แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1125 อย่ำได้เกิดอะไรไม่ดีขึ้นเล
คนที่อยู่ปลำยสำยจนปั ญญำกับเสี่ยวเชี่ยน
“แน่นอนว่ำอยำกให้เธอหำยไปรักษำคนสิ เสี่ยวเชี่ยนว่ำมำ เลย อยำกให้ฉันทำไงเธอถึงจะหำยดี?”
“ท ำไงฉันถึงจะหำยดีเหรอคะ?” เสี่ยวเชี่ยนเหลือบมองอวี๋ หมิงหลำง แล้วแสร้งทำเป็นพูดน่ำสงสำร “คนอย่ำงฉันเป็นแค่ ผู้หญิงธรรมดำๆ พอไม่ได้อยู่กับสำมีก็เจ็บออดๆ แอดๆ ใช่ค่ะ ฉันเป็นพวกร่ำงกำยอ่อนแอ สำมีฉันทำงำนหำมรุ่งหำมค่ำ ทำงำนล่วงเวลำก็ไม่ได้เงิน ฉันก็เลยไม่สบำยไปทั้งตัว”
ปลำยสำยได้ฟั งแล้วจะว่ำโกรธก็ไม่ใช่ จะขำก็ไม่เชิง “จัดกำร เรื่องนี้ให้เสร็จเดี๋ยวฉันให้อวี๋หมิงหลำงหยุดหนึ่งวัน”
“วันเดียวชดเชยให้ผู้หญิงที่อ่อนแอเพรำะห่ำงสำมีอย่ำงฉัน ไม่ได้หรอกค่ะท่ำน”
“เสี่ยวเฉินอย่ำได้ทีก็เอำใหญ่สิ!”
“งั้นฉันไม่เอำใหญ่ละค่ะ ท่ำนส่งคนอื่นไปรักษำเถอะค่ะ ยังไง ท่ำนก็มีลูกน้องเก่งๆ ตั้งเยอะ ฉันขอตัวไปนอนรักษำตัวก่อน”
9 5 0 7
“กลับมำ!”
ปลำยสำยคิดในใจ ถ้ำไม่ติดว่ำจนถึงตอนนี้ผู้เฒ่ำหลี่ยอมให้ เสี่ยวเชี่ยนรักษำแค่คนเดียวล่ะก็ เขำก็ไม่ต้องมำนั่งตกลงเงื่อนไข กับยัยเด็กใจร้ำยนี่หรอก!
“วันครึ่ง มำกกว่ำนี้ไม่ได้แล้ว อวี๋หมิงหลำงสถำนะพิเศษมำก มีงำนในหน่วยต้องทำเยอะ มำกสุดฉันให้ได้แค่วันครึ่ง!”
“สองวันค่ะ! นี่รำคำมิตรภำพแล้วนะคะ ถ้ำท่ำนกล้ำลดเวลำ ที่สำมีภรรยำจะได้ใช้เวลำอยู่ด้วยกันอีกล่ะก็ งั้นกำรที่ท่ำนให้ฉัน ออกหน้ำครั้งนี้คงต้องติดสินบนแบบมีชั้นเชิงแล้วนะคะ!”
“ฮ่ำ ฮ่ำ ฮ่ำ… เด็กคนนี้นี่ ช่ำงเถอะ ให้พวกเธอสองวันก็ได้! แต่ต้องจัดกำรเรื่องให้ได้ ห้ำมผิดพลำดเข้ำใจไหม?”
“รับรองว่ำสำเร็จแน่ค่ะ!” เสี่ยวเชี่ยนพูดเสียงดังฟั งชัด ไม่ เหมือนคนป่ วยเลยสักนิด
อวี๋หมิงหลำงมองเมียตัวเองต่อรองอย่ำงกับต่อรำคำ ผักกำดขำวในตลำด ช่วยให้เขำได้วันพักสองวัน เขำนึกหน้ำของ อีกฝ่ำยออกเลยว่ำจะทั้งโมโหทั้งขำขนำดไหน
9 5 0 8
เมียเขำนี่เทพจริงๆ!
เสี่ยวเชี่ยนวำงสำย นั่งขัดสมำธิบนโซฟำด้วยควำมดีใจ ประสำนมือนั่งคิดคล้ำยกร็องเด้ต์ [1]
“ ค่ำรักษำอย่ำงน้อยๆ ก็สำมแสนห้ำ กล่องเครื่องประดับ หยกเหอเถียนลงยำ วันหยุดของเสี่ยวเฉียงสองวัน ฮ่ำ ฮ่ำ ฮ่ำ!”
ครั้งนี้ก ำไรสุดๆ ไปเลย
“เดี๋ยวนะเมียจ๋ำ ฟั งๆ ดู งำนนี้คุณรับค่ำตอบแทนหลำยต่อ เลยเหรอ?” อวี๋หมิงหลำงเข้ำใจแล้ว เมียเขำกินรวบทุกทำง!
