แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1131 โรคบุคลิกแตกแยก

“ผมมีอะไรต้องร้องไห้? ถ้ำตอนนั้นผมไม่ยิง ทหำรของผมก็ จะเสียชีวิตบำดเจ็บมำกมำย ผมปกป้องลูกน้องของผม ไม่เห็นมี อะไรให้ต้องร้องไห้”

 

“โกหก! นำยรู้สึกผิดที่นำยยิงปำหลำงตำย ไม่อย่ำงนั้นนำย จะเป็นโรคเครียดหลังผ่ำนเหตุกำรณ์ร้ำยแรงเหรอ? ที่มือนำยสั่น ตอนนี้ก็มีสำเหตุมำจำกสภำพจิตใจที่บอบช้ำ นำยร้อยสร้อย ไข่มุกได้คล่องเหมือนเดิมมันก็พิสูจน์แล้วว่ำมือของนำยยังใช้กำร ได้ดี เส้นประสำทที่นิ้วไม่ได้เสียหำย แต่พอนำยจับปืนของเล่น กลับเหนี่ยวไกไม่ได้ ก็แสดงว่ำมันเป็นอำกำรเฉพำะเวลำนำยจับ ปืน ฉันเดำว่ำภำพแรกที่ปรำกฏในสมองนำยตอนจับปืนคือตอน ปำหลำงใกล้ตำยใช่ไหม?”

 

สีหน้ำของเขำบอกเสี่ยวเชี่ยนว่ำ เธอเดำถูกแล้ว

 

“นำยพยำยำมย้ำว่ำมันเป็นหน้ำที่ จริงๆ แล้วมันก็คืออำกำร บุคลิกภำพแตกแยกหลังเจอเรื่องร้ำยแรง สิ่งที่นำยต้องทำที่สุด ตอนนี้ก็คือระบำยอำรมณ์ออกมำ จะโกรธก็ดี หรือจะเศร้ำเสียใจ ก็ได้ ขอแค่นำยปลดปล่อยมันออกมำให้เต็มที่ มันก็ดีกับนำย

 

9 5 5 7

 

ทั้งนั้น นำยไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดอะไร ตอนที่นำยเห็นปำหลำง ตำย จริงๆ แล้วนำยรู้สึกผิดตรงที่นำยยังมีชีวิตอยู่ ควำม รับผิดชอบในหน้ำที่ของนำยทำให้นำยเชื่อว่ำนำยทำถูกแล้ว แต่ ในแง่ควำมรู้สึกมันกลับทำให้แย่ตรงที่นำยได้ฆ่ำเพื่อนตัวเองตำย ที่รัก นำยต้องระบำยออกมำ”

 

เสี่ยวเชี่ยนพูดในสิ่งที่เธอวิเครำะห์ออกมำรวดเดียว ในฐำนะ ที่เป็นจิตแพทย์ชั้นยอด ทำไมเธอจะมองควำมผิดปกติของเขำไม่ ออก

 

“คุณรักษำได้ไหม?” เขำถำม

 

เสี่ยวเชี่ยนอยำกตะโกนออกไปดังๆ ว่ำได้ เธอเป็นหมอที่ เก่งที่สุด เธอรักษำให้คนมำตั้งมำกมำย ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะ รักษำสำมีตัวเองไม่ได้

 

แต่เธอพูดไม่ออก เมื่อต้องเผชิญกับสำยตำของอวี๋หมิง หลำงที่มองมำอย่ำงใสซื่อ เธอโกหกไม่ได้

 

อย่ำว่ำแต่เรื่องที่มีควำมสัมพันธ์เป็นสำมีภรรยำกันหรอก เอำแค่เรื่องนิสัยของเขำเธอก็จนปั ญญำแล้ว

 

ตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้อำรมณ์ของเขำไม่ได้แสดงออก

 

9 5 5 8

 

