แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1114 วิจัยสุดล้ำสำเร็จแล้ว?

อวี๋หมิงหลำงมุมปำกกระตุก มองคนสวยที่ถูกจับมัดด้วย ควำมสงสำร แววตำของคนสวยเต็มไปด้วยควำมวิงวอน ช่วย ด้วยเพื่อน เมียนำยโหดร้ำยมำก!

 

เสี่ยวเฉียงเดินเข้ำไปจะแก้มัดให้คนสวยแต่ถูกเสี่ยวเชี่ยน ผลักออก

 

“จะไปไหนก็ไป อย่ำมำทำเสียเรื่อง!”

 

“เมียจ๋ำ คุณจะคิดเล็กคิดน้อยกับคนสวยทำไม? อีกอย่ำง สะกดจิตมันใช้กับสัตว์ได้เหรอ?”

 

“คิดเล็กคิดน้อยเหรอ? ฉันคิดเล็กคิดน้อยหรือมันทำตัวเกเร เอง? นำยดูสิมันทำบ้ำนนี้สภำพเป็นไงแล้ว? วันๆ ฉีกกระดำษ เล่นยังไม่เท่ำไร นี่ถึงขนำดมำกัดสมุดของฉันด้วย เห่ำใส่ฉันงี้ แต่ ออกไปข้ำงนอกทำตัวอ่อนให้ลูกหมำตัวกะเปี๊ยกของบ้ำนหยูกัง ไล่กัด ทนไม่ไหวแล้ว!”

 

หมำชำเขียวที่ทำตัวเก่งแต่ในบ้ำน เสี่ยวเชี่ยนยิ่งมองก็ยิ่ง หงุดหงิด เป็นแค่หมำยังกล้ำมีปั ญหำกับเธอ ถ้ำไม่จัดกำรสั่งสอน

 

9 4 1 8

 

ให้หลำบจำบ้ำง มันจะสมศักดิ์ศรีของประธำนเชี่ยนผู้โด่งดัง เหรอ?

 

“คนสวยเป็นสุนัขทหำร จะร้ำยอย่ำงที่คุณพูดได้ยังไง แต่ถ้ำ เรื่องซนล่ะก็อันนี้เข้ำใจได้ ตอนอยู่ที่ค่ำยต้องเข้มงวดมำก กฎระเบียบเยอะ ไม่เคยได้สบำยแบบนี้ มันก็”

 

“มันก็เลยท ำตัวตำมอ ำเภอใจสินะ? ฉันขอบอกนำยไว้เลย แล้วก็หล่อนด้วย!” เสี่ยวเชี่ยนชี้อวี๋หมิงหลำงแล้วหันไปชี้คนสวย ที่ถูกมัดอยู่ จำกนั้นก็พูดเสียงโหด “ในบ้ำนนี้ถ้ำใครกล้ำทำตัวขัด ใจฉัน แม่จะถีบออกจำกบ้ำนให้หมด พวกนำยทั้งคู่เตรียมตัวได้ เลย!”

 

โดนพำลไปด้วยเลย! อวี๋หมิงหลำงแอบน้อยใจ

 

แต่ด้วยควำมกลัวเมียจึงไม่กล้ำพูดอะไร ทำได้แค่ส่งสำยตำ ให้กำลังใจคนสวยที่อยู่บนเขียงเอ้ยบนโต๊ะ ส่วนตัวเขำก็เข้ำครัว ไปทำอำหำรให้เสี่ยวเชี่ยน

 

ตอนทำอำหำรหูก็เงี่ยฟั งเสียงข้ำงนอกด้วย เขำเองก็สงสัยว่ำ เมียเขำจะสะกดจิตคนสวยยังไง นี่ถ้ำสำเร็จไม่รู้ว่ำจะนับเป็นมิติ ใหม่ของวงกำรวิทยำศำสตร์หรือเปล่ำ ไม่เคยได้ยินหมำถูกสะกด

 

9 4 1 9

 

จิตเลยจริงๆ นะ

 

มื้อเย็นกินอะไรดี ในบ้ำนมีกับข้ำวใส่กล่องที่แม่บ้ำนทำไว้ให้ เมื่อตอนกลำงวัน อวี๋หมิงหลำงตัดสินใจหุงข้ำว จำกนั้นก็จะทำต้ำ ลำผี [1] ที่เสี่ยวเชี่ยนชอบกินด้วย ใช้เส้นที่ทำสด เอำแป้ งมัน ส ำปะหลังที่แม่ยำยส่งมำให้ตวงสัดส่วนให้พอดี คลุกในกะละมังที่ มีน้ำร้อน เติมน้ำเย็นเข้ำไปนวดๆ เข้ำ ต้ำลำผีที่เส้นดึ๋งดั๋งก็เป็น อันเสร็จ

 

อวี๋หมิงหลำงทำไปได้หลำยแผ่น ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเมีย ตะโกนเรียกจำกทำงห้องรับแขก

 

“ที่รัก!!!”

