Pet King นักล่าสัตว์เลี้ยง - ตอนที่ 1571

เชี่ย! 

 

 

พอริชาร์ดอ้าปากร้องเพลง จางจื่ออันรู้สึกว่าภาพลักษณ์ของตัวเองกำลังพังทลายลงอย่างรวดเร็วตรงหน้าฟราเทอร์ ภูตสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ 

 

 

เขายกไม้เท้าปีนเขา กระโดดขึ้นมาหมายจะตีมัน แต่มันรู้ล่วงหน้า เลยบินขึ้นไปบนกิ่งไม้สูงก่อนแล้ว พลางเรียบเรียงเรื่องราวการเจอกันของเขากับสวี่เซียนอย่างสนุกสนาน… 

 

 

ภูตสัตว์เลี้ยงตัวอื่นหันหน้าหนีด้วยความรำคาญ ไม่อยากมองท่าทางน่าเกลียดเป็นประจำของพวกเขาสองคน 

 

 

พอเห็นฉากนี้ ฟราเทอร์กลับนึกถึงเรื่องเมื่อนานมาแล้ว 

 

 

คนคนนั้น พี่น้องของมัน ก็เหมือนกับชายหนุ่มคนนี้ ได้รับความรักจากสัตว์ทุกชนิด อย่างเช่น กบ เต่า นกพิราบ สุนัข กระรอก ไก่กิ้งก่า แกะ นกยูง…พวกมันล้อมอยู่รอบตัวเขา อยู่กันอย่างปรองดอง 

 

 

ข้างกายของชายหนุ่มคนนี้ก็มีแมว สุนัข ลิง นกแก้ว และนกเค้าแมว…แถมยังได้กลิ่นกวางจากตัวเขา อาจจะยังมีสัตว์อื่นๆ ที่ไม่ได้อยู่ข้างตัวเขาอีก 

 

 

ที่สำคัญที่สุดคือ… 

 

 

มันหันหน้าไปมองหมาป่าหนุ่ม 

 

 

ตอนที่มันไม่ได้เข้าไปยุ่ง เขาก็ผูกมิตรกับหมาป่าได้แล้ว ฉากนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน 

 

 

มันเงยหน้ามองก้อนเมฆรูปคนบนท้องฟ้า เข้าใจสาส์นจากเทพมากยิ่งขึ้น และเข้าใจแล้วว่าทำไมนักบุญถึงอยากส่งชายหนุ่มคนนี้เข้ามาในป่า และนำทางให้มันเจอกับเขา เพราะสองคนนี้เหมือนกันเกินไปแล้ว 

 

 

วุ่นวายอยู่พักหนึ่ง จางจื่ออันก็ยังใช้ไม้เท้าปีนเขาแก้แค้นไม่สำเร็จ จึงจำใจต้องปล่อยให้ริชาร์ดกำเริบไปพักหนึ่ง 

 

 

เขาหอบหายใจสองสามครั้ง ในใจเปี่ยมด้วยความอยากรู้อยากเห็นต่อรอยแดงห้ารอยบนตัวของฟราเทอร์ ทำไมมีเพียงรอยแดงบนตัวนี้ที่ปรากฏอย่างชัดเจนล่ะ? 

 

 

เขาอยากถาม แต่คาดว่ามันคงไม่บอก ถึงอย่างไรก็เพิ่งรู้จักกัน มิตรภาพตื้นเขินสินะ 

 

 

แต่เขากล้ายืนยันว่า รอยแดงห้ารอยนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน ไม่อย่างนั้นคงไม่มีเหตุการณ์แปลกๆ แบบนี้ 

 

 

หนังสือไร้นามของพายเหมือนสิ่งของนอกกายของมัน แต่ก่อนหน้าจะจับพายได้ มันก็อยู่ในสภาพพรางตัวเช่นกัน พิสูจน์ว่าหนังสือไร้นามเป็นสิ่งของของพาย 

 

 

หมวกไม้ไผ่สานและชุดคลุมยาวของเหล่าฉาก็เป็นอย่างนั้น 

 

 

รอยแดงห้ารอยกลับเหมือนอีกเหตุการณ์หนึ่ง พวกมันไม่ได้เป็นของฟราเทอร์ภูตสัตว์เลี้ยงหมาป่า แน่นอนว่ายิ่งไม่ใช่ของฝาไห่ แต่กระโดดออกมาจากเกมและอยู่ได้ลำพัง นี่อาจจะอธิบายว่าพวกมันมาจาก…การมีอยู่ที่แข็งแกร่งกว่านั้น และประทานรอยแดงห้ารอยให้ 

 

 

