Perfect World โลกอันสมบูรณ์แบบ - ตอนที่ 1303 หนึ่งเดียวในปฐพี

คนคนนี้น่ากลัวปานใดกัน? ต้องรู้ว่า ตอนนั้นพี่น้องของมดเขาสวรรค์ถูกมองว่าเป็นดวงดาวแห่งความหวัง พรสวรรค์เหนือชั้น องอาจห้าวหาญเกินรุ่นเดียวกัน ซ้ำยังได้รับการอบรมบ่มเพาะจากผู้เฒ่าแต่ละฝ่าย

บวกกับพวกมันมีสายเลือดสุดยอดพลัง กล้าหาญสะเทือนปฐพี เป็นอัจฉริยบุคคลที่โดดเด่นที่สุดในรุ่นหนุ่มสาว!

ทว่า ผู้สูงส่งแบบนั้น เป็นถึงทายาทของสิบอสูร มีความสามารถไร้พ่าย แต่กลับถูกคนกำราบ สังหารอย่างเลือดเย็น

ยิ่งไปกว่านั้น มันยังเป็นการกระทำของคนตรงหน้าอีกด้วย!

ชายหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งปานใดกันแน่? ชวนให้พรั่นพรึง พลังต่อสู้ของเขาเกินจินตนาการ นี่เป็นปีศาจไร้พ่ายที่กำราบเหล่าอัจฉริยะของเซียนโบราณ

“อ๊าก…” มดน้อยคำรามลั่นอย่างเจ็บปวดรวดร้าว เสียใจเป็นที่สุด เศร้าเสียใจเหลือเกิน ได้เจอศัตรูที่แท้จริงแล้ว

พี่ชายกับพี่สาวของมัน ต่างก็ตายด้วยน้ำมือของคนคนนี้ ไม่ใช่สิงห์เลือดหงส์ มันเป็นแค่สัตว์พาหนะเท่านั้น!

มดน้อยตาแดงก่ำ ปานมีดปักกลางใจ ไม่เคยได้เห็นครอบครัวเลย ต่างก็ถูกคนคนนี้สังหาร ฆาตกรอยู่ตรงหน้าแล้ว มันจะทนได้อย่างไร จึงปล่อยโฮแล้วกระโจนออกไป จะสู้อย่างไม่คิดชีวิตแล้ว

“ใจเย็นก่อน!” สือฮ่าวก้าวเท้าออกไป เข้าประชิดมดน้อยในพริบตา ขวางทางมันไม่ยอมให้มันเข้าไปต่อสู้

“อย่ามาขวางข้า ข้าจะฆ่ามัน แก้แค้นให้พี่ชายกับพี่สาวข้า อ๊าก…” มดน้อยร่ำไห้ น้ำตาไหลเป็นสาย เจ็บปวดไปถึงทรวงใน

“เขาอยู่ตรงหน้าแล้ว จะหนีได้อีกหรือ อย่ามุทะลุไป!” สือฮ่าวห้ามปราม จริงจังยิ่งนัก

เพราะเขากลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุกับมดน้อย จึงได้ห้ามปราม แต่ก็พูดตรงๆ ไม่ได้ว่ามันสู้ชายคนนั้นไม่ได้ กลัวว่ามันจะเสียสติ

มดน้อยเกร็งไปทั้งตัว แสงสีทองกับสีแดงผสมปนเปกัน เลือดสุดยอดพลังเดือดพล่าน จิตสังหารแผ่กระจาย เบิกตากว้างจนแทบถลน อดทนต่ออารมณ์มุทะลุ จึงไม่ก้าวเท้าออกไป

“มดเขาสวรรค์ เจ้าควรขอบคุณเขา มิเช่นนั้นเจ้าคงตายไปแล้ว” ชายหนุ่มในเทือกเขาสีทองพูดเสียงเรียบ

“เจ้าพูดอะไรของเจ้า?” มดน้อยมองข้างหน้าอย่างเคียดแค้น ครอบครัวตายอย่างอนาถ และอีกฝ่ายกลับใจเย็นและไม่สะทกสะท้าน ทำให้มันทรมานใจ

