แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1128 เธอที่ไม่เคยยอมเสียเปรียบครั้งนี้ยอมขำดทุนแล้ว

“หัวหน้ำใหญ่เพิ่งออกจำกพวกเรำไป เรำให้เขำทำ แบบทดสอบ คุณน่ำจะรู้ขั้นตอนของพวกเรำใช่ไหม?”

 

เสี่ยวเชี่ยนเข้ำใจแล้ว อวี๋หมิงหลำงไปเปิดฉำกยิงมำแน่ๆ

 

กฎของที่นี่ก็คือหำกมีกำรเหนี่ยวไกยิง เมื่อกลับมำถึงต้องไป หำทีมจิตวิทยำเพื่อให้แน่ใจว่ำไม่ได้ส่งผลในแง่ลบต่อจิตใจ

 

อย่ำงไรเสียเมื่อมีกำรยิงกระสุนออกไปถ้ำไม่ตำยก็บำดเจ็บ ต่อให้อีกฝ่ ำยเป็นศัตรูแต่นั่นก็คนเหมือนกัน ทีมจิตวิทยำถูก จัดตั้งขึ้นก็เพื่อป้องกันผลกระทบต่อจิตใจของเหล่ำทหำร

 

“ผลทดสอบออกมำปกติดี แต่ผมกลับรู้สึกแปลกๆ ชอบ กล… เอำเป็นว่ำคุณช่วยดูหัวหน้ำใหญ่ให้หน่อยนะ”

 

อำเพียวเป็นด็อกเตอร์ด้ำนจิตวิทยำอำชญำกรรมที่ถูก รับเข้ำมำในหน่วยเป็นกรณีพิเศษ กำรที่เขำเป็นหัวหน้ำทีมได้ก็ ย่อมแสดงถึงควำมสำมำรถที่มีอยู่ในตัว ถึงเขำจะเช็คไม่เจอ ควำมผิดปกติทำงด้ำนจิตใจของอวี๋หมิงหลำง แต่ก็รู้สึกได้ว่ำมัน แปลกๆ

 

9 5 3 1

 

ไม่เพียงแต่เขำ หมอตี๋ก็เองก็คิดแบบนั้น

 

“ได้ค่ะ ฉันเข้ำใจแล้ว” เสี่ยวเชี่ยนวำงสำย รู้สึกโล่งอกแต่ ขณะเดียวกันก็เกิดควำมสงสัย

 

เธอโล่งอกที่ได้ยินว่ำอวี๋หมิงหลำงไม่เป็นอะไร สิ่งที่สงสัยคือ ค ำพูดของอำเพียว

 

สำมีเธอเป็นมือสไนเปอร์มำหลำยปี เคยออกไปทำภำรกิจ นับครั้งไม่ถ้วน เรื่องแบบนี้ไม่น่ำใช่ครั้งแรก แต่ทำไมอำเพียวถึง ได้รู้สึกว่ำอวี๋หมิงหลำงดูแปลกไป?

 

หรือว่ำภำรกิจครั้งนี้เจอศัตรูที่ไม่ธรรมดำ?

 

ทันใดนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็นึกถึงเรื่องที่เธอพูดล้อเล่นกับอวี๋หมิง หลำงเมื่อหลำยวันก่อน เธอพูดว่ำคนอย่ำงอวี๋หมิงหลำงถ้ำสภำพ จิตใจมีปั ญหำคงเป็นโรคที่รักษำไม่หำย

 

เพรำะเขำเป็นผู้ชำยที่มีควำมสำมำรถในกำรควบคุมตัวเอง ได้สูงมำก อีกทั้งยังมีจิตใต้สำนึกที่ต่อต้ำนกำรรักษำ ซึ่งก็ หมำยควำมว่ำหำกใครคิดจะใช้วิธีเล่นสงครำมจิตวิทยำกับเขำล่ะ ก็ไม่มีทำงเป็นไปได้ กำรรักษำอย่ำงกำรสะกดจิตหรือวิธีอื่นๆ ของเสี่ยวเชี่ยนล้วนใช้กับเขำไม่ได้ผล

 

9 5 3 2

 

เรื่องนี้ตีควำมได้ว่ำ อวี๋หมิงหลำงจะไม่มีทำงเป็นโรคจิตเวช เลยตลอดชีวิต แต่ถ้ำหำกสภำพจิตใจเขำได้รับผลกระทบขึ้นมำ ก็จะไม่มีทำงรักษำหำย

 

ขนำดเสี่ยวเชี่ยนยังช่วยเขำไม่ได้ ก็ไม่มีใครสำมำรถเข้ำถึง จิตใจของเขำได้อีกแล้ว

 

เมื่อนึกถึงตรงนี้เสี่ยวเชี่ยนก็นั่งไม่ติด ใจหนึ่งเธอก็คิดว่ำ ตัวเองคิดมำกเกินไป สุขภำพจิตของอวี๋หมิงหลำงแข็งแรงจะตำย ยังจะมีอะไรทำร้ำยจิตใจเขำได้?

