Parallel World Pharmacy - ร้านขายยาต่างโลก - ตอนที่ 111

ตอนที่ 111 บุกรุก

 

「ว่าแต่คลาร่าเป็นคนเดียวที่หายไปในกลุ่มนี้หรือ? 」

 

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์จ้องมองไปยังเหล่าลูกเรือแล้วถามขึ้น

 

 

 

 

「พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมสำรวจดูแล้วผู้ที่หายไปมีเพียงแค่ท่านคลาร่า」

 

พลเรือเอกฌองตอบขณะมองไปรอบๆ เพื่อตรวจสอบต่อ ตอนนี้ไม่มีเวลาจะมาแสดงท่าทางเป็นพิธีการอะไรอีกแล้ว

 

 

 

 

「ว่าแต่? เจ้านั่นไปอยู่ไหนกันนะ」

 

「ฝ่าบาทหมายความว่าอย่างไรกัน? 」

 

 

ฟาร์มาถามขึ้น เพราะเขารู้สึกแปลกๆ กับวิธีการถามของเธอ

 

 

 

 

「ก็เจ้าอัศวินตัวน้อยที่เราฝากให้ตามมาด้วยนั่นไง」

 

 

「หมายถึงโนอา เลอ โนทร์ สินะพ่ะย่ะค่ะ? 」

 

 

ฟาร์มาถาม

 

 

 

「หรือว่า เขาจะถูกพาตัวไปเช่นเดียวกับคลาร่ากัน? 」

 

 

「ไม่หรอกพ่ะย่ะค่ะ….เพราะก่อนหน้านี้เขาก็อยู่กับพวกเรา ดังนั้นก็น่าจะอยู่แถวๆ นี้แหละพ่ะย่ะค่ะ」

 

 

「แล้วหายไปอยู่ไหนกันนะ….? 」

 

 

บรรยากาศแห่งความไม่สบายใจได้ก่อตัวขึ้น แรงสั่นสะเทือนจากภายนอกหอคอยที่ฟาร์มาสร้างขึ้นมาเป็นที่อพยพฉุกเฉินก็สั่นไหว

 

สิ่งที่ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนดังกล่าวนั้นก็คือสิ่งที่เหมือนวิญญาณร้ายซึ่งมีลักษณะคล้ายกับงู ปรากฏขึ้นมาจากป่าที่ล้อมรอบพวกเขาอยู่

 

จำนวนของมันนั้นมีจำนวนมากจนนับไม่ไหว และกำลังเริ่มเข้ามาโจมตีอย่างไม่ลดละ

 

พวกลูกเรือต่างก็ตัวแข็งทื่อกับสิ่งที่เข้ามาโจมตี ทางฟาร์มาเองก็ตกใจเพราะนี่ยังเป็นช่วงกลางวันแสกๆ

 

 

（สิ่งนั้นมันตัวอะไรกัน）

 

 

ฟาร์มาไม่เคยเห็นพวกวิญญาณร้ายแบบนี้มาก่อนเลย

 

พวกมันมีลักษณะที่บิดเบี้ยวดูไม่เป็นธรรมชาติ ราวกับถูกวาดขึ้นมา

 

 

「นั่นมันอะไรกัน? ดูเหมือนของที่ออกมาจากภาพวาดเลยนะครับ จะเป็นวิญญาณร้ายจริงงั้นเหรอ? 」

 

 

ฟาร์มาไม่สามารถทำความเข้าใจได้เลย หากให้มันอยู่เฉยๆ จะบอกว่าเป็นวัตถุสลักยังได้ด้วยซ้ำ

 

 

 

「เป็นประเภทที่ไม่เคยอ่านเจอมาก่อนเลยแฮะ น่าจะไม่เคยถูกบันทึกไว้ก่อนซะด้วยสิ」

 

「แล้วมันมาจากไหนกันนะ」

 

 

แม้แต่เอเลนกับปาลเล่ผู้มากความรู้ในเรื่องวิญญาณร้ายก็ไม่อาจจะทำความเข้าใจในสิ่งที่เห็นได้

 

ทางจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ก็เอียงศีรษะด้วยความสงสัยขณะถือคทาเอาไว้ในมือ

 

ส่วนฟาร์มาที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับนิเวศวิทยาของวิญญาณร้ายตั้งแต่แรกก็ไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ปฏิกิริยาของพวกลูกเรือกลับต่างออกไป

 

 

 

「ทุกคนระวัง! นั่นมันพวกวิญญาณร้าย!」

 

「เรือของพวกเราถูกเจ้าพวกนั้นทำลายลงพ่ะย่ะค่ะ!」

 

 

แต่แทนที่จะมองว่ามันแข็งแกร่งแล้วระวังตัว จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์กลับยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

「แต่จากที่เราเห็นมันไม่ต่างอะไรกับรูปวาดเดินได้เลยนะ? 」

 

 

「เรื่องนั้นก็ใช่อยู่พ่ะย่ะค่ะ! แต่อย่าให้ภาพลักษณ์ของพวกมันหลอกเอาได้ นอกจากนี้พวกมันก็สามารถสร้างออกมาได้เรื่อยๆ ด้วยการวาดวงเวทลงพื้น!」

 

 

「วงเวทเหรอครับ? 」

 

 

ระหว่างที่กำลังพูดคุยเหล่าผู้ใช้ศาสตร์แห่งเทพต่างก็พร้อมใจกันปล่อยพลังออกมาใส่งู ทว่าการโจมตีทั้งหมดก็ทะลุผ่านร่างของมันและถูกกลืนหายไปในความว่างเปล่าแทน

 

ช่างดูเป็นการต่อสู้ที่น่าสิ้นหวัง พวกงูกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

 

 

 

「น่าสนใจดีนี่ งั้นเราขอลองสักหน่อยแล้วกัน」

 

 

「ฝ่าบาท นั่นคือวิญญาณร้ายที่สามารถปรากฏตัวในช่วงกลางวันได้เลยนะพ่ะย่ะค่ะ ทางที่ดีเราควรจะตรวจสอบสถานการณ์ให้มากกว่านี้จะดีกว่าไหม」

 

 

「ขอนิดหน่อยเองไม่เห็นจะเป็นไร」

 

 

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ดูหงุดหงิดขึ้นมาทันทีเมื่อฟาร์มาเข้ามาห้ามเธอไม่ให้รีบลงไม้ลงมือ

 

 

「วงแหวนแห่งเปลวเพลิง บาเรียแห่งอัคคีเทพ」

 

เมื่อสิ้นเสียงนั้น เสาเพลิงก็พวยพุ่งขึ้นมาบดบังการมองเห็นด้านหน้าเอาไว้ เปลวเพลิงสีขาวที่จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ปล่อยออกมากำลังค่อยๆ โอบล้อมไปทั่วเกาะ

 

ด้วยการก่อตัวของศาสตร์แห่งเทพนี้ มันทำให้พื้นที่โดยรอบเกิดพายุเพลิงและเผาร่างของพวกอสรพิษโดยรอบ แน่นอนว่าพื้นที่ที่พวกเขาอยู่ได้รับการปกป้องอยู่ก่อนแล้ว

 

ทางปาลเล่ก็โน้มตัวออกไปดูศาสตร์แห่งเทพที่แสนทรงพลังและน่าพิศวงนี้ ทางเอเลนเหมือนจะตกใจหน่อยๆ อุณหภูมิโดยรอบในตอนนี้ ร้อนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ถึงเธอจะบอกว่านิดๆ หน่อยๆ แต่ฟาร์มาเห็นต่างเพราะการจะใช้พลังขนาดนี้ คงจะใช้พลังแห่งเทพจำนวนมากพอที่จะกลืนกินเอาพลังแห่งเทพของคนธรรมดาตลอดช่วงชีวิตที่เขาใช้ได้แน่ๆ ทว่าเธอกลับทำออกมาได้อย่างสบายๆ

 

 

「มันเป็นศาสตร์แห่งเทพที่จะทำลายเพียงแค่พวกวิญญาณร้ายเท่านั้น เพราะก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสได้ออกเอามาใช้สักที อย่างน้อยเราก็ต้องงัดออกมาในจังหวะนี้แหละนะ」

 

 

