ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1900 เจี่ยนอัน (3) / ตอนที่ 1901 เจี่ยนอัน (4)

ตอนที่ 1900 เจี่ยนอัน (3)

ความคิดของเจี่ยนอันยังคงสับสนอยู่ และไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาที่ห้องได้อย่างไร

“อันเอ๋อร์ เกิดอะไรขึ้น”

ภายในห้องมีสตรีที่สวมเสื้อผ้าเนื้อหยาบมองเจี่ยนอันเดินเข้ามาในห้อง นางรีบละมือจากงานเย็บปัก ก่อนจะเดินมายืนข้างเจี่ยนอันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล “บิดาเจ้าพูดอะไรอีกแล้วงั้นหรือ”

เสียงของมารดาทำให้ในที่สุดเจี่ยนอันก็ได้สติกลับมา นางเงยหน้ามองสตรีตรงหน้าอย่างโง่งม

“ท่านแม่ เหตุใดพวกเราไม่ออกไปจากตระกูลเจี่ยนเจ้าคะ”

นางพยายามไปหาเจี่ยนปั๋วเหวินเพื่อทำให้เขาถอนคำสั่งเรื่องให้ไปยั่วยวนจีจิ่วเทียนนานแล้ว ถึงอย่างไรนางก็ไม่ได้รักจีจิ่วเทียน ทั้งยังกลัวว่าเขาจะรักนางมากกว่าด้วยซ้ำ เมื่อถึงตอนนั้นก็คงยากที่จะหนี ดังนั้นนางจึงพาฉีซูมาที่นี่ แต่สิ่งที่นางไม่คาดคิดก็คือบิดาของนางจะใช้มารดามาขู่นาง มารดาของนางเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตนางแล้ว

พูดตามตรง นางไม่ได้มีความมั่นใจเลยสักนิดว่าฉีซูจะตกหลุมรักนาง ไม่อย่างนั้นนางก็คงไม่เปิดเรื่องว่าจะพามารดาหนีออกจากตระกูลเจี่ยน

สีหน้าของสตรีผู้นี้ก็มืดลงทันที “อันเอ๋อร์ เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรออกมา ข้าจะไม่มีทางไปจากตระกูลเจี่ยน! ถ้าบิดาเจ้าดุด่า เจ้าก็แค่อดทนเดี๋ยวมันก็ผ่านไป อย่าคิดจะโต้เถียงกับเขา”

เจี่ยนอันยิ้มอย่างขมขื่น นางรู้อยู่แล้วว่ามารดาไม่มีทางยอมจากไป ถ้านางยอมไปจากตระกูลเจี่ยน นางก็คงไม่ต้องวางแผนให้บิดานางมีบุตรกับตัวเองหรอก ไม่อย่างนั้นด้วยนิสัยของบิดาที่ตัดสินคนจากหน้าตา มารดาของนางไม่มีทางได้มีโอกาสเข้ามาในจวนด้วยใบหน้าธรรมดาของนางแน่

“อันเอ๋อร์ เจ้าอย่าโกรธบิดาเจ้าเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เจ้าก็คงไม่เกิดมา ไม่ว่าบิดาเจ้าจะพูดอะไรก็ถูกทุกอย่างและต้องเชื่อฟังเขา อย่าพูดคำโง่ๆ อย่างการออกไปจากตระกูลเจี่ยนอีก ข้าไม่มีทางไป”

“ท่านแม่ ถ้าท่านพ่อคิดที่จะสังหารท่านล่ะเจ้าคะ” เจี่ยนอันห้ามตัวเองไม่ให้พูดไม่ได้

สตรีวัยกลางคนสะดุ้งแต่ก็ยังคงยิ้ม “บิดาเจ้าจะสังหารข้าได้อย่างไร อย่างน้อยข้าก็ให้กำเนิดบุตรสาวกับเขา และเขาก็ไม่ใช่คนโหดร้าย…

…ยิ่งไปกว่านั้น…” สตรีผู้นี้หยุดก่อนจะพูดต่อ “ถ้าข้าไม่ได้ทำอะไรผิด เหตุใดบิดาเจ้าต้องสังหารข้าด้วย อันเอ๋อร์เจ้าต้องจำไว้ว่าบุรุษเป็นราชาของโลกใบนี้ ถ้าเจ้าแต่งงาน เจ้าต้องเชื่อฟังและทำตามที่สามีเจ้าพูดทุกอย่าง ถ้าเขาตีเจ้า ก็ต้องเป็นเพราะเจ้าทำบางอย่างผิดไป ดังนั้นเจ้าห้ามตอบโต้ เจ้าเข้าใจหรือไม่”