อย่ำงคนปกติ เขำใช้ควำมสำมำรถในกำรควบคุมตัวเองที่อยู่ใน ระดับขั้นเทพบังคับจิตรู้สำนึกเอำไว้ ก็เหมือนกับที่ก่อนหน้ำนี้ เสี่ยวเชี่ยนพูดล้อเล่นกับเขำ คนอย่ำงเขำสุขภำพแข็งแรงไป ตลอดชีวิต แต่ถ้ำสุขภำพจิตมีปั ญหำขึ้นมำ ต่อให้เพียงเล็กน้อยก็ อำจรุนแรงถึงแก่ชีวิต

 

สีหน้ำของเสี่ยวเชี่ยนปกปิดควำมคิดของเธอไม่มิด อวี๋หมิง หลำงยิ้มมุมปำกแล้วเอำมือลูบหัวเธอ

 

“เด็กโง่ คุณรักษำไม่ได้ งั้นผมก็ไม่ได้ป่ วย ไม่เป็นไร เดี๋ยว ผมก็ดีขึ้นเอง”

 

เสี่ยวเชี่ยนมองสีหน้ำของเขำที่ดูใจเย็นจนเกินไป ปริศนำที่ สร้ำงควำมฉงนให้เธอตั้งแต่เธอกลับมำเกิดใหม่ในที่สุดก็ได้ คำตอบแล้ว

 

คำตอบนี้ดุจสำยฟ้ำฟำดกลำงศีรษะของเธอ เธอที่กำลังช็อค ถูกควำมรู้สึกผิดและกำรตำหนิตัวเองรุมเร้ำ

 

ในที่สุดเธอก็เข้ำใจแล้วว่ำทำไมเสี่ยวเฉียงเมื่อชำติก่อนถึง ได้มีนิสัยแบบนั้น แต่ในชำตินี้เขำกลับเหมือนมีนิสัยเด็กที่ไม่รู้จัก โตอยู่มำได้นำนขนำดนี้ ที่แท้ก็เป็นเพรำะแบบนี้ ปริศนำทุกอย่ำง

 

9 5 5 9

 

คลี่คลำยแล้ว

 

คำตอบที่ทำให้ใจสลำยยำกที่จะทำใจยอมรับได้ปรำกฏ ออกมำแล้ว

 

โลกนี้ไม่เคยมีกำรเปลี่ยนแปลงไหนที่ไร้สำเหตุ ก่อนหน้ำนี้ เสี่ยวเชี่ยนหำสำเหตุที่ทำให้นิสัยของอวี๋หมิงหลำงเปลี่ยนไป อย่ำงสุดขั้วไม่ได้ จนกระทั่งตอนนี้ได้เห็นเขำสะกดควำมรู้สึก เอำไว้ ในที่สุดเธอก็เข้ำใจ

 

เขำในชำติก่อนจะต้องเผชิญเรื่องรำวแบบเดียวกันนี้ด้วย เหมือนกันแน่นอนถึงทำให้นิสัยเปลี่ยนได้มำกขนำดนั้น

 

อวี๋หมิงหลำงเมื่อชำติที่แล้วก็เป็นคนที่ร่ำเริงชอบทำตัว เหมือนเด็กแบบเดียวกันนี้ แข็งนอกอ่อนในเหมือนกัน แต่แล้ววัน หนึ่งเขำก็ฆ่ำปำหลำงที่เข้ำมำกระทำควำมผิดด้วยมือของเขำเอง ควำมรู้สึกผิดนี้ทำให้เขำเป็นโรคเครียดหลังผ่ำนเหตุกำรณ์ ร้ำยแรง อำกำรสำหัส

 

แต่เขำก็เป็ นคนที่มีควำมพิเศษ ควำมสำมำรถในกำร ควบคุมตนเองขั้นเทพของเขำทำให้อำกำรของเขำแตกต่ำงจำก ผู้ป่ วยคนอื่น ผู้ป่ วยรำยอื่นจะมีอำกำรที่พบเห็นได้บ่อยๆ ก็คือฝั น

 

9 5 6 0

 

ร้ำย โมโหง่ำย ระแวงเกินเหตุ สูญเสียควำมทรงจำ เป็นต้น แต่ เขำไม่มีเลย ของเขำกลับเป็ นอำกำรอีกแบบนั่นก็คือนิสัย เปลี่ยนแปลงไปมำก

