แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1132 มีควำมหวังแล้วก็ไม่ล้มเลิก

เสี่ยวเชี่ยนตกอยู่ในห้วงแห่งควำมฝั นที่ชวนให้ใจสลำย เจ็บปวดเสียจนทำให้เธออึดอัดหำยใจไม่ออก

 

ภำพสุดท้ำยเป็นตอนที่เขำเพิ่งพูดว่ำจะไม่แตะต้องปืนอีก ซึ่ง ทำให้เสี่ยวเชี่ยนช็อคหมดสติไป

 

“ไม่!” เสี่ยวเชี่ยนสะดุ้งตื่น เธอลุกขึ้นมำนั่ง แต่เบื้องหน้ำเธอ ขำวสว่ำงไปหมด ได้กลิ่นน้ำยำฆ่ำเชื้อแบบในโรงพยำบำล แล้ว ใบหน้ำเป็นกังวลของเขำก็เข้ำมำอยู่ในสำยตำเธอ

 

หลังจำกเธอหมดสติไปเขำก็รีบอุ้มเธอมำยังห้องปฐม พยำบำลของหน่วย เมื่อตรวจอย่ำงละเอียดแล้ว หมอบอกว่ำแค่ พักผ่อนไม่เพียงพอบวกกับเครียดมำก แต่อวี๋หมิงหลำงก็ยังไม่ วำงใจ เขำเห็นเสี่ยวเชี่ยนสะดุ้งตื่นจำกฝั นก็รีบกุมมือเธอแล้วลูบ หัวเธอเบำๆ

 

“ที่รัก ที่รัก…” เสี่ยวเชี่ยนมองเขำ แล้วน้ำตำก็พรั่งพรูไหล ออกมำ

 

“ไม่ต้องกลัวนะมันแค่ควำมฝั น ไม่มีอะไรแล้ว” เขำไม่รู้ว่ำ

 

9 5 6 6

 

เธอฝั นเห็นอะไร ผู้หญิงที่แข็งแกร่งไม่เคยมีใครทำอะไรได้ถึงได้ ร้องไห้หนักขนำดนี้

 

“ไม่ใช่ควำมฝั น ที่รัก ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว…”

 

เสี่ยวเชี่ยนร้องไห้พลำงพูด

 

ทำไมเธอต้องเลือกแบบนั้น ทำไมเธอต้องทำร้ำยผู้ชำยที่ ตัวเองรักจนมำถึงขั้นนี้

 

เธอเห็นแต่ควำมทุกข์ของตัวเองแต่กลับไม่เคยใส่ใจ บำดแผลที่ฝั งอยู่ในใจของเขำเลย กำรจำกไปของเธอในชำติ ก่อนได้ทิ้งบำดแผลอันหนักหน่วงซ้ำเติมไปในใจเขำอีก เธอมอง ตัวเองในฐำนะเป็นผู้ถูกกระทำ แต่ได้ปั กมีดซ้ำลงไปบนหัวใจเขำ!

 

“ไม่ต้องร้องนะ” อวี๋หมิงหลำงไม่รู้ว่ำทำไมอยู่ๆ เธอถึงเป็น แบบนี้ ได้แต่รีบเช็ดน้ำตำให้เธอ แต่กลับถูกเธอกุมมือเอำไว้ไม่ ปล่อย เขำหันไปมองเสี่ยวเชี่ยนก็เห็นควำมรู้สึกสับสนในดวงตำ เธอ

 

ทันใดนั้นก็เสี่ยวเชี่ยนโผเข้ำกอดเอำมือโอบคอเขำแน่น เอำ หน้ำซุกอกอวี๋หมิงหลำงคล้ำยเด็กผู้หญิงที่กำลังร้องไห้งอแงไม่ ยอมปล่อย

 

9 5 6 7

 

“หัวหน้ำใหญ่พี่สะใภ้ตื่นหรือยัง เอ่อ ผมไปก่อน หำยตัวไป เดี๋ยวนี้แหละ!” เดิมทีแพทย์ทหำรจะเข้ำมำดูอำกำรเสี่ยวเชี่ยน พอเห็นฉำกนี้ก็รีบออกจำกตรงนั้นทันที

