนั้นแล้ว คนที่เข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้และที่เหลือก็เป็นพวกที่แกร่งจริงๆ  

 

 

ถึงจะเป็นคนแข็งแกร่ง แต่ก็มีคนเจอวันที่อกสั่นขวัญแขวนไม่น้อย ต้องคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้มาแก้ปัญหา  

 

 

คนที่คิดแบบนี้ไม่ได้มีแค่คนเดียว ถึงเป็นพวกบ้าการต่อสู้ แต่ก็เหนื่อยกับการวิ่งเต้นตามหาศัตรูไปทั่วโลก พวกเขาหวังว่าจะจัดการปัญหาให้จบสิ้นไปในคราวเดียว อย่างเช่น รวมพลคนแข็งแกร่งที่เหลือแบบนี้ขึ้นมา จากนั้นก็จัดการให้เรียบร้อยเป็นครั้งสุดท้าย ประสบการณ์การต่อสู้และบันทึกชัยชนะของพวกเขาทำให้พวกเขามั่นใจในตัวเองเต็มเปี่ยม และคิดว่าตัวเองจะเหลือรอดเป็นคนสุดท้าย  

 

 

แต่การจัดตั้งประชุมแบบนี้ก็นับว่ายากเย็น เพราะไม่รู้ว่าจะให้ใครจัด จัดขึ้นที่ไหน รับประกันความปลอดภัยของผู้เข้าร่วมได้อย่างไร พวกนี้เป็นปัญหาทั้งนั้น  

 

 

อย่างน้อยผู้จัดการประชุมก็ต้องมีเงิน มีสถานที่ลับมากพอ ที่สำคัญกว่านั้นคือต้องมีอำนาจขนาดที่คนให้ความสำคัญ คนที่สอดคล้องกับเงื่อนไขสามข้อนี้ก็มีไม่มาก  

 

 

ชายแก่ในชุดคลุมสีขาวที่เหมือนจะเป็นสมาชิกของราชนิกูลคนหนึ่งยืนขึ้น ใช้เกียรติของราชนิกูลเป็นตัวรับประกัน ส่งคำเชิญออกไปให้พวกเขา เชิญให้พวกเขามายังทะเลทรายในตะวันออกกลาง เขาครอบครองทะเลทรายติดทะเลผืนหนึ่ง ทั้งใหญ่และลึกลับมากพอ อีกทั้งภูตสัตว์เลี้ยงของเขายังแข็งแกร่งมากด้วย  

 

 

คนแข็งแกร่งที่เหลือต่างก็เข้าร่วมการต่อสู้หลายครั้งหลายหน จึงยากจะปกปิดร่องรอยของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ ตอนที่ยังไม่ได้นัดวันกัน ชายแก่ในชุดคลุมสีขาวก็ดันพ่ายแพ้ให้กับการต่อสู้ในป่าริมอ่าวตะวันตกของอเมริกา  

 

 

พอเห็นการประชุมที่จัดขึ้นได้อย่างยากลำบากกำลังจะพังลง หลี่หย่วนเฟยจึงยืนขึ้น ประกาศว่าตัวเองจะจัดการประชุมครั้งนี้แทนชายแก่ ทุกอย่างยังคงเดิม แค่เปลี่ยนสถานที่มาเป็นประเทศจีน  

 

 

คนอื่นๆ ก็สงสัยในตัวผู้ชายที่เพิ่งโผล่เข้ามาใหม่คนนี้ ไม่รู้ว่าเขามีเงินทองมากเท่าไร พอจะรับช่วงแทนชายแก่ได้ไหม  

 

 

ชายแก่ไม่อยากเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้แล้ว แต่ก็มารับรองให้หลี่หย่วนเฟย และเทียบกับพื้นที่ตะวันออกกลางอันแสนวุ่นวาย ประเทศจีนที่ห้ามใช้ปืนและปลอดภัยก็น่าสนใจมากกว่า  

 

 