เสี่ยวเชี่ยนทำสีหน้ำไร้เดียงสำ “ไม่ใช่นะ ฉันก็แค่ทำเพื่อ ส่วนรวม!”
แต่ภำยใต้กำรทำเพื่อส่วนรวม ก็ถือโอกำสขอสิ่งตอบแทน เล็กๆ น้อยเท่ำนั้นเอง ไม่มีปั ญหำเนอะ~
อวี๋หมิงหลำงมองเธอทำท่ำทำงเจ้ำเล่ห์เหมือนนำงจิ้งจอก ในใจแอบขำแต่ก็ไม่กล้ำพูดออกไป เวลำนี้มีแค่สุนัขทหำรปลด ประจำกำรเท่ำนั้นที่กล้ำเห่ำเพื่อแสดงควำมดูถูก
[1] ตัวละครหลักในวรรณกรรมฝรั่งเศสเรื่องเออเฌนี กร็องเด้ต์
9 5 0 9
“เห่ำอะไรนักหนำ! นังหมำเลี้ยงไม่เชื่อง! เห่ำอีกเดี๋ยวได้ลง หม้อสุกี้แน่!”
เสี่ยวเชี่ยนชี้หน้ำด่ำคนสวย เธอกำลังอำรมณ์ดี ยืนบนโซฟำ แล้วโผขึ้นไปเกำะหลังอวี๋หมิงหลำง เขำก็ใจดีแบกเธอเดินรอบ บ้ำน ส่วนปำกเธอก็ตะโกนส่งเสียงเหมือนหวดม้ำ
พอได้ยินเสียงหัวเรำะของเสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลำงคน สวยก็ทำเสียงฟืดๆ ด้วยควำมไม่พอใจ ทำไมมันถึงได้เกลียดเพศ เมียขนำดนี้นะ รู้สึกว่ำเสี่ยวเชี่ยนทำตัวไม่น่ำรักกับเพื่อนมันเลย สักนิด ชอบรังแกเพื่อนของมัน!
อวี๋หมิงหลำงให้เสี่ยวเชี่ยนขี่หลังเล่น เสี่ยวเชี่ยนสัมผัสได้ถึง สำยตำไม่พอใจของคนสวยจึงชี้นิ้วใส่มัน ทำไม มีปั ญหำ? สำมี ฉันเขำเอำใจฉันเฟร่ย!
คนสวยเห่ำใส่เสี่ยวเชี่ยน อวี๋หมิงหลำงมองไม่เห็นคนกับ หมำทะเลำะกันเงียบๆ แต่ดูเหมือนจะมีกลิ่นดินระเบิดโชยมำ ครั้นแล้วเขำจึงหันไป
เสี่ยวเชี่ยนยิ้มให้เขำพลำงเก็บนิ้วกลำงลง คนสวยเองก็แลบ ลิ้นให้อวี๋หมิงหลำงพลำงนั่งเรียบร้อย
9 5 1 0
อวี๋หมิงหลำงพอใจมำก รู้สึกว่ำบรรยำกำศในครอบครัวดี จริงๆ
พอเขำหันกลับไปเสี่ยวเชี่ยนก็หันไปทำหน้ำหำเรื่องคนสวย ต่อ คนสวยเองก็แง่งใส่เสี่ยวเชี่ยน
“จริงสิ ผมนึกเรื่องหนึ่งขึ้นมำได้” อวี๋หมิงหลำงเอำมือที่แบก เสี่ยวเชี่ยนอยู่ข้ำงหนึ่งล้วงกระเป๋ ำหยิบหวีไม้ออกมำ ดูก็รู้ว่ำเป็น หวีที่ทำด้วยมือ มีลวดลำยแกะสลักอย่ำงสวยงำม
“ให้คุณ”
“เอำมำจำกไหน?” เสี่ยวเชี่ยนรับมำดู สวยมำก
“ปำหลำงท ำเอง เป็นเทคนิคกำรแกะสลักของบ้ำนเกิดเขำ เขำให้ผมตั้งแต่วันที่ไปดื่มกัน บอกว่ำให้คุณเป็นของขวัญที่ได้ เจอกัน”
“ฝำกขอบคุณเขำด้วยนะ”
∗∗∗
เคสคนไข้เคสนี้เสี่ยวเชี่ยนรับผลประโยชน์จำกสำมฝ่ ำย อีก ทั้งเรื่องนี้เป็ นเรื่องใหญ่เธอย่อมพยำยำมรักษำอย่ำงสุด
9 5 1 1
ควำมสำมำรถ ที่น่ำยินดีก็คือชำยชรำรู้สึกประทับใจในตัวเสี่ยว เชี่ยน มองเสี่ยวเชี่ยนเหมือนรักแรกของตัวเอง เสี่ยวเชี่ยนพูด อะไรก็เชื่อฟั ง
ดังนั้นรักษำเพียงไม่กี่ครั้งก็เห็นผลอย่ำงที่ไม่เคยมีมำก่อน แม้แต่เสี่ยวเชี่ยนเองก็ยังรู้สึกว่ำมันรำบรื่นเกินไปด้วยซ้ำ
ผ่ำนไปหนึ่งสัปดำห์ หลังเสร็จกำรรักษำเสี่ยวเชี่ยนก็กลับ บ้ำนไปแช่น้ำ แช่ไปได้ครึ่งทำงคุณนำยหลี่ก็โทรมำ น้ำเสียงเต็ม ไปด้วยควำมยินดี
“หมอเฉิน ขอบคุณมำกเลยนะคะที่มำช่วยรักษำช่วงนี้ ฉัน เพิ่งโอนเงินสองแสนเข้ำบัญชีหมอเฉินไป ไปเช็คดูนะคะ พรุ่งนี้ ฉันกับสำมีมีธุระต้องไปที่อื่น กำรรักษำที่เหลือก็ฝำกหมอด้วยนะ คะ ขอบคุณมำกที่ทำเพื่อครอบครัวเรำค่ะ!”
