Pet King นักล่าสัตว์เลี้ยง - ตอนที่ 1596 ลูกดกเหมือนแม่หมู

ผู้คุมว่างงานส่วนใหญ่ไปตามต้นตอของเสียงเพลงที่ชายทะเลกับหัวโจก ผู้คุมที่เหลือไม่กี่คนก็ไม่กล้าออกจากตำแหน่งโดยพลการ ทำได้แค่รอพวกเขากลับมา พร้อมกับกำจัดเสียงเพลงน่าตายนั่น

 

 

เสียงเพลงหายไปแล้วจริงๆ เเต่หายไปแค่ครู่เดียวเท่านั้น จากนั้นก็ร้องขึ้นมาอีก เสียงกลับดังขึ้นและเข้าใกล้ขึ้นด้วย ส่วนพวกผู้คุมที่มุ่งหน้าไปสำรวจกลับหายไปไม่เห็นแม้แต่เงา เหมือนวัวโคลนเข้าไปในทะเล

 

 

พวกผู้คุมที่เหลือกระวนกระวายมากขึ้นแล้ว นั่นคือสมาชิกยี่สิบถึงสามสิบคนเชียวนะ แถมทุกคนยังพกปืนช็อตไฟฟ้าติดตัวกันหมด อยู่ดีๆ ก็หายไปเลยเหรอ?

 

 

ถึงก็อตซิลล่าหรือธานอสขึ้นฝั่งจากทะเล อย่างน้อยก็ต้องมีข่าววงในส่งมาสินะ?

 

 

พวกเขาก็เป็นอย่างนั้น ชาวบ้านทั่วไปสติกระเจิงยิ่งกว่า เสียงเพลงแปลกๆ ที่ได้ยินเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที ทำได้แค่กุมหัว ปิดหูขดตัวอยู่ในมุมด้วยตัวสั่นกลัว

 

 

แต่ปิดหูไปก็ไม่มีประโยชน์นัก แม้ปิดหูแล้วจะได้ยินเสียงเบาลงไปบ้าง แต่ความจริงแล้วเสียงเพลงไม่ได้เบาลง กลับดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ที่รู้สึกว่าเสียงเบาลง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะระดับเสียงเกินขอบเขตการได้ยินของหูคน

 

 

ป่าที่เงียบเชียบเริ่มเกิดเสียงดังเอะอะขึ้นมาแล้ว

 

 

สัตว์ที่เคลื่อนไหวตอนกลางวัน และพักผ่อนในตอนกลางคืนพวกนั้น อย่างเช่น นกที่หากินในตอนกลางวันชนิดต่างๆ ซึ่งกลับรังไปพักผ่อนกันแล้ว แต่กลับถูกคลื่นเสียงความถี่สูงที่ดังขึ้นมากะทันหันทำให้ตกใจตื่น พวกมันเป็นโรคตาบอดตอนกลางคืน บินตอนกลางคืนไม่ได้ ทำได้แค่ส่องเสียงร้องต่างๆ แสดงความกระวนกระวายและหวาดกลัว

 

 

ส่วนนกที่ออกหากินในตอนกลางคืน รวมถึงสัตว์ป่าบินได้ขนาดเล็กอื่นๆ อย่างเช่น ค้างคาวและนกเค้าแมว ต่างก็ถูกคลื่นเสียงความถี่สูงของเซฮวารบกวนการได้ยินเข้า พวกมันที่ต้องอาศัยการได้ยินมาหาอาหารและหลบหลีกสิ่งกีดขวาง ก็พากันบินมั่วเหมือนคนเมา ฝูงค้าวคาวสีดำทมิฬบินผ่านเหนือทุ่งนาและบ้านไม้กันอย่างมืดฟ้ามัวดิน ยังมีค้างคาวบินเข้ามาชนกระจกไม่น้อย หรือชนตัวคนเข้าเต็มๆ เลยก็มี

 

 

สัตว์เดินดินก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน แม้พวกมันจะไม่ได้อาศัยการได้ยินเพื่อหาอาหาร แต่สัตว์ที่หากินตอนกลางคืนส่วนใหญ่จะมีการได้ยินที่ว่องไวมาก เพื่อหลีกเลี่ยงศัตรูตามธรรมชาติและมนุษย์ คลื่นเสียงความถี่สูงทำให้พวกมันกระวนกระวายใจ ไม่มีกะใจจะหาอาหาร วิ่งชนโน่นนี่ในป่ากันอุตลุด ถึงเจอเหยื่อหรือศัตรูตามธรรมชาติก็มองไม่เห็นกัน

 

 

แม้แต่มนุษย์ที่การได้ยินเชื่องช้า และไม่ได้ยินเคลื่อนเสียงอัลตราโซนิค กลับรู้สึกได้ถึงความร้อนใจอย่างน่าประหลาด กระทั่งเกิดอาการเวียนหัวคลื่นไส้ ดวงตาพร่าเลือน และอาการผิดปกติอื่นๆ

