Perfect World โลกอันสมบูรณ์แบบ - ตอนที่ 1293

สิ่งมีชีวิตตนหนึ่งกำลังใกล้เข้าเรื่อยๆ

นางงามสง่า เข้ามาในเส้นทางที่ก่อตัวจากเวลา เหาะมาอย่างรวดเร็ว ท่วงท่าเย้ายวนใจ ยากจะลืมเลือน

นางฟ้าคืออะไร? สือฮ่าวคิดว่า นี่แหละ!

ชุดของหญิงคนนี้พลิ้วไหว โบกสะบัดดังพรึ่บพรั่บ ลอยล่องกลางอากาศ ผมดำโบกพลิ้ว อยู่เหนือโลกีย์ด้วยลักษณะที่บริสุทธิ์

นางสูงส่งอย่างไม่อาจอธิบายได้ ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของโลกมนุษย์ ยามชุดขาวขยับ คล้ายว่าจะหลุดพ้น หายลับไปสวรรค์เก้าชั้นฟ้า

ยามมองครั้งแรก นางเป็นดุจนางฟ้านางสวรรค์ และเหมือนภูตที่ออกมาจากพงไพร ไม่แปดเปื้อนโลกีย์

แต่เมื่อใกล้เข้ามา ก็ทำให้ตะลึงพรึงเพริด!

ชั่วพริบตาที่นางเหลียวมอง ราวกับผ่านการเวียนว่ายตายเกิด มันลุ่มลึกและเหนือชั้น มีลำแสงบางอย่างแฝงอยู่ นี่ไม่ใช่หญิงงามผู้บอบบาง

นางมีความอหังการซ่อนเร้นอยู่ มีลักษณะเย้ยปฐพี!

เพียงชั่วอึดใจ มดน้อยก็ใจเต้นระส่ำ ตัวสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ แทบจะหลุดเสียงร้องออกมา

ทำไมถึงมีหญิงแบบนี้ได้? ทุกการกระทำ กดดันฟ้าดินจนแทบถล่ม นางมีลักษณะไร้พ่าย อยู่เหนือกาลเวลาอันยาวนาน!

มันเป็นลักษณะที่ขัดแย้งกันยิ่งนัก หากอยู่นิ่งจะบริสุทธิ์ดุจเซียน แต่เมื่ออาภรณ์โบกสะบัด เข้าใกล้อย่างรวดเร็ว กลับทรงพลัง เย้ยหยันมือดีสะเทือนปฐพีทั้งหลาย

“หญิงคนนี้…ทำไมแข็งแกร่งขนาดนี้ แม้จะไม่เห็นนางลงมือ แต่ข้าก็รู้แล้วว่า นางต้องมีฝีมือ เส้นทางแห่งกาลเวลานี้คงไม่ใช่ฝีมือนางหรอกนะ?”

เสียงของมดน้อยสั่นเครือ ตัวสั่นงันงกอย่างไม่รู้ตัว ควบคุมไม่ได้ เกิดความยำเกรงนางจากสัญชาตญาณ

ในความเป็นจริง นี่นับว่าดียิ่งแล้ว!

หากเป็นคนอื่น ผู้ที่ไม่มีสายเลือดสุดยอดพลังเช่นเผ่าพันธุ์มดสวรรค์ คงจะศิโรราบกับพื้น คำนับหญิงคนนี้ไปนานแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนนี้เอง สือฮ่าวกับมดน้อยก็พบว่า ราวกับมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น

เพราะได้ยินเสียงเซ่นสรวงอยู่รำไร ซ้ำยังมีเสียงกราบไหว้ เสมือนทุกสรรพสิ่งกำลังแซ่ซ้องเอ่ยชื่อของจักรพรรดินี

หญิงคนตรงหน้าเป็นจักรพรรดินีหรือ?

แม้จะมีกาลเวลาอันยาวนานขวางกั้น ห่างไกลกันจนไม่อาจประเมินได้ แต่คนที่อยู่ในช่วงเวลาเดียวกับนางยังคงคะนึงถึงนาง เสมือนแว่วมาถึงที่นี่แล้ว!