ด้วยมีชายแก่ช่วยรับรอง คนอื่นๆ ก็พอจะยอมรับการเปลี่ยนสถานที่ประชุมได้ และมายังตลาดหุ้นเซี่ยงไฮ้ตามวันที่นัดหมาย แถมรู้สึกได้ถึงความสามารถในการรวมกลุ่มของหลี่หย่วนเฟย อย่างเช่น จัดเวลามาถึงของพวกเขาอย่างแม่นยำ ให้พวกเขาคลาดลิฟต์คนละรอบกัน ไม่อย่างนั้นหากพวกเขาพูดไม่เข้าหูจนทะเลาะกันในลิฟต์จะทำยังไง…  

 

 

แน่นอนว่าพวกเขาไม่น่าโง่ขนาดนั้น ที่มาได้ในวันนี้ก็เป็นคนแข็งแกร่งทั้งนั้น ไม่ได้ทะเลาะกันก่อนที่จะตั้งกฎเกณฑ์เรียบร้อย และไม่ยอมให้คนอื่นรับผลประโยชน์ไปฟรีๆ  

 

 

หลี่หย่วนเฟยรอชายในชุดคลุมสีขาวและชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทะเลาะกันเสร็จแล้ว ค่อยทำมือให้ทุกคนใจเย็นลง แล้วพูดเสียงเบาว่า “ทุกคนเดินทางมาไกล พวกคุณบางคนข้ามมาครึ่งโลก ผมขอขอบคุณด้วยใจจริง ณ ตรงนี้…”  

 

 

“คำพูดไร้สาระพวกนี้ช่างมันเถอะ!” ชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บ่นรำคาญ “พวกเราแค่อยากรู้ว่าคุณคิดแผนการที่เป็นธรรมและมีประสิทธิภาพได้หรือเปล่า ไม่มีเวลามาฟังคำพูดไร้สาระหรอกนะ!”  

 

 

นี่คือสิ่งที่ทุกคนสนใจ พวกเขาคิดไปคิดมา มีแค่สองแผนการเท่านั้น หนึ่งคือการแข่งขันรอบคัดเลือกเพื่อเลื่อนขั้นแค่ครั้งเดียว สองคือวาดวงกลมล้อมกรอบ อย่างเช่น ป่าที่ไม่มีคน ทุกคนเข้าไปพร้อมกัน วางแผนการร้ายก็ดี ลอบโจมตีก็ดี ร่วมมือกันแล้วค่อยหักหลังกันก็ดี สรุปแล้วสุดท้ายจะเหลือเพียงผู้ชนะที่เดินออกมา  

 

 

คำพูดนี้เหมือนจะมีความหมายยั่วยุ ชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เลิกคิ้วเข้มๆ ขึ้น กำลังจะระเบิดอารมณ์ และงูจงอางขาวของเขาก็คิดที่จะจู่โจมด้วย เพราะมันทำลายสภาพการพรางตัวแล้ว  

 

 

แต่หลี่หย่วนเฟยไม่ได้ต่อว่าเขา หลังจากพูดจบ เขาก็มองคนอื่นๆ แล้วพูดว่า “พวกคุณล่ะ? คงจะคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชนะคนสุดท้ายสินะ?”  

 

 

คนอื่นๆ ไม่ตอบ ต่างก็คิดว่านี่เป็นคำถามน่าหัวเราะ ถ้าไม่คิดอย่างนี้ แล้วใครจะมาเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้ล่ะ?  

 

 

หลี่หย่วนเฟยหัวเราะ “แต่ผมคิดว่า ก่อนที่จะหาผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียว พวกเราควรจะร่วมมือกันเอาชนะคนคนนั้นก่อน แล้วค่อยจัดการความเห็นที่ต่างกันดีหรือเปล่า?”  

 

 

“อะไรนะ?”  

 

 

“ใคร?”  