 

แต่คำพูดของอำเพียวก็ทำให้เธอไม่สบำยใจ

 

ขณะที่กำลังสับสนอยู่นั้นประตูบ้ำนก็ถูกเปิดออก

 

“เมียจ๋ำทำไมยังไม่นอนอีก?”

 

“นำยกลับมำแล้ว!” เสี่ยวเชี่ยนรีบเข้ำไปต้อนรับแล้วสำรวจ เขำตั้งแต่หัวจรดเท้ำ

 

อวี๋หมิงหลำงเปลี่ยนชุดแล้ว เขำใส่เครื่องแบบปกติกลับมำ สภำพปกติมำก น้ำเสียงเหมือนเดิม สีหน้ำเหมือนเดิม

 

แต่เสี่ยวเชี่ยนแค่มองก็รู้ว่ำมีบำงอย่ำงแปลกไป

 

9 5 3 3

 

เขำติดกระดุมผิด

 

บำงครั้งเวลำอยู่บ้ำนอวี๋หมิงหลำงจะใส่กำงเกงตัวโคร่งกับ เสื้อกล้ำมไม่ได้สนใจภำพลักษณ์เท่ำไร แต่หำกแต่งเครื่องแบบ ทุกอย่ำงจะต้องเนี้ยบทุกกระเบียดนิ้ว ห้ำมผิดพลำดเด็ดขำด ไม่ มีทำงเกิดเรื่องอย่ำงติดกระดุมผิดแน่นอน

 

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบ แต่ใบหน้ำยังทำเหมือน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เหนื่อยแล้วใช่ไหม เดี๋ยวฉันไปเปิดน้ำให้อำบ นะ”

 

“เหนื่อย ผมไปอำบน้ำก่อน ในบ้ำนมีอะไรกินไหม ผมหิว แล้ว”

 

“มีเกี๊ยวแช่อยู่ในตู้เย็น เดี๋ยวฉันเอำเข้ำไปอุ่นในไมโครเวฟ ให้”

 

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมทำเอง”

 

บทสนทนำนี้ฟั งดูไม่มีอะไรแตกต่ำงจำกตอนปกติ แต่เสี่ยว เชี่ยนกลับหน้ำนิ่วคิ้วขมวด

 

เธอมองเขำแสร้งทำเป็นเปลี่ยนรองเท้ำแล้วเดินเข้ำห้องน้ำ

 

9 5 3 4

 

ด้วยท่ำทำงสบำยๆ ไม่ มันผิดปกติ

 

ควำมผิดปกตินี้ไม่ได้แสดงออกอย่ำงชัดเจน ถ้ำจะให้เสี่ยว เชี่ยนอธิบำยเธอเองก็บอกไม่ถูก พูดได้แค่ว่ำมันเป็นเซนส์ของ เธอ

 

เธอกับเขำอยู่ด้วยกันมำนำน เสี่ยวเฉียงในเวลำนี้ทำให้เธอ รู้สึกว่ำ เขำบอบช้ำแต่แสร้งทำเหมือนไม่เป็นอะไร

 

หำกจิตวิญญำณของคนเรำมีสิบส่วน เธอรู้สึกว่ำจิต วิญญำณของเขำหำยไปหนึ่งส่วน จิตใจดูไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

 

เซนส์ของเสี่ยวเชี่ยนแม่นมำก

 

อวี๋หมิงหลำงเข้ำห้องน้ำไปแล้วก็ยืนตรงฝั กบัว เสื้อผ้ำไม่ ถอด เปิดน้ำเย็นให้ไหลผ่ำนร่ำงกำย เขำยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้ำ เรียบเฉยไม่ขยับ ปล่อยให้น้ำชำระล้ำง

 

ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก เสี่ยวเชี่ยนเดินเข้ำมำ

 

“นำยทำอะไรอยู่น่ะ?” เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขำเป็นแบบนั้นก็ปวด ใจมำก รีบเข้ำไปปรับอุณหภูมิน้ำให้เขำ

 

ฤดูหนำวแบบนี้ต่อให้ในบ้ำนมีฮีทเตอร์ก็จะทำกับร่ำงกำย

 

9 5 3 5

 

แบบนี้ไม่ได้!

 

อวี๋หมิงหลำงกอดเธอ เอำหน้ำซุกกับไหล่ของเธอไม่ขยับ เขยื้อน

 

เสี่ยวเชี่ยนไม่เคยเห็นเขำเป็นแบบนี้มำก่อน เธอรู้ดีว่ำจะต้อง เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นกับเขำแน่นอน เธอตบบ่ำเขำเบำๆ เหมือน กำลังปลอบเด็กน้อย

 

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ภำรกิจล้มเหลวเหรอ? มีคนมำปล้นของ ไปได้?”