ตามบันทึกลับของเซียนโบราณ มีเรื่องเล่าที่พิสูจน์ไม่ได้อยู่เรื่องหนึ่ง มีสิ่งมีชีวิตที่มีวีรกรรมสูงส่ง เคยช่วยทั้งปฐพีไว้ ทั้งก่อนตายและหลังตาย จะมีเสียงเซ่นสรวงแบบนี้ดังวนเวียนไม่ขาดสาย

ยิ่งไปกว่านั้น ต่อไปผ่านไปนานแสนนาน ต่อให้ศพของนางจมดิ่งไปในหุบเหวลึก ก็จะถูกเสียงแบบนี้เชื่อมต่อ สัมผัสได้ว่าอยู่ที่ใด

หญิงคนนี้เคยทำอะไรกันแน่ นางเป็นใคร? หรือเคยอาศัยพลังของตัวเองช่วยกอบกู้โลก ด้วยเหตุนี้จึงมีเสียงสวดมนต์รายล้อมเช่นนี้

ไหนบอกว่ามันเป็นการรำลึกถึงผู้ล่วงลับเล่า? แต่ดูจากตอนนี้แล้ว นางยังมีชีวิตอยู่!

จักรพรรดินี!

สือฮ่าวกับมดน้อยได้ยินเสียงคนนับไม่ถ้วนกำลังสวดมนต์ นี่เป็นจักรพรรดินี จักรพรรดิหญิงผู้มีพลังสะเทือนปฐพี!

“มาแล้ว เส้นทางที่นางสร้างขึ้นหรือ?”

หากเป็นเช่นนี้จริง มันจะน่าเหลือเชื่อ มันเป็นอานุภาพสะท้านฟ้าปานใดกัน?

การปะทะโดยที่มีมิติขวางกั้น กาลเวลาห่างไกลกัน นับว่าเป็นตำนานเหนือตำนานแล้ว จะมีสักกี่คนในประวัติศาสตร์ทำได้?

และหากฝืนรวบรวมเส้นทาง ให้เป็นหนึ่งเส้นทางที่เชื่อมต่อกาลเวลา มันจะน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก!

มิหนำซ้ำ หากพูดให้ถูกก็คือ มันไม่มีทางเป็นไปได้เลย!

เพราะเคยมีบรรพบุรุษรวมพลังสร้างมัน แต่ไม่ได้ผล หากทำเช่นนั้นล่ะก็ รังแต่จะเกิดการทำลายล้าง ถล่มทลายเท่านั้น เป็นไปไม่ได้

ทำเช่นนั้นจะเป็นการก่อกวนแต่ละดินแดน ดวงดาวทั้งหลายพินาศสิ้น

หากกล่าวตามหลักแล้ว มันไม่มีทางทำได้

แต่จักรพรรดินีชุดขาวตรงหน้าคนนี้ นางทำได้อย่างไร เป็นเส้นทางที่นางใช้ฝีมือเหนือธรรมชาติสร้างขึ้นจริงหรือ?

หรือประจวบเหมาะ นางพบกับช่องโหว่ระหว่างฟ้าดิน จึงเสี่ยงอันตรายบุกข้ามมา?

ตูม!

ฟ้าถล่มแผ่นดินสั่นไหว ภูตผีร่ำไห้!

เมื่อจักรพรรดินีเข้าใกล้ ก็เกิดปรากฏการณ์ต่างๆ ขึ้น สะเทือนขวัญเหลือเกิน มีภาพที่นางสังหารมือดีแห่งยุค เลือดสาดกระจาย มีภาพของเทพเจ้าและปีศาจสิ้นชีพ กระดูกกระจัดกระจาย

มดน้อยตกใจสุดขีด เมื่อครู่ยังคิดว่าหญิงคนนี้เป็นดุจภูต และเหมือนนางฟ้า แต่ตอนนี้ไม่ได้เห็นแค่ความปราดเปรียวของนาง แต่ยังเห็นฝีมือสังหารของนางอีกด้วย

แกรก!

ในตอนนี้เอง เส้นทางแห่งกาลเวลาก็สั่นคลอน จะแตกทลายแล้ว ดำรงอยู่ได้ไม่นานแล้ว

“แย่แล้ว พวกเราจบเห่แน่!” มดน้อยหน้าถอดสี หากเส้นทางระเบิด พวกเขาจะแหลกสลาย ไม่เหลือแม้แต่ดวงจิต

“ชิ้ง!”

หญิงชุดขาวลงมือ ยื่นนิ้วออกมา แสงสว่างตลบอบอวล จะพันธนาการเส้นทางนี้

“นางนั่นเอง!” ชั่ววินาทีที่หญิงคนนี้ลงมือ ในที่สุดข้อสงสัยของสือฮ่าวก็คลี่คลาย จากนั้นก็กระจ่างใจ จำหญิงคนนี้ได้แล้ว

จักรพรรดินีชุดขาว เคยช่วยเขาไว้ในสนามรบเซียน!

