Perfect World โลกอันสมบูรณ์แบบ - ตอนที่ 1273

บ่อโคลนแยกออก น้ำโคลนกระฉอก ข้างล่างมีพลังเซียนเป็นเส้นๆ ถ้ำสวรรค์จะเปิดแล้ว!

สือฮ่าวยืนอยู่ตรงกลาง ยึดครองตำแหน่งที่ได้เปรียบ พร้อมบุกเข้าไปทุกเมื่อ ย่อมทำให้ผู้สูงส่งทั้งสี่ไม่พออย่างยิ่ง

“ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เจ้าคิดว่าล้ำเลิศในขั้นเทพสวรรค์ ก็จะมาอาละวาดที่นี่ได้หรือ?” มีคนพูดเสียงเหี้ยม

“ข้าจะยืนอยู่ที่นี่แหละ ใครจะทำไม? ไม่พอใจก็เข้ามาเปิดศึก!” สือฮ่าวพูดอย่างเยือกเย็น

ตอนนี้ ความจอมปลอมถูกกระชาก ต้องเกิดศึกใหญ่แน่นอน จะเป็นการต่อสู้ระหว่างฮวงกับผู้สูงส่ง แต่เขาจะรับมือไหวหรือ?

ทุกคนต่างก็สงสัย ขั้นเทพสวรรค์แก่กล้า ไม่ได้แปลว่าจะไร้เทียมทานในขั้นที่สูงกว่า

“เจ้าแน่ใจหรือว่าจะต่อสู้กับข้า?” จู่ๆ เทพจื่อรื่อก็ยิ้ม ความโกรธแค้นในตอนแรกหายไป เขาระงับโทสะแล้ว

“ถ้าใช่แล้วอย่างไร” สือฮ่าวเย็นชา

เทพจื่อรื่อมองอีกสามคนที่เหลือ “สหายทุกคนคิดว่าอย่างไร เขามีสิทธิ์จะประลองกับพวกเราไหม?”

“อย่างเขา แค่ไล่ตะเพิดก็พอแล้ว!” มีคนตวาดด้วยกระแสจิต ไม่รู้ว่ามาจากใคร เพราะเสียงทะลุมิติ ดังก้องบ่อโคลน

“เห็นหรือยังว่า เจ้าไม่สำคัญอะไรเลย รีบไสหัวไปเสีย จะได้ไม่หาเรื่องใส่ตัว!” เทพจื่อรื่อยิ้มแย้ม แต่น้ำเสียงกลับเย็นเยือกยิ่งกว่าเดิม

นี่เป็นการลากผู้สูงส่งอีกสามคนเข้ามาเอี่ยว ร่วมเป็นศัตรูกับฮวง ทำให้เขาหมดหนทาง คนอื่นอยากช่วยก็ไม่เป็นผล เพราะหากทำแบบนั้นจะเสี่ยงล่วงเกินผู้สูงส่งทั้งสี่

“เป็นคนต้องรู้จักเจียมตัว อย่าลืมฐานะของตัวเอง รีบไสหัวไปให้ไว!” มีคนพูดอย่างเลือดเย็น

สือฮ่าวเหลียวมองทันใด จ้องบาตรสีแดงใบนั้น มันเป็นของมหาโสดา!

ผู้คนสงสัย หรือมหาโสดาจะเป็นผู้พูดมาตลอด

“เจ้าไม่ยอมไปหรือ รับผิดชอบผลที่ตามมาเอง!” ขณะเดียวกันเทพจื่อรื่อก็พูดขึ้น ดุดันยิ่งนัก

“เจ้าจะทำอะไรข้าได้!” สือฮ่าวตาต่อตา ฟันต่อฟัน ท่าทีเปลี่ยนไป แตกต่างจากความผ่อนคลายในตอนแรก เย้ยหยันผู้สูงส่งทั้งสี่

“ดี เจ้าอยากตาย พวกเราจะสนองเจ้า!” เทพจื่อรื่อแผ่จิตสังหาร อยากลงมือสุดความสามารถ ใช้พลังของขั้นที่สูงกว่ามานานแล้ว

บวกกับผู้สูงส่งอีกสามคนก็เกิดอารมณ์โมโห เทพจื่อรื่อคิดว่าต่อให้ฮวงมีปีกก็หนีไม่พ้น ไม่ว่าเคล็ดวิชาอะไรก็หนีไม่รอด