 

นอกจำกเรื่องนี้แล้วเสี่ยวเชี่ยนก็นึกไม่ออกอีกว่ำจะมีเรื่อง ไหนที่สำมำรถทำให้สำมีที่ไม่เคยมีประวัติล้มเหลวกลำยสภำพ เป็นแบบนี้ได้

 

เธอไม่รู้จะบรรยำยสภำพของเขำในเวลำนี้ยังไง จิตใจไม่อยู่ กับเนื้อกับตัว ดูเจ็บปวดสิ้นหวัง คล้ำยกับคนที่กำลังจมอยู่ในห้วง แห่งควำมทุกข์

 

“ของยังอยู่”

 

อวี๋หมิงหลำงผละออกจำกไหล่เธอแล้วเริ่มอำบต่อ เขำรู้สึก

 

9 5 3 6

 

ว่ำล้ำงยังไงก็สลัดอำรมณ์หดหู่ออกไปไม่ได้

 

“หรือว่ำ… นำยยิงคนไป?” เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกแปลกๆ กับ ท่ำทำงของเขำ คำพูดบำงอย่ำงเขำไม่มีทำงพูดออกมำ แต่ เหมือนเธอพอจะเดำได้บ้ำง

 

“นำยยิงใครตำย? นำยรู้จักคนๆ นั้น?”

 

สำมำรถทำให้คนที่เจนสนำมรบกลำยเป็นแบบนี้ได้ เสี่ยว เชี่ยนเดำว่ำคนที่ตำยน่ำจะเป็นคนรู้จัก

 

“ไม่มีอะไร คุณออกไปเถอะ”

 

อวี๋หมิงหลำงรู้สึกว่ำเลือดติดมือเขำอยู่ตลอดเวลำ มันแย่ มำก อยำกล้ำงก็ล้ำงไม่ออก

 

เสี่ยวเชี่ยนรู้ว่ำเขำไม่มีทำงพูดเรื่องงำนกับเธอ

 

ดังนั้นจึงทำได้แค่ปะติดปะต่อจำกข้อมูลที่ตัวเองมี อวี๋หมิง หลำงต้องไปเจอคนรู้จักมำแน่ บวกกับคำพูดของอำเพียวทำง โทรศัพท์ คนที่มำจำกที่อื่น…

 

เสี่ยวเชี่ยนทำหน้ำช็อคสุดขีด เรื่องใหญ่แล้ว

 

9 5 3 7

 

“นำยคงไม่ได้ยิงปำหลำงตำยใช่ไหม?”

 

“ออกไป” เขำพูดหน้ำนิ่ง

 

สีหน้ำและท่ำทำงของเขำได้บอกข้อมูลสำคัญแก่เสี่ยวเชี่ยน

 

เธอเดำถูก!!!

 

เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเธอยังใช้หวีที่ปำหลำงให้หวีผมอยู่เลย แต่ตอนนี้สีหน้ำของเสี่ยวเฉียงบอกเธอว่ำ มีควำมเป็นไปได้สูงว่ำ เธอเดำถูก!!

 

หลังออกจำกที่ทำงำนอวี๋หมิงหลำงก็ไม่พูดไม่จำ กับคนรัก ของตัวเองก็ทำตัวให้เกียรติตำมปกติ แต่ท่ำทำงของเขำทำให้ เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกถึงควำมไม่ชอบมำพำกล

 

พอถูกเขำไล่ออกมำ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งไม่วำงใจ คิดไปคิดมำจึง โทรหำผู้บัญชำกำรของอวี๋หมิงหลำง ซึ่งก็คือคนที่มำร่วมงำนแต่ง ของเสี่ยวเชี่ยนคนนั้น เธอเข้ำประเด็นทันที

 

“ท่ำนคะ ไว้ฉันจะไปทำงำนเป็นผู้ช่วยให้ ฉันไม่เอำวันหยุด ไม่เรียกร้องเงื่อนไขแล้ว ช่วยรับฉันเป็นลูกจ้ำงชั่วครำวได้ไหม คะ?”

 

9 5 3 8

 

ปลำยสำยได้ฟั งก็รู้สึกแปลกๆ

 

เด็กคนนี้ไม่เคยเป็นแบบนี้ ปกติให้ช่วยอะไรก็ต้องมีเงื่อนไข แลกเปลี่ยนตลอด แล้วนี่ทำไมอยู่ๆ จะไม่เอำเงื่อนไขอะไรเลย?

 

“เสี่ยวเฉิน เธอมีปั ญหำอะไรหรือเปล่ำ? เธออยำกมำเป็น ลูกจ้ำงชั่วครำวให้เรำ แน่นอนว่ำพวกเรำยินดีอยู่แล้ว ครำวก่อนที่ เธอช่วยจัดกำรคนร้ำยชิงตัวประกันได้เบื้องบนชมเธอไม่ขำดปำก อีกทั้งเรื่องในครำวนี้ด้วย แต่เธอต้องบอกฉันมำก่อนนะว่ำเกิด อะไรขึ้น?”