แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1119 หม้อร้ำนนี้ไม่ดีเลย

“ที่รัก พวกคุณอยู่ในป่ ำใช้หมวกกินชำบูกันเหรอ?”

 

“ก็ไม่ได้ดีถึงขั้นชำบูหรอก ก็แค่เอำกล่องข้ำวที่เป็ น อลูมิเนียมใส่น้ำ เอำผักป่ ำกับเนื้อจากมื้อกลางวันมาต้ม ผมทำ อร่อยที่สุด เพราะผมตกปลาเป็น ใช้น้ำซุปปลาที่ต้มจนขาว เหมือนนมมาต้ม”

 

อวี๋หมิงหลางเปลี่ยนเรื่องคุย ปำหลางเองก็ปรับอำรมณ์ นึก ถึงเรื่องสนุกๆ สมัยนั้น

 

เสี่ยวเชี่ยนนั่งอยู่กับพวกเขาได้สิบนำทีกว่ำก็เห็นว่ำเวลา พอประมาณแล้วจึงหาข้ออ้ำงพำคนสวยกลับไปกินอำหาร บอก ให้ผู้จัดกำรร้ำนไปส่งเธอที่บ้ำน ทิ้งให้เพื่อนเก่ำที่ไม่ได้เจอกัน นำนสองคนนี้ได้คุยกันตามลาพัง

 

อวี๋หมิงหลางเริ่มจากคุยเรื่องแปลกพิสดำรในสมัยก่อนตอน อยู่แคมป์ ทั้งๆ ที่เพิ่งจะผ่ำนไปไม่กี่ปี แต่พอพูดถึงอีกราวกับว่ำ มันผ่ำนมาแล้วครึ่งชีวิต

 

คุยอยู่สักพักปำหลางก็เปลี่ยนเรื่อง พูดด้วยน้ำเสียงอิจฉำ

 

 

 

เล็กน้อย

 

“One พูดจริงๆ นะ ฉันอิจฉำจริงๆ ที่นำยเกิดในที่ดีๆ บ้ำน เกิดของนำยแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ”

 

“นำยก็ทำบ้ำนของนำยให้ดีขึ้นได้”

 

ปำหลางส่ำยหน้ำอย่ำงเศร้ำๆ”ไม่มีประโยชน์หรอก พอ มาถึงอำยุขนำดนี้ฉันก็เข้ำใจแล้วว่ำศรัทธำที่ฉันมีมันถูกทำลาย ไปแล้ว ตอนนี้ฉันแค่อยำกหาเงินให้ได้มากๆ”

 

“เมื่อก่อนนำยบอกว่ำเงินไม่มีประโยชน์ไม่ใช่เหรอ มันเป็น ของนอกกำย” อวี๋หมิงหลางรู้สึกว่ำปำหลางเปลี่ยนไป

 

“ตอนนั้นมันสมัยที่ฉันยังไม่เจอปั ญหา ตอนนี้… ช่ำงเถอะ เลิกพูดเรื่องนี้ ดื่มกันดีกว่ำ!” ปำหลางยกแก้ว อวี๋หมิงหลางชน แก้วกับเขา ทั้งสองคนดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

 

ดื่มไปสักพักก็เริ่มเมา อยู่ๆ ปำหลางก็พูดขึ้น

 

“One ถ้ำเกิดวันหนึ่งพวกเราเป็นศัตรูกัน นำยว่ำพวกเราจะ เป็นไง? นำยจะทำเหมือนอย่ำงสมัยก่อนที่ฝึกซ้อมรบไหม ใช้วิธี โหดๆ พวกนั้นกับฉัน?”

 

 

ปำหลางทำมือเป็นท่ำปืนแล้วเล็งไปที่ขมับตัวเอง จากนั้นก็ ท ำเสียง ปั ง

 

อวี๋หมิงหลางเอำมือตบๆ เขา “นำยดื่มมากไปแล้ว กำรซ้อม มันก็เป็นแค่กำรซ้อม จะไปอินทำไม”

 

“อินเกินไปเหรอ… ชีวิตคนเรามันก็คือกำรแสดงนั่นแหละ ฉันเดินออกมาไม่ได้นำนแล้ว One ฉันอิจฉำนำยจริงๆ อิจฉำที่ นำยสามารถใช้เลือดเนื้อของตัวเองปกป้ องศรัทธำของนำยได้ ศรัทธำของฉันไปไหนแล้วไม่รู้ ไปไหนแล้ว…”

 

ปำหลางดื่มพลางพูด อวี๋หมิงหลางรู้ว่ำในใจของเขากลุ้ม มาก แต่ก็พูดอะไรมากไม่ได้ ทำได้แค่ดื่มเป็นเพื่อนไปเรื่อยๆ

 

วันนี้เกือบตีสามอวี๋หมิงหลางถึงจะกลับมา เนื้อตัวมีแต่กลิ่น เหล้ำ กลับมาก็นอนสลบอยู่ตรงแถวประตูหน้ำบ้ำน รองเท้ำก็ไม่ เปลี่ยน

 

เสี่ยวเชี่ยนใส่เสื้อคลุมชุดนอนออกมาถอดรองเท้ำให้เขา นอกจากเมื่อชำติที่แล้วเธอก็ไม่เคยเห็นเขาดื่มจนเมาแบบนี้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดื่มจนมีสภำพนี้?

