Pet King นักล่าสัตว์เลี้ยง - ตอนที่ 1611 น้ำหอม

 

 

ผู้หญิงและพวกผู้คุมก็ตกใจมากเช่นเดียวกัน พวกเขาต่างก็จนใจ ทำได้แค่ลองใช้หมาป่าตัวนี้เป็นตัวประกันขู่จางจื่ออัน คิดไม่ถึงว่าเขาจะปรากฏตัวจริงๆ และแสดงท่าทางว่านอนสอนง่ายมากด้วย

 

 

พวกเขาทั้งดีใจและยากจะเชื่อ ตัวหายนะที่ทำให้ศาสดาหัวหมุ่นไม่หยุดไม่หย่อน คิดไม่ถึงว่าจะถูกพวกเขาจับง่ายๆ ขนาดนี้เลยเหรอ? กลับไปแล้วต้องได้รับการอวยพรจากศาสดาแน่นอน

 

 

แม้จางจื่ออันจะปรากฏตัว แต่ก็ไม่ได้เข้าใกล้เกินไป เขารักษาระยะห่างที่ปลอดภัยเอาไว้ เพื่อหลบกลับเข้าป่าได้ตลอดเวลา

 

 

ในเมื่อตำแหน่งซ่อนตัวของพวกผู้คุมเปิดเผยออกมาแล้ว พวกเขาก็ไม่ซ่อนตัวเสียเลย พากันกระโดดลงมาจากบนต้นไม้หรือรูดเชือกลงมา จากนั้นก็ยกปืนเทเซอร์เล็งมาที่เขา แต่ปืนยิงตาข่ายก็ใช้ไม่ค่อยได้ผลกับคนสักเท่าไร

 

 

พวกเขารู้สึกว่าการปรากฏตัวของจางจื่ออันดูมีลับลมคมในเล็กน้อย แถมได้ยินมาว่าเขาเจ้าเล่ห์มาก จึงไม่กล้าประมาทเข้าไปรีบจับตัวเขา ขณะเดียวกันก็สังเกตการเคลื่อนไหวรอบๆ ด้วย

 

 

มีคนสูดจมูก แล้วสบถว่า “เชี่ย! นี่กลิ่นอะไร”

 

 

ไม่เพียงแค่เขา ผู้คุมคนอื่นก็ได้กลิ่นเหม็นหึ่งโชยมาจากตัวของจางจื่ออันเช่นกัน

 

 

“เหมือนจะเป็น…เชี่ย! โคโลญจน์คาลวิน ไคลน์ของฉัน! ยายเขาสิ! ไอ้บ้านี่ขโมยโคโลญจน์คาลวิน ไคลน์ที่ฉันทิ้งไว้ในบ้านมาด้วย!”

 

 

“อะไรนะ โคโลญจน์คาลวิน ไคลน์เหรอ? แกนี่มันวุ่นวายจริงๆ!”

 

 

“อย่าฉีดน้ำหอมฟรีใส่ตัวเยอะขนาดนั้นสิ!”

 

 

มีคนรู้แล้ว กลิ่นบนตัวของจางจื่ออันคือกลิ่นน้ำหอมคาลวิน ไคลน์ ในบรรดาผู้คุมมีแค่เขาที่ซื้อน้ำหอมกลิ่นนี้ ด้วยเหตุนี้เขาจึงมั่นใจว่าจางจื่ออันขโมยของเขามาจากในบ้านแน่นอน

 

 

ปกติเขาไปซื้อเสบียงที่ซานฟรานซิสโกพร้อมกับเรือยอร์ชอยู่บ่อยครั้ง และจะใช้โอกาสนี้ไปจีบหญิงในบาร์ แน่นอนว่าต้องใช้น้ำหอมกลบกลิ่นตัวและกลิ่นเหม็นเหงื่อ แถมที่เขาซื้อไม่ใช่น้ำหอมทั่วไป แต่เป็นโคโลญจน์ซีรีย์ ‘Euphoria’(ยูโฟเรีย) ของคาลวิน ไคลน์

 

 

ซีรีย์ ‘Euphoria’ ที่ว่า ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่าน้ำหอมชนิดนี้สร้างความแคลิบเคลิ้มให้กับผู้หญิงได้ในระดับหนึ่ง บวกกับความสำเร็จในการจีบหญิง ดังนั้นเขาจึงตัดใจขูดเลือดขูดเนื้อลงทุนซื้อมันมา

 

 

แต่ประเด็นคือ ควรฉีดโคโลญจน์ตัวนี้ให้น้อยหน่อยถึงจะดี ฉีดเล็กน้อยจะให้กลิ่นหอมอ่อนๆ แต่หากเข้มข้นเกินไปจะให้ผลตรงข้ามกัน แต่จางจื่ออันไม่เพียงขโมยโคโลญจน์ของเขา ยังใช้สิ้นเปลืองตามอำเภอใจอีกด้วย กลิ่นหอมเข้มข้นเกินไปจะกลายเป็นกลิ่นเหม็นฟุ้ง เกือบจะรมควันเขาตายแล้ว