“ไม่ต้องรีบให้เงินก็ได้นะคะ ฉันยังรักษำไม่เสร็จเลยค่ะ” เสี่ยวเชี่ยนเริ่มงง
“ไม่ค่ะ เงินนี่หมอควรได้อยู่แล้ว หมอเฉินช่วยได้มำกขนำด นี้ เอำเป็นว่ำรอพวกเรำกลับมำแล้วจะเลี้ยงใหญ่เป็นกำรขอบคุณ นะคะ!”
9 5 1 2
เสี่ยวเชี่ยนแววตำเฉียบคม เธอเข้ำใจแล้วว่ำเกิดอะไรขึ้น!
คุณนำยหลี่ดีใจขนำดนี้ อีกทั้งยังให้เงินจำนวนมำกกับเธอ พร้อมพูดขอบคุณไม่หยุด แต่อำกำรของผู้เฒ่ำหลี่ยังไม่หำยสนิท ถ้ำอย่ำงนั้นกำรที่คุณนำยหลี่ขอบคุณเธอก็มีควำมเป็นไปได้อยู่ อย่ำงเดียว
เสี่ยวเชี่ยนวำงสำยแล้วโทรหำอวี๋หมิงหลำง
“ผู้เฒ่ำหลี่ให้ของมำแล้วเหรอ?”
“ใช่ ผมกำลังจะโทรหำคุณอยู่พอดี คืนนี้ผมต้องพำคนคุ้ม กันของไปที่เมืองหลวง” น้ำเสียงอวี๋หมิงหลำงดีใจ เมียเขำทำงำน ครั้งนี้ส ำเร็จ
เบื้องบนต้องกำรของอย่ำงเร่งด่วน คนนอกต่ำงก็จับจ้องของ นี่ ครั้งนี้เมียเขำทำได้ยอดเยี่ยมมำก เมื่อครู่เบื้องบนยังโทรมำชม เสี่ยวเชี่ยนยกใหญ่
“ระวังตัวด้วย”
“รับทรำบครับ”
พอวำงสำยเสี่ยวเชี่ยนก็ยังไม่ดีใจ
9 5 1 3
เธอนอนแช่น้ำในอ่ำงต่อ เป่ ำฟองสบู่เหนือผิวน้ำเล่น แต่ใน ใจกลับรู้สึกตะขิดตะขวงใจ
เธอไม่รู้เลยตั้งแต่ต้นจนจบว่ำของที่ว่ำนั้นคืออะไร แต่ในเมื่อ เป็นเทคโนโลยีชีวภำพ คนทั้งนอกและในประเทศต่ำงต้องกำรใน เวลำเดียวกัน หรือแม้แต่เบื้องบนก็ยังต้องกำร แสดงว่ำจะต้อง เป็นของที่อันตรำยมำกแน่ๆ
อวี๋หมิงหลำงเป็นหัวหน้ำใหญ่แล้ว ตำมหลักเขำไม่ต้อง ออกไปทำภำรกิจอีก แต่เบื้องบนให้เขำเป็นคนคุ้มกันไปก็แสดง ให้เห็นแล้วว่ำของนี่สำคัญขนำดไหน และก็เป็นกำรบอกกลำยๆ ว่ำมันเป็นของอันตรำย
เสี่ยวเชี่ยนหวังแค่ว่ำอวี๋หมิงหลำงจะปลอดภัยกลับมำ อย่ำได้เกิดอะไรไม่ดีขึ้นเลย
อวี๋หมิงหลำงเคยออกไปท ำภำรกิจหลำยครั้ง ถึงทุกครั้ง เสี่ยวเชี่ยนจะเป็นกังวล แต่ก็ไม่เคยเหมือนอย่ำงวันนี้ เธอรู้สึกไม่ สบำยใจอย่ำงบอกไม่ถูก คล้ำยกับว่ำเหมือนกำลังจะมีเรื่อง บำงอย่ำงเกิดขึ้น กระวนกระวำยใจ