 

 

เซฮวาว่ายน้ำไปใกล้ๆ ท่าเรือริมฝั่ง ยิ่งใกล้ขึ้น เสียงก็ส่งไปได้ไกลยิ่งขึ้น

 

 

ครึ่งตัวบนของเธอโผล่ขึ้นจากผิวน้ำ คลื่นเสียงอันไร้รูปร่างกระจายออกทางปากของเธอเป็นรูปทรงกรวย บรรยากาศชวนอึดอัดแพร่ขยายเข้าไปในป่าไม่หยุดหย่อน

 

 

ในป่ารอบนอกทุ่งนา มีแมวรุกล้ำขึ้นไปบนกิ่งไม้ หน้าที่ของพวกมันคือตั้งมั่นอยู่ที่นี่ เมื่อมีคนหรือสัตว์น่าสงสัยเข้ามาใกล้ ก็จะส่งคำเตือนออกไป

 

 

แมวพวกนี้อาจจะไม่กลัวบาดเจ็บหรือตาย แต่อาวุธทำร้ายคนที่ไร้รูปร่างแบบคลื่นเสียงอัลตราโซนิคทำให้พวกมันกระสับกระส่ายกระโดดไปมาเหมือนสัตว์ตัวอื่นๆ

 

 

อยู่ๆ ในพุ่มไม้ที่ไม่ไกลออกไปมีเสียงดังฟู่ขึ้นมา

 

 

พวกแมวนึกถึงหน้าที่ของพวกมัน ถึงยังเดินขากะเผลกและโซเซ แต่ก็ยังพยายามมองไปทางนั้น ด้วยอยากจะดูว่าตัวอะไรกำลังเข้ามา

 

 

จมูกแบนราบกับเขี้ยวที่ทั้งแหลม ทั้งยาวคู่หนึ่งยื่นออกมาจากในพุ่มไม้ บนจมูกยังมีรูจมูกขนาดใหญ่สองรูพ่นลมหายใจร้อนๆ ออกมาตลอด

 

 

จากนั้นหัวหมูขนาดใหญ่หัวหนึ่งก็โผล่ออกมากะทันหัน ข้างหลังคือร่างกายแข็งแรงทรงพลัง

 

 

หมูป่า!

 

 

นี่คือหมูป่าตัวผู้โตเต็มวัย น้ำหนักประมาณสี่ร้อยกิโลกรัม ไม่ด้อยไปกว่าหมีดำเลย

 

 

ยังไม่หมด หมูป่าตัวผู้ปรากฏตัวแล้ว ข้างหน้ามีหมูป่าหลายตัวกระโดดออกมาอย่างต่อเนื่อง มีทั้งตัวผู้และตัวเมีย ทั้งตัวเล็กและตัวใหญ่

 

 

ถ้าจะบอกว่าสัตว์ชนิดไหนบ้างเป็นผู้ทรงอิทธิพลในป่า ก็คงมีฝูงหมาป่าที่เลื่องชื่อด้านการใช้กลยุทธ์และระเบียบวินัย หมีดำและหมีน้ำตาลที่มีชื่อเสียงเรื่องไร้เทียมทานเมื่อสู้ตัวต่อตัว และรวมไปถึงฝูงหมูดำที่เหมือนฝูงแทงค์น้ำพวกนี้

 

 

เมื่อฝูงหมูป่าพุ่งเข้าใส่อย่างดุดัน ไม่ว่าฝูงหมาป่าหรือหมี ต่างก็ต้องถอยเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งทั้งนั้น ถึงเป็นหมีดำก็อาจจะสู้ตัวต่อตัวกับหมูป่าตัวผู้โตเต็มวัยไม่ได้

 

 

หมูป่าตัวผู้ตัวใหญ่และหนัก ยังมีเขี้ยวแหลมคมสองซี่ เวลามันวิ่งก็ไม่มีใครไปขวางมันได้ นอกเสียงจากเป็นแรด ช้าง หรือฮิปโปโปเตมัส แต่ที่นี่ไม่ใช่แอฟริกา ไม่มีแรด ช้าง และฮิปโปโปเตมัส ดังนั้นหมูป่าจึงเป็นผู้มีอิทธิพลของป่าอย่างไม่มีข้อโต้เถียง

 

 

ไม่เพียงหมาป่าไคโยตีเกินจำนวนในอเมริกา หมูป่าก็เป็นเช่นเดียวกัน ตามสถิติแล้วอเมริกามีหมูป่ามากกว่าหกล้านตัว สร้างความเสียหายทางเศรษฐกิจให้กับทางการเกษตรอเมริกากว่าหนึ่งพันห้าร้อยล้านดอลลาร์

 

 