“ขั้นธรรมปลอม หลอมรวมกับธรรม โดยมีเมล็ดพันธุ์สมบูรณ์แบบสื่อกลาง สัมผัสธรรม เจ้าไม่มีทางเข้าใจความยิ่งใหญ่แบบนั้นแน่!” เทพจื่อรื่อพูด

ขั้นธรรมปลอม อยู่เหนือขั้นเทพสวรรค์ เข้าใกล้และหลอมรวมกับธรรม หยั่งรู้ความหมายของธรรมชาติ สัมผัสกับธรรมรอบด้าน แม้กระทั่งว่าทำให้คนเกิดภาพมายา เสมือนกลายร่างเป็นธรรม!

คนที่อยู่ในขั้นนี้สามารถบุกเบิกก่อตั้งสำนักได้ จึงถูกยกย่องเป็นเจ้าสำนัก

แน่นอนว่า ไม่ใช่เจ้าสำนักทุกคนจะอยู่ในขั้นนี้ เพราะเจ้าสำนักเป็นแค่สมญานาม ไม่ใช่ขั้นบำเพ็ญที่ถูกต้องแม่นยำ เพียงแค่เจ้าสำนักส่วนใหญ่อยู่ในท่านนี้ก็เท่านั้น

เทพจื่อรื่อระเบิดโทสะ เนื้อตัวส่องแสงสีม่วง เสมือนดวงอาทิตย์ เจิดจ้าพร่าตา ทำให้ลืมตาไม่ขึ้น ปกติหมอกเป็นความสงบสุข แต่ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยจิตสังหาร!

สือฮ่าวแสยะยิ้ม พูดออกมาแค่ว่า “แพ้พ่ายยับเยิน!”

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาเก็บอารมณ์ เพราะบ่อโคลนกำลังกระเพื่อมอย่างแรง ทางเข้าพร้อมเปิดทุกเมื่อ หมอกที่ผุดออกมาจากข้างล่างหนาแน่นขึ้นทุกที

หลังใช้กายเป็นพันธุ์สำเร็จแล้ว สือฮ่าวเองก็ไม่รู้ว่าแข็งแกร่งถึงปานใด ตอนนี้ผู้สูงส่งทั้งสี่อยู่ตรงหน้า เป็นโอกาสทดลองที่ดีที่สุด

หลานเซียนยิ้ม เอ่ยปากว่า “ฮวง เจ้าแข็งแกร่งมาก ไม่ธรรมดาจริงๆ แต่ขั้นธรรมปลอมนั้นแตกต่าง หากเจ้าไม่ได้หลอมรวมกับเมล็ดพันธุ์ ก็รีบไปจากที่นี่เถอะ จะได้ไม่หาเรื่องใส่ตัว”

นางงดงามยิ่งนัก ใบหน้าเกลี้ยงเกลาขาวผ่องดุจหยก ดั่งเป็นผลงานชิ้นเอกของสวรรค์ หาจุดบกพร่องได้ยาก ดวงตาปานลูกแก้วสีฟ้าแลดูสุกใส

ผมสีฟ้าแผ่สยาย ชุดสีครามพลิ้วไหวตามแรงลม นางยืนอยู่ตรงนั้น ประหนึ่งเซียนจะเหาะไปกับลม

“งั้นหรือ ที่แท้ขั้นธรรมปลอมต้องพึ่งพาเมล็ดพันธุ์งั้นหรือ” สือฮ่าวแสยะยิ้ม ทำท่าเคร่งขรึมขึ้นมา “ที่นี่เป็นขั้นเทพสวรรค์ ถ้ำเซียนเป็นของที่นี่ พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาแย่งชิง แถมจะตะเพิดข้า?”

“หากไม่ยอมไปล่ะก็ อาจโดนตีก็ได้นะ” หลานเซียนหยอกล้อสือฮ่าว ท่าทางผ่อนคลายอย่างมาก ไม่เห็นเป็นเรื่องจริงจัง

“ข้าคนนี้ไม่มีของชอบอื่นใด หนึ่งคือกิน ไม่ทราบว่าเจ้าเป็นเผ่าพันธุ์ใด? สองคือชอบแบกหญิงอ้วนกลับบ้าน อย่ายั่วข้า” สือฮ่าวจดจ้องแม่นางหลานเซียน

ผู้คนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก มีคนกล้าพูดกับหลานเซียนเช่นนี้ด้วยหรือ!

