Perfect World โลกอันสมบูรณ์แบบ - ตอนที่ 1309 พินาศไปด้วยกัน
ปัง!
เกิดเสียงดังบาดหู เฮ่ออู่ซวงขัดขวาง ใช้ฝ่ามือตอบโต้สือฮ่าว ยื่นมืออีกข้างไปคว้ากระดาษสีทอง ลำแสงสาดส่อง
มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ยอมรามือ เพื่อคัมภีร์อมตะ เพื่อช่วงชิงคัมภีร์ในตำนานเล่มนี้ ทั้งสองใช้ทุกวิถีทาง ต่อสู้จนคลุ้มคลั่ง
สายลมพัดดังฟิ้ว มันเป็นเส้นผมสีทองของเฮ่ออู่ซวง ลอยล่องเต็มนภา พุ่งไปจะพันตัวสือฮ่าว น่ากลัวยิ่งกว่าโซ่เสียอีก
“เปรี๊ยะ!”
สือฮ่าวอ้าปาก พ่นสายฟ้าออกมา มันส่งเสียงดังบาดแก้วหู ประหนึ่งภูเขาไฟนับพันนับหมื่นระเบิดพร้อมกัน ลาวาพุ่งขึ้นฟ้าสูง
ผมทองของเฮ่ออู่ซวงอาบสายฟ้า เคล้าด้วยเปลวไฟ ยังคงพุ่งไปจะพันแขนสือฮ่าว
“ชิ้ง!”
แต่ในขณะเดียวกัน มีก้านหลิวสีทองมากมายปรากฏขึ้นข้างหลังสือฮ่าว พุ่งออกไปข้างหน้าพร้อมกัน จะพันธนาการเอวของเฮ่ออู่ซวง
“ผลุบ!”
เลือดสาดกระจาย ไม่ว่าจะเป็นแขนของสือฮ่าว หรือเอวของเฮ่ออู่ซวงก็มีบาดแผลน่ากลัว ประหนึ่งถูกมีดเฉือนจนโชกเลือด
ทั้งสองลดมือลง ไม่แย่งชิงกระดาษหนังสัตว์อีก แต่พุ่งเข้าหากัน จะสังหารอีกฝ่าย เพราะศัตรูยังมีชีวิตอยู่ ตัวเองไม่มีทางได้คัมภีร์อมตะมาครองแน่
ตอนนี้ ทั้งสองไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว มีเพียงต้องทำให้อีกฝ่ายตาย จึงจะทำสำเร็จ
ยามสือฮ่าวกะพริบตา มันมีกระแสส่องแสงแปลบปลาบ เขาในตอนนี้นั้นน่ากลัว หลังผ่านสงครามตัดสินชะตาเมื่อครู่แล้ว ก็เกิดการหยั่งรู้ สำแดงวิชาได้สบายยิ่งขึ้น
ขนนกสีทองลอยล่องเต็มฟ้า รอบตัวสือฮ่าวเต็มไปด้วยขนคุนเผิง ซ้ำยังมีกระแสวนสีทองปรากฏขึ้นตามผิวหนังอย่างต่อเนื่อง กำลังดูดพลังฟ้าดินอย่างกระหาย
วิชาริ้วคลื่นสีทอง!
มันไม่นับว่าเป็นพลังแข็งแกร่งในวิชาคุนเผิง แต่ตอนนี้กลับถูกเขากระตุ้นจนปล่อยพลังที่ยากลึกเกินหยั่ง!
การหยั่งรู้ดั้งเดิม เปลี่ยนความเสื่อมโทรมเป็นความอัศจรรย์!
ขณะเดียวกัน หลังดอกไม้สามดอกเบ่งบานเหนือหัวสือฮ่าว ก็หายไปอีกครั้ง กลายเป็นดวงแสงสามดวง มีเสียงสวดมนต์แว่วออกมา
มีร่างหนึ่งอยู่ในดวงแสงดวงหนึ่ง กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงนั้น!