 

“มำแล้ว!”

 

อวี๋หมิงหลำงเดินเข้ำไปหำแล้วยิ้มพลำงพูด “เมียจ๋ำ วิชำ สะกดจิตหมำสุดล้ำของคุณสำเร็จแล้วเหรอ?”

 

เสี่ยวเชี่ยนพูดอย่ำงโมโห “สำเร็จกับผีสิ! มันเยี่ยวแตกเต็ม พื้นเลยเนี่ย… อย่ำมำขำ! รีบหำวิธีจัดกำรเร็ว!”

 

ประธำนเชี่ยนที่น่ำสงสำร แผนกำรสะกดจิตหมำสุดล้ำ

 

[1] ก๋วยเตี๋ยวคลุกสไตล์อีสำนของจีน

 

9 4 2 0

 

ล้มเหลวไปเสียอย่ำงนี้

 

อวี๋หมิงหลำงหยิบไม้ถูกพื้นกับกระดำษทิชชูมำทำควำม สะอำดพลำงกลั้นขำอย่ำงทรมำน แอบพูดในใจ กลั้นไว้! ห้ำม หัวเรำะเด็ดขำด เมียเขำใจแคบ ถ้ำให้เห็นเขำหัวเรำะเยำะเธอล่ะ ก็ คงได้หำวิธีแก้แค้นเขำแน่นอน!

 

พี่หลำงที่มองทุกอย่ำงทะลุปรุโปร่งเห็นๆ อยู่ว่ำอยำกขำแต่ ยังคงแสร้งทำเป็นปลอบใจอย่ำงจริงจัง “เมียจ๋ำ อย่ำคิดมำกเลย นะ กำรทดลองมันก็ต้องผ่ำนกำรล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วน จำกนั้น ก็ลองผิดลองถูก…”

 

โอย แต่งเรื่องต่อไม่ได้แล้ว เรื่องพิสดำรอย่ำงสะกดจิตหมำ เมียเขำคิดได้ไงวะเนี่ย? ฮ่ำ ฮ่ำ ฮ่ำ! ตลกชิบหำย!

 

“นำยแอบขำฉันอยู่ในใจใช่ไหม?” เสี่ยวเชี่ยนเพ่งมอง

 

อวี๋หมิงหลำงรีบทำหน้ำขรึม “เปล่ำนะ! ไม่มี!”

 

อวี๋หมิงหลำงรู้สึกว่ำเมียตัวเองฉลำดเกิน คนที่ฉลำดแบบนี้ เมื่อไปถึงระดับหนึ่งก็มักจะทำเรื่องโง่ได้ง่ำยๆ ฮ่ำ ฮ่ำ ฮ่ำ ชีวิตต่อ จำกนี้อยู่ได้ด้วยเรื่องตลกนี่แล้วโว้ย ขำท้องเกร็งจนซิกแพคจะขึ้น แล้ว

 

9 4 2 1

 

ครั้งนี้เสี่ยวเชี่ยนหำทำงลงให้ตัวเองไม่ได้จริงๆ ในควำมเป็น จริงเธอมำคิดๆ ดูก็รู้สึกว่ำเรื่องที่เธอสะกดจิตคนสวยเมื่อครู่เป็น กำรกระทำที่เพี้ยนไปหน่อย

 

โชคดีที่มือถือเธอดังพอดี สืออวี้แนะนำคนไข้ให้เธอลอง ออกไปเจอดู

 

“ทำไมนัดเย็นแบบนี้ล่ะ แถมต้องให้คุณออกไปเจอด้วย ตัวเองอีก?” อวี๋หมิงหลำงถำม

 

เสี่ยวเชี่ยนวำงสำยเอำมือลูบคำง “เมื่อกี้สืออวี้บอกฉันว่ำ ครอบครัวนี้มำพักตำกอำกำศที่นี่ พื้นเพไม่ใช่คนแถวนี้ แต่คนแก่ อำกำรก ำเริบพอดี ครอบครัวสืออวี้ค่อนข้ำงสนิทกับพวกเขำก็ เลยมำถำมฉันว่ำไปดูให้หน่อยได้ไหม เรื่องเงินแล้วแต่เรำเรียก เลย”

 

ที่บ้ำนเพิ่งซื้อรถไปสองคันเสี่ยวเชี่ยนจึงไม่เหลือเงินสด เท่ำไรแล้ว เวลำนี้เธอชอบคำว่ำเรื่องเงินแล้วแต่เรียกมำกที่สุด มี งำนแบบนี้เข้ำมำก็ต้องรับไว้พิจำรณำก่อน ยิ่งไปกว่ำนั้นลูกค้ำยัง เป็นเพื่อนกับบ้ำนสืออวี้ด้วย

 

อวี๋หมิงหลำงมองที่อยู่ เป็นแถบชำนเมืองหลิน ห่ำงจำกบ้ำน

 

9 4 2 2

 