 

บำดแผลในครั้งนี้อยู่ในใจของเขำไปตลอด เขำไม่เคยลืมปำ หลำงที่ตำยไป และไม่เคยเพิกเฉยต่อกำรลงโทษตัวเอง

 

ด้ำนหนึ่งเขำยึดมั่นในภำรกิจ บอกตัวเองว่ำเขำซื่อสัตย์ต่อ หน้ำที่ ด้ำนหนึ่งเขำก็ตำหนิตัวเองที่ยิงเพื่อนตำย เขำแสดงออก ว่ำไม่แคร์ ย้ำตลอดว่ำเป็นหน้ำที่ แต่ยิ่งเขำเน้นย้ำเท่ำไร หัวใจก็ ยิ่งเจ็บปวดมำกเท่ำนั้น

 

จำกนี้ไปเขำจะเดินออกมำไม่ได้อีกหลำยปี

 

อวี๋หมิงหลำงที่สดใสร่ำเริงดุจดวงอำทิตย์อันเจิดจ้ำคนนั้น ได้ตำยไปหลังจำกที่เขำยิงเพื่อนตำยด้วยมือของเขำเอง

 

สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือผู้ชำยเงียบขรึมที่ดูเหมือนเข้มแข็งแต่ใน ใจแบกรับควำมรู้สึกผิดอันหนักอึ้งเอำไว้

 

หำกมองในมุมกว้ำง อวี๋หมิงหลำงโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว กำร แสดงออกของเขำเมื่อชำติก่อนเหมือนผู้ชำยที่โตเป็นผู้ใหญ่มำก ยิ่งกว่ำ ไม่ทำตัวเพี้ยน สุขุม พูดน้อย แต่จิตใจแน่วแน่ เขำไม่

 

9 5 6 1

 

แสดงออกทำงควำมรู้สึกกับใครทั้งนั้น ต่อให้เป็นเสี่ยวเชี่ยนที่เขำ รักก็ตำม

 

เธอคิดว่ำตอนที่เธอตำยเมื่อชำติก่อน ภำพตอนที่เขำกอด ร่ำงเธอแล้วร้องไห้ด้วยควำมทุกข์ทรมำน มันอำจเป็นอำรมณ์ อ่อนไหวทำงควำมรู้สึกเพียงครั้งเดียวของเขำหลังจำกที่เขำยิงปำ หลำงตำย

 

มักพูดกันว่ำกำรเติบโตมำพร้อมควำมเจ็บปวด แต่กำร เติบโตของอวี๋หมิงหลำงกลับเจ็บเสียจนไม่อยำกมีชีวิตอยู่ต่อ หลังเสี่ยวเชี่ยนรู้เรื่องนี้เบื้องหน้ำเธอมืดไปหมด เธอสลบไป

 

ควำมเจ็บปวดที่ขนำดเธอยังรับไม่ได้ เขำกลับปกปิดมัน อย่ำงง่ำยดำย แบบนี้หรอกถึงเป็นเรื่องที่น่ำกลัวที่สุด

 

ช่วงเวลำที่เสี่ยวเชี่ยนสลบไปนั้น เธอฝั นอย่ำงยำวนำน

 

อวี๋หมิงหลำงที่เงียบขรึมเมื่อชำติก่อนกับอวี๋หมิงหลำงที่ร่ำ เริงในชำตินี้ปรำกฏตัวสลับกัน เธอฝั นเห็นเธอกับเขำนั่งดื่มตรง ข้ำมกัน เธอกระดกแก้วแล้วแก้วเล่ำ เขำเองก็มองเธอดื่มด้วย สำยตำเหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์ เธอดื่มจนไม่ไหว เดิมเธอลืม สำยตำในตอนนั้นของเขำไปแล้ว แต่ในฝั นเรื่องในอดีตที่ถูกลืม

 

9 5 6 2

 

อยู่ๆ ก็ชัดเจนขึ้นมำ

 