เมื่อสามปีก่อน ในโบราณสถานแห่งนั้น เคยมีผู้ยิ่งใหญ่ของอีกแดนยืนอยู่บนตอนบนของสายน้ำแห่งกาลเวลา ลงมือโจมตีตอนล่าง

ตอนนั้นสือฮ่าวตกอยู่ในอันตราย ตายได้ทุกเมื่อ ในตอนนั้นเอง เคยมีหญิงชุดขาวคนหนึ่ง แข็งแกร่งสะเทือนฟ้า ปรากฏกายทันใด โจมตีสิ่งมีชีวิตน่ากลัวตนนั้นอย่างอหังการ

แม้สือฮ่าวจะสงสัยตั้งแต่เมื่อครู่ แต่ไม่อยากจะเชื่อเลย กระทั่งตอนนี้ยามอีกฝ่ายลงมือ เขาเพิ่งเข้าใจอย่างถ่องแท้ ลักษณะปราดเปรียว เป็นหนึ่งในหล้าแต่เพียงผู้เดียวแบบนั้น ชั่วชีวิตนี้เคยเห็นมันจากคนคนเดียวเท่านั้น

มิติกำลังถล่ม เส้นทางยังคงไม่เสถียร เวลาพุ่งมา มันเป็นดาบแห่งกาลเวลา จะปลิดชีพสือฮ่าวกับมดน้อย

ในช่วงเวลาคับขันแบบนี้ เรือกระดาษที่พับจากกระดาษสีดำและเปื้อนเลือดหลายลำ กำลังลอยล่อง มาถึงข้างกายของทั้งสอง จากนั้นหยดเลือดสีฉูดฉาดก็กำราบที่นี่!

ตอนนี้ เวลาหยุดเดิน มิติหยุดนิ่ง พันธนาการทุกสิ่งในพริบตา

เรือกระดาษไม่กี่ลำ คลี่คลายวิกฤต ช่วยชีวิตสือฮ่าวกับมดน้อย สยบจักรวาล ปกป้องเส้นทางไว้

พลังมหาศาล ไม่มีสิ่งใดเทียบได้อย่างแท้จริง

เมื่อเข้ามาประชิด ในที่สุดก็เห็นนางแล้ว ยามหมอกขมุกขมัวกระจายตัว ใบหน้านางพร่าเลือน อาวุธกลายเป็นกระบี่เซียน เป็นหน้ากาก แหวน และกลายเป็นคนโท แปรเปลี่ยนไม่หยุด กำบังอยู่ข้างหน้า

สุดท้ายก็มีหน้ากากสำริดปรากฏขึ้นบนใบหน้า ราวกับอาวุธชิ้นนั้นมีชีวิต คลุมใบหน้านาง ขับให้ดูลึกลับเป็นที่สุด

สุดท้ายแล้วก็ไม่เห็นโฉมหน้าของนาง หน้ากากสำริดพิลึกนัก มีทั้งน้ำตา รอยยิ้ม ผสมผสานกัน ชวนให้จับจ้อง ทำให้ใจกระตุกอย่างห้ามไม่ได้

หญิงที่พับเรือกระดาษก็เป็นนางหรือ?!

สือฮ่าวตกตะลึง จากนั้นก็หวาดหวั่น จิตใจระส่ำระสาย มีประตูแสงบานหนึ่งข้างรังคุนเผิง เรือกระดาษลอยมาตามน้ำ เป็นฝีมือนางเช่นกันหรือ?

มันทำให้เขาว้าวุ่นใจ นี่มันเรื่องอะไรกัน คนที่เคยลงมือในสายน้ำแห่งกาลเวลาก็เป็นนาง มันทำให้สือฮ่าวรู้สึกสับสนกับเวลา!

อดีตของอดีต เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“บันทึกลับเซียนโบราณ มีความลับอันน่าเหลือเชื่ออยู่ บางทีอาจมีคนทำได้ โดยการใช้เสียงเซ่นสรวงรักษาสภาพศพหรือร่างจริงไว้ ไปเวียนว่ายตายเกิด จิตออกจากร่าง ลอยล่องวนเวียนอยู่ในสมัยโบราณอันโกลาหล”

มดน้อยพูดสะเปะสะปะออกมาราวกับกำลังละเมอ

มันคิดว่า ตัวเองเห็นสิ่งที่บันทึกของบิดาไม่ได้บอกรายละเอียดไว้ ได้เห็นเรื่องที่อาจดำรงอยู่ในจินตนาการ

“เจ้า…จะพบพวกข้าหรือ?” สือฮ่าวถามเสียงสั่น เขาไม่เข้าใจเอาเสียเลยว่า ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

แต่เขาก็รู้ได้ว่า บางทีตัวเองอาจเกี่ยวข้องกับหญิงคนนี้ หากมิเช่นนั้น ครั้งก่อนไยนางต้องช่วยเหลือ หรือจะเป็นแค่ความบังเอิญ?