เอลิซาเบทกล่าวออกมาขณะที่ลดคทาแห่งเทพของตัวเองลง เธอทำการจับจ้องไปยังอีกฝั่งของบาเรียที่ปกคลุมรอบหอคอย

 

 

 

 

「ยอดเยี่ยมมากเลยพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท งั้นกระหม่อมจะช่วยอีกแรง」

 

 

 

「 “ห่าฝนลูกเห็บร่ำไห้” 」

 

 

เอเลนที่รู้สึกตกใจกับศาสตร์แห่งเทพที่ทรงพลังของจักรพรรดิผู้ศักดิ์สิทธิ์ ราวกับถูกกระตุ้น เธอไม่รอช้าที่จะสร้างห่าลูกเห็บขนาดใหญ่โปรยปรายไปทั่วผืนป่าข้างนอก ราวกับต้องการยับยั้งตัวการที่สร้างวิญญาณร้ายนี้ขึ้น

 

 

 

「 เดี๋ยวก่อนเอเลน อย่าเล็งไปที่พวก”คน”สิ!」

 

 

ฟาร์มาที่เห็นว่าเอเลนอาจจะกำลังโจมตีพวกชนพื้นเมืองอยู่ก็ได้เลยพยายามหยุด

 

 

 

 

「ทำไมกันล่ะ พวกเราก็ถูกโจมตีด้วยพวกวิญญาณร้ายเก๊พวกนี้นี่?!」

 

「ถึงจะแบบนั้นก็เถอะ」

 

「ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรคนพวกนั้นหรอกน่า แต่อย่างน้อยก็ต้องยิงอะไรขู่ออกไปสักหน่อยสิยะ เดี๋ยวนะ! ดูนั่นสิ!」

 

 

พอฟาร์มาและปาลเล่มองไปยังจุดที่เอเลนอยู่ก็เห็นว่า พวกงูที่โดนทำลายส่วนหัวไปนั้น เริ่มมีการเคลื่อนไหวอย่างแปลกประหลาด ก่อนที่ส่วนหัวของมันจะเริ่มงอกขึ้นมาใหม่

 

 

「ค่อนข้างถึกเลยนะเนี่ย」

 

 

ทันทีที่ฟาร์มาพึมพำแบบนั้นออกมา ร่างกายของเขาก็กระเด็นออกไปในทิศทางที่ตนคาดไม่ถึง

 

ใช่แล้ว ร่างของเขาได้ถูกบางอย่างพุ่งเข้าชนและกระเด็นออกจากเกาะไป

 

 

 

 

「อ……อะไรกัน!」

 

 

ฟาร์มาเริ่มรู้สึกตัว ความเจ็บปวดได้แทรกซึมเข้ามาในร่างของเขาหลังเวลาผ่านไป

 

 

ในตอนแรกร่างกายของฟาร์มานั้นแทบจะเรียกได้ว่าไม่มีสสารอะไรบนโลกสามารถทำร้ายเขาได้ เขาก็เลยไม่ค่อยสนใจป้องกันการโจมตีทางกายภาพ ไม่สิต้องบอกว่าคุ้นชินจนลืมป้องกันมากกว่า เมื่อเขาโดนเข้าไปแบบนี้เขาจึงรีบหาต้นตอของมันแล้วก็พบว่ามันคือลิงยักษ์ ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากรูปวาด

 

 

（เราไม่ได้รับความเสียหายทางกายภาพก็จริง…แต่ถ้าอีกฝ่ายเป็นวิญญาณมันก็อีกเรื่องเหรอ）

 

 

ด้วยแรงปะทะดังกล่าวมันทำให้ฟาร์มาทำคทาหลุดมือและสูญเสียแรงลอยตัวไป นั่นเกือบทำให้เขาตกลงไปในทะเลแล้ว

 

แต่ก่อนที่เขาจะตกลงไปในทะเลจริงๆ ฟาร์มาก็ได้สร้างสสารเป็นกลุ่มก้อนหิมะขึ้นมาเพื่อเป็นเบาะรองกระแทกระหว่างที่ลอยอยู่ โชคดีจริงๆ ที่เขาได้ฝึกฝนการรบกับเอเลนมาก่อนเลยทำให้เขาสามารถเคลื่อนไหวได้ดีขึ้น

 

และพอเขาถึงผิวน้ำ ฟาร์มาก็ได้สร้างแผ่นน้ำแข็งขึ้นมาเป็นจุดยืน

 

 

 

（เราถูกชนจนปลิวมางั้นเหรอ…ก็แปลว่าจริงๆ ร่างของเราก็ได้รับความเสียหายเชิงนี้ได้เหมือนกันสินะ）

 

ฟาร์มาเริ่มเปลี่ยนวิธีการคิดนิดหน่อย เพราะวิญญาณร้ายที่เขาเจอในตอนนี้มันสามารถทำร้ายร่างกายฟาร์มาได้จริง ดังนั้นฟาร์มาจึงคิดว่าสิ่งนี้น่าจะแตกต่างไปจากวิญญาณร้ายปกติที่การโจมตีของมันไม่สามารถทำอะไรฟาร์มาได้เลย

 

ก็แปลว่าแม้กระทั่งพวกวิญญาณเองก็มีลักษณะที่แตกต่างกันออกไปแล้วแต่ชนิด

 

 

 

「จะบินกลับไปก็ไม่ได้ด้วยสิ สมบัติลับอันอื่นก็ติดอยู่กับคทาซะด้วย」

 

 

ฟาร์มาทำคทาหลุดมือไปเพราะแรงกระแทก เขาก็เลยไม่สามารถบินกลับไปที่เดิมได้ นั่นสร้างความลำบากให้เขาพอสมควร ความสามารถในการบินนั้นจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเขามีสมบัติลับสักชิ้นหนึ่งติดตัว

 

และถึงเขาจะพยายามเรียกคทาแห่งเทพโอสถกลับมา มันก็ไม่เป็นผล

 

 

ก่อนจะเห็นว่า มีชายหนุ่มกล้ามล่ำบึ้กกำลังมองไปที่ฟาร์มาโดยเขากำลังขี่วิญญาณที่มีรูปร่างเหมือนลิงยักษ์จากบนเกาะอยู่ แล้วกำคทาของฟาร์มาไว้ที่มือซ้าย

 

 

 

「พอเห็นแบบนี้แล้ว การที่คิดว่าคทาแห่งเทพโอสถควรจะให้ทุกคนสามารถถือมันได้ ถือว่าคิดผิดไปจริงๆ 」

 

ตอนแรกฟาร์มาคิดว่าคทาที่สามารถใช้ได้แต่เพียงผู้เดียวนั้นมันไม่ค่อยจะดีนัก เขาก็เลยพยายามปรับปรุงวัสดุในการสร้างให้เอาคุณสมบัติที่คนธรรมดาไม่สามารถจับต้องได้ออกไป ทำให้ทุกคนสามารถถือมันไว้ได้ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นข้อเสียไปซะแล้ว

 

ทว่าการจะใช้งานมันได้ก็จำเป็นต้องมีพลังแห่งเทพที่มากพอในการขับเคลื่อน สำหรับชายคนนั้นที่ไม่สามารถใช้พลังแห่งเทพได้ คทาก็เป็นเพียงไม้ธรรมดาชิ้นหนึ่ง

 

ฟาร์มากำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดีขณะจ้องมองชายหนุ่มที่ถือคทาเอาไว้อย่างใจเย็น

 

เอเลนเองก็ตะโกนเรียกฟาร์มาจากตรงมุมสูงของเกาะ

 

 

 

「ฟาร์มาคุง เป็นอะไรหรือเปล่า? นายไหวไหม?! ยังไงเดี๋ยวฉันจะรีบลงไปช่วยนะ!」

 

 

「ไม่เป็นไร! เอเลนไม่ต้องลงมาหรอก」

 

 

 

 

ถึงเอเลนจะเป็นกังวล แต่ฟาร์มาก็ใช้ประโยชน์จากจุดนี้โดยการแสร้งเป็นไม่เห็นร่างของชายหนุ่มที่มองมายังเขา แล้วหันไปคุยกับเอเลนเพื่อสร้างช่องว่าง

 

ชายหนุ่มที่เห็นแบบนั้นก็ติดกับฟาร์มาเข้า โดยการที่เขาสั่งให้ลิงยักษ์พุ่งมาโจมตีฟาร์มาต่อ