ตอนที่เธอกับเขำรวมกันเป็นหนึ่งเดียว สำยตำใสซื่อนั้นที่ เหมือนกับกำลังพูดว่ำวันนี้ไม่ยิงปืนก็ไม่เห็นเป็นไร ในที่สุดเธอก็ นึกคำพูดที่เขำพูดตอนเธอใกล้ตำยออก

 

เขำพูดว่ำ อย่ำไปจำกผม

 

เขำในตอนนั้น เมื่อเทียบกับตอนปั จจุบันที่แสดงออกว่ำรัก เธอสุดหัวใจ กำรที่เขำพูดแบบนั้นออกมำได้ จริงๆ แล้วมันคือ ควำมหวำดกลัวที่สุดในหัวใจของเขำ

 

อวี๋หมิงหลำงที่เป็นโรคเครียดหลังผ่ำนเหตุกำรณ์ร้ำยแรง จำกกำรปฏิบัติหน้ำที่ ภำยในจิตใต้สำนึกของเขำจะต้องรู้สึกว่ำสิ่ง ที่เขำรักทั้งหมดสุดท้ำยล้วนต้องพรำกจำกเขำไปอย่ำงแน่นอน เหมือนกับปืนที่เขำชอบที่สุด

 

วิญญำณของเสี่ยวเชี่ยนล่องลอยอยู่ในอำกำศ เธอเห็นภำพ นั้นแล้วก็ร้องไห้ดั่งหยำดฝน เธอเสียใจมำก

 

เมื่อชำติก่อนเธอไม่เคยเข้ำใจเขำเลย เธอไม่พอใจที่เขำรัก งำนมำกกว่ำเธอ เกลียดควำมใจเย็นของเขำ เกลียดควำมเงียบ ขรึมของเขำ เกลียดสำยตำลุ่มลึกที่เขำใช้มองเธอตลอด ดังนั้น

 

9 5 6 3

 

เธอถึงได้เป็นโรคกลัวกำรแต่งงำนแล้วทิ้งเขำไป

 

หำกเธอสังเกตเห็นถึงควำมผิดปกติของเขำได้ก่อน เห็น ควำมอ่อนแอที่ซ่อนอยู่ด้ำนหลังควำมเข้มแข็ง ตอนนั้นเธอจะเป็น ว่ำที่เจ้ำสำวที่เป็นโรคกลัวกำรแต่งงำนแล้วหนีไป เธอจะทำลำย ชีวิตของเธอกับเขำอีกหรือเปล่ำ?

 

ควำมฝั นของเสี่ยวเชี่ยนปะติดปะต่อกันหลำยเรื่อง เธอ มองเห็นเรื่องในชำติก่อนที่เธอมองข้ำมไปเหล่ำนั้น เห็นเสี่ยว เฉียงในชำตินี้ที่เอำใจใส่เธออย่ำงอบอุ่น เห็นตอนที่เธอเพิ่ง กลับมำเกิดใหม่ ตำทึ่มนี่เอำดอกคำเนชั่นมำให้เธอแทนดอก กุหลำบ และยังเห็นตอนที่เขำพำเธอไปตกปลำจนเธอเลอะโคลน เต็มไปหมด

 

เธอเห็นเบื้องหลังภำพในชำติที่แล้วของเขำที่เธอบอกว่ำ เกลียดมำก

 

ที่แท้ควำมรักยังอยู่เสมอ ถึงจะแสดงออกมำในรูปแบบที่ ต่ำงกัน แต่สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนก็คือควำมรู้สึกที่เขำมีให้เธอ เขำ ให้เธอได้เท่ำไรก็ไม่เคยเผื่อใจเอำไว้เลย ต่อให้เธอเป็นโรคกลัว กำรแต่งงำนแล้วหนีไป เขำก็ไม่เคยล้มเลิกกำรตำมหำเธอ

 

9 5 6 4

 

ถ้ำเธอไม่หัวรั้นเกินไป เขำไม่ฝืนทำเก่งเกินไป เธอกับเขำยัง จะเดินไปถึงจุดที่เสียใจไม่มีทำงหวนกลับแบบนั้นอยู่อีกไหม?