สำหรับคำถามแรกของสือฮ่าวนั้น หลานเซียนยังมองข้ามได้ แต่คำว่าหญิงอ้วนนั้นอ่อนไหวเหลือเกิน จึงกัดฟันพูดว่า “ไม่ยอมรับความหวังดี เจ้าได้เห็นดีแน่!”

“คนที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ กำราบ!” เสียงเย็นเยือกดังขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ สือฮ่าวเหลียวมองบาตรใบนั้นอีกครั้ง จ้องมหาโสดาเขม็ง

ตอนนี้ มหาโสดาปรากฏตัวแล้ว ยืนอยู่ตรงนั้น แสงศักดิ์สิทธิ์สาดส่อง ทำให้จ้องมองไม่ได้

เขาเป็นคนที่มีรูปโฉมทั่วไป ผิวเป็นสีเหลือง ประหนึ่งฉาบด้วยกระดาษสีทอง รูปร่างผ่ายผอม พนมมือ สวดมนต์เงียบๆ

บนหัวมีบาตรสีแดงใบหนึ่ง แลดูเก่าแก่ ลอยอยู่กลางอากาศ ปล่อยพลังธรรมออกมาเป็นสายๆ แผ่คลุมเขาไว้

นี่หรือมหาโสดา? ผู้คนแปลกใจ หลายคนเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก เขาธรรมดามาก แต่นอกจากสีผิวแล้ว มองไม่เห็นความวิเศษอะไร

แต่เขากลับได้สารีริกธาตุของสงฆ์โบราณ หลอมรวมกับร่างกาย ต้องบุกเบิกเส้นทางเหนือจินตนาการได้เป็นแน่ อาจเป็นอมตะก็ได้

“ไม่ใช่อาตมาพูด เจ้านี่เป็นคนพูดมาตลอด” มหาโสดาชี้ไปที่บาตร มีกะโหลกขนาดใหญ่ยื่นออกมาจากตรงนั้น กะทันหันยิ่งนัก และน่ากลัวเหลือเกิน

เพราะหลังกะโหลกยื่นออกมา ก็ขยายใหญ่ขึ้นทันที เป็นดั่งขุนเขาสูงตั้งตระหง่าน บดเบียดเต็มนภา เกล็ดเย็นเยียบ หน้าตาน่ากลัว

ผู้คนตะลึงงัน หลังกะโหลกโผล่ออกมาจากบาตรใบเล็ก ไม่คิดว่าจะขยายใหญ่ได้ถึงขั้นนี้!

“มังกรแดง!”

หลังหลายคนเพ่งพินิจมองแล้ว ก็อดตกใจไม่ได้ มันเป็นมังกรหรือ เนื้อตัวแดงฉานดุจเลือด เกล็ดเหมือนหลอมจากโลหะ ใหญ่โตมโหฬาร

ผู้คนหายใจเข้าดังเฮือก นึกถึงตำนานเรื่องเล่า หลังมหาโสดาได้สารีริกธาตุ เคยตะลุยไปทั่วหล้า ขจัดปีศาจปราบมาร เคยกำราบปีศาจมังกร

“ตัวนี้หรือ ว่ากันว่ามีพลังแก่กล้า ความสามารถน่ากลัว เมื่อผู้เฒ่าสำนักเซียนรู้ไม่ยอมให้สังหารมัน เพราะคิดว่ามันมีพลังต่อสู้ที่หาได้ยาก!”

แม้แต่ผู้เฒ่าสำนักเซียนก็เสียดาย จะเห็นได้ว่าเหนือชั้นปานใด มันเป็นมังกรแดง แต่สายเลือดนับว่าบริสุทธิ์มากแล้ว

“ปีศาจมังกรตัวนี้ของเจ้าหรือที่พูดจาส่งเดชหลายครั้ง หยาบคายกับข้าหรือ?” สือฮ่าวถามเสียงเรียบ

“เป็นข้าแล้วอย่างไร? เจ้าโล้นไม่อยากฆ่าสัตว์ตัดชีวิต แต่ข้าไม่กลัวเกรง จะมากำราบเจ้า!” มังกรแดงพุ่งออกจากบาตร พุ่งไปหาสือฮ่าวพร้อมกับสายลมคลั่ง

ร่างมันใหญ่โตจนน่าตกใจ ยาวยิ่งกว่าทิวเขาเสียอีก น่ากลัวยิ่งนัก ทำให้ที่นี่สั่นสะเทือนเลือนลั่น มิติแทบจะทลายแล้ว

ปรากฏการณ์ช่างน่าตะลึง ร่างใหญ่ขนาดนี้แต่กลับนอนขดอยู่ในบาตรใบเล็กๆ

ตูม!

