ท่านเทพ ละเว้นข้าเถอะ - ตอนที่ 770 เว็บบอร์ดวิทยาลัยผู้บำเพ็ญ

วิทยาลัยลั่วเสินมีเว็บบอร์ดเล็กๆ ของตัวเอง ที่จริงเดิมทีไม่คิดจะสร้างขึ้นมาเพราะแต่ละสาขาก็มีกลุ่มคุยของตัวเองดีอยู่แล้วแต่พอเรื่องที่หลี่ว์ซู่กวาดล้างทุกสาขาวิชาเกิดขึ้น ทุกคนก็รู้สึกว่าคุยกันแค่ในสาขายังไม่พอ

 

 

จากนั้นเว็บบอร์ดของวิทยาลัยลั่วเสินจึงเกิดขึ้น

 

 

หลังจากสร้างเว็บบอร์ดแล้วก็มีคนไปประกาศทุกสาขามีเพียงสาขาวิจัยสายพันธุ์ที่ไม่มีใครกล้าไป ทุกคนจึงมารวบตัวกันที่เว็บบอร์ดและเริ่มมีคนขุดเรื่องที่หลี่ว์ซู่เคยทำไว้ที่ห้องเต้าหยวนเมืองลั่วเฉิง เรื่องที่โบราณสถานเป่ยหมังออกมาโพสต์

 

 

ในตอนแรกคนที่ได้เข้าใจนิสัยของหลี่ว์ซู่ก็ตกใจ หลี่ว์ซู่เก่งกาจขนาดนั้นเชียวเหรอ พอเห็นประวัติด้านมืดของเขาก็น่าเห็นใจนักเรียนคนอื่นมากกว่า

 

 

ทุกคนคิดว่าเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นมาเพื่อดิสเครดิตหลี่ว์ซู่ เพราะหลี่ว์ซู่ก็ไม่ได้หาเรื่องคนอื่นในวิทยาลัยลั่วเสิน จึงมีคนถามนักเรียนจากห้องเต้าหยวนเมืองลั่วเฉิงเพื่อยืนยันเรื่องนี้

 

 

พอนักเรียนชั้นเต้าหยวนเห็นโพสต์ ไม่รู้ว่าเพราะรู้สึกคุ้นเคยหรือเปล่าราวกับเวลาย้อนกลับไปตอนนั้น

 

 

แน่นอนว่ามีบางเรื่องที่พวกเขาไม่รู้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบว่าจริงหรือไม่ เช่นจังซานรู้เรื่องแรกและหลี่ซื่อรู้เรื่องที่สอง ด้วยเหตุนี้ข้อมูลของทุกคนจับต้นชนปลายไม่ถูก

 

 

แต่ทุกคนเห็นไอดีคนที่โพสต์…หลิวหลี่

 

 

เพื่อนร่วมชั้นเต้าหยวนเมืองลั่วเฉิงยืนยันเสียงแข็งกับคนข้างๆ ว่า “น่าจะเป็นเรื่องจริง”

 

 

หลังจากที่ทุกคนยืนยันว่าพฤติกรรมอันยอดเยี่ยมของหลี่ว์ซู่เป็นเรื่องจริง พวกเขาก็ประหลาดใจ “นี่คือสมาชิกของ เครือข่ายฟ้าดินใช่ไหม นี่มันจอมมารไม่ใช่เหรอ ตอนนั้นไม่มีฆ่าเขาได้เหรอ”

 

 

มีคนบ่นว่า “ใครจะไปสู้เขาได้ล่พี่น้อง! ถ้าทำได้ปานนี้ไม่มีเรื่องพวกนี้แล้ว! “

 

 

“เห็นว่าสาขาวิจัยสายพันธุ์จะเป็นตัวแทนของวิทยาลัยลั่วเสินเข้าร่วมการประลอง ไม่รู้ว่าวิทยาลัยอื่นๆ จะทำหน้าอย่างไรถ้าเห็นนักสู้ของสาขาวิจัยสายพันธุ์”

 

 

“ใครจะหยุดจอมมารได้ ห้ามไม่ได้”

 

 

ทันใดนั้นก็มีคนโพสต์ว่า “จอมมารมันไม่รื่นหูเลย เรียกใต้เท้าหลี่ว์ซิ”

 

 

“หา! “

 

 

“เยี่ยมๆๆ!”