 

“ฉันจะต้องรักษำนำยให้ได้ ฉันต้องพำนำยออกมำให้ได้ ต้องทำให้ได้!” เสี่ยวเชี่ยนฟั งเสียงหัวใจของเขำพลำงกัดฟั นพูด ออกมำ

 

“ไม่ต้องฝืนตัวเอง ผมรู้อำกำรของผมดี ก็เหมือนที่คุณพูด อันที่จริงตำแหน่งอย่ำงผมไม่จับปืนก็ไม่เห็นเป็นไร” อวี๋หมิงหลำง ปลอบใจตัวเองเศร้ำๆ

 

เขำเกลียดตัวเองมำกที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้ เพรำะเรื่องของ เขำทำให้เสี่ยวเชี่ยนต้องมำเป็นห่วงแบบนี้ ผู้หญิงที่เข้มแข็งมำ ตลอดแบบเธอกลับควบคุมอำรมณ์ไม่ได้ในเวลำนี้ เขำโทษว่ำ เป็นควำมผิดตัวเองทั้งหมด เป็นเพรำะเขำไม่ดีเองที่ทำให้เธอ ต้องร้อนใจ

 

ครั้นแล้วเขำจึงยิ่งฝืนทำเป็นเข้มแข็งมำกกว่ำเดิม เสี่ยวเชี่ยน ส่ำยหน้ำทั้งน้ำตำ

 

“ถ้ำฉันรักษำนำยไม่ได้ฉันจะฉีกใบอนุญำตทิ้งแล้วออกจำก

 

9 5 6 8

 

วงกำรจิตแพทย์ ชำตินี้จะไม่ขอรักษำใครอีก!”

 

นี่คือสิ่งที่เธอติดค้ำงเขำ กำรจำกไปของเธอเมื่อชำติก่อนทำ ให้หัวใจของเขำแตกสลำย ชำตินี้เธออยู่เคียงข้ำงเขำ เธอจะทำ ทุกวิถีทำงเพื่อช่วยดึงเขำกลับมำให้ได้!

 

เกียรติของหมอคืออะไร?

 

คือกำรช่วยผู้ป่ วยจำกเงื้อมมือปีศำจโรคภัยครั้งแล้วครั้งเล่ำ คือกำรท้ำทำยกับอุปสรรคครั้งแล้วครั้งเล่ำ ช่วยผู้ป่ วยจำกควำม สิ้นหวัง

 

ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะชอบเงิน แต่สุดท้ำยเธอก็ไม่เคยลืมว่ำตัวเอง เป็นหมอ หำกเป็นเคสที่เข้ำมำถึงมือเธอแล้วเธอก็ช่วยจนสุด ควำมสำมำรถ ต่อให้เป็นเคสที่รักษำฟรีก็ตำม

 

ถ้ำแม้แต่คนที่ตัวเองรักที่สุดยังช่วยไม่ได้ แล้วเธอทักษะทำง กำรแพทย์ของเธอจะมีประโยชน์อะไร?

 

ต่อให้เธอหำเงินได้มำกกว่ำนี้ มีชื่อเสียงมำกกว่ำนี้ แล้วจะมี ประโยชน์อะไรอีก?

 

“อย่ำพูดเพรำะอำรมณ์สิ” อวี๋หมิงหลำงเป็นห่วงว่ำเสี่ยว

 

9 5 6 9

 

เชี่ยนจะกดดันตัวเองมำกเกินไปจึงพูดเตือน

 

เสี่ยวเชี่ยนพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ฉันไม่เคยแน่วแน่ เท่ำครั้งนี้มำก่อน ฉันมั่นใจว่ำตัวเองไม่ได้พูดไปเพรำะอำรมณ์ อวี๋หมิงหลำง ฉันต้องรักษำนำยได้แน่นอน!”

