แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1120 มีเรื่องขอร้องหมอเฉิน

คำพูดพวกนี้ดูเหมือนต้องการเบนควำมสนใจเรื่องที่เธอทำ หม้อไหม้ แต่ถ้ำคิดดูดีๆ มันเป็นคำปลอบโยนให้กับควำมเศร้ำ ในคืนนี้ของเขำไม่ใช่เหรอ?

ควำมฉลำดของเสี่ยวเชี่ยนใช่ว่ำผู้หญิงปกติทั่วไปจะเทียบ ได้ ถึงเธอเป็นผู้หญิงที่มีควำมคิดควำมอ่ำน เวลำไหนที่ควรอ่อน เธอก็ทำได้ดี ควำมเอำใจใส่ของเธอในเวลำนี้เสี่ยวเฉียงขอรับมัน ไว้อย่ำงมีควำมสุข

เขำอุ้มเธอขึ้นมำแล้วเอำหน้ำแนบหน้ำผำกเธอพร้อม รอยยิ้ม “เพรำะอยำกปลอบใจผมทำงอ้อมก็เลยแกล้งทำหม้อ ระเบิดเหรอ?”

“เอ่อ… ช่วยเรียกฉันว่ำผู้หญิงที่แสนดี” เสี่ยวเชี่ยนมองหม้อ ที่ขึ้นสวรรค์ไปเรียบร้อยอย่ำงร้อนตัว

เธอไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ

เธอกาลังตั้งใจทำซุปแก้เมำให้สำมีด้วยควำมตั้งใจอยู่ชัดๆ แต่ทำไมมันถึงได้กลำยเป็นแบบนี้เธอก็ไม่รู้ เห็นได้ชัดว่ำเสี่ยว

 

เฉียงเข้ำใจผิด

เห็นเขำทำหน้ำซึ้งใจแบบนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็ตัดสินใจแล้วว่ำ งั้นก็ให้คิดไปแบบนั้นแหละ!

วันต่อมำเสี่ยวเชี่ยนเลิกเรียนเดินออกมำจำกมหำวิทยำลัย ยังไม่ทันจะเดินไปถึงลำนจอดรถก็เห็นปำหลำงยืนอยู่ตรงประตู ทำงเข้ำ

เสี่ยวเชี่ยนหยุดทักทำยเขำ “บังเอิญจริง เจอกันอีกแล้วนะ คะ”

เมื่อคืนเสี่ยวเฉียงของเธอดื่มเหล้ำจนเกือบนอนเศร้ำไปทั้ง คืนเพรำะคนๆ นี้ ในใจของเสี่ยวเชี่ยนรู้ว่ำมีแค่คนที่อวี๋หมิงหลำง ให้ควำมสำคัญเท่ำนั้นเขำถึงจะเป็นแบบนี้ เธอจึงดีกับปำหลำง มำกกว่ำคนทั่วไปหน่อย

“ไม่บังเอิญครับ ผมมำรอคุณโดยเฉพำะ เจ้ำนำยผมอยำก คุยกับคุณเป็นการส่วนตัว”

ปำหลำงชี้ไปที่รถคำดิลแลคด้ำนหลัง เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้ำ แล้วไปขึ้นรถ

 

สถำนะของปำหลำงคือเป็นบอดี้การ์ดของครอบครัวหลี่ คนขับรถเป็นอีกคนหนึ่ง เสี่ยวเชี่ยนนั่งอยู่ในรถหรูที่คนร้อยทั้ง ร้อยเห็นก็ต้องหันมำมอง แต่เธอกลับไม่ได้ตื่นเต้นอะไร

ปำหลำงอดนึกถึงเมื่อคืนไม่ได้ ภรรยำของ One ไม่ใช่ผู้หญิง ธรรมดำ

เมื่อคืนได้เจอเหตุการณ์ที่พวกคนเลวจะมำพังรถ อีกทั้งยัง ได้เห็นเขำกับ One ทำร้ำยคนต่อหน้ำต่อตำ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับ นั่งนิ่งๆ ในรถ ท่ำทำงเหมือนกับตอนนี้ ไม่ตกใจ ไม่ยินดี ไม่โกรธ ไม่กลัว เธอนั่งนิ่งแต่ไม่ได้ดูเย็นชำ ในประเทศนี้มีรถคำดิลแลคอ ยู่ไม่กี่คัน แต่เธอกลับทำเหมือนมองไม่เห็น ขึ้นรถได้ก็นั่งนิ่ง สำยตำไม่ได้มองสำรวจอะไร

อีกทั้งหลังจำกที่เขำบอกว่ำจุดประสงค์ของการมำเธอก็ ไม่ได้ถำมมำก แค่พยักหน้ำแล้วขึ้นรถเลย ควำมนิ่งของเธอทำให้ ปำหลำงเริ่มเข้ำใจอะไรขึ้นมำบ้ำง

“ดูเหมือนผมจะเข้ำใจแล้วว่ำทำไมเจ้ำนำยผมถึงได้เลือก คุณมำรักษำคุณพ่อของเขำ” ยังมีอีกประโยคที่ไม่ได้พูด และก็ เข้ำใจแล้วว่ำทำไม One ถึงได้เลือกผู้หญิงคนนี้