เขาเป็นชายหนุ่มท่าทางอายุยี่สิบกว่าปี สวมชุดสีเทา ผมสีทองหนาดกและยาวมาก แผ่สยายตั้งแต่เอวลงมาจนถึงต้นขา

มีผมยาวขนาดนี้ นับว่าเห็นได้น้อย ซ้ำยังเป็นสีทอง เปล่งประกายเจิดจ้า

เขามีผิวขาวมาก ประดุจหยกไขมันแพะ ใบหน้าแหลม แลดูโดดเด่น แม้จะดูหล่อเหลา แต่กลับเฉยเมย มีความองอาจแฝงเร้นอยู่

ดวงตาก็เป็นสีทอง ซ้ำยังมีรูม่านตาเป็นรูปไม้กางเขน พิเศษยิ่งนัก ยามกะพริบตา สายฟ้าสีทองจะผนึกกำลังกลางอากาศ ปล่อยเสียงคำรามออกมา

มันช่างน่าพรั่นพรึง ปกติแล้วชายหนุ่มคนนี้นิ่งสงบอย่างมาก ปราศจากกลิ่นอายคาวโลกีย์ แต่เมื่อเผยความแข็งกร้าวเพียงเล็กน้อย แววตาก็น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้แล้ว

แค่สายตา ก็ทำให้เกิดเสียงสายฟ้าคำราม ประหนึ่งสายฟ้าฟาดลงมา!

“พี่ชายกับพี่สาวของเจ้า ต่างก็ยังไม่เจริญวัย บรรลุขั้นสุดยอดในช่วงวัยนั้น เหนือกว่าเจ้าเยอะ แต่ก็ถูกบั่นคอ เจ้าว่า หากเจ้าเข้ามาจะมีจุดจบอย่างไร เขาช่วยชีวิตเจ้าไว้” ชายหนุ่มคนนี้พูดเสียงเรียบ

วีรกรรมแบบนั้น เรียกได้ว่าสะเทือนประวัติศาสตร์ รุ่งโรจน์ยิ่งนัก!

ต้องรู้ว่า นั่นเป็นถึงทายาทของมดเขาสวรรค์แห่งสิบอสูร อยู่เหนือคนรุ่นเดียวกัน แต่กลับต้องตาย เพราะถูกเขาสังหาร!

แต่ทว่า ยามเขาพูดเรื่องพวกนี้ ย้อนอดีต กลับผ่อนคลายปานนั้น ไม่มีท่าทีเหมือนกำลังเปิดโปง บอกเล่าออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

มันทำให้เขาดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม เขาเป็นใครกันแน่? สังหารได้แม้แต่ทายาทมดเขาสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเก้าสวรรค์สิบพิภพ ช่างน่าพรั่นพรึง!

หากแพร่งพรายออกไป ต้องเป็นเรื่องฮือฮาและน่าตะลึงแน่นอน ชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน แข็งแกร่งเหนือจินตนาการ!

“ข้าจะสู้กับเจ้าสักตั้ง หากสู้ไม่ได้ ข้ายอมตาย หากให้ข้าต้องใช้ชีวิตด้วยความเคียดแค้น ข้าทำไม่ได้!” มดน้อยแผดร้อง ถลึงตาจนแทบถลน เลือดไหลออกมาเป็นทาง เปลวไฟสีทองลุกท่วมตัว นี่เป็นการแผดเผาศักยภาพของตัวเอง เพื่อให้คลุ้มคลั่งมากขึ้น พร้อมเปิดศึกแล้ว

นี่เป็นการสู้ยิบตา ทั้งที่รู้ว่าสู้ไม่ได้ แต่ก็จะต่อสู้ด้วยความองอาจ

“ใจเย็น อย่ารีบร้อนแก้แค้น!” สือฮ่าวยืนอยู่ข้างมัน ออกแรงกดไหล่ของมันไว้ แผ่รัศมีสีเขียวออกมา ช่วยยับยั้งเปลวไฟชีวิตให้มัน

เขาปล่อยให้มดน้อยตายไม่ได้ ทั้งที่มันมีศักยภาพยิ่งใหญ่ แต่เพียงเพราะยังไม่เจริญวัย ตายไปเช่นนี้จะน่าเสียดายและน่าเศร้าเกินไป

