Paragon of Destruction - ตอนที่ 6 : บูลแองเจิ้ล

ในไม่ช้า เขาก็เริ่มรู้สึกสบายใจมากขึ้น ฝูงชนที่นี่หนาแน่นขึ้นและผู้คนที่แต่งตัวมอมแมมทำให้ อาร์รัน รวมเข้ากับฝูงชนได้ง่ายขึ้น

ตอนแรกเขาเข้ามาในเมืองจากทางตะวันออก แต่ตอนนี้เขาสังเกตเห็นว่าทางตอนใต้ของเมืองดูจะป่าเถื่อนกว่า มีคนจำนวนมากเก็บดาบและขวานไว้ที่ด้านข้างลำตัว แม้ว่าพระจันทร์ยังไม่โผล่ให้เห็น แต่ร้านเหล้าหลายแห่งที่เรียงรายไปตามถนน ดูเหมือนจะทำธุรกิจได้ดี

เขาใช้เวลาพยายามหาบูลแองเจิ้ล แต่ในไม่ช้า เขาก็พบว่าตัวเองหลงทางอยู่ในถนนที่เหมือนเขาวงกต แบบนี้ เขาจะโชคดีหากหาโรงแรมได้ก่อนค่ำ

ในที่สุด เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งบนถนนที่มีผมสีบลอนด์สวมชุดสีน้ำตาลเรียบง่าย แต่เหมาะสม เธอเตือนเขาให้นึกถึงผู้หญิงจาก ริเวอร์แบนด์และเขาหยุดถามเธอว่า บูลแองเจิ้ล อยู่ที่ไหน

” ขอโทษนะ คุณผู้หญิง ” เขาพูด ” ฉันจะรบกวนถามเส้นทางคุณได้ไหม? “

เธอมองด้วยสายตาไม่ไว้ใจ แต่ก็ยังหยุดตอบ ” นายจะไปไหน? “

” ฉันกำลังมองหาโรงแรมที่เรียกว่า บูลแองเจิ้ล ” เขาตอบ

ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็บูดบึ้ง เธอมองเขาด้วยท่าทางอับอายแล้วก็เดินออกไปโดยไม่พูดอะไร

อาร์รัน ได้แต่งง สิ่งที่เขาทำทั้งหมด คือ ขอเส้นทางไปยังโรงแรมแห่งหนึ่ง แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ตอบโต้ราวกับว่าเขาขอเธอแต่งงาน จากสิ่งนี้ เขาสงสัยว่าบูลแองเจิ้ลไม่ใช่สถานที่ที่มีชื่อเสียงที่ดี

หลังจากใช้เวลาค้นหาของเขาอย่างไร้ประโยชน์ ในที่สุด เขาก็พบขอทาน เขาโยนเหรียญทองแดงให้ชายคนนั้นและถามว่า ” คุณช่วยบอกฉันได้ไหมว่าจะหาบูลแองเจิ้ลได้ที่ไหน? “

” ชายผู้มีรสนิยมหรือ? “ คนขอทานส่งยิ้มกว้าง ๆ ที่เผยให้เห็นฟันที่หายไปหลายซี่ จากนั้นก็ให้เส้นทางกับ อาร์รัน พูดด้วยสำเนียงที่แน่นจนเขาแทบจะไม่เข้าใจสิ่งที่พูด

อาร์รัน โยนอีกเหรียญไปที่ขอทาน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังที่ที่เขาคิดว่าชายคนนั้นบอกเขาว่าบูลแองเจิ้ลตั้งอยู่

ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็มาถึงอาคารหินที่มีป้ายขนาดใหญ่ที่มีภาพวาดของหญิงสาวสีฟ้า พร้อมกับคำว่า ” บูลแองเจิ้ล ” เขียนอยู่ด้านล่าง ด้านหน้าอาคาร มีชายศีรษะล้านคนหนึ่งไหล่กว้างนั่งอยู่บนม้านั่งตัวเล็ก ๆ กำลังตัดเล็บด้วยมีดที่ดูใหญ่เกินไป

ชายคนนั้นจ้องมองมาที่ อาร์รัน จากนั้นก็กลับไปตัดเล็บของเขา

ทันทีที่ อาร์รัน ก้าวเข้ามาข้างใน เขาเข้าใจผู้หญิงที่ท่าทางอับอายก่อนหน้านี้

ห้องส่วนกลางมีขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยโต๊ะไม้ มีผู้ชายจำนวนมากนั่งกระจายอยู่ทั่วห้อง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของ อาร์รัน คือผู้หญิง

ภายในห้องมีผู้หญิงมากกว่ายี่สิบคน นั่งอยู่ถัดจากผู้ชายที่โต๊ะ ขณะที่คนอื่นนั่งอยู่ด้านหลัง ดวงตาของพวกเธอหันมาทาง อาร์รัน ทันทีที่เขาเข้าไป

เสื้อผ้าของพวกเธอแตกต่างจากสิ่งที่เขาเคยเห็นมาก่อน ขอบเสื้อบริเวณหน้าอกเปิดเผยมากกว่าที่ซ่อนอยู่และกระโปรงสูงมากจนพวกเธออาจไม่ได้สวมใส่เลย

อาร์รัน รู้สึกว่าใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ในขณะที่เขาพยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่มองอะไรที่น่าอับอาย สิ่งที่เขาจะทำได้ในตอนนี้ เขาเคยได้ยินสถานที่เช่นนี้ แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมาเยี่ยม

พยายามที่จะทำให้หน้าตรง เขาเดินไปที่บาร์ ด้านหลังบาร์มีผู้หญิงที่อวบอ้วน แต่น่ารัก สวมชุดที่ถอดได้อย่างง่ายดาย

” ห้องพักราคาเท่าไหร่? ” อาร์รัน ถามเธอ พร้อมกับพูดเพิ่มเติมอย่างรวดเร็วว่า ” แค่พักเฉย ๆ ” เขาใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่ปล่อยให้ดวงตาของเขาไปอยู่ใต้ใบหน้าของเธอ

” สองเหรียญเงินสำหรับหนึ่งสัปดาห์ ” ผู้หญิงคนนั้นตอบด้วยรอยยิ้ม ” สามเหรียญ ถ้าคุณต้องการผ้าปูที่นอนที่สะอาด “

อาร์รัน ส่งเหรียญเงินสามเหรียญ มีปัญหามากมายที่เขามีอยู่ในขณะนี้ แต่การขาดเหรียญสำหรับใช้จ่ายไม่ได้อยู่ในเรื่องพวกนั้น

” เธอมีอ่างอาบน้ำหรือเปล่า? ” เขาถาม

” สองเหรียญทองแดง สำหรับอ่างอาบน้ำ “ เธอตอบ หลังจากเงียบไปสักพัก เธอก็พูดเพิ่มเติม ” หกเหรียญ ถ้านายต้องการให้ผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ห้องเดียวกับนาย ” เธอแสดงท่าทางมองไปผู้หญิงรอบ ๆ ห้อง

” แค่อ่างอาบน้ำก็เพียงพอ ” อาร์รัน พูดอย่างเร่งรีบ

ชั่วโมงต่อมาเขาก็นอนอยู่บนเตียงนุ่มในห้องเล็ก ๆ ที่มีหน้าต่างที่สามารถมองเห็นถนน อ่างอาบน้ำและอาหาร เนื้อดีกว่าที่เขาคาดไว้มากในสถานที่เช่นนี้และหลังอาบน้ำ เขารู้สึกสะอาดกว่าที่เขาเป็นอยู่มาหลายเดือน

ความคิดของเขาเปลี่ยนไปสู่สถานการณ์ของเขา หากเชื่อ ศาสตราจารย์เชา กลุ่มของนักเวทย์กำลังมุ่งหน้ามาที่เมืองฟู่ไหลในขณะนั้น ตั้งใจที่จะจับเขา แค่ความคิดของมันก็น่ากลัว

ที่แย่ไปกว่านั้น จากคำพูดของชายคนนั้น โรงเรียนมีขนาดใหญ่เกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้ แม้ว่าเขาจะหนีรอดออกมาได้ แต่ก็ต้องหลบซ่อนตัวจากองค์กรแบบนั้นดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้

และเขายังสามารถไว้วางใจ ศาสตราจารย์เชา ได้หรือไม่? ชายคนนี้เตือนเขาเกี่ยวกับโรงเรียนและแม้กระทั่งให้เขาโชคลาภเล็ก ๆ เป็นเหรียญที่มากจริง ๆ แต่ทำไมเขาถึงช่วย อาร์รัน?

ไม่ว่าเขาจะคิดหนักแค่ไหน อาร์รัน ไม่สามารถหาคำตอบที่น่าพอใจได้

ตกกลางคืนที่ในที่สุด ขณะที่เขาเผลอหลับไป ความฝันของเขาก็เต็มไปด้วยภาพของนักเวทย์จอมสังหาร