ของพวกเขำไปพอควร เขำดูเวลำนี่ก็ได้เวลำกินข้ำวแล้ว รอกิน ข้ำวเสร็จค่อยไปฟ้ำก็มืดพอดี

 

“กินข้ำวก่อน กินเสร็จแล้วเดี๋ยวผมไปส่ง จะได้พำคนสวยไป เที่ยวด้วย ผมจำได้ว่ำเขตบ้ำนพักแถวนั้นมีป่ ำ คนสวยชอบวิ่งเล่น ข้ำงนอกมำกที่สุด พอพวกผมวิ่งเล่นกันเสร็จคุณก็น่ำจะเสร็จเรื่อง พอดี เรำก็จะได้กลับบ้ำนพร้อมกัน” สุดท้ำยแล้วก็เพรำะเขำไม่ วำงใจให้เมียเขำออกไปรักษำคนตอนมืดค่ำคนเดียว

 

“หึ หึ ขอบคุณสุนัขผู้ทรงเกียรติตัวนี้ที่ทำให้ดิฉันได้มีโอกำส นั่งรถของท่ำนนะเจ้ำคะ” เสี่ยวเชี่ยนประชด

 

“อย่ำโมโหน่ำ ผมไปทำกับข้ำวละ คุณรีบปล่อยคนสวยเถอะ กินข้ำวเสร็จเรำยังต้องรีบออกอีก”

 

เสี่ยวเชี่ยนเบ้ปำกใส่ ฉวยโอกำสตอนที่อวี๋หมิงหลำงไป ทำกับข้ำวถลึงตำใส่คนสวยอีกรอบ

 

กินข้ำวเสร็จอวี๋หมิงหลำงก็ขับรถพำเสี่ยวเชี่ยนไปตำมที่อยู่ เขำส่งเธอเข้ำบ้ำนด้วยตัวเอง เห็นคนที่มำรับเสี่ยวเชี่ยนเป็น ผู้หญิง อีกทั้งเขำก็รู้จักด้วย แบบนี้ถึงวำงใจ

 

ผู้หญิงที่ต้อนรับเสี่ยวเชี่ยนเป็นภรรยำของประธำนหลี่ อำยุ

 

9 4 2 3

 

น่ำจะหกสิบกว่ำได้ แต่ดูแลตัวเองดีจึงเหมือนคนอำยุแค่สี่สิบกว่ำ ดูเป็นคนมีกำรศึกษำมีมำรยำท อวี๋หมิงหลำงรู้ว่ำเธอคือใคร แต่ สำยตำคุณนำยหลี่จับจ้องไปที่เสี่ยวเชี่ยนเลยมองข้ำมอวี๋หมิง หลำง เขำเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะแนะนำตัวเอง นี่เป็นสนำมรบของ เมียเขำ เรื่องรื้อฟื้นควำมหลังไว้ค่อยคุยกันก็ยังทัน

 

เขำส่งเสี่ยวเชี่ยนไปรักษำคนแก่ ส่วนเขำพำคนสวยไปวิ่ง เล่นในป่ ำแถวนั้น

 

พื้นที่แถบนี้เขำไม่เคยมำ แค่เมื่อก่อนเคยขับผ่ำนแล้วเห็นว่ำ ต้นไม้เยอะก็เลยจำได้

 

คนสวยพอได้เจอพื้นที่กว้ำงก็ออกอำกำรตื่นเต้นอย่ำงเห็น ได้ชัด วิ่งเล่นไปทั่วทุกสำรทิศ ตอนเย็นไม่มีคนมำอวี๋หมิงหลำงจึง แกะเชือกออกจำกปลอกคอ ปล่อยให้คนสวยวิ่งได้อย่ำงอิสระ

 

อย่ำดูถูกว่ำคนสวยขี้ขลำดเอำแต่รังแกเสี่ยวเชี่ยน นั่นก็ เพรำะมันเคยมีเรื่องสะเทือนใจ ครูฝึกคนก่อนตำยต่อหน้ำต่อตำ มัน เรื่องนี้สะเทือนใจคนสวยมำก เลยทำให้มันนิสัยเปลี่ยน และ เพรำะแบบนี้อวี๋หมิงหลำงถึงได้เอำใจใส่มันมำกเป็นพิเศษ

 

เขำรู้ว่ำเสี่ยวเชี่ยนก็แค่พูดว่ำเกลียดไปอย่ำงนั้น จริงๆ แล้ว

 

9 4 2 4

 

เธอก็ดูแลเอำใจใส่คนสวยเป็นอย่ำงดี อำหำรกำรกินซื้อแต่ของ ดีๆ ให้ ปำกบอกไม่ชอบแต่ทุกวันก็พำคนสวยไปเดินเล่นตำม เวลำ แถมยังซื้อของใช้สัตว์เลี้ยงที่ค่อนข้ำงเกินควำมจำเป็นมำ เพิ่มให้คนสวยด้วย

 

ชีวิตเรียบๆ ง่ำยแบบนี้มันดีมำกแล้วสำหรับเขำ