 

 

ในที่สุดคนอื่นๆ ก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ พากันถามคำถามออกมา และพิจารณากันเองอย่างระแวดระวัง  

 

 

พวกเขาไม่เคยประมือกัน แต่ตัดสินจากข่าวลือที่ได้ยินมา ความแข็งแกร่งของแต่ละคนน่าจะไม่ต่างกันมากนัก อย่างน้อยก็ไม่ได้ห่างกันเหมือนคลอง ดูจากปฏิกิริยาของภูตสัตว์เลี้ยงตัวเองที่มีต่อภูตสัตว์เลี้ยงของคนอื่นแล้วก็ยืนยันข้อนี้ได้ พวกเขามีความมั่นใจในตัวเอง และไม่ดูถูกคู่ต่อสู้ แต่ไม่พบจริงๆ ว่ามีใครแข็งแกร่งโดดเด่นกว่าคนอื่น  

 

 

หลี่หย่วนเฟยรอพวกเขาถาม ก่อนจะชี้ชายในชุดคลุมสีขาว “ผมพูดตามตรงนะครับ เขากับอาจารย์ของเขายืนยันเรื่องนี้ได้”  

 

 

ชายในชุดคลุมสีขาวใจเย็นลงแล้ว พอจะฝืนใจพยักหน้าครั้งหนึ่งได้  

 

 

“คนที่ทำให้พวกเราพ่ายแพ้ในชายฝั่งทะเลตะวันตกของอเมริกา…” มีคนถามอย่างสงสัย “พวกเขาถูกอีกพวกหนึ่งรวมกลุ่มกันจู่โจม หรือว่าความจริงแล้วถูกคนเดียวจู่โจม?”  

 

 

ชายในชุดคลุมสีขาวรูปร่างอ้วนเตี้ยกับอาจารย์ของเขาแบ่งปันผลประโยชน์ร่วมกัน ไม่แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ไม่ต้องกังวลว่าอีกฝ่ายจะแทงข้างหลัง จึงกลายเป็นการรวมตัวกันที่มั่นคง พวกเขาแทบจะกำราบทั้งทะเลทรายของเอเชียกลาง และทำเรื่องราวต่างๆ อย่างโอหัง ชื่อเสียงขจรไปไกล คิดไม่ถึงว่าเข้าไปในกองทัพอเมริกาไม่นานก็ทะเลาะกันแล้ว  

 

 

ชายในชุดคลุมสีขาวฟังแล้วยิ่งอึดอัด เขาไม่ได้ตอบอะไร แค่ยอมรับเงียบๆ เขากับอาจารย์ไม่เคยเห็นคนที่ทำให้ซาเมียลและเอเมียร์พ่ายแพ้ได้แบบนี้ แต่ตัดสินจากข่าวที่ได้รับหลังจากเกิดเรื่อง น่าจะเป็นคนคนเดียว ไม่ใช่กลุ่มคน นี่ยิ่งน่าอึดอัดเข้าไปใหญ่ ขณะเดียวกันก็อธิบายว่าคนคนนั้นมีภูตสัตว์เลี้ยงหลายตัว  

 

 

คนที่อยู่ตรงนี้ก็มีภูตสัตว์เลี้ยงหลายตัว คนอีกจำนวนหนึ่งมีภูตสัตว์เลี้ยงแค่ตัวเดียว เพราะภูตสัตว์เลี้ยงไม่เหมาะกับการต่อสู้ และภูตสัตว์เลี้ยงด้วยกันเองก็อาจจะไม่เข้าขากัน  

 

 

ในเมื่อคนคนนั้นเอาชนะชายในชุดคลุมสีขาวสองคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังในตะวันออกกลางมาได้ อย่างนั้นเขาน่าจะแข็งแกร่งมาก แต่ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่เคยได้ยินมาก่อนล่ะ?  

 

 

หลี่หย่วนเฟยเห็นทุกคนเริ่มหวาดหวั่น จึงตั้งใจจะอธิบายผลประโยชน์และความเสียหายต่อ แต่กลับได้ยินเสียงดังป้อก มีคนเปิดกระป๋องโคล่า แล้วดื่มเสียงดังอึกๆ  

 

 

พวกผู้ประชุมแต่ละคนต่างก็หยิ่งยโส และระมัดระวังตัวมาก ไม่มีใครกล้าแตะน้ำผลไม้และเครื่องดื่มบนโต๊ะเลย ด้วยเหตุนี้ พอเสียงห่วงกระป๋องดังขึ้นมาก็พากันประหลาดใจ  

 

 

หญิงสาวที่ดูเหมือนเด็กมัธยมต้นคนหนึ่งดื่มโคล่พลางโบกมือ บ่งบอกว่า เชิญพวกคุณพูดต่อเลย ไม่ต้องสนใจฉัน