 

 

 

「มาแล้ว」

 

 

ฟาร์มาหันกลับไปและมุ่งเน้นไปตรงที่การรับมือกับกำปั้นของลิงยักษ์

 

 

 

「เดี๋ยวนะ กุมนิ้วหัวแม่มือได้ด้วยเหรอ」

 

 

ถึงมันจะเป็นการกระทำที่ดูไม่ได้สำคัญอะไร แต่ฟาร์มาสรุปได้ทันทีว่าวิญญาณตนนี้น่าจะทำตามสั่งของชายหนุ่ม เพราะปกติแล้วตระกูลไพรเมตยกเว้นมนุษย์นั้นจะไม่สามารถกำหมัดด้วยนิ้วหัวแม่มือได้ นั่นก็หมายความว่าชายหนุ่มกับลิงยักษ์ตัวนี้มีความเชื่อมโยงในการควบคุมทางจิตวิญญาณอยู่

 

 

 

 

「งั้นก็ได้เวลาเอาคืนหน่อยแล้ว」

 

 

ฟาร์มาหันกลับไปมองเขาราวกับมีตาอยู่ด้านหลัง ก่อนจะย่อนตัวลงเล็กน้อยเพื่อรับหมัดของลิงยักษ์ด้วยมือทั้งสองข้างแล้ว ทำการบีบมือขวาของวิญญาณลิงยักษ์ทันทีที่สัมผัส

 

ชายหนุ่มที่กำลังควบคุมวิญญาณอยู่ก็เกิดอาการบางอย่างขึ้นที่มือขวาของตนเอง เขาได้ทิ้งคทาแห่งเทพโอสถที่ถือไว้และแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาก่อนจะกุมมือขวาตัวเองเอาไว้

 

ฟาร์มาจึงได้ใช้ดวงตาวินิจฉัยส่องดูภายในมือขวาของเขาเพื่อยืนยันว่ากระดูกของเขาไม่ได้หัก

 

เมื่อเห็นว่าปลอดภัยดี ฟาร์มาจึงเรียกคทาแห่งเทพโอสถกลับมาแล้วใช้มันบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง

 

คนพวกนี้แฝงตัวอยู่ภายในป่าและใช้พวกวิญญาณร้ายในการโจมตีจากทุกทาง แถมพวกมันยังสามารถเผยตัวตนได้แม้กระทั่งช่วงกลางวัน แม้แต่อาณาเขตศักดิ์สิทธิ์ของฟาร์มาก็ยังไม่เป็นผลอะไรกับพวกมัน

 

นอกจากนี้ถึงฟาร์มาจะโจมตีไปแล้ววิญญาณลิงยักษ์ก็ไม่ได้หายไป นั่นก็หมายความว่าหากไม่จัดการพวกมนุษย์ที่ควบคุมวิญญาณร้ายอยู่เหมือนที่เอเลนบอก การต่อสู้นี้ก็คงไม่จบง่ายๆ

 

พอเป็นแบบนี้แล้วมันก็เป็นเรื่องยากจริงๆ ที่จะจัดการพวกเขาโดยไม่ทำให้บาดเจ็บ

 

 

เอลิซาเบทที่เห็นแล้วว่าฟาร์มามีความลังเลใจจึงพูดขึ้น

 

 

「เป็นอะไรไปเล่า เจ้ากำลังลังเลอยู่งั้นหรือพอต้องเปลี่ยนจากวิญญาณร้ายมาเป็นมนุษย์? 」

 

 

เอลิซาเบทส่ายหัวไปมาราวกับยอมแพ้ต่อความไม่เด็ดขาดของฟาร์มา

 

 

 

 

「เอาเถอะ ถ้าเช่นนั้นเราจะทำการสร้างวิหารเทพผู้พิทักษ์มันตรงนี้เลยแล้วกัน」

 

 

เป็นคำพูดที่สร้างความตึงเครียดให้คนโดยรอบทันที

 

 

「เชื่อมต่อ เฉลียงทางเดินพลังแห่งเทพระหว่างมหาวิหารและวิหารเทพผู้พิทักษ์!」

 

 

เอลิซาเบทแทงคทาลงไปที่พื้นด้วยมือข้างหนึ่งของเธอ

 

แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ตอนนี้เธอก็เชี่ยวชาญในศาสตร์ลับของศาสนจักรเรียบร้อยแล้วในฐานะพระสันตะปาปา เธอทำการวางสมบัติลับชิ้นหนึ่งที่เหมือนกับกล่องแก้วลงไปที่พื้นเพื่อทำเป็นแกนในการสร้าง ก่อนจะถ่ายเทพลังแห่งเทพของเธอลงไปยังผืนดินเพื่อสร้างวงเวทขึ้น

 

 

「 “――จงชำระล้างผืนดินแห่งนี้ และห้ามมิให้ความชั่วร้ายย่างกราย” 」

 

หลังจากทำการร่ายอยู่สักพัก บาเรียที่สร้างมาจากศาสตร์แห่งเทพทรงลูกบาศก์สีฟ้าอ่อนก็ปรากฏขึ้นโดยมีเธอเป็นศูนย์กลาง

 

 

มันคือมนตร์ที่ทำการสร้างวิหารเทพผู้พิทักษ์ขึ้นมาบนผืนแผ่นดิน ถึงแม้จะยังไม่มีสิ่งปลูกสร้างในที่แห่งนี้ แต่ผืนดินดังกล่าวก็เสมือนกลายเป็นวิหารไปแล้ว ฟาร์มาก็เลยทำได้แค่ขอบคุณที่ช่วยทำให้การป้องกันของเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม

 

 

「พวกนั้นน่าจะไม่สามารถรับรู้ได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นภายในเขตวิหาร สิ่งที่พวกเขาเห็นจากด้านนอกก็มีเพียงแค่กลุ่มหมอก แต่มันก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรหรอกนะ นี่ก็เป็นเพียงฐานที่มั่นชั่วคราวเท่านั้น」

 

 

เอลิซาเบทบอกว่า พวกวิญญาณร้ายไม่น่าจะเข้ามาโจมตีที่นี่ได้อีก

 

หลังจากเสร็จงานส่วนเธอเอลิซาเบทก็วางมือเท้าสะเอว

 

การที่เธอทำมันได้สำเร็จส่วนหนึ่งก็คงต้องขอบคุณบาเรียที่ฟาร์มาสร้างขึ้นมาก่อนหน้านี้ด้วย

 

 

（ถึงจะไม่ค่อยอยากยอมรับ แต่หากเป็นแบบนี้ยังไงก็ต้องพุ่งแต่ศาสตร์แห่งเทพ）

 

เพราะกฎฟิสิกส์นั้นไม่สามารถทำอะไรพวกวิญญาณร้ายบนโลกนี้ได้เลย เขาก็เลยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องใช้ศาสตร์ต้องห้ามและศาสตร์แห่งเทพในการรับมือ

 

 

 

 

（แต่ต้องใช้มันสินะ!）

 

 

ฟาร์มาหยิงซองใส่ของเล็กๆ ซึ่งภายในมีเส้นผมของเขาอยู่ ก่อนจะใช้มันเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา จากนั้นร่างของเขาก็กลายเป็นอนุภาคแสงสีขาวส่องสว่างออกมา

 

 

 

「ทำการสังเคราะห์โอสถเทพศักดิ์สิทธิ์ “โอสถเทพศักดิ์สิทธิ์ชั่ววัน!” 」

 

 

เพียงเวลาแค่ไม่กี่วินาที โอสถเทพศักดิ์สิทธิ์สีรุ้งก็ปรากฏขึ้นมาภายในอากาศและถูกแจกจ่ายไปยังพวกลูกเรือทั้งหมด

 

แน่นอนว่าทางเอเลน ปาลเล่ จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

 

ใครก็ตามที่ดื่มหรือสัมผัสยานี้เข้าไปก็จะมีสถานะเป็นอมตะในช่วงหนึ่งวันที่ดื่มไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

 

และเนื่องจากสถานะของร่างกายจะมีสภาพเหมือนเป็นวิญญาณ ไม่ว่าโรคร้ายจะกัดกินร่างกายมากแค่ไหนก็ไม่เป็นผลกับพวกเขา

