ท่านเทพ ละเว้นข้าเถอะ - ตอนที่ 944 พี่ชาย!

กองทัพเฮยอวี่ยุ่งมาก พวกเขาต้องจากไปทันทีเมื่อคิดจะถอยหนี นี่คือสิ่งที่กองทัพชั้นเยี่ยมควรทำโดยไม่ต้องยื้อเวลาอย่างไม่จำเป็น  

 

 

ดังนั้นก่อนที่กองทัพขุนนางจะตอบโต้ กองทัพเฮยอวี่ก็เริ่มเคลื่อนทัพไปยังเมืองหนานเกิงและเมืองอวิ๋นอานในชั่วข้ามคืน ผู้บัญชาการกองทัพเฮยอวี่ยังกังวลว่ากองทัพขุนนางจะไล่ตามพวกเขาทัน ดังนั้นในระหว่างวันพวกเขาจึงยังคงทำเสมือนว่าพวกเขาพร้อมสู้ตาย แต่ในเวลากลางคืนพวกเขาก็หลบหนีรอดไปได้  

 

 

ทันทีที่ผู้บัญชาการกองทัพเฮยอวี่ออกมาจากช่องเขาเว่ยเป่ย เขาก็รู้สึกสดชื่น เขามองดูหน่วยสอดแนมจากบ่อนพนันที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับอย่างมีความสุขและคิดถึงการแอบวางเดิมพันของเขาอย่างเริงร่า เขาชนะการเดิมพันครั้งนี้แล้ว  

 

 

ผู้บัญชาการกองทัพเฮยอวี่วางเดิมพันไว้สิบล้าน และเขาจะได้รับเงินคืนกลับมายี่สิบสามล้านเก้าแสนหนึ่งหมื่น เขารู้สึกว่าตนไม่เคยทำเงินได้อย่างง่ายดายขนาดนี้มาก่อนในชีวิตเลย  

 

 

เขาจะต้องกลับไปที่ดินแดนตะวันตกเพื่อเผชิญหน้ากับการลงโทษของตวนมู่หวงฉี่ เขาดำรงตำแหน่งฐานะผู้บัญชาการกองทัพเฮยอวี่ไม่ได้อีกต่อไป แต่เขาจบการศึกษาจากสำนักศึกษาหลวงและมีความสัมพันธ์กับสหายเก่ามากมาย ดังนั้น ตวนมู่หวงฉี่ย่อมจะไม่ทำอะไรกับเขามากจริงๆ  

 

 

อันที่จริง หลี่เหลียง ผู้บัญชาการกองทัพเฮยอวี่ได้วางแผนที่จะลาออกจากราชการแล้วกลับเมืองหลวง เพราะบ้านของเขาอยู่ที่นั่น ดังนั้นการล่าถอยครั้งนี้จึงทำให้เขารู้สึกโล่งใจราวกับว่าได้ปลดภาระหนักลง  

 

 

หลี่เหลียงขี่ม้าของเขาพุ่งทะยานออกไปข้างหน้า หลังจากเดินทัพมาครึ่งวัน เขาก็หันกลับไปมองที่ช่องเขาเว่ยเป่ยซึ่งเกือบจะมองไม่เห็นแล้ว เขาหัวเราะกับตัวเอง หากไม่ใช่เพราะการเผชิญหน้ากันระหว่างสองกองทัพ เขาย่อมจะพบว่ากองทัพอู่เว่ยนี้น่าสนใจมาก บางทีพวกเขาอาจจะกลายเป็นสหายร่วมดื่มและพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลินได้  

 

 

หลี่เหลียงเรียกกองทัพอู่เว่ยเป็นการส่วนตัวว่า กองทัพปีศาจ ไม่ใช่ว่าพวกเขาเต็มไปด้วยปีศาจ แต่เป็นเพราะว่าพวกเขามีความสามารถมากในการก่อเรื่องชั่วร้ายได้  

 

 

พูดกันตามตรง หลี่เหลียงก็สู้รบมาหลายปีแล้ว ชนะหรือแพ้พ่ายย่อมเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา และเป็นเรื่องที่น่าสนใจทีเดียวที่กองทัพปีศาจอย่างกองทัพอู่เว่ยได้ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหันเช่นนี้  