อดีต ตอนนี้ อนาคต กระแสวนทั้งสามแยกกันรับมือ ในกระแสวนตัวแทนของอดีตมีเสียงสวดมนต์ดังกระหึ่ม ราวกับกำลังโปรดสัตว์ให้โลกใบนี้
เฮ่ออู่ซวงแสยะยิ้ม ไม่เกรงกลัวเลยสักนิด พูดเสียงเหี้ยมว่า “ให้เจ้ารู้ว่า อะไรคือหนึ่งพลังทำลายสรรพวิชา ต่อให้เจ้ามีฝีมือก็เปล่าประโยชน์!”
“ชิ้ง!”
หน้าผากของเขาปริแตก ขวานด้ามหนึ่งตกลงมา ส่องแสงสะดุดตา ด้ามขวานยาวมาก ประหนึ่งด้ามของหอก ยาวร่วมหนึ่งจั้ง คมขวานแหลมคม ฟันฟ้าดินแยกได้
ขวานร่วงลงมา พุ่งไปหาสือฮ่าว
“วิ้ง!”
รอบตัวสือฮ่าวเต็มไปด้วยกระแสวนสีทอง เขมือบพลังของขวาน ส่วนดวงแสงทั้งสามกำลังชักนำทุกสิ่งประหนึ่งโคมไฟ ปล่อยพลังประหลาดออกมา พันธนาการที่นี่ ทำให้ขวานถูกขัดขวาง
ตูม!
สงครามปะทุขึ้นอีกครั้ง ทั้งสองไม่เหมือนตอนแรกแล้ว หนึ่งกระบวนท่าตัดสินชะตา เพราะต่างก็รู้สึกถึงความน่ากลัวของกันและกัน อาจถึงขั้นตายได้ ใครก็ต้านทานไม่ไหว
สู้ต่อสู้กันด้วยวิธีทั่วไปดีกว่า!
ตูม!
ฟ้าดินถล่ม!
เคล็ดวิชามากมายระเบิดประหนึ่งดอกไม้ไฟ เฮ่ออู่ซวงตกใจ ดวงไฟทั้งสามที่เกิดจากดอกไม้ของสือฮ่าวพิเศษเหลือเกิน
ราวกับคนในอดีต ปัจจุบันและอนาคตสวดมนต์พร้อมกัน เพื่อเซ่นสรวงเขา ส่งเสริมพลังแก่เขา ทำให้เขามีลักษณะที่สรรพวิชาทำอะไรไม่ได้
หนึ่งพลังทำลายสรรพสิ่งที่ว่า ไม่สำเร็จ!
เปรี๊ยะ!
เสียงดังกังวานแว่วมา ดวงไฟทั้งสามแตกละเอียด กลายเป็นกลุ่มควันพร้อมกัน ห้อมล้อมรอบตัวสือฮ่าว ก่อตัวเป็นม่านหมอก ทำให้เขาเป็นเหมือนเซียน ยิ่งใหญ่และน่ากลัวยิ่งขึ้น
เขาถอนหายใจ ควรจะมีสามร่างจึงจะถูก ตอนนี้มีเพียงร่างนั่งขัดสมาธิในอดีต อานุภาพไม่อาจสำแดงได้อย่างมีประสิทธิภาพ!
“ตาย!”
เฮ่ออู่ซวงกระโดดขึ้น ในมือถือขวานคมกริบ ไม่มีอะไรขวางได้!
ตึง!
สือฮ่าวยกมือ โจมตีขวานด้ามนั้นจนเกิดเสียงดังกึกก้อง ปรากฏว่าผืนฟ้าถล่มลงมา รอยแยกลุกลามไปไม่รู้กี่ลี้ แผ่นดินแตกทลายทันที
“ต่อให้ต้องแลก ข้าก็จะฆ่าเจ้า!” เฮ่ออู่ซวงพูดเสียงเหี้ยม
ทั้งสองต่อสู้กัน แปดร้อยกระบวนท่าก็ยังไม่รู้ผล ท่าทางของเฮ่ออู่ซวงเปลี่ยนไปแล้ว ตัวเขาเลือนราง กลายเป็นม่านหมอกจางๆ กำลังพุ่งไปหาสือฮ่าว
“ตูม!”