 

มีมำดของหมอที่เก่ง ใจเย็นไม่ตื่นตระหนก

“ขอบคุณที่ชมค่ะ” เสี่ยวเชี่ยนยิ้มให้

“อำการนำยท่ำนเป็นไงบ้ำงครับ คุณมั่นใจไหม?” ปำหลำง ถำมเธอด้วยน้ำเสียงปกติ

เสี่ยวเชี่ยนยังคงยิ้มแล้วตอบอย่ำงกากวม

“ยังบอกไม่ได้ค่ะ”

นี่ก็คือการแสดงออกว่ำไม่อยำกคุยแล้ว ถ้ำปำหลำงยังคง ถำมต่อก็เห็นได้ชัดว่ำไม่รู้จักดูสถำนการณ์ เขำจึงไม่ถำมอีก

เสี่ยวเชี่ยนพักสำยตำ ในใจกลับรู้สึกสงสัย

คิดๆ ดูสมัยก่อนปำหลำงเคยเป็นทหำร การที่เขำซี้ปึ้กกับ อวี๋หมิงหลำงได้ก็แสดงว่ำคนๆ นี้น่ำจะรู้กาลเทศะดี ไม่ควรจะพูด มำกเกินควำมจำเป็น ทำไมถึงได้ถำมควำมลับของเจ้ำนำยแบบนี้ ถ้ำเป็นคนปกติก็อำจจะเม้ำท์ให้ฟั ง แต่ในมุมมองของเสี่ยวเชี่ยน พฤติกรรมแบบนี้ของเขำมันดูผิดปกติ

ไม่ว่ำใครต่ำงก็มีนิสัยเป็นของตัวเอง พฤติกรรมส่วนใหญ่ก็ มักจะอิงไปตำมนิสัยของแต่ละคน อย่ำงเช่น ถ้ำวันนี้อวี๋หมิงหลำง

 

เป็นปำหลำง เขำไม่มีทำงถำมเธอเกินควำมจำเป็นแน่นอน เธอ ไม่เชื่อว่ำปำหลำงจะเป็นคนที่ไม่รู้กาลเทศะทำพลำดแบบนี้

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่ำเรื่องนี้แปลกๆ เธอระวังปำหลำงมำกขึ้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขำอีก

คนพวกนี้ไม่ได้พำเสี่ยวเชี่ยนไปที่บ้ำนของครอบครัวหลี่ แต่ พำเธอไปยังบริษัทสำขำย่อยของครอบครัวหลี่ที่ตั้งอยู่เมืองหลิน คุณนำยหลี่รับรองเธอในห้องทำงำนของตัวเอง

เมื่อวำนเสี่ยวเชี่ยนเจอคุณนำยหลี่ยังแอบคิดว่ำผู้หญิงคนนี้ ก็เป็นแค่เมียคนรวยทั่วไป อยู่บ้ำนเชื่อฟั งสำมีใช้ชีวิตอย่ำงสงบๆ วันนี้ได้มำเจออีกทีถึงได้รู้ว่ำคุณนำยหลี่คนนี้ไม่ธรรมดำ

ถ้ำจะบอกว่ำนี่คือห้องทำงำนไม่สู้พูดว่ำเป็นห้องทดลอง คุณนำยหลี่อยู่ในชุดเสื้อกาวน์พร้อมกับกลุ่มคนที่แต่งตัวแบบ เดียวกันกาลังใช้กล้องจุลทรรศน์ทำการทดลองอยู่ พอได้ยินคน บอกว่ำเสี่ยวเชี่ยนมำแล้วเธอจึงถอดผ้ำปิดปำกแล้วออกมำเจอ เสี่ยวเชี่ยน

“ขอโทษด้วยนะคะหมอเฉินที่ต้องให้มำหำฉันที่นี่ ลำบำก หน่อยนะคะ”

 

ที่ด้ำนนอกห้องทดลองมีพื้นที่ว่ำงแยกออกมำ นี่คือ ห้องทดลองของคุณนำยหลี่ เมื่อเทียบกับฐำนะและตำแหน่งของ เธอแล้ว ห้องทำงำนนี้ออกจะดูไม่สมฐำนะด้วยซ้ำ

เลขำเอำกาแฟสองแก้วมำเสิร์ฟ จำกนั้นก็ถอยออกไป

“คุณนำยเรียกฉันมำคุยเรื่องการรักษำของนำยท่ำนเหรอ คะ?” เสี่ยวเชี่ยนมองข้ำมเรื่องชุดของคุณนำยหลี่ และก็ไม่ได้ถำม ว่ำทำตำแหน่งอะไรในบริษัท ท่ำทำงที่เป็นธรรมชำติของเธอทำ ให้คุณนำยหลี่พอใจมำก

มิน่ำหมอเฉินที่อำยุน้อยคนนี้ถึงได้ชื่อเสียงโด่งดังมำก ยังไม่ ต้องพูดถึงเรื่องอื่น เอำแค่ไม่ถำมเรื่องที่นอกเหนือจำกประเด็นก็ มีควำมเป็นมืออำชีพมำกพอแล้ว ครอบครัวที่มีฐำนะอย่ำงเธอไม่ ชอบที่สุดคือคนที่อยำกรู้อยำกเห็นไปทั่ว

“ใช่ค่ะ เมื่อวำนเห็นดึกมำกแล้วเลยไม่ได้ถำมเยอะ วันนี้จึง เชิญมำคุยด้วยหน่อย อำการของคุณพ่อเป็นยังไงบ้ำงคะ?”

