Paragon of Destruction - ตอนที่ 52: การทําลายผนึก

นิยาย Paragon of Destruction

chapter 52: การทําลายผนึก

“มันจะเจ็บ” ขุนนางเจียงมองอาร์รันอย่างจริงจัง “เมื่อฉันถอดผนึก แก่นพลังจะท่วมร่างกายของนายมันจะไม่เลวร้ายเท่ากับการใช้ยาเปิดอาณาจักรแต่มันจะเจ็บปวด

เป็นเวลาอรุณรุ่งและขุนนางเจียงได้พาอาร์รันไปยังพื้นที่ห่างไกลของที่ดินซึ่งอยู่ห่างจากอาคารต่าง ๆ หลายกิโลเมตรที่นี่ที่ดินมีลักษณะคล้ายกับที่รกร้างว่างเปล่ามากกว่าสวน

ในที่สุดวันนี้ขุนนางเจียงก็จะปลดผนกที่เขาวางไว้บนอาณาจักรของอาร์วันเมื่อครึ่งปีก่อนแม้ว่าความคาดหวังนั้นจะทําให้อาร์รันรู้สึกกระวนกระวายใจแต่ส่วนหนึ่งของเขาก็อดทนไม่ได้ที่จะเห็นว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงใดเมื่อปลดผนกออก

“มีอันตรายหรือไม่?”เขาถาม

“มีบ้าง” ขุนนางเจียงตอบ “ถึงตอนนี้ร่างกายของนายก็น่าจะรับมือได้แต่มันคงไม่ง่ายหรอกมันจะมีอาการปวดและคงอยู่ไปสักพัก

“จะอยู่นานแค่ไหน?” อาร์รันถามด้วยความรู้สึกสงสัยในสิ่งที่ ขุนนางเจียงพิจารณา

“หลายวัน”ขุนนางเจียงพูด

“นั่นนานไม่ใช่หรือ?”อาร์รันแสยะยิ้มเมื่อนึกถึงการใช้เวลาหลายวันด้วยความเจ็บปวด

ขุนนางเจียง หัวเราะเบา ๆ “เพียงไม่กี่วันแรกที่จะแย่”เขาพูด“หลังจากนั้นความเจ็บปวดจะค่อย ๆ จางหายไป”

อาร์รัน พยักหน้า

“ช่วงเวลาแรกจะแย่ที่สุด”ขุนนางเจียงพูด“เมื่อเริ่มแล้วให้ใช้เทคนิคการไหลเวียนเพื่อพยุงร่างกายของนายในขณะที่มันปรับตัวให้เข้ากับแก่นพลังที่ไหลจากอาณาจักรของนายหลังจากนั้นไม่ นานมันน่าจะรับได้มากขึ้น”

อาร์รันพยักหน้าอีกครั้งพยายามไม่นึกถึงสิ่งที่กําลังจะมาถึงเขารู้สึกประหม่าแต่ก็ระงับความกังวลตอนนี้สิ่งที่เขาทําได้คือเผชิญหน้ากับเรื่องนี้ต่อหน้าเขา

“นายพร้อมไหม?” ขุนนางเจียงถาม

“เริ่มเลย” อาร์รัน พูดโดยไม่อยากรออีกต่อไป

ขุนนางเจียงเอื้อมมือออกและวางไว้บนหัวของอาร์รันเขาหลับตาลงชั่วขณะทันใดนั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็ระเบิดขึ้นในร่างกายของอาร์รันราวกับกระแสน้ำของแก่นพลังอันมหาศาลพุ่งเข้าใส่เขา

อาร์รันกัดฟันทนความเจ็บปวดพยายามที่จะไม่กรีดร้องแต่เขาประสบความสําเร็จเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ไม่เหมือนกับครั้งที่เขาได้รับยาเปิดอาณาจักรครั้งนี้การเร่งรีบของแก่นพลังเกิดขึ้นในทันทีโดยโหมกระหน่ำภายในร่างกายของเขาอย่างเต็มกําลังในทันทีความเจ็บปวดท่วมท้นและไม่มีส่วนใดใน ร่างกายของเขารอดราวกับว่าเข็มนับแสนเล่มกําลังติดอยู่ในตัวเขาในเวลาเดียวกัน

ในขณะที่เขารู้สึกว่าแก่นพลังหลั่งไหลเข้ามาในร่างกายของเขามากขึ้นความเจ็บปวดก็ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นและเขาก็มีปัญหาแม้กระทั่งการตั้งสติ

“ใช้เทคนิคการหมุนเวียน!” อาร์รันแทบจะไม่สามารถได้ยินเสียงของขุนนางเจียงเหนือพายุที่โหมกระหน่ำอยู่ภายในตัวเขาได้และจิตใจที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของเขาก็ใช้เวลาสักครู่ในการป ระมวลผลคําพูด

เขารู้สึกถึงความตื่นตระหนกเมื่อเขาตระหนักว่าเขาเกือบจะหมดสติแล้วหากเป็นเช่นนั้นเขาจะไม่สามารถป้องกันไม่ให้ความกดดันเพิ่มขึ้นอีกซึ่งในกรณีนั้นเขาคิดว่าเขาอาจจะไม่ตื่นขึ้นมา

