Perfect World โลกอันสมบูรณ์แบบ - ตอนที่ 1297

สือฮ่าวเหม่อลอย ขณะเดียวกันก็รู้สึกเย็นเยียบตั้งแต่หัวจรดเท้า โลกใบนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวที่พิศวงจริงๆ!

ไหนว่าบนยอดเขาเหนือชั้นมีแต่ศพไม่ใช่หรือ ไยจึงมีสิ่งที่สงสัยว่าอาจจะมีชีวิตอยู่?

ผีกลายเป็นเซียน! มีเรื่องแบบนี้จริงหรือ มันชวนให้รู้สึกเสียวสันหลัง ความเย็นแผ่ซ่านออกจากกระดูกสันหลัง

“นั่นเป็นสิ่งมีชีวิตหรือ ทำไมข้ารู้สึกเหมือนเขากำลังมองข้าอยู่!” มดน้อยโพล่งออกมา

สิ่งมีชีวิตที่นั่งขัดสมาธิบนหน้าผาลืมตาทันใด ดวงตาเป็นประกาย ราวกับมีพลังชีวิต ยังคงสดใส

ต้องรู้ว่า นี่เป็นศพที่มีอายุนับล้านปีหรืออาจถึงขั้นสี่ห้าล้านปีแล้ว ยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?

ต้องรู้ว่า ตอนนั้นพวกเขาต่างก็สิ้นอายุขัย ตายในท่านั่งสมาธิที่นี่ ไยถึงมีการเปลี่ยนแปลงที่ตายแล้วคืนชีพแบบนี้ได้

หากหลับใหลเพราะบาดเจ็บ สุดท้ายฟื้นคืนชีพก็ว่าไปอย่าง แต่ข้ามยุคข้ามสมัยมันยาวนานเหลือเกิน ระยะเวลาเกินล้านปีเพียงพอจะทำให้ดวงจิตของผู้กล้าเสื่อมโทรม กายเนื้อเน่าเปื่อยได้!

ต่อให้มันเป็นผู้อมตะ เมื่อพลังชีวิตแห้งเหือด จะใช้เวลานับล้านปีขึ้นไป แต่ก็ไม่มีทางรอดชีวิต จะทิ้งไว้แค่กายเนื้อเท่านั้น

“อ๊าก…”

จู่ๆ ก็มีเสียงน่ากลัวดังขึ้น!

หมอกดำแผ่มา ประหนึ่งเสียงกรีดร้องของภูตผี ชวนขนหัวลุก ขนลุกชันไปทั้งตัว

อย่าว่าแต่หนึ่งคนหนึ่งมดใต้ตีนเขาเลย ผู้คนที่อยู่ไกลออกไปก๊อกสั่นขวัญแขวน สองขาของพวกเขาสั่นระริก แทบจะทรุดตัวลงไปแล้ว

มันคืออะไร? มีคนอุทานขึ้นมา

“หนังมนุษย์ มันเรื่องอะไรกัน?” มดน้อยพรั่นพรึง มันสะดุ้งโหยง วิตกกังวลยิ่งนัก กำปั้นทั้งสองข้างปล่อยลำแสงสีทอง

แม้แต่สือฮ่าวก็หวาดผวา สูดหายใจดังเฮือก มันช่างพิลึกเหลือเกิน

เมื่อครู่ สิ่งมีชีวิตที่นั่งขัดสมาธิบนหน้าผาดึงดูดความสนใจของเขา ทำให้มองข้ามไป ตอนนี้กลับพบว่าสิ่งที่ละเลยไปน่ากลัวปานใด

เพราะบนยอดเขาอีกลูก โลงโบราณที่แขวนบนหน้าผาเปิดออก มีหนังมนุษย์แผ่นหนึ่งลอยลงมา บัดนี้มันกำลังพองตัว

เสียงกรีดร้องมาจากตรงนั้นนั่นเอง เป็นแค่หนังมนุษย์เท่านั้น ทำไมเป็นแบบนี้?

“กริ๊ด รีบหนี ผีกลายเป็นเซียน จะดูดพลังปราณ กลืนกินพลังหยาง!” หญิงสาวคนหนึ่งกรีดร้อง หันหลังแล้วหนีไปทันที

ที่นี่โกลาหลขึ้นมาทันที หลายคนพากันถอยหลัง

ทุกคนที่นี่ล้วนเป็นนักพรต จะกลัวสิ่งชั่วร้ายได้อย่างไร เพียงแต่เจ้านี่น่ากลัวเกินไป ลอยลงมาจากยอดเขาเหนือชั้น ภูมิหลังไม่ธรรมดา

มันอาจเป็นหนังของสิ่งมีชีวิตสูงส่ง ถึงขั้นว่าอาจเป็นหนังของผีเซียน!