เสี่ยวเชี่ยนเล่ำเรื่องการรักษำเมื่อวำนให้ฟั ง หลักๆ คือไม่ใช่ ปั ญหำใหญ่ ถ้ำชำยชรำให้ควำมร่วมมือในการรักษำล่ะก็ อีก ประมำณหนึ่งเดือนก็น่ำจะหำย

 

พอได้ยินว่ำรักษำหำยได้คุณนำยหลี่ก็มีสีหน้ำดีใจ แต่พอได้ ยินว่ำอีกหนึ่งเดือนคิ้วก็ขมวดเข้ำหำกัน

“เวลำหนึ่งเดือนดูจะนำนไปหน่อย”

“ควำมคิดบำงอย่ำงของท่ำนถูกปิดเอำไว้ คุณก็รู้ว่ำท่ำนไม่ ค่อยให้ควำมร่วมมือในการรักษำนัก ถ้ำอยำกจะให้เห็นผลก็ต้อง คอยเป็นค่อยไปค่ะ”

คุณนำยหลี่ได้ฟั งก็นิ่งไป พยักหน้ำก่อน แล้วก็ส่ำยหน้ำ จำกนั้นหยิบเช็คออกมำจำกลิ้นชัก เขียนตัวเลขลงไปจำนวนหนึ่ง แล้วเลื่อนไปตรงหน้ำเสี่ยวเชี่ยน

“หมำยควำมว่ำไงคะ?” เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้รับ ไม่ได้มองตัว เลขที่อยู่บนนั้นเลยด้วยซ้ำ

“นี่คือเช็คหนึ่งแสน ถ้ำหมอเฉินสำมำรถรักษำคุณพ่อให้หำย ได้ภำยในสองสัปดำห์ ฉันจะให้อีกหนึ่งแสนค่ะ”

เสี่ยวเชี่ยนมองตำคุณนำยหลี่ “ขอเหตุผลที่ต้องให้ฉันย่น ระยะเวลำในการรักษำด้วยค่ะ”

“เดิมทีพวกเรำก็กะอยู่ที่เมืองหลินไม่นำนอยู่แล้ว คุณก็รู้ว่ำ

 

พวกเรำมำเที่ยว จะอยู่เมืองหลินนำนมำกไม่ได้ คุณพ่อวันๆ เอำ แต่สงสัยว่ำตัวเองเป็นโรคนั้นโรคนี้ มันไม่สะดวกกับแผนเดินทำง ของพวกเรำ คุณก็รู้ว่ำคนอย่ำงพวกเรำเวลำเป็นสิ่งมีค่ำ ดังนั้นถ้ำ คุณรักษำหำยไวก็จะดีต่อพวกเรำมำก หวังว่ำหมอเฉินจะช่วย รักษำคุณพ่อให้หำยได้ไวๆ นะคะ”

ค ำพูดนี้ฟั งดูมีเหตุผล อีกทั้งยังดูจริงใจ

เสี่ยวเชี่ยนแอบนึกสงสัยในใจ แต่ก็ยังพูดเผื่อไว้

“ฉันบอกได้แค่ว่ำฉันจะพยำยำมอย่ำงสุดควำมสำมำรถค่ะ แต่การรักษำอำการทำงจิตต้องมีปั จจัยหลำยอย่ำงร่วมด้วยค่ะ ไม่ใช่ว่ำฉันคิดยังไงก็เป็นอย่ำงนั้น ฉันจะพยำยำมเต็มที่แต่เรื่อง ใช้เวลำเท่ำไรก็ต้องดูที่ควำมสำมำรถในการแบกรับของคนป่ วย เช็คนี้ฉันยังไม่ขอรับแล้วกันนะคะ”

พอได้ยินเสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนี้คุณนำยหลี่ก็ดูผ่อนคลำยขึ้น มำกกว่ำเมื่อครู่ การที่เสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนี้ได้ก็แสดงว่ำเรื่องย่น ระยะเวลำยังพอมีหวัง แบบนั้นก็ดีเลย คุณนำยหลี่รีบเอำเช็คยัด ให้เสี่ยวเชี่ยน

“หมอเฉินไม่ต้องเกรงใจนะคะ ช่วยรับเงินนี่เอำไว้ ขอแค่ช่วย

 

แก้ปั ญหำหนักใจนี้ให้ฉันได้ วันหน้ำฉันจะขอบคุณอย่ำงเต็มที่ แน่นอนค่ะ”