 

ตราบใดที่พวกเขายังอยู่ภายในวิหารเทพผู้พิทักษ์ชั่วคราวนี้ พวกเขาก็จะไม่ถูกวิญญาณร้ายโจมตี นอกจากนี้การโจมตีทางกายภาพที่เป็นจุดอ่อนอื่นก็ถูกลบไปด้วยสถานะร่างวิญญาณของพวกเขา

 

 

ถึงแม้คำว่าโอสถเทพศักดิ์สิทธิ์จะฟังดูยิ่งใหญ่ แต่ฟาร์มากลับมองว่ามันคือความผิดพลาดของโลกใบนี้ ไม่ก็สิ่งลวงตาที่ทำให้โลกใบนี้มันบิดเบี้ยวไปจากที่ควรเป็น

 

เพราะขนาดตัวฟาร์มาเองก็ถูกสร้างขึ้นมาให้กลายเป็นสิ่งที่สสารไม่สามารถทำอะไรได้ เอาเป็นว่าในเมื่อตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับคนที่นี่แล้ว มันก็ถึงเวลาที่จะปราบปรามพวกข้างนอกอย่างสันติวิธีสักที

 

「หื้ม…ถึงจะดูรีบไปสักหน่อย แต่ยังไงเราก็ต้องให้พวกที่ลอบโจมตีออกมากันให้หมดก่อน….สลายสสาร เซลลูโลส เฮมิเซลลูโลส เพกทิน ลิกนิน」

 

ฟาร์มาบินขึ้นไปแล้วคว้าเกาะทั้งเกาะไว้ด้วยมือของเขา โดยมุ่งเป้าไปยังพืชทั้งหมดบนเกาะ แน่นอนว่าเขาเว้นวิหารเทพผู้พิทักษ์เอาไว้แล้ว

 

เกิดหมอกควันขึ้นทั่วเกาะราวกับสารอินทรีย์กำลังเดือนพล่านออกมา

 

พืชทุกชนิดบนเกาะได้หายไป จนเผยได้เห็นพวกชนพื้นเมืองที่ซ่อนตัวอยู่ในป่า

 

พวกเขาต่างแสดงสีหน้าที่ประหลาดใจออกมาทันทีที่เห็น

 

มีทั้งส่งเสียงกรีกร้องและคำรามออกมา

 

มาทั้งพยายามหาจุดซ่อนตัวใหม่

 

มีทั้งแสดงท่าข่มขู่ออกมา

 

ทุกคนต่างมีท่าทีต่างกันออกไป

 

นอกจากนี้ก็มีคนที่สวมชุดซึ่งทำมาจากพืชเป็นเสื้อผ้าอีกด้วย พวกเขาตอนนี้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า พอสังเกตดูก็เห็นว่าพวกที่มาโจมตีมีทั้งชายและหญิง แต่สิ่งเดียวที่เหมือนกันคือพวกเขาหวาดกลัวต่อพลังของฟาร์มา

 

จากนั้นฟาร์มาก็ทำการสร้างกรงรูปตาข่ายขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้างของเขา แล้วก็ทำการลบส่วนที่ไม่จำเป็นออกไป จนทำให้เกิดกรงที่ใช้กักขังชนพื้นเมืองทั่วเกาะซึ่งสร้างมาจากทองแดงและนิกเกิล

 

ซึ่งมันทำให้เกิดสนามแม่เหล็กไฟฟ้าขึ้น โดยฟาร์มามองว่ามันน่าจะช่วยทำให้การสร้างวิญญาณร้ายถูกขัดขวางและป้องกันไม่ให้พวกมันผ่านออกมาได้

 

เพราะไม่ว่าจะมนุษย์หรือวิญญาณก็จะมีสถานะที่สามารถถูกทำให้เป็นกลางได้ไม่ต่างกัน

 

ฟาร์มาได้จับจ้องไปยังพวกชนพื้นเมืองทั่วเกาะ

 

ทั้งที่ทำให้เกาะเหี้ยนขนาดนี้แล้วอีกทั้งเขายังปลดเสื้อผ้าของหลายๆ คนหายไปอีก แต่ฟาร์มาก็ไม่เห็นคลาร่าอยู่ภายในนั้นเลย

 

（เธอหายไปไหนกันนะ? ）

 

 

 

 

 

 

＊

 

 

 

「อะไรกัน……? 」

 

「นี่มันเกิดอะไรขึ้น…ทำไมความรู้สึกเจ็บมัน…? 」

 

 

เหล่าลูกเรือที่อยู่ภายในวิหารเทพผู้พิทักษ์ต่างสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะฟาร์มาทำการใช้ยาบางอย่างกับพวกเขา แต่พวกลูกเรือก็ไม่รู้จริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ทางมาร์โจลีนก็แทบไม่เชื่อในสิ่งที่เห็นก่อนจะกะพริบตาปริบๆ และบีบแก้มตัวเองไปหนึ่งที แน่นอนว่าไม่ใช่แค่คนพวกนี้ที่เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

 

 

 

「เอเลโอนอร์」

 

 

ปาลเล่หันไปมองทางเอเลนที่กำลังดูแขนของตัวเองอยู่

 

แต่เอเลนหันไปทางอื่นแทนราวกับไม่อยากจะคุยด้วย

 

 

 

「ฟังกันหน่อยสิ」

 

「อะไรยะ? 」

 

「ละอองแสงพวกนี้ กลิ่นหอมนี้….หรือว่ายาอายุวัฒนะกันนะ」

 

「ขอโทษทีนะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน」

 

 

「ต้องเป็นฝีมือของฟาร์มาแน่ๆ แต่…ได้ยังไงกัน」

 

 

เอเลนลังเลที่จะให้คำตอบกับเขา ส่วนทางปาลเล่ก็ยืนใบหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม

 

ปาลเล่ยังคงเชื่อว่าฟาร์มานั้นเป็นมนุษย์ แต่แค่เขาได้รับการคุ้มครองจากเทพโอสถเป็นพิเศษเฉยๆ

 

 

ถึงฟาร์มาจะบอกความจริงให้กับพ่อและแม่ของเขาฟังแล้ว แต่กับพี่น้องของเขามันก็อีกเรื่อง ดังนั้นการที่ปาลเล่จะคิดว่าฟาร์มาเป็นมนุษย์อยู่ก็ไม่แปลกอะไร แต่ข้อแก้ตัวแบบนั้นมันจะใช้ไปได้อีกนานสักแค่ไหนกัน

 

ตอนแรกเอเลนก็ไม่ได้เชื่อหรอกว่าฟาร์มาจะเป็นคนธรรมดาได้ แต่เพราะเธอไม่อยากจะยุ่งอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนักก็เลยแสร้งทำเป็นไม่รับรู้ไป ถึงลึกๆ ของเธอจะรู้ดีว่าวันหนึ่งเขาอาจจะหายไปจริงๆ ก็ได้

 

 

 

「ถ้าเธอรู้อะไรก็บอกมาสิ ฉันจะได้รับฟังความคิดฝั่งเธอบ้าง」

 

 

「ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ อยากรู้ก็ไปถามฟาร์มาคุงสิยะ นายเป็นพี่ชายเขานี่」

 

 

「ก็ถ้าหมอนั่นมันคิดว่าฉันเป็นพี่จริงๆ ละก็นะ….」

 

 

ปาลเล่พึมพำออกมาด้วยเสียงค่อนข้างเหงาหงอย

 

 

「สรุปก็คือจะยอมปล่อยผ่านเรื่องทั้งหมดไปก่อนหรือไง? 」

 

 

「ก็ไม่ใช่ว่าอยากปล่อยผ่านอะไรหรอก แต่ในเมื่อน้องชายฉันก็พยายามอย่างเต็มที่แล้ว ฉันก็ไม่อยากไปขัดอะไร」

 

 

 

「ฟูมุ…พอได้เห็นแบบนี้แล้ว ยังไงฟาร์มาก็เป็นแบบนี้จริงๆ ไม่คิดจะเข่นฆ่าใครเลยสักนิด」

 

 

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เฝ้ามองดูสิ่งที่ฟาร์มาเลือก ก่อนจะเห็นว่าฟาร์มาถลาลงมาสู่พื้นโดยที่ไม่รู้เลยว่าข้างล่างเขาพูดอะไรกันบ้าง

