ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1614 ราชันมังกร (1) / ตอนที่ 1615 ราชันมังกร (2)

ตอนที่ 1614 ราชันมังกร (1)

หลงอิ๋นสะดุ้งก่อนจะได้สติกลับมาหลังจากผ่านไปสักพัก รอยยิ้มเย็นปรากฏบนริมฝีปากเขา “เจ้ารู้จักหงหลวนงั้นหรือ”

เจตนาสังหารเย็นเยียบแผ่ออกมาจากรอยยิ้มของเขา เขาปลดปล่อยพลังออกมาแล้วเปลี่ยนมันเป็นพายุหมุนในอากาศ

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีทางยอมให้ใครพาหงหลวนไป หงหลวนเป็นของเขา! นางไม่ได้รับอนุญาตให้ไปจากเขาตลอดชีวิต!

“อวิ๋นเซียว เจ้าไม่ต้องเข้ามายุ่งเรื่องนี้” อวิ๋นลั่วเฟิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตามีเสน่ห์ของนางจ้องหลงอิ๋นเงียบๆ “มังกรตัวนี้…ข้าอยากจัดการเขาด้วยตัวเอง!”

อวิ๋นเซียวลังเลอยู่ครู่นึงก่อนจะพยักหน้า “ก็ได้”

เขาเคยพูดว่าถ้านางอยากสู้ด้วยความสามารถตัวเอง เขาก็จะยืนอยู่ด้านหลังเงียบๆ แล้วปกป้องนาง เขาไม่เคยเชื่อว่าอวิ๋นลั่วเฟิงจะเป็นสตรีที่ต้องการการปกป้องแล้วหลบอยู่เบื้องหลังบุรุษ แต่นางเป็นคนที่ใช้ทุกอย่างเพื่อปกป้องความปลอดภัยของคนรอบตัวนาง

“ฮึ่ม!” ชายในชุดน้ำเงินส่งเสียงขึ้นจมูกแล้วเขาก็ยิ้มเย็น “ใช่แล้ว ข้าขังหงหลวนไว้เอง แต่แล้วอย่างไรเล่า นางเป็นสตรีของข้า ดังนั้นนางก็มีชะตาต้องอยู่ที่เผ่ามังกรและให้กำเนิดลูกข้า!”

หนานกงอวิ๋นอี้ยืนอยู่ด้านหลังของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วมองชายที่พูดยั่วยุด้วยสายตาเย็นชา เขาเดาะลิ้น “ชายคนนี้ไม่กลัวตายเลย อวิ๋นลั่วเฟิงเป็นคนที่ถ้าเจ้ายั่วโมโหนางมากเท่าไร นางก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น หากเจ้ายังกล้าพูดคำเหล่านี้ต่อหน้านาง ไม่ใช่เป็นการทำให้นางโมโหจนถึงขีดสุดหรอกหรือ”

ตูม!

อย่างที่คิด พายุพลังฌานปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของอวิ๋นลั่วเฟิง พายุอันตรายปกคลุมพื้นที่รอบตัวนาง

หลงอิ๋นงุนงง “ผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับต่ำงั้นหรือ”

มนุษย์ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์งั้นหรือ ไม่แปลกใจเลยที่ผู้คุ้มกันเทพมังกรถึงถูกนางขู่ให้กลัวได้

แต่น่าเสียดาย…

“เจ้าเป็นผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญระดับต่ำแล้วอย่างไร ความสามารถในการต่อสู้ของเผ่ามังกรอยู่เหนือกว่า ไม่อย่างนั้นพวกเราก็คงไม่ได้มีฐานะสูงส่งอย่างนี้”

มังกรนั้นทั้งแข็งแกร่งและทรงพลัง เมื่อรวมกับความสามารถของสัตว์ที่เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ได้แล้ว ผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับต่ำของมนุษย์ก็เอาชนะมังกรขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูงไม่ได้…

มังกรเทพถูกขู่ให้กลัวได้เพราะเขาไม่ได้รับผลเปลี่ยนร่างและไม่สามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้