 

 

…

 

 

หลี่ว์ซู่กำลังทำอาหารเย็นอยู่ที่บ้าน หลี่ว์เสี่ยวอวี๋และเสี่ยวซยงสวี่นั่งรออยู่ที่โต๊ะแล้ว ทันใดนั้นเฉินจู่อานและเฉิงชิวเฉี่ยวก็มาที่บ้าน หลี่ว์ซู่เหลือบมองพวกเขา “วันนี้จะยืมอะไรอีก”

 

 

“ไม่ใช่ๆ วันนี้เรามากินข้าวฟรีต่างหาก” เฉินจู่อานพูดหน้าด้าน ๆ “พี่ซู่ รู้ไหมว่าวิทยาลัยเรามีเว็บบอร์ดแล้วนะ”

 

 

หลี่ว์ซู่ชะงักไปชั่วครู่ “มีอะไรสนุกไหม! “

 

 

นี่เหมือนกับคนที่ให้หมอนตอนที่คุณกำลังง่วง เมื่อวานหลี่ว์ซู่เพิ่งได้ลิ้มรสความหอมหวานจากการได้แต้มจากเพื่อนร่วมชั้น วันนี้มีบางคนตั้งกระทู้ให้อีก ช่างเป็นคนดีจริงๆ!

 

 

“อืม” เฉินจู่อานได้ยินสิ่งที่หลี่ว์ซู่พูดก็ประหลาดใจ “พี่ซู่ ทำใจดีๆ นะ ในเว็บบอร์ดมีโพสต์ที่พูดเรื่องของพี่ ตอนนี้พี่มีฉายาใหม่แล้ว… “

 

 

“ชื่ออะไร” หลี่ว์ซู่หัวเราะเบาๆ เขามีฉายาซะด้วย ดังใช่ย่อยนะเรา ใช่ซิเมื่อวานเขาเพิ่งไปเยี่ยมทุกสาขามาเองนี่

 

 

“ใต้เท้าหลี่ว์” เฉินจู่อานพูด

 

 

หลี่ว์ซู่ “???”

 

 

“คือใต้เท้าหลี่ว์” เฉิงชิวเฉี่ยวยืนยัน

 

 

หลี่ว์ซู่ทำหน้าเครียด “แลบลิ้นแล้วพูดกับฉันอีกครั้งซิ”

 

 

“หลี่ว์คือนามสกุลของพี่…” เฉินจู่อานกำลังจะคลั่งล่ะ จึงรีบพูดเสริมอย่างระมัดระวัง

 

 

[ได้แต้มจากหลี่ว์ซู่, +666!]

 

 

หลี่ว์ซู่เมื่อแต้มที่แสดงขึ้นมาก็ตกใจ แต้มนี้ปรากฏที่หน้าต่างของเสี่ยวอวี๋!

 

 

เขาวางตะหลิวแล้วเดินออกมาจากห้องครัว เมื่อเห็นหลี่ว์เสี่ยวอวี๋กำลังย่องพาเสี่ยวซยงสวี่ออกไปข้างนอก หลี่ว์ซู่พูดเสียงเข้ม “หยุด! พวกเธอกลับมาเดี๋ยวนี้ ห้ามออกไปไหน! ฝีมือพวกเธอใช่ไหม”

 

 

เสี่ยวซยงสวี่กลัวตัวสั่นและรีบหยิบสมุดออกมาเขียนว่า “ไม่ใช่ฉัน นายเข้าใจผิดแล้ว ไม่ได้ทำ รักชาติ ช่วยแม่ฉันด้วย”

 

 

หลี่ว์ซู่ตะลึงไปชั่วครู่ “นี่มันเขียนอะไรของแก! พวกเธอไปยืนฝั่งโน่นเลย! “

 

 

เขาเปิดโทรศัพท์มือถือเปิดล็อกอินที่เฉินจู่อานให้มาแล้วเข้าไปหากระทู้นั้น พอเห็นไอดีก็พูดด้วยความโมโห “หลี่ว์เสี่ยวซู่!”

 

 

มา เสี่ยวอวี๋อธิบายให้ฉันฟังมาซิว่ามันเรื่องอะไร” หลี่ว์ซู่ตัดสินว่าเรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือหลี่ว์เสี่ยวอวี๋และเสี่ยวซยงสวี่ แต้มของเขาไม่มีทางหลอกเขา

 

 

หลังจากมีค่าอารมณ์เชิงลบแล้วเขาก็คือหลี่ว์ เชอร์ล็อค โฮมส์ ซู่!