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ราวกับสนามรบถูกพันธนาการ
สือฮ่าวแปลกใจ มิติหยุดนิ่ง เสมือนเวลาหยุดเดิน ทุกอย่างไม่ขยับเขยื้อนแล้ว
ขณะเดียวกัน ก็มีร่างปรากฏขึ้นกลางหมอกควัน เฮ่ออู่ซวงไม่ได้รับผลกระทบ กระโจนเข้ามาจะสังหารสือฮ่าวอย่างรวดเร็ว
“หือ?”
สือฮ่าวตกตะลึง พบว่านี่เป็นวิชาที่น่ากลัว ยากจะทำอะไรได้ อีกฝ่ายหยุดเวลา อาศัยสิ่งนี้มาปลิดชีพศัตรู
“สรรพวิชารุกรานไม่ได้!” สือฮ่าวพึมพำ อยากเปิดถ้ำสวรรค์หนึ่งเดียว
ผลคือเขาพบว่า ทำไม่สำเร็จ ถ้ำสวรรค์หนึ่งเดียวไม่อาจแผ่คลุมขอบเขตที่ใหญ่มากพอ!
นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!
พูดได้เพียงว่า ศัตรูตรงหน้ายิ่งใหญ่อย่างที่ไม่เคยพบเจอ บีบคั้นเขาจนถึงขั้นนี้
ชิ้ง!
ช่วงเวลาสุดท้าย ร่างกายของสือฮ่าวแปรเปลี่ยน จิตสังหารท่วมท้นท้องฟ้า เขานิ่งไม่ไหวติง แต่กำลังแปลงร่าง
เคร้ง!
ร่างของเขากลายเป็นดาบสวรรค์สีทองอ่อน จิตสังหารไหลหลั่ง คมกริบจนน่าตกใจ
กายเนื้อกลายเป็นคมดาบในพริบตา วิเศษเสียจริง แต่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ เพียงแค่ว่าดาบเล่มนี้น่าตกใจเกินไป แทบจะฟันผืนฟ้าจนแตกทลาย
นี่เป็นการหยั่งรู้ในพริบตาหลังสือฮ่าวประสบวิกฤต
ร่างกายของเขายิ่งใหญ่ แม้ถ้ำสวรรค์หนึ่งเดียวจะเปิดรอบด้านได้ แต่คลุมแนบผิวได้ และเขายังใช้การหยั่งรู้ดั้งเดิม สลักอักขระไว้ในถ้ำสวรรค์
มันยิ่งทำให้ร่างของเขาอยู่ยงคงกระพัน ทำอะไรไม่ได้!
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ สือฮ่าวปรารถนาวิชาสยบความวุ่นวาย เปลี่ยนจิตให้เป็นกระบี่ น่าเสียดายที่เขาไม่ได้วิชามาครอง ใช้ดวงจิตเลียนแบบไม่ได้ เขาแยกสมาธิ ใช้กายเนื้อแข็งแกร่งของตัวเองแปลงร่างเป็นกระบี่ ดาบ จากนั้นก็สลักอักขระของญาณวิเศษนานาชนิด!
ด้วยเหตุนี้ จึงเกิดการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ขึ้น!
มันไม่ใช่กระบี่กายเนื้อเพียงอย่างเดียว แต่ยังมีเคล็ดวิชาทั้งหมดที่สือฮ่าวครอบครอง รวบรวมมันให้อยู่ในดาบ
นี่เป็นการต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายอีกครั้ง
“ตาย!” เฮ่ออู่ซวงหยุดเวลา พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ตวัดขวานฟันลงมา มิติทรุดตัว
“ตึง!”