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?” ผู้คนด้านหลังต่างก็งุนงง ผู้คนมักจะเกิดความหวาดกลัวกับสิ่งที่ไม่รู้จัก

หนังคนแผ่นหนังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ กลายร่างเป็นสิ่งมีชีวิต ดวงตากลวงโบ๋ ลึกล้ำดุจจักรวาล อ้าปากเผยให้เห็นคมเขี้ยวแหลมคม

มันกางแขนแล้วพุ่งลงมา ตรงดิ่งไปหาสือฮ่าวกับมดน้อย

“ไม่สนแล้วว่าเจ้าจะเป็นอะไร!” สือฮ่าวตะโกนลั่น หมัดขวาส่องแสง จากนั้นปล่อยออกไปกระแทกอากาศ พร้อมกับสายฟ้าผนึกกำลัง

มันเป็นญาณวิเศษของจักรพรรดิสายฟ้า เขาปล่อยหมัดสายฟ้าออกไป!

ตูม!

แสงสว่างโชติช่วง เคล้าด้วยคลื่นท่วมท้นท้องฟ้า โจมตีมิติจนแหลกสลาย พุ่งไปหาสิ่งมีชีวิตประหลาดตัวนั้น

“อ๊าก…” เสียงกรีดร้องบาดหู แว่วมาจากฟากฟ้า

ท่ามกลางสายฟ้าและคลื่นพลัง สิ่งมีชีวิตตัวนั้นถูกโจมตีจนเกลือกกลิ้ง แต่ผิวหนังไม่เป็นไร ไม่มีร่องรอยดำเกรียมแม้แต่นิด

นี่มันเรื่องอะไรกัน? สือฮ่าวเบิกตากว้าง จากพลังโจมตีที่เหนือกว่าผู้อื่นในตอนนี้ ใช้พลังสุดความสามารถแล้วกลับทำอะไรเจ้านั่นไม่ได้

ทว่า ท่ามกลางสายตางุนงงของผู้คน สิ่งมีชีวิตตนนี้ไม่โจมตีอีก แต่ยังคงลอยล่อง พุ่งขึ้นฟ้าสูงภายใต้การโจมตีจากพลังหมัดของสือฮ่าว

ยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างนี้ มันก็ค่อยๆ แห้งเหี่ยว ไม่พองตัว กลายเป็นหนังมนุษย์แผ่นหนึ่งอีกครั้ง

“เห็นผีแล้ว บัดซบ มีใครบอกได้ไหมว่านี่มันเรื่องอะไร?” มดน้อยตะโกนลั่น

ทุกคนต่างก็ตกใจ ฉงนสนเท่ห์ ทำไมหนังมนุษย์ถึงล่าถอย ไม่โจมตีอีก

“หนังผีลอยขึ้นไปแล้ว!” หญิงสาวคนหนึ่งกรีดร้อง ต่อให้นักพรตหญิงจะแข็งแกร่ง แต่ก็หวาดกลัวของประหลาดแบบนี้เหมือนกัน ใจแข็งไม่เท่านักพรตชาย

สือฮ่าวเพ่งมอง หนังแผ่นนั้นแห้งแล้ว ถูกพลังและคลื่นพลังของเขาโจมตีจนลอยไปแขวนบนหน้าผา ลอยล่องอยู่ตรงนั้น หนังแผ่นนั้นเป็นเหมือนภูตผีลอกคราบ น่าขนหัวลุกยิ่งนัก

แต่ทว่า เขาก็พบความผิดปกติบางอย่าง ยามหนังแผ่นนั้นพลิ้วไหวไปตามแรงลม มันจะพองตัวและยุบตัวสลับกันไป

“อืม หรือจะมีลมพัดเข้าไป มันถึงพองตัว เกิดเสียงร้องหวีดหวิวก็เพราะเหตุนี้?” สือฮ่าวพึมพำ

มดน้อยกระจ่างใจโดยพลัน พยักหน้าทันที คิดว่าคงจะเป็นเช่นนี้

นักพรตที่อยู่ข้างหลังเหล่านั้นได้ยินก็ชะงัก คิดว่ามันมีเหตุผล แม้จะไขข้อสงสัยไม่ได้ทั้งหมดก็ตาม