 

 

 

 

「กลับมาแล้วครับ!」

 

 

「ยินดีต้อนรับกลับย่ะ ให้ตายสิแค่เห็นที่นายทำก็แทบจะเป็นบ้าละ」

 

เอเลนบ่นออกมาขณะทำคทาแห่งเทพตกพื้น แต่ยังไงมันก็ซ่อมได้เธอเลยไม่ตกใจอะไร

 

 

「ทั้งลบต้นไม้ทั้งเกาะออกไป แถมยังปลดเสื้อผ้าของพวกเขาออกอีก แน่ใจนะว่าเจ้าไม่ใช่เทพแห่งความชั่วร้ายน่ะ? 」

 

 

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แหย่ฟาร์มา

 

 

「กระหม่อมเพียงแค่ต้องการเปิดทัศนวิสัยโดยเร็วเท่านั้นเอง…ส่วนเรื่องเสื้อผ้ากระหม่อมไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นเลย นอกจากนี้กระหม่อมก็ไม่พบตัวคลาร่าในกลุ่มคนพวกนั้นด้วย ดังนั้นกระหม่อมจะขอไปตามหานางที่แผ่นดินใหญ่ต่อนะพ่ะย่ะค่ะ」

 

 

「เดี๋ยวก่อน อย่าบอกนะว่าเจ้าจะไปคนเดียวอีกน่ะ」

 

 

「เพื่อความปลอดภัยของลูกเรือแล้ว กระหม่อมว่าเราควรแยกกันตรงนี้พ่ะย่ะค่ะ แล้วก็อยากจะให้เอเลนกับคนอื่นๆ อยู่ที่นี่ด้วย」

 

 

「แล้วคนพวกนั้นเจ้าจะทำเช่นไรกัน จะให้เราไปจุดไฟรอบกรงนั้นแล้วเผาพวกมันทั้งเป็นเลยดีไหมล่ะ? 」

 

 

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์พูดและชี้ไปยังพวกที่ติดอยู่ในกรง พวกผู้หญิงที่ถูกปลดเสื้อผ้าออกไปหมดแล้วก็ก้มตัวและใช้แขนขาปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าของตนด้วยความเขินอาย

 

 

「อย่าเลยพ่ะย่ะค่ะ กรงนั้นกระหม่อมสร้างมาจากทองแดงและนิกเกิลซึ่งมันจะสร้างสนามแม่เหล็กไฟฟ้าขึ้น ดังนั้นพวกเขาก็ไม่น่าจะสามารถเรียกพวกวิญญาณออกมาได้แล้ว นอกจากนี้หากอยู่ในนั้นพวกเขาคงไม่สามารถหยิบอาวุธอะไรต่อต้านได้ ยังไงเป้าหมายของพวกเราก็คือการที่ไม่ต้องต่อสู้กับพวกเขานะพ่ะย่ะค่ะ」

 

 

「แต่พวกวิญญาณมันจะไม่ออกมาจากกรงทองแดงนั่นได้จริงหรือ」

 

 

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ทำหน้าเหมือนไม่ค่อยอยากจะเชื่อ

 

「พ่ะย่ะค่ะ ว่ากันตามตรงจะโลหะใดๆ ก็ได้ที่สามารถสร้างสนามแม่เหล็กไฟฟ้าขึ้นมาได้ก็ไม่ต่างกันหรอกพ่ะย่ะค่ะ ไม่จำเป็นต้องเป็นแค่ทองแดงเท่านั้น นอกจากนี้หากปรับปรุงให้เหมาะสมแม้แต่ศาสตร์แห่งเทพเองก็น่าจะมีมนตร์ที่ใกล้เคียงกับการสร้างมันอยู่เช่นเดียวกัน แต่หลักการดังกล่าวกระหม่อมได้อ้างอิงมาจากเทคโนโลยีของอาณาจักรเอนแลนด์ที่วิจัยกันแล้วว่าช่วยสกัดกั้นพวกวิญญาณร้ายได้พ่ะย่ะค่ะ」

 

 

「อย่างงั้นเองหรือ!」

 

 

「จนถึงตอนนี้ จากผลทดสอบที่กระหม่อมได้ กระหม่อมเองก็เห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ ถึงตัวอย่างจะยังไม่มากพอก็เถอะ」

 

「หืม……」

 

 

「จะว่าไป นี่นายสร้างพวกโลหะขึ้นมาได้ยังไงกัน? 」

 

 

ปาลเล่ถามฟาร์มา ฟาร์มาก็เลยเลือกจะตอบไปแบบสั้นๆ เท่าที่จะทำได้

 

 

 

 

「ขนาดท่านพี่เป็นธาตุน้ำก็ยังสร้างอย่างอื่นนอกจากน้ำได้เลยนี่ครับ」

 

 

「นั่นมันเรียกคำตอบได้ที่ไหน ที่ฉันทำได้ก็มีแค่น้ำกับน้ำแข็ง และถึงจะไปสุดทางจริงก็คงทำได้แค่สร้างหมอก หิมะ ไอน้ำเท่านั้นเอง」

 

「แล้วถ้าหากเราลองเอาน้ำมาประยุกต์ให้แยกองค์ประกอบออกมาล่ะครับ? 」

 

「หา? 」

 

 

ปาลเล่ตกตะลึง แต่ตรงจุดนี้ฟาร์มาก็ไม่ได้พูดเล่นแต่อย่างใด

 

 

 

「 ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้วครับเราจำเป็นต้องคุยกันเรื่องนี้จริงเหรอครับ」

 

 

「จำเป็นสิ เพราะมันอาจจะกลายเป็นพลังให้กับพวกเราในอนาคตก็ได้」

 

 

「เห้อ…ให้ผมพักบ้างเถอะครับ」

 

 

「นี่นายคิดว่ายังไม่จำเป็นต้องพูดกันตอนนี้งั้นเหรอ? 」

 

พอเห็นพี่ชายของเขาไม่ยอมแพ้ ฟาร์มาก็เลยแนะนำบางอย่างให้กับเขาเหมือนเป็นคำใบ้ไปแทน

 

 

「…………การสร้างน้ำหรือสสารอื่นขึ้นมา พวกเราทุกคนก็สร้างมันออกมาจากความว่างเปล่าใช่ไหมล่ะครับ นั่นจึงถูกเรียกว่าศาสตร์แห่งเทพ ดังนั้นหากเราต้องการจะสร้างสสารใดๆ ออกมาเหมือนกับน้ำ เราก็แค่ต้องทำความเข้าใจในองค์ประกอบของมัน เพื่อทำให้มันเกิดรูปร่างขึ้นมา หากไปถึงจุดนั้นได้ท่านพี่จะสร้างอะไรก็ได้ตามใจอยากครับ」

 

「ไม่ได้ช่วยให้เข้าใจได้ทันทีเลยสักนิด」

 

 

「ยังจะเอาอีกเหรอครับ? ขอเถอะครับเดี๋ยวผมต้องไปช่วยคลาร่าอีก ดังนั้นขอให้ท่านพี่ดูแลคนที่นี่ไปแล้วกันนะครับ」

 

 

ฟาร์มาทำการเตรียมทะยานขึ้นฟ้าทันทีที่พูดจบ แต่ทางเอเลนก็เป็นคนมาดึงเสื้อโค้ทของเขาเอาไว้ก่อน

 

 

 

 

「ฟาร์มาคุง ฉันก็จะไปด้วย」

 

「ก็รู้สึกขอบคุณนะที่เธออยากจะช่วย แต่ถ้าเอเลนมาด้วย ผมคงไม่สามารถพาทั้งเอเลน คลาร่าและโนอาห์กลับมาพร้อมกันได้แน่….เพราะผู้โดยสารมันมีตั้ง 3 คนเลยนะ」

 

 

「นั่นสินะ ฟาร์มาคุงเองก็มีแค่สองมือซะด้วยสิ」

 

 

หลังจากคุยกับเอเลนเสร็จ ฟาร์มาก็บินตรงไปทั้งส่วนหลักของทวีป โดยทิ้งคนบ่นต่างๆ ไว้ข้างหลังเขา ฟาร์มาก็ดีใจอยู่หรอกที่มีคนอยากจะช่วยเขา แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะมองยังไงก็เป็นได้แค่อุปสรรคสำหรับฟาร์มา