 

 

แต่เวลานี้สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดล้วนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา บางทีในอนาคตเขาอาจจะได้พบกับผู้บัญชาการนามหลี่ว์ซู่ในเมืองหลวง และเขาจะชวนไปร่วมดื่มได้ ซึ่งบางทีในเวลานั้น หลี่ว์ซู่คนนี้อาจจะไม่ใช่ผู้บัญชาการอีกต่อไป บางทีเขาอาจจะกลายเป็นหนึ่งในขุนนางชั้นสูงได้  

 

 

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นไปได้ทั้งหมด  

 

 

แต่สิ่งสิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับหลี่เหลียงอย่างไรเล่า? นับแต่นี้ไปเขาก็จะกลายเป็นเศรษฐีในเมืองหลวงแล้ว  

 

 

อย่างไรก็ตาม ชั่วเวลานั้น จู่ๆ ก็มีเสียงดังกึกก้องมาจากทางด้านซ้ายของหลี่เหลียงราวกับว่ามีกองทัพกำลังไล่ล่าตามพวกเขา!  

 

 

และชั่วเวลาถัดมา หลี่เหลียงก็เห็นธง ‘กำจัดความยากจนและสร้างสมความร่ำรวย’ ทำให้เขาพลันอ้าปากค้าง “อะไรของมันอีกล่ะนี่…”   

 

 

เขาเห็นกองทัพอู่เว่ยกำลังเร่งรีบไล่ไปข้างหน้าราวกับว่าพวกเขาไม่กลัวกองทัพขนาดใหญ่นับแสนของกองทัพเฮยอวี่ และความเร็วในการเดินทัพของพวกเขาก็เร็วกว่ากองทัพเฮยอวี่อย่างมากด้วย!  

 

 

หลี่เหลียงรีบตะโกนใส่บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่ด้านหลัง “เร็วเข้า!”  

 

 

เพียงแต่ความแข็งแกร่งโดยรวมของกองทัพอู่เว่ยนั้นเทียบไม่ได้กับกองทัพเฮยอวี่ ในเวลาไม่นาน ผู้คนห้าพันคนจากกองทัพอู่เว่ยก็เข้าปิดล้อมกองทัพเฮยอวี่ที่มีกำลังพลแข็งแกร่งนับแสน หลี่ว์ซู่มองไปที่ผู้บัญชาการกองทัพเฮยอวี่ หลี่เหลียงอย่างไร้อารมณ์แล้วตะโกนว่า “กลับไปเดี๋ยวนี้!”  

 

 

หลี่เหลียงงุนงง “???”   

 

 

“ได้รับแต้มอารมณ์จากหลี่เหลียง +666!”  

 

 

เขาใช้ความพยายามอย่างหนักในการนำกองทัพเฮยอวี่ออกมาได้ในที่สุด แต่ตอนนี้จะให้เขากลับไปแล้วเหรอ? หลี่เหลียงตะลึงงันขณะมองไปที่หลี่ว์ซู่แล้วพูดว่า “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คุณเป็นกองทัพจากทางเหนือ แต่คุณยังมาทำแบบนี้…”   

 

 

“พวกเราไม่ใช่กองทัพจากทางเหนือ” หลี่ว์ซู่กล่าวพลางโบกมือชี้ให้หลี่เหลียงมองดูธงด้านหลังเขา “พวกเราเป็นกลุ่มโจร ‘กำจัดความยากจนและสร้างสมความร่ำรวย’”  

 

 

ในเวลานี้คติพจน์กลุ่มโจร ‘กำจัดความยากจนและสร้างสมความร่ำรวย’ แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างบ้าคลั่ง ต้องบอกว่าคติพจน์นี้หายากมาก ไม่เหมือน คติพจน์อื่นๆ ที่ข่มขวัญอย่างกองทัพหลงเหมิ่ง กองทัพเพลิงแดง และกองทัพเฮยอวี่  

 

 