 

“ลุกขึ้น ไปนอนในห้อง” เสี่ยวเชี่ยนจะพยุงเขาแต่เห็นอวี๋หมิง

 

 

 

หลางลืมตาขึ้น นอนมองเพดำน สายตาไม่ได้ดูลอยๆ เหมือนคน เมา ดูปกติมาก

 

“ควำมหวังเต็มเปี่ยมในจิตใจ จากแดนไกลกลับบ้ำนเกิดที่ คิดถึง ชำยหนุ่มเจอควำมเศร้ำที่ตราตรึง คงไร้ซึ่งควำมหวังอีก ต่อไป”

 

เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขาเมาแล้วยังท่องกลอนได้ขนำดนี้ก็พอจะ เดำได้ว่ำอำรมณ์เศร้ำๆ นี้มาจากไหน

 

ควำมยินดีที่เจอเพื่อนเก่ำแต่กลับถูกสถำนกำรณ์ของเพื่อน ทำให้จิตใจหดหู่ ลูกผู้ชำยไม่เหมือนผู้หญิงที่เวลามีเรื่องทุกข์ใจก็ ร้องไห้ระบำยออกมา มีทำงเดียวคือดื่มเหล้ำแก้กลุ้ม

 

เขาในเวลานี้เมาแต่สมองยังคงมีสติดี

 

เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขาท่องกลอนที่เศร้ำแบบนี้ก็ไม่รบกวนเขา อีก เดินเข้ำไปในห้องนอนเอำผ้ำห่มผืนบำงออกมาห่มให้แล้ว ปล่อยให้เขาอยู่ที่เดิมในสภำพที่เหมือนเมาแบบนั้น

 

จากนั้นก็เข้ำครัวไปทำซุปแก้เมาให้

 

ผู้ชำยเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดอย่ำงหนึ่ง มักจะมี

 

 

 

ช่วงเวลาหนึ่งที่พวกเขาอยำกอยู่ตามลาพัง ซึ่งช่วงเวลาที่ว่ำนี้ไม่มี ใครรู้ว่ำพวกเขารู้สึกอย่ำงไร มีอำรมณ์ที่นอกเหนือจากควำม เข้มแข็งหรือเปล่ำ แต่พวกเขากลับอยำกอยู่คนเดียว ต่อให้เป็น คนที่รักที่สุดก็ไม่ต้องมารบกวนกำรเลียแผลใจด้วยตัวเองของ พวกเขา

 

วันนี้อวี๋หมิงหลางเจอเพื่อนเก่ำที่ได้สะกิดอำรมณ์เศร้ำในตัว เขา เดิมอยำกจะทำตัวติสท์ๆ ขอเศร้ำอยู่เงียบๆ คนเดียว แต่ ช่ำงไม่มีโอกำส แกล้งทำเป็นเมาได้สองนำทีอยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดัง สนั่นจากในครัว ควำมเศร้ำเอย ควำมเมาเอย หายไปตั้งแต่ที่ เสียงนี้ดังขึ้น

 

เวรละ เมียเขาเข้ำไปในครัว!

 

ภำยในห้องครัว หม้อไฟฟ้ำเต็มไปด้วยควัน ถึงจะดึงสายไฟ ออกแล้ว แต่ก็ยังคงมีรอยไหม้และกลิ่นเหม็นพวยพุ่งออกมาจาก เต้ำรับ สัมผัสได้ถึงควำมน่ำสะพรึงเมื่อครู่

 

อวี๋หมิงหลางสร่ำงเมาทันทีรีบจัดกำรกับหม้อที่เมียทำ ระเบิด รวมถึงกำแพงที่สภำพเละเทะ เสี่ยวเชี่ยนรู้ว่ำตัวเองทำผิด จึงยืนตัวตรงก้มหน้ำเงียบๆ ใบหน้ำสลดเตรียมถูกโดนดุ

 

 

 

“คุณนี่จริงๆ เลย…” อวี๋หมิงหลางกำลังนึกคำ แต่กลับรู้สึก ว่ำตัวเองคลังคำศัพท์น้อย

 

“เค้ำมันควำมยู้น่อย ชำหมองน้อยเท่ำจิ๋มมด…” เสี่ยวเชี่ยน ยืนนิ่งๆ อย่ำงสานึกผิด อีกทั้งยังแต่งกลอนให้กับกำรทำหม้อ ไหม้ของตัวเอง

 

คนสวยที่เดินมาเพราะได้ยินเสียงดัง เดิมคิดว่ำศัตรูมาจึง มองหม้อที่มีควันกับกลิ่นเหม็นด้วยท่ำทีหวำดระแวง แต่พอได้ยิน เสี่ยวเชี่ยนพูดมันก็เอียงคอมองด้วยควำมสงสัย

 

พูดอิหยังวะ?