 

เอเลนกับปาลเล่ที่ถูกทิ้งเอาไว้ข้างหลังก็มองหน้ากัน ก่อนที่ปาลเล่จะบ่นออกมา

 

 

 

「ไอ้เจ้าน้องคนนี้นี่」

 

 

「ใช่ไหมล่ะ เพราะฟาร์มาคุงเอาแต่ใช้มนตร์ที่เหนือสามัญสำนึกไปเยอะเลย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าในหัวคิดอะไรอยู่ ถึงเขาจะอธิบายอะไรมาฉันก็ไม่รู้เรื่องทั้งหมดหรอก」

 

 

เมื่อได้ยินคำพูดของเอเลนจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ก็ยิ้มออกมา

 

 

 

 

「ดูเหมือนพวกที่มีคุณสมบัติธาตุน้ำจะสนุกกันใหญ่เลยนะ เราละอิจฉาพวกเจ้าจริงๆ 」

 

「ฝ่าบาทเองก็เป็นผู้ใช้ศาสตร์แห่งเทพธาตุไฟที่สุดยอดไม่ใช่หรือไงกัน แต่ก็จริงว่าข้อได้เปรียบของพวกเรากับผู้ใช้ศาสตร์แห่งดินคงจะเป็นการสร้างสสารได้ไม่เหมือนอีกสองธาตุ」

 

 

ขณะที่ปาลเล่กำลังคุยกับพรรดิศักดิ์สิทธิ์ ก็มีลูกเรือบางคนยกมือถามขึ้น

 

 

 

「คือว่า ข้าเองก็เป็นธาตุน้ำนะครับ แต่ที่ท่านฟาร์มาพูดมันหมายความว่าอย่างไรกันแน่นะ? 」

 

 

「ผมเองก็เป็นธาตุดินครับ หากมีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลย」

 

「เห็นทีระหว่างนี้ทุกคนต้องมาเค้นสมองช่วยกันคิดแล้วสิ เรื่องที่บอกว่าหากเข้าใจองค์ประกอบจะสร้างอะไรก็ได้น่ะ」

 

 

「อ-โอย ให้ตายเถอะ ข้าละไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านฟาร์มาพูดเลยจริงๆ 」

 

 

「หรือมันจะเป็นศาสตร์แห่งเทพชนิดพิเศษกันนะ」

 

 

「หรือมันจะมีเคล็ดลับในการเปลี่ยนธาตุของผู้ใช้อยู่? 」

 

 

「ไม่สิอาจจะเป็นการภาวนาต่อเทพผู้พิทักษ์เพื่อขอ…. 」

 

 

เอเลนก็ทำการนั่งฟังพวกลูกเรือพูดกันไปต่างๆ นาๆ

 

 

 

「ฉันมองว่ามันไม่น่าจะเกี่ยวกับมนตร์ที่เลือกใช้นะ เพราะทางฟาร์มาคุงเองก็บอกเองนี่นา ว่ายีนจะเป็นตัวกำหนดธาตุของผู้ใช้ศาสตร์แห่งเทพและพวกเราก็ถูกผูกมัดเอาไว้ด้วยธาตุนั้นซึ่งไม่ต่างอะไรกับการแสดงออกทางพันธุกรรมมาตั้งแต่เกิด」

 

 

 

「ฉันว่าฉันพอจะจับทางได้แล้วนะ」

 

 

สวิตช์ความคิดของปาลเล่กำลังทำงานอย่างเต็มที่ เอเลนก็ประหลาดใจที่ปาลเล่สามารถเข้าใกล้คำตอบได้เร็วขนาดนี้

 

 

「พวกเราเป็นผู้ใช้ศาสตร์แห่งเทพธาตุน้ำ จึงทำให้พวกเราสร้างได้แค่น้ำ……แต่นั่นมันถูกต้องแล้วจริงหรือเป็นเพียงความคิดของพวกเราเท่านั้นเองกันล่ะ สมมติว่าพวกเราทุกคนมีความสามารถในการสร้างสสาร แล้วน้ำที่ฉันสร้างขึ้นมาจริงๆ แล้วมันคืออะไรกันแน่? 」

 

 

「เอ๋? 」

 

 

เอเลนงุนงงไปครู่หนึ่ง

 

ส่วนทางจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ที่มีธาตุไม่เหมือนคนอื่นเขา ก็ไม่ได้สนใจอะไรนักและมุ่งไปที่เรื่องเสริมการป้องกันภายในแทน

 

「นั่นสินะ จะว่ายังไงดีล่ะ มาลองเริ่มจากตรงสารประกอบตั้งต้นของมันอย่าง ไฮโดรเจนกับออกซิเจนกันเลยดีไหม เธอคงเคยอ่านตำราเคมีแล้วสินะ」

 

 

「แน่นอนสิยะ ส่วนประกอบที่นายว่านั่นก็คือสารตั้งต้นในการสร้างน้ำขึ้นมาใช่ไหมล่ะ!」

 

 

เอเลนทำหน้าเหมือนยังไม่เข้าใจเจตนาของปาลเล่ว่าต้องการพูดอะไรกันแน่

 

ส่วนทางปาลเล่เองก็จมอยู่กับความคิดอย่างจริงจัง

 

เขานึกถึงคำพูดของฟาร์มาให้ชัดอีกครั้ง ส่วนทางเอเลนที่เห็นปาลเล่จมอยู่กับความคิดแบบนี้ก็ไม่คิดจะขัดอะไรเขาแล้ว ก่อนจะคอยดูแลรอบๆ แทนเพื่อป้องกันไม่ให้ใครบุกรุกเข้ามาได้

 

 

 

 

「หากเราสลายน้ำออกก็จะได้ออกซิเจนกับไฮโดรเจน….」

 

 

ปาลเล่พึมพำขึ้นมาขณะแบมือทั้งสองข้างออกไปด้านหน้าของเขา

 

 

「แต่ถ้าเราพิสูจน์ได้เลยก็คงจะดีกว่ามานั่งนึกทฤษฎี แต่ถ้าจะให้ลองตรงนี้ก็คงจะไม่ไหว」

 

ปาลเล่ได้สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเล็งไปทางทะเล แล้วเหวี่ยงคทาของตนไปมาในมือ

 

แน่นอนว่าตอนนี้ไม่ได้มีอะไรออกมาจากคทาแห่งเทพของปาลเล่ ทว่า

 

「 “กำแพงน้ำแข็ง” 」

 

เอเลนร่ายมนตร์ออกมาทันทีที่เห็นการเคลื่อนไหวของปาลเล่ เธอทำการป้องกันวิหารเทพผู้พิทักษ์ไว้ด้วยกำแพงน้ำแข็งหนาหลายชั้นเพราะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ ขณะที่ดูเอเลนหายใจเข้าออกแบบหอบๆ ปาลเล่ก็ยื่นคทาไปทางจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

 

「ฝ่าบาท กระหม่อมขอความกรุณาทำให้คทาแห่งเทพนี้ร้อนขึ้นทีพ่ะย่ะค่ะ」

 

「เจ้าจะทำอะไรงั้นหรือ? 」

 

「เดี่ยวพวกเราจะได้รู้กันพ่ะย่ะค่ะ」

 

「ย่อมได้」

 

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์จับปลายคทาของปาลเล่ด้วยมือข้างเดียว ไม่กี่วิหลังจากนั้นปลายคทาก็กลายเป็นสีแดง ก่อนที่ปาลเล่จะนำมันออกมาแล้วกระโดดขึ้นไปบนกำแพงน้ำแข็งที่เอเลนสร้าง แล้วเหวี่ยงคทานั้นลงทะเลไป

 

「ท่านปาลเล่ เดอ เมดิซิส ท่านกำลังทำอะไรอยู่กัน」

 

มาร์โจลีนถามปาลเล่

 

「ฉันแค่อยากจะทดสอบความเป็นไปได้ของน้ำ ว่าเป็นไปตามที่คิดไหม ทุกคน รบกวนขอให้ปิดหูตัวเองไว้สัก 20 วินะ ฝ่าบาทก็เช่นกัน ขอความร่วมมือด้วย」 ปาลเล่บอกกับพวกลูกเรือทุกคน แน่นอนว่าพวกเขาก็ยินยอมปิดหูกัน 「 เอเลโอนอร์ถ้าเธอไม่ปิดหู ระวังหูของเธอจะเป็นแผลเอานะ」