ก้อนหินปลิวว่อน น้ำโคลนสาดกระจาย มิติแตกระแหง ที่นี่มองไม่เห็นอะไรเลย เกิดพายุคลั่งสีแดง พร้อมกับกระแสวน กลืนกินสรรพสิ่ง ก้อนหินหนักหลายสิบตันลอยเข้าไปก็กลายเป็นผุยผงทันที

จากนั้นก็มีหลุมดำปรากฏให้เห็นอยู่รำไร!

ปีศาจมังกรตัวนี้น่ากลัวปานใด? ผู้คนจินตนาการความสามารถของมันไม่ออก ถึงว่าตอนนั้นหลังถูกมหาโสดากำราบแล้ว ได้รับความสำคัญจากผู้เฒ่าสำนักเซียน ไว้ชีวิตมัน

ฟ้าดินถล่มทลาย!

นี่แหละความสามารถของปีศาจมังกร มันลงมือจะกำราบสือฮ่าว ทั้งที่ผู้สูงส่งทั้งสี่ยังไม่ทันลงมือด้วยซ้ำ

“ฮ่าฮ่า พลังสมบูรณ์แบบของขั้นธรรมปลอมเจ้าเข้าใจหรือไม่ แค่ปีศาจมังกรลงมือก็ปลิดชีพเจ้าได้แล้ว นายท่านเสียเปรียบเป็นเพราะยับยั้งพลังเท่านั้น”

เด็กรับใช้อนาถสิ้นดี ร่างกายครึ่งซีกเป็นแผลเหวอะหวะ แต่ตอนนี้เมื่อเห็นอานุภาพของปีศาจมังกร ลมสีแดงปกคลุมที่นี่ เขาก็อดหัวเราะไม่ได้

แต่ทว่า ลมพัดกรรโชกเพียงชั่วพริบตา จู่ ก็หยุดชะงัก ฝุ่นสีแดงเต็มนภาหายไปจนหมด

ตรงกลางเหลือเพียงคนเดียว นั่นก็คือฮวง! ปีศาจมังกรหายไปไหนแล้ว? ทุกคนแปลกใจ เมื่อครู่มันยังสำแดงเดช แข็งแกร่งปานใดกัน

“ปีศาจมังกรล่ะ มันหายไปไหนเสียแล้ว?” เด็กรับใช้ฉงนใจ แม้แต่เขาก็งุนงง

คนอื่นก็สงสัยขึ้นมาชั่วขณะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“ช่วยด้วย เจ้าโล้น ไต้ซือ ช่วยข้าด้วย!” ในตอนนี้เอง เสียงร้องของปีศาจมังกรแว่วมา น่าเวทนายิ่งนัก

ผู้คนต่างก็นิ่งงัน ในที่สุดก็เจอมันแล้ว ร่างใหญ่โตประหนึ่งขุนเขา เมื่อครู่ยังอวดดี สะเทือนฟ้าดิน ทว่าตอนนี้…

มันกลายเป็นเข็มขัด พันรอบเอวสือฮ่าว หัวกับหางกลายเป็นปลายเชือก ถูกมัดเข้าด้วยกัน!

ทุกคนมึนงง นี่เป็นปีศาจมังกรในตำนาน แม้แต่ผู้เฒ่าตำหนักเซียนก็เสียดาย และเมื่อครู่ยังน่ากลัวขนาดนั้น กลับถูกกำราบเช่นนี้

“ไม่ธรรมดา” นักพรตชีกู้ที่ปกติแล้วจะเงียบขรึมพูดน้อยเอ่ยปาก สวมชุดสีเทาเก่าๆ ใบหน้าเรียบเฉย

“เจ้าขี้แพ้ จอมอ้วนชุดสีฟ้ากับเจ้าโล้นคนนั้น เข้ามาให้หมด!” สือฮ่าวมองไปข้างหน้า

ผู้คนพูดไม่ออก เขาบ้าไปแล้วหรือ ถึงได้หาเรื่องผู้สูงส่งทั้งสาม

ตูม!