แต่ตอนนี้ พวกเขาเอาความรู้สึกส่วนตัวในใจมาเป็นคติพจน์…   

 

 

อย่างไรก็ตาม หลี่ว์ซู่ไม่สนใจ เขารู้สึกว่าคติพจน์ ‘กำจัดความยากจนและสร้างสมความร่ำรวย’ นั้นมีนัยของทั้ง ‘อุดมคติ’ และ ‘ความฝัน’ เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขารู้สึกว่าความมุ่งมั่นนั้นช่างทะนงองอาจจริงๆ  

 

 

อันที่จริงแล้ว หลี่ว์ซู่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นเช่นกัน เมื่อกองทัพเฮยอวี่ถอยทัพ เขาจะต้องเผชิญหน้ากับกองทัพขุนนางและถูกไต่สวนเรื่องความรับผิดชอบทางเหนือของเขา…  

 

 

เขาจะปล่อยช่องเขานี้ไปได้อย่างไร?!  

 

 

แล้วการต่อสู้ที่ทุกคนตัดสินใจสู้ด้วยกันล่ะ? แล้วทำไมพวกคุณทุกคนถึงแอบหนีไปล่ะ? ห้ามทิ้งไป! ใครทิ้งไปก่อนก็ต้องสู้กับเขา!  

 

 

หลี่ว์ซู่คิดว่าเขาทำงานหนักเกินไปเพื่อประโยชน์ของกองทัพอู่เว่ย เขาเคยคิดถึงวิธีการเช่นนี้ด้วยซ้ำ แต่เขาถูกบังคับด้วยชีวิต! หากกองทัพอู่เว่ยต้องการให้รออย่างสบายใจจนกว่าการคัดเลือกของกระท่อมกระบี่จะเริ่มต้นขึ้นกองทัพเฮยอวี่จะจากไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด…  

 

 

อันที่จริงแล้ว หลี่ว์ซู่ยังไม่รู้ว่าตระกูลหลี่ว์ของหลี่ว์หลี่เซียงได้กางปีกปกป้องเขาแล้ว และแน่นอนว่า ต่อให้เขาจะรู้ เขาก็คงไม่มีความรู้สึกใดๆ เพราะเขารู้ชัดว่าเขาไม่ได้อยู่ในจักรวาลหลี่ว์นี้ และเขายังรู้ด้วยว่าไม่มีความรักที่ปราศจากเงื่อนไขใดๆ ในโลกนี้ เขาไม่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลหลี่ว์ของหลี่ว์หลี่เซียง เขาต้องการเป็นผู้บัญชาการกองทัพของเขาและตัดสินชะตากรรมด้วยตัวของเขาเอง!  

 

 

หลี่เหลียงเงียบไปนานก่อนจะกล่าวว่า “คิดเอาคนห้าพันคนของคุณมาขวางกั้นกองทัพเฮยอวี่หรือ? หวังสูงเกินไปไหม?”   

 

 

“ไม่หรอก” หลี่ว์ซู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้พวกเราไม่ได้คิดที่จะต่อสู้กับคุณ แต่คุณจะใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนเพื่อกลับไปยังดินแดนตะวันตก ลองเดาดูสิว่า ในช่วงเวลานี้กองทัพอู่เว่ยจะฆ่าทหารของคุณได้ไปกี่นาย?”  

 

 

หลี่เหลียงรู้ดีว่าพวกเขาไร้หนทางออกที่ดีที่จะจัดการกับความคล่องตัวของกองทัพอู่เว่ยได้จริงๆ หากกองทัพอู่เว่ยไล่ล่าและเข่นฆ่าพวกเขาจากทางด้านหลัง สรุปสั้นๆ ก็คือ กองทัพอู่เว่ยมีพลังการต่อสู้ในระดับสูงมากเกินไป  

 

 

หากเขานำกองทัพกลับคืนมาโดยสมบูรณ์ แน่นอนว่า เขาก็เป็นเศรษฐีได้อย่างสบายใจ แต่หากกองทัพไม่เพียงแค่บุกไปทางเหนือไม่ได้ แต่ยังสูญเสียทหารไปกว่าครึ่งอีกด้วย จะแก้ตัวก็กลายเป็นเรื่องยากแล้ว   