 

「นี่นายตั้งใจจะทำอะไรกันแน่นเนี่ย? 」

 

「รอดูเลยน่า ฉันว่าคุ้มแน่ที่ได้เห็น」

 

พอเขาโยนคทาลงไปในทะเลเสร็จแล้ว ไม่นานนักเขาก็ทำการดีดนิ้ว

 

มันคือการเปิดใช้งานศาสตร์แห่งเทพจากระยะไกล

 

แต่ก่อนที่เอเลนจะได้พูดอะไรต่อ ก็เกิดเสียงฟ้าร้องดังขึ้นกลางทะเล

 

สิ่งที่เขาทำคือการสลายน้ำทะเล

 

สิ่งที่เขาทำคือการสลายน้ำทะเลให้กลายเป็นออกซิเจนและไฮโดรเจนเพื่อเป็นตัวทำปฏิกิริยา

 

พอก๊าซพวกนี้ถูกสร้างขึ้นภายในท้องทะเลแล้ว ความร้อนที่จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์มอบให้บวกกับศาสตร์แห่งเทพที่สร้างน้ำแข็งออกมาหลังจากการคว้างคทาออกไปแล้วมันทำให้เกิดเอฟเฟกต์เทอร์โมอิเล็กทริกขึ้น และกระแสไฟฟ้าดังกล่าวจะทำหน้าที่เป็นเชื้อในการทำให้แก๊สเกิดการระเบิดขึ้น

 

 

 

「น่าทึ่ง น่าทึ่งจริงๆ ดูเหมือนว่าเจ้าจะกลายเป็นผู้ใช้ศาสตร์แห่งเปลวเพลิงไปด้วยแล้วสินะ」

 

 

「ไม่ว่าใครก็ทำได้พ่ะย่ะค่ะ」

 

 

「เจ้าหมายความว่าอย่างไรกัน? 」

 

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ถาม เอเลนเองก็สงสัยราวกับกำลังเจอเข้ากับการค้นพบครั้งใหญ่ ทางปาลเล่ก็เลยเอนตัวและอธิบายเพิ่ม

 

 

 

「 น้ำนั้นมีส่วนประกอบที่สร้างขึ้นมาจากไฮโดรเจนและออกซิเจน แน่นอนว่าพวกเราไม่สามารถสร้างสารประกอบขึ้นมาเองเฉยๆ ได้ แต่พวกเราสร้างมันขึ้นมาได้เพราะการสร้างสสารบางอย่างที่มีสิ่งเหล่านั้นเป็นองค์ประกอบ!」

 

 

「เพราะว่าพวกเราร่ายมนตร์ไปโดยคิดถึงภาพน้ำในหัวสินะ? 」

 

「ใช่แล้ว และเพราะเราถูกฝึกมาแบบนั้นจนกลายเป็นนิสัย ก็จริงอยู่ว่ามันทำให้พวกเราร่ายมนตร์ได้สะดวกขึ้น แต่ในขณะเดียวกันมันก็ทำให้อิสระในการสร้างสสารของพวกเราหายไปด้วย หากลองคิดในมุมอื่นก็จะเห็นได้ว่า พวกเรายังสามารถสร้างสารประกอบของมันอย่างออกซิเจนและไฮโดรเจนได้เหมือนกัน ไม่ต่างอะไรกับน้ำ นั่นคือสิ่งที่ฟาร์มาอยากจะสื่อยังไงล่ะ!」

 

 

「ฉันก็พอจะเข้าใจเบื้องต้นขึ้นมาบ้างแล้ว เอาเป็นว่าหลังจากนี้ค่อยมาทดลองกันอีกทีหลังกลับบ้านแล้วกัน」

 

 

「ได้สิ ฉันเองก็อยากจะทดลองเพิ่มเติมด้วย เพราะความเป็นไปได้ของมันมีสูงจริงๆ 」

 

 

เขาเองก็ต้องยับยั้งชั่งใจเหมือนเอเลนบ้าง แม้ว่าตอนนี้ตัวเขาจะตื่นเต้นราวกับเด็กที่ได้ของเล่นใหม่มา นี่คือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงจากผู้ใช้ศาสตร์แห่งเทพธาตุน้ำ ไปสู่การไร้ธาตุ จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ที่มองภาพตรงหน้าก็ปรบมือออกมา

 

 

 

「เราว่าคนพวกนั้น คงเสียแรงใจในการสู้ไปหมดแล้วแน่ๆ พอได้ยินเสียงระเบิดนี้」

 

 

เธอมองไปยังพวกชนพื้นเมืองที่กำลังอยู่ภายในกรงที่ฟาร์มาสร้างขึ้น

 

 

 

 

「ไม่หรอกพ่ะย่ะค่ะ คนพวกย่อมไร้พลังเมื่ออยู่ต่อหน้าของฝ่าบาทตั้งแต่แรกแล้ว ถึงจะไม่ใช้สิ่งนี้พวกเขาก็คงยอมจำนนอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ 」

 

「เจ้านี่ก็เข้าใจพูดในฐาะแพทย์ผู้เยียวยารักษาคนจริงๆ ไม่ใช่ว่าใจจริงเจ้าต้องการแบบนั้นหรอกหรือ」

 

 

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ส่ายศีรษะไปมา ก่อนจะบอกว่าเอาเถอะ ปาลเล่ที่เห็นก็ทำได้เพียงเอียงศีรษะสงสัย

 

 

「ในเมื่อสถานการณ์มันเอื้ออำนวยขนาดนี้แล้ว ไหนๆ เราก็มาเริ่มสอบปากคำเชลยศึกกันเลยดีกว่า เราจะเล่นให้ถึงพริกถึงขิงเลย」

 

 

「…แต่ฝ่าบาทเป็นถึงพระสันตะปาปาการจะมาทรมานพวกคนเถื่อนนี่มันก็….」

 

 

ปาลเล่เผยความในใจออกมา

 

 

 

「รู้อะไรไหมว่า การสอบปากคำน่ะ ถ้าจะให้ได้ผลก็ต้องหลังจากสร้างแรงกระเพื่อมอย่างรุนแรง แล้วทำตัวใจดีใส่ทีเผลอนี่แหละถึงจะได้ผล」

 

 

เธอผู้ครั้งหนึ่งเคยเป็นถึงจักรพรรดินีผู้ปกครองประเทศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ตอนนี้ได้เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว

 

 

＊

 

 

ฟาร์มากำลังค้นหาคลาร่าจากบนท้องฟ้าด้วยดวงตาวินิจฉัย แต่ไม่ว่าจะบินวนไปมาสักกี่ครั้งก็ไม่พบตัวเธอเลยสักนิด

 

ก็จริงว่าฟาร์มาสามารถลบเอาต้นไม้พืชทั้งหมดออกไปได้เหมือนที่ทำก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ลังเลที่จะทำลายระบบนิเวศเป็นวงกว้างแบบนี้โดยไม่จำเป็น

 

 

 

 

「เอ…หรือว่าจะถูกพาไปซ่อนตัวที่ไหนกันนะ? 」

 

 

ตาของฟาร์มานั้นสามารถมองทะลุสิ่งก่อสร้างต่างๆ แม้มันจะซ่อนอยู่ใต้ดินก็ตาม

 

 

 

「บางทีพวกเขาอาจจะมีสิ่งที่สามารถปกปิดพลังของตาเราก็ได้」

 

 

ฟาร์มาคิดว่ามีความเป็นไปได้สูง เขาก็เลยร่อนลงแล้วเดินสำรวจแทน เผื่อจะเห็นในสิ่งที่ดวงตาของเขาไม่เห็น

 

สิ่งแรกที่เขาทำการเดินสำรวจก็คือหาเส้นทางของพวกสัตว์ ไม่มีสิ่งใดสามารถปกปิดร่อยรอยของสิ่งมีชีวิตโดยรอบได้สมบูรณ์แบบ พวกมันจะมีเส้นทางการเดินของตัวเองเสมอ เพราะมันต้องมั่นใจว่าพวกมันจะสามารถเดินทางไปมาในป่าลึกแบบนี้ได้โดยไม่เป็นอันตรายใดๆ สิ่งที่ฟาร์มาต้องการจะเจอก็คือป้ายบอกทางที่แยกระหว่างมนุษย์กับสัตว์ ซึ่งก็คือรอยเท้า อุจจาระ หรือรอยกัดบนผลไม้ ภายในป่าที่หลงเหลืออยู่