 

เขำยังอยำกทำเหมือนก่อนหน้ำ พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่ เป็นอะไรเพื่อปิดบังเธอ แต่พอเห็นสำยตำจริงจังของเธอแล้วกลับ พูดไม่ออก

 

“ฉันรู้ว่ำกำรไปเปิดบำดแผลของนำยจะทำให้นำยเจ็บมำก และก็รู้ว่ำกำรขอร้องให้นำยให้ควำมร่วมมือเป็นเรื่องที่โหดร้ำย มำกเหมือนกัน แต่ขอให้นำยทำตำมที่ฉันบอก ฉันขอร้องล่ะ ให้ ฉันลองเถอะนะ”

 

เสี่ยวเชี่ยนใช้คำว่ำขอร้อง เธอที่ไม่เคยขอร้องใครพอพูด แบบนี้ก็ทำให้เสี่ยวเฉียงลำบำกใจแต่เขำก็พูดปฏิเสธ

 

“ลูกเชี่ยน คนเรำมีโชคชะตำของตัวเอง บำงทีอุปสรรคใน ครำวนี้มันอำจเป็นบททดสอบอย่ำงหนึ่งสำหรับผม คุณไม่ จำเป็นต้องแบกรับควำมรับผิดชอบไว้ที่ตัวเอง บำงทีผ่ำนไปสัก พักผมอำจดีขึ้นมำเอง เวลำจะช่วยเยียวยำทุกวิ่ง”

 

9 5 7 0

 

เสี่ยวเชี่ยนส่ำยหน้ำ น้ำตำหยำดใสรำวไข่มุกกระเด็นออก จำกหน้ำเธอ

 

“ไม่ใช่ เวลำไม่ใช่ยำวิเศษที่เยียวยำได้ทุกอย่ำง มันต้องมีอยู่ แล้วสิ่งที่เวลำลบล้ำงไม่ได้!”

 

เสี่ยวเฉียงในชำติก่อนผ่ำนไปหลำยปีก็ยังเดินออกมำจำก ควำมทุกข์ไม่ได้ เธอนึกถึงเสี่ยวเฉียงตอนที่เขำอยู่ในที่ที่เธอมอง ไม่เห็นแล้วเกิดควำมเสียใจแต่ก็ต้องแสร้งทำเป็นเข้มแข็ง แสดง ให้คนอื่นเห็นแค่ด้ำนที่ตัวเองดูปกติ แต่จิตใจส่วนลึกกลับมี บำดแผลฉกรรจ์ แค่นั้นหัวใจของเสี่ยวเชี่ยนก็เจ็บปวดเกิน บรรยำยแล้ว

 

“เสี่ยวเฉียง ครั้งนี้ฉันเห็นแก่ตัวจริงๆ ฉันไม่ได้ทำเพื่อนำย ฉันทำเพื่อตัวเอง ถ้ำฉันรักษำนำยไม่ได้ ชำตินี้ฉันก็ข้ำมอุปสรรค ที่กีดขวำงนี้ไปไม่ได้เหมือนกัน ชีวิตที่เหลืออยู่ของฉันจะผ่ำนไป ด้วยควำมทุกข์ทรมำนไม่ให้อภัยตัวเอง รักษำนำยให้หำยไม่ใช่ แค่เพื่อตัวนำย ยังเพื่อตัวฉันด้วย ฉันขอร้องล่ะ!”

 

ฟั งเธอพูดแบบนี้อวี๋หมิงหลำงก็เริ่มหวั่นไหว เขำไม่อยำก เผชิญกับควำมทรงจำที่ทำให้ตัวเองเจ็บปวดพวกนั้น แต่เขำก็ไม่ อำจทนเห็นภรรยำตัวเองเศร้ำเสียใจเพรำะควำมผิดปกติของเขำ

 

9 5 7 1

 

ทำได้แค่ลูบหัวเธอ

 

“เลิกร้องได้แล้ว คุณต้องตั้งสตินะ ไม่อย่ำงนั้นจะรักษำผมได้ ยังไง?”