เจี่ยนอันยิ้มอย่างขมขื่น นางได้ยินประโยคนี้มานับครั้งไม่ถ้วน ทุกๆ สองถึงสามเดือนมารดาก็จะพูดคำเหล่านี้ซ้ำ เหมือนกลัวว่าในอนาคตนางจะไม่เชื่อฟังสามีของตัวเองเมื่อแต่งงานออกไป

สตรีผู้นี้โน้มน้าวอย่างอดทน “เจ้าต้องจำสิ่งที่ข้าบอกเจ้าเอาไว้ให้ดี! ถ้าเจ้าทำตัวดื้อรั้นก็จะไม่มีบุรุษคนใดชอบและพวกเขาก็จะหย่ากับเจ้า เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าก็จะโดนทุกคนดูถูกเหยียดหยาม บิดาเจ้าทนเสียหน้าไม่ได้หรอก”

ในสายตาของนาง เมื่อคู่รักหย่ากัน ปัญหาย่อมต้องเกิดเพราะสตรี! ไม่อย่างนั้นเหตุใดอีกฝ่ายถึงอยากหย่าโดยไม่มีเหตุผลล่ะ

เจี่ยนอันเข้าใจนิสัยของมารดาดีและไม่ได้พูดอะไรอีก นางทำแค่ตอบว่า “ท่านแม่ ข้าเข้าใจเจ้าค่ะ ข้าจะเชื่อฟังคำพูดของท่านพ่อ”

…

ภายในเรือนฝั่งหนึ่งของตระกูลเจี่ยน

อวิ๋นลั่วเฟิงนั่งอยู่ที่โต๊ะ ในขณะที่ฉีซูเทชาลงในถ้วยให้นางก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม

“ฉีซู” อวิ๋นลั่วเฟิงจิบช้าเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น “เจ้าคิดว่าคำพูดของเจี่ยนอันเชื่อได้มากแค่ไหน”

เจี่ยนอันบอกว่าจีจิ่วเทียนจะกลับมาภายในสองสามวันแต่…นางรู้ดีว่าจีจิ่วเทียนไม่มีทางเชื่อฟังแผนการของตระกูลเจี่ยนแน่นอน

เมื่อได้ยินคำถาม ฉีซูก็เกาศีรษะ “ข้าไม่แน่ใจ ข้าเจอเจี่ยนอันครั้งก่อนก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ข้าเจอปัญหาบางอย่างแล้วก็ได้นางช่วยเอาไว้! ตอนนั้นเจี่ยนอันอายุแค่สิบสองสิบสามปี ยังเป็นช่วงอายุที่ใสซื่อบริสุทธิ์ แต่ว่าคนเราก็เปลี่ยนกันได้ ข้าจึงไม่รู้นิสัยในตอนนี้ของนางจริงๆ”

ตอนที่ 1901 เจี่ยนอัน (4)

ใสซื่อและบริสุทธิ์งั้นหรือ อวิ๋นลั่วเฟิงจิบชา

ภายในตระกูลที่มีอำนาจแบบนี้ จะมีคนที่มีนิสัยใสซื่อบริสุทธิ์อยู่จริงหรือ

“ฉีซู เจี่ยนอันชอบเจ้า” ฉีซูที่กำลังจิบชาก็พ่นน้ำชาออกมาทันทีหลังจากที่ได้ยินคำพูดของอวิ๋นลั่วเฟิง โชคดีที่นางหลบเร็วเลยไม่โดนน้ำชากระเด็นใส่

“เรื่องนี้ ข้าไม่ได้ตั้งใจ…” ฉีซูเช็ดปากด้วยใบหน้ากระอักกระอ่วน “ข้าแค่ตกใจเพราะคำพูดของท่าน ข้าเคยเจอนางแค่สองสามครั้งแล้วนางจะตกหลุมรักข้าอย่างไร”

อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้ว “ข้าจะไม่ยุ่งกับความสัมพันธ์ของเจ้า แต่ข้อต่อรองของข้าก็คือผู้ติดตามของข้าห้ามรับอนุโดยเด็ดขาด! ไม่อย่างนั้นก็จะมีปัญหานับไม่ถ้วนตามมาและส่งผลต่อการทำงาน” ยิ่งไปกว่านั้นในเมื่อนางมาจากหวาเซี่ย นางคิดว่าการที่บุรุษมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องน่ารังเกียจ

โชคดีที่นางพบอวิ๋นเซียว เขาไม่เคยปล่อยให้มีปัญหาเหล่านี้มากวนใจนางและยังจัดการกับคนที่มาชอบเขาด้วยตัวเอง ไม่ปล่อยโอกาสให้พวกนางแม้แต่น้อย

“ข้ารู้” ที่สำคัญเขาก็ไม่เคยคิดที่มีอนุด้วย

“อีกอย่าง” อวิ๋นลั่วเฟิงบิดขี้เกียจช้าๆ สีหน้าเกียจคร้าน “ข้ามาที่นี่เพื่อตามหาจีจิ่วเทียน และถ้าข้ารู้ว่านางหลอกข้าหรือแม้แต่…สร้างปัญหาให้ข้า ข้าจะไม่มีทางปล่อยนาง!”

ส่วนตอนนี้นางก็เห็นแค่ว่าเจี่ยนอันชื่นชอบฉีซูและยังไม่เห็นด้านอื่น ถ้าเจี่ยแอบวางแผนอะไรขึ้นมาก็อย่ามาโทษว่านางทำตัวหยาบคาย!

“แม่นางอวิ๋น ถ้าท่านรู้สึกว่าเจี่ยนอันหลอกพวกเรา พวกเราสามารถออกจากตระกูลเจี่ยนได้เลยนะขอรับ” ฉีซูขมวดคิ้ว ถ้าเจี่ยนอันรักเขาจริงๆ เขาก็จะไม่อยู่ที่นี่

“ไม่จำเป็น ข้ารู้สึกว่าถ้าเราอยู่ที่ตระกูลเจี่ยนจะหาตัวจีจิ่วเทียนได้ง่ายกว่า” อวิ๋นลั่วเฟิงหรี่ตา “อ้อ จริงสิ บอกให้คนของเจ้าหาต่อด้วย แล้วบอกข้าถ้าพวกเขาหาที่อยู่ของอวิ๋นเซียวเจอ”

“ได้ขอรับ” ฉีซูพยักหน้า “ข้าส่งคนกลุ่มใหญ่ของตระกูลฉีออกไปตามหาแล้ว หากไม่มีปัญหาอะไร อีกไม่นานพวกเขาน่าจะหาที่อยู่คนที่ท่านตามหาเจอ”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉีซู อวิ๋นลั่วเฟิงก็ไม่ได้พูดอะไรอีกขณะที่ดำดิ่งเข้าสู่ความคิด

“อ้อ ใช่…” ดูเหมือนว่าฉีซูจะนึกอะไรบางอย่างออกแล้วพูดขึ้นว่า “ข้าติดหนี้องค์ชายรองอยู่ อีกสองสามวันข้าจึงตั้งใจจะไปเยี่ยมเขา”

ดวงตาของอวิ๋นลั่วเฟิงเป็นประกาย “บอกสถานการณ์ขององค์ชายรองให้ข้าฟังสิ”

ฉีซูสะดุ้งแล้วเงยหน้ามองอวิ๋นลั่วเฟิง “องค์ชายรองและพระชายาเป็นคู่แต่งงานที่รักกันมาก ตอนที่พระชายาเขายังอยู่ องค์ชายรองก็ตามใจนางคนเดียวจนไม่ก้าวเท้าเขาไปในห้องของบ่าวหรืออนุเลย โชคร้ายที่พระชายาขององค์ชายรองเสียชีวิตจากอาการป่วยเมื่อสองสามปีที่แล้ว”

อวิ๋นลั่วเฟิงไม่ได้พูดอะไรแล้วฟังต่อ

“พระชายาขององค์ชายรองมีน้องสาวอยู่คนหนึ่งและก่อนที่นางจะจากไป คำขอสุดท้ายของนางก็คือนางหวังว่าน้องสาวของนางจะได้ขึ้นเป็นพระชายาขององค์ชายรอง”

ในฐานะที่เป็นองค์ชายของอาณาจักรเทียนฉี ฮ่องเต้ไม่อนุญาตให้เขามีพระชายารอง เพื่อป้องกันไม่ให้บุตรสาวของนางถูกรังแก พระชายาขององค์ชายรองจึงหวังว่าน้องสาวแท้ๆ ของนางจะได้ตำแหน่งนี้ไป อย่างน้อยก็ดีว่าให้องค์ชายรองแต่งงานกับคนแปลกหน้า

“และเพราะคำขอสุดท้ายของพระชายา องค์ชายรองก็ยอมทำตามคำมั่น แต่ว่าใครจะไปคิดว่าน้องสาวพระชายาขององค์ชายรองจะล้มป่วยในเวลาต่อมา”

พี่น้องทั้งสองคนล้มป่วยในเวลาไล่เลี่ยกันงั้นหรือ อวิ๋นลั่วเฟิงลูบคางเบาๆ แล้วจมอยู่ในความคิด

“ดังนั้น ฮ่องเต้จึงทรงไม่อนุญาตให้แต่งงาน แล้วอยากให้องค์ชายรองแต่งกับคุณหนูรองตระกูลเจี่ยน เจี่ยนอี้ แทน”

อวิ๋นลั่วเฟิงหรี่ตา “บอกองค์ชายรองว่าข้าสามารถช่วยชีวิตน้องสาวพระชายาได้ และข้ายังช่วยให้เขาขึ้นครองราชบัลลังก์ได้อีกด้วย”