พบกันถึงสองครั้ง มันไม่ธรรมดาแล้ว ใช้คำว่าบังเอิญมานิยามไม่ได้!

หญิงคนนี้ไม่พูดไม่จา ดวงตาคู่งามแปรเปลี่ยนเป็นลึกล้ำ ถูกหมอกฉาบทับช้าๆ แม้แต่หน้ากากสำริดอันเย็นเยือกก็มองแทบไม่เห็นแล้ว

ไม่รู้เพราะเหตุใด ราวกับสือฮ่าวรับรู้ถึงสภาพจิตใจของนาง มันเป็นความสิ้นหวัง!

“เจ้าเข้าใจผิดไป ใช่ไหม? บางทีของที่เจ้าต้องการอาจอยู่กับข้า เป็นของพวกนี้ใช่ไหม” สือฮ่าวพูด

“ชักนำข้ามาที่นี่ ในเวลาที่ไม่ถูกต้อง” จักรพรรดินีเอ่ย ดุจเสียงธรรมชาติ แต่กลับทำให้ใจกระตุก เพราะมันเจือความเสียดายอย่างใหญ่หลวง

ในตอนนี้เอง อาวุธรอบกายสือฮ่าวก็ลอยขึ้น แต่กลับถอยหลัง สุดท้ายก็มีเลือดหยดหนึ่งกะพริบในตัวเขา มีเสียงสายฟ้าคำรามดังสนั่น!

สือฮ่าวชะงัก นึกอะไรขึ้นมาได้แล้ว มันเป็นเลือดที่หลงเหลือนี่เอง!

ตอนนั้นมีหม้อที่มีมาตุธาตุไหลเวียนอยู่ใบหนึ่ง สาดแสงเก้าสี มันไม่ใช่ของวันวาน ไม่ใช่ของยุคนี้ เคยมาหาสือฮ่าว ทิ้งเลือดไว้บนตัวเขาหนึ่งหยด!

หยดนี้แหละ!

มดน้อยแทบจะแผดเสียงออกมา ที่ตกลงมาในเส้นทางแห่งกาลเวลา เป็นเพราะเลือดหยดนี้ของสือฮ่าวนั่นเอง

“เจ้ากำลังตามหาเลือดหยดนี้หรือ?” สือฮ่าวถาม

ผมของหญิงชุดขาวดุจธารน้ำตก ยามมันพลิ้วไหว มีดวงดาวปรากฏให้เห็น ประหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางจักรวาล นางเป็นเจ้าแห่งวงการแต่เพียงผู้เดียว

“คนที่ถูกต้อง สถานที่ถูกต้อง แต่กลับพบเจอผิดเวลา” นางเอ่ย จากนั้นก็ถอนหายใจด้วยความเศร้าสลด

สือฮ่าวเกือบจะหลุดเสียงร้องออกมา กำลังตามหาเขานี่เอง ไม่เข้าใจเลย นางต้องการอะไรกันแน่?

“ข้าอยู่ตรงนี้ ได้เจอเจ้าแล้ว มีอะไรว่ามาเถอะ” สือฮ่าวพูด

“พูดไปก็เปล่าประโยชน์ เจ้ายังไม่ใช่เจ้า ถูกที่ผิดเวลา จะทำลายทุกสิ่ง สุดท้ายเจ้าจะถูกส่งกลับไปที่เดิม” ปกติหญิงชุดขาวคงจะเงียบขรึมเป็นแน่ แต่ตอนนี้กลับพรั่งพรูออกมา

“เพราะอะไร เจ้ากับข้าห่างกันแค่ก้าวเดียว มีอะไรที่พูดไม่ได้ ไม่เข้าใจ” สือฮ่าวตะโกนเสียงดังด้วยความไม่เชื่อ

“ระหว่างเจ้ากับข้าดูเหมือนห่างกันก้าวเดียว แต่หากจะก้าวออกไป บางทีอาจต้องข้ามหนึ่งยุค เจ้าเตรียมพร้อมแล้วหรือ?!” หญิงสาวถาม

“เจ้าว่า…อะไรนะ?!” สือฮ่าวพูดอย่างตกใจ

“หนึ่งก้าวหนึ่งยุค เจ้าข้ามมาได้ไหม เจ้าในตอนนี้ ทำได้หรือ? สุดท้าย ทุกอย่างจะดับสูญ เลือนหายไป จำไม่ได้” หญิงชุดขาวพูดเช่นนี้

จากนั้นนางก็เงียบงัน ยกเท้าขึ้น

หนึ่งก้าวหนึ่งยุค คำพูดแบบนี้ ทำให้มดน้อยตกตะลึง ยิ่งรู้สึกว่า บางอย่างในบันทึกของบิดานั้นเชื่อถือได้!