สือฮ่าวจ้องหน้าผาเงียบๆ หนังแผ่นนั้นทรหดเช่นนี้ แต่กลับไม่เกิดอันตรายขึ้นกับเขา เพราะมันเป็นของผู้กล้า ตามหลักแล้วไม่ควรรุกรานจึงจะถูกต้อง

แต่เรื่องประหลาดเมื่อครู่ไม่ใช่สิ่งที่คำอธิบายง่ายๆ ของเขาจะไขข้อข้องใจได้ รู้สึกว่ามีพลังปริศนากำลังควบคุม

“เอ๊ะ ไม่สิ มีอะไรบางอย่างอยู่บนนั้น!” ในตอนนี้เอง  ชายชราคนหนึ่งก็ตะโกนลั่น เขาเป็นคนที่รูปร่างสูงมาก ปกติเคร่งขรึมยิ่งนัก แต่ตอนนี้กลับอุทานออกมาอย่างทนไม่ได้ ใบหน้าเปลี่ยนสีอย่างสิ้นเชิง

ทุกคนต่างก็เพ่งมอง แต่ก็ส่วนใหญ่มองไม่เห็น มีเพียงเนตรสวรรค์ของนักพรตส่วนนน้อยที่พบร่องรอย

“อะไรกัน มันเป็นมือข้างหนึ่ง มันอะไรกัน?!”

บนหน้าผามีฝ่ามือขนดกข้างหนึ่ง ขนยาวอย่างมากปานตะขอ ดำดุจทองคำดำ แหลมคมสะดุดตา

และบนฝ่ามือเต็มไปด้วยขนยาวสีแดง มันกำลังยื่นไปหาหน้าแผ่นนั้น จากนั้นประคองไว้อย่างระมัดระวัง ราวกับกำลังปกป้องของวิเศษ

ต่อมามือข้างนั้นก็จับหนังมนุษย์ไว้ ส่งมันเข้าไปในโลงโบราณที่แขวนอยู่บนหน้าผาแล้วปิดฝาโลง

น่าเสียดายที่มีภูเขาขวางกั้น เห็นไม่ชัดว่ามันเป็นอะไร เห็นแค่เงาเลือนราง กับมือที่ยื่นออกนอกหน้าผาเท่านั้น

สุดท้าย ผู้ก็ได้ยินเสียงราวกับภูตผีร่ำไห้ เห็นสิ่งมีชีวิตตนนั้นคุกเข่า เหมือนกับกำลังกราบไหว้คำนับโลงโบราณใบนั้น

ตอนนี้ ทุกคนต่างก็เย็นวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า น่าหวาดกลัวเหลือเกิน เกิดความผิดปกติบนยอดเขาเหนือชั้น มีอะไรน่ากลัวอย่างนั้นหรือ?

ทำไมถึงมีสิ่งมีชีวิตอยู่ วิญญาณร้ายปรากฏตัว หรือผีเซียนถือกำเนิดขึ้นแล้วจริงๆ?

มันแตกต่างจากบันทึกโบราณ ตามหลักแล้วที่นี่ควรเป็นด่านทดสอบ เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ขึ้นไปอาจได้ฟังธรรม บรรลุโดยพลัน

แต่ตอนนี้กลับมีเรื่องน่ากลัวแบบนี้เกิดขึ้น ชวนให้อกสั่นขวัญแขวน

ที่นั่นเงียบสงัด ไม่มีเสียงอะไรเลย

สือฮ่าวไม่รู้ว่าหนังคนแผ่นนั้นตกลงมาได้อย่างไร และอะไรที่ปกป้องมัน รู้สึกตงิดใจอยู่ตลอดว่าอยู่ที่นี่นานไม่ได้

ขณะเดียวกัน เขาก็มองไปที่ภูเขาอีกลูก ยังคงมีร่างนั่งขัดสมาธิอยู่บนนั้น กำลังลืมตาทอดมองเบื้องล่าง ราวกับกำลังมองเขากับมดน้อย

สือฮ่าวยืนยันไม่ได้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ เพราะหากเป็นแค่ศพ ลูกตาไม่เน่าเปื่อย เปล่งประกายดุจลูกแก้วก็เป็นไปได้

แต่เขารู้สึกสั่นสะท้านจากภายใน กระวนกระวาย เนื้อตัวสั่นงันงก

ยังเดินเข้าไปข้างในได้อีกหรือไม่? รอบถนนเส้นนี้เต็มไปด้วยอันตรายที่คาดเดาไม่ได้ บนภูเขาหลายลูกคล้ายว่าจะมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่!