ยิ่งไปกว่านั้น หากมันตาย จะนับว่าเผ่าพันธุ์มดเขาสวรรค์สูญพันธุ์โดยสิ้นเชิง ไม่มีสายเลือดให้สืบทอดอีกแล้ว

แต่เขาก็เข้าใจมดเขาสวรรค์เช่นกัน หนี้แค้นที่สังหารพี่ชาย ความเกลียดชังที่ปลิดชีพพี่สาว ล้วนเกิดจากฝีมือของคนคนเดียว และอีกฝ่ายก็ยืนอยู่ตรงหน้า หากไม่อยากแก้แค้น ไม่อยากลงมือ เท่ากับไม่มีความเป็นคนแล้ว

“ปล่อยข้า ศัตรูอยู่ตรงหน้า ข้าจะทนได้อย่างไร ข้าจะแก้แค้น!” มดน้อยร่ำไห้พร้อมกับดิ้นพล่าน จิตใจฮึกเหิม น้ำตาไหลเป็นสายเลือด

“น่าสนุก รักครอบครัวนัก” ฝั่งตรงข้าม ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มจางๆ เขามองสือฮ่าวแล้วมองมดเขาสวรรค์ สุขุมเยือกเย็นยิ่งนัก

“เจ้าเข้ามาสิ จะไม่เอาชีวิตเจ้า จะทำให้เจ้ารู้ว่า แม้มดเขาสวรรค์จะถูกยกย่องว่าเป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ยังไม่นับว่าไร้พ่าย สำหรับข้ามันไม่มีความหมาย” น้ำเสียงของชายหนุ่มสบายๆ

แต่น้ำเสียงอ่อนโยนแบบนี้ กลับแฝงความมั่นใจที่มีแต่กำเนิด และมีลักษณะเหนือผู้อื่น ไม่เห็นศัตรูหน้าไหนอยู่ในสายตา

เจตนาของคำพูดชัดเจนยิ่งนัก เขาไม่เห็นมดน้อยเป็นคู่ต่อสู้เลยสักนิด แค่อยากพิสูจน์ว่า เผ่าพันธุ์มดเขาสวรรค์ที่มีชื่อสะเทือนปฐพีสู้เขาไม่ได้!

“ปล่อยข้า!” มดน้อยคำราม มันรู้สึกอดสู เผ่าพันธุ์ของพวกมันสูงส่งปานใด ความรุ่งโรจน์ของเผ่าพันธุ์เจิดจรัส

แต่ตอนนี้กลับมีคนดูถูก หมิ่นเกียรติมัน แม้กระทั่งว่าโดนดูถูกยกเผ่าพันธุ์ มันเหลืออดแล้ว

นัยน์ตาของสือฮ่าวแววโรจน์ มองมดเขาสวรรค์แล้วมองอีกฝ่าย จากนั้นเขาก็ปล่อยมือ เพราะหากไม่ปล่อยล่ะก็ ไฟโทสะในใจมดน้อยจะมอดดับได้ยาก ความแค้นจะยิ่งฝังลึก

อัดอั้นไม่สู้ระบาย ให้มันลงมือเสียดีกว่า!

แต่ขณะเดียวกัน พลังจิตของสือฮ่าวก็รวมตัวกัน ปรับสภาพร่างกายให้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุด พร้อมโจมตี ลงมือกับชายหนุ่มคนนั้นทุกเมื่อ

เขาไม่ยอมให้เกิดอะไรกับมดน้อยแน่

“สังหาร!”

มดน้อยตะโกนลั่น ปล่อยหมัดเร็วดุจสายฟ้าฟาด สำแดงวิชาหมัดสะเทือนปฐพีในพริบตา!