เป็นไปได้มากว่านี่จะเกี่ยวข้องกับประวัติของฟราเทอร์ 

 

 

ฟราเทอร์พูดถึง ‘เทพ’ และ ‘นักบุญ’ นี่น่าจะไม่ได้หมายถึงสิ่งเดียวกัน แต่ไม่แน่ใจว่าใครในสองคนนี้มอบรอยแดงห้ารอยให้มัน 

 

 

ในเมื่อตั้งใจประทานรอยแดงห้ารอยให้มัน รอยแดงพวกนี้จะต้องมีความสามารถพิเศษ อาจจะเพิ่มสิ่งของภายนอกให้มันได้ 

 

 

จางจื่ออันคิดดูแล้ว เทพในเทพนิยายหรือบุคคลในตำนานคนไหนเกี่ยวข้องกับรอยแดงห้ารอย? แต่ตัวเขาเองไม่เชื่อในเทพ เทพนิยายและตำนานบนโลกนี้ก็มากมายมหาศาล เขาจึงยังนึกไม่ออก 

 

 

ตอนนี้เอง ฟราเทอร์เดินไปข้างหน้าสองสามก้าว แล้วพยักหน้าทักทายพวกภูตสัตว์เลี้ยง “สวัสดี ข้าชื่อฟราเทอร์ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ต่อจากนี้จะได้ร่วมเดินทางไปกับทุกคน” 

 

 

สายตาของพวกภูตสัตว์เลี้ยงเลื่อนลอย ไม่ได้มองไปยังที่ใดที่หนึ่ง 

 

 

จางจื่ออันมองเห็นตัวของมันผ่านโทรศัพท์มือถือ แต่พวกภูตสัตว์เลี้ยงมองไม่เห็น ได้ยินแค่เสียงของมัน และได้กลิ่นของมัน แม้สำหรับพวกมันที่ประสาทสัมผัสว่องไวจะพอรู้ตำแหน่งคร่าวๆ ของมัน แต่อย่างนี้ไม่สะดวกให้พูดคุยกันอย่างเห็นได้ชัด เพราะมารยาทพื้นฐานเวลาพูดคุยกัน ต้องมองสายตาของฝ่ายตรงข้ามด้วย 

 

 

หลังจากฟราเทอร์พูดจบถึงจะรู้สึกถึงข้อนี้ จึงพูดเชิงขอโทษ “อ้อ ขออภัย ข้าลืมไปว่าพวกเจ้ามองไม่เห็นข้า” 

 

 

เขาเงยหน้ามองก้อนเมฆรูปคนข้างบน ก่อนจะอธิษฐานในใจเงียบๆ นอกจากจะไม่ได้อ้าปากแล้ว ท่าทางก็เหมือนหอนให้พระจันทร์ 

 

 

จางจื่ออันมองการกระทำและสีหน้าของมันผ่านโทรศัพท์มือถือ ยังสงสัยอยู่ว่ามันกำลังทำอะไร 

 

 

วันนี้มีเมฆมาก นอกจากก้อนเมฆรูปคนประหลาดสองก้อนบนท้องฟ้าแล้ว พูดโดยรวมก็อากาศดี บางครั้งยังเห็นแสงแดดได้ด้วย 

 

 

สองสามวินาทีให้หลัง ก้อนเมฆหน้าพระอาทิตย์ก้อนหนึ่งก็เกิดการเปลี่ยนแปลงรูปร่างเล็กน้อย กระจายเป็นเส้นจากตรงกลาง 

 

 

ฉากแสงที่มีพลังมหาศาลแทรกผ่านลงมาจากก้อนเมฆ ราวกับกระบี่แหลมคมลอดลงมาจากท้องฟ้าถึงพื้นดิน 

 

 

แสงพระเยซูอีกแล้ว! 

 

 

หลายๆ คนเคยเปิดไฟฉายในตอนกลางคืน แสงไฟฉายรูปทรงกรวยก็จะส่องฝุ่นที่ลอยอยู่ในอากาศเป็นจุดบางๆ 

 

 

แสงพระเยซูสายนี้ก็เป็นอย่างนั้น เดิมทีไอน้ำที่ระเหยอยู่ในป่าเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แสงสายนี้กลับทำให้ไอน้ำที่ปกคลุมเหนือป่าปรากฏชัดเจนราวกับหมอก ล่องลอยไปทั่ว ดูแล้วเหมือนแดนสวรรค์ 

 

 

แตกต่างกับแสงพระเยซูที่เห็นก่อนหน้านี้ คราวนี้แสงพระเยซูส่องลงบนหัวของพวกจางจื่ออันอย่างแม่นยำ ปกคลุมก้อนหินบริเวณนี้ไว้ทั้งหมด สว่างจ้าจนมองตรงๆ ไม่ได้ 