ผู้คนที่อยู่ด้านหลังก็สงสัยเช่นเดียวกัน คิดว่าโบราณสถานแห่งนี้ลึกลับและน่ากลัว

ภูเขาใหญ่เหล่านี้ เคยมีคนปีนเมื่อล้านปีก่อน ได้เห็นความจริง แต่ตอนนี้กลับอยู่ในสภาพนี้เสียแล้ว

สถานที่ทดสอบขั้นสุดยอดแห่งนั้น ไม่เคยมีใครรอดชีวิตมาได้ จะน่ากลัวปานใดกัน? บางทีอาจเคยเกิดเรื่องประหลาดและน่ากลัวเมื่อนานมาแล้วก็ได้

ยิ่งไปกว่านั้น มีเหตุผลให้ผู้คนเชื่อว่า สาเหตุที่พบวิญญาณร้ายบนภูเขาพวกนี้ อาจจะปีนป่ายมาจากสถานที่ทดสอบขั้นสุดยอดก็ได้

เมื่อคิดแบนนี้ ทุกคนต่างก็หวาดผวา ใครจะกล้าเข้าไป ที่นั่นเป็นต้นกำเนิดของวิญญาณร้ายชัดๆ เป็นสถานที่อันตรายเหนือความคาดหมายของทุกคน!

“ยังจะเข้าไปอยู่ไหม?” มดน้อยถาม กระซิบกระซาบว่า “ไยข้ารู้สึกว่าไม่ชอบมาพากล!”

“ไป!” คำตอบของสือฮ่าวสั้นกระชับ พูดแค่คำเดียว จากนั้นก็ออกเดินทางอีกครั้ง

คนด้านหลังต่างก็ตะลึงงัน คิดว่าหลังผ่านเรื่องเมื่อครู่ สือฮ่าวพบเรื่องประหลาดและน่ากลัวแล้ว น่าจะหยุดยั้งจึงจะถูก ไม่คิดเลยว่าเขาจะเดินหน้าต่อ

“เจ้าหนุ่ม เจ้าต้องคิดให้ดี!” เจ้าเมืองชราเตือน

“ขอบคุณที่ผู้อาวุโสหวังดี ข้ารู้ว่าควรทำเช่นนี้!” สือฮ่าวตรงดิ่งเข้าไปในเส้นทางเล็กๆ ไม่แม้แต่จะเหลียวหลัง

ตอนนี้ ทุกคนต่างก็อดนับถือในความใจกล้าของเขาไม่ได้ ถึงกล้าทำแบบนี้ ช่างน่ายกย่อง

สือฮ่าวย่างสามขุมไปทางเส้นทางขรุขระ แม้จะเดินอยู่ใต้ตีนเขา แต่กลับต้องแบกแรงกดดันมหาศาล ประหนึ่งกำลังแบกดวงดาวเดินหน้า

หากเป็นคนอื่น คงถูกแรงกดดันทับจนแหลกสลายไปแล้ว!

เพราะมันเตรียมไว้สำหรับบุคคลไร้พ่ายที่เหนือชั้นอย่างแท้จริง จำต้องบรรลุขั้นสุดยอดเท่านั้น เพราะเป็นสถานที่ทดสอบผู้กล้าที่แข็งแกร่งที่สุด!

มดน้อยทำหน้าเหยเก แต่ก็กัดฟันทน จะเห็นได้ว่ามันก็เหนือชั้นเช่นกัน

หนึ่งก้าว สองก้าว…

ฝีเท้าของสือฮ่าวดังก้อง เขาเดินออกไปไกลมากในอึดใจเดียว ไม่มีเหตุผิดปกติหรืออันตรายใด ก้อนหินใหญ่ที่ถล่มลงมาเมื่อครู่หยุดชะงัก ไม่กลิ้งลงมาแล้ว

สุดท้าย เขาก็เดินทางมาถึงปลายทาง อีกไม่กี่สิบก้าวก็จะถึงสถานที่ทดสอบขั้นสุดยอดแล้ว และมีทางโค้งตรงนั้นพอดี!

สือฮ่าวใกล้จะเห็นความจริงแล้ว จะรู้แล้วว่าที่นั่นเป็นอย่างไรกันแน่!

มันช่างน่าเหลือเชื่อ ระหว่างนี้ ทุกอย่างเงียบสงบ ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น