สือฮ่าวที่แปลงร่างเป็นดาบ หลุดพ้นจากการพันธนาการในพริบตา พุ่งไปฟันเขา ประกายไฟแตกกระจาย
ชิ้ง!
แสงสว่างกะพริบ อักขระวัฏจักร อักขระคุนเผิงและอักขระจักรพรรดิสายฟ้าผนึกกำลัง ระเบิดที่นี่ ต่อสู้ตัดสินชะตาอีกครั้ง
เฮ่ออู่ซวงถอยหลังทันที ไม่เสี่ยงอันตราย ช่องท้องถูกเฉือนจนเกิดแผลเป็นทาง ไส้แทบจะทะลักออกมา
ทว่า สือฮ่าวก็ตะลึงเช่นกัน กระบี่สั่งเสียง ถูกหมอกควันกัดกร่อน แทบจะผุพัง เขาจำต้องกลับสู่ร่างเดิม
“คนต่างแดนมีหมอกควันแบบนี้ เพราะอะไรกัน?” สือฮ่าวไม่เข้าใจ มีพลังทำลายล้างอย่างยิ่ง ได้เปรียบแต่กำเนิด
แต่สุดท้ายเขาก็ทรงตัวได้
“ข้าไม่อยากเสียเวลาแล้ว สังหาร!” เฮ่ออู่ซวงประสานอิน ตะโกนว่า “เป็นใหญ่ในหล้า!”
เขากำลังเรียกอะไรบางอย่าง พลังยากจะบรรยายลอยลงมารวมตัวกับเขา กำราบธรรมของฟ้าดินผืนนี้ ทำให้รู้สึกหนักอึ้ง
“แย่แล้ว นี่เป็นพลังธรรมของแดนนั้น เขาเรียกมันได้!” มดน้อยร้องเสียงหลง
มิติรอบตัวเฮ่ออู่ซวงเกิดรอยแยก พลังเป็นสายๆ ผนึกกำลัง ข้ามมาจากอีกแดน
ในยุคเซียนโบราณ เคยมีมือดีบางส่วนเสียเปรียบ ต่อให้มีเมล็ดพันธุ์สมบูรณ์แบบ ก็พ่ายแพ้ได้เช่นกัน นั่นเป็นเพราะฟ้าดินแปรเปลี่ยน หลักธรรมวุ่นวาย
แต่สือฮ่าวไม่ได้รับผลกระทบเลยสักนิด เพราะในตัวเขาเต็มไปด้วยประตู บัดนี้เปิดออกแล้ว เส้นทางที่เขาเดินไม่พึ่งพาสิ่งเร้าภายใน แต่ใช้กายเป็นพันธุ์
“ตึง!”
สือฮ่าวไม่สะทกสะท้าน ปล่อยหมัดอันอหังการและรุนแรงออกไป จะกระแทกหน้าผากของเฮ่ออู่ซวง
“ไม่มีประโยชน์ จักรวาลของพวกเจ้าเสื่อมโทรม กฎเกณฑ์ไม่สมบูรณ์ ถูกยับยั้ง เมล็ดพันธุ์สมบูรณ์ที่เจ้าพึ่งพาเชื่อมต่อกับธรรมแล้วอย่างไร ต้องถูกกำราบอยู่ดี!”
เฮ่ออู่ซวงเยือกเย็นและมีความมั่นใจ ลงมือปล่อยหมัดอย่างไม่ยี่หระ เขาเชื่อมั่นว่ามีพลังต่อสู้เหนือกว่าสือฮ่าว ภายใต้สภาพแบบนี้!
แต่ทว่า ไม่นานเขาก็รู้สึกชอบกล อกสั่นขวัญแขวน หมัดของสือฮ่าวยังคงแข็งแกร่งไร้เทียมทาน
“ตูม!”