 

 

“เอ๋ คุณหมายถึงไอ้นี่เหรอ” จางจื่ออันกำขวดน้ำหอมคาลวิน ไคลน์ในมือ “ขอโทษทีนะ ฉันชอบเจ้านี่ทีเดียว ก็เลยหยิบติดมือมาด้วย แต่ถ้านายอยากได้ งั้นฉันก็จะคืนให้”

 

 

เขาโยนขวดน้ำหอมให้ผู้คุมคนนั้น

 

 

แม้ผู้คุมจะเสียดายน้ำหอม แต่เขากลัวว่าจางจื่ออันกำลังใช้เล่ห์เหลี่ยมมากกว่า จึงไม่กล้ารับขวดน้ำหอม แต่หลบอย่างรวดเร็ว

 

 

“อ้าว ผมไม่ได้ปิดฝาให้แน่น ทำไมคุณไม่รับล่ะ แบบนี้ก็สาดหมดสิ!”

 

 

จางจื่ออันถอนหายใจเสียดาย

 

 

เขาไม่ได้ปิดฝาขวดน้ำหอมให้แน่น พอตกลงบนพื้นก็สาดออกจนหมด กลิ่นเข้มข้นฉุนจมูกฟุ้งกระจายไปทั่ว

 

 

ผู้หญิงคนนั้นอดขมวดคิ้วไม่ได้ เธอรู้สึกว่าจางจื่ออันใจเย็นเกินไป เหมือนมีแผนการบางอย่าง แต่คิดไม่ออกว่ามีแผนการเจ้าเล่ห์อะไรกันแน่ ดังนั้นจึงจะโกนว่า “หุบปาก! โยนปืนของคุณมา! เร็ว!”

 

 

จางจื่ออันปลดปืนเทเซอร์ที่เอวโยนลงบนพื้นอย่างว่าง่าย ก่อนจะมองเธอด้วยสายตาไร้เดียงสา “คุณให้ผมออกมายอมแพ้ ผมก็ออกมาแล้ว ยอมแพ้แล้วด้วย เมื่อไหร่คุณจะปล่อยหมาป่าตัวนั้น”

 

 

ผู้หญิงคนนั้นหยุดหัวเราะ เธอจะทำตามที่สัญญาไว้ได้อย่างไร? คนคนนี้โง่เกินไปหน่อยแล้ว!

 

 

“หมาอีกตัวหนึ่งล่ะ? คุณไม่ได้มีหมาอีกตัวเหรอ? ให้มันออกมา! ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าหมาป่าตัวนี้!” เธอเล่นมุกเดิม จี้มีดผ่าตัดไปบนคอของฟราเทอร์

 

 

เธอได้ยินว่าจางจื่ออันยังมีเยอรมัน เชพเพิร์ดที่เก่งกาจมากตัวหนึ่ง ไม่แน่ว่าเยอรมัน เชพเพิร์ดตัวนี้อาจจะเป็นข้อได้เปรียบของเขา มันกำลังหลบรอโอกาสลอบจู่โจมพวกเขาอยู่แถวนี้

 

 

จางจื่ออันยังคงว่าง่ายมาก แล้วหันไปพูดว่า “เฟยหม่าซือ นายออกมาเถอะ”

 

 

เยอรมัน เชพเพิร์ดแข็งแรงตัวหนึ่งเดินออกมาจากในป่าอย่างเฉลียวฉลาด รักษาระยะห่างที่แน่นอนกับเขา ไม่ได้เดินเข้าไปในระยะยิงของปืนยิงตาข่ายและปืนเทเซอร์เช่นเดียวกับจางจื่ออัน

 

 

ฝ่ามือที่ถือมีดผ่าตัดของผู้หญิงคนนั้นมีเหงื่อเย็นๆ ซึมออกมาไม่น้อย เธอยังคงรู้สึกว่าเรื่องราวราบรื่นเกินไป แต่เธอคิดไม่ออกว่าจางจื่ออันกำลังเล่นลูกไม้อะไร

 

 

“พลุไฟกับสเปรย์ป้องกันหมีด้วย โยนพวกมันออกมา” เธอสั่ง

 

 

จางจื่ออันทำตามคำบอก ครั้งนี้เขาถูกปลดอาวุธทุกอย่างโดยสิ้นเชิงแล้ว

 

 

เธอขยิบตาให้พวกผู้คุมครั้งหนึ่ง ความหมายคือเข้าไปมัดเขาไว้

 

 

พวกผู้คุมแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม กลุ่มหนึ่งเข้าใกล้เฟยหม่าซือ คิดจะใช้ปืนยิงตาข่ายจับมัน อีกกลุ่มหนึ่งเข้าใกล้จางจื่ออัน ส่วนกลุ่มสุดท้ายเตรียมป้องกันอยู่ที่เดิม เพื่อพร้อมให้การสนับสนุนสองกลุ่มแรก

 

 

พวกเขาเข้ามาใกล้ จางจื่ออันกับเฟยหม่าซือก็ถอยหลังไปเรื่อยๆ

 

 

“พวกคุณบอกว่าจะปล่อยมันนี่” เขาแสดงท่าทางเหมือนคนโง่เง่าไร้เดียงสา

 

 

“เฮ่อๆ”

 

 

“ฮ่าๆ!”