 

 

หลี่ว์เสี่ยวอวี๋คิดอยู่สักพักและพูดว่า “เสี่ยวซยงสวี่ทำ ไม่เกี่ยวกับฉัน”

 

 

[ได้แต้มจากเสี่ยวซยงสวี่ +666!]

 

 

เสี่ยวซยงสวี่ไม่อยากเป็นแพะรับบาปอยู่แล้วจึงรีบเขียนว่า “ฉันแค่ให้คำแนะนำไม่ใช่ฉันทำคนเดียว หลี่ว์เสี่ยวอวี๋เห็นด้วยนะ! “

 

 

ฮึๆ หลี่ว์ซู่มีสีหน้านิ่งเงียบ โยนความผิดกันไปมาเลยนะ

 

 

“มา พวกนายแสดงให้ดูอีกรอบซิ ฉันจะดูว่าใครเป็นคนผิด” หลี่ว์ซู่ยิ้มเยาะ

 

 

เสี่ยวซยงสวี่ครุ่นคิดสักพักและเขียนให้หลี่ว์เสี่ยวอวี๋ว่า “พวกเราตั้งฉายาให้หลี่ว์ซู่ชื่อว่าใต้เท้าหลี่ว์เหรอ”

 

 

หลี่ว์ซู่หันมามองที่หลี่ว์เสี่ยวอวี๋ เธอก็พูดกับเสี่ยวซยงสวี่อย่างใจเย็นว่า “ไม่ได้ พวกเราทำอย่างนั้นไม่ได้”

 

 

เสี่ยวซยงสวี่ “??? “

 

 

[ได้แต้มจากเสี่ยวซยงสวี่ +999!]

 

 

โลกมนุษย์…ทำไมมันโหดร้ายเช่นนี้!

 

 

เสี่ยวซยงสวี่ตบอกและเขียนด้วยความตกใจ “หลี่ว์เสี่ยวอวี๋ ไม่รู้สึกผิดบ้างเลยเหรอ”

 

 

หลี่ว์เสี่ยวอวี๋หยิบเสี่ยวซยงสวี่ด้วยหน้านิ่งเฉยและโยนมันออกหน้าต่างไป เธอคิดอยู่พักหนึ่งและพูดว่า “พบคนร้ายแล้ว แต่นายอย่าไปว่ามันเลย มันก็แค่เล่นพิมพ์ไปเล่นๆ ไม่คิดเรื่องมันจะไปไกลขนาดนี้”

 

 

“ไม่เป็นไร” หลี่ว์ซู่เอามือปิดหน้า “พวกเธอไม่ต้องพูดล่ะ ฉันปวดหัว”

 

 

[ได้แต้มจากหลี่ว์ซู่, +899!]

 

 

จอมมารคนนี้กำลังจะได้รับแต้มอยู่ดีๆ ทำไมภาพลักษณ์ถึงกลายเป็น “ใต้เท้าหลี่ว์” ไปได้!

 

 

แต่ภาพลักษณ์แบบนี้ไม่ใช่ไง!

 

 

ยิ่งไปกว่านั้นหลี่ว์ซู่ดูกระทู้อยู่นานเลยเหมือนกับฉายานี้เริ่มได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ ฉายาจอมมารในตอนแรกก็หายไปแล้ว กลายมาเรียกเขาว่าใต้เท้าหลี่ว์กันหมด!

 

 

ไม่นานนัก เว็บบอร์ดก็ดังมากขึ้น วิทยาลัยอื่นก็รู้ว่ามีเว็บบอร์ดนี้ก็เข้ามาเล่นด้วย เดิมทีเอาไว้เล่นแค่ในวิทยาลัยกลายเป็นที่รวมตัวของทั้งเจ็ดวิทยาลัยภายในคืนเดียว ไม่ว่าวิทยาลัยไหนก็มาเล่นที่นี่

 

 

ผู้ดูแลระบบของเว็บบอร์ดก็เก่งใช่ย่อย พอพวกเขาเห็นแนวโน้มอันนี้ก็เปลี่ยน “เว็บบอร์ดวิทยาลัยลั่วเสิน” เป็น “เว็บบอร์ดวิทยาลัยผู้บำเพ็ญ” เอาดื้อๆ เลย