 

“ที่รัก ยอมให้ฉันรักษำแล้วเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนดีใจด้วย สภำพน้ำตำนองหน้ำ

 

อวี๋หมิงหลำงถอนหำยใจเล็กน้อย “คุณพยำยำมเพื่อผม ขนำดนี้ แล้วผมจะเห็นแก่ตัวได้ยังไง?”

 

เจ็บปวดก็เจ็บด้วยกันแล้วกัน ชีวิตนี้ได้ผูกเธอกับเขำให้ไป ข้ำงหน้ำไม่มีทำงให้ถอยกลับได้อีกแล้ว

 

เดิมเสี่ยวเชี่ยนคิดว่ำอำกำรของเขำในตอนนี้จะทำให้เขำ อยำกเลี่ยงกำรรักษำเป็นอย่ำงมำก ไม่คิดว่ำแค่เธอแสดงควำม จริงใจออกไปเขำก็ยอมถอย นี่ทำให้เสี่ยวเชี่ยนเกิดประกำย ควำมหวังอย่ำงไม่สิ้นสุด

 

ถ้ำเป็นอวี๋หมิงหลำงในชำติก่อนจะต้องปฏิเสธอย่ำงแน่นอน เป็นตำยเขำก็ไม่จะบอกว่ำตัวเองไม่ได้ป่ วย แต่เมื่อครู่อวี๋หมิง หลำงเพิ่งจะยอมรับออกมำว่ำตัวเองป่ วย

 

9 5 7 2

 

นี่แหละควำมหวัง! นี่แหละสิ่งที่ต่ำงกัน!

 

ทั้งสองคนรักกันมำนำนขนำดนี้ ควำมเชื่อใจและควำมเห็น ใจกันแบบนี้ไม่มีในชำติก่อน ดังนั้นเธอก็ยังมีควำมหวัง เธอยังมี โอกำสฉุดเขำออกมำจำกอำกำรป่ วยได้!

 

เมื่อเห็นแสงไฟแห่งควำมหวังอยู่ตรงหน้ำเสี่ยวเชี่ยนก็เกิด พลังอันเปี่ ยมล้น หลังจำกทั้งสองคนออกมำจำกห้องปฐม พยำบำล เสี่ยวเชี่ยนก็รีบกลับไปปิดประตูอยู่กันสองคนแล้วให้ เขำทำแบบทดสอบพร้อมพูดคุย

 

เธอต้องแน่ใจก่อนว่ำอำกำรเขำระดับไหน

 

แต่ผลที่ออกมำกลับเหมือนเป็นกำรเอำน้ำเย็นสำดไฟแห่ง ควำมหวังที่กำลังลุกโชติช่วงอยู่เมื่อครู่

 

เธอมองออกว่ำอวี๋หมิงหลำงให้ควำมร่วมมือกับเธอเต็มที่ แล้ว แต่มันไม่มีประโยชน์

 

เขำมีภูมิคุ้มกันต่อกำรรักษำทำงจิตเวชทุกชนิด ต่อให้ ร่วมมืออย่ำงเต็มที่แล้วก็ตำม แต่สัญชำตญำณของเขำก็ยังคง สร้ำงภูมิคุ้มกันออกมำโดยธรรมชำติ ไม่ว่ำจะกำรพูดคุยหรือทำ แบบทดสอบ กำรแสดงออกของเขำเหมือนคนปกติไม่มีอะไร

 

9 5 7 3

 

แตกต่ำง ไม่ใช่เพรำะเขำตั้งใจปิ ดบัง แต่จิตใต้สำนึกของเขำ ปฏิเสธขั้นสุด

 

คนแบบนี้หำกอยู่ในช่วงสงครำมก็คือคนที่ยอมตำยดีกว่ำ ยอมจำนน เป็นนักรบที่ต่อให้ลงโทษหนักยังไงก็ไม่มีประโยชน์

 

แต่สำหรับจิตแพทย์แล้ว กำรเจอคนไข้แบบนี้ก็เหมือนเจอ คนที่ตีรันฟั นแทงไม่เข้ำ รำวกับกินยำสร้ำงภูมิคุ้มกันเอำไว้