 

 

จางจื่ออันก็เงยหน้าขึ้น อยากดูว่าฟราเทอร์กำลังมองอะไร แต่เกือบจะถูกแสงสาดจนตาบอด 

 

 

ครั้งนี้ไม่ได้อยู่ในทะเลทราย เขาทำความเข้าใจกับสภาพอากาศในป่าเรดวูดแล้ว จึงไม่ได้นำแว่นตากันแดดเข้ามาด้วย คิดไม่ถึงว่าจะถูกแสงแห่งพระเจ้าสาดส่องแล้ว… 

 

 

พวกภูตสัตว์เลี้ยงถูกแสงส่องจนต้องหรี่ตาเช่นกัน และพากันวิ่งไปหลบแสงจ้าตามใต้ต้นไม้ที่อยู่ข้างๆ 

 

 

ส่วนครอบครัวข้างๆ กลับตกใจกลัวแสงสว่างรุนแรงจากท้องฟ้ายิ่งกว่า จึงครางหงิงๆ พลางลอดเข้าไปหลบใต้ก้อนหิน 

 

 

ฟราเทอร์กลับเงยหน้าและยืดอก อาบแสงสว่างรุนแรงอย่างลุ่มหลง ขนทุกเส้นบนตัวก็เปล่งประกายส่องแสง ส่วนรอยแดงห้ารอยนั้น…ยิ่งชัดเจนขึ้นจนเหมือนจะมีเลือดหยดออกมา 

 

 

เดี๋ยวก่อน! 

 

 

อยู่ๆ จางจื่ออันก็รู้สึกตื่นตะลึง เหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติ… 

 

 

เนื่องจากแสงสว่างจัดจ้าเกินไป เขาจึงต้องยกมือขึ้นป้องหน้าผากเพื่อบังแสงสว่างที่ส่องมาจากท้องฟ้า และไม่ได้ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ไม่อย่างนั้นก็คงมองอะไรไม่เห็นเลย 

 

 

งั้นเขา…มองเห็นฟราเทอร์ได้ยังไง? 

 

 

ผ่านไปอีกสองสามวินาที ก้อนเมฆที่เหมือนจะบดบังพระอาทิตย์ก้อนนั้นก็เคลื่อนตำแหน่งหรือเปลี่ยนรูปร่าง แสงอาทิตย์จึงถูกบังอีกครั้ง แสงพระเยซูที่งดงามพลันก็หายไปด้วย 

 

 

กองก้อนหินกลับคืนสู่ความสงบแล้ว 

 

 

ฝูงหมาป่าลอดออกมาจากใต้ก้อนหินด้วยตัวสั่นกลัว แล้วเงยหน้ามองทั้งที่ยังอยู่ในอารามตกใจ 

 

 

จางจื่ออันกับพวกภูตสัตว์เลี้ยงกลับมองอย่างหวาดหวั่น หมาป่ายุโรปแข็งแรงตัวหนึ่งนั่งอยู่หน้ากองก้อนหิน กำลังก้มหน้าลงช้าๆ เปลี่ยนจากเงยหน้ามองเป็นมองในแนวระนาบ สายตากวาดมองเขาและพวกภูตสัตว์เลี้ยงทีละคน สายตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน 

 

 

พวกเขาไม่ได้มองผ่านอินเตอร์เฟซจับของเกมก็เห็นตัวของฟราเทอร์ได้แล้ว! 

 

 

จางจื่ออันรักษาสีหน้างงเป็นไก่ตาแตกเมื่อครู่เอาไว้ 

 

 

พวกภูตสัตว์เลี้ยงก็ตะลึงเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกมันเห็นฟราเทอร์ 

 

 

ริชาร์ดสังเกตเห็นสีหน้าตลกๆ ของจางจื่ออัน จึงตีปีกร้องว่า “แกว๊กๆ! ชายหนุ่มกลัวดวงอาทิตย์เลยใช้มือบัง!” 

 

 

จางจื่ออันถลึงตาใส่มันครั้งหนึ่ง แล้วรีบลดมือที่ใช้บังแสงตรงหน้าผากลง นกชั่วตัวนี้เห็นช่องโหว่ก็คิดจะทำอะไรชั่วช้าได้ทุกเวลาจริงๆ… 

 

 

“สวัสดีทุกคน ข้าจะแนะนำตัวอีกครั้ง ข้าชื่อฟราเทอร์ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่จะได้เดินทางร่วมกับทุกคนต่อจากนี้” ฟราเทอร์พยักหน้าทักทายพวกภูตสัตว์เลี้ยง