 

 

 

「มีร่องรอยของสัตว์เล็ก….ส่วนสัตว์ใหญ่หาไม่เจอเลย…อ๊ะนั่น…」

 

ฟาร์มาเพ่งสายตาไปแล้วก็พบเข้ากับอุจจาระของสัตว์ชนิดหนึ่ง

 

 

 

「…หากพิจารณาจากขนาดกับสีแล้ว มันคืออุจจาระของมนุษย์…ก็แปลว่าแถวนี้ต้องมีคนอยู่」

 

 

ฟาร์มาได้เดินทางไปตามไหล่เขาที่ไกลจากชายฝั่งไม่มากนักซึ่งสูงเหนือระดับน้ำทะเลไปไม่กี่เมตร

 

 

 

การที่ผู้คนจะอาศัยอยู่ภายในป่าได้นั้นสภาพแวดล้อมจะต้องปลอดภัยและไม่ไกลจากแหล่งน้ำนัก ก็จริงว่าอาจจะมีบางกรณีที่สร้างไกลออกไปบ้าง แต่ก็จะต้องใช้เวลาเดินทางไปมาไม่เกินหนึ่งชั่วโมงจากแหล่งน้ำ เมื่อพิจารณาดูอุปกรณ์ของสวมใส่เครื่องใช้ของพวกเขาแล้ว อารยธรรมของพวกเขาก็สูงระดับหนึ่ง แต่ที่แน่ๆ เกาะก่อนหน้านี้ไม่ใช่ฐานที่มั่นหลักของพวกเขาแน่ๆ เพราะเกาะเล็กแบบนั้นเป็นเรื่องยากมากที่จะหาน้ำจืดมาใช้ ทางเลือกเดียวที่ทำได้จริงก็คงเป็นการหาน้ำฝน

 

 

 

（นอกจากนี้ ก็ไม่มีหลักฐานซะด้วยว่าพวกเขาเดินทางไปมาด้วยเรือ…หรือจะใช้พวกวิญญาณกันนะ）

 

 

ไม่นานนักฟาร์มาก็เจอเข้ากับทางเข้าถ้ำแห่งหนึ่ง

 

ซึ่งภายในถ้ำก็มีภาพสลักบางอย่างอยู่บนผนัง

 

 

 

（แต่มันมีอะไรแปลกๆ ）

 

 

หากลองดูให้ดีๆ ก็จะพบว่ามีเศษซากกระดูกของสัตว์เล็กกองอยู่หน้าถ้ำด้วย

 

ฟาร์มาก็เลยลองหักกิ่งไม้แล้วโยนเข้าไปข้างในถ้ำ ทันใดนั้นก็มีหมอกสีดำที่มองไม่เห็นก่อนหน้านี้ออกมาหมุนวนอยู่รอบกิ่งไม้และเผาไหม้มันให้กลายเป็นเถ้าถ่านในชั่วพริบตา

 

 

 

「ว่าแล้วเชียว」

 

 

หากฟาร์มาเผลอก้าวเข้าไปโดยไม่ทันคิดอะไร ตัวเขาอาจจะกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้วก็ได้

 

 

 

「สามารถใช้ในการป้องกันสัตว์และผู้บุกรุกได้ แถมหมอกสีดำนั่นคล้ายกับของที่โจมตีเมืองหลวงครั้งก่อนเลย….…」

 

 

พอเห็นแล้วว่ามีกับดัก ฟาร์มาก็เลยสร้างแผ่นทองแดงขึ้นมาปิดรูปสลักที่อยู่บนผนังถ้ำ ก่อนจะลองโยนกิ่งไม้เข้าไปอีกรอบ คราวนี้ดูเหมือนกับดักจะไม่ทำงานแล้ว ราวกับเซ็นเซอร์โดนปิดไป

 

หลังจากตรวจสอบจนมั่นใจแล้วฟาร์มาก็เดินเข้าไปข้างในถ้ำ

 

 

「….รู้สึกเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นผู้ใช้ศาสตร์แห่งวิญญาณมากกว่าผู้ใช้ศาสตร์แห่งเทพจริงๆ นั่นแหละ」

 

ภายในถ้ำดังกล่าวมีลักษณะเป็นโพรงกว้างอยู่ภายใน โครงสร้างโดยรวมคล้ายถ้ำหินปูน

 

 

พอฟาร์มาตรวจสอบมองทะลุผ่านชั้นหินไปก็พบว่ามีคนหลายสิบคนกำลังอยู่ข้างหน้าเขา จากนั้นฟาร์มาก็ตรวจสอบแสงที่ส่องออกมาจากร่างกาย แต่ก็ยังไม่พบเป้าหมายที่ตนตามหา

 

 

 

「เจอแล้ว……!」

 

 

ไม่นานนักฟาร์มาก็พบสักทีว่าคลาร่าหายไปไหน

 

เพื่อแยกความแตกต่างระหว่างชนพื้นเมืองกับคลาร่า ฟาร์มาจึงจำเป็นต้องหามนุษย์ที่มีชีพจรแห่งเทพไหลเวียนอยู่ท่ามกลางแสงมากมายที่ส่องออกมาภายในดวงตาของเขา

 

ก่อนหน้านี้ที่เขาไม่เห็นอะไรเลยก็เป็นเพราะหน้าถ้ำมีการป้องกันเอาไว้ แต่พอเข้ามาได้แล้วฟาร์มาก็พบกับคลาร่าโดยใช้เวลาไม่นานนัก ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แต่พลังแห่งเทพดูจะเหือดแห้งไปเยอะเลย

 

 

 

（ไม่ได้ติดโรคพยาธิใบไม้ในเลือดสินะ? แต่ว่าอย่างที่ได้ยินมาเลย….โนอาร์ไม่อยู่ที่นี่จริงด้วย）

 

 

ฟาร์มาที่รู้แบบนั้นแล้วก็ตัดสินใจซ่อนตัวอยู่ในเงามืดและพยายามหาทางพาตัวคลาร่าออกมาให้ได้เป็นอันดับแรก ด้วยเหตุนี้เองเขาจึงตรวจสอบจุดที่ชนพื้นเมืองอยู่ เส้นทางที่เขาต้องเดินภายในถ้ำ ดูลักษณะการเคลื่อนไหว กำหนดเส้นทางการหลบหนี ตั้งแต่ที่เขาอยู่จนถึงตัวคลาร่าต้องทำอย่างไรบ้าง ในถ้ำที่คดเคี้ยวราวกับเขาวงกตนี้ จะไปต่ออย่างไร

 

 

เมื่อทำการคิดแผนทั้งหมดเสร็จสิ้น ฟาร์มาก็เริ่มเคลื่อนไหวโดยไม่ลังเล

 

ฟาร์มาได้ทำการดับเปลวไฟจากคบเพลิงที่ส่องแสงอยู่ภายในถ้ำและแสงเทียนด้วยไนโตรเจนจากระยะไกล เสียงตกใจและเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาเป็นระยะจากการสูญเสียการมองเห็น ฟาร์มาได้เร่งความเร็วมากยิ่งขึ้นเพื่อวิ่งผ่านเข้าไปในถ้ำ จากนั้นเขาก็เห็นแสงบางอย่างคล้ายกับแสงจากฟลูออเรสเซนต์

 

 

（……? ）

 

แสงนั้นมันพุ่งตรงเข้าหาฟาร์มา โดยทะลุชั้นหินต่างๆ มาเป็นเส้นตรง

 

 

ฟาร์มารู้ได้ทันทีเลยว่ามันผิดปกติ

 

 

 

สิ่งที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขาไม่ใช่มนุษย์อย่างแน่นอน

 

——–

Note 1 : ไม่หลับไม่นอนเพราะเฝ้าดูผลเลือกตั้ง จนได้ตอนใหม่ออกมาง่วงงงงง

Note 2 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ ผมแปะไว้ใต้เม้นของเพจนะครับ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code