 

 

ในเวลานี้ หลี่เหลียงมีแรงกระตุ้น เขาอยากจะสังหารใครบางคนนัก เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา เขายังรู้สึกว่าเขาเป็นสหายร่วมพูดคุยและดื่มกับชายหนุ่มคนนี้ได้ แต่ความคิดหรูหรานี้ก็กำลังถูกความจริงทำลายลง…  

 

 

มันกำลังจะแตกสลายเป็นชิ้นๆ แล้ว  

 

 

อย่างไรก็ตาม หลี่เหลียงก็ยังไม่กล้าเคลื่อนไหว เพราะเขารู้ว่ายอดฝีมือระดับหนึ่งของกองทัพอู่เว่ย ยังคงจ้องจับตามองเขาอยู่ และยอดฝีมือระดับหนึ่งเหล่านั้นต่างก็คอยปกป้องชายหนุ่มคนนั้นอย่างเงียบๆ  

 

 

บางทีหากเขาไม่ฆ่าพวกเขา แต่กลับทำให้คนบ้ากลุ่มนี้โกรธ ก็อาจไม่นับว่าสูญเสีย  

 

 

ภายใต้แสงจันทร์ หลี่เหลียงกำลังพิจารณาชั่งน้ำหนักกำไรและขาดทุนของเขาอยู่ และเมื่อเขาบังเอิญมองเห็นธงที่อยู่เบื้องหลังซึ่งเขียนข้อความเอาไว้ว่า ‘กำจัดความยากจนและสร้างสมความร่ำรวย’ ทันใดนั้นเขาก็กล่าวออกมาว่า “หากคุณหลีกทางและปล่อยให้เราจากไป ฉันจะให้เงินคุณสามล้าน!”  

 

 

หลี่ว์ซู่ชะงักไปสองวินาทีแล้วพูดว่า “พี่ชาย!”   

 

 

หลี่เหลียงมึนงง “???”  

 

 

“ได้รับแต้มอารมณ์จากหลี่เหลียง +666!”  

 

 

โชคชะตาเป็นสิ่งสุดมหัศจรรย์พันลึก นี่คือภาพที่แท้จริงในหัวใจของหลี่เหลียงที่คิดไว้ในเวลานี้  

 

 

เพียงเมื่อครู่ก่อน เขาอยากเป็นสหายกับหลี่ว์ซู่ แต่ตอนนี้ไม่เพียงแค่พวกเขาจะเป็นสหาย แต่ยังเป็นพี่น้องกันอีกด้วย! ในชีวิตของเขา หลี่เหลียงไม่เคยคิดว่าเขาจะเป็นพี่น้องกับใครสักคนในลักษณะนี้ได้…  

 

 

ดังนั้นคติพจน์ของคุณ ‘กำจัดความยากจนและสร้างสมความร่ำรวย’ นั้นจึงเป็นเสียงสะท้อนความต้องการจากหัวใจของกองทัพอู่เว่ยของคุณอย่างแท้จริงใช่ไหม…  

 

 

หลี่เหลียงไม่สงสัยเลยว่า หากเขาเอาเงินออกมาห้าล้านในตอนนี้ หลี่ว์ซู่จะยกย่องเขาในฐานะพันธมิตรได้ทันที…   

 

 

เขาสงสัยว่าคนแบบนี้เป็นผู้บัญชาการกองทัพอย่างกองทัพอู่เว่ยจริงๆ หรือ?  

 

 

แต่จู่ๆ หลี่ว์ซู่ก็พูดว่า “พี่ชาย! การเดินทางครั้งนี้ยากลำบากและมีอุปสรรคมาก พวกเราจะคุ้มกันพวกคุณไปที่นั่นเอง!”  

 

 

หลี่เหลียงพูดไม่ออก คุ้มกันอะไรกัน? แน่ล่ะ เห็นได้ชัดว่าพวกคุณไม่ต้องการอยู่ในดินแดนทางเหนือ…