 

 

ผู้หญิงคนนั้นกับพวกผู้คุมต่างก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา เจ้าคนนี้เผชิญหน้ากับความตายแล้วยังฝันลมๆ แล้งๆ อยู่อีก

 

 

“งั้น…พวกคุณรู้ไหมว่าผมเอาโคโลญจน์ขวดนี้มาทำไม” อยู่ๆ จางจื่ออันก็เปลี่ยนเรื่องพูดอย่างน่าประหลาด

 

 

“ทำไมล่ะ” เธอย้อนถามตามจิตใต้สำนึก

 

 

“เพราะไม่ใช่แค่คนที่ถูกกลิ่นโคโลญจน์ดึงดูด” บนในหน้าของเขาเผยรอยยิ้มแปลกๆ “ถ้าไม่เชื่อพวกคุณก็เงยหน้ามองข้างบนสิ”

 

 

“อย่าไปติดกับเขา!” ผู้หญิงคนนั้นตะโกน

 

 

“จริงๆ นะ ถ้าไม่ดู พวกคุณจะต้องเสียใจทีหลัง” ท่าทางของจางจื่ออันจริงใจมาก “ที่อินเดีย มีเสือตัวหนึ่งชื่ออาฟนี มันฆ่าคนต่อเนื่องถึงสิบสามคน รัฐบาลท้องถิ่นต้องส่งกองกำลังทหารมาล้อมปราบมัน แถมใช้โคโลญจน์คาลวิน ไคลน์ด้วย เพราะส่วนประกอบหลักในน้ำหอมชนิดนี้คล้ายกับกลิ่นแมวชะมด ดึงดูดเสือได้อย่างดี”

 

 

เธอกับพวกผู้คุมไม่ได้ทำตามในทันที ถึงอย่างไรคนที่ถูกล้างสมองก็เป็นพวกไม่สนใจหลักวิทยาศาสตร์

 

 

จางจื่ออันมองกิ่งไม้ข้างบนหัวพวกเขา แล้วพูดว่า “ในป่าเรดวูดไม่มีเสือ แต่มีสิงโตภูเขา”

 

 

พอพูดจบ พวกผู้คุมก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวช้าๆ ตรงแง่งกิ่งไม้บนหัว จึงสะดุ้งและเงยหน้าขึ้น พลันก็สบตากับสิงโตภูเขาโตเต็มวัยร่างกายแข็งแรงหลายตัว

 

 

โคโลญจน์ยูโฟเรียของคาลวิน ไคลน์มีผลน่ามหัศจรรย์อย่างหนึ่ง ไม่เพียงดึงดูดสัตว์ประเภทแมวขนาดใหญ่ ยังไปกระตุ้นพวกมันด้วย ก็เหมือนแมวที่หลงใหลในมิ้นต์แมว แน่นอนว่าผลของมิ้นต์แมวได้ผลกับแมวในระดับที่ต่างกัน แมวบางส่วนไม่รู้สึกอะไรกับมิ้นต์แมว ความหลงใหลในโคโลญจน์ก็เช่นกัน แต่ดูท่าทางสิงโตภูเขาหลายตัวนี้จะเป็นกลุ่มหมู่มาก

 

 

ในสายตาของพวกมัน คนพวกนี้เกะกะลูกตา

 

 

มีผู้คุมยกปืนขึ้นมายิงก่อน แต่ปืนเทเซอร์ใช้ไม่ค่อยได้ผลกับสัตว์ ส่วนปืนยิงตาข่ายเจอกับเป้าหมายในที่สูง ยิงตาข่ายเชือกออกไปก็เท่ากับตกลงมาคลุมตัวเองเท่านั้นแหละ

 

 

ท่าทางจู่โจมของพวกเขายั่วโมโหสิงโตภูเขาเข้าแล้ว พวกมันคำรามอย่างดุร้ายแล้วโผเข้าใส่พวกเขา

 

 

ผู้คุมที่ถูกโผเข้าใส่ร้องเวทนาตามๆ กัน ผู้คุมที่เหลือพยายามช่วยเพื่อนร่วมง่ายอย่างเสียไม่ได้

 

 

ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าภารกิจล้มเหลว จึงยกมีดผ่าตัดขึ้นอย่างโหดร้าย หมายจะแทงลงไปบนคอของฟราเทอร์ ถึงแพะรับบาปตายไปก็ไม่เป็นไร

 

 

“เฮ้!”

 

 

ระหว่างที่มีดยังอยู่กลางอากาศ เธอได้ยินจางจื่ออันตะโกนมาครั้งหนึ่ง เขาถือโอกาสเข้าใกล้อย่างเงียบเชียบ พร้อมกับยกปืนเทเซอร์ขึ้นเหนี่ยวไกใส่เธอ