ในตอนนี้เอง เทพจื่อรื่อก็ลงมือ ทนไม่ไหวแล้ว ถูกเหน็บแนมว่าเป็นผู้แพ้ไม่หยุด มันจะกลายเป็นตราบาปของเขาไปตลอดกาล

ขณะที่เขาปล่อยหมัดออกมา มันก็ระเบิดลำแสง ราวกับพระอาทิตย์ระเบิด แสงโชติช่วงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เรื่องน่าตกใจเกิดขึ้นแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับผู้สูงส่งขั้นธรรมปลอมที่หลอมรวมกับเมล็ดพันธุ์สมบูรณ์ สือฮ่าวปล่อยหมัดออกไปโดยตรง ทลายแสงสีม่วงจนสลายตัว!

ตึง!

ตอนนี้ ฟ้าถล่มดินทลาย หมอกกระเพื่อม ห้อมล้อมหมัดของสือฮ่าว เสมือนโลกทั้งใบกลับหัว ถูกทำลาย กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัว

ร่างเฉียดผ่านไป เทพจื่อรื่อคำรามในคอ กำลังแผดร้องด้วยความโกรธแค้น

จากนั้นผู้คนก็เห็น ร่างของฮวงดุจเทพเจ้าสงคราม อาบไฟสีทอง พุ่งไปหาหลานเซียนพร้อมกันอานุภาพมหาศาล

เสมือนมีดวงดาวมากมายไหลเวียนหน้ากำปั้นของเขา เคลื่อนไหว ตอบสนองเขา ผมของเขายาวสยาย นัยน์ตาเยือกเย็น มีลักษณะจะเขมือบปฐพี

ปัง!

หลังปล่อยหมัดออกไป มิติก็ถูกบดขยี้ ชนกับหลานเซียน

แสงสีฟ้าสาดกระจาย ร่างอรชรโอนเอน เต็มไปด้วยความตกใจ ใบหน้างดงามนิ่งงัน ไม่อยากเชื่อเลย

พลังแบบนี้น่ากลัวเหลือเกิน ทำให้ผู้สูงส่งหญิงตะลึงงัน มืองามเจ็บปวดรวดร้าว กำลังกระตุกเบาๆ!

ตึง!

ในตอนนี้เอง สือฮ่าวก็พุ่งไปหามหาโสดา กำปั้นกลายเป็นอินสีเงิน ด้านบนเต็มไปด้วยอักขระหลากชนิด ทั้งคุนเผิง ซวนหนี ประหลาดและน่ากลัว

อินโจมตีมหาโสดา ถูกบาตรขัดขวาง ปรากฏว่าอาวุธชิ้นนั้นเกิดเสียงดังสนั่น จากนั้นก็ระเบิด ถูกทำลายเสียแล้ว!

“สวรรค์ ข้าเห็นอะไรน่ะ นี่มันเรื่องจริงหรือ?!”

มีคนอุทานขึ้นมา ในตอนนี้เอง เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น ฮวงโจมตีมือดีทั้งสามเพียงลำพัง!

จินตนาการได้ยากยิ่งนัก หนึ่งคนที่ไม่มีเมล็ดพันธุ์ แต่เขากลับองอาจไร้พ่ายแบบนี้ เขาตัวคนเดียว ต่อสู้กับผู้สูงส่งถึงสามคน อานุภาพสะเทือนจักรวาล สะเทือนขวัญทุกคน

“เขาไม่มีเมล็ดพันธุ์สูงส่ง ทำไมถึง…แข็งแกร่งปานนี้?” เด็กรับใช้หน้าซีด ริมฝีปากสั่นระริก เขาล้มลงกับพื้น เนื้อตัวสั่นเทา รู้สึกถึงความน่ากลัวของฮวงขึ้นมาจับใจ

ขณะที่ทุกคนกำลังตกใจ ก็ฉงนสนเท่ห์เช่นกัน นี่หรือความสามารถที่แท้จริงของฮวง ไม่มีเมล็ดพันธุ์สมบูรณ์ แต่ทำไมยังมาถึงขั้นนี้ได้?!

ที่นี่เดือดพล่าน!