หมูป่าเป็นสัตว์ที่กินทั้งพืช ทั้งสัตว์ กินได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นผักป่า ผลไม้ป่า แมลง สัตว์ที่ใช้ฟันแทะ และอื่นๆ ล้วนอยู่ในรายการอาหารของมันทั้งสิ้น แม้แต่เนื้อเน่าก็ไม่รังเกียจ ถ้าหิวสุดขีดอาจจะจู่โจมและจับหมาป่าไคโยตีและเสือดาวกิน รวมถึงสัตว์ประเภทสุนัขขนาดใหญ่และสัตว์ประเภทแมว ถ้ามีมนุษย์สักคนหาเรื่องพวกมัน พวกมันจัดการให้คนคนนั้นตายแล้วก็จะไม่ปล่อยศพไป

 

 

การขยายพันธุ์ของหมูป่าก็ยอดเยี่ยมมาก เรื่องนี้ไม่ต้องพูดมาก ‘ลูกดกเหมือนแม่หมู’ คำพูดเดียวก็สรุปได้แล้ว

 

 

ทั้งกินเก่ง ทั้งคลอดลูกเก่ง ยังมีอะไรหยุดจำนวนประชากรหมูป่าได้อีกล่ะ?

 

 

น่าจะมีแค่มนุษย์ที่ทำได้ เกลียดอย่างเดียวที่หมูป่าพวกนี้ไม่ได้เกิดที่ประเทศจีน ไม่อย่างนั้น…หอมจริง!

 

 

ความจริงแล้วหมูป่าไม่ใช่สัตว์เพียงชนิดเดียวที่เคยก่อกวนทุ่งนาแห่งนี้ ตอนพวกมันหิวหาอาหารอื่นไม่ได้ แน่นอนว่ามันไม่พลาดธัญพืชเลิศรสที่มนุษย์ปัญญาอ่อนปลูกเอาไว้ เหมือนตระเตรียมไว้ให้พวกมันโดยแท้

 

 

แต่ถึงแม้หมูป่าโง่ขนาดไหน ก็รู้ว่าหาเรื่องมนุษย์ไม่ได้ มนุษย์มีปืน ถ้าตัวเองไม่ระวังก็จะกลายเป็นหมูป่าย่างไปทันที ดังนั้นตอนพวกมันมาก่อกวนที่ทุ่งนาจะต้องแอบย่องมาเสมอ กินเสร็จแล้วก็ต้องแอบออกไปอีก เมื่อถูกผู้คุมหรือพวกชาวนาพบเข้า พวกหมูป่าก็จะวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

 

 

แต่สถานการณ์ในวันนี้กลับต่างออกไปเล็กน้อย หมูป่าฝูงนี้ถูกคลื่นเสียงความถี่สูงยั่วโมโหจนเสียสติไปแล้ว จึงมาแก้แค้นอย่างบ้าคลั่ง พวกมันรู้ว่าคลื่นเสียงดังมาจากทางทุ่งนาและหมู่บ้านคน แต่ไม่รู้ว่าต้นกำเนิดเสียงที่แท้จริงคือชายหาดข้างหลังหมู่บ้าน

 

 

ในสถานที่ที่ค่อนข้างไกลข้างหลังหมูป่าฝูงนี้ มีหมาป่าหลายตัวหยุดอยู่ พวกมันทำภารกิจเสร็จแล้ว ไล่หมูป่าฝูงนี้จากที่ที่ไกลออกไปมาถึงที่นี่ได้สำเร็จแล้ว

 

 

หมาป่าหลายตัวนี้ไม่กล้าเดินไปข้างหน้าอีก พวกมันได้รับผลกระทบจากคลื่นเสียงความถี่สูงไม่ต่างกัน ยิ่งเข้าใกล้ ก็ยิ่งกระวนกระวายใจ จนอยากจะหอนออกมา แต่นี่ก็จะเปิดเผยร่องรอยของตัวเอง จึงทำได้แค่หางจุกก้นรีบถอยไปไกล เลี่ยงพื้นที่ที่มีคลื่นเสียงกระจุกตัวอยู่

 

 

หมาป่าคือศัตรูตามธรรมชาติของหมูป่า หมาป่าจะไม่ต่อสู้กับหมูป่าซึ่งหน้า แต่จะอ้อมไปจู่โจมเจ้าไข่และรูก้นของหมูป่าจากข้างหลัง ก่อนจะดึงออกมาข้างนอก ลำไส้ที่เชื่อมกับอวัยวะภายในของหมูป่าจะถูกควักออกมาทั้งหมด หมูป่าดีดดิ้นได้สองสามครั้งก็จะเสียเลือดตาย

 

 

ก่อนจะแบ่งสรรหน้าที่ เสวี่ยซือจื่อยังถ่ายทอดฝีมือการควักทวารให้ฝูงหมาป่าอย่างสนิทสนม จนจางจื่ออันแอบเสียวสันหลังวาบ แม้อากาศจะไม่หนาวเลยก็ตาม…