เขาจำต้องกำบัง จากนั้นก็เปิดฉากโจมตี
แต่ตอนนี้มันสายไปแล้ว หมัดของสือฮ่าวเข้าใกล้หน้าผากของเขา ทำให้มันปริแตก เลือดซึมออกมา
“อ๊าก…” เฮ่ออู่ซวงบ้าคลั่ง เขาป่าเถื่อน ไม่กลัวตาย ไม่ป้องกันอีกต่อไป เริ่มจู่โจมด้วยการเงื้อมือขึ้น จะทิ่มแทงหน้าผากของสือฮ่าว
ทั้งสองต่างก็อำมหิตอย่างยิ่ง จะโจมตีดวงจิตของกันและกัน!
สือฮ่าวอยากฆ่าอีกฝ่าย ไม่อยากถอย อยากให้เฮ่ออู่ซวงถอย จากนั้นประสบกับวิกฤตที่น่ากลัวที่สุด
เฮ่ออู่ซวงอำมหิตเลือดเย็น เด็ดเดี่ยวสุดแสน ไม่ป้องกันตัว พุ่งเข้ามาจู่โจม เขาคิดว่าสือฮ่าวจะรามือ ไม่มีทางบาดเจ็บทั้งคู่เป็นแน่
ปรากฏว่าต่อมา ภาพที่เกิดขึ้นทำให้สิงห์เลือดหงส์ตกใจ มดน้อยตะลึงงัน
“ผลุบ!”
เลือดและมันสมองพุ่งทะลัก หมัดของสือฮ่าวโจมตีหน้าผากของเฮ่ออู่ซวงจนแตกละเอียด
ฝ่ามือของเฮ่ออู่ซวงก็ทะลวงหน้าผากของเขา บดขยี้ดวงจิตของเขา!
“อะไรกัน ทำไมเป็นแบบนี้ ครั้งนี้จะตายจริงๆ หรือ?” มดเขาสวรรค์ร้องลั่น
“สวรรค์ ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้?” สิงห์เลือดหงส์แผดเสียง
ทุกอย่างสิ้นสุดแล้วหรือ?
ราชันทั้งสองพินาศไปด้วยกัน ต่างก็ตายที่นี่ ไม่มีใครชนะ
ความมืดมนแผ่คลุม เงียบสงัด ที่นี่สงบลงแล้ว เสมือนผ่านไปนับสิบล้านปีแล้ว
กาลเวลาไหลเวียน ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ต้นหญ้าเจริญงอกงามแล้ว เลือดในสนามรบแห่งนี้แห้งกรังไปนานแล้ว เทือกเขาศักดิ์สิทธิ์สว่างวาบแล้ว ศพของผู้กล้าเหล่านั้นหายไปจนสิ้น เหลือเพียงเม็ดทราย
กาลเวลาล่วงผ่าน ที่นี่เคยเป็นสถานที่แห่งความสิ้นหวัง เป็นสนามรบที่น่ากลัวที่สุด แต่ตอนนี้ทุกอย่างแปรเปลี่ยนไปแล้ว
เวลายาวนานไม่สิ้นสุด ยุคนี้ยาวนานยิ่งนัก!
ยากจะเจอร่องรอยของยุคโบราณ แม้แต่วิญญาณวีรชนก็ไม่ปรากฏตัวอีกต่อไป
ไกลออกไป มีต้นไม้หยั่งราก ปกคลุมเศษกระดูกทั้งหมด
มีภูเขามโหฬารลูกหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลพิเศษยิ่งนัก มันเคยศักดิ์สิทธิ์ เคยมีกระดาษหนังสัตว์สีทองลอยเหนือยอดเขา มันคือคัมภีร์อมตะ
แต่ตอนนี้พวกมันหายไป ภูเขาไม่เปล่งแสง กลับสู่สภาพเดิม
บนพื้นมีมดขนาดเท่านิ้วโป้ง มีพละกำลังมหาศาล คุ้ยกะโหลกออกจากชั้นดิน มีรูน่ากลัวตรงกลางหน้าผาก มันเกิดจากลำแสงกระบี่
……………………………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