 

อวี๋หมิงหลางทั้งโมโหทั้งขา ผู้หญิงคนนี้นี่ก่อเรื่องแล้วยังมา ทำท่ำแบ๊ว!

 

“อย่ำมาเพ้อเจ้อ คุณเนี่ยนะควำมรู้น้อย? คุณเนี่ยนะสมอง เท่ำจิ๋มมด? คนสมองน้อยน่ำจะผมมากกว่ำ!”

 

ใครใช้ให้อยำกทำตัวติสท์เศร้ำสร้อยเป็นพระเอกเอ็มวีล่ะ!

 

“ถึงเรื่องนี้ฉันจะทำมันล้มเหลว แต่ฉันมีเจตนำดีนะ! ฉันเห็น นำยเมาก็เลยอยำกต้มซุปแก้เมาให้… ใครจะไปรู้… ว่ำคุณภำพ

 

 

 

หม้อนี่มันไม่ดีเล่ำ! จริงๆ นะที่รัก! พรุ่งนี้ฉันจะไปโวยวำยที่ร้ำน แบบนี้มันใช้ไม่ได้ หม้อออกจะแพงทำไมระเบิดง่ำยแบบนี้ มัน หลอกลวงกันชัดๆ!”

 

หลังจากที่เสี่ยวเชี่ยนคิดทบทวนดีแล้วก็โยนควำมผิดให้ร้ำน ขายหม้ออย่ำงหน้ำไม่อำย

 

แต่ทว่ำอวี๋หมิงหลางกลับไม่คิดจะปล่อยให้ร้ำนขายหม้อ เป็นแพะรับบำป!

 

เขาชี้ไปที่สายไฟพลางพูดประชด

 

“คุณยังจะมีหน้ำไปโบ้ยว่ำเป็นควำมผิดของร้ำนอีกเหรอ มัน เป็นเพราะคุณเบ๊อะบ๊ะงำนครัวต่างหากเคมะ? เมียสุดที่รัก เบิ่ง ตาโตๆ สวยๆ ของคุณดูสักหน่อยเถอะ สายไฟเล็กขนำดนี้ดูก็รู้ ว่ำไม่ใช่สายของหม้อไฟฟ้ำ หม้อที่ใช้กำลังไฟเยอะแบบนี้เอำสาย เล็กไปเสียบมันจะไม่ระเบิดได้ยังไง? ตอน ม.ปลาย คุณเรียน เรื่องไฟฟ้ ำมายังไง? ไม่ได้ละ คุณรีบออกไปเลย ผมก ำลังจะกด ฝาโลงครูฟิสิกส์ของคุณไม่อยู่แล้ว!”

 

เสี่ยวเชี่ยนได้ฟั งก็ใบหน้ำร้อนผ่ำว บนกำแพงมีสายไฟตั้ง หลายเส้นเธอจะไปรู้ได้ไงว่ำเส้นไหนเป็นเส้นไหน ก็เลยหยิบมา

 

 

 

สักเส้น แล้วก็มานั่งถูกเขาด่ำอยู่นี่ไง!

 

“ฉันขอเตือนนำยนะอย่ำมาดูถูกครูฟิสิกส์ตอน ม.ปลาย ของ ฉัน! เรื่องไฟฟ้ ำน่ะต้องเรียนตอน ม.ต้น ต่างหาก! ถ้ำนำยจะกด ฝาโลงต้องไปกดฝาโลงครูฟิสิกส์ตอน ม.ต้น ต่างหาก!”

 

อวี๋หมิงหลางทั้งโมโหทั้งข ำ ยื่นมือออกไปหยิกจมูกเธอ “คุณ นี่นะ!”

 

มีเมียแบบนี้เขายังจะแกล้งทำตัวเศร้ำไปทำไม!

 

เสี่ยวเชี่ยนหัวเราะฮี่ ฮี่ จากนั้นก็โอบคอเขา “ฟั งเรื่องราวของ คนอื่นแล้วเก็บมาคิดหนักชีวิตของตัวเอง ในเมื่อหม้อก็พลีชีพไป แล้ว ทำไมสามีฉันไม่มาสนใจคนตรงหน้ำแทนล่ะ?”

 

มารยำหญิงมาอย่ำงกะทันหันแบบนี้ หัวใจของเสี่ยวเฉียง ร้อนรุ่มขึ้นมาทันที

 

เมียที่แสนจะเอำใจใส่ของเขา~