อวิ๋นลั่วเฟิงหรี่ตามองหลงอิ๋น ใบหน้าร้ายกาจของนางเต็มไปด้วยความชั่วร้ายเย็นเยียบ

“เจ้าบังคับให้หงหลวนกินผลน้ำแข็งงั้นหรือ” เสียงของนางชั่วร้ายมาก

“เจ้าถามในสิ่งที่เจ้ารู้อยู่แล้ว”

มังกรเป็นสัตว์อสูรที่หยิ่งในศักดิ์ศรี แล้วศักดิ์ศรีนี้เองที่ทำให้เขาไม่ยอมก้มหัวให้มนุษย์ ดังนั้นเขาจะโกหกไปทำไม

“ก๊าซ!”

วิญญาณมังกรวารีที่อยู่ข้างอวิ๋นลั่วเฟิงก็ปล่อยเสียงคำรามเกรี้ยวกราดออกมาร่างเขาเปลี่ยนเป็นสายน้ำแล้วพุ่งไปหาชายชุดน้ำเงิน

หลงอิ๋นกระโดดถอยหลังจนเกิดเป็นรอยลึกในอากาศแล้วเขาก็ยกมือขึ้นกันการโจมตีของมังวารี

ปัง!

มังกรวารีปะทะเข้ากับแขนเขาแล้วความรู้สึกเย็นเยียบก็ลามจากแขนเข้าสู่หัวใจจนทำให้เขาตัวสั่น

“พวกเราเป็นมังกรวารีทั้งคู่ ดังนั้นข้าจึงรู้สึกได้ว่าตอนเขายังมีชีวิตอยู่ เขาต้องทรงพลังมากแน่ ไม่อย่างนั้นเขาคงทำให้ข้ารู้สึกแบบนี้ไม่ได้ แต่น่าเสียดาย…เขาตายไปแล้ว!”

หลงอิ๋นยิ้มเยาะแล้วเดินไปหาอวิ๋นลั่วเฟิง

วืด!

เขาโบกมือแล้วกระบี่ยาวที่ทำจากแกนน้ำก็ปรากฏขึ้นในมือเขา

…………………………………..

ตอนที่ 1615 ราชันมังกร (2)

“มังกรที่ตายแล้วจะทำอะไรข้าได้” หลงอิ๋นยิ้มเย็น เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้สนใจมังกรวารีอีกตัวแม้แต่น้อย

ที่สำคัญกว่านั้นคือมังกรวารีตัวนี้เป็นแค่เสี้ยววิญญาณ อวิ๋นลั่วเฟิงดึงวิญญาณเข้าไปในร่างแต่ดูดซับไม่ได้ ดังนั้นเขาเลยปรากฏได้แค่ในรูปร่างเพื่อช่วยนางต่อสู้!

“แล้วถ้ามีเขาช่วยด้วยล่ะ”

อวิ๋นลั่วเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาฉายแววอันตราย นางโบกมือช้าๆ

อากาศสั่นสะเทือน แล้วลูกไฟจำนวนมากก็พุ่งออกจากตัวของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วมารวมกันที่ด้านหน้านางก่อนค่อยๆ กลายเป็นสัตว์อสูรขนาดมหึมา

โฮก!

สัตว์อสูรดุร้ายยืนอยู่บนขาหลังแล้วปลดปล่อยเสียงคำรามที่ทำลายปฐพีจนทำให้ภูเขาสั่นสะเทือน

“เจ้าสามารถควบคุมธาตุขั้วตรงข้ามอย่างน้ำกับไฟได้งั้นหรือ” สีหน้าของหลงอิ๋นเปลี่ยนไป

มังกรวารีและสัตว์อสูรเพลิงสามารถอยู่อย่างสมดุลในร่างอวิ๋นลั่วเฟิงได้จริงหรือ

แต่ว่า…

“เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าข้าเองก็เป็นมังกรวารีเหมือนกัน! เปลวไฟธรรมดาจะเอาชนะข้าได้อย่างไร ฮ่าๆๆ!”