ขณะเดียวกัน พลังโจมตีก็พุ่งสูงขึ้น แต่ละหมัดทำลายปฐพีได้ หากไม่ใช่เพราะสนามรบแห่งนี้มีความพิเศษ เป็นสมรภูมิรบของผู้กล้าสูงสุด เกรงว่าคงเสียหายไปนานแล้ว

แม้จะเป็นเช่นนี้ แผ่นดินก็สั่นสะเทือน มิติระเบิด รอยแยกสีดำยาวหลายสิบลี้นับร้อยลี้กำลังลุกลามไปทั่วผืนฟ้า ไอปฐมกาลทะลักออกมา

ขณะที่มดน้อยกำลังประมือกับสิงห์เลือดหงส์ มันจะแข็งแกร่งมากขึ้นอีก

มดน้อยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม เลือดลมดุจกลุ่มควัน ผุดออกจากหน้าผาก แผดเผาศักยภาพ จะต่อสู้ตัดสินชะตา โจมตีชายหนุ่มคนนั้น

“นายท่าน สังหารมันเสีย เลือดสุดยอดพลังแล้วอย่างไร ไม่มีทางสู้สายเลือดของท่านได้” สิงห์เลือดหงส์ตะโกนลั่น เกลียดชังมดน้อยยิ่งนัก อยากให้มันตายๆ ไปเสีย

ตึง!

ฟ้าดินถล่ม ก้อนหินพุ่งขึ้นฟ้า!

หมัดของมดน้อยน่ากลัวเหลือเกิน ทะลวงมิติ เสมือนไม่มีอะไรมาขวางได้!

หมัดสาดแสงท่วมท้นท้องฟ้า ยับยั้งจักรวาลผืนนี้ พลังดุจมหาสมุทร น่ากลัวเป็นล้นพ้น

แต่มันปล่อยออกไปหลายร้อยหมัด ทว่าต่างก็คว้าน้ำเหลว ไม่มีหมัดไหนโดนตัวอีกฝ่าย ล้วนกระแทกมิติทุกครั้ง ทะลุผ่านอากาศทุกครั้ง

ชายหนุ่มผมทองยืนอยู่ตรงนั้น ไม่เคยขยับออกนอกรัศมีไม่กี่เซี๊ยะ แต่กลับสามารถหลบหลีกหมัดหลายร้อยหมัดของมดน้อยได้

มันน่ากลัวยิ่งนัก ขยับอย่างสุขุมในขอบเขตที่เล็กปานนั้น หลบหลีกหมัดได้ พลังพุ่งผ่านไป ทำอะไรเขาไม่ได้เลยสักนิด

“ช้ายิ่งนัก ไม่โดน!” ชายผมทองพูดเสียงเหี้ยม

มดน้อยทั้งตกใจและโมโห เกลียดที่ตัวเองยังไม่เจริญวัย ความสามารถที่แท้จริงสู้อีกฝ่ายไม่ได้ ถูกฆาตกรที่สังหารพี่น้องดูถูกแบบนี้

มันคลุ้มคลั่ง พยายามปล่อยหมัดออกไปสุดความสามารถ ทำลายจักรวาล พลังสามเส้นหมุนเวียน ผนึกกำลังกับหมัดของมัน มีอานุภาพสะเทือนโลกา

ปัง!

ครั้งนี้ ชายผมทองไม่หลบ แต่ลงมือคว้าหมัดที่แข็งแกร่งที่สุดของมันไว้ ขัดขวางอย่างอ่อนโยนและผ่อนคลาย

“พลังน้อยเกินไป” เขาพูดเสียงเรียบ

ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงนั้น เงื้อแขนขวาขึ้น นิ้วมือกำหมัดสีทองเจิดจ้าของมดเขาสวรรค์ไว้ประหนึ่งคีม ทำให้มดน้อยขยับตัวได้ยากแม้จะดิ้นพล่านสุดชีวิต

 “เจ้าเป็นใคร?” มดน้อยบดกราม

“เฮ่ออู่ซวง” ชายผมทองไม่ปิดบัง เอ่ยนามออกมาโดยตรง

“เจ้าแมลง เก็บความจองหองและอวดดีของเจ้าไป ชื่อนี้อยู่ตรงหน้า หนุ่มสาวทั้งปวงในแดนนี้ล้วนกระจอกงอกง่อย ไม่มีทางสู้ได้เลย!” สิงห์เลือดหงส์คำรามอยู่ไกลๆ

…………………………………………………………………….