ด้วยความพยายามเขาบังคับตัวเองให้ทําเทคนิคการไหลเวียนในตอนแรกเขาพยายามดิ้นรนแต่ช้า ๆ เขารู้สึกว่าความ กดดันภายในตัวเขาลดลงและถึงแม้ว่าความเจ็บปวดจะไม่ได้ลดลงแต่การมุ่งเน้นไปที่การรักษาเทคนิคการไหลเวียนทําให้เขาสามารถทนต่อมันได้ดีขึ้น

ดวงตาที่ปิดลงและไม่เคลื่อนไหวเขาค่อย ๆ พยายามตั้งสมาธิกับการแสดงเทคนิคการไหลเวียนซ้ําแล้วซ้ําเล่าโดยปิดจิตใจไม่ให้ฟุ้งซ่านเขาไหลเวียนแก่นพลังภายในร่างกายของเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดระวังอย่าให้ความสนใจของเขาหลุดลอยไปแม้แต่ครู่เดียว

ระหว่างความเจ็บปวดที่ทําร้ายร่างกายของเขาและความต้องการที่จะมุ่งความสนใจไปที่เทคนิคทั้งหมดในไม่ช้าเขาก็ลืมช่วงเวลาไป มีเพียงแก่นพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดเท่านั้นที่ทรมานร่างกายของเขา และความต้องการอย่างต่อเนื่องที่จะมุ่งเน้นไปที่ทุกส่วนของจิตใจและความมุ่งมั่นทั้งหมดของเขาในการรักษาเทคนิคการไหลเวียน

อาร์รัน ใช้เวลาหลายวันตามมานั่งในจุดเดิมโดยใช้เทคนิคการไหลเวียนเพื่อพยุงร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่องขณะที่มันค่อยๆ ปรับตัวให้เข้ากับพลังที่ไหลเข้าไปข้างในเมื่อใดก็ตามที่เขาหยุดใช้เทคนิคนี้นานกว่าช่วงเวลาหนึ่งเขาจะรู้สึกได้อย่างรวดเร็วถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นภายในตัวเขาและเขารู้ว่าสิ่งเดียวที่เขาทําได้เพื่อรักษาความปลอดภัยคือการรักษาเทคนิค

เขาเสียความรู้สึกมานานแล้วเมื่อความวุ่นวายในตัวเขาเริ่มบรรเทาลงในที่สุดการเปลี่ยนแปลงแทบจะมองไม่เห็นในตอนแรกแต่ความเจ็บปวดค่อย ๆ ทวีความรุนแรงน้อยลงและความกดดันภายในตัวเขาไม่ได้ทําให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ

เมื่อความเจ็บปวดลดลงอาร์รันก็สามารถมุ่งความสนใจไปที่การตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงภายในตัวเขาได้และเขาก็ทําเช่นนั้นอย่างกระตือรือร้นเขาหลับตาลงเขาตรวจสอบอาณาจักรของเขาอย่างถี่ถ้วนและกังวลว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างตั้งแต่การต่อสู้กับสตอร์มลีฟ

เขาพบอย่างรวดเร็วว่าอาณาจักรแห่งไฟและลมของเขาเติบโตขึ้นอย่างไม่มีใครเทียบได้แข็งแกร่งกว่าในอดีตที่ซึ่งก่อนหน้านี้พวกมันเป็นแก่นพลังเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนนี้แก่นพลังหลั่งไหลออกมา จากพวกมันเหมือนน้ำที่ไหลลงมาจากน้ำตก

ภายใต้แรงกดดันอย่างต่อเนื่องของกระแสแก่นพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดนั้นแก่นพลังภายในตัวเขาก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเช่นกันก่อนหน้านี้มันเป็นหมอกบาง ๆ ที่เต็มไปด้วยพลังในร่างกายของเขาตอนนี้มันเป็นหมอกหนาจนเกือบจะเป็นของเหลว

เวลาผ่านไปนานขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายของอาร์รันดูเหมือนจะปรับตัวได้มากขึ้นในขณะที่เขารักษาเทคนิคการไหลเวียนอยู่ตลอดเวลา ราวกับว่าร่างกายของเขากําลังดูดซับส่วนหนึ่งของพลังที่ไหลผ่านตัวเขาโดยใช้มันเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับแก่นพลังที่มันดึง พลังนั้นออกมา

เมื่อความเจ็บปวดหายไปเกือบหมดแล้วอาร์รันก็ปล่อยเทคนิคการไหลเวียนครู่หนึ่งเขารู้สึกว่าความกดดันในตัวเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้งและเขากําลังจะเริ่มใช้เทคนิคการไหลเวียนอีกครั้งทันใดนั้นการเพิ่มขึ้นก็ช้าลงจากนั้นก็หยุดลงในที่สุดดูเหมือนว่าจะมีเสถียรภาพ

อาร์รัน ใช้เวลาสักพักอย่างใจจดใจจ่อเพื่อรอดูว่าจะมีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้นพร้อมที่จะดําเนินการหากจําเป็นแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นและแม้ว่าความกดดันของแก่นพลังในตัวเขาจะยังรู้สึกอึดอัดแต่เขาก็รู้ว่าเขาไม่ตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไป

ในที่สุด เขาก็ผ่อนคลายและถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก การถอนหายใจกลายเป็นการหาวและครู่ต่อมาเขาก็ผลอยหลับไป