“นั่นก็ไม่เสมอไปหรอก” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้ม สายตาเป็นประกายมีเสน่ห์

ตอนนั้นเอง สัตว์อสูรเพลิงและมังกรก็พุ่งเข้ามาหาชายชุดน้ำเงินต่อเนื่องกัน

บนท้องฟ้าเสียงคำรามของมังกรดังก้องไปทั่วฟ้าแล้วสัตว์อสูรเพลิงก็พุ่งขึ้นไปก่อนปล่อยเปลวไฟรุนแรงเข้าโจมตีชายหนุ่มทันที

“นี่…” ในที่สุดสีหน้าตื่นเต้นของหลงอิ๋นก็เปลี่ยนไปทันทีที่สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่สัตว์อสูรเพลิงปลดปล่อยออกมา

ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเขาก็ไม่กล้าปะทะการโจมตีทันที เขาชิ้นิ้วไปข้างหน้า แล้วฉากโปร่งแสงที่ฟ้าก็ปรากฏขึ้นข้างหน้าเขา

ตูม!

เปลวไฟสีแดงสดปกคลุมท้องฟ้าจนเกิดเป็นภาพเหมือนพระอาทิตย์ตกที่งดงามที่สุด

“แค่กๆ!” หลงอิ๋นตัวสั่นแล้วเกือบจะทรุดตัวลงที่พื้น เสื้อผ้าของเขายุ่งเหยิงแล้วนัยน์ตาเขาก็ปรากฏความกลัวแทนที่ความโกรธ

“ความภาคภูมิใจของเผ่ามังกรไม่ยอมให้ใครมาสร้างปัญหา! เจ้าถูกกำหนดให้ไม่มีทางได้ออกไปจากหุบเขามังกรแล้ว!”

ทันใดนั้นเสียงทุ้มต่ำและเย่อหยิ่งก็งมากจากข้างหน้าพวกเขา “เกิดอะไรขึ้น”

การกระทำของพวกเขาเมื่อครู่ดึงดูดความสนใจของยอดฝีมือคนอื่นในเผ่ามังกร

“ฝ่าบาท!” หลงอิ๋นหันหลัง แล้วดวงตาเขาก็เป็นประกายดีใจเมื่อเห็นชายในชุดสีขาวที่จู่ๆ ก็มาโผล่ที่ข้างหลังเขา

“รายงานฝ่าบาท มนุษย์ไร้หัวคิดพวกนี้ทำลายความภาคภูมิใจของเผ่ามังกร กระหม่อมขอร้องให้ฝ่าบาทออกคำสั่งให้เหล่าผู้อาวุโสลงมือกำจัดพวกมันด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

ราชันมังกรไม่ได้ตอบรับทันที เวลาผ่านไปในแต่ละวัน ร่างกายของเขาก็ยิ่งอ่อนแอลงเรื่อยๆ เขาต้องอาศัยพลังใจสุดท้ายในการมีชีวิตอยู่

แน่นอนว่าเรื่องนี้มีแค่คนของเผ่ามังกรเท่านั้นที่รู้

ชายหนุ่มยืนเอามือไพล่หลังแล้วขมวดคิ้วมองอวิ๋นลั่วเฟิงและกลุ่มของนางเล็กน้อย เขาถามเย็นชาว่า “เจ้ามาที่นี่เพื่อทำลายความภาคภูมิใจของเผ่ามังกรจริงหรือไม่”

“พวกเรามาตามหาคน” อวิ๋นลั่วเฟิงมองบุรษในชุดขาว “เผ่ามังกรลักพาตัวเพื่อนข้ามา ข้าก็เลยมาพานางกลับ ถ้าเผ่ามังกรไม่ปล่อยนางมา ข้าก็ต้องใช้กำลังพาตัวนางกลับมา”

ราชันมังกรขมวดคิ้วแน่นขึ้นแล้วหันไปหาหลงอิ๋น “เกิดอะไรขึ้น”

หลงอิ๋นเชิดหน้าอย่างโอหังแล้วมองอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างดูถูก “มนุษย์พวกนี้มาเพื่อขโมยภรรยาของกระหม่อม แน่นอนว่ากระหม่อมไม่ยอมให้พวกมันทำเช่นนั้นแน่! ฝ่าบาท กระหม่อมขอร้องให้พระองค์